Η επίσκεψη στον Ρόδο

Tweet

Την Τετάρτη 28 Οκτωβρίου, εκπροσώπησα την κυβέρνηση στην Ρόδο για την εορτασμό της εθνικής γιορτής. Αποφάσισα να μείνω μια μέρα ακόμα για να επισκεφθώ εκπαιδευτικές μονάδες όλες των βαθμίδων.

Συγκεκριμένα, επισκέφθηκα:
 -Το δημοτικό σχολείο και το Νηπιαγωγείο της Κοσκινού (5 χλμ. από την πόλη της Ρόδου), που είναι δωδεκαθέσιο με 209 μαθητές, έχει ολοήμερο (με 33 μαθητές) και τάξη ένταξης (όπου φοιτούν 13 παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες).
-Το δημοτικό Σχολείο Σγουρού (5 χλμ. από την πόλη της Ρόδου).
-Το Δημοτικό Σχολείο Βαρηκών Ρόδου
-Το 17 δημοτικό σχολείο Ρόδου.
-Το Ειδικό Δημοτικό Σχολείο και Νηπιαγωγείο, με μαθητές με νοητική καθυστέρηση και άλλες αναπηρίες.
-Το 6ο Νηπιαγωγείο Ρόδου
-Το 1ο Λύκειο και το 3ο Γυμνάσιο (συστεγαζόμενα), σε ένα κτίριο 100 χρόνων, αναπαλαιωμένο που παλιά ήταν ξενώνας των Ιταλών. Τα σχολεία αυτά βρίσκονται σε συγκρότημα όπου στεγάζονται και άλλα 5 δημοτικά, και έχει και μια βιβλιοθήκη με παλιά βιβλία από το 1500.

Πριν αναχωρήσω επισκέφθηκα επίσης το παράρτημα του Πανεπιστημίου Αιγαίου στην Ρόδο.

Κουράστηκα κάπως σωματικά. Αναζωγονήθηκα όμως ψυχικά και πήρα δυνάμεις. Γιατί συνάντησα παιδιά από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο που έχουν δυσκολίες αλλά χαμογελούν, που έχουν προβλήματα αλλά δεν είναι γκρινιάρικα. Συνάντησα γονείς που συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία και φροντίζουν για το καλό των παιδιών τους. Ακουσα για γιαγιάδες που είχαν αναλάβει την σίτιση των μαθητών του ολοήμερου και φρόντιζαν ιδιαίτερα το φαγητό αφού από αυτό θα έτρωγαν και τα εγγόνια τους. Συνάντησα εκπαιδευτικούς με όρεξη για δουλειά που δεν μεμψιμοιρούν, με δημιουργικές απόψεις και προτάσεις. Συνάντησα στελέχη της αυτοδιοίκησης που βάζουν σε πρώτη προτεραιότητα την παιδεία. Ακουσα με χαρά ότι υπάρχει δημόσιο σχολείο που έχει αιτήσεις από μαθητές ιδιωτικών σχολείων. Μπήκα σε μια αίθουσα και μίλησα μόνο με μαθητές, χωρίς την παρουσία των  δασκάλων τους ή άλλων στελεχών που με συνόδευαν. Και τους άκουσα να μιλούν με ειλκρίνεια και ωριμότητα. Είδα παιδιά με ειδικές ανάγκες να χαμογελούν και τις δασκάλες τους να τα φροντίζουν με τρυφερότητα και όχι με επαγγελματική υποχρέωση. Είδα ένα δημόσιο νηπιαγωγείο μπουτίκ που θα τα ζήλευαν οι Φινλανδοί, οι Δανοί και όλες οι φυλές του Ισραήλ και που θα ήμουν ευτυχής αν είχα παιδί ή εγγόνι που θα πήγαινε εκεί. Είδα ένα σχολείο που οι μουσουλμάνοι και χριστιανοί μαθητές συμβιώνουν αρμονικά με ευχαριστημένους γονείς, το ίδιο αρμονικά όπως συμβιώνουν απέναντι από το σχολείο ένα τζαμί και μια εκκλησία.
Το σημαντικότερο για μένα είναι ότι συνάντησα καλές πρακτικές. Σε όλα τα επίπεδα. Πρακτικές που πρέπει να προβληθούν για να βρουν μιμητές.

Δεν υπήρχαν παράπονα ή προβλήματα; Και βέβαια υπήρχαν. Αλλά δεν τέθηκαν με μιζέρια. Προβλήθηκαν ως αδυναμίες που αν υπερπηδηθούν θα βελτιώσουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα και όχι ως το τέλος του κόσμου.