Οι πρώτες 19 μέρες

Tweet

Μια παρατήρηση από την εμπειρία των δεκαεννέα ημερών.

Χθες βράδυ ολοκλήρωσα το διάβασμα των γραπτών αιτημάτων πολιτών (εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας ,δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, συνδικαλιστικών οργανώσεων, γονέων, φοιτητών και γενικά πολιτών που έχουν σχέση με τα εκπαιδευτικά δρώμενα).

Το 95% των αιτημάτων αναφερόταν σε προσωπικές εξυπηρετήσεις (αποσπάσεις και μεταθέσεις εκπαιδευτικών, μετατάξεις, θητεία πρυτάνεων, αποζημιώσεις μελών ΔΕΠ κ.λ.π). Σε κανένα από τα αιτήματα των παιδαγωγών μας ή των παιδαγωγών οι οποίοι εκπροσωπούν τις εκπαιδευτικές μονάδες, δεν αναφερόταν η λέξη παιδί, μαθητής, φοιτητής ή έστω να διαφαίνεται αυτό μέσα από το κείμενο .

Το ίδιο συμβαίνει και με καθημερινές τηλεφωνικές επικοινωνίες με το γραφείο μου.
Κανένας διευθυντής σχολείου, διευθυντής εκπαίδευσης κ.λ.π., οι οποίοι είναι κοντά με τά παιδιά καθημερινά και λόγω του ότι βρισκόμαστε στην αρχή της σχολικής χρονιάς δεν έχει επικοινωνήσει μαζί μας.

Τα χειρόγραφα αιτήματα των μαθητών στις καταλήψεις μας διαβιβάζονται "κατά καθήκον" ή και "εκ παραδρομής" (δύο φράσεις τις οποίες χρησιμοποιεί στα εγγραφά του ο δημόσιος υπάλληλος για να έχει τηνσυνείδησή του ήσυχη για τα θέματα που δεν μπορεί να χειριστεί).

΄Εχουν αποσταλεί στο γραφείο και κάποιες προτάσεις και απόψεις γενικά για την εκπαίδευση τις οποίες δεν έχω προφθάσει να τις διαβάσω.

Τα παραπάνω δεν τα γράφω για να κάνω κριτική. Φυσικά δεν φταίνε οι άνθρωποι που τα στέλνουν. Ετσι λειτουργούσε το σύστημα μέχρι σήμερα και εκεί τους οδηγούσε. Εχουμε δημιουργήσει ένα εξαιρετικά γραφειοκρατικό  εκπαιδευτικό σύστημα όπου τα περισσότερα προσωπικά αιτήματα έπρεπε να φτάσουν στο γραφείο του Υπουργού για να λυθούν (ίσως και για να δημιουργούνται υποχρεώσεις").

Ομως, ήλθε ο καιρός να μπει στο επίκεντρο της εκπαιδευτικής διαδικασίας ο φυσικός αποδέκτης της. Τα υπόλοιπα έπονται.

ΥΓ. Γράφοντας την ανάρτηση αυτή, μου ήλθε στο μυαλό το παρακάτω απόσπασμα της ομιλίας Πρωθυπουργού στο εθνικό συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ.
"Θα συγκρουστούμε με κάθε προνομιούχο μειοψηφία που λειτουργεί σήμερα εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος εις βάρος της ίδιας της χώρας. Με κάθε είδους συντεχνιακή αντίληψη που βάζει το εγώ απέναντι στο συμφέρον του εμείς. Με το βόλεμα, τη στασιμότητα, την άρνηση στην αλλαγή, την άρνηση στο δημόσιο συμφέρον".
Κάλεσε τα στελέχη να θυμούνται κάθε μέρα αυτό το μήνυμα διότι "είναι το εμβόλιο κατά του μικροβίου του μικροκομματισμού, της απορρόφησης από τον κυβερνητισμό, της αλαζονείας της εξουσίας, της αποξένωσης από τους πολίτες" .