Η κλασική πολιτική προτεραιότητα στο Yπ. Παιδείας και μια από τις πρώτες ενέργειες των πολιτικών του ηγεσιών όταν αναλάμβάνουν τις ευθύνες του υπουργείου, είναι η διαμόρφωση ένος νέου συστήματος πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Αυτό συνδυάζεται με την προσπάθεια ανταπόκρισης στο (δίκαιο και εύλογο) αίτημα της κοινωνίας για περιορισμό των φροντιστηρίων.
Βέβαια αυτός είναι και ένας «εύκολος» τρόπος να φανεί ότι το Yπουργείο παράγει «μεταρρυθμίσεις». Εύκολος υπό την έννοια ότι αποτελεί ρύθμιση και όχι πραγματική αλλαγή: το εξεταστικό είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Και αν δεν κοιτάξουμε τι βρίσκεται κάτω από το νερό, οποιοδήποτε και να είναι το εξεταστικό σύστημα, θα βρίσκουμε τα ίδια προβλήματα μπροστά μας.
Την άποψη αυτή την έχω διαμορφώσει μετά από χρόνια εμπειρίας και έχω πεισθεί για το λάθος της προσεγγίσης αυτής, για μια σειρά από λόγους.
Πριν εξηγήσω την άποψη μου θα δοκιμάσω μια ιστορική αναδρομή που θα βοηθήσει την επιχειρηματολογία μου.
Οι περισσότεροι υπουργοί Παιδείας ξεκίνησαν με αυτό ως πολιτική. Μερικοί μάλιστα, το συνδύασαν με τον στόχο της κατάργησης των φροντιστηρίων. Ποιό είναι το αποτέλεσμα; Σε κάθε τέτοια προσπάθεια, τα φροντιστήρια γίνονται περισσότερο αναγκαία και όλοι συζητούν για το «νέο σύστημα». Και όταν ο βασικός στόχος μιας πολιτικής αποτυγχάνει, όλα τα άλλα είναι ακαδημική συζήτηση.
Παρενθετικά μάλιστα θα έλεγα ότι τα στοιχεία δείχνουν ότι όποτε ανακοινώνεται ένα νέο σύστημα, η πελατεία των φροντιστηρίων διευρύνεται. Και αυτό είναι εύκολα εξηγήσιμο. Τα φροντιστήρια, ως ιδιωτικές μονάδες, προσαρμόζονται ευκολότερα και ταχύτερα στα νέα δεδομένα. (Θυμάμαι το 1995 όταν θέσαμε σε δημόσιο διάλογο την πρόταση για το Εθνικό απολυτήριο, η ένωση φροντιστών παρουσίασε ταχύτατα ένα φυλλάδιο που ανέλυε το σύστημα!)
Είναι φανερό λοιπόν ότι όλες οι προηγούμενες προσπάθειες απέτυχαν. Γι’ αυτό άλλωστε συζητάμε πάλι σήμερα μετά τις εκλογές, -όπως και πριν τις εκλογές- για το ίδιο θέμα.
Ποιοί είναι οι λόγοι της αποτυχίας;
Το σύστημα πρόσβασης είναι ένα τεχνικό ζήτημα. Είναι το μεταβατικό στάδιο μιας εκπαιδευτικής φάσης και η απαρχή μια άλλης. Για να είναι επιτυχές, πρέπει ικανοποιεί τους στόχους που είχαν τεθεί για την μαθησιακή διαδικασία στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση και να διασφαλίζει ότι τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, η άλλη πλευρά την διάβασης, θα υποδέχονται τους φοιτητές που θα ήθελαν να εκπαιδεύσουν.
Έχει συμβεί ποτέ αυτό; Θα έλεγα όχι. Οταν στην αρχή κάθε χρονιάς κυνηγάμε τα κενά στα σχολεία, τις αποσπάσεις και την πρόσληψη ωρομισθίων, την αποστολή του μοναδικού βιβλίου για κάθε μάθημα σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, όταν δηλαδή δεν έχουμε εξασφαλίσει την σωστή εκπαιδευτική διαδικασία στο γυμνάσιο και στο Λύκειο δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στο άλλο βήμα.
Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε ούτε αν από την άλλη πλευρά δεν επιτρέψουμε στα Ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης να έχουν την αποκλειστική ευθύνη διαμόρφωσης του τρόπου λειτουργίας τους με κοινωνική λογοδοσία και με την δυνατότητα να μπορούν να καθορίζουν την φυσιογνωμία των φοιτητών που θέλουν να εκπαιδεύουν.
Αυτά προηγούνται. Οταν αυτό το πλαίσιο διαμορφωθεί, η επιλογή συστήματος μετάβασης από την μια βαθμίδα στην άλλη είναι ένα τεχνικό θέμα που μπορεί να διαμορφωθεί από ειδικούς, χωρίς κομματικές αντιπαραθέσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι ελάχιστες είναι οι χώρες στις οποίες το σύστημα πρόσβασης αποτελεί εθνικό θέμα.
Γιατί βέβαια, δεν μπορεί να είναι θέμα εθνικού διαλόγου αν οι υποψήφιοι εξετάζονται σε 4 ή 6 μαθήματα ή αν θα υπάρχει τράπεζα θεμάτων ή αν οι εξετάσεις είναι εθνικές ή περιφερειακές.
ΥΓ. Και μια αναφορά στα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα. Εχουν αναχθεί σε εικονικό εχθρό ενώ ταυτόχρονα όλοι προσφεύγουν σε αυτά.
Τα φροντιστήρια είναι δύσκολο να εκλείψουν όταν υπάρχει διαγωνισμός για περιορισμένες θέσεις σε σχολές υψηλής ζήτησης. Τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα παρέχουν την ευχέρεια εκμάθησης τεχνικών για την αντιμετώπιση εξετάσεων. Δυστυχώς, στην χώρα μας (ακόμα και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση), έχουμε αναγάγει τις εξετάσεις και τον χρόνο φοίτησης σε μοναδικό κριτήριο αποτίμησης της γνώσης των αποδεκτών της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Εξ’ ου και η άνθηση των φροντιστηρίων. Και έχουμε φροντιστήρια και για τα πανεπιστήμια και για το ΑΣΕΠ και οπουδήποτε αλλού γίνεται διαγωνισμός.
Ο περιορισμός της ανάγκης προσφυγής στα φροντιστήρια δεν μπορεί να γίνει ούτε με εξαγγελίες ούτε με διοικητικά μέτρα. Ούτε βέβαια με κρατικά φροντιστήρια.
Ο περιορισμός (και όχι η εξάλειψη), θα επιτευχθεί όταν η ποιότητα της δημόσιας (αλλά και της ιδιωτικής) εκπαίδευσης βελτιωθεί.
Monday, October 26, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
Αυτό που ξέχασες να βάλεις στην ανάλυσή σου, είναι οι εκπαιδευτικοί. Δυστυχώς, λόγω του υπεράριθμου των εισακτέων στις λεγόμενες καθηγητικές σχολές (αναλογικά πάντα με την ζήτηση) η παραπαιδεία είναι η μόνη διέξοδος όλων αυτών των αποφοίτων.
ReplyDeleteΠροφανέστατα δεν λέω "καλά κάνει και υπάρχει η παραπαιδεία", αλλά παραθέτω ένα γεγονός που θα αποτελέσει μια αντικειμενική δυσκολία. Με βάση αυτό πρέπει να επανεξεταστεί τι μπορεί να γίνει για να μην αποτελούν μόνη επαγγελματική διέξοδος τα φροντιστήρια, και ένα πιο μεγάλο task, ποια πρέπει/μπορεί να είναι η σχέση εκπαίδευσης-εργασίας ώστε να "μεγιστοποιείται το όφελος", ή να "ελαχιστοποιείται η ζημία"..
Φίλτατε κ. Γενικέ Γραμματέα
ReplyDeleteΤο παρακάτω κείμενο το έγραψα χθες το βράδυ • εσείς παρά το φόρτο προηγηθήκατε • το είδα το μεσημέρι. Νομίζω ότι συνυπάρχουμε συμπληρωματικά. Καλή Δύναμη και Μπράβο που κάνετε πράξη την άμεση Δημοκρατία της επικοινωνίας.
Στο «Βήμα της Κυριακής» η Μάρνυ Παπαματθαίου ξεκλειδώνει την πρόταση του κ. Μπαμπινιώτη και απαριθμεί επτά σημεία «κλειδιά». Η πρόταση συνεπικουρούμενη από τις αλλαγές στη δομή του Λυκείου είναι ρεαλιστική, λειτουργική και εφικτή με τα σημερινά δεδομένα. Για να είμαστε όμως αντικειμενικοί και προσγειωμένοι «η πίεση και το κόστος» θα εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν και το Λύκειο και τη διαδικασία της πρόσβασης στην τριτοβάθμια.
Το φροντιστήριο θα εξακολουθεί να έχει σημαντικό και πρωτεύοντα ρόλο στη λυκειακή ζωή και τις εξετάσεις καθώς κάθε απαιτητική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση το ενδυναμώνει. Το καλό σχολείο επιβάλλει το καλύτερο φροντιστήριο. Το ολοήμερο Λύκειο που οι κρατιστές ονειρεύονται αποτελεί ήδη μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα καθώς τα παιδιά μας το πρωί κοινωνικοποιούνται και μαθαίνουν στο κρατικό σχολείο και το απόγευμα κατανοούν και εμβαθύνουν στο ιδιωτικό φροντιστήριο.
Η αφέλεια μερικών ότι θα εξαφανίσουν με μαγικές συνταγές το φροντιστήριό μου θυμίζει τον «σύντροφο Υπουργό Πέτρο» που το 2000 εντελώς εμπιστεύτηκα έλεγε σε φίλο του Φροντιστή στην Ιεράπετρα «ψάξε να βρεις δουλειά». Η ρομαντική αφέλεια ή το όραμα μιας παιδείας χωρίς το ιδιωτικό φροντιστήριο είναι το όραμα εκείνων που επιθυμούν μια κοινωνία του απόλυτου κράτους.
Αν το σχολείο γίνει καλύτερο το φροντιστήριο δυναμώνει και το εκπαιδευτικό αποτέλεσμα μεγιστοποιείται. Η αρμονική συνύπαρξη κράτους και ιδιωτικής πρωτοβουλίας μπορεί να διασφαλίσει το δημόσιο αγαθό της παιδείας.
Αν όμως το σχολείο εξακολουθήσει να βυθίζεται στη δίνη ενός συγκεντρωτικού κρατισμού τότε το φροντιστήριο θα επιβληθεί απολύτως χωρίς να σχετίζεται με τις εξετάσεις και τις τεχνικές τους αλλά με τις προαπαιτούμενες γνώσεις της επόμενης βαθμίδας. Έτσι και αλλιώς το δημόσιο αγαθό της γνώσης δεν παράγεται πια μονοπωλιακά από το κράτος.
Δείτε τα επτά «κλειδιά» του Μπαμπινιώτη και θα επανέλθουμε για να αποδείξουμε ότι το «δίλλημα» είναι «απαιτητικό σχολείο και καλό φροντιστήριο» ή «αποδιοργανωμένο Λύκειο και κραταιό φροντιστήριο». Εμείς είμαστε μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος.
Επιτέλους. Για πρώτη φορά ακούω επίσημα-ανεπίσημα (λόγω του ανεπίσημου του blog, αλλά επί της ουσίας επώνυμο) μία πολιτική άποψη του ΥΠΕΠΘ κατά των εξετασιοκεντρικών συζητήσεων. Μεταρρύθμιση δε συντελεί ο τρόπος εισαγωγής σε ΑΕΙ-ΤΕΙ, αλλά πρωτίστως οι παρεμβάσεις στην κατεύθυνση διάλυσης της υφιστάμενες δομής του συστήματος στη ΔΕ (η ΠΕ είναι καλύτερη παρασάγγας). Μετά μπορούμε να δούμε και τον τρόπο εισαγωγής.
ReplyDeleteΚύριε Υπουργε επιτρεψτε μου να σας διορθώσω σε κάτι. Τα φροντηστηρια υπάρχουν όχι λόγω των λίγων θέσεων, αλλα λόγω των ίδιων των σχολείων. Εγω τελείωσα το 2001 το λύκειο. ΔΕν μπορώ να θυμηθώ πόσες φορές άκουσα από δάσκαλο τη φραση << ας μην το κανουμε αυτό , δεν προλαβαίνουμε, ετσι και αλλιώς τα κάνετε στο φροντιστήριο.>>
ReplyDeleteΗ νοοτροπία των καθηγητων αλλα και των μαθητων("δεν πειραζει ,δεν προσεχω θα το κανω στο φροντηστηριο")είναι που εφτιαξε την κατάσταση αυτή. Ο καθηγητής μπαίνει μέσα στην τάξη και το βλέπει σαν μια υποχρέωση που δεν υπάρχει καν η ανάγκη να την κανει καλά. Τα λάθη του τα διορθώνει το φροντηστήριο. Κοιτάει το ρολόι του και φευγει. Υπάρχουν καλοι καθηγητές που παρασυρονται και αυτοί. Βλέπουν τους άλλους αδιάφορους και αυτοι να δουλευουν. Καποια στιγμη τα παρατανε και αυτοί. Το σύστημα δεν επιβραβεύει τον καλό καθηγητή και δεν τιμωρεί τον κακό.Να δημιουργηθεί ένας κανόνας, π.χ. οι 100 καλύτερες τάξεις ανα μάθημα σε Μ.Ο. μετα τις εξετάσεις, να επιβραβεύονται-με καποιο τροπο- οι καθηγητες τους.Και οι 100 χειρότερες να περνάνε απο έλγχο-πειθαρχικό. Να δει ο καλός καθηγητής πως το κράτος δεν τον έχει ξεχασμένο. Οταν το κράτος τους θεωρει όλους ίδιους-καλούς και κακούς- τότε αυτοί γίνονται όλοι ίδιοι.Επιτέλους σε αυτή τη χωρα να επιβραβεύονται οι καλοί!!!
υ.γ Για την τριτοβάθμια εκπαίδευση ταχουμε ξαναπεί. Ναλλάξει ο τρόπς εισαγωγής αλλά να αλλήξουν και οι σχολές. Δημιουργούνται νεα αχρηστα τμηματα και παλιά υποχρηματοδοτούνται. Επίσης υπάρχουν 25 δημοφιλή ΤΕΙ που δεν έχουν επαγγελματικά δικαιώματα, έχοντας σημειώσει ρεκόρ γκινες μιας και είναι οι μονες σχολές στην Ε.Ε που το καταφερνουν αυτο!
Τά φροντιστήρια και η έκτασή τους αντικατοπτρίζουν τον εκπαιδευτικό ζήλο μιας χώρας. Η «φτωχή» Ελληνική οικογένεια ξοδεύει τεράστια ποσά για την παραπαιδεία και αυτό είναι ένα στοιχείο της Ελληνικής κουλτούρας. Δεν κρίνω εάν είναι θετικό ως αντικατοπτρισμός του ζήλου ή αρνητικό ως αντικατοπτρισμός κάποιας εκπαιδευτικής ανεπάρκειας.
ReplyDeleteΊσως θα ήταν πιο ωφέλιμο να ασχοληθούμε με θεμελιώδη στοιχεία της κουλτούρας μας από τον τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και τα φροντιστήρια. Για παράδειγμα η νοοτροπία του «τζαμπατζή» (δωρεάν παιδεία, δωρεάν υγεία, δωρεάν σύνταξη) οφείλει να έχει προτεραιότητα έναντι των φροντιστηρίων και του τρόπου εισαγωγής.
ΥΓ: Με όσους και αν έχω συζητήσει, όλοι τα περιμένουν από το κράτος. Ίσως το «Ανήκομεν εις την Δύσην» ειπώθηκε εκ παραδρομής. Έπρεπε να ειπωθεί: «Ανήκομεν εις το Ανατολικόν μπλοκ». Δεν έχουν άδικο όσοι ισχυρίζονται ότι πρέπει να μετονομασθούμε από «Ελληνική Δημοκρατία» σε «Λαοκρατική Δημοκρατία της Ελλάδος».
Μετά τιμής,
Robin Hood.
'αν από την άλλη πλευρά δεν επιτρέψουμε στα Ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης να έχουν την αποκλειστική ευθύνη διαμόρφωσης του τρόπου λειτουργίας τους με κοινωνική λογοδοσία και με την δυνατότητα να μπορούν να καθορίζουν την φυσιογνωμία των φοιτητών που θέλουν να εκπαιδεύουν'
ReplyDeleteΑγαπητέ κε Πανάρετε, να σας συγχαρώ ανεπιφύλακτα κατ' αρχήν για την γωνιά ετούτη, ανταλλαγής σκέψεων, ΑΛΛΑ:
-ΕΓΩ τα ΠΛΗΡΩΝΩ κε Πανάρετε τα 'Ιδρύματα'. Αν θελουν εκείνα να είναι 'ελέυθερα' να καθορίσουν τη 'φυσιογνωμία' των σπουδαστών τους, ΓΙΑΤΙ να συνεχίσω να τα πληρώνω; Εγώ, λοίπόν, ο 'γονέας' τα πληρώνω για να είναι εκεί 24 ώρες ΑΝΟΙΚΤΑ και να προσφέρουν ΓΝΩΣΗ. Κι όχι μονάχα στο παιδί μου, αλλά σ' όποιον άλλον επιθυμεί. Ή πώς 'δια βίου μάθηση';;
Μετά: Ασφαλώς η 'μεταρρύθμιση' άλλο πράγμα είναι, κι άλλο η 'πάταξη της παραπαιδείας'. Να συμφωνήσω και με την ανυπαρξία μαγικών ραβδιών, να συμφωνήσω και με το σιγά-σιγά ΑΛΛΑ:
-ΕΓΩ αναγκάζομαι και ΠΛΗΡΩΝΩ και τα φροντιστήρια. Και ασφαλώς γνωρίζετε (επισήμως) ΜΟΝΟ τους μισούς ΤΖΙΡΟΥΣ. Γιατί, πέρα απ' τα ομαδικά φροντιστήρια υπάρχουν και τα ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ, κι εκεί υπάρχει μια τεράστια τρύπα ΠΑΡΑΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ δίπλα στην παρα-παιδεία. Που επίσης καλούμαι να πληρώσω σαν γονιός (βλέπε 'πολίτης'). Μήπως λοιπόν αυτή πρέπει να είναι η προτεραιότητα;; Μήπως να αποσυνδέσουμε επιτέλους την ΠΑΙΔΕΙΑ απ' την ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ; Μήπως επιτέλους να γραφόμαστε απλά ΕΑΝ θέλουμε σε όποιο 'ίδρυμα' θέλουμε -αφού το χρηματοδοτούμε;
Αν και λίγο εκτός θέματος, θα σας κάνω μια πρόταση και, αν θέλετε την μεταφέρετε και στον αρμόδιο υπουργό οικονομικών:
ReplyDeleteΑς αποτελέσουν οι δαπάνες φροντιστηρίων και ιδιαίτερων μαθημάτων έκπτωση (στο σύνολο τους) από το φορολογητέο εισόδημα της ελληνικής οικογένειας, αλλά ταυτόχρονα και και τεκμήριο διαβίωσης.
Πολύ φοβάμαι πως αν εφαρμοζόταν κάτι τέτοιο, θα βλέπαμε μια άλλη εικόνα της "πραγματικής ελληνικής οικονομίας".
Αγαπητέ κ. Πανάρετε,
ReplyDeleteΠράγματι θα πρέπει να αναζητήσει κανείς τις ρίζες του προβλήματος, χωρίς η αναζήτηση να αποτελέσει άλλοθι για μεταφορά της λύσης στο μέλλον. Καταχρόμαι του χώρου σας για να επικονωνήσω κάποιες σκέψεις μου (παραπέμποντας σε εκτενέστερο άρθρο στο http://physicslab.eap.gr/EN/Communicating_Science/Communicating_Science.html)
... Το Λύκειο υστερεί σε προσωπικό, σε υποδομές, σε μισθούς και σε θεσμούς, ο δε εκπαιδευτικός αποκόπτεται των εξελίξεων της επιστήμης που σπούδασε και ούτε συμβάλλει στην εκπόνηση εκπαιδευτικής έρευνας.
Θα περιγράψω την λυκειακή εκπαίδευση που πιστεύω ότι χρειάζεται η Ελληνική κοινωνία του 21ου αιώνα, ως εξής: Ας φανταστούμε ότι το Λύκειο έχει την δυνατότητα να συζητήσει με τους μαθητές του, την σχολική και την τοπική κοινότητα, τα φετινά (και κάθε άλλης χρονιάς) βραβεία Νόμπελ , αναδεικνύοντας την εννοιολογική ενότητα σε θεωρητικές αρχές - μεθοδολογία - τεχνολογικά εργαλεία, της Νέας Γνώσης με το περιεχόμενο του αναλυτικού προγράμματος και επισημαίνοντας τη συμβολή του επιτεύγματος στον Επιστημονικό Πολιτισμό και το Κοινωνικό Γίγνεσθαι (Πολιτική – Πολιτισμό). Θεωρώ αυταπόδεικτες τις αρετές ενός τέτοιου συστήματος, όπως την επιστημονική και παιδαγωγική επάρκεια, την πολύ-επίπεδη εκπαιδευτική προσέγγιση, την επιδεκτικότητα στη νέα γνώση, τον προσανατολισμό προς την δημιουργικότητα, τη σύνδεση με την κοινωνία.
Φοβούμαι όμως ότι η «ημερήσια διάταξη» της συζήτησής για την Παιδεία διαμορφώνεται από άλλες, πιεστικές και αλληλοσυγκρουόμενες, κοινωνικές και οικονομικές αιτίες. Επί παραδείγματι θα αναφέρω: α) Την ισχυρή κοινωνική πεποίθηση περί επαγγελματικής αποκατάστασης δια του πανεπιστημιακού διπλώματος. β) Την «ψυχολογική εξόντωση» των μαθητών-υποψηφίων φοιτητών. γ) Την τεράστια οικονομική αιμορραγία της Ελληνικής οικογένειας. δ) Τη σημαντική οικονομική δραστηριότητα που αναπτύσσεται πέριξ της «εισαγωγής στο πανεπιστήμιο», τη μισθολογική και κοινωνική θέση των Εκπαιδευτικών...
Διαπιστώνω όμως ότι αμφισβητείται σήμερα (καλώς ή κακώς) η δυνατότητα των Ανωτάτων Ιδρυμάτων για αδιάβλητη επιλογή φοιτητών, ενώ δεν αμφισβητείται (κακώς) η ικανότητα των Ιδρυμάτων να επιλέγουν και να απονέμουν πτυχίο σε εκείνους μόνο που ανταποκρίνονται σε ουσιαστικές απαιτήσεις γνώσεων και δεξιοτήτων....
Εν τούτοις πιστεύω ότι, παρ΄ όλες τις αδυναμίες του Ελληνικού Πανεπιστήμιου και την άμεση ανάγκη μεταρρύθμισής του, θα εισέλθουμε σε καινούργιο φαύλο κύκλο εάν παράλληλα με τον άμεσο εκσυγχρονισμό της Ανώτατης Εκπαίδευσης και την αναβάθμιση του Λυκείου δεν καταργηθούν και οι εισαγωγικές εξετάσεις. ...
Το πρόβλημα που επειγόντως θα πρέπει να λύσει η κοινωνία μας, σοβαρότερο ακόμη από την οικονομική κρίση των ημερών μας, αφορά στην υστέρηση σε περιεχόμενο επιστημονικού (και όχι τεχνολογικού) πολιτισμού που μας κατατάσσει στην κατηγορία των χρηστών και καταναλωτών. Εάν συμφωνούμε ότι θα πρέπει να αναβαθμίσουμε τον κοινωνικό δυναμισμό μας, πιστεύω ότι θα πρέπει στρέψουμε την εκπαίδευση προς την Παιδεία της Επιστήμης και να εγκαταλείψουμε την εκγύμναση σε αθλήματα χωρίς ουσιαστικό έπαθλο, όπως οι εισαγωγικές εξετάσεις για την Ανώτατη Εκπαίδευση.
Με εκτίμηση
Σπύρος Τζαμαρίας
Σκόρπιες σκέψεις που μου ήρθαν στο μυαλό διαβάζοντας το ωραίο κείμενό σας .
ReplyDeleteΩς μαθητής πήγα 2 χρόνια φροντιστήριο για να περάσω στο Μαθηματικό ( ήταν δεδομένο ότι θα έκανα φροντιστήριο για εμένα και τους γονείς μου θυμάμαι και δεν μπήκαμε στην διαδικασία να ψάξουμε αν το είχα ανάγκη ή όχι ).
Πριν διοριστώ εργάστηκα 7 χρόνια σε μεγάλο φροντιστήριο . Παρά το νεαρό της ηλικίας μου προετοίμαζα μαθητές της Γ΄ Λυκείου από τον τρίτο μου χρόνο σε αυτό . Πως έγινε αυτό ; Οι μαθητές που είχα αρχικά στην Α΄ Λυκείου με ζητούσαν στην Β΄ και μετά στην Γ΄ Λυκείου . Η αξιολόγηση στα φροντιστήρια είναι παρούσα διαπίστωσα . Αν αξίζεις θα δουλέψεις στο φροντιστήριο ( δεν ισχύει πάντα και το αντίστροφο βέβαια ) .
Τώρα είμαι διορισμένος σε δημόσιο σχολείο μετά την επιτυχία μου στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ .
Η αξιολόγηση στο δημόσιο σχολείο δεν μπορεί να γίνει με όρους φροντιστηρίου . Είναι υπαρκτή σε άλλη μορφή για τους διορισμούς μέσω ΑΣΕΠ . Ας γίνει ο ΑΣΕΠ ο μόνος τρόπος διορισμού ώστε να υπάρχει έστω αυτή η αξιολόγηση .
Όσο υπάρχει τεράστια ζήτηση για σπουδές ( ειδικά για τις περιζήτητες ) θα υπάρχουν φροντιστήρια. Γιατί ακόμα και να γίνει πολύ καλή δουλειά στο σχολείο . Πάντα θα υπάρχει ανάγκη για το λίγο παραπάνω που θα κάνει τη διαφορά. Αφήστε λοιπόν τα φροντιστήρια να κάνουν τη δουλειά τους και εμείς τη δικιά μας .
Τα φροντιστήρια στηρίζονται από μία λανθασμένη νοοτροπία της ελληνικής κοινωνίας, η οποία θεωρεί το δημόσιο σχολείο κακό.
ReplyDeleteΣε αυτήν την ιδέα συνέβαλαν τα μάλα και οι φροντιστηριούχοι, οι οποίοι προκειμένου να προσελκύσουν όλο και μεγαλύτερη πελατεία, διότι ο αριθμός τους ολοένα και αυξάνεται, φρόντισαν να "πιπιλίσουν" το μυαλό των γονιών και των μαθητών πως στο φροντιστήριο μαθαίνεις καλύτερα. Φρόντισαν επίσης να δημιουργήσουν και ανούσιες ανάγκες, ώστε να δείξουν πως αυτοί προσφέρουν πιο πολλά από το σχολείο (π.χ. Proficiency στα 15-17).
Από ιδίαν εμπειρία και ως φροντιστηριούχος κατά το παρελθόν και ως υποψήφια διαφόρων εξετάσεων και ως μαθήτρια δημόσιων σχολείων, δηλώνω απερίφραστα πως το φροντιστήριο δεν χρειάζεται. Αν οι φροντιστηριακές ώρες γίνουν διάβασμα το όφελος είναι πολύ μεγαλύτερο.
Το σχολείο δίνει παιδεία, το φροντιστήριο όχι (και ήταν και ο βασικός λόγος που αποφάσισα να μπω στη δημόσια εκπαίδευση). Αυτό πρέπει να μπει στο μυαλό της ελληνικής κοινωνίας. Πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία, η γνώμη που έχει ο κόσμος για το δημόσιο σχολείο, το οποίο τολμώ να πω είναι πολύ καλύτερο απ' ότι πιστεύεται.
Αυτή νομίζω πως είναι η μεγάλη πρόκληση της κυβέρνησης. Να κάνει τον κόσμο να πιστέψει στη δημόσια εκπαίδευση.
Αγαπητοί φίλοι,
ReplyDeleteTο ουσιαστικό πρόβλημα της Παιδείας μας είναι άμεσα συνδεδεμένο με τον προσανατολισμό του Σχολείου σε σχέση με τις απαιτήσεις της κοινωνίας απ’ αυτό.
Υπάρχουν πολλοί Εκπαιδευτικοί, που παρακολουθούν στενά την εξέλιξη της τεχνολογίας και γνωρίζουν σχετικά καλά τα εργαλεία που μπορούν να χρησιμοποιήσουν π.χ. στη διδασκαλία των Μαθηματικών. Grapthmatica,Sketchpad, Gabri, Modellous, Function Pro, Geogebra, Χελωνόκοσμος κ.λ.π. Όμως το Αναλυτικό πρόγραμμα του Λυκείου είναι απαγορευτικό για τη χρήση τους. Η απαίτηση των μαθητών, των γονέων, της διοίκησης είναι : Βγάλτε την τάδε ύλη σ' αυτό το χρονικό διάστημα, λύστε τις κατάλληλες ασκήσεις στον πίνακα , γιατί αν τα θέματα στις εξετάσεις δεν είναι κοντά σ' αυτά που έχεις διαπραγματευτεί, θεωρείσαι αποτυχημένος στη δουλειά σου, απ΄ όλους τους παράγοντες που ανέφερα. Ελάχιστοι ενδιαφέρονται για την ανάγκη κατανόησης και εμπέδωσης των βασικών εννοιών και τη μύηση στη διαδικασία της ανάλυσης της σκέψης και της τελικής επίλυσης προβλημάτων , που θα είναι αποτέλεσμα μιας λογικής διαδικασίας. Τις ώρες που χρησιμοποίησα τα εργαλεία που προανέφερα , η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών βρήκε ευκαιρία να ασχοληθεί ανενόχλητη με τη λύση ασκήσεων του φροντιστηρίου της!!! Οποιαδήποτε Εκπαιδευτική μέθοδος ξεφεύγει από την εξυπηρέτηση της "εξεταστικής" διαδικασίας απορρίπτεται , όπως το μόσχευμα, που δεν είναι συμβατό από έναν οργανισμό.
Η Αξιολόγηση σαν ένα γραφειοκρατικό σύστημα ελέγχου του Εκπαιδευτικού έργου, πιθανόν να έχει ερευνητική σκοπιμότητα για την καταγραφή και αρχειοθέτηση στοιχείων χρήσιμων για την πορεία του συστήματος δεν έχουν όμως σχέση με τη δουλειά που γίνεται στην πράξη μέσα στη Σχολική αίθουσα. Εκεί μετράει η ουσιαστική παιδεία και επιστημονική επάρκεια που έχει ο Εκπαιδευτικός, η ευρύτητα του πνεύματός του, το ταλέντο του, η αγάπη για τη δουλειά του, η ευσυνειδησία του, η αξιοπρέπειά του. Άρα ένα καλό Εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να ενισχύει διαρκώς αυτά τα στοιχεία των δασκάλων του παρά να προσπαθεί να τους ελέγχει, όπως έναν οποιοδήποτε Δημόσιο υπάλληλο. Πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό απ' όλους ότι ο καθηγητής και ο δάσκαλος δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται σ' αυτή τη βάση. Ο Εκπαιδευτικός πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν τον πιλότο του αεροσκάφους , που θα έχει επιβάτες τα παιδιά μας. Τον επιλέγεις με αυστηρότατα κριτήρια, τον εκπαιδεύεις άριστα, του εξασφαλίζεις τη δυνατότητα να ζει με αξιοπρέπεια, θεραπεύεις και βελτιώνεις διαρκώς τις υλικοτεχνικές υποδομές του σκάφους του και τον εμπιστεύεσαι για την αγωγή και τη μόρφωση των παιδιών σου, όπως στον πιλότο το πανάκριβο σκάφος και την ασφάλεια των παιδιών σου. Αλλιώς πρέπει να κάνει άλλη δουλειά αυτός ή να μη βαυκαλίζεται κανείς ότι ασχολείται σοβαρά με την Εκπαίδευση.
Προφανώς το πρόβλημα της Εκπαίδευσης δεν είναι μόνο οικονομικό. Είναι, το ξαναλέω, εξόχως προβληματική η φιλοσοφία , που την έχει διαποτίσει, καθώς επίσης και η πεποίθηση όλων , ότι δεν είναι αναγκαίες οι γνώσεις , που πρέπει να έχει κανείς για οποιαδήποτε δουλειά, αλλά το αντίστοιχο "χαρτί" που να το πιστοποιεί ή ο "κατάλληλος" μπάρμπας για το "βόλεμα".
Με αφορμή τις ρεαλιστικές απόψεις που καταθέσατε στο κείμενό σας θα ήθελα να κάνω ορισμένες προσωπικές επισημάνσεις:
ReplyDelete1. Πρωταρχικό καθήκον της πολιτείας, κατα την εκτίμησή μου, είναι να προσδιορίσει τον χαρακτήρα των βαθμίδων της δημόσιας εκπαίδευσης με γνώμονα την εξυπηρέτηση των αναγκών της χώρας και του μελλοντικού πολίτη και αγνοώντας τα όποια συντεχνιακά συμφέροντα και κεκτημένα. Γι΄αυτό είναι χρήσιμο να δούμε ότι στην πλειονότητα των χωρών της Ε.Ε., μετά το Γυμνάσιο υπάρχουν πολύ καλά οργανωμένες δομές (Επαγγελματικά Λύκεια, Τεχνικές Σχολές, Λύκεια Γενικής Παιδείας τα οποία δεν οδηγούν στην Τριτοβάθμια Εκπάιδευση και Λύκεια προσανατολισμένα στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση), ώστε να καλυφθούν οι διαφορετικές ανάγκες και δεξιότητες των μαθητών, αλλά και οι διαφορετικές ανάγκες της κάθε χώρας σε επαγγελματικό δυναμικό. Κατα την εκτίμησή μου στο τέλος της σημερινής Α΄ Λυκείου θα πρέπει να ολοκληρώνεται η Γενική Παιδεία και απο κεί και πέρα να δίνεται η δυνατότητα στους μαθητές να επιλέξουν την προσωπική τους πορεία, με βάση τις δεξιότητες, τις κλίσεις και τους στόχους που θέτουν. Μία τέτοια δυνατότητα σαφέστατα θα βοηθούσε στην αναβάθμιση του ρόλου του σχολείου και θα ενέπλεκε περισσότερο τους μαθητές στην εκπαιδευτική διαδικασία, διότι θα αποτελούσε μέσο για την πραγμάτωση των επιλογών τους. Επιπλέον ένα τέτοιο Λύκειο θα παρείχε ουσιαστικό γνωστικό υπόβαθρο και υποδομή, δημιουργώντας τις προυποθέσεις είτε για την αναβάθμιση της επόμενης εκπαιδευτική βαθμίδας, είτε των δεξιοτήτων όσων δεν επιθυμούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους.
2. Τα στερεότυπα που αφορούν στην εκπαίδευση για τα καλά δημόσια σχολεία και τα κακά φροντιστήρια, και για τη δυνατότητα να σπουδάζουν όλοι στο πανεπιστήμιο είναι καλό να συζητηθούν με νέα οπτική.Σε ότι αφορά στο πρώτο, κανένας θεσμός και μάλιστα οικονομικά επιβαρυντικός δεν επιβιώνει αν δεν καλύπτει πραγματικές ανάγκες και οπωσδήποτε δεν ευθύνονται τα φροντιστήρια για την έλλειψη αξιοπιστίας του σχολείου. Σε ότι αφορά στο δεύτερο, οι πανεπιστημιακές σπουδές δεν αφορούν το δικαίωμα στην Παιδεία, διότι είναι αυστηρά προσανατολισμένες και εξειδικευμένες, αλλα την απόκτηση επαγγελματικών δεξιοτήτων και δικαιωμάτων, όπως είναι φανερό και απο τις σχολές που προτιμούν οι υποψήφιοι. Επομένως, είναι σαφές ότι θα πρέπει να δίνονται σε όλους ίσες δυνατότητες να διεκδικούν θέσεις, αλλά αυτές θα πρέπει να τις καταλαμβάνουν οι πιο ικανοί, οι οποίοι θα αποτελέσουν και το επιστημονικό δυναμικό της χώρας.
3. Η βελτίωση της αποτελεσματικότητας του εκπαιδευτικού συστήματος δεν είναι μόνο οικονομοτεχνικό ή νομικό θέμα, στο βαθμό που εξαρτάται απο το ανθρώπινο δυναμικό που το στελεχώνει, και γι΄ αυτό είναι απαραίτητη η διαρκής και συνολική αξιολόγησή του με καθορισμό δεικτών αποτελεσματικότητας.
Και ένα εύλογο ερώτημα: Αν πράγματι είναι ζητούμενο η αποδέσμευση του Λυκείου από τις εξετάσεις, γιατί θεωρείται απαραίτητη η συμμετοχή του βαθμού του Λυκείου στην εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση;
Φιλλένια Σιδέρη
Παιδεία ή Εκπαίδευση;Ειναι το ίδιο μήπως ή μήπως όχι;Τι ακριβώς θέλουμε;Ό,τι όμως και να θέλουμε σίγουρα οφείλουμε να κρατήσουμε το μαθητή στο σχολείο. Για τους περισσότερους μαθητές το σχολείο είναι μια αγγαρεία. Το οριο των απουσιών είναι για πολλούς το "κίνητρο" για να πάνε σχολείο. Ίσως αν τους λέγαμε να έρθουν μόνο για εξετάσεις δεν θα πήγαιναν σχολείο. Πρέπει να κάνουμε κάτι;
ReplyDeleteΩς υπέρμαχος της δημόσιας εκπαίδευσης και μητέρα δύο παιδιών που σύντομα θα πάνε στο δημοτικό, θα ήθελα να δω αλλαγές που δεν αρχίζουν και σταματούν στο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ. Είναι σαφής ο προσανατολισμός της κυβέρνησης στη σύγκλιση με τις Ευρωπαϊκές πολιτικές, ωστόσο θα ήθελα να διατυπώσω κάποιες προτάσεις που ίσως έχουν νόημα για την Ελληνική πραγματικότητα:
ReplyDelete- Επικαιροποίηση των αναλυτικών προγραμμάτων σε τακτά χρονικά διαστήματα για να προσαρμόζεται το σχολείο στην εποχή του.
- Ανάπτυξη δεξιοτήτων εργασίας σε ομάδα.
- Ενίσχυση του εκπαιδευτικού ρόλου των μουσείων και των φορέων διάδοσης του πολιτισμού με το σχεδιασμό (προ)οργανωμένων εκπαιδευτικών επισκέψεων ή προβολών ή αξιοποίηση μουσειοσκευών στις τάξεις. Διασύνδεση με την ιστορία (ή και άλλα μαθήματα) που διδάσκονται σε κάθε τάξη.
- Δημιουργία εργαστηρίου με οπτικουακουστικά μέσα και internet σε κάθε σχολείο. Με έναν Η/Υ, έναν προβολέα, ανοικτό λογισμικό και σχετική διάθεση, μπορούν να γίνουν πάρα πολλά. Σχεδιασμός για την αξιοποίηση του εκπαιδευτικού λογισμικού στην τάξη.
- Συνεχής επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και των διευθυντών των εκπαιδευτικών μονάδων με αξιοποίηση νέων τεχνολογιών.
- Προβολή του σημαντικού εκπαιδευτικού ή ερευνητικού έργου όπου υπάρχει, σε σχολεία, πανεπιστήμια, ιδρύματα.
- Ανοικτή διαδικασία και στην ανάθεση διδακτορικών εργασιών.
- Διαφανείς διαδικασίες χορήγησης χρημάτων για την παιδεία και την έρευνα προς όφελος του μαθητή, του σπουδαστή και του πολίτη. Να εισαχθούν -επιτέλους- διαδικασίες αξιολόγησης των «προϊόντων και υπηρεσιών» που χρηματοδοτούνται με εθνικούς πόρους ή κονδύλια της ΕΕ.
Με εκτίμηση
F.
Κύριε Υπουργέ,
ReplyDeleteΝα χαιρόμαστε το "βάθεμα" και "πλάτεμα" της Δημοκρατίας μας!
Τέτοιο διάλογο επαγγέλεστε για τη σωτηρία της φτωχής Δημόσιας Παιδείας!
Εξαφανίστηκε το σχόλιό μου (και οι ευχές μου για επιτυχία σας)... Και, όπως βλέπετε, εμφανίζομαι με το ονοματεπώνυμό μου και τη φωτογραφία μου...
Ρεπορτάζ:
ReplyDeleteΔΙΑΒΑΖΩ "Αποδέχθηκε σήμερα κατά πλειοψηφία το Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της πρόταση να καταργηθεί η βάση του «10» που αποτελεί προυπόπθεση για την εισαγωγή των υποψηφίων στα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ.
Στη Σημερινή συνεδρίαση του ΣΠΔΕ στην οποία προήδρευσε ο καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτης τα μέλη του Συμβουλίου αποδέχθηκαν κατά πλειοψηφία την πρόταση του Ππροέδρου της ΟΙΕΛΕ Μιχάλη Κουρουτού (ως εκπρόσωπος της ΓΣΕΕ) να καταργηθεί από φέτος η βάση του «10».
Το Συμβούλιο θα συνεδριάσει μία φορά ακόμη το τρίτο δεκαήμερο του Νοέμβρη , προκειμένου να κάνει την τελική διαμόρφωση της πρότασης για το νέο σύστημα πρόσβασης των νέων στα αει.
Σύμφωνα με πληροφορίες η υπ. Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου βλέπει θετικά την κατάργηση της βάσης του «10» και μάλιστα από φέτος"
δεν νωρίζω αν είναι αλήθεια.....
Κε ΠΑΝΑΡΕΤΕ κατα την ακαδημαική σασ αποψη ενας 18χρονος που γραφει κατα μέσο όρο κατω απο 10, με θεματα που κατα γενική ομολογία ειναι απλά... μπορει να παρακολουθήσει σπυδές σε ΑΕΙ , εστω και στο ΤΕΙ Ανω-κατω ραχούλας??? Γιατι τον ΕΞΑΠΑΤΟΥΜΕ με ελπίδες οτι και αυτος ΣΠΟΥΔΑΣΕ !!! Δεν καταλαβαίνουμε οτι έτσι δημιουργούμε μια νέα γενιά αγράμματων "επιστημόνων".
Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΣΗΣ ΤΟΥ 10 ειναι ΛΑΙΚΙΣΜΟΣ του χειρίστου είδους, ενα δεν συνοδεύεται με περιορισμο αριθμου εισακτεών στα ΑΕΙ, με κλήσιμο των αχριστων τμημάτων Πανεπιστημίων-ΤΕΙ και με ΜΙΑ ΕΝΙΑΙΑ πανεπιστημιακή εκπαιδευση,
Ας μιλήσουμε επιτέλους τη γλώσσα της αλήθειας: Δυστυχώς το δημόσιο σχολείο έχει μετατραπεί σε ‘Πίθο Δαναΐδων’ γιατί ο σκοπός του το έχει ξεπεράσει.
ReplyDeleteΌπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο φιλόσοφος Στέλιος Ράμφος ‘διαφθορά ψυχολογικώς είναι να καμαρώνεις για την ευτέλειά σου. Η διαφθορά είναι αντίθετη της δημιουργικότητας. Έτσι σήμερα έχει μεταβληθεί ο άνθρωπος σε ‘Πίθο Δαναΐδων’ γιατί γινόμαστε τρύπιοι μέσα μας όταν παύει ο σκοπός να μας ξεπερνάει.’
Για να δούμε ποιοι είναι, μερικοί από τους στόχους και σκοπούς του Δημόσιου σχολείου σήμερα:
•Να δημιουργούμε προγράμματα σπουδών για να εξυπηρετούμε τις επαγγελματικές ανάγκες των ειδικοτήτων και όχι τις ανάγκες των μαθητών μας.
•Να γράφουμε βιβλία που συναντούν την απαρέσκεια των μαθητών και των καθηγητών για να εξυπηρετούνται (και οικονομικά!) μερικοί. [Τώρα αν αυτά τα βιβλία καίγονται στο τέλος της χρονιάς, ποιος νοιάζεται γι’ αυτό;]
•Να ρίχνουμε χρήματα για τη δημιουργία λογισμικών. Αν αυτά τα λογισμικά δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ, γιατί δεν έχουμε προβλέψει να υπάρχει μηχανισμός επιμόρφωσης και στήριξης των καθηγητών; Ποιος νοιάζεται;
•Να χρηματοδοτούμε την αγορά αγοράζοντας υπολογιστές.
•Να βάζουμε διδακτικούς στόχους πολλούς και δυσκολότερους από τις δυνατότητες των παιδιών για να ανθεί η παραπαιδεία και να λύνουμε κοινωνικά προβλήματα: όπως το πρόβλημα της ανεργίας χιλιάδων απόφοιτων πανεπιστημιακών σχολών και το πρόβλημα της συμπλήρωσης του εισοδήματος μίας πενταμελούς οικογένειας που δουλεύει μόνο ο ένας γονιός και πρέπει να επιβιώσει με 1400 Ευρώ.
Ποια αλήθεια κυβέρνηση θα τολμήσει να λύσει το πρόβλημα της Παιδείας μας, δημιουργώντας Ευρωπαϊκού τύπου σχολεία, και αφήνοντας άνεργους χιλιάδες καθηγητές που τώρα τους χρηματοδοτεί η ελληνική οικογένεια;
Ευχαριστώ για το βήμα,
Ελένη Δανίλη, Σχολική σύμβουλος ΠΕΟ4
Γεια σας κ. Πανάρετε,
ReplyDelete(δεν μας δινόταν μέχρι τώρα η ευκαιρία, στους κοινούς θνητούς, να μιλάμε με την εξουσία, τώρα που βρήκαμε τρόπο θα σας 'τσακίσουμε'..)
Θέμα: Σύστημα πρόσβασης στη τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Ας ξεκινήσουμε για λίγο από λευκό χαρτί...έστω ότι δεν έχουμε ένα τέτοιο σύστημα και μας καλούσαν να σχεδιάσουμε ένα. Από που θα ξεκινούσαμε; Φυσικά από το σκοπό του συστήματος. Ποιός είναι αυτός; Η εισαγωγή στη τριτοβάθμια εκπαίδευση των ανθρώπων που θέλουν, 'και μπορούν', να ακολοθουθήσουν ανώτερες σπουδές. Τι στόχους θα είχε; Να είναι τουλάχιστον αξιοκρατικό, αδιάβλητο, και αντιπροσωπευτικό των προσδοκιών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης για εισαγωγή φοιτητών που θέλουν και μπορούν να σπουδάσουν. Στόχοι που θα συμμεριζόταν και μια κοινωνία αν αντιλαμβανόταν πόσο κοστίζει να εκπαιδεύεις ανθρώπους σε αυτό το επίπεδο .
Επόμενο βήμα θα ήταν ενδεχομένως να βάλουμε κάποιες πιο συγκεκριμένες προδιαγραφές που θα προέκυπταν από την ανάλυση των αναγκών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Κατόπιν θα σχεδιάζαμε κάποιο σύστημα και τελικά θα το υλοποιούσαμε. Για να κάνω την ιστορία σύντομη, θα καταλήξω στο συμπέρασμα μου, ότι το σύστημα εισαγωγής στη τριτοβάθμια εκπαίδευση αφορά αποκλειστικά και μόνο την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τι δουλειά έχει η δευτεροβάθμια; ο σκοπός της τελείωσε στην Γ' τάξη, οι στόχοι της υλοποίουνται με τους απόφοιτους που ΄παράγει'. Γιατί την επιφορτίζουμε με κάτι που θεωρητικά αφορά ένα ποσοστό αυτών που θα αποφοιτήσουν από τη Β'βάθμια και εν τέλει είναι πρόβλημα της επόμενης βαθμίδας για να το λύσει. Θα μπορούσε να πει εδώ κάποιος ότι οι εκπαιδευτικές βαθμίδες δεν μπορεί να είναι ασύνδετες μεταξύ τους, πρέπει να υπάρχει μια συνέχεια. Θα συμφωνήσω στη γενικότητα άλλα όχι στο εξειδικευμένο. Συνέχεια απαιτείται και επιβάλλεται να υπάρχει στην υποχρεωτική εκπαίδευση, τραβηγμένα και μέχρι το Λύκειο, αν και οι επιλογές για Β'βάθμια είναι (ή θα έπρεπε να είναι) πολλές, τεχνική, γενική ή άλλου τύπου εκπαίδευση. Από εκεί και πέρα γιατί το πανεπιστήμιο να είναι μια συνέχεια του Λύκειου (που δεν είναι) και γιατί το Λύκειο να είναι προθάλαμος του Πανεπιστημίου.
Δυστυχώς έχει περάσει το μύνημα στην κοινωνία ότι ισχύει το τελευταίο, ότι όλοι πρέπει να διαβούν όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Και αυτό γιατί πλέον πουθενά δεν υπάρχουν ισχυρά φίλτρα ώστε να αναγκάσουν κάποιους να σκεφτούν τις επιλογές τους, για το τι πραγματικά θέλουν και μπορούν, αλλά και το κόστος/όφελος της όποιας επιλογής. Οταν μέχρι πρότινος περνούσες έτσι απλά σε μια σχολή Γ'βάθμιας εκπαίδευσης και ακόμη χειρότερα ΕΒΓΑΙΝΕΣ από αυτή προκύπτει αβίαστα η ροπή στην κοινωνία, 'πάρε και εσύ παιδί μου ένα χαρτί, κάπου θα σου χρειαστεί, να βολευτείς και εσύ'...
Ειρήσθω εν παρόδω, ελπίζω να μην καταργήσετε τη βάση του 10, αν την καταργήσετε τότε να εισηγηθούμε να καταργήσουμε και το 5 στα πανεπιστήμια, ποιος ο λόγος να υπάρχουν 'φίλτρα' στο πανεπιστήμιο (που δεν είναι και αξιοκρατικά, αδιάβλητα, διαφανή...).
Καταργήστε το σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια ως φυσική προέκταση της Β'βάθμιας. Ετσι απλά θα λυθούν πολλές παρενέργειες.
Για το τι θα κάνουν τα ΑΕΙ μετά, είναι μια άλλη κουβέντα, μπορούμε να την κάνουμε σε άλλο thread...ρίξτε μια ματιά στο Berkeley, θα πάρετε ιδέες...και εδώ είμαστε και για άλλες πιο καινοτομικές.
Με εκτίμηση,
Βασίλης Μαντάς
Σε αυτή την τελευταία ευκαιρία για ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα που θα ανταποκρίνεται στις σημερινές ανάγκες της κοινωνίας για πολίτες με παιδεία και επιστήμονες με δυνατότητες, ας μην υποκύψουμε σε λαικίστικες πιέσεις.
ReplyDeleteΘεωρώ απαράδεκτη την πρόταση κατάργησης της βάσης του 10 για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Απαράδεκτη παιδαγωγικά, γιατί μεταφέρει το λανθασμένο μήνυμα ότι όλοι είμαστε κατάλληλοι για όλα, ανεξάρτητα απο την προσπάθεια που καταβάλλουμε (γιατί για να πάρεις 10 σήμερα μια υποτυπώδης προσπάθεια απαιτείται), αλλα και απαράδεκτη γιατί υποθηκεύει το μέλλον των σχολών υποδοχής αυτών των μαθητών, οι οποίες αντικειμενικά θα πρέπει να παραμείνουν υποβαθμισμένες ή να υποβαθμίσουν το επίπεδό τους, ώστε να τους εντάξουν. Υποβάθμιση των σπουδών όμως σημαίνει και απαξίωση της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπάιδευσης και υποβάθμιση του επιστημονικού δυναμικού της χώρας και μελλοντική; αδυναμία παρακολούθησης των διεθνών επιστημονικών και τεχνολογικών εξελίξεων. Κατα τη γνώμη μου σε ένα ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον το επιστημονικό δυναμικό μιας χώρας είναι το όχημά της για την ανάπτυξη. Η διαφύλαξη του κύρους και της ποιότητας των σπουδών θα πρέπει να είναι πρωταρχικό μέλημα της πολιτείας και κανένα μέτρο που τα υποθηκεύει δε θα πρέπει να είναι αποδεκτό.
Σε ότι αφορά την ερήμωση πολλών επαρχιακών σχολών, επιχείρημα που κατα τη γνώμη μου δεν αφορά το σχεδιασμό της εκπαιδευτικής πολιτικης, υπάρχουν λύσεις. Για παράδειγμα θα μπορούσε ο αριθμός των εισακτέων σε κάθε τμήμα να προσδιορίζεται με 2 κριτήρια:
1. την πρόταση του τμήματος
2. τον αριθμό των υποψηφίων που συγκέντρωσαν 10 κατά μεσο όρο. Για παράδειγμα αν σήμερα υπάρχουν 80.000 θέσεις, αλλά 64.000 φοιτητές να μειωθούν όλες οι διαθέσιμες θέσεις κατα 20%.
Με τον τρόπο αυτό θα παραμείνουν σε λειτουργία όλα τα τμήματα, αλλά και θα είναι καλύτερο το επίπεδο των φοιτητών.
Υ.Γ. Θα επιμείνω στην αρχική μου τοποθέτηση και θα συμφωνήσω και με τα σχόλια της κ. Δανίλη, ότι η εκπαιδευτική πολιτική δεν μπορεί να σχεδιάζεται με κριτήριο τα συμφέροντα των συντεχνιών γιατί αφορά το μέλλον της χώρας.
Διαβασα αρκετα απο τα σχολια παραπανω,και ειδα οτι ενα μονο,(τουλαχιστον ενα θυμαμαι),εχει γραφτει απο δασκαλο εν τη γενικη εννοία.
ReplyDeleteΝομιζω οτι ο αριθμος αυτων που εισαγονται στα 3βαθμια,ειναι τεραστιος για την Ελλαδα,και πρεπει να μειωθει δραστικα.
Η ζημιά,αρχισε επι Πασοκ το 81,οταν καταργηθηκαν απο τον αρειμανιο Βερυβακη,οι εισαγωγικες εξετασεις,απο το Γυμνασιο στο Λυεκειο,και ετσι ανεβηκαν και πηραν τελικα απολυτηριο,παιδια,που παλαιοτερα,ουτε απεξω απο το Λυκειο,δεν τολμουσαν να περασουν.
Ετσι,νομιζοντας τα καυμενα,οτι ξερουν γραμματα,απεκλεισαν απο τις προσδοκιες τους,το να μαθουν πρωτα και μετα να εξασκησουν, μια αξιοπρεπη εργασια,που να τους δινει τα προς το ζην.
Παλαιοτερα,τελειωναν το Γυμνασιο,και μετα, πηγαιναν σε διαφορες μεσες Σχολες,οπου μαθαιναν αξιοπρεπεις εργασιες,που τους εδιναν καλα μεροκαματα.
Μετα το 81,ολοι κουτσοι στραβοι,στον Αγ.Παντελεημονα.
Αργοτερα,ο αριθμος των εισαγωμενων,αυξηθηκε υπερμετρα,καθως το Πασοκ,θεωρησε οτι σοσιαλιστικω τω τροπω,ετσι επρεπε.
Ετσι ομως,ο αριθμος των "πτυχιουχων" πια,εγινε τοσο μεγαλος,που οι δουλειες που υπαρχουν,δε φτανουν,και ετσι,ηλθαν οι πολιτικοι,με τις θεσεις στο Δημοσιο,νομιμες και παρανομες,που υπαρχουν,οχι γιατι εξυπηρετουν τον πληρωνοντα,αλλα για να ταισουν τους πτυχιουχους μας.
Ξεχνωντας οτι οσο μεγαλωνει σε υπαλληλους ενας τομεας,χωρις να μεγαλωνει η υλη που διαχειριζεται,τοσο χειροτερα δουλευει,αφου η πληροφορια πρεπει να περναει απο περισσοτερους,οποτε εισερχεται "θορυβος" στο συστημα.
Το οτι ειναι παπαγαλοι οι περισσοτεροι,φανηκε περιτρανα μια χρονιά,οταν τα θεματα Φυσικης,τα εβαλε ενας καθηγητης του ΕΜΠ,και ηταν θεματα,που για να τα αντιμετωπισεις,επρεπε να μπορεις να τα καταλαβεις,πραγμα που δεν μπορεσαν οι περισσοτεροι,μηδε των "αριστουχων" της Ιατρικης εξαιρουμενων.
Βεβαια,ο περι ου ο λογος καηγητης,δεν ξαναπηγε στην επιτροπη,ή μαλλον δεν τον ξαναπηραν,για ευνοητους λογους,αφου οι φυλλαδες,ουρλιαζαν,οτι τα θεματα ,"δεν ηταν ΒΑΤΑ!!!
Το συστημα λοιπον,εχει ξεχειλωσει,αφου οι πολιτικοι,εν τη πονηρια τους,εξαργυρωνουν τις θεσεις στις 3βαθμιες,σε ψηφους,φτιαχνοντας και απειρα Σχολεια ανα την επικρατεια,για να βολευονται οι διαφοροι βλαχοδημαρχοι,και "επενδυται" σε διαμερισματα,πινοντας το αιμα των πρωτευουσιανων,που ονειρευονται μεγαλεια για τα καμαρια τους,χωρις να βλεπουν τι γινεται γυρω τους.
Τωρα για τα φροντιστηρια,τι να πω;
Παντα υπηρχαν φροντιστηρια.Μονο που καποτε,ηταν ενα ειδος δευτερου Σχολειου,με ιδιο αριθμο μαθητων ανα ταξη,ή και ακομη μεγαλυτερο.(Θυμαμαι εγω το 1959,στο Λιβερη,καπου στην Πατησιων,ηταν καμια 60αρια μεσα στο τμημα μας)!!
Οταν ο αριθμος των εισαγωμενων,ειναι μικροτερος απο αυτον των διδοντων εξετασεις,καπως ετσι γινεται.Παντα.
Αυτα,τα περι παραπαιδειας,θεωρω οτι ειναι ηλιθιες παρολες,"σοσιαλιστων".
Η Ελληνικη Κοινωνια,ειναι μια ταξικη Κοινωνια,και το ξερουμε ολοι αυτο.Τωρα μας μαρανε μονον οσο αφορα στα φροντιστηρια;
Ας γινουμε λοιπον σοβαροι,και ο κ Μπάμπινιωτης,ας κοιταξει να πουλησει κανα βιβλιο,και ας αφησει τα υπολοιπα σ αυτους που εχουν μπει μεσα σε αιθουσα 2βαθμιας,και ξερουν τι γινεται εκει.
Οποιος θεωρει οτι μπορουν ολοι να πανε σε Παν/μιο νηστευσαντες και μη,ειναι ηλιθιος κατ εμε,και καλα θα κανει,να ρωτησει καναν καθηγητη Παν/μιου,των Θετικων σπουδων,να του πει τι ξερουν οι εισερχομενοι σ αυτα,και ποσο χρονο κανουν να τελειωσουν και να παρουν πτυχιο.
Και ποσοι τα παρατανε,γιατι βλεπουν οτι δεν μπορουν.
Οι Σουηδοι,προσπαθησαν καποτε,να δωσουν θεσεις σε Παν/μια,σε φτωχουν αθρωπους,οπως εδιναν και επιδομα ανεργιας,αλλα γρηγορα διεπιστωσαν,οτι οι καυμενοι οι φοιτητες,δεν μπορουσαν να περασουν τα μαθηματα, γιατι απλως δεν ηξεραν πολλα πραματα.
Αν λοιπον το Κρατος,θελει να κανει παρεμβασεις,ας τις κανει στα 2,3 πρωτα χρονια της Σχολικης ζωης,και οχι μετα απο 10 και 12 χρονια.
Τοτε,κατι μπορει να γινει.
Αλλα οι εξετασεις,πρεπει να ειναι αυστηρες,ωστε να mπαινουν οι καλυτεροι,και τοσοι ,οσοι χρειαζονται,και οχι να ακουω ηλιθιους,να λενε οτι καλυτερα και ο σκουπιδιαρης πτυχιουχος.
k. Χαροκοπιδη,εχετε απολυτο δικηο.Ετσι ειναι τα πραγματα.
ReplyDeleteΠρεπει να τηρειται ακριβως το προγραμμα και να "βγαινει η υλη".
Εγω,επαιρνα τα τελευταια χρονια,μονο Α,και Β,γιατι ειχα πιο μεγαλη ευελιξια,αφου τα παιδια δεν εδιναν μετα,εισαγωγικες εξετασεις,και μπορουσα να μενω περισοτερο χρονο,εκει που νομιζα οτι επρεπε.
Η μεγαλη ζημια,ειναι η ΔΙΔΑΚΤΕΑ ΥΛΗ.
Οι κυβερνωντες,ψοφοδεεις γαρ παντα,κατηργησαν τις εξετασεις επι της ΔΙΔΑΚΤΕΑΣ ΥΛΗς,και τις εκαναν επι της ΔΙΔΑΧΘΕΙΣΗς ΥΛΗΣ.
Κιαυτο,για να ειναι τα θεματα ΒΑΤΑ.
Ετσι γιγαντωθηκαν τα φροντιστηρια.
Γιατι οταν η υλη ειναι λιγη και προκαθορισμενη,ο μαθητης τολμαει να παει να δωσει, ελπιζοντας οτι θα τα καταφερει.(Κανει και ιδιαιτερα γι αυτο).
Οταν ομως η υλη ηταν τεραστια,οπως ηταν σ εμας,ολη η υλη δηλαδη του Λυκειου,και οχι μονον της Γ ταξεως,οι περισσοτεροι υποψηφιοι,"την εκαναν με ελαφρά",βλεποντας το χαος.
Για μενα λοιπον,αυτο επρεπε να ξαναγινει.Ετσι,θα χωριζε η ηρα απο το σταρι,και ο αιθμος των φοιτητων,θα επεφτε σε λογικα επιπεδα,χωρις να χρειαζονται τον προυπολογισμο της Ελλαδος.
Κρατωντας βεβαια τη βαση του 10,και οχι ζητωντας απο την κυβερνηση να την καταργησει.
(Εγω βεβαια πιστευω,οτι το πασοκ,ειναι ακομη δεσμιο εκεινων των λαικιστικων συνδρομων και θα το κανει, δυστυχως).
Και κατι τελευταιο.
ReplyDeleteΤο 81,καποιοι φωστηρες,κατηργησαν τα Προτυπα Σχολεια.Τα Σχολεια δηλαδη,που Κρατικα οντα,μαθαιναν γραμματα υψηλης ποιοτητος στα παιδια του Ελληνικου λαου,που ειχαν τα εφοδια γι αυτο.
(Εγω,ευτυχης θνητος,τελειωσα ενα απ αυτα στον Πειραια).
Οπως κατηργησαν και το 7ο ετος στο Κολλεγιο Αθηνων,που, τι ειρωνια,ειχε τελειωσει και ο παμπονηρος Αρχηγος .
Δεν θελουμε ελιτ,ελεγαν τα σαινια τοτε.
Πιστευω κ. Παναρετε,να μην το πειτε κι εσεις αυτο τωρα.
Κύριε υφυπουργέ ,
ReplyDeleteσε σχέση με τις σχεδιαζόμενες αλλαγές για τις αξιοκρατικές προσλήψεις των Εκπαιδευτικών, επιτρέψτέ μου να σας εκθέσω προτάσεις που αφορούν και επιτυχόντας σε διαγωνισμούς ΑΣΕΠ, τρις και τέσσερες ακόμα φορές,που ακόμα ούτε αναπληρωτές δεν έχουν κληθεί γιατί οι προκάτοχοί σας εξέδιδαν ΡΟΥΣΦΕΤΟΛΟΓΙΚΕΣ Εγκυκλίους πρόσληψης πχ στη ΠΔΣ. (Έτσι προσλαμβάνονταν αποτυχόντες ΑΣΕΠ,ενώ επιτυχόντες εξαιρούντο ,κατά τις επιθυμίες του εκάστοτε Προϊστάμενου Εκπαίδευσης....αφού του το επέτρεπε η υπουργική απόφαση του κ.Στυλιαννίδη και κ.Σπηλιωτόπουλου ).
Έτσι αποτυχόντες ή μη συμμετέχοντες σε ΑΣΕΠ έπαιρναν μόρια προϋπηρεσίας ενώ άλλοι συνάδελφοί τους με επιτυχίες ΑΣΕΠ,αφενός αδικούντο από τη μη πρόσληψή τους αλλά παράλληλα έχαναν και τα μόρια από την επιτυχία στον ΑΣΕΠ αφού αυτά μετά από δύο χρόνια μειώνονται στο μισό και μετά από άλλα δύο χάνονται..Ενώ αντίθετα προϋπηρεσίες από τις διαβλητές προσλήψεις διατηρούνται εσσαεί μέχρι του διορισμού των μη επιτυχόντων..
ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ είναι θεωρώ υποχρέωση της Πολιτείας να δει θετικά τις παρακάτω προτάσεις:
Α) διατήρηση των μορίων επιτυχίας όλων των επιτυχών εξετάσεων ΑΣΕΠ
( Διατηρούνται ανεξαίρετα τόσες και τόσες προϋπηρεσίες και θα διαγράφονται οι επιτυχίες ΑΣΕΠ;;)
Β) η συμμετοχή σε νέο διαγωνισμό ΑΣΕΠ να μη είναι υποχρεωτική ,σε όσους έχουν περισσότερες από δύο επιτυχίες, αφού θα διατηρούνται τα μόρια επιτυχίας των προηγούμενων διαγωνισμών
Γ ) μοριοδότηση των πέραν των δύο επιτυχιών ΑΣΕΠ. ( για όσους έχουν περισσότερες από 2 ), και εφόσον δεν προσμετρώνται τα μόρια όλων των επιτυχιών στους διαγωνισμούς ΑΣΕΠ.
Δ) Για τη κατάταξη στους πίνακες να λαμβάνονται υπόψη τα μόρια επιτυχίας των δύο διαγωνισμών με τις υψηλότερες βαθμολογίες.
( έτσι δεν γίνεται και σε πολλούς αγώνες στίβου π.χ από 3 προσπάθειες δεν λαμβάνεται η καλύτερη ;; , και όχι πάντα η τελευταία ;;; )
Ε) Άν είναι να ανοίξουν και ''παράθυρα '' εκτός πινάκων , με ποσοστά 5,10,20... τότε σίγουρα όσοι έχουν τρίς-τέσσερες επιτυχίες θα πρέπει να έχουν προτεραιότητα .
Με εκτίμηση , Άγγελος Αντωνέλλης
αι γιατι να μην καταργησει την εγκυκλιο των ΝΔ κρατων ...φωστηρων της λαμογιας,εκτος απ αυτα που γραφεις;
ReplyDeleteΑν διωξει καποια στιγμη καποιους παρανομους,με τη βουλα,τοτε θα βαλουν μυαλο και οι αλλοι,και δεν θα ζητανε τετοια.
Και αν ηταν παρανομα αυτα που κανανε ο κουφος και ο ...ωραιος,γιατι να μην τους παει για εξεταστικη,για να μαθουν να μην κανουν τετοια αλλα και να μην κανουν τους τιμητες στους αλλους;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
ReplyDeleteΠΑΣΟΚ
Το παθημα της κ. Αννας Διαμαντοπουλου και κ. Εύης Χριστοφιλοπουλου μετα τις αποκαλυψεις του δρ Κουτσουκου!
Σε όσους έδωδαν θέσεις τις εγκατέλειψαν ήδη και συνεργάζονται με την Ν.Δ!!!
Διαβαστε
Παρατήρηση: «Πριν «αλέκτωρ λαλήσει» οι ανωτέρω ( Δανίλη Ελένη, Ρουμπέα Γιούλη, Ματθαίου Δημήτρης, Παπατσίμπα Λαμπρινή κλπ…), είχαν εγκαταλείψει το ΠΑΣΟΚ και την κ. Διαμαντοπούλου Άννα και Χριστοφιλοπούλου Εύη, που τους πρόσφεραν τις «θέσεις» και πήγαν «απέναντι», με τον κ. Άρη Σπηλιωτόπουλο, της Ν.Δ, στον οποίο δοργ΄νωσαν κομματοιή συγκέντρωση στις 5-4-2012, για να ξανακάνουν τα ίδια και μετά πάλι τα ίδια»
http://xanthi-blogs.blogspot.com/2012/04/blog-post_9094.html
Η κ.Χριστοφιλοπούλου εχει το δικαιωμα να διώξειο α[πό τι θέσεις τους ανωτέρω και να βάλλει δημοκρατικούς....Αλλα που τα κότσια!! Προτιμουν να χασουν τις εκλογες παρα να διωξουν τους τυοδιωκτες δεξιο-συριζαιους!!
Ο Κ. Βενιζελος τι λεει?
Πανος Πασοκ
8 Απρ 2012 12:29:00 π.μ.