O "ακαδημαικός" Α. Παπανδρέου

Tweet

Διάβασα ότι ο Γ. Λακόπουλος έγραψε ένα βιβλίο για τον ΑΠ πριν μπει στην πολιτική.

Οι περισσότεροι από τους ομιλητές που πήραν μέρος στην παρουσίαση του βιβλίου δεν είχαν καμμιά προσλαμβάνουσα παράσταση, άμεση ή έμμεση, από την εποχή εκείνη. Ετσι, έμειναν στις θεωρητικές γενικότητες και τους επαίνους. Ο μόνος που είχε είναι ο Α. Πεπελάσης. Δεν νομίζω όμως ότι ήταν καθηγητής (αν και αναφέρεται ως τέτοιος).

Ειχα την ευκαιρία, να μιλήσω με συναδέλφους του ΑΠ στο Berkeley (ο ένας μάλιστα είναι νομπελίστας). Εχω μιλήσει και με πρώην φοιτητές του που την δεκαετία του 80 ήταν συνάδελφοί μου σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ, όπου δίδασκα. Είχα επίσης μιλήσει 2-3 φορές με τον ίδιο τον ΑΠ στις αρχές τις δεκαετίας του 80 για ακαδημαικά θέματα και την εποχή της Αμερικής.

Η περίοδος του Berkeley ήταν σε πολύ μεγάλο βαθμό περίοδος που ο ΑΠ ανέδειξε τις διοικητικές του ικανότητες (όταν ήταν πρόεδρος του τμήματος Οικονομικών). Ανέλαβε ένα τμήμα σε κρίση και με πολλές εσωτερικές έριδες (κοινό χαρακτηριστικό των ακαδημαικών μονάδων σε όλο τον κόσμο) και το μετέτρεψε σε ένα από τα καλύτερα των ΗΠΑ.

Η ερευνητική του δραστηριότητα είναι ένα άλλο κεφάλαιο.

Οταν τον συνάντησα για πρώτη φορά (το 1980), με ρώτησε για το ερευνητικό μου αντικείμενο. Μου είπε με ικανοποίηση ότι και ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του στατιστικό γιατί στην έρευνά του είχε χρησιμοποιήσει πολύ την στατιστική.

Αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση είναι ότι ποτέ δεν αποδέχθηκε προτάσεις για να γίνει επίτιμος διδάκτωρ σε ελληνικό πανεπιστήμιο (τιμητικό τίτλο που απονέμουν απλόχερα τα ελληνικά ΑΕΙ σε πολιτικούς με τρόπο που ο τίτλος δίνεται περισσότερο για να προβληθούν τα ιδρύματα παρά ο τιμώμενος). Από όσο γνωρίζω του είχαν γίνει τουλάχιστον πέντε τέτοιες προτάσεις. Οταν τον είχα ρωτήσει γιατί δεν τις δέχθηκε, δεν μου απάντησε ευθέως. Πιστεύω όμως ότι αυτό είχε να κάνει και με την μεταχείριση που του είχαν επιφυλάξει οι Eλληνες συνάδελφοί του όταν επέστρεψε στην Ελλάδα την δεκαετία του 60.

Για την μεταχείριση αυτή μου έχουν διηγηθεί ένα χαρακτηριστικό περιστατικό. Οταν γύρισε στην Ελλάδα ο Ανδρέας είχε πάει να επισκεφθεί ένα καθηγητή της τότε ΑΣΟΕΕ, προφανώς για να διερευνήσει τις προοπτικές εκλογής του στην ΑΣΟΕΕ. Ο συγκεκριμένος καθηγητής άφησε τον Ανδρέα να περιμένει επί 2 ώρες έξω από το γραφείο του μέχρι να τον δεχθεί (κλασσικός τρόπος επίδειξης ισχύος από αρκετούς Ελληνες καθηγητές των οποίων η ισχύς δεν εδραζόταν σε ακαδημαικές περγαμηνές). Το κλίμα -και το αποτέλεσμα-της συνάντησης είναι προφανές. Η εμπειρία αυτή πλήγωσε πολύ τον εγωισμό του Ανδρέα. Δικαιολογημένα. Πώς έμαθα το περιστατικό; Μου το διηγήθηκε παλαιός συνάδελφος όταν ήλθε να με δει στο γραφείο μου. Τότε έμαθα και (μέρος) της ιστορίας του γραφείου μου...