Σύμφωνα με τους υποστηρικτές του, ο νέος νόμος, είναι περισσότερο δημοκρατικός. Ας δούμε τι γίνεται πρακτικά με ένα παράδειγμα.
Αφορμή για το νέο μου σχόλιο έδωσε η εγκύκλιος για την διαδικασία εκλογής προέδρων τμημάτων που κυκλοφόρησε σήμερα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο (θα γίνουν στις 30 Ιουνίου). Προθεσμία για υποβολή υποψηφιοτήτων τίθεται η 25 Ιουνίου. Πόσοι φοιτητές αλήθεια θα έχουν την ευκαιρία να διαμορφώσουν άποψη για τους υποψηφίους στις 2 εργάσιμες μέρες που μεσολαβούν (και μάλιστα εν μέσω εξετάσεων);
Δυστυχώς, η προσοχή έχει επικεντρωθεί (μόνο) στις αντιδράσεις των διαφωνούντων αριστεριστών. Κανένα δεν ενδιαφέρει η ουσία. Η οποία δεν έχει αλλάξει σε τίποτα. Γι' αυτό και τα ισχνά ποσοστά συμμετοχής των φοιτητών στις εκλογές αυτές δεν έχουν προβληθεί.
Σημείωση 1: Ο νόμος προβλέπει ότι "μοναδικός υποψήφιος δεν εκλέγεται αν δεν συγκεντρώσει το ένα τρίτο (1/3) τουλάχιστον των ψήφων του εκλεκτορικού σώματος". Με τα προηγούμενα δεδομένα αυτό είχε έννοια. Σήμερα;
Σημείωση 2: Αλήθεια, ξέρει κανείς (περιλαμβανομένου του έκαστοτε πρυτάνεως), τη ακριβή σύνθεση των εκλεκτορικών σωμάτων;
Posts
Κύριε Πανάρετε ξέρετε ότι στη μη ενημέρωση των φοιτητών συνέβαλαν και οι φοιτητικές παρατάξεις που δεν ενημέρωσαν κανένα για τις εκλογές, ενώ τις εβδομάδες πριν τις φοιτητικές μας είχαν ζαλίσει, φταίνε και οι υποψήφιοι που σνόμπαραν τους φοιτητές και, τουλάχιστον στο τμήμα μου, δεν ενημέρωσαν για την πρόθεση τους να θέσουν υποψηφιότητα, φταίνε και οι διοικήσεις των τμημάτων που κάνουν σαν να μην έχουμε εκλογές.
ReplyDeleteΥπό αυτές τις συνθήκες λοιπόν δεν ξέρω αν είναι κακό το μέτρο ή αν κάποιοι ενσυνείδητα το υπονομεύουν και μειώνουν έτσι τις, όποιες, θετικές επιδράσεις του.
Σημείωση: Είμαι φοιτητής στο ΟΠΑ
Δεν αμφιβάλλω. Δεν με εκπλήσσει όμως η διαπίστωση. Αλλωστε αυτοί που αντιδρούν, γνωρίζουν πώς να είναι αποτελεσματικοί.
ReplyDeleteΝα πούμε όμως και μια άλλη αλήθεια: Με τι τρόπο μπορεί ένας καθηγητής να γίνει "δημοφιλής" σήμερα;
Οσον αφορά μια πολυπληθή ομάδα φοιτητών με το να υπόσχεται περισσότερες εξεταστικές, αναβαθμολογήσεις σε περισσότερα μαθήματα και σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου, εγγραφή σε περισσότερα μαθήματα κλπ. Τι από αυτά βελτιώνει την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης;
Οσο αφορά τους συναδέλφους του, "γρήγορες" εξελίξεις με "φιλικά" εκλεκτορικά σώματα κλπ.
Και το κρίσιμο -και ουσιαστικό- τελικό ερώτημα: Ποιός αξιολογεί στο τέλος την επιτυχία τους (ή μη) και με τι κριτήρια;
Συμφωνώ με τις παρατηρήσεις σας. Προσωπικά από την άποψη της κοινωνικής ευημερίας θα προτιμούσα διορισμένες διοικήσεις, κατά το πρότυπο των boards of trustees, με εξαίρεση ίσως τη θέση του αντιπρύτανη ακαδημαϊκών υποθέσεων.
ReplyDeleteΜε τους παρόντες περιορισμούς όμως τίθομαι σαφώς υπέρ της καθολικής ψηφοφορίας. Αφού δεν βλέπω από τις πολιτικές ηγεσίες* διάθεση για ριζοσπαστικές αλλαγές, συμβιβάζομαι με τη λογική των μικρών βημάτων.
*Με τον όρο πολιτικές ηγεσίες εννοώ όχι μόνο τον πρωθυπουργό και τους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης αλλά και τους επικεφαλής των διαφόρων ομάδων μέσα στα κόμματα και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Οι μεταξύ τους διαμορφούμενες ισορροπίες νομίζω σήμερα σαφώς δεν επιτρέπουν, πόσο μάλλον να προωθούν, ριζοσπαστικές κινήσεις.