Συνέντευξη στο ΜΕGA (27/11/2010)

Tweet

(Με κάποια καθυστέρηση)

στην εκπομπή “Mega Σαββατοκύριακο”  (Μ. Αναγνωστάκης και Ι. Χασαπόπουλος)

 

Αναγνωστάκης: Καλημέρα σας.

ΙΠ: Καλή σας μέρα.

ΜΑ: Ο κ. Πανάρετος Υφυπουργός Παιδείας. Είχαμε πει από την περασμένη εβδομάδα εδώ, όταν διαβάσαμε την είδηση αυτή με τον Ιορδάνη στο άσχετο, χωρίς να έχουμε καμιά επαφή μαζί σας, είχαμε πει ότι μπράβο, δυο φορές μάλιστα το είπαμε, μπράβο, σε ένα από τα σημαντικά θέματα που υπήρχαν στο κομμάτι της Θεολογίας φάνηκε ότι, αν θέλει η πολιτική ηγεσία να κάνει κάτι, θα το κάνει. Πράγματι λοιπόν πήρατε μια βαριά εντός εισαγωγικών απόφαση, μια απόφαση, ας πούμε, δυνατή και αποφασίσατε να κλείσετε ή να εισηγηθείτε το κλείσιμο της Κοινωνικής Θεολογίας. Καλά τα λέω;

ΙΠ: Πολύ καλά τα λέτε.

ΜΑ: Γιατί το κάνατε αυτό; Να τα πάρουμε με την σειρά λίγο για να έχουν μία εικόνα και οι τηλεθεατές μας.

ΙΠ: Ναι. Από μία σειρά από θέματα που είχαν έρθει στο Υπουργείο Παιδείας, διαπιστώθηκε ότι το Τμήμα αυτό λειτουργούσε χωρίς κανένα στοιχείο ακαδημαϊκής δεοντολογίας και σωστής λειτουργίας από άποψη επιστημονική. Δηλαδή, φάνηκε κατ’ αρχήν ότι οι εκλογές των Καθηγητών είχαν σχέση σχεδόν αποκλειστικά με τις οικογενειακές σχέσεις των ανθρώπων που ήταν μέσα στο Τμήμα. Εκλέγονταν δηλαδή Καθηγητές, συγγενείς των ήδη υπαρχόντων Καθηγητών και όχι μόνο εκλέγονταν, αλλά προχωρούσαν και στις βαθμίδες με έναν ταχύτατο ρυθμό.

ΜΑ: Για πόσα άτομα μιλάμε τώρα; Και μπορείτε να μας δώσετε ένα περίγραμμα, γιατί ο κόσμος δεν ξέρει τις λεπτομέρειες αυτές. Δηλαδή, τι Καθηγητές υπήρχαν εκεί και τι βαθμοί συγγένειας;

ΙΠ: Σύζυγος, υιός, θυγατέρα, γαμπρός, κουμπάρος. Είπα μερικά τώρα που θυμάμαι, γιατί και εγώ δεν μπορώ να τα θυμάμαι όλα.

ΜΑ:Της ιδίας οικογένειας;

ΙΠ: Ναι.

ΙΧ: Πόσα άτομα δηλαδή;

ΙΠ: Εγώ θα σας πω ένα πράγμα, ότι ακυρώθηκαν από εμάς οκτώ εκλογές Καθηγητών. Και ακυρώθηκαν...

ΙΧ: Τώρα;

ΙΠ: Τώρα σε έναν χρόνο, σε αυτόν τον χρόνο. Ακυρώθηκαν οκτώ εκλογές, δεν έχει ξαναγίνει αυτό το πράγμα. Και είναι αυτό που είπατε προηγουμένως, ότι κάποια στιγμή πρέπει κανείς να ασκεί τα καθήκοντά του και εννοώ από την πλευρά της Πολιτείας. Όταν δεν τα ασκεί το Πανεπιστήμιο και δεν υπάρχει η σωστή διαδικασία, ο κόσμος λέει: γιατί στο Πανεπιστήμιο; Γιατί να γίνεται αυτό το πράγμα; Το Πανεπιστήμιο πρέπει να είναι ο χώρος που αισθάνεται κανείς ότι η αξιοκρατία και η διαφάνεια είναι τα πρωταρχικά στοιχεία λειτουργίας. Όταν λοιπόν έρχεται ο φοιτητής ο ίδιος, οι φοιτητές στο διπλανό Τμήμα, οι Καθηγητές στο διπλανό Τμήμα – μην ξεχνάτε ότι οι εκλογές Καθηγητών πολλές φορές απαιτούν να έχεις και εκλέκτορες από κάποιο άλλο Τμήμα που είναι συναφούς αντικειμένου – αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι που είναι εκλέκτορες, εκλέγουν άλλους Καθηγητές, χωρίς οι ίδιοι να έχουν αποδείξει πραγματικά ότι έχουν τα προσόντα να είναι εκλέκτορες.

ΜΑ: Να μείνουμε λίγο σε αυτό. Να μείνουμε λίγο σας παρακαλώ. Άρα υπήρχε εκεί μια οικογενειοκρατία έξι επτά ατόμων, δεν ξέρω πόσοι τέλος πάντων, πότε εμφανίστηκε αυτό το φαινόμενο;

ΙΠ: Πάνω από δύο χρόνια τώρα.

ΙΧ: Σταδιακά;

ΙΠ: Σταδιακά ναι. Εδώ και δύο χρόνια δηλαδή ...

ΙΧ: Ο καθένας έβαζε τη γυναίκα του, την κόρη του κτλ.

ΙΠ: Ναι.

ΜΑ: Εδώ και δύο χρόνια ή από το 2000;

ΙΠ: Κοιτάξτε, μπορεί να είναι και πιο παλιά, εγώ σας λέω τι είδα. Προφανώς είναι περισσότερα χρόνια, διότι κάποιοι Καθηγητές εκεί έχουν συνταξιοδοτηθεί κιόλας.

ΜΑ: Ακριβώς. Κάποιοι έχουν συνταξιοδοτηθεί από αυτούς τους ανθρώπους.

ΙΧ: Ήταν δηλαδή μέσα, έφυγαν με σύνταξη και μπήκαν τα εγγόνια ή τα παιδιά. Εγώ αυτό που θέλω να σας ρωτήσω είναι γιατί τα ακυρώσατε; Επειδή δεν είναι ακριβώς κακό η γυναίκα ενός, η οποία και αυτή ειναι προσωπικότητα, να μπαίνει στο Πανεπιστήμιο. Δεν σημαίνει ότι ήταν παράνομη η εκλογή ή η κόρη του ας πούμε.

ΙΠ: Θα σας πω.

ΙΧ: Ο λόγος που τα ακυρώσατε ποιος ήταν;

ΙΠ: Το περιθώριο που δίνει η νομοθεσία στο Υπουργείο Παιδείας, στον Υπουργό Παιδείας είναι ο τυπικός έλεγχος, δηλαδή να δει αν υπάρχουν στην διαδικασία πράγματα που έγιναν και που δεν είναι σωστά. Δηλαδή, όταν ο Πρόεδρος του Τμήματος υπογράφει μία ημερήσια διάταξη για εκλογές όπου είναι ο γιος του υποψήφιος...

ΙΧ: Ένας υποψήφιος;

ΙΠ: Μπορεί να μην είναι μόνο ένας, αλλά είναι και ο γιος του, δημιουργείται μία αμφιβολία για το κατά πόσον ο τρόπος που προσκαλεί ένα εκλεκτορικό σώμα έχει τα στοιχεία και τα εχέγγυα της αμεροληψίας. Σε αυτές τις περιπτώσεις ευνοιοκρατίας, αυτοί που θέλουν να αποκλίνουν από την αξιοκρατία, που δεν λειτουργούν σωστά, κάνουν και τυπικά λάθη, τους ξεφεύγουν πράγματα. Από αυτά τα τυπικά λάθη, αναδεικνύονται τα βαθύτερα φαινόμενα. Δηλαδή, αν δεν είχαν ξεφύγει πράγματα ...

ΜΑ: Από τις τυπικές διαδικασίες εννοείτε.

ΙΠ: Ακριβώς.

ΜΑ: Όμως αυτό είναι ουσιαστικό θέμα. Να μιλήσω επί της ουσίας. Αυτό είναι θέμα, το οποίο είχε υπάρξει αρκετά χρόνια πριν. Αναρωτιέμαι, γιατί το ίδιο λένε και κάποιοι από την ακαδημαϊκή κοινότητα: γιατί τώρα το κάνατε αυτό; Και όχι ας πούμε η Πολιτεία πριν οχτώ, δέκα χρόνια, όταν ήταν ακόμη και δεν είχαν συνταξιοδοτηθεί όλοι αυτοί;

ΙΠ: Γιατί τώρα είμαι εγώ εκεί. Τι να σας πω τώρα;

ΜΑ: Εντάξει, είπατε την αλήθεια.

ΙΧ: Εδώ βλέπω τις δηλώσεις που έχει κάνει ο κ. Νικολαΐδης και φοιτητές διάφοροι, ότι αυτά τα φαινόμενα είναι παλιότερα και ότι επί της προεδρίας του, ας πούμε, δεν έχουν εμφανιστεί τέτοια φαινόμενα. Εσάς, για να καταλάβω, δεν σας ενδιέφερε τι έχει γίνει και παλιότερα και τώρα, βρήκατε ένα τέτοιο φαινόμενο και αυτό θέλετε να πατάξετε;

ΙΠ: Όχι μόνο αυτό. Εγώ είδα ότι αυτό το φαινόμενο έχει όλα τα χαρακτηριστικά για να συνεχισθεί και να διαιωνισθεί. Δηλαδή, προβάλλεται τώρα το επιχείρημα: ωραία, έγιναν οι ακυρώσεις, άρα επήλθε η κάθαρση, άρα τελειώσαμε...

ΜΑ: Από τα δεκαοχτώ μέλη λέει, μόνο δύο είναι συγγενείς. Αυτό είναι το επιχείρημα της άλλης πλευράς.

ΙΠ: Κατ’ αρχήν δεν υπάρχει άλλη πλευρά για εμένα, εγώ βλέπω το πρόβλημα, δεν βλέπω άλλη πλευρά, δεν έχω αντιπάλους.

ΙΧ: Τον εαυτό σας έχετε μόνο.

ΙΠ: Ενδεχομένως, ναι.

ΜΑ: Όλοι μας αυτόν έχουμε ...

ΙΠ: Λοιπόν ... Θα μπορούσε να πει κανείς, όπως είπατε κι εσείς, ωραία έκλεισε το θέμα, τελειώσαμε. Κάτι το οποίο δεν έχει λεχθεί είναι το εξής. Με το που έγιναν οι ακυρώσεις αυτών των εκλογών, το πρώτο πράγμα που έκανε το συγκεκριμένο Τμήμα, αλλά και το Πανεπιστήμιο, είναι να πει ότι αυτούς των οποίων ακυρώθηκαν οι εκλογές τους, τους ξανατοποθετώ στις παλιές τους θέσεις. Στο Υπουργείο Παιδείας δηλαδή, ήρθαν έγγραφα από τον Πρύτανη, με εισήγηση προφανώς του Τμήματος, που έλεγε ότι: Χασαπόπουλος, ακυρώθηκε η εκλογή του, ήταν προηγουμένως Επίκουρος, τον ξανακάνουμε Επίκουρο. Ο Πανάρετος, ήταν ...

ΜΑ: Αναγνωστάκης, λέμε τώρα

ΙΧ: Εσύ δεν είσαι Καθηγητής ακόμη.

ΜΑ: Λέκτορας. Με το που έγινε η ακύρωση, ξαναγυρνάω Λέκτορας.

ΙΠ: Ακριβώς. Πάει αυτό. Εγώ έρχομαι και λέω, και δεν έρχομαι εγώ, οι υπηρεσίες του Υπουργείου λένε ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει. Αυτό είναι το ένα θέμα. Το άλλο θέμα είναι ότι αφού έγιναν οι ακυρώσεις των εκλογών, έχει παρέμβει ο εισαγγελέας γιατί υπήρχαν διπλά πρακτικά. Δηλαδή, στο ένα πρακτικό εκλογής έγραφε Α πράγματα και σε ένα άλλο που ήρθε στο Υπουργείο Παιδείας έγραφε Β πράγματα, ώστε το Υπουργείο Παιδείας να κρίνει την εκλογή με βάση τα πλαστά και όχι τα πραγματικά πρακτικά.

ΜΑ: Το διάβασα στην εισήγηση που κάνατε εσείς, στο έγγραφο που στείλατε, διάβασα αυτό ακριβώς που λέτε.

ΙΠ: Και έρχομαι τώρα στο σημείο που δείχνει ότι αυτό το φαινόμενο επρόκειτο να διαιωνισθεί. Έχω, και τις έχω εδώ μπροστά μου, ημερήσιες διατάξεις που έστειλε το ίδιο το Τμήμα και λέει «συγκροτούμε πάλι εκλεκτορικό σώμα για την κρίση του τάδε, συγκροτούμε εκλεκτορικό σώμα για την κρίση του τάδε, συγκροτούμε εκλεκτορικό σώμα για την κρίση του τάδε», μέσα σε λίγες μέρες δηλαδή, θα ξαναγίνονταν όλοι Καθηγητές στο ίδιο Τμήμα, γιατί θα είχαν ξεπεράσει τα τυπικά προβλήματα που σας είπα.

ΜΑ: Θα είχαν περάσει δηλαδή τα τυπικά που είχαμε πει και θα πήγαιναν κανονικά και θα ξαναγίνονταν Καθηγητές. Όμως στην ακαδημαϊκή κοινότητα δεν πρέπει να ... Εγώ θυμάμαι στο Πανεπιστήμιο το δικό μου, στη Νομική Σχολή. Ήταν ο κ. Δελιβάνης και ήταν και η σύζυγός του, αξιόλογοι Καθηγητές και οι δύο και ο κ. Δελιβάνης και η σύζυγός του. Δεν είναι ας πούμε πολύ μεγάλη κατηγορία το να είναι ο σύζυγος και η σύζυγος σε ένα Πανεπιστήμιο.

ΙΠ: Όχι δεν είναι κατηγορία και συμβαίνει συχνά. Όταν όμως υπάρχουν συγγενικές σχέσεις, σε όλα τα Πανεπιστήμια του κόσμου, όταν υπάρχει θέμα συγγενικής σχέσης, εξετάζονται μία σειρά από πράγματα περισσότερο από ότι σε άλλες περιπτώσεις. Δηλαδή, εξετάζεται αν το πρόσωπο που έχει συγγενική σχέση, έχει περάσει από κάπου αλλού; Έχει κριθεί δηλαδή κάπου αλλού πριν πάει εκεί; Έχει κάποια άλλη προσφορά αντίστοιχη που να δείχνει ότι είναι ελκυστικός ως υποψήφιος;

ΙΧ: Άμα είναι μια προσωπικότητα που αξίζει τη θέση της.

ΙΠ: Ακριβώς. Δηλαδή, ουσιαστικά, να μην είναι η συγγενική σχέση το κριτήριο εκείνο, το οποίο θα εκλέξει κάποιον Καθηγητή.

ΙΧ: Αυτό είδατε εσείς και το κόψατε. Και αυτοί οι φοιτητές τι θα γίνουν; Γιατί βγαίνουν και φωνάζουν πολλοί φοιτητές ότι ουσιαστικά χάνουν τη σχολή τους.

ΙΠ: Αυτό αποκλείεται. Οι φοιτητές αυτοί έχουν περάσει εξετάσεις, δεν μπορεί κανείς να πει ποτέ ότι τελειώσαμε με αυτούς και δεν μας ενδιαφέρει. Αυτό που θα συμβεί, εφ’ όσον τελικά κλείσει αυτό το Τμήμα, θα είναι ότι οι φοιτητές αυτοί είτε θα πάνε στο Τμήμα Θεολογίας, το οποίο είναι παραπλήσιο με το συγκεκριμένο Τμήμα…

ΙΧ: Αυτό είναι ένα θέμα όμως.

ΙΠ: Θα σας πω, να ολοκληρώσω και πείτε μου ότι θέλετε. Είτε θα μπορούσε στο ίδιο το Τμήμα, το Τμήμα Θεολογίας, να διαμορφωθεί ένα πρόγραμμα σπουδών πλήρως αντίστοιχο με αυτό που παρακολουθούν. Αν δηλαδή, πουν «μα εγώ αυτό θέλω», αυτό θα έχουν.

ΜΑ: Σε αυτό περασα. Αυτό διάλεξα, αυτό ήθελα.

ΙΠ: Λοιπόν, ακούστε τώρα. Εγώ κοίταξα τα στοιχεία. Από τα παιδιά που μπήκαν εφέτος, δεν θυμάμαι ποιος είναι ο αριθμός τους, μόνο δεκατρείς είχαν πρώτη επιλογή το Τμήμα αυτό.

ΜΑ: Δεν έχει σημασία, μπορεί να το είχαν δεύτερη, τρίτη.

ΙΧ: Μπορεί να τους αρέσει πιο πολύ τώρα.

ΙΠ: Βεβαίως και δεν υπάρχει καμμία περίπτωση να μην τους δοθεί η δυνατότητα να τελειώσουν αυτό που ξεκίνησαν. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να το τελειώσουν με αυτές τις συνθήκες που λειτουργούσε το Τμήμα έως τώρα. Σε κάθε περίπτωση, η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου έχει από τον Νόμο την ευθύνη να δώσει στο Υπουργείο Παιδείας τις απόψεις της. Αυτές λοιπόν οι απόψεις, αν αναφέρονται και σε  και τέτοια θέματα, θα κριθούν. Δεν μπορεί να πει κανείς ότι αγνοούμε τις όποιες παρατηρήσεις έχουν γίνει. Αλλά - και αυτό θέλω να το τονίσω - έχει τεθεί από πολλούς ως επιχείρημα η αυτοτέλεια του Πανεπιστημίου. Έχει τεθεί, με την έννοια ότι δεν μπορεί να έρθει το Υπουργείο Παιδείας και να κλείσει αυτό το Τμήμα. Και θέλω να επιμείνω σε ένα σημείο, ότι η αυτοτέλεια του Πανεπιστημίου υπάρχει και πρέπει να υπάρχει, αλλά μέσα στα όρια εκείνα της σωστής λειτουργίας. Όταν δηλαδή, αυτά τα φαινόμενα συνέβαιναν επί τόσα χρόνια, έπρεπε το ίδιο το Πανεπιστήμιο να τα σταματήσει και όχι να παρέμβει ο Υπουργός που από το Σύνταγμα έχει την υποχρέωση της εποπτείας. Γιατί; Γιατί και ο Έλληνας φορολογούμενος πληρώνει με τα δικά του τα χρήματα για να λειτουργεί το Τμήμα και πρέπει ο Έλληνας φορολογούμενος ...

ΙΧ: Τώρα που θα φύγουν όλοι αυτοί οι Καθηγητές, όλοι αυτοί που ήταν και ο Πρόεδρος και οι υπόλοιποι, τι γίνεται; Τι γίνεται με αυτούς; Φεύγουν από την
πανεπιστημιακή κοινότητα;

ΙΠ: Για όλες τις περιπτώσεις, υπάρχουν προβλέψεις. Τίποτα δηλαδή δεν μένει χωρίς να μπορεί να αντιμετωπισθεί. Αλλά, αυτό που έχει σημασία είναι η ουσία του ερωτήματος. Και, ξέρετε, υπάρχει και ένα άλλο θέμα - θα σας το πω και αυτό. Το θέσατε κι εσείς: εντάξει, τελειώσανε τα προβλήματα κατά κάποιο τρόπο, άλλο ένα επιχείρημα, που μου ήρθε τώρα στο μυαλό, είναι ότι λέγεται πως έχει επιληφθεί η δικαιοσύνη, έχει επιληφθεί ο εισαγγελέας, να δούμε τι θα πει ο εισαγγελέας. Δεν ενοχλεί το Πανεπιστήμιο ότι μπαίνει ο εισαγγελέας; Δεν θίγει αυτό την αυτέλεια;

ΜΑ: Αυτό είναι η πιο μεγάλη αλήθεια. Εκεί που υποτίθεται ότι η γνώση και η αλήθεια είναι η σημαία, έτσι;

ΙΠ: Έτσι. Αυτό δεν είναι παρέμβαση; Και θέλω να σας πω και κάτι ακόμα.

ΙΧ: Να μας το πείτε μετά το διάλειμμα; 

ΙΠ: Βεβαίως.

ΙΧ: Να πάμε σε ένα διάλειμμα γιατί είναι 9:23, αναγκαστικά, και επιστρέφουμε να συνεχίσουμε αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση.

[Διάλειμμα]

ΜΑ: Λοιπόν, επειδή η συζήτηση έχει τώρα ανάψει. Λέγαμε λοιπόν λίγο πριν το διάλειμμα ότι δεν είναι κατά συνέπεια αρνητικό το γεγονός ότι κάποιοι Καθηγητές έχουν τους συγγενείς τους ή τα παιδιά τους ή βλέπουμε την μία έδρα, αυτό φαίνεται κυρίως στην ιατρική, την έδρα του πατέρα να την παίρνει μετά ο γιος ή στη Νομική κτλ. Αν αξίζει, αξίζει. Αν δεν αξίζει, δεν παίζει μπάλα.

ΙΠ: Νομίζω ότι πρέπει να ξεχωρίζουμε και να κοιτάζουμε τις περιπτώσεις στην ουσία τους και όχι να τα κάνουμε όλα έναν αχταρμά, να τα βάζουμε στον μύλο και να βγάζουμε τον κιμά. Εγώ θα σας πω μία προσωπική εμπειρία. Όσοι ενοχλούνται τώρα από τις ενέργειες που κάνω, προσπάθησαν να με συκοφαντήσουν λέγοντας «τί μιλάει τώρα ο Πανάρετος; Τον έβγαλε η γυναίκα του πριν από είκοσι χρόνια Καθηγητή». Αφήνω το είκοσι χρόνια. Να σας πω ένα πράγμα, γιατί μου δίνεται η ευκαιρία τώρα να ξεκαθαρίσουμε και να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά και να δούμε τι λέει ο καθένας. Γιατί αν τα βάζουμε όλα έτσι, εύκολο είναι να πούμε «α και ο Πανάρετος τα ίδια είναι, τώρα τι μας λέει;»

ΜΑ: Και τα ξέρει και από μέσα επειδή τον έβαλε η γυναίκα του.

ΙΠ: Λοιπόν, για να πιάσουμε τον Πανάρετο, πριν γυρίσει στην Ελλάδα ήταν ήδη Αναπληρωτής Καθηγητής στην Αμερική σε ένα από τα πιο ιστορικά Τμήματα της Επιστήμης του. Να το αφήσω αυτό και να έρθω να σας πω ότι έχω περάσει από δέκα Πανεπιστήμια σε τέσσερις διαφορετικές χώρες, να σας πω ότι σε κανένα στάδιο της ακαδημαϊκής μου σταδιοδρομίας δεν πήγα στο επόμενο βήμα στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Σε κάθε περίπτωση, για διαφορετικούς λόγους κάθε φορά, μετακινήθηκα από εδώ, στην Αγγλία, στην Ιρλανδία, στην Αμερική κ.τ.λ. και να έρθω στο τελευταίο στην Ελλάδα.

ΜΑ: Μήπως δεν θα μπορούσατε να κάνετε αλλιώς στην Ελλάδα; Έξω ήταν αξιοκρατικό το σύστημα και εδώ οικογενειοκρατικό και έπρεπε να σας βάλει η γυναίκα σας;

ΙΧ: Τι ήταν η γυναίκα σας;

ΙΠ: Η γυναίκα μου ήταν Καθηγήτρια στην ΑΣΟΕΕ, Καθηγήτρια πρώτης βαθμίδας. Λοιπόν, η γυναίκα μου, για να το κλείσουμε και αυτό, δεν είχε την παραμικρή συμμετοχή σε οποιοδήποτε σημείο της διαδικασίας εκλογής μου στην ΑΣΟΕΕ. Ούτε αυτό που επίσης έχει λεχθεί ότι «α, ήταν η γυναίκα του Πρόεδρος και τον εξέλεξε» έχει την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα. Καμμία σχέση.  Πρόεδρος στην διαδικασία της εκλογής μου ήταν ο τότε Πρύτανης του Πανεπιστημίου και η θέση που κατέλαβα δεν ήταν κάποια θέση που διαμορφώθηκε για να βάλουμε τον Πανάρετο, ας το πω έτσι...

ΜΑ: Γιατί συνήθως έτσι γίνεται, ακριβώς έτσι γίνεται, φτιάχνουν ένα προφίλ ακριβές που είναι με βάση τα στοιχεία που έχει ένας δικός τους και τον κάνουν Καθηγητή.

ΙΠ: Και αυτό να σας πω. Το ’88 πέθανε ένας Καθηγητής Πιθανοτήτων και Στατιστικής στην ΑΣΟΕΕ, ο συγχωρεμένος Δημήτρης Λαμπράκης που ήταν και Πρύτανης. Προκηρύχθηκε λοιπόν η θέση, ακριβώς όπως ήταν τότε ο νόμος, στην ίδια  βαθμίδα και στο ίδιο αντικείμενο. Δηλαδή, να το πω διαφορετικά, αν δεν είχε πεθάνει ο Λαμπράκης, εγώ θα ήμουν ακόμα Καθηγητής στην Πάτρα, όπου υπηρετούσα ήδη.

ΙΧ: Α, ήσασταν στην Πάτρα ήδη;

ΙΠ: Ήμουν στην Πάτρα.

ΜΑ: Πράσινος;

ΙΠ: Πράσινος ως προς τι;

ΜΑ: Επειδή είναι Παναθηναϊκός;

ΙΠ: Η Πάτρα είναι πράσινη γενικότερα...

ΙΧ: Έχει και το Καλέντζι εκεί.

ΙΠ: Έχει και το Καλέντζι εκεί, αλλά και εκεί εκλέχτηκα με τον σωστό τρόπο. Λοιπόν, προκηρύχθηκε η θέση με αυτόν τον τρόπο, το εκλεκτορικό σώμα διαμορφώνεται με τον σωστό τρόπο - σας είπα Πρόεδρος ήταν ο Πρύτανης- και, όχι μόνο αυτό, αλλά επειδή ακριβώς είχα εκλεγεί στο παλαιό Τμήμα, είχα την ευχέρεια να επιλέξω σε ποιο Τμήμα θα πάω - έτσι έλεγε ο νόμος. Καμμία σχέση επομένως με συγγενική σχέση. Και η προσπάθεια αυτή που γίνεται να τα κάνουν όλα έναν αχταρμά, είναι αυτό που έγραφαν προχθές οι New York Times σε ένα άρθρο τους “too good to check”- έγραψαν δηλαδή κάτι για εντυπωσιασμό χωρίς να το ελέγξουν: Το έπιασε μια εφημερίδα για τους δικούς της λόγους, το βάζει, και δεν με ρώτησε εμένα κανένας αν είναι έτσι. Και καλά δεν με ρώτησαν εμένα. Δεν ρώτησαν τον Πρύτανη, δεν ρώτησαν το Πανεπιστήμιο. Γιατί;

ΜΑ: Ξέρετε πόσες φορές τα λέμε αυτά στις συσκέψεις κ. Πανάρετε;

ΙΧ: Να σας πω, συγγνώμη, ο Πρύτανης ο σημερινός το ήξερε αυτό το φαινόμενο; Το είχε εγκρίνει;

ΙΠ: Εννοείτε στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας για την κοινωνική Θεολογία;

ΙΧ: Βεβαίως.

ΜΑ: Βεβαίως και το ήξερε, είχαν γίνει καταγγελίες πολλαπλές σε εφημερίδες, για το θέμα της Θεολογίας δεν λέμε; Πολλαπλές. Αφού το ήξερα εγώ. Σαν αναγνώστης σου λέω.

ΙΧ: Θέλω να πω έχει ευθύνη ο Πρύτανης;

ΙΠ: Κοιτάξτε, εγώ μπορώ να σας πω δυο τρία πράγματα. Σας είπα προηγουμένως, ότι ο Πρύτανης ξανάστειλε στο Υπουργείο μη νόμιμες αποφάσεις για να πάνε οι απολυθέντες στις προηγούμενες θέσεις. Έχω και την εντύπωση - το λέω με μία επιφύλαξη - ότι συμμετείχε και σε ένα από τα εκλεκτορικά σώματα που εξέλεξε κάποιον από αυτούς τους Καθηγητές. Αλλά, δεν μπορώ να σας πω ...

ΜΑ: Κύριε Πανάρετε με συγχωρείτε, για να πω και στον Ιορδάνη. Αυτές οι δημοσιεύσεις για το Τμήμα της Θεολογίας είχαν γίνει στις εφημερίδες εδώ και δέκα χρόνια, είναι έτσι ή δεν είναι; Χονδρικά.

ΙΠ: Δεν μπορώ να σας πω, σας λέω την ιστορία δεν μπορώ να την γνωρίζω.

ΜΑ: Χονδρικά.

ΙΧ: Έχουν κόψει τα σώματα των εφημερίδων από τα Πανεπιστήμια, δεν έχουν διάθεση...

ΜΑ: Δεν είναι δυνατόν. Έχω ένα συγγενικό μου πρόσωπο που είναι Καθηγητής, Τακτικός Καθηγητής, πολύ κοντινό πρόσωπο, τον ξάδελφό μου στο ΕΜΠ και ο άνθρωπος μου μιλάει και μου τα λέει. Με την περιουσία τι γίνεται;

ΙΠ: Πριν πάμε στην περιουσία, θέλω να πω και κάτι ακόμα. Επειδή με το θέμα του Τμήματος της Κοινωνικής Θεολογίας έχω ακούσει πολλά πράγματα, για την νέα τάξη, ότι πάνε να κάνουν τον Καλλικράτη και τα φέρνουν πάνω κάτω και το ξεκινάνε από αυτό το Τμήμα,  για παγκοσμιοποίηση, για μάγισσες, ιστορίες κ.τ.λ.

ΜΑ: Κατάργηση της εθνικής γλώσσας…

ΙΠ: Αυτό ακόμα δεν το έχω ακούσει ως επιχείρημα, όμως δυστυχώς δεν είναι η μόνη περίπτωση. Αυτό το θέμα είχε πραγματικά πάρει μία ακραία μορφή.

ΙΧ: Γίνεται και σε άλλα Πανεπιστήμια;

ΙΠ: Εχθές είχαμε μία καταγγελία. Επειδή έχει πια διαμορφωθεί ένα αίσθημα ελπίδας, κάτι πάει να γίνει, ότι «πάνε να το σπάσουνε αυτό το απόστημα», έχουν πολλαπλασιασθεί οι καταγγελίες. Χθές λάβαμε, η Υπουργός  και εγώ, μία καταγγελία για ένα Τμήμα, για ένα Τμήμα όπου υπηρετούν οκτώ συγγενείς.

ΙΧ: Σε ποιο Πανεπιστήμιο;

ΙΠ: Αφήστε τώρα δεν ...

ΜΑ: Γενικά να το πούμε π.χ. Πανεπιστήμιο Αθηνών.

ΙΠ: Σε άλλο Πανεπιστήμιο.

ΜΑ: Τώρα είναι κρίσιμη στιγμή και κρίνεστε κι εσείς προσωπικά, αλλά και το πολιτικό σύστημα. Όταν λοιπόν, γνωρίζουμε κάτι θα πρέπει να το λέμε.

ΙΠ: Αποφεύγω να το πω γιατί δεν έχει ελεγχθεί η καταγγελία.

ΜΑ: Δεν σας λέω, να το ψάξετε πολύ καλά, αλλά να μας πείτε είναι στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, να έχουμε μια εικόνα και εμείς, να κάνουμε και το ρεπορτάζ μας και να το δούμε.

ΙΠ: Είναι στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας.

ΜΑ: Μάλιστα.

ΙΠ: Να πω και κάτι άλλο γι’ αυτό και μετά με ρωτάτε ο,τιδήποτε άλλο θέλετε, γιατί θέλω να σας κλείσω την εικόνα. Πήγα να το πω πριν από το διάλειμμα και μου είπατε μετά. Λέμε μισοέκλεισε το θέμα, κουκουλώσαμε τα πράγματα, προχωράμε, άστο τώρα, τι μιλάς για διάλυση του Τμήματος; Έρχομαι λοιπόν και σας λέω το εξής. Το 2005, που ήμουν ΓΓ του Υπουργείου Παιδείας, είχα ...

ΙΧ: Το 2005 ήσασταν εδώ;

ΙΠ: Συγγνώμη, σωστά το διορθώσατε. Το 1995, δεκαπέντε χρόνια πριν. Είχα καταγγελίες για το Τμήμα ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Εναι το Τμήμα όπου σπουδάζουν αυτοί που θα γίνουν γυμναστές. Και το έψαξα. Απίστευτα πράγματα. Καθηγητές να μπαίνουν μέσα στην συνέλευση με πιστόλια. Απίστευτα πράγματα σας λέω.

ΜΑ: Πώς μπαίνανε με πιστόλια;

ΙΠ: Αφήστε, τσακωνόντουσαν με καδρόνια, δερνόντουσαν, απίστευτα πράγματα. Λοιπόν, έκανα ερώτημα τότε στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας για κλείσιμο εκείνου του Τμήματος. Τούτη εδώ με την Κοινωνική Θεολογία είναι η δεύτερη φορά της ιστορίας. Φύγαμε τότε εμείς, δεν έγινε τίποτα, δεν προχώρησε το θέμα.

ΜΑ: Τα γνωστά.

ΙΠ: Σήμερα έχω εδώ έναν ολόκληρο φάκελο για το ίδιο Τμήμα. Ολόκληρο φάκελο. Έχει μπει ο ελεγκτής δημόσιας διοίκησης εδώ και ένα χρόνο, ζητάει στοιχεία, ζητάει να γίνει έλεγχος και δεν έχει γίνει. Αυτό γιατί τότε απλά ξεχάστηκε το θέμα. Τέτοια θέματα δεν μπορούν να μην αντιμετωπίζονται στην ρίζα τους.

ΜΑ: Πρέπει να αδιαφορήσετε για το προσωπικό σας κόστος και το πολιτικο κόστος.

ΙΠ: Θα κάνουμε ότι μπορούμε.  Και ας ψάξουν και τον πατέρα μου και την γιαγιά μου και την θεία μου να δούν αν είχαν κάποια σχέση με την σταδιοδρομία μου, αν με γέννησαν με την βοήθεια κάποιου, δεν ξέρω τι, ο,τιδήποτε θα μπορούσε να με έχει βοηθήσει λόγω συγγένειας κτλ.

ΜΑ: Το βράδυ, κοιμόσαστε ήσυχος;

ΙΠ: Απόλυτα.

ΜΑ: Ε, αυτό είναι το θέμα. Άμα είστε ειλικρινής, μια χαρά είναι όλα.

ΜΑ: Λίγο πριν σας αποχαιρετήσουμε, να σας πούμε. Δεχτήκαμε εδώ πάρα πολλές καταγγελίες και εγώ επειδή το έψαξα λίγο το θέμα, υπάρχει άλλο ένα πολύ μεγάλο ζήτημα. Θα ’ρθείτε και μια άλλη μέρα για όλες αυτές τις καταγγελίες. Θα συζητήσουμε για τις αλλαγές που έχετε κάνει στους Πρυτάνεις, στον τρόπο που διορίζονται, όλη αυτή τη μεγάλη αλλαγή.

ΙΠ: Πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο διοίκησης των Πανεπιστημίων.

ΙΧ: Σωστό.

ΙΠ: Αν δεν τον αλλάξουμε, αυτά τα φαινόμενα θα διαιωνίζονται, σας το λέω.

ΙΧ: Υπάρχουν πολλά παιδιά τα οποία έχουν βγει, σας λέω ένα παράδειγμα από μία Σχολή στη Λάρισα, Βιοχημικών, τα οποία παιδιά έχουν πάρει το πτυχίο τους και δεν μπορούν να δουλέψουν πουθενά, γιατί το ελληνικό κράτος δεν τους δίνει το δικαίωμα να κάνουν εξετάσεις εδώ ή τέλος πάντων να κάνουν άσκηση επαγγέλματος και το δίνει μόνο στους μικροβιολόγους. Αυτοί τελειώνουν μια Σχολή, μπαίνουν μέσα σε διάφορα Πανεπιστήμια και τα παιδιά είναι άνεργα γιατί δεν μπορούν να πάνε ούτε σε νοσοκομεία, ούτε μπορούν να ανοίξουν ένα εργαστήριο να κάνουν εξετάσεις μικροβιολογικές. Και είναι το επάγγελμα του μέλλοντος ο Βιοχημικός και το κρατάνε οι Μικροβιολόγοι κλειστό. Δεν πρέπει κάτι να γίνει με αυτά τα παιδιά;

ΙΠ: Το συγκεκριμένο θα μου το πείτε για να το ψάξω. Έχουμε ένα μεγάλο πρόβλημα με επαγγελματικά δικαιώματα, που ελπίζω μέχρι την επόμενη φορά που θα έρθω να είναι καλύτερα τα πράγματα.

ΜΑ: Ευχαριστούμε πολύ που ήσασταν εδώ μαζί μας.

ΙΠ: Να είστε καλά.

ΙΧ:  Ευχαριστούμε.

ΙΠ: Καλή σας μέρα.