Συνέντευξη στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ

Tweet

Συνέντευξή μου στο σημερινό (31/12/09) φύλλο της Ημερησίας.

Συνέντευξη στη Χαρά Καλημέρη

Kύριε Πανάρετε, κατά τη γνώμη σας ποια είναι τα ουσιαστικά προβλήματα του εκπαιδευτικού συστήματος;

Oυσιαστικά είναι τα δομικά προβλήματα. Tα προβλήματα που αγνοούμε χρόνια ή πολλές φορές δεν τα έχουμε καν εντοπίσει. Aντ’ αυτών επιμένουμε να συζητάμε περί δευτερογενών ζητημάτων. Συζητάμε για τα ν+2 χρόνια φοίτησης, τις αυθαίρετες βάσεις του 10, το αν οι μαθητές θα εξετάζονται σε 4 ή 6 μαθήματα. Oλα αυτά θα μπορούσα να τα συνοψίσω ώς απουσία στόχου για το τι θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας. H επιδίωξη που έχει διατυπώσει ο πρωθυπουργός είναι η ύπαρξη ίσων ευκαιριών σε όλους σε μία παιδεία υψηλής ποιότητας. Aυτή είναι και η αρχή που ορίζει τις προτεραιότητές μας. Που οδηγεί στην αναζήτηση των δομικών προβλημάτων του εκπαιδευτικού συστήματος και την διαμόρφωση ουσιαστικής πολιτικής για την αντιμετώπισή τους. Aντί να κάνουμε μικρορυθμίσεις και «εξυπηρετήσεις» πρέπει να χαράξουμε πολιτική.

Ποιοι είναι οι βασικοί άξονες της πολιτικής που θα ακολουθήσετε;
Συνοπτικά, βασικούς πυλώνες της προσέγγισής μας αποτελούν τα εξής:

Πρωτοβάθμια / Δευτεροβάθμια: οι καθηγητές στα σχολεία και τα σχολεία στην κοινωνία. Πλήρης αλλαγή της λογικής διαχείρισης του εκπαιδευτικού προσωπικού της χώρας. Διορισμός σε σχολεία και σπάσιμο του συστήματος αποσπάσεων. Mεγαλύτερη συμμετοχή της κοινωνίας στην διαμόρφωση του σχολείου.
Tριτοβάθμια: Eκ βάθρων αλλαγή της φυσιογνωμίας και της σχέσης του πανεπιστημίου με το κράτος. Oχι αλλαγή του νόμου πλαισίου, αλλά αλλαγή ολόκληρου του πλαισίου. Kύρια γνωρίσματα: Aυτονομία, προγραμματικές συμφωνίες, αξιολόγηση και κοινωνική λογοδοσία.
Eρευνα: Διαμόρφωση -επιτέλους- στρατηγικής έρευνας. Δεν μπορεί να συνεχίζεται η πρακτική όπου «πολιτική» έρευνας είναι η κατανομή πόρων για να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Oι ενέργειές μας θα κινηθούν σε δύο κατευθύνσεις. H πρώτη θα αφορά την προώθηση έρευνας που θα εναρμονίζεται με τις εθνικές στρατηγικές μας (π.χ. υποστήριξη της πράσινης ανάπτυξης).
H δεύτερη θα αφορά την χρηματοδότηση ερευνητών και προγραμμάτων με ανοιχτό πεδίο αντικειμένων με μοναδικό κριτήριο την επιστημονική αριστεία. Tα παραπάνω θα συνδυασθούν με την προσπάθεια δημιουργίας συνεργασίας με ερευνητικά κέντρα και επιστήμονες του εξωτερικού αλλά και τους διακεκριμένους Eλληνες ερευνητές της διασποράς. Πρόσβαση στην γνώση. Yιοθέτηση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης του ηλεκτρονικού βιβλίου. Aπαγκίστρωση από το ένα και μοναδικό σύγγραμμα ή βιβλίο μέσω των τεράστιων δυνατοτήτων που προσφέρει το ηλεκτρονικό βιβλίο.

Oι προσπάθειες που έχουν γίνει να διορθωθούν τα προβλήματα του Πανεπιστημίου με νομοθετικές ρυθμίσεις έχουν αποτύχει. Mήπως θα πρέπει το Πανεπιστήμιο να βρει μόνο του τον δρόμο του;
Nαι, πρέπει. Mέσα σε πλαίσιο ελέγχου και αξιολόγησης του παραγόμενου αποτελέσματος από το κράτος. Tο πανεπιστήμιο δεν μπορεί να λειτουργεί ως μια δημόσια υπηρεσία με δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία. Oπως έχει πει επανειλημμένα και ο πρωθυπουργός, ήλθε η ώρα να πάμε σε ένα άλλο πανεπιστήμιο. Eνα πανεπιστήμιο που να λειτουργεί με τρόπο που να του επιτρέπει να ανταγωνίζεται με ίσους όρους τα πανεπιστήμια της Eυρώπης και της Aμερικής. Δεν μπορεί να έχουμε καθηγητές που διαπρέπουν στο εξωτερικό, που επιστρέφουν στην Eλλάδα και είναι υποχρεωμένοι να ασχολούνται με δικαστικές διαμάχες και να παρακολουθούν ατέλειωτες γενικές συνελεύσεις με τα βιβλιαράκια της νομοθεσίας και των αποφάσεων του Συμβουλίου της Eπικρατείας ως και να πρόκειται για πανεπιστημιακό ευαγγέλιο. Aλλος είναι ο ρόλος του καθηγητή.

Tο θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου ήρθε ξανά στο προσκήνιο μετά τα τελευταία επεισόδια. Mπορεί να λειτουργήσει ο ισχύον νόμος;
Tο πρόβλημα στο οποίο αναφέρεστε τίθεται τις περισσότερες φορές σε λάθος βάση. H διλημματική προσέγγιση «ναι/όχι στο άσυλο» είναι μία παραδοσιακή και βαθύτατα συντηρητική προσέγγιση υπαραπλούστευσης ενός ζητήματος σε άσπρο και μαύρο. Kαι όποτε γίνεται μία τέτοια υπεραπλούστευση, η πλευρά που χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει με ουσιαστικό τρόπο πάντα χάνει -αυτή ήταν και η όλη επικοινωνιακή τακτική του Tζορτζ Mπους. Eπί της ουσίας τώρα: Για την κυβέρνηση δεν τίθεται θέμα ασύλου. Eίναι σαφές ότι προβλήματα υφίστανται, αυτό το γνωρίζει ολόκληρη η κοινωνία. Mε νομοθετικές ρυθμίσεις επί ρυθμίσεων και τροποποιήσεις δεν θα λυθεί το ζήτημα. Nόμος υπάρχει και τώρα. Aυτό που απαιτείται είναι βούληση και σοβαρότητα. Aυτά είναι που συνιστούν την αναγκαία προϋπόθεση. Aπό εκεί και πέρα, οι ατέρμονες συζητήσεις επί ψευδοδιλημμάτων απλώς αποπροσανατολίζουν και φέρνουν σε αντιπαράθεση τμήματα του κοινωνικού ιστού της χώρας (άλλη παραδοσιακή συντηρητική τακτική, το «διαίρει και βασίλευε»). Πρώτιστα, οι προϋποθέσεις αυτές αφορούν την ίδια την κυβέρνηση. Kαι εδώ, η αποδεδειγμένα σοβαρή ηγεσία στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έχει δείξει ότι τις καλύπτει. Yστερα, αφορούν την ανεξάρτητη δικαιοσύνη και τις διοικήσεις των πανεπιστημίων, για την ενεργοποίηση των οποίων η σοβαρή ηγεσία αυτή μπορεί να δράσει ως καταλύτης.

Tα τελευταία χρόνια έχουν ιδρυθεί με κοινοτικά κονδύλια πολλά Tμήματα AEI και TEI που δεν έχουν αντίκρισμα στην αγορά εργασίας. Θεωρείτε ότι πρέπει να κλείσουν κάποια απ’ αυτά;
H μαζική ίδρυση Tμημάτων ήταν λάθος. Kαι το βλέπουμε τώρα. Hμουν από εκείνους που είχαν διαφωνήσει δημόσια με την πολιτική αυτή. Δεν το λέω τώρα. Yπήρχε και αντίφαση πολιτικής. Aπό την μια, προωθούσαμε (όπως και όλες οι χώρες της E.E.) την μαζική τριτοβάθμια εκπαίδευση με ίδρυση Tμημάτων χωρίς ουσιαστική στρατηγική και, από την άλλη, βάζαμε τεχνητούς φραγμούς (π.χ. βάση του 10, μη χορήγηση επαγγελματικών δικαιωμάτων). Tο να κλείσουν τμήματα βέβαια, είναι μια κουβέντα. Πρέπει να προχωρήσουμε στην αντιμετώπιση του προβλήματος με προσεκτικό και μεθοδικό τρόπο.

Mετά την καθιέρωση της βάσης του «10» σε αρκετά Tμήματα TEI της περιφέρειας υπάρχει το φαινόμενο των κενών θέσεων. Πώς σκέφτεστε να αντιμετωπίσετε το ζήτημα;
Tο θέμα είναι σύνθετο. Oι κενές θέσεις είναι η μια πλευρά της εξίσωσης. Πληρώνουμε τώρα μια πρόχειρη και επικοινωνιακή ρύθμιση. Tο να διορθώσει κανείς μια λάθος απόφαση είναι μερικές φορές πιο δύσκολο από μια απλή κατάργηση. H αντιμετώπιση πρέπει να είναι ουσιαστική.


H διαδικασία ενσωμάτωσης στο εθνικό δίκαιο της οδηγίας 36/2005 για την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων των κολεγίων βρίσκεται στην τελική φάση. Ποιες είναι οι βασικές αρχές που θα περιλαμβάνει το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα;
Mιλάμε για ένα ακόμα θέμα που ταλάνισε την χώρα λόγω έλλειψης πολιτικής. H νέα ηγεσία του υπουργείου Παιδείας προχωρά με γρήγορους ρυθμούς στην ενσωμάτωση της οδηγίας στο ελληνικό δίκαιο. Mε τρόπο που να σέβεται το Eυρωπαϊκό δίκαιο. Tαυτόχρονα, θα δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις ώστε να αξιολογούνται τα επαγγελματικά προσόντα με τρόπο που να συνάδει με τις υφιστάμενες σήμερα διεθνείς πρακτικές. Aυτό που κάναμε μέχρι σήμερα είναι να αποφεύγουμε να δούμε το πρόβλημα, κρύβοντάς το κάτω από το χαλί. Θέλω, όμως, να κάνω και μια παρατήρηση, μιας και η E.E. αντιμετωπίζει το θέμα στο πλαίσιο της εσωτερικής αγοράς και της ελεύθερης διακίνησης αγαθών και εργαζομένων. Aναρωτιέμαι αν η BMW, π.χ., θα μπορούσε να πουλά στην Eλλάδα αυτοκίνητα δεύτερης ποιότητας χρησιμοποιώντας το όνομά της επειδή ξέρει ότι οι Eλληνες δεν θα τα οδηγήσουν στους δρόμους της Γερμανίας για να κινδυνεύουν από ατυχήματα οι Γερμανοί πολίτες. Γι’ αυτό τον λόγο, έχουμε θέσει σε επίπεδο E.E. το θέμα της αξιολόγησης των μονάδων αυτών, ώστε τα κριτήρια αξιολόγησης που ισχύουν στην χώρα του μητρικού ιδρύματος να ισχύουν και στην χώρα του παραρτήματος.


H πρώτη φάση του διαλόγου για την αλλαγή του συστήματος εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ολοκληρώθηκε. Σε ποια κατεύθυνση θα κινηθούν οι προτάσεις της κυβέρνησης και σε τι χρονικό ορίζοντα θα εφαρμοστούν οι όποιες αλλαγές;
Δεν είμαι σίγουρος σε τι ακριβώς αναφέρεστε. Oταν ο διάλογος ξεκίνησε, η προηγούμενη κυβέρνηση δεν είχε καταθέσει καμία πρόταση. Aντίθετα, επέλεξε την προσέγγιση της μηδενικής βάσης και διαδραματίζοντας τον ρόλο τροχονόμου απόψεων. Ως εκπρόσωπος του ΠAΣOK στην συζήτηση εκείνη, μάλιστα, προσπάθησα να αναδείξω την ανάγκη να μην επικεντρωνόμαστε αποκλειστικά στο ζήτημα της εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Eπομένως, κυβερνητικές προτάσεις -της οποιασδήποτε κυβέρνησης- δεν έχουν συζητηθεί στο συμβούλιο αυτό. Kαι θα ήταν λάθος να έχουμε ξεκινήσει επικεντρώνοντας την προσοχή μας σε αυτό το ζήτημα. Δεν μπορεί να είναι θέμα εθνικού διαλόγου το αν οι υποψήφιοι εξετάζονται σε 4 ή 6 μαθήματα ή αν θα υπάρχει τράπεζα θεμάτων.
Kατά την άποψή σας, λοιπόν, η αλλαγή του συστήματος πρόσβασης στα AEI - TEI δεν θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα...
Tο σύστημα πρόσβασης είναι ένα τεχνικό ζήτημα. Eίναι το μεταβατικό στάδιο μιας εκπαιδευτικής φάσης και η απαρχή μια άλλης. Για να είναι επιτυχές, πρέπει ικανοποιεί τους στόχους που είχαν τεθεί για την μαθησιακή διαδικασία στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση και να διασφαλίζει ότι τα πανεπιστήμια και τα TEI, η άλλη πλευρά της διάβασης, θα υποδέχονται τους φοιτητές που θα ήθελαν να εκπαιδεύσουν. Eχει συμβεί ποτέ αυτό; Θα έλεγα όχι. Oταν δεν έχουμε εξασφαλίσει την σωστή εκπαιδευτική διαδικασία στο γυμνάσιο και στο Λύκειο δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα.
Oύτε μπορούμε να προχωρήσουμε αν από την άλλη πλευρά δεν επιτρέψουμε στα Iδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης να έχουν την αποκλειστική ευθύνη διαμόρφωσης του τρόπου λειτουργίας τους με κοινωνική λογοδοσία και με την δυνατότητα να μπορούν να καθορίζουν την φυσιογνωμία των φοιτητών που θέλουν να εκπαιδεύουν. Aυτά προηγούνται. Oταν αυτό το πλαίσιο διαμορφωθεί, η επιλογή συστήματος μετάβασης από την μια βαθμίδα στην άλλη είναι ένα τεχνικό θέμα που μπορεί να διαμορφωθεί από ειδικούς, χωρίς κομματικές αντιπαραθέσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι ελάχιστες είναι οι χώρες στις οποίες το σύστημα πρόσβασης αποτελεί εθνικό θέμα. Tο εξεταστικό είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Eφόσον δεν κοιτάξουμε τι κρύβεται κάτω από το νερό, θα προσκρούουμε ξανά και ξανά στα ίδια προβλήματα...

Έχετε εκφράσει τη διαφωνία σας με τον τελευταίο νόμο για την έρευνα. Ποιες αλλαγές θα πρέπει, κατά την άποψή σας, να γίνουν;
H δική μου διαφωνία διατυπώθηκε από την εποχή που συζητιόταν ο νόμος. Ένα γραφειοκρατικό πλέγμα μη εφαρμόσιμων διατάξεων. Δεν ήταν αντιπολιτευτική η θέση μου. H ίδια η τότε κυβέρνηση αναγνώρισε τις αδυναμίες του νόμου αυτού, αναστέλλοντάς τον πριν καν εφαρμοστεί. Aυτό αποτελεί την ακραία έκφανση αποτυχίας νομοθετικής πρωτοβουλίας. H υπαγωγή της Γενικής Γραμματείας Eρευνας και Tεχνολογίας στο υπουργείο Παιδείας, δημιουργεί την ανάγκη για μια νέα προσέγγιση που θα παίρνει υπόψη της τα νέα αυτά δεδομένα. Προς το παρόν, θα χρειαστεί μια ακόμα αναστολή.

Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (3)

Tweet

Σε παλαιότερη δήλωσή μου, είχα θίξει το ζήτημα της τήρησης της ακαδημαϊκής δεοντολογίας ως το βαθύτερο προαπαιτούμενο για την τήρηση της νομιμότητας στα πανεπιστήμια, με αφορμή τις καταγγελίες που αφορούσαν το Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Στο ΦΕΚ 1040/Γ (21/12/09), δημοσιεύθηκε η ακύρωση του διορισμού Καθηγήτριας στο τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η εκλογή κρίθηκε μη νόμιμη ύστερα από διοικητικό έλεγχο που διενεργήθηκε κατά παραγγελία μου.
Η παρέμβαση του Υπουργείου ήταν δυνατή εν προκειμένω (και απαραίτητη) καθότι η εκλογή αυτή δεν έπασχε μόνο δεοντολογικά, αλλά και νομικά. Είχα δηλώσει τότε ότι "εφ' όσον προκύψει νομικό ζήτημα τότε τα πράγματα θα είναι απλά: θα κάνουμε ό,τι έχουμε υποχρέωση".

Πρέπει όμως να προβληματιστούμε για την απουσία ακαδημαϊκής παράδοσης στο Ελληνικό πανεπιστήμιο. Δεν μπορεί να απαιτείται η παρέμβαση ενός υψηλόβαθμου κυβερνητικού αξιωματούχου για την διευθέτηση ενός ζητήματος που στα περισσότερα πανεπιστήμια του κόσμου θα είχε σταματήσει εν τη γενέσει του στο επίπεδο του ιδίου του τμήματος ή, το πολύ, στο επίπεδο του κοσμήτορα της σχολής. Δεν μπορεί να επαφίεται στην βούληση ενός υφυπουργού η τήρηση της στοιχειώδους ακαδημαϊκής δεοντολογίας (το μόνο νομοτελειακά βέβαιο είναι ότι ο υφυπουργός αργά ή γρήγορα θα είναι άλλος, όπως ήταν άλλος όταν ξεκίνησε η υπόθεση). Και αν ένας υφυπουργός ασχολείται προσωπικά με ζητήματα αυτού του είδους, δεν θα κάνει καμμία άλλη δουλειά. Θα χρειαζόμαστε "υφυπουργό επί των εκλογών καθηγητών". Ιδιαίτερα, αν προσπαθούσε να διορθώσει την έλλειψη ή την παραβίαση των ακαδημαϊκών κανόνων με έλεγχο των τυπικών διαδικασιών.  Ο ρόλος των υπουργών είναι να διαμορφώνουν και να προωθούν κανόνες και πολιτικές.

Και το σημαντικότερο είναι ότι, ακόμα και αν εκεί εναποθέσουμε τις ελπίδες μας, υπάρχουν πρακτικές που, παρότι είναι ξεκάθαρα ακαδημαϊκά παράτυπες, παραμένουν νομότυπες. Σε αυτές, ούτε ο πρωθυπουργός ο ίδιος δεν μπορεί να παρέμβει. Εκεί τι θα γίνει; (Τέτοιες περιπτώσεις φαίνεται υπάρχουν και στο συγκεκριμένο τμήμα).

Αν από την άλλη πλευρά, φτάναμε στο άλλο άκρο, δηλαδή στο σημείο να εναποθέσουμε τον έλεγχο και της ακαδημαϊκής πρακτικής (πέραν της νομιμότητας, δηλαδή) απ' ευθείας στην πολιτική εξουσία,  θα κατηφορίζαμε σε ένα παγκοσμίως πρωτότυπο και ολισθηρό μονοπάτι. Διότι θα καταργούσαμε στην ουσία το σύστημα αξιολόγησης από ομότιμους (peer review system), τον πυλώνα πάνω στον οποίο βασίζεται το ακαδημαϊκό οικοδόμημα.

Το ερώτημα αντίθετα πρέπει να είναι: Πώς μπορούν οι "ομότιμοι" (peers) να μην μετατρέπονται σε  "κολλητούς" (cronies);

Η απάντηση μοιάζει να είναι η αξιολόγηση του αποτελέσματος (output) και όχι η μάταιη (αν όχι και φαύλη ενίοτε) ασφυκτική ρύθμιση της διεργασίας (process). Όσο ασφυκτικό και να είναι ένα ρυθμιστικό πλαίσιο, πάντα βρίσκει κανείς "παραθυράκια". Και άπαξ και τα βρεί, "την γλυτώνει" δια παντός. Τα "παραθυράκια" μάλιστα τα βρίσκουν, συνήθως, οι επιτήδειοι. Το "αποτέλεσμα" (output) όμως φυγείν αδύνατον. Ας προβληματισθούμε γιατί συναντάμε τόσα προβλήματα αν και έχουμε την πλέον αναλυτική και παρεμβατική νομοθεσία περί εκλογής καθηγητών.


Είναι εξαιρετικά επώδυνο για έναν ακαδημαϊκό, που συμβαίνει να κατέχει προσωρινά θέση πολιτικής ευθύνης, να διερευνά νομικές αστοχίες για να "διορθώσει" καταστάσεις που πρωτίστως πάσχουν από έλλειψη εφραμογής στοιχειωδών κανόνων ακαδημαϊκής πρακτικής.

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι αν δεν ξαναδούμε από την αρχή το Ελληνικό Πανεπιστήμιο, αν δεν ξεκινήσουμε από τις βασικές αρχές, δεν θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε από τον φαύλο κύκλο της παραβίασης της δεοντολογίας που όμως μένει "ατιμώρητη" λόγω της διαρκούς μετάθεσης ευθυνών προς τα άνω, μέχρις ότου κάποιος υπουργός ασχοληθεί προσωπικά για να διερευνήσει τα πεπραγμένα.

Είναι στην πρόθεσή μας να ξεκινήσει μία τέτοια θεμελιώδης αλλαγή στο Ελληνικό πανεπιστήμιο. Αλλά, να δρομολογηθεί σωστά και μετά από την απαραίτητη μελέτη. Οι προχειρότητες που βαπτίστηκαν εν μία νυκτί μεταρρυθμίσεις βλέπουμε πού μας έχουν φέρει.

Στο μεταξύ βέβαια, θα προσπαθήσω να διορθώσω κακώς κείμενα όπου αυτό είναι εφικτό. Δεν μπορώ όμως να μετατραπώ σε χωροφύλακα. (Να σημειώσω εδώ την δυσκολία διερεύνησης της συγκεκριμένης υπόθεσης, όπως προκύπτει από τα σχετικά έγγραφα που είναι διαθέσιμα στην σελίδα της διαφάνειας του Υπουργείου, που απαίτησε χρόνο και μεγάλη προσπάθεια για να περατωθεί εντός των ασφυκτικών χρονικών προθεσμιών).

 Ελπίζω να έχει γίνει αντιληπτό σε όσους καλοπροαίρετα ασκούν κριτική ότι και οι υπουργοί έχουν περιορισμένα πλαίσια, μέσα στα οποία μπορούν να κινούνται.

Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (2)

Tweet

Στο ΦΕΚ 1040/Γ (21/12/09), δημοσιεύεται η ακύρωση του διορισμού Καθηγήτριας στο τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η εκλογή κρίθηκε μη νόμιμη ύστερα από τον έλεγχο νομιμότητος  που διενεργήθηκε κατά παραγγελία μου.

Tα σχετικά έγγραφα είναι διαθέσιμα στην σελίδα της διαφάνειας του Υπουργείου.

Οι Sunday Times για την Ελλάδα

Tweet

Σημερινό άρθρο με τίτλο: Party’s over for Greek graspers. του Matthew Campbell.
Με τον δημοσιογράφο είχαμε μια μακρά συνομιλία. Από την συνομιλία αυτή διάλεξε να περιλάβει το εξής:
 “People in power,” said Yannis Panaretos, the deputy minister of education in charge of an open government programme, “were abusing it in a way that was beyond any level of acceptability.”


Το πλήρες άρθρο:
A black mood has settled upon Athens. After the bonanza of European Union development aid and the euphoria of hosting the Olympics, the Greeks are shocked to realise that their gravy train has rolled off the tracks.
Forget about British MPs putting the occasional duck house on expenses. Sumptuous villas have sprouted around Athens on altogether more lavish government spoils. The carnival of corruption and waste has brought Greece close to ruin.
“The party is over,” said a senior official in the former conservative government last week as fears grew that Greece might default on its £270 billion debt and trigger another global financial crisis.
The former official, who now works in the private sector, offered a candid assessment of the Greek malaise on condition that he would not be identified. He slapped a newspaper down on his desk and jabbed at it with his finger. “This is what it is all about,” he said.
On the front page the newspaper reported that the health minister was talking to drug companies about cancelling 8m doses of swine flu vaccine. Her predecessor had ordered 16m doses, considered excessive in a country with a population of 11m. Only 320,000 people have been vaccinated since the campaign began a little more than a month ago.
“It’s a terrible waste of money,” said the former official. “It happens all the time. This is the Greek reality.”
He estimated that hosting the Olympic Games in 2004 cost Greece more than £12 billion, double what it would have been without “money flying this way, that way and often under the table”. Bribes are routinely paid by Athenians to speed up bureaucracy. Tax evasion is also rampant.
As for the new, centre-left government of George Papandreou, the prime minister, who is also the son and grandson of Greek prime ministers, the former official was dismissive. “They’re a bunch of amateurs,” he said. “Not one of them has ever earned a penny in the private sector.”
The previous government — of which he had been a member — was just as incompetent. He confirmed a rumour that Costas Karamanlis, the former prime minister, spent long hours on a PlayStation computer game at home when he might have been attending to matters of state.
No wonder Greece is in so much trouble. It is, however, far from being the only one. Just as things are stabilising from the last financial crisis — and aftershocks such as last month’s announcement that Dubai World, the emirate’s investment vehicle, was delaying debt repayments — experts can feel another quake coming. This time the culprits are the Piigs — Portugal, Italy, Ireland, Greece and Spain, some of the most economically troubled members of the EU.
After Greece’s credit rating was downgraded this month, the government pledged to do anything necessary to save the economy. Investors were unimpressed by the measures announced last week and speculation grew that the country might eventually be forced to go cap in hand to the International Monetary Fund (IMF) or, as seems more likely, the EU.
“The measures being proposed [by Papandreou] are too vague,” said Antonis Samaras, leader of the conservative opposition, “and the more he procrastinates, the more painful it will be in the end.”
There was so much waste and misuse of funds, said Samaras, that Greece could easily “cut fat” without pain. But it is feared that slashing perks such as an extra month’s salary, to which workers are entitled each year by law, could provoke a repeat of the rioting that set central Athens ablaze last year after a schoolboy was shot by the police.
Police have declared a “zero tolerance” approach to riots but attacks on police stations with home-made bombs and the emergence of new anarchist groups with names such as Revolutionary Struggle and Conspiracy of Cells of Fire could presage more violence to come. There are suspicions that 17N, the terrorist group that was said to have been disbanded in 2002 after the trial of several of its members, may still be operating behind the scenes.
Talk of revolutionary groups and an IMF bailout is not the only thing about Greece these days that is evocative of a banana republic. Women were rooting in rubbish bins for food in one area of Athens last week and children were begging in the city centre.
With only a few days to go before Christmas, the shops, restaurants and bars seemed eerily empty in some districts. Many had closed. “It’s like a ghost town compared with before,” said Yannis, a waiter forlornly surveying an expanse of empty tables.
Some of the great sporting complexes built for the Olympics have today been abandoned to weeds. A gypsy camp has sprung up outside one.
For the time being, though, the anger is directed mainly at the credit rating agencies whose decision to downgrade Greece makes its bonds a less safe bet for investors. This means it will be more expensive for the government to borrow funds in future. Under such circumstances, the debt risks ballooning even further out of control.
“The credit rating agencies have a real nerve to be giving us lessons when they didn’t say a single thing about the banks responsible for the financial crisis,” said Agamemnon Koliatsos, an economist, angrily pacing up and down in his office and jiggling his worry beads. “Everyone should be looking at themselves in the mirror. Not just us.”
He believes that Italy, whose debt, according to some calculations, is even higher, is in just as much trouble as Greece.
Others sounded contrite over their country’s mismanagement. Announcing debt reduction measures on Monday, Papandreou called corruption “the heart of the Greek problem”, adding, : “We will change or we will sink.”
A similar clean-up campaign was announced by Karamanlis, the previous prime minister, but this did not stop him from being voted out of office by a landslide 10 weeks ago after a series of corruption scandals in which several of his closest associates were forced to resign.
“People in power,” said Yannis Panaretos, the deputy minister of education in charge of an open government programme, “were abusing it in a way that was beyond any level of acceptability.”
A new, more austere regime will attempt to convince the world that Greece is serious about putting its house in order.
Police are being brought in for the first time to combat the twin scourges of fuel smuggling and tax evasion, which cost the government billions in lost revenue each year.
Private doctors will think twice before demanding payments in cash so that they can claim their incomes are only slightly higher than the rent on their lucrative practices. An independent statistics office will be set up to give more credibility to Greek economic indicators after complaints that the country has hoodwinked the EU over the size of its budget deficit.
Samaras, the opposition leader, has proposed a law that would allow officials to be pursued for corruption for 15 years after leaving government. At present they have immunity once they leave office and few government officials have ever been prosecuted for corruption. That may soon change.
And, sceptics will say, one day pigs will fly.

Οι "μυστήριοι" άνθρωποι που μπορούν να γονατίσουν κυβερνήσεις

Tweet

(Για να δικαιολογώ κάπου-κάπου το "όχι μόνο", που το έχω παραμελήσει τελευταία).

Τις τελευταίες μέρες έχει προκληθεί ανησυχία στην κοινή γνώμη (και όχι μόνο), από την υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας. Μια από αυτές έγινε από τον οίκο Fitch.

Ενα μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι η πηγή από την οποία οι οίκοι αυτοί αντλούν την εξουσία με την οποία μπορούν ακόμα και να "γονατίσουν" οικονομικά μια χώρα και ποιά πρέπει να είναι η αντιμετώπισή τους.

Αφορμή για τις σκέψεις αυτές μου έδωσε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε προχθές σε μια από τις εγκυρότερες εφημερίδες του κόσμου, τους TIMES του Λονδίνου. Το υπογράφει ένα φιλελεύθερος βουλευτής, ο οποίος ίδρυσε τον συγκεκριμένο οίκο Fitch. Είναι δηλαδή κάποιος που ξέρει καλύτερα από τον καθένα τα πράγματα "από μέσα".

Είναι φανερό ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν τρομερή εξουσία. Αρκεί να διαβάσει κανείς το άρθρο για να το καταλάβει.

Ποιά είναι η λύση του προβλήματος; Οπως λέει ο συγγραφέας του άρθρου, δεν είναι οι "νομοθετικές ρυθμίσεις". Απέτυχαν στην Ιαπωνία. Είναι η ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ. (ποιοί τους πληρώνουν, με ποιούς έχουν συμβάσεις κλπ.).

Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι η σταυροφορία του Έλληνα Πρωθυπουργού στην διαφάνεια δεν πρέπει να σταματήσει σε όσα συμβαίνουν στην χώρα μας. Εχει υποχρέωση να παλέψει την ανάγκη για διαφάνεια σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς, με όλες του τις δυνάμεις. Γιατί, δυστυχώς ή ευτυχώς, η διαφάνεια δεν αφορά μόνο την χώρα μας.

Αντιγράφω το μέρος του άρθρου της εφημερίδας που αναφέρεται στην Ελλάδα.

At the end of last week George Papandreou, the Prime Minister of Greece, gave assurances that his country would not default.

Mr Papandreou's statement came after the lead analyst of Greece at Fitch Ratings -- a former colleague of mine, a diffident Welshman who does not stand out on the bus from his home in North London --downgraded the Greek Government's credit rating. The result was to push up its cost of borrowing by 0.4 per cent in a week.

That may not sound like a lot, but it has been enough to make him a hate figure on Greek television. If the same were to happen here, the cost of interest on this year's UK deficit and of refinancing old debt
coming due would rise by about £850 million a year. As it is, the cost of financing, measured by the key ten-year British bond, rose by 0.24 per cent last week.
Το άρθρο καταλήγει:  The key is surely transparency in these mysterious but important institutions. Greater openness is the path to honesty in the use of power.

 Το πλήρες κείμενο:
 Last week Moody’s — one of the big three international ratings agencies — warned that the UK’s top bond rating would be under threat if Britain failed to sort out its public finances in the next three years. For the first time in decades, British Chancellors have to worry about the bond market.


Welcome to the club. Across the world, Prime Ministers and finance ministers are trying to shore up the price of their bonds — tradeable debt — because the costs of financing record budget deficits will soar if they do not. At the end of last week George Papandreou, the Prime Minister of Greece, gave assurances that his country would not default.


Mr Papandreou’s statement came after the lead analyst of Greece at Fitch Ratings — a former colleague of mine, a diffident Welshman who does not stand out on the bus from his home in North London — downgraded the Greek Government’s credit rating. The result was to push up its cost of borrowing by 0.4 per cent in a week.


That may not sound like a lot, but it has been enough to make him a hate figure on Greek television. If the same were to happen here, the cost of interest on this year’s UK deficit and of refinancing old debt coming due would rise by about £850 million a year. As it is, the cost of financing, measured by the key ten-year British bond, rose by 0.24 per cent last week.


The bond market is little known because for many years it has been a market for banks, pension funds and insurance companies. Small investors were scared off by the defaults of the Great Depression, and the inflation of the postwar years. They have long preferred shares.


But the bond market is vast, global and powerful, as it sets the tone for all the other markets, including shares. Within the bond market, there is no more crucial part than the market for government bonds because they are traditionally regarded as the safest. Hence their UK name: gilt-edged securities, or gilts. If sovereign debt becomes riskier, it affects everyone else’s debt, too. Even share prices often fall.


As James Carville, the Ragin’ Cajun political strategist of the Clinton Administration, said when he discovered the awe in which the bond market was held in the US Treasury: “I used to think if there was reincarnation, I wanted to come back as the President or the Pope or a .400 baseball hitter. But now I want to come back as the bond market. You can intimidate everybody.”


Like every other market, there are argumentative buyers and sellers, but the most powerful players are the rating agencies. In countries without AAA ratings from Azerbaijan to Uruguay, an agency visit is a time to roll out the red carpet. Investment bank advisers fly from New York or London to coach the finance minister and central bank governor on what to say — and what not to say.


I remember first rating Poland on its re-entry to the bond market after the fall of communism. The team — agency analysts go in pairs or more, to raise the cost of bribery — was taken out to dinner on the first night of our week-long visit by the affable Deputy Finance Minister along with his nervous advisers. I asked the classic rating agency question: “What’s the worst thing that could go wrong?” To the consternation of the attendant bankers, the minister looked suicidally gloomy and said: “Russian tanks on the Vistula.”


The ratings agencies do not claim to pinpoint when a borrower will default, but to assess the likely chance that they may. The notations — from the top AAA down to C — reflect the probability of default.


There is a long history of corporate and bank borrowing against which defaults can be assessed. The difficulty arises in those areas — including government bonds — where there are not so many issuers and the history is patchy. Analysts then have to use their judgment, and we know that they can get things horribly wrong, as they did during the credit crunch.


That was particularly the case with the ratings on “structured finance” — the special bonds backed by other loans such as junk mortgages. The theory was that by putting together — “securitising” — enough rubbish, you could spread your risk and emerge with a good quality bond.


This was partly the operation of Huhne’s theorem of financial innovation, which is that new financial gizmos always disguise more risk than the markets take into account. In each upturn, there is usually some new instrument — in this crisis, securitised lending, but in the Eighties crisis it was multi-bank syndicated lending — which people think is far less risky than anything that went before.


We do not discover the error until the next crisis. During the boom, the risk of the innovation is systematically under-priced, helping bankers and brokers to make the most dangerous case in markets: “This time it is different.” Rating agencies ought to be immune, but sadly most people who work for them are human. This might account for why they are so vigorously rattling their chains today: hell hath no fury like an agency analyst caught out being a softie.


The agencies also have financial interests. As private research institutes, the agencies find it hard to get investors to pay for their knowledge. There is simply too much free research. So they ask for fees from the banks, companies and governments they rate. In theory, lots of checks and balances have been introduced to stop fees affecting ratings, and no one fee accounts for much revenue.


But those fees do undermine judgment, because the boss’s pay packet depends on growth and success. Throughout the last upturn, structured finance was the go-go sector of the bond market, coining billions for bankers and agencies. No one wanted to kill the golden goose.


What is the solution? Regulation would merely backfire, as it has done in Japan. The Japanese agencies’ ratings are now a regulatory requirement, but have as much credibility as a government-run newspaper. Competition works slowly, if at all, as it takes years for an agency to establish a track record and credibility to move the market.


Rating agencies have a narrow but enormous power, able to make and break governments and companies. Like any other powerful entity, their power should be held to account. The best option would be to insist that the agencies publish every year exactly how much they receive — or do not receive — from each bond issuer. Academics could then check whether there was a relationship between fees, ratings and rating changes. Agencies that wanted to keep their reputations would happily bite the hand that feeds them.


The key is surely transparency in these mysterious but important institutions. Greater openness is the path to honesty in the use of power.

Chris Huhne, Liberal Democrat MP for Eastleigh, founded the sovereign group at Fitch Ratings, and was group managing director

Συγγραφικά δικαιώματα και ηλεκτρονικά βιβλία

Tweet

Φαίνεται ότι η εξέλιξη των θεμάτων που αναφέρονται στο ηλεκτρονικό βιβλίο σε διεθνές επίπεδο είναι πολύ ταχύτερη απ' όσο περίμεναν πολλοί.

Χαρακτηριστική είναι η παρακάτω  σημερινή  είδηση στους New York Times.(δυστυχώς, δεν έχω χρόνο να κάνω μετάφραση).

 Ever since electronic books emerged as a major growth market, New York’s largest publishing houses have worried that big-name authors might sign deals directly with e-book retailers or other new ventures, bypassing traditional publishers entirely.
Now, one well-known author is doing just that.
Stephen R. Covey, one of the most successful business authors of the last two decades, has moved e-book rights for two of his best-selling books from his print publisher, Simon & Schuster, a division of the CBS Corporation, to a digital publisher that will sell the e-books to Amazon.com for one year.
Amazon, maker of the popular Kindle e-reader and one of the biggest book retailers in the country, will have the exclusive rights to sell electronic editions of “The 7 Habits of Highly Effective People,” and a later work, “Principle-Centered Leadership.” Mr. Covey also plans to gradually make other e-books available exclusively to Amazon, which will promote them on its Web site.
The move promises to raise the already high anxiety level among publishers about the economics of digital publishing and could offer authors a way to earn more profits from their works than they do under the traditional system.
Mr. Covey is making his books available to Amazon through RosettaBooks, an electronic book publisher that primarily traffics in the older works of authors like Kurt Vonnegut and Virginia Woolf.
Arthur Klebanoff, chief executive of RosettaBooks, said that Mr. Covey would receive more than half of the net proceeds that RosettaBooks took in from Amazon on these e-book sales. In contrast, the standard digital royalty from mainstream publishers is 25 percent of net proceeds.
“There are superstars, and superstars are entitled to more,” Mr. Klebanoff said.
Sean Covey, a son of Mr. Covey and chief innovation officer for Franklin Covey, a training and consulting firm that also publishes business books, said that the higher royalty rate was “a factor” in the decision to switch to RosettaBooks.
The elder Mr. Covey was also particularly attracted by Amazon’s plans to heavily promote the e-book editions of both “7 Habits” and “Principle-Centered Leadership.”
His move comes as publishers ratchet up their efforts to secure the digital rights to so-called backlist titles — books published many years, if not decades, ago. These books can be vitally important to publishing houses because they are reprinted year after year and provide a stream of guaranteed revenue without much extra marketing effort.
“The 7 Habits of Highly Effective People,” originally published in hardcover in 1989, is a steady seller for Simon & Schuster. This year alone, it has sold 136,000 copies in paperback, according to Nielsen BookScan, which generally tracks about 70 percent of sales.
Many authors and agents say that because the contracts for older books do not explicitly spell out electronic rights, they reside with the author. Big publishing houses argue that clauses like “in book form” or phrases that prohibit “competitive editions” preclude authors from publishing e-books through other parties.
Adam Rothberg, a spokesman for Simon & Schuster, declined to comment directly on Mr. Covey’s moves, but said, “Our position is that electronic editions of our backlist titles belong in the Simon & Schuster catalog, and we intend to protect our interests in those publications.”
Other publishers have moved to stake their claim on e-book rights for older titles. On Friday, Random House sent a letter to dozens of literary agents stating that on all backlist books, it retained “the exclusive right to publish in electronic book publishing formats.”
Sean Covey said the decision to publish the e-book editions of the two older titles through RosettaBooks and Amazon was not a result of dissatisfaction with Simon & Schuster. He noted that both he and his father had continued to publish books through Simon & Schuster and would do so in the future.
But the younger Mr. Covey noted that Franklin Covey was also experimenting with self-publishing new books, another way of cutting out the traditional print publisher. In August, the company published “Predictable Results in Unpredictable Times” by Stephen R. Covey, Bob Whitman and Breck England. It released an e-book edition through RosettaBooks and exclusively for the Kindle.
Sean Covey said that his father was co-author of another book, “Great Work, Great Career” that Franklin Covey was self-publishing. Amazon is taking pre-orders for it. That book will also be released in an exclusive Kindle e-book edition.
The skirmish over e-books is part of a larger multidimensional chess match being played among publishers, authors, agents and book retailers. The big publishing houses hate the uniform e-book price of $9.99 that Amazon and others have set for newer titles. Although the retailers are subsidizing that price, executives say they believe that such pricing harms the market for more expensive hardcovers, and some publishers have reacted by announcing they will delay the publication of certain e-books by several months after they are made available in hardcover.
Last week, Simon & Schuster said it would delay by four months the e-book versions of 35 titles being published in hardcover from January to April. Both the Hachette Book Group and HarperCollins Publishers Worldwide have also indicated they will delay e-book editions.
Reacting to that move, Drew Herdener, an Amazon spokesman, directly criticized Simon & Schuster and its chief executive, Carolyn Reidy.
“Simon & Schuster is backward-leaning,” Mr. Herdener said. “Carolyn wants to corral readers, force them to buy what they wouldn’t buy if they had a choice. It won’t work. The better approach is to embrace the evolution of the book and give customers what they want. Forward-leaning publishers are going to clean up.”
Mr. Rothberg, the Simon & Schuster spokesman, said that his company wasn’t trying to upset anyone. “The notion that we have done anything other than wholeheartedly embrace the digital revolution, whether it be for e-books, new formats, reaching out to our readers wherever they may be, and every other opportunity provided in the new digital era, is patently absurd,” he said.
He added, however, “We understand that there’s a lot at stake and we look forward to further discussions with Amazon about how to grow this business without making our discussions of a personal nature.”
Mike Shatzkin, the chief executive of Idea Logical, which advises publishers on digital strategy, said that publishers were trying to minimize Amazon’s outsize influence in the book business and preserve their own. “Publishers are trying to herd Amazon back into their corner and keep it there,” he said. “But I think that this is going to be a very difficult situation for the big publishers to control.”






 

Οι φορητοί υπολογιστές στην A' Γυμνασίου

Tweet

 Στην προηγούμενη ανάρτησή μου, διατυπώθηκε σχόλιο, μέρος του οποίου αντιγράφω παρακάτω.

Είναι δύσκολο να γίνει άμεσα αξιολόγηση του μέτρου. Μπορούμε όμως να καταγράψουμε τις πρώτες εμπειρίες από μαθητές, δασκάλους και γονείς. Αυτό θα μας βοηθήσει να διαμορφώσουμε το επόμενο στάδιο της πραγματικής αξιολόγησης.


Τα παιδιά της α΄γυμνασίου πήραν από ένα υπολογιστή
Τα παιδιά της α΄γυμνασίου δεν χρησιμοποιούν τον υπολογιστή που πήραν στα περισσότερα μαθήματα
Γιατί οι περισσότεροι καθηγητές αν και δήλωσαν ότι επιθυμούν να συμμετέουν στο πείραμα, δεν κάνουν τίποτε γιατί δεν ξέρουν ούτε να χρησιμοποιούν τοον υπολογιστή αλλά ούτε και να εφαρμόζουν τις νέες διδακτικές προσεγγίσεις. Το δήλωσαν για να πάρουν τον υπολογιστή
Τα παιδιά δεν φέρνουν τον υπολογιστή στο σχολείο,τον έχουν σπιτι για να παιζουν παιχνίδια.
Και μην ξεχνάμε οτι οι υπολογιστές δόθηκαν λίγο πριν τις εκλογές.
Μην ξεχνάμε ότι σε κάθε υπολογιστή αντιστοιχούσε ένακουπόνι των 450 ΕΥΡΩ
Μην ξεχνάμε ότι οι προμηθετές έδιναν με τον υπολογιστή δώρα μέχρι και 250 ΕΥΡΩ [επιπλεόν... μήπως αυτό δεν μυρίζει σκάνδαλο.. δώρα οθόνες, παιχνίδια, πολυμηχανήματα, μακαρόνια, κονσέρβες, μαρμελάδες και ότι μπορεί να φανταστεί ο καθένας]
Και μη ξεχνάμε ότι οι προδιαγραφές των Η/Υ προκαλούν υποψίες.
Και για όλα αυτά κανένας δεν ενδιαφέρεται.
Και κανένας δεν έχει ξεκινήσει την διαδικασία αξιολόγησης της πρώτης εφαρμογής του μέτρου

Το "Ευρωπαϊκό" Ηλεκτρονικό βιβλίο

Tweet

Και ευρωπαϊκές εταιρίες, αποφάσισαν, με μεγάλη καθυστέρηση, να επενδύσουν στην πρωτοποριακή τεχνολογία του e-book.

txtr, a Berlin-based startup, is building an e-reader that it hopes will be Europe’s answer to the Amazon Kindle.  
Christophe Maire, CEO of the company, is one of the co-founders of gate5, a German navigation/mapping service that was acquired by Nokia in 2006. While Maire went to work for the Finnish phone giant, his co-founders started txtr, and Maire only just joined as the CEO. txtr, expected to become available in the first half of 2010, has the same sized e-ink display as the smaller Kindle.
The device comes with txtr Net, a wireless service that uses a 3G network to download and sync books over the air using KPN’s mobile data network. The device is powered by a stripped-down version of Linux, and backed by a publishing platform and e-commerce system that are as simple to use as Amazon’s one-click service.
“Large publishers need to move, or run the risk of becoming like the music industry,” said Maire, pointing to how record labels are now beholden to Apple and its iTunes store. Amazon can do the same to the book industry, he said.
More importantly, the Kindle will eventually become more than just a book reader (GigaOm Pro, subscription req’d).

Την Παρασκευή στον 98.4

Tweet

 Η ανακοίνωση του σταθμού.
Στην εκπομπή «Το Πρόσωπο της Εβδομάδας» την Παρασκευή 11/12 και 10-11 το πρωί, ο Φοίβος Καρζής φιλοξενεί τον υφυπουργό Παιδείας, ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΑΡΕΤΟ.
Η διαχείριση και η μεταρρύθμιση. Οι τεχνολογίες και οι προκλήσεις. Το δημόσιο και το ιδιωτικό. Το σχολείο και η μάθηση. Οι εξετάσεις και η γνώση. Το άσυλο, τα επαγγελματικά δικαιώματα, η έρευνα. Η ελληνική εκπαίδευση από το νηπιαγωγείο μέχρι το Πανεπιστήμιο.

Ανανέωση: To αρχείο mp3 με την συνέντευξη μπορεί να βρεθεί εδώ

Η ανοικτή διακυβέρνηση και η στελέχωση του δημόσιου τομέα

Tweet

Στην κεντρική σελίδα της ανοικτής διακυβέρνησης, υπάρχει μια γενική διατύπωση για όλες τις θέσεις που αναρτώνται. Σε κάθε οργανισμό, θα εφαρμοσθούν οι διαδικασίες που προβλέπονται από το ισχύον θεσμικό πλαίσιο. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να γίνει διαφορετικά. Το θεσμικό πλαίσιο, βέβαια, εξελίσσεται. 

Επίσης, η πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά και την αυτόματη λήξη της θητείας όσων υπηρετούν. Όταν όμως θα χρειασθεί η πλήρωση κάποιας θέσης -σύντομα ή αργότερα- θα έχει διαμορφωθεί μια δεξαμενή επιλογών, που δεν αποκλείεται να συμπληρωθεί και με νέες. Σε κάθε περίπτωση όμως,η ύπαρξη της δεξαμενής θα επιταχύνει της διαδικασίες και θα συνεισφέρει σε μια καλύτερη επιλογή.

"Ανοικτό" Υπουργικό Συμβούλιο

Tweet

Σήμερα, 9 Δεκεμβρίου 2009 στις 12:30,  θα μεταδοθεί ζωντανά στο διαδίκτυο η Συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου.

Μπορείτε να την παρακολουθήσετε στο  http://www.opengov.gr/home/ ή στο http://live.pasok.gr  επιλέγοντας το format που υποστηρίζει ο υπολογιστής σας.

Επαγγελματικά Δικαιώματα

Tweet

Ξεκινά σε λίγο στο γραφείο μου συνάντηση για τα επαγγελματικά δικαιώματα με συμμετοχή Πρυτάνεων Πανεπιστημίων και Προέδρων ΤΕΙ.

Στη συνάντηση θα συμμετέχουν:

Οι πρυτάνεις του Ε.Μ.Π. Κ. Μουτζούρης, του Πανεπιστημίου Πατρών Σ. Κουμπιάς, του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Γ. Ζέρβας, του Πολυτεχνείου Κρήτης Ι. Γρυσπολάκης και οι πρόεδροι των ΤΕΙ, Αθήνας  Δ. Νίνος, Πειραιά Λ. Βρυζίδης,Πάτρας Σ. Καπλάνης  και Θεσσαλονίκης  Π. Καρακολτζίδης.

Ανανέωση: Η ανακοίνωση μετά την συνάντηση.

Μετά από πρόσκληση του Υφυπουργού Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων Ι. Πανάρετου, πραγματοποιήθηκε σήμερα άτυπη συνάντηση με συμμετοχή πρυτάνεων και προέδρων ΤΕΙ για το θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων.

Στην συνάντηση συμμετείχαν οι πρυτάνεις του Ε.Μ.Π. Κ. Μουτζούρης, του Πανεπιστημίου Πατρών Σ. Κουμπιάς, του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Γ. Ζέρβας, του Πολυτεχνείου Κρήτης Ι. Γρυσπολάκης και οι πρόεδροι των ΤΕΙ, Αθήνας Δ. Νίνος, Πειραιά Λ. Βρυζίδης, Πάτρας Σ. Καπλάνης και Θεσσαλονίκης Π. Καρακολτζίδης.

Η συνάντηση έγινε σε εξαιρετικά καλό κλίμα. Συμφωνήθηκε ότι πρέπει νε εξευρεθεί λύση για όλα τα εκκρεμούντα επαγγελματικά δικαιώματα, ιδιαίτερα όμως για εκείνα που εκκρεμούν από χρόνια.

Όλοι οι συμμετέχοντες διαβεβαίωσαν ότι θα εργασθούν ώστε να δοθεί λύση όσο το δυνατόν συντομότερα.

Συμφωνήθηκε επίσης ότι το θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων πρέπει να αντιμετωπισθεί στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής πρακτικής.

Οι συναντήσεις αυτές θα συνεχισθούν. Σε επόμενο στάδιο, θα κληθούν και οι εκπρόσωποι των αντιστοίχων επαγγελματικών οργανώσεων.

Φορείς του Υπουργείου Παιδείας

Tweet

Αναρτήθηκε απόψε η πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την πλήρωση των θέσεων ευθύνης των εποπτευομένων φορέων του Υπουργείου Παιδείας.

Η ανοικτή διακυβέρνηση και οι "κύκλοι"

Tweet

Πίστευα -και πιστεύω- βαθύτατα στις ανοικτές διαδικασίες στελέχωσης των κυβερνητικών θέσεων. Εχω εξηγήσει επανειλημμένα σε προηγούμενες αναρτήσεις μου τους λόγους και δεν χρειάζεται να τους επαναλάβω.

Οσο με αφορά, είναι γνωστό ότι τοποθετήθηκα υπεύθυνος της δεύτερης φάσης (που αναφέρεται στην στελέχωση των υπολοίπων θέσεων, οι επικεφαλής των οποίων ορίζονται από την κυβέρνηση). Η φάση αυτή έχει αρχίσει με την ανάρτηση στο διαδίκτυο των θέσεων που πρόκειται να πληρωθούν. Οπως ανέφερε και ο Πρωθυπουργός, ποτέ στο παρελθόν οι πολίτες δεν είχαν την ευχέρεια να εκδηλώσουν το ενδιαφέρον τους για τις θέσεις αυτές. Ούτε καν τις γνώριζαν. (Το αστείο είναι ότι τις περισσότερες από αυτές, δεν τις γνώριζε ούτε η κυβέρνηση. Τις "ανακάλυπτε" καθώς περνούσε ο καιρός και "ειδικά" ενδιαφερόμενοι τις υπεδείκνυαν στους αρμόδιους υπουργούς).

Στην πρώτη φάση, η οποία αφορούσε την επιλογή γενικών και ειδικών γραμματέων, η συμμετοχή μου ήταν ελάχιστη. Δεν έκανα -ούτε συμμετείχα- σε οποιαδήποτε "πρώτη επεξεργασία" ή "προεπιλογή" ονομάτων, ούτε πρότεινα οποιοδήποτε όνομα για οποιαδήποτε θέση. (Αυτό το καταγράφω γιατί η διαφάνεια πρέπει να εφαρμόζεται παντού, και επειδή δεν θέλω να χρησιμοποιώ "κύκλους" (ούτε άλλωστε έχω τέτοιους κύκλους) για να δίνω την δική μου εκδοχή σε γεγονότα που με αφορούν).

Οι επιλογές, έγιναν -όπως και έπρεπε- μετά από συνεννοήσεις των αρμοδίων υπουργών (που υπέβαλαν τις προτάσεις τους στο γραφείο του πρωθυπουργού) και των θεσμικά υπευθύνων (αντιπροέδρου της κυβέρνησης, υπουργού επικρατείας, διευθυντή του γραφείου του πρωθυπουργού και του προϊσταμένου του γραφείου σχεδιασμού και στρατηγικής του πολιτικού γραφείου του πρωθυπουργού).  Εγώ -όπως και άλλοι- συνεισφέραμε όσο  μπορούσαμε στην προσπάθεια αυτή.

Αυτό δεν αποτελεί το πρωτότυπο στοιχείο της διαδικασίας. Έτσι γίνεται πάντα. (Ισως είναι η πρώτη φορά που γίνεται τόσο θεσμικά). Η πρωτοτυπία αυτή την φορά έγκειται στο ότι η δεξαμενή των υποψηφίων ήταν πολύ ευρύτερη από κάθε προηγούμενη. Και ήταν φυσικό αυτό να κάνει την διαδικασία δυσκολότερη.

Παρά τις αδυναμίες που παρουσιάστηκαν όμως και τα λάθη που έγιναν, νομίζω ότι τα πράγματα έγιναν καλύτερα τώρα από οποιαδήποτε προηγούμενη φορά. Και θα γίνουν πολύ καλύτερα την επόμενη. Οι εμπειρίες θα καταγραφούν για να βοηθήσουν σ' αυτό. Οι πολίτες πάντως έδειξαν -και δείχνουν- την αμέριστη υποστήριξή τους στην νέα αυτή πρακτική.

Θέσεις Ευθύνης Φορέων του Υπουργείου Παιδείας

Tweet

Θα αναρτηθεί σύντομα στην ιστοσελίδα της ανοικτής διακυβέρνησης η ανοικτή πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την στελέχωση όλων των φορέων που υπάγονται στο Υπουργείο Παιδείας. Ελπίζω, όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται, να εκδηλώσουν το ενδιαφέρον αυτό.

Δεν μπορώ να κρύψω την χαρά μου. Θα μπορούσα να πω συγκίνηση.

Το ότι έχω την ευθύνη της δεύτερης φάσης της ανοικτής διακυβέρνησης και το ότι έχουν ήδη αναρτηθεί προκηρύξεις για άλλους φορείς δεν με εμποδίζει να μην νοιώσω κάπως διαφορετικά –ίσως παράξενα- όταν αυτό γίνεται για τον χώρο που έχω υπηρετήσει σε όλη μου την ζωή.

Πού αλλού η αξιοκρατία και η διαφάνεια μπορεί να έχει μεγαλύτερη απήχηση από τον χώρο της παιδείας; Αν δεν πείσουμε τους νέους ανθρώπους ότι πιστεύουμε –και κυρίως εφαρμόζουμε καθημερινά- τις δύο αυτές θεμελιώδεις αξίες της δημοκρατίας, πώς θα τους πείσουμε ότι προσπαθούμε για ένα καλύτερο μέλλον;

Στην δική μου σκέψη,είναι και μια υπόσχεση για μία προσπάθεια, και μία πρώτη ένδειξη που απευθύνεται και σε όλους του νέους πού διαμαρτυρήθηκαν πριν ένα χρόνο –και εξακολουθούν να είναι θυμωμένοι με ό,τι συμβαίνει γύρω τους- ότι κάτι αλλάζει. Ξεκινώντας από τα μικρά, αλλά θεμελιώδη.

Ανδρέας Κουτούπης

Tweet

Είχα γράψει σε προηγούμενη ανάρτησή μου: "Σε πολλές περιπτώσεις, θα γίνουν λάθη. Ιδιαίτερα όταν ο όγκος των αιτήσεων είναι τόσο μεγάλος".

Και (ένα) λάθος έγινε προχθές. ίσως γίνουν και άλλα.

Αυτό τι σημαίνει; οτι είναι λάθος η διαδικασία; Οχι βέβαια. Από το λάθος αυτό θα μάθουμε. Αν μη τι άλλο, όταν κανείς κοιτάει πέρα από τις "παραδοσιακά" πιό "ασφαλείς" επιλογές, όχι μόνο είναι πιθανόν να γίνουν λάθη, αλλά και τα λάθη αυτά να γίνουν ευρέως αντιληπτά.

Φαντάζομαι επίσης πως το περιστατικό αυτό δίνει και κάποια τροφή για σκέψη (με επώδυνο βέβαια για την διαδικασία τρόπο) σε ορισμένους που ισχυρίζονται ότι η διαδικασία είναι ένας επικοινωνιακός μανδύας που απλώς νομιμοποιεί επιλογές με αμιγώς κομματικά κριτήρια.

Αυτό όμως που δίνει δύναμη για να συνεχιστεί η προσπάθεια, με τις όποιες ατέλειές της (και ιδιαίτερα τις πολλές δυσκολίες της), είναι μηνύματα όπως το παρακάτω σχόλιο ενός γονέα σε προηγούμενη ανάρτησή μου.

"γονέας είπε...

Σχολιάζω στην συγκεκριμένη αναρτηση σας, αν και το θέμα της ειναι άσχετο, για να συγχαρώ την Κυβερνηση για την αντιμετώπιση της υπόθεσης Κουτουπη.

Και το κάνω για δύο λόγους, ο πρωτος λόγος ειναι ότι είστε ο μοναδικός (από όσο γνωρίζω) κυβερνητικός αξιωματουχος που μας προσφερετε αυτη την δυνατοτητα της τόσο άμεσης επικοινωνίας και ο δευτερος λόγος ειναι ότι εχετε ορισθεί απο τον Πρωθυπουργό ως ένας εκ των αρμοδίων της διαδικασίας.

Νομιζω ότι και ο πλέον κακόπιστος επεισθη περί της διαφανειας της διαδικασίας. Δεν θα ισχυριστώ ότι το περιστατικό ήταν απο τις ευτυχέστερες στιγμές της χρονικά μικρής κυβερνητικής θητείας, αλλά η εντιμη αναγνωριση του λαθους ή της όποιας αβλεψίας "διπλοτσεκαρισματος", τιμα την Κυβέρνηση. Προφανώς δεν εκλεξαμε ψυχιατρους, κυβερνητες εκλεξαμε.

Και για να δώσω μια σχετική αναλογία με ζητηματα εκπαιδευσης, σήμερα κ. Υφυπουργέ, μου δωσατε την ευκαιρία σαν μητέρα να συζητησω με το παιδί μου, ότι όταν τολμάς να καινοτομησεις, μοιραια θα κάνεις και κάποια λάθη, τα οποια όμως πρέπει να ομολογείς με παρρησία και να διορθωνεις.
Τα παιδιά μας, που ζουν και εισπρατουν ένα επικινδυνο τοπίο απαξιωσης της ουσιαστικής πολιτικής, της δημοκρατίας και των θεσμών, ένα τοπίο που εκκολάπτει το αυγό του φιδιού, το γεγονός ότι η Κυβερνηση και η Πολιτεία βγαινει εντιμως να πει, καινοτομησαμε, δεν προσμετρησαμε όλες τις παραμετρους, κάναμε ένα λάθος, το παραδεχομαστε δημόσια και το διορθωνουμε έδωσε ένα πολύ μεγάλο μάθημα και ασκησης πολιτικής και δημοκρατίας αλλά το σημαντικοτερο ήθους και εντιμότητας στα παιδιά μας."

Η “βάση” της πολιτικής και η πολιτική επικοινωνίας

Tweet

Μέρος απάντησής μου σε ραδιοφωνική συνέντευξη πριν από 11 μέρες, οδήγησε στο να δημιουργηθεί «θέμα» στα μέσα ενημέρωσης, τα οποία και εξακολουθούν να απασχολούνται με αυτό.

Ας ξεκινήσουμε με τα πραγματικά περιστατικά.

Το σχόλιό μου (με αφορμή ερώτηση για την βάση του 10), έλεγε ότι τα θέματα παιδείας δεν πρέπει να ανοίγουν και να κλείνουν με επικοινωνιακό τρόπο.

Παραθέτω κείμενο από το site του σταθμού:

Δημοσιογράφος: Η βάση του «10» θα καταργηθεί τελικά για την εισαγωγή στις πανελλαδικές εξετάσεις;
Γ. Πανάρετος: «Μιλάτε για το δέκα του 1998; Για το δέκα του 1999; Σας ρωτώ, για ποιο δέκα;».
Δημοσιογράφος: «Της κ. Γιαννάκου».
Γ. Πανάρετος: «Για να είμαι και πιο σαφής. Το να προσεγγίζει κανείς αυτά τα θέματα με έναν τρόπο που επικοινωνιακά μεν είναι πάρα πολύ ελκυστικός, αλλά ουσιαστικά δεν βοηθά στη βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος, είναι νομίζω...».
Δημοσιογράφος: «Νομίζω ότι αυτό είναι αιχμή για την κ. Διαμαντοπούλου, γιατί- αν δεν κάνω λάθος- άνοιξε το θέμα με συνέντευξη που παραχώρησε στους διαπιστευμένους συντάκτες του υπουργείου».
Γ. Πανάρετος: «Νομίζω ότι κάνετε λάθος. Αντίθετα, η υπουργός είπε ακριβώς αυτό το πράγμα, ότι δηλαδή έχουμε, φτιάχνουμε μια κόκκινη γραμμή με έναν αυθαίρετο τρόπο».
Και ο κ. Πανάρετος κατέληξε: «Αυτά τα θέματα δεν πρέπει να ανοίγουν και να κλείνουν με επικοινωνιακό τρόπο. Είναι πολύ πιο σύνθετα από το να απευθυνθεί κανείς σε μια λογική αντίδραση του κάθε πολίτη, ότι στο πανεπιστήμιο πρέπει να μπαίνει κάποιος που να μπορεί να σπουδάσει. Αυτό είναι μια λογική επιθυμία. Το ερώτημα είναι αυτή η λογική επιθυμία επιτυγχάνεται με την επιλογή μιας τέτοιας βάσης;».

Πρέπει ίσως να θυμίσω ότι, σε σχέση με την επικοινωνία, δεν είπα τίποτα διαφορετικό από ό,τι είπε ο Πρωθυπουργός στο πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο, για τον τρόπο που πρέπει οι υπουργοί να προσεγγίζουν τα θέματα και να ανακοινώνουν τις πολιτικές τους:
“Η σωστή ανάδειξη και περιγραφή, ο σωστός ορισμός του προβλήματος, είναι και το ήμισυ της λύσης του. Και η ανάδειξη του προβλήματος σε κάθε τομέα γίνεται με τη συνεχή διαβούλευση με τους φορείς, τους κοινωνικούς εταίρους, με τους οποίους το κάθε Υπουργείο έχει σχέση, με τη συνεχή διαβούλευση με τους ίδιους τους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά και με την επιστημονική προσέγγιση και τεκμηρίωση του προβλήματος.
Και πριν αρχίσουμε να εξαγγέλλουμε μέτρα επί παντός, να έχουμε περιγράψει και κατανοήσει συλλογικά τη φύση και το μέγεθος των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το κάθε Υπουργείο, αλλά και η χώρα.”

Το ποιός άνοιξε το θέμα της βάσης του 10 για λόγους επικοινωνίας δεν το έχει αμφισβητήσει κανείς. Η ρύθμιση του 2006 ποτέ δεν τεκμηριώθηκε εκπαιδευτικά, και στο υφιστάμενο πλαίσιο λειτουργίας των πανεπιστημίων αποτελεί έναν παραλογισμό.

Ας έλθουμε στο σήμερα. Τι είπε η Αννα Διαμαντοπούλου; «Η προεκλογική μας δέσμευση είναι για κατάργησή της. Η συνολική παρουσίαση θα γίνει με τη μελέτη που κάνουμε αυτή τη στιγμή και την ανάλυση των δεδομένων».

Όταν ρωτήθηκα από την δημοσιογράφο αν η άποψή μου αυτή αποτελεί αιχμή για την Αννα Διαμαντοπούλου απάντησα, όπως προανέφερα: «αντίθετα…».

Ποιος θα μπορούσε να εκλάβει την παραπάνω δήλωση της υπουργού ως επικοινωνιακού χαρακτήρα; Πάντως όχι εγώ. Αναφέρεται σε ένα γεγονός (την προεκλογική δέσμευση) και δηλώνει ότι θα γίνει μία προεργασία, ότι δηλαδή το θέμα δεν θα κλείσει απλά με έναν επικοινωνιακό χειρισμό.

Ας έλθουμε τώρα στην ουσία. «Δημιουργήθηκε» η εντύπωση ότι διαφωνώ με την κατάργηση της βάσης του 10. Γράφτηκε μάλιστα ότι διαφοροποιήθηκα από την προεκλογική δέσμευση του ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς, το είπαν και άνθρωποι που θα έπρεπε να γνωρίζουν καλύτερα.

Η τεκμηρίωση της άποψής μου στο blog μου δίνει την απάντηση, χωρίς να αφήνει περιθώριο για παρερμηνείες. Ορισμένοι όμως που ήθελαν παρ’όλα αυτά να καταφέρουν σώνει και καλά να την παρερμηνεύσουν, έσπευσαν να υποστηρίξουν ότι στην πραγματικότητα με την ανάρτηση αυτή αναδιπλώθηκα και ότι άλλη άποψη είχα όταν έκανα την δήλωση και άλλη μετά τον θόρυβο που δημιουργήθηκε.

Ο ισχυρισμός ότι έκανα στροφή στην ουσία της άποψης μου δεν αξίζει σχολιασμό (αν μη τι άλλο, καλώς ή κακώς, δεν χαρακτηρίζομαι από ελαστικότητα πεποιθήσεων). Χρειάζεται όμως να υπενθυμίσω ορισμένα πράγματα:

Γνωρίζω τον Πρωθυπουργό 33 χρόνια. Είμαι συνεργάτης του σε θέματα παιδείας τα περισσότερα (αν όχι όλα) από αυτά τα χρόνια. Κατά την διαμόρφωση του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ τόσο στις τελευταίες εκλογές, όσο και το 2007 (αλλά βέβαια και το 2004 το 1996 και το 1989), ήμουν ο σύμβουλός/συνεργάτης του σε θέματα παιδείας. Θα ήταν τουλάχιστον αντιφατικό να έχω σήμερα διαφορετικές απόψεις σε ένα τέτοιο θέμα, κόντρα στο πρόγραμμα και μάλιστα να τις διατυπώνω δημόσια, ιδιαίτερα όταν με έχει ορίσει υφυπουργό της κυβέρνησής του στο πλαίσιο της πολιτικής του αυτής.

Να υπενθυμίσω ότι, για την βάση του 10, έχει πάρει θέση ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ως αρχηγός της αξωματικής αντιπολίτευσης και στην Βουλή και αλλού.
(πχ. 13/7/06, όταν επικοινωνιακά ορίστηκε από την τότε κυβέρνηση η βάση του 10: Ο κ. Παπανδρέου κατηγόρησε την κυβέρνηση και για τις μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία, λέγοντας ότι «ακούγεται λογική η βάση του δέκα για την είσοδο στα Πανεπιστήμια, αλλά όχι όταν εφαρμόζεται τελευταία στιγμή».

Στην αρχή του 2009, όταν άρχισε πάλι να λειτουργεί το ΕΣΥΠ, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ με τοποθέτησε ως εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ, τόσο στην ολομέλεια όσο και σε όλα τα συμβούλιά του. Ένα από αυτά είναι το Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, το οποίο θα συζητούσε το θέμα της πρόσβασης. Πιστεύει κανείς ότι θα πήγαινα εκεί για να υποστηρίξω άλλες θέσεις από αυτές του ΠΑΣΟΚ και του αρχηγού του;

Ερχόμαστε τώρα στο καθαρά πολιτικό μέρος του θέματος. Από την ημέρα της προαναφερθείσας τοποθέτησής μου, έχουν γραφεί αναρίθμητα, άρθρα, σχόλια, και παραπολιτικά, έχουν γίνει αναφορές σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, έχουν γίνει δηλώσεις από διαφόρους, και έχουν τεθεί επανειλημμένα ερωτήσεις στον κυβερνητικό εκπρόσωπο (!), τόσο για την ουσία του θέματος, όσο και για τις σχέσεις μου με την Υπουργό. Σαν να μην έφθανε αυτό, έκαναν επίσης δηλώσεις ένας αρχηγός κόμματος και η υποψήφια αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης!

Έχουμε φθάσει στο σημείο να είναι το δεύτερο σε δημοσιότητα θέμα μετά τα περί οικονομικής πολιτικής.

Και όλα αυτά, για ένα δευτερογενές ζήτημα για το οποίο οι απόψεις μου για την πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί δεν διαφέρουν σε τίποτα από αυτές του πρωθυπουργού και της υπουργού.

Το ερώτημα που τίθεται, επομένως, είναι: Προς τι όλα αυτά;

ΥΓ. Τις τελευταίες μέρες εμφανίστηκε στα μέσα ενημέρωσης νέα «διαφωνία» μας για τον χειρισμό του θέματος των κολλεγίων. Ένα θέμα που έχουμε συζητήσει επανειλημμένα και διεξοδικά στο υπουργείο. Ένα θέμα για το οποίο για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, η Ελλάδα παρουσιάζεται με ουσιαστική θέση στην ΕΕ αντί να προσπαθεί απλώς να σταματήσει τα πρόστιμα. Θέμα για το οποίο επίσης ο πρωθυπουργός έχει διατυπώσει δημόσια θέση εδώ και χρόνια.

Το εμβόλιο της γρίππης και οι Εισαγγελείς

Tweet

Με έκπληξη διαβάζω ότι: Τη διενέργεια επείγουσας προκαταρκτικής εξέτασης για το εμβόλιο της νέας γρίπης διέταξε ο ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Ρόδου, Κωνσταντίνος Μπούτσικος. Την αφορμή έδωσαν οι ενστάσεις που εξέφρασαν ιδιώτες γιατροί σχετικά με τις παρενέργειες που ενδέχεται να προκαλέσει.

"Έχοντας έρθει σε επαφή με ιδιώτες ιατρούς σχετικά με το εμβόλιο κατά του ιού Η1Ν1 (νέα γρίπη) διαπιστώθηκαν σοβαρές επιφυλάξεις για την αποτελεσματικότητα του εμβολίου τα συστατικά αυτού, την διαδικασία δοκιμής του πριν τη παραγωγή του, τους ελέγχους στους οποίους υποβλήθηκε από τις αρμόδιες υπηρεσίες, τις παρενέργειες που θα έχει τις οποίες χαρακτηρίζουν σοβαρές έως επικίνδυνες", αναφέρει στην παραγγελία της έρευνας ο εισαγγελέας. "Περαιτέρω μου μετέφεραν ότι οι επιφυλάξεις τους εντάθηκαν όταν διάβασαν το έντυπο οδηγιών που εσωκλείεται στο κουτί του εμβολίου", προσθέτει. Ζητεί από τον πταισματοδίκη Ρόδου να λάβει κατάθεση από:

• Τον διευθυντή Ιατρικής Υπηρεσίας του περιφερειακού Νοσοκομείου Ρόδου
• Γιατρούς σχετικών ειδικοτήτων του νοσοκομείου
• Τον πρόεδρο του Ιατρικού Συλλόγου Ρόδου
• Ιδιωτών γιατρών που θα του υποδείξει ο πρόεδρος του συλλόγου

Η δικογραφία, η οποία θα περιλαμβάνει και τις οδηγίες του εμβολίου θα αποσταλεί στη συνέχεια στον πταισματοδίκη Αθηνών για να ληφθούν καταθέσεις από:

• Τον πρόεδρο της Επιτροπής Πανδημίας Γρίπης
• Τον πρόεδρο του ΚΕΛΠΝΟ
• οποιοδήποτε υπηρεσιακό παράγοντα σχετικό με τα θέματα της παραγγελίας

Θα περιμένω με ενδιαφέρον το πόρισμα.

Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην ΕΕ

Tweet

Βρυξέλλες , 25 Νοεμβρίου 2009

Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην ΕΕ: έχουν σημειωθεί σημαντικά επιτεύγματα, αλλά πρέπει ακόμη να γίνουν πολλά

Παρά τη γενική βελτίωση που παρατηρείται στην ΕΕ στους τομείς της εκπαίδευσης και της κατάρτισης, η πρόοδος είναι πολύ αργή, πράγμα που σημαίνει ότι οι περισσότεροι μεταρρυθμιστικοί στόχοι που είχαν τεθεί για το 2010 δεν θα επιτευχθούν. Η οικονομική επιβράδυνση καθιστά επείγουσα την ανάγκη για μεταρρυθμίσεις και συνεχείς στοχευμένες επενδύσεις στα συστήματα εκπαίδευσης και κατάρτισης, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι βασικές οικονομικές και κοινωνικές προκλήσεις. Αυτά είναι τα βασικά συμπεράσματα δύο εκθέσεων σχετικά με την πρόοδο των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων και την ευρωπαϊκή συνεργασία, τις οποίες παρουσίασε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σήμερα.

Ο ευρωπαίος επίτροπος Εκπαίδευσης, Κατάρτισης, Πολιτισμού και Νεολαίας, κ. Maroš Šefčovič, δήλωσε τα εξής: « Η μεταρρύθμιση των εκπαιδευτικών συστημάτων στην ΕΕ έχει διανύσει πολύ δρόμο, αλλά δεν πρέπει να χάσουμε τώρα τη δυναμική μας. Ειδικότερα, χρειαζόμαστε περισσότερες και καλύτερες επενδύσεις στην εκπαίδευση και την κατάρτιση, έτσι ώστε οι Ευρωπαίοι αφενός να είναι καλύτερα προετοιμασμένοι στην προσπάθειά τους να βρουν δουλειά και αφετέρου να αυξήσουν σε μακροπρόθεσμο επίπεδο την ικανότητά τους να καινοτομούν.»

1. Έκθεση της Επιτροπής σχετικά με την πρόοδο για την επίτευξη των στόχων της Λισαβόνας όσον αφορά την εκπαίδευση και την κατάρτιση – Δείκτες και σημεία αναφοράς, 2009.

Αυτή η ετήσια έκθεση εξετάζει την πρόοδο που επιτέλεσαν τα κράτη μέλη το 2010 σε σχέση με πέντε βασικά σημεία αναφοράς για την εκπαίδευση και την κατάρτιση .

*

Αν και επιτελέστηκε πρόοδος, τέσσερα από τα πέντε σημεία αναφοράς (στόχοι) που είχαν τεθεί για το 2010 είναι πιθανό να μην επιτευχθούν. Επιτεύχθηκε μόνο ο στόχος για την αύξηση του αριθμού πτυχιούχων στα μαθηματικά, τις φυσικές επιστήμες και την τεχνολογία. Τρεις στόχοι δεν επιτεύχθηκαν, παρά την πρόοδο που σημειώθηκε: η συμμετοχή των ενηλίκων στη διά βίου μάθηση, η μείωση του ποσοστού των μαθητών που εγκαταλείπουν πρόωρα το σχολείο και η αύξηση του αριθμού των νέων που ολοκληρώνουν την ανώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Για έναν από τους στόχους η κατάσταση χειροτέρευσε σε σχέση με το 2000. Πρόκειται για την επίδοση των 15χρονων νέων στην ανάγνωση.
*

Το θετικό είναι ότι αυξήθηκε ο αριθμός των πολύ μικρών παιδιών στην εκπαίδευση. Αυξήθηκε επίσης η συνολική συμμετοχή στην αρχική εκπαίδευση και βελτιώθηκαν τα επίπεδα εκπαίδευσης των πολιτών της ΕΕ γενικά. Ο αριθμός των ενηλίκων εργασιακής ηλικίας (25 – 64 ετών) με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο μειωνόταν κατά περισσότερο από ένα εκατομμύριο ετησίως από το 2000 και μετά. Ωστόσο, η κατηγορία αυτή εξακολουθεί να αριθμεί 77 εκατομμύρια ενηλίκους ή ποσοστό περίπου 30% για την ΕΕ συνολικά.
*

Άλλοι τομείς στους οποίους σημειώθηκε πρόοδος είναι η εκμάθηση ξένων γλωσσών στα σχολεία και η κινητικότητα των φοιτητών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η οποία αυξήθηκε κατά περισσότερο από 50% από το 2000.

2. Σχέδιο κοινής έκθεσης προόδου 2010 σχετικά με την εφαρμογή του προγράμματος εργασίας «Εκπαίδευση και κατάρτιση 2010»

Αυτή η ανά διετία εκδιδόμενη έκθεση, η οποία βασίζεται σε στοιχεία που διαβιβάζονται από τα κράτη μέλη και εκδίδεται από κοινού από το Συμβούλιο Παιδείας και την Επιτροπή, αξιολογεί τη συνολική πρόοδο και καθορίζει τις προτεραιότητες για το μέλλον της συνεργασίας στον τομέα της εκπαίδευσης και της κατάρτισης. Η συγκεκριμένη κοινή έκθεση δίνει έμφαση στην παροχή των βασικών ικανοτήτων σε όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης και κατάρτισης. Οι κύριες διαπιστώσεις είναι οι εξής:

*

Πολλές χώρες χρησιμοποιούν το ευρωπαϊκό πλαίσιο βασικών ικανοτήτων ως σημείο αναφοράς για τη σχολική μεταρρύθμιση. Μολονότι έχει σημειωθεί ικανοποιητική πρόοδος στην προσαρμογή των σχολικών προγραμμάτων σπουδών, πρέπει να γίνουν ακόμη πολλά για την υποστήριξη των ικανοτήτων των εκπαιδευτικών, την επικαιροποίηση των μεθόδων αξιολόγησης και την εισαγωγή νέων τρόπων οργάνωσης της μάθησης. Η σημαντικότερη πρόκληση είναι να εξασφαλιστεί ότι όλοι οι «μαθητές» (με την ευρεία έννοια του όρου) ωφελούνται από καινοτόμες μεθοδολογίες, συμπεριλαμβανομένων των μειονεκτούντων και εκείνων που βρίσκονται στην επαγγελματική εκπαίδευση, την εκπαίδευση ενηλίκων και την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
*

Άλλες προκλήσ εις περιλαμβάνουν: υλοποίηση της διά βίου μάθησης, αύξηση της κινητικότητας, μεγαλύτερο «άνοιγμα» της εκπαίδευσης και της κατάρτισης και προσαρμογή τους στις ανάγκες της αγοράς εργασίας και της κοινωνίας. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην ανάπτυξη σχέσεων συνεργασίας μεταξύ του κόσμου της εκπαίδευσης και της κατάρτισης, αφενός, και του κόσμου της εργασίας, αφετέρου.
*

Το επίπεδο επένδυσης ανά σπουδαστή αυξήθηκε από το 2000 σε όλα τα εκπαιδευτικά επίπεδα. Ωστόσο, η αύξηση των δαπανών ανά σπουδαστή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ήταν χαμηλότερη απ’ ό,τι σε άλλους τομείς. Τα κράτη μέλη της ΕΕ θα πρέπει να επενδύουν κατά μέσον όρο πάνω από 10.000 ευρώ ετησίως περισσότερο ανά σπουδαστή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης για να φτάσουν στα επίπεδα των ΗΠΑ (σχεδόν 200 δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερο ετησίως). Η διαφορά προκύπτει κυρίως από τα επίπεδα ιδιωτικών επενδύσεων στα ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης των ΗΠΑ.

Τι μέλλει γενέσθαι;

Η κοινή έκθεση θα υποβληθεί στο Συμβούλιο Παιδείας στις 26 Νοεμβρίου 2009, έτσι ώστε να εγκριθεί επίσημα από το εν λόγω Συμβούλιο τον Φεβρουάριο του 2010. Τα βασικά μηνύματα θα χρησιμεύσουν ως συμβολή στη συζήτηση σχετικά με τη μελλοντική στρατηγική της ΕΕ για την ανάπτυξη και την απασχόληση στο εαρινό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του 2010 .

Για περισσότερες πληροφορίες:

MEMO /09/520 : Συχνές ερωτήσεις: Έκθεση σχετικά με την πρόοδο στην εφαρμογή του προγράμματος εργασίας «Εκπαίδευση και κατάρτιση 2010»

Ευρωπαϊκή Επιτροπή: Πρόοδος για την επίτευξη των στόχων της Λισαβόνας όσον αφορά την εκπαίδευση και την κατάρτιση – Δείκτες και σημεία αναφοράς, έκθεση 2009:

http :// ec . europa . eu / education / lifelong - learning - policy / doc 1951_ en . htm

Κοινή έκθεση προόδου του Συμβουλίου και της Επιτροπής σχετικά με την εφαρμογή του προγράμματος εργασίας «Εκπαίδευση και κατάρτιση 2010»

http://ec.europa.eu/education/lifelong-learning-policy/doc1532_en.htm

Φυλλάδιο: 5 σημεία αναφοράς για την εκπαίδευση στην Ευρώπη [με στοιχεία ειδικά για κάθε χώρα] :

http :// ec . europa . eu / education / lifelong - learning - policy / doc / benchmarks _ en . pdf

Ευρωπαϊκή Επιτροπή: Ευρωπαϊκή στρατηγική και συνεργασία στην εκπαίδευση και την κατάρτιση :

http://ec.europa.eu/education/lifelong-learning-policy/doc28_en.htm

Απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την αμοιβαία αναγνώριση διπλωμάτων για επαγγελματικά δικαιώματα

Tweet

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (δεύτερο τμήμα) της 23ης Οκτωβρίου 2008 (*)
«Παράβαση κράτους μέλους – Οδηγία 89/48/ΕΟΚ – Εργαζόμενοι – Αναγνώριση διπλωμάτων»
Στην υπόθεση C-274/05, με αντικείμενο προσφυγή του άρθρου 226 ΕΚ λόγω παραβάσεως, η οποία ασκήθηκε στις 4 Ιουλίου 2005, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Είχα αναρτήσει στο παρελθόν την σχετική απόφαση.

Το πόρισμα του Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας & Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης

Tweet

Το πόρισμα είναι εδώ.

Μία προσθήκη: Δεν είχα συμμετοχή στην διατύπωση του κειμένου. Όπως είναι γνωστό, συμμετείχα στις συνεδριάσεις μέχρι την προκήρυξη των εκλογών. Τις απόψεις που διατύπωσα θα τις αναρτήσω σύντομα.

Η βάση του 10 και η εκπαιδευτική πολιτική

Tweet

Θα προσπαθήσω να εξηγήσω περισσότερο γιατί η βάση του 10, ενώ δεν είναι πρωτογενές θέμα, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα έλλειψης τεκμηρίωσης, αλλά και έλλειψης εκπαιδευτικής πολιτικής (κάτι αντίστοιχο με το εξεταστικό). Και παρ' ότι δεν είναι πρωτογενές θέμα, έχει τις ρίζες του (όπως και το εξεταστικό) στα πλέον θεμελιώδη ζητήματα όπως, για παράδειγμα, στην αυτοτέλεια ή μη των πανεπιστημίων.  

Αυτή την στιγμή όμως, το δευτερογενές αυτό ζήτημα της βάσης του 10 τίθεται ώς ένα άμεσο πρόβλημα. Ένα πρόβλημα που δεν μπορεί να περιμένει την συνολικότερη αλλαγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Επομένως, πρέπει στο υπάρχον πλαίσιο να τοποθετηθεί η κυβέρνηση και να πάρει μία απόφαση. Και η απόφαση αυτή δεν μπορεί να είναι απλά η κατάργηση της βάσης του 10, αλλά και η τεκμηρίωση της κατάργησής της. Αυτό προσπαθεί να κάνει η ηγεσία του υπουργείου παιδείας.  

Θα δώσω δυό κατευθύνσεις στην άποψή μου αυτή. Την τεχνοκρατική και την τοποθέτηση από θέση πολιτικής ευθύνης.  

Ξεκινώ με την τεχνοκρατική. Αφορά τις εξετάσεις αυτές καθ' εαυτές.  

Επιβάλλοντας στις πανελλήνιες εξετάσεις μία αυθαίρετη βάση, ας πούμε το 10, προσπαθεί κανείς να συμβιβάσει δύο εξεταστικές διαδικασίες σε μία, που όμως έχουν εκ διαμέτρου αντίθετους στόχους:  

-Πρώτη διαδικασία: διαγωνισμός για εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο. Η διαδικασία αυτή έχει στόχο να δώσει μία σειρά κατάταξης των διαγωνιζόμενων, για να διαλέξουμε με ποιά σειρά θα μπούν στα τμήματα προτίμησής τους. Επομένως, η βαθμολογία εδώ είναι έννοια σχετική, και στόχος είναι να έχουμε ευρεία διασπορά των αποτελεσμάτων για να μην μπαίνει κάποιος σε μία σχολή με βαθμό 19.45 αλλα να μένει εκτός με 19.41.  

-Δεύτερη διαδικασία: πιστοποίηση βασικής επάρκειας με τον ορισμό ενός βασικού γνωστικού επιπέδου. Εδώ, μιλάμε για μία απόλυτη διαδικασία, όπου ορίζουμε μία κόκκινη γραμμή, που εκφράζει τα ελάχιστα προσόντα που πρέπει να διαθέτει κανείς (βεβαίως το 10 δεν αντιπροσώπευε πότε κάτι τέτοιο με την έννοια ότι δεν κάθησε ποτέ κανείς να σκεφτεί αυτό το ζήτημα με προσοχή). Επομένως εδώ, η βαθμολογία έχει απόλυτο και όχι σχετικό χαρακτήρα. Δεν μας ενδιαφέρει να κατατάξουμε τους διαγωνιζόμενους αλλά να διακρίνουμε αν διαθέτουν τα ελάχιστα προσόντα. 

Όταν προσπαθούμε να κάνουμε και τα δύο ταυτόχρονα, τότε αυτό που συμβαίνει είναι ότι, εξ αιτίας του διαγωνιστικού χαρακτήρα για την εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, ο σχετικός χαρακτήρας παίρνει προτεραιότητα, και η αυθαίρετη βάση του 10 σημαίνει διαφορετικό γνωστικό επίπεδο από χρονιά σε χρονιά. Δεν αντιπροσωπεύει, κοινώς, τίποτα το συγκεκριμένο από την άποψη δεξιοτήτων. Ο μαθητής που έπιασε το 10 το 2005 μπορεί κάλλιστα να έχει χαμηλότερη γνωστική επάρκεια από αυτόν που βαθμολογήθηκε με 8 το 2006 (Ας πάρουμε υπ' όψη μας εδώ και την "κατοχύρωση" της βαθμολόγιας, που προφανώς δεν αντιπροσωπεύει το ίδιο πράγμα σε διαφορετικές χρονικές περιόδους).  

Αν από την άλλη, προσπαθήσει κανείς να βάλει την βάση του 10 ώς πρώτη προτεραιότητα, καταλήγουμε σε έναν πληθωρισμό βαθμολογιών που δεν επιτρέπει την σωστή κατάταξη των διαγωνιζόμενων για θέσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, γιατί εκτινάσσει τις βάσεις στα ύψη και κάνει την αξιοπιστία του διαχωρισμού στις σχολές υψηλής ζήτησης (εκεί ακριβώς που υπάρχει ο διαγωνισμός), εξαιρετικά επισφαλή και σχετικά τυχαία. (Αυτό παρατηρήθηκε και στις φετεινές εξετάσεις όπου, προκειμένου να αποφευχθούν δυσάρεστες για το τότε κυβερνών κόμμα πολιτικές συνέπειες, επελέγησαν εύκολα θέματα. Εισήχθησαν έτσι περισσότεροι στην τριτοβάθμια -παρά το 10- αλλά, η επιλογή στις τελευταίες θέσεις των σχολών υψηλής ζήτησης έγινε ρουλέτα). 

Έρχομαι τώρα στην προσέγγιση από πλευράς πολιτικής ευθύνης. Η πολιτική του Ελληνικού κράτους από το '96 και μετά ήταν να δημιουργηθούν αρκετές θέσεις την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ώστε να μπορεί να εισάγεται το σύνολο των μαθητών. Αυτή την λογική εξυπηρέτησε η δημιουργία των πολλών τμημάτων σε όλη την χώρα (για να είμαστε δίκαιοι η πολιτική μαζικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δεν είναι μόνο ελληνική). Δαπανήθηκαν λοιπόν πολλά χρήματα για την δημιουργία υποδομών και για την πρόσληψη διδακτικού προσωπικού, ώστε να στελεχωθούν τα νέα τμήματα (μην ξεχνάμε ότι εισακτέοι με βαθμό κάτω από 10 στις πανελλήνιες υπήρχαν πάντα. Εγώ τουλάχιστον τους θυμάμαι τουλάχιστον από το 1988). 

Έρχεται όμως ξαφνικά το 2006 η κυβέρνηση και, χωρίς να αλλάξει την πολιτική μαζικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, περιορίζει τον αριθμό των εισακτέων βάζοντας -χωρίς καμμία προσεκτική μελέτη-μια αυθαίρετη βάση. Έτσι, πολλά από τα τμήματα άρχισαν να υπολειτουργούν, χωρίς φοιτητές και με αργόμισθο διδακτικό προσωπικό.  

Υπάρχει μία ασυνέπεια εδώ. Ποτέ δεν ελέχθη ότι άλλαξε η πολιτική για μαζική τριτοβάθμια εκπαίδευση σε περισσότερο επιλεκτική τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οχι μόνο αυτό, αλλά ταυτόχρονα και μέχρι τις εκλογές (!), συνέχισε η τότε κυβέρνηση να δημιουργεί νέα τμήματα ξοδεύοντας ακόμη περισσότερα χρήματα και δημιουργώντας περισσότερες κενές θέσεις! Η πλήρης σύγχυση!  

Στο επιχείρημα ότι δεν μπορούν να μπαίνουν στο πανεπιστήμιο ακατάλληλοι, αναρωτιέμαι: αν υποθέσουμε ότι όσοι έχουν κάτω από 10 αυτά τα χρόνια είναι ακατάλληλοι, υπάρχουν μελέτες που έχουν δείξει ότι αυτοί που έχουν 11 ή 12 ή... , είναι κατάλληλοι;  

Ακόμα και έτσι όμως, θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε χωρίς την βάση του 10.  

Διότι ας σκεφτούμε ποιός είναι ο θεμελιώδης λόγος να μην επιτρέψουμε σε κάποιον να φοιτήσει στο πανεπιστήμιο αν το επιθυμεί; (θεσπίζοντας π.χ. μία βάση του 10). Ο λόγος είναι το να μην επενδύσει το κράτος χρήματα σε κάποιον που δεν έχει τα ελάχιστα προσόντα για να επιτύχει στην προσπάθειά του αυτή, και επομένως τα χρήματα μπορεί να μην "πιάσουν τόπο". Αν όμως το κράτος ξοδεύει τα χρήματα ούτως ή άλλως, τότε τι έννοια έχει?  

Ας δούμε όμως και μια άλλη διάσταση του θέματος. Από πλευράς του κράτους, για κάποιον μαθητή που δεν "πέρασε την βάση", τι είναι καλύτερο, με την έννοια του τι δίνει ουσαστικότερη προστιθέμενη αξία στην παιδεία του; Να "στείλει" τον νέο στο φροντιστήριο για "να πιάσει την βάση" την επόμενη χρονιά (κατοχυρώνοντας μάλιστα κάποιες αμφιβόλου αντικρύσματος βαθμολογίες), ή να του δώσει την ευκαιρία να εγγραφεί σε ένα ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης; (Με δεδομένο ότι έχουν δημιουργηθεί ήδη οι υποδομές και έχει προσληφθεί προσωπικό).  

Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν γνωρίζω καμμία χώρα στον κόσμο που να έχει θέσεις τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και να τις κρατά κενές.  

Αυτοί είναι μερικοί από τους λόγους που υποστηρίζω ότι η βάση του 10 έγινε μόνο για επικοινωνιακούς λόγους.  

ΥΓ1. Μια περισσότερο ορθολογική προσπάθεια για καθιέρωση "κόκκινης γραμμής" είχε επιχειρηθεί από τον Α. Τρίτση πριν 22 χρόνια (με καθορισμό ελάχιστης βαθμολογίας στο βασικό μάθημα κάθε κατεύθυνσης). Τότε όμως, δεν υπήρχε πολιτική μαζικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ούτε πολιτική μαζικής ίδρυσης τμημάτων. Αποτελεί δε ειρωνία της ιστορίας ότι την ρύθμιση εκείνη είχε καταργήσει η ΝΔ! (μετά το 89).  

ΥΓ2. Και κάποια στοιχεία που έχουν ενδιαφέρον. Το 1974 είχαμε 68083 υποψηφίους και 16025 εισακτέους. Το 1987, 151129 υποψηφίους και 43394 εισακτέους. Το 1994, 154116 υποψηφίους και 42700 εισακτέους και το 2009, 92426 υποψηφίους και 88262 εισακτέους. 

Το 2006 (όταν και καθιερώθηκε η βάση του 10), είχαμε 119471 υποψηφίους και 83268 εισακτέους.

O Obama και το ανοικτό λογισμικό

Tweet

Μια και είχα αναφερθεί μια βδομάδα πριν στο θέμα, σημειώνω μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη στις ΗΠΑ.

Η κατάληψη στο Berkeley

Tweet

Χθες (Παρασκευή), έγινε κατάληψη ενός κεντρικού κτιρίου (Wheeler hall) του Πανεπιστημίου του Berkeley. Οι καταληψίες διαμαρτύρονταν για την μεγάλη αύξηση των διδάκτρων και την απόλυση υπαλλήλων λόγω των οικονομικών περιορισμών.

Το χρονικό της κατάληψης, όπως το κατέγραφε στις διαρκείς ενημερώσεις του ο Πρύτανης του πανεπισημίου (που στέλνονταν με εμαιλ και σε όλα τα μέλη του πανεπιστημίου), το έχω αναρτήσει στο αγγλικό μπλογκ μου. (1, 2).

Παραθέτω εδώ την τελική ανακοίνωση του πρυτάνεως στις 5 το απόγευμα, μετά την λήξη της κατάληψης.

The Wheeler Hall protest ended peacefully this evening when 40 protestors who had
occupied the second floor of the building were cited for trespassing by UC Berkeley
Police and released.

Thanks to the efforts of ASUC student leaders and faculty who
worked with Vice-Chancellor Student Affairs Harry Le Grande, Executive
Vice-Chancellor & Provost George Breslauer, and me, our police were able to diffuse
the situation and end the protest.

Throughout the day, the large crowds that gathered around Wheeler Hall necessitated
significant police presence to maintain safety. It is truly regrettable, however,
that a few members of our campus community may have found themselves in conflict
with law enforcement officers. Overall, the officers who managed the day's events
did very well under difficult circumstances.

I understand that our students are justifiably angry over the fee increases and
reductions in staff necessitated by the egregious disinvestment by Sacramento in the
University of California. They are not alone in this. Clearly, we cannot allow
illegal occupations of our buildings and disruption of our academic programs. Today
3800 students were unable to attend class in Wheeler Hall.

We have a strong tradition of free speech on campus. Let us not forget that we are
all fighting for the same cause: to maintain the public character of our university
by sustaining Berkeley's excellence and accessibility. Taking over our classroom
buildings is not a productive way in which to advance our shared interests in
gaining support for public higher education. Let us work together, not in
opposition, to move forward our cause.

Η βάση του 10

Tweet

Διατύπωσα σήμερα την άποψη ότι η καθιέρωση της βάσης του 10 έγινε για επικοινωνιακούς λόγους.

Για να το εξηγήσω: Ποιός δεν συμφωνεί στο ότι αυτοί που μπαίνουν στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ πρέπει να έχουν ένα ελάχιστο επίπεδο ικανοτήτων; Οταν μάλιστα το εκπαιδευτικό σύστημα έχει τα μύρια όσα προβλήματα αυτή η "ρύθμιση" ικανοποίησε το περί αυστηρότητος αίσθημα των πολιτών. Η διαφορετική άποψη δεν είναι τόσο εύκολα εξηγήσιμη. Σίγουρα δεν μπορεί να εξηγηθεί σε συνεντεύξεις.

Με ποιό τρόπο όμως σύρθηκε η κόκκινη γραμμή στο 10; επειδή είναι το μισό του 20? Και είναι το 10 του 2008 το ίδιο με το 10 του 2007; Ποιά είναι η επιστημονική τεκμηρίωση που οδήγησε στην επιλογή του 10; Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που πανεπιστήμια ή σχολεία έχουν σύρει μια γραμμή. (π.χ. σε πολλά πανεπιστήμια το άριστα είναι το 10, αλλά απορρίπτεται κανείς αν πάρει κάτω από 3. Αυτό όμως έγινε μετά από μελέτη για το συγκεκριμένο σύστημα με βάση την ανάλυση των δεδομένων).

Δυστυχώς, τα "εύκολα" θέματα παίρνουν πρώτη θέση στην δημοσιότητα. Και η βάση του 10 είναι ένα από αυτά.

Αναρωτιέμαι, από την εποχή που καθιερώθηκε η βάση του 10, ποιές ήταν οι ενέργειες που έγιναν ώστε να βελτιωθεί το επίπεδο των σπουδών στα Λύκεια;

Οι προθέσεις του Υπουργείου Παιδείας που ανακοινώθηκαν προ ημερών, στηρίζονται σε μια άλλη βάση. Να δοθεί έμφαση στις ανάγκες του μαθητή και στην ανάγκη για ποιότητα.

ΥΓ. Η άποψη που διατύπωσα, δεν διαφέρει σε τίποτα από την άποψη που έχει διατυπώσει η Αννα Διαμαντοπούλου. Αναρωτιέμαι γιατί γίνεται προσπάθεια να βρεθούν διαφορές εκεί που δεν υπάρχουν.

Ο Γ. Παπανδρέου και οι ανοικτές διαδικασίες

Tweet

Από το σημερινό Υπουργικό Συμβούλιο:
...Ο Γ. Παπανδρέου έδωσε προσωπική διάσταση στη διαδικασία στελέχωσης του κράτους μέσα από ανοιχτές διαδικασίες, τονίζοντας ότι πρόκειται για τη δική του μάχη για διαφάνεια και χτύπημα του πελατειακού και διεφθαρμένου συστήματος.

Η έκθεση για την διαφθορά και η ανοιχτή διακυβέρνηση

Tweet

Δημοσιοποιήθηκε χθες η φετεινή έκθεση για την διαφθορά (The Global Corruption Report 2009) (Η πλήρης έκθεση είναι εδώ). Την ευθύνη της σύνταξής της έχει ένας διεθνής οργανισμός. (Transparency International is a global network including more than 90 locally established national chapters and chapters-in-formation.)

Η εικόνα της Ελλάδας είναι απογοητευτική, τόσο στο πλαίσιο της ΕΕ όσο και διεθνώς.

Θα αναρωτηθεί κανείς, γιατί κάνω την σύνδεση της έκθεσης αυτής με την ανοικτή διακυβέρνηση. Μέρος έχει να κάνει με την δημοσίευση βιογραφικών και, βέβαια, αποφάσεων. Έχει όμως να κάνει και με τις επιλογές στελεχών.

Δεν πρόκειται απλά για το γεγονός ότι -επιτέλους- οι επιλογές ανώτατων στελεχών γίνεται πιό αξιοκρατικά. Είναι ότι, με την δημοσιότητα που παίρνει η διαδικασία, στρέφονται οι προβολείς πάνω σε αυτούς που επιλέγονται. Θα είναι πλέον το ίδιο πιθανό τα στελέχη αυτά να εμπλακούν σε αδιαφανείς διαδικασίες; Προβλέπω πως όχι. Και αναμένω συνεπακόλουθα ότι και οι ίδιοι θα είναι περισσότερο αυστηροί στα θέματα αυτά με τους υφισταμένους τους.

Θα έχει άραγε επίδραση στην κατάταξή μας η ανοιχτή διακυβέρνηση; Προβλέπω πως ναι. Στην επόμενη έκθεση, θα δούμε αν η πρόβλεψη αυτή θα επαληθευθεί.

Η έκθεση ανά κεφάλαια είναι εδώ, ενώ οι συχνές ερωτήσεις είναι εδώ.