Μια άποψη για τα περιφερειακά Ιδρύματα

Tweet

Τακτικός "ηλεκτρονικός" συνομιλητής μου έστειλε την παρακάτω τοποθέτηση μιας δημοτικής παράταξης στην Κοζάνη. Δεν γνωρίζω την παράταξη ούτε τον πολιτικό της προσανατολισμό. Βρίσκω όμως ενδιαφέρουσα και μη συμβατική την τοποθέτηση και την παραθέτω όπως μου εστάλη.

Δημοτική Κίνηση «Κοζάνη -Τόπος να ζεις»

Γιατί δε συμφωνήσαμε στο ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου για το ΤΕΙ

To Δημοτικό Συμβούλιο συζήτησε προχθές για το ΤΕΙ Δ. Μακεδονίας και κατέληξε σε ένα ψήφισμα που ζητά από το Υπ. Παιδείας να μην ισχύσει η νέα μείωση εισακτέων. Αποφασίσαμε να μην ψηφίσουμε το κείμενο αυτό για τους εξής λόγους:

1) Διότι δεν καταλογίζει, εκεί που πρέπει, τις ευθύνες για το αδιέξοδο. Αρκείται στη βολική καραμέλα του αθηνοκεντρικού κράτους και δεν κατονομάζει συγκεκριμένα τους ενόχους. Θυμίζουμε στα γρήγορα πως φτάσαμε ως εδώ: Άναρχη και υπερβολική ανάπτυξη της Ανώτατης Εκπαίδευσης τη δεκαετία του 1990. Δημιουργία άλλης μιας «φούσκας», με την κακή χρήση ευρωπαϊκών κονδυλίων (προγράμματα διεύρυνσης ΑΕΙ). Υπερπαραγωγή επιστημόνων πέρα από τις πραγματικές ανάγκες της χώρας και συσσώρευση νέων ανέργων. Μεγάλη διασπορά Σχολών και Τμημάτων λόγω τοπικιστικών πιέσεων και μικροπολιτικών σχεδιασμών. (Το ΤΕΙ ΔΜ από 7000 φοιτητές και 7 Τμήματα έφτασε τους 20.000 και 17 Τμήματα.) Κανείς μακροχρόνιος οικονομικός προγραμματισμός των Ιδρυμάτων, κανείς σχεδόν έλεγχος σκοπιμότητας (παρά μόνο νομιμότητας) των δαπανών, γενική διασπάθιση, άρνηση ή εκφυλισμός οποιασδήποτε αξιολόγησης. Η κεντρική πολιτική ευθύνη προφανώς ανήκει στις Κυβερνήσεις. Υπάρχουν όμως και Συνυπεύθυνοι: Διοικήσεις Ιδρυμάτων, τοπικοί φορείς & κοινωνίες / δήμοι, βουλευτές, κόμματα (που πίεσαν για αθρόες ιδρύσεις τμημάτων), συντεχνιακός συνδικαλισμός εντός και εκτός ΑΕΙ, κλπ.

2. Διότι, δεν παίρνει θέση στο θέμα των συγχωνεύσεων και της χωροταξίας των Ιδρυμάτων. Είναι σαφές ότι οι σημερινές αλλαγές προωθούνται εσπευσμένα λόγω Τρόικας, με «λογιστικά» ή και παλαιοκομματικά κριτήρια. (π.χ η κατακόρυφη συρρίκνωση των Τμημάτων Λογιστικής και Διοίκησης Κοζάνης και η αντίστροφη εύνοια Τμημάτων της Καστοριάς αποδίδεται σε δάκτυλο Πετσάλνικου).

Όμως σε αρκετές περιπτώσεις οι μειώσεις / συγχωνεύσεις / καταργήσεις τμημάτων είναι αναγκαιότητα. Τα Ιδρύματα εδώ σπεύδουν βραδέως. Συζητούν επί χρόνια, δεν τολμούν να τα βάλουν με διάφορες ομάδες συμφερόντων (π.χ καθηγητές που δεν θέλουν να χάσουν τα γνωστικά «τους» αντικείμενα ή τα βιβλία που πωλούν), καθώς και με άλλες συντεχνίες που χάνουν τη βόλεψή τους. Όλοι έχουν τα «μαγαζάκια» τους και με αυτά πορεύονται μέχρι να τα … κλείσουν όλα μαζί.

Συναφές με τα παραπάνω είναι και η χωροταξία των πανεπιστημίων / ΤΕΙ. Στον τομέα αυτό η επαρχία «παίζει» με σοβαρές ελλείψεις. Η Αθήνα - Θεσσαλονίκη και 3-4 μεγάλες πόλεις υπερτερούν από κάθε άποψη: Υποδομές, εμπειρία, προσωπικό, καλύτερες υπηρεσίες στους φοιτητές, οικονομίες κλίμακας. Εδώ όμως μπαίνει ως ΜΕΡΙΚΟ αντιστάθμισμα η περιφερειακή πολιτική και η πρόσθετη στήριξη που περιμένει η επαρχία. ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ. Αν τα Περιφερειακά Ιδρύματα ή τα νέα Τμήματα δεν μπορούν να εξασφαλίσουν (με πρόσθετη κρατική βοήθεια) ίδια ποιότητα σπουδών με τα κεντρικά ΑΕΙ, καλύτερα ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΟΥΝ. Δεν θα κάνουμε εμπόριο ελπίδων με τα νέα παιδιά. Αρκετά προβλήματά τους έχουμε φορτώσει για τα επόμενα 10 χρόνια τουλάχιστον. Ας κάνει κάτι άλλο το κράτος για να στηρίξει την Κοζάνη. Αυτή η αντίληψη ότι η αδικημένη περιφέρεια έχει πάντοτε προβάδισμα έναντι του κέντρου είναι ο αδιέξοδος αντίποδας στον «αθηνοκεντρισμό», είναι ο «ανάδελφος επαρχιωτισμός» που αποτελεί βαρίδι για οποιαδήποτε χειραφέτηση της επαρχίας.

3. Διότι εστιάζει – και πάλι - σε λάθος στόχο. Όσοι ονειρεύονται να ξαναγυρίσουν στον «παλιό καλό καιρό» με τα μεγάλα νούμερα φοιτητών (και… τζίρων) είναι εκτός τόπου και χρόνου. Η επιστροφή στην προ Μνημονίου εποχή ούτε εφικτή είναι ούτε επιθυμητή.

Το σύνθημα «θέλουμε Πανεπιστήμιο - ΤΕΙ σε κάθε Περιφέρεια» είναι λάθος. Το ορθό είναι «θέλουμε ΒΙΩΣΙΜΑ περιφερειακά Ιδρύματα», εφόσον υπάρχει «χώρος» στην Ελληνική Ανώτατη Εκπαίδευση, σοβαρές προοπτικές απασχόλησης και/ή κοινωνική αναγκαιότητα. Αν ένα ΑΕΙ δεν είναι βιώσιμο, τη νύφη την πληρώνουν και τα παιδιά – θύματα που χάνουν τα χρόνια τους, αλλά και ο τοπικές κοινωνίες που επενδύουν σε υποδομές / οικοδομές και μετά μένουν μετέωρες. Ακόμη και να μην κλείσει η Κυβέρνηση ένα προβληματικό Τμήμα, θα το κλείσει η πραγματικότητα, η χαμηλή ζήτηση των αποφοίτων. Το 1/4 τουλάχιστον των Τμημάτων του ΤΕΙ Δυτ. Μακεδονίας ανήκει σ΄ αυτήν την κατηγορία των μελλοθανάτων. Στο διάστημα που ίσχυε η βάση του 10, δύσκολα σταύρωναν «πελάτη».

Είναι λυπηρό ότι το Δημοτικό Συμβούλιο ενδιαφέρθηκε κατά κόρο για τα ποσοστά μείωσης των εισακτέων και ελάχιστα για τα ποσοστά ανεργίας των αποφοίτων ΤΕΙ. Μόνο η Κίνηση κατάθεσε και επέμενε στα ποσοστά ανεργίας / ετεροαπασχόλησης που σε αρκετά Τμήματα είναι στο κόκκινο (ειδικά στις νέες ειδικότητες φτάνουν και ξεπερνούν το 50% !)

Είναι κατάντια της ελληνικής επαρχίας να εναποθέτει τις ελπίδες επιβίωσής της σε ένα Πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ. Επιβεβαιώνει το γενικό κανόνα ότι η περιφέρεια (όπως και όλη η Ελλάδα) δεν παράγει σχεδόν τίποτα, αλλά βασίζει το ΑΕΠ στην κατανάλωση (σουβλάκια, νοίκια κλπ), ψάχνοντας συνεχώς για νέους καταναλωτές (φοιτητές, στρατιωτικές μονάδες, αστυνομικές σχολές κλπ). Και προφανώς γι’ αυτά δεν μας φταίει το Μνημόνιο.

4. Διότι δεν προσανατολίζει τις τοπικές διεκδικήσεις σε μια ρεαλιστική αντιπρόταση. Εδώ βέβαια η ευθύνη δε φορτώνεται στο Δήμο, ο οποίος μόνο ΓΝΩΜΟΔΟΤΙΚΟ ρόλο μπορεί να παίξει. Η σχεδίαση της εκπαιδευτικής πολιτικής είναι δουλειά των Ιδρυμάτων και του Υπουργείου. Τα πρώτα επικαλούνται το θεσμοθετημένο δικαίωμα τους να αποφασίζουν (αυτοτέλεια), αλλά εμμέσως ανοίγουν την πόρτα σε κυβερνητικές παρεμβάσεις, εφόσον δεν διαθέτουν ΒΙΩΣΙΜΑ ΣΧΕΔΙΑ για την έξοδο από το τούνελ. Στα όργανα – και τους διαδρόμους των ΑΕΙ Δυτικής Μακεδονίας κυκλοφορούν διάφορα σενάρια εδώ και χρόνια που ξεκινούν από καταργήσεις Τμημάτων, αναβάθμιση ΤΕΙ σε Τεχνολ. Πανεπιστήμιο, συγχώνευση ΤΕΙ – Πανεπιστημίου κλπ κλπ. Όμως συγκεκριμένη ΜΕΛΕΤΗ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑΣ (πολυκριτηριακή, κοστολογημένη, με επί μέρους στόχους - στάδια) δεν υπάρχει.

Τι να υποστηρίξει ο Δήμος ως αίτημα ; Τις «κόκκινες γραμμές» του κ. Μαλούτα ή τις πλειοδοσίες της κ.Νανοπούλου και των άλλων Συνδυασμών ότι «δεν θα αφήσουμε να μας κόψουν ούτε ένα φοιτητή» ; (Αυτό θυμίζει το γνωστό σύνθημα ότι «δεν θα μας κόψουν ούτε 1 λιγνιτικό MW», νούμερο που σήμερα έχει γίνει 2000 MW ! )

Εκείνο λοιπόν που μπορεί να ζητήσει ο Δήμος Κοζάνης ώστε να καταλήξει σε μια τεκμηριωμένη γνωμοδότηση - στήριξη είναι: α) δυο σοβαρές μελέτες βιωσιμότητας από το Πανεπιστήμιο και το ΤΕΙ αντίστοιχα και β) μια ευρύτερη για τη χωροταξία όλων των Πανεπιστημίων – ΤΕΙ, που αποτελεί αρμοδιότητα των Συνόδων Πρυτάνεων- Προέδρων). Αν τα θεσμικά όργανα των Ιδρυμάτων δεν συντάξουν άμεσα τις μελέτες αυτές, τότε η επέλαση «του Καλλικράτη στην Εκπαίδευση» θα γίνει χωρίς καμιά τεκμηριωμένη αντίδραση.

Κλείνοντας, τονίζουμε ότι η δαιμονοποίηση των διαφορετικών απόψεων δεν έχει θέση τούτη την ώρα (που οι περικοπές κονδυλίων στα ΑΕΙ φτάνουν το 50%). Η μεταφορά Τμημάτων προς / από τις όμορες Περιφέρειες δεν πρέπει να αποκλειστεί. Η δογματική εμμονή στα «κεκτημένα» ηχεί ευχάριστα, αλλά μπορεί να οδηγήσει εύκολα στο αντίθετο αποτέλεσμα : την πλήρη κατάρρευση Πανεπιστημίου και ΤΕΙ. Και τότε θα επιδοθούμε και πάλι στο προσφιλες κυνήγι των μαγισσών….

Για το "Θαλής" στην κοινή συνεδρίαση της επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων και Έρευνας της Βουλής (25/5/11)

Tweet

Επιστολή ερευνητή που έλαβα χθες και διάβασα σήμερα στα μέλη της επιτροπής.

Αξιότιμε κ. Πανάρετε,

Διαβάζοντας τα αποτελέσματα της Α΄ φάσης του ΘΑΛΗ αναλογιζόμουν την προσπάθεια που έγινε να αλλάξει το απόλυτα διαβλητό σύστημα αξιολογήσεων. Άξιζε με το παραπάνω αυτή η μάχη που δώσατε.

Η βασική κριτική των «προοδευτικών» φωνών στα μπλογκς ήταν ότι οι πολύ καλές ομάδες θα επιλέγονταν και με τα δύο συστήματα αξιολόγησης ενώ οι υπόλοιπες δεν αξίζουν έτσι κι' αλλιώς. Καθώς ο χώρος μας δεν είναι τόσο μεγάλος, ο καθένας μας γνωρίζει ποιος είναι ποιος. Διαπίστωση προσωπική: Η λίστα είναι όντως εμπλουτισμένη με επιστήμονες που είναι δραστήριοι και παραγωγικοί στην Ελληνική έρευνα. Αθροίζοντας τα αποτελέσματα του Συνεργασία και Θαλή, αναδεικνύονται τρεις κατηγορίες επιστημονικών ομάδων. 1) Αυτές που τα πήγαιναν καλά πριν και συνεχίζουν να πηγαίνουν καλά, 2) Οι ομάδες που το πάλευαν και στα νέα προγράμματα είδαν αύξηση του ποσοστού επιτυχίας, 3) Ομάδες που είχαν 100% επιτυχία τα προηγούμενα χρόνια και πάτωσαν από τότε που άλλαξαν οι όροι αξιολόγησης. Η τρίτη ομάδα μπορεί να είναι μικρή αλλά η ύπαρξη της λειτουργούσε ασύμμετρα διαβρωτικά στο χώρο της Ελληνικής έρευνας δημιουργώντας χρόνιες στρεβλώσεις σε πολλαπλά επίπεδα. Στο επίπεδο των ερευνητών πέρα από την ψυχολογική αποθάρρυνση που δημιούργησε, καλλιεργούσε μια κουλτούρα συναλλαγής μεταξύ των επιστημόνων του τύπου «να τον βάλουμε αυτόν μέσα στην πρόταση γιατί έχει τα μέσα κι έτσι θα χρηματοδοτηθούμε κι εμείς». Οι νέοι επιστήμονες, όπως και οι φοιτητές επέλεγαν τα εργαστήρια που θα εργάζονταν, με γνώμονα όχι την ακαδημαϊκή τους αριστεία και το ενδιαφέρον του επιστημονικού αντικειμένου, αλλά με την πολιτική ισχύ του προϊστάμενου που θα εξασφάλιζε άκοπα την χρηματοδότηση αλλά και μια επαγγελματική αποκατάσταση (στα πλαίσια του κουβάλα τον προτζέκτορα για να σε κάνω λέκτορα). Οι συνεργαζόμενοι φορείς του ιδιωτικού τομέα που συμμετείχαν για να πάρουν το κομμάτι της επιχορήγησης αντιμετώπιζαν με καχυποψία την ακαδημαϊκή κοινότητα συλλήβδην θεωρώντας τους πάντες ως άχρηστους. Η συνεχής εφαρμογή εξωτερικών αντικειμενικών αξιολογήσεων θα συμβάλλει αποφασιστικά στην παρακμή αυτής της ομάδας, καθώς θα εμπεδωθεί η αντίληψη ότι το να πάρει ένας επιστήμονας χρηματοδότηση ή να βρει δουλειά δεν θα εξαρτάται από την διαμεσολάβηση των πολιτικά ισχυρών στο χώρο της επιστήμης. Βέβαια απαιτούνται πολλές περισσότερες προσπάθειες καθώς οι μάχες θα δοθούν κατόπιν στα επίπεδα διοίκησης των παν/κων τμημάτων και ινστιτούτων, όπου διεξάγεται ένας άλλος πόλεμος φθοράς. Η ομάδα 2 έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Είναι η ομάδα που οι «προοδευτικοί» ήταν έτοιμοι να ρίξουν στον καιάδα ως μη σημαντική. Η ομάδα αυτή που είδε τα ποσοστά επιτυχίας της να ανεβαίνουν περιλαμβάνει α) νέους επιστήμονες που πρωτοεισέρχονται στο χώρο ως ερευνητές, β) ικανούς παραγωγικούς επιστήμονες που έκαναν το «λάθος» να εργάζονται σε ίδρυμα που διέθετε μειωμένη επιρροή στην εκάστοτε κυβέρνηση, γ) επιστήμονες που η δραστηριότητα τους ήταν διαθεματική και δεν ενέπιπτε εύκολα στο κουτάκι εξειδίκευσης που είχαν δημιουργήσει οι επιστημονικές κλίκες θεματικών πεδίων, δ) επιστήμονες που πέρασαν dry spells και επανήλθαν δριμύτεροι. Σε μένα είναι προφανές ότι αυτή η ομάδα είναι το πολύτιμο ρεζερβουάρ ανανέωσης του χώρου της έρευνας σε πρόσωπα και σε νέα ερευνητικά πεδία που αποτελούν την ελπίδα του μέλλοντος. Για να δανειστώ μια ατάκα από το βιβλίο το Nassim Nicholas Taleb “The Black Swan” “Contrary to social-science wisdom, almost no discovery, no technologies of note, came from design and planning-they were just Black Swans. The strategy for the discoverers and entrepreneurs is to rely less on top-down planning and focus on maximum tinkering and recognizing opportunities when they present themselves”. Αυτό αποτελεί και την ουσία της κριτικής μου απέναντι σε προγράμματα τύπου cluster, αλλά και της προσέγγισης των πολιτικών απέναντι στην έρευνα. Η πραγματική καινοτομία βρίσκεται στο χαοτικό ψάξιμο στη βάση των πραγμάτων εκεί που γίνονται οι ζυμώσεις. Δυστυχώς αυτό είναι ελάχιστα κατανοητό σε αυτούς που απαιτούν την έρευνα να δουλεύει με τους λογιστικούς κανόνες του δημοσίου και νομικίστικα γραφειοκρατικά τερτίπια. Όταν αυτή η διαδικασία εξωτερικών αξιολογήσεων εξαπλωθεί και γίνει θεσμός στην έρευνα (και πιστεύω ότι το ίδιο πρέπει να γίνει και στα επιχειρηματικά προγράμματα) θα επέλθει μια ποιοτική αναβάθμιση της έρευνας μέσω της επιλογής ικανών παραγωγικών ομάδων, και το στελεχιακό δυναμικό στα υψηλά κλιμάκια θα ανανεωθεί με ικανούς ανθρώπους κι όχι με αρεστούς των πολιτικών εξουσιών. Όσο περισσότερο μεγαλώνω τόσο περισσότερο επεξηγηματική και χρήσιμη βρίσκω τη Δαρβινική προσέγγιση στα πράγματα (ιδιαίτερα συκοφαντημένη). Αυτό που έλειπε στη χώρα μας σε τραγικό βαθμό είναι το σύστημα επιλογής που θα ξεσκαρτάρει συνεχώς, και θα διατηρεί τις πτυχές της δημόσιας ζωής σε ορθό βηματισμό με την πραγματικότητα, βελτιώνοντας σε βάθος χρόνου όσες δυσλειτουργούν. Με εκτίμηση,

Δήλωση για το αδιάβλητο των εξετάσεων

Tweet

Οι πανελλήνιες εξετάσεις διεξάγονται κανονικά και με απόλυτα αδιάβλητο τρόπο.

Υπάρχουν προσπάθειες και τώρα και στο παρελθόν από μεμονωμένα άτομα δολίευσης των εξετάσεων. Αυτές οι περιπτώσεις και αυτά τα περιστατικά αντιμετωπίζονται άμεσα. Οι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι έχουν την ευθύνη της επιτήρησης και οι υπεύθυνοι των σχολικών μονάδων έχουν δείξει το αίσθημα ευθύνης που χρειάζεται και σε όσες περιπτώσεις γίνεται αντιληπτή προσπάθεια δολίευσης, τα γραπτά των συγκεκριμένων μαθητών μηδενίζονται και οι μαθητές οδηγούνται στον εισαγγελέα. Ένα τέτοιο περιστατικό έγινε πριν από δύο μέρες όπου διαπιστώθηκε ότι είχαν σταλεί στο κινητό μαθητή λύσεις θεμάτων της συγκεκριμένης εξέτασης.

Θέλω να είμαι απόλυτα σαφής ότι δεν υπάρχει η παραμικρή δυνατότητα ή το παραμικρό ενδεχόμενο διαρροής των θεμάτων. Τα θέματα είχαν αναρτηθεί στη σελίδα του Υπουργείου Παιδείας στις 9:35 και το συγκεκριμένο μήνυμα στο κινητό του μαθητή ήταν στις 10:04. Έχει επιληφθεί ο εισαγγελέας για τα περαιτέρω.

Ο νόμος προβλέπει τις διαδικασίες για τέτοιες προσπάθειες δολίευσης των εξετάσεων και οι διατάξεις αυτές εφαρμόζονται.

Εκκρεμείς διορισμοί Μελών ΔΕΠ

Tweet

Τα σχετικά στοιχεία εδώ.

Πανεπιστήμιο και Κοινωνία: Σύγκλιση ή απόκλιση;

Tweet

Συζήτηση σε ραδιοφωνικό σταθμό (984, καθημερινή ιστοριογραφία, 18/5/11).

Δ. Σαρρή: … Έχουμε τον Φοίβο Καρζή για ένα θέμα που έχει σχέση με την Ανώτατη Παιδεία και με τα δελτία που θα συμπληρώσουν οι υποψήφιοι των πανελλαδικών εξετάσεων σε λίγο, αλλά δεν θα μπορούν να συμπληρώσουν για μία Σχολή, για τη Σχολή της Κοινωνικής Θεολογίας, η οποία αφαιρέθηκε και έχει προκληθεί εξέγερση. Φοίβο ...

Φ. Καρζής: Nα μιλήσουμε λίγο για μία εντελώς ακραία περίπτωση υποκρισίας του τύπου που μας έφερε ως εδώ πέρα. Θα ξέρεις την ιστορία του Τμήματος, θα την ξέρουν και οι ακροατές μας φαντάζομαι, του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας, που ήταν μία extravaganza οικογενειοκρατίας. Ήταν μία οικογένεια, η οποία νεμόταν το Τμήμα, έδινε διδακτορικά στα παιδιά της, κανονικά δηλαδή, οι δύο γονείς που ήταν Καθηγητές έδιναν διδακτορικό στην κόρη τους. Η κόρη τους διοριζόταν σε θέση Αναπληρωτή Καθηγητή ή Επίκουρου, αν δεν κάνω λάθος, μετά την παντρευόταν κάποιος και έπαιρνε και αυτός διδακτορικό από την οικογένεια και έπαιρνε και ο γιος … Κάτι εντελώς ακραίο. Αυτό το Τμήμα δεν περιλήφθηκε φέτος στα μηχανογραφικά για να μπουν νέοι φοιτητές. Και υπήρξε, διαβάζω, γνωμοδότηση του προϊσταμένου του δικαστικού τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών και Νομικού Συμβούλου του Κράτους, που την έκανε δεκτή ο Πρύτανης και θεωρεί απαράδεκτη τη μεθόδευση, τη μεθόδευση παρακαλώ, να μην μπουν φέτος φοιτητές σε αυτό το Τμήμα. Είπε ο Υφυπουργός Παιδείας ότι αυτό είναι επειδή εξετάζεται η κατάργησή του. Και λέει η απόφαση ότι είναι εξωφρενικό αυτό, διότι κατάργηση Τμήματος δεν μπορεί να γίνει, παρά μόνο για επιστημολογικούς λόγους. Το Πανεπιστήμιο Αθηνών και ο Πρύτανής του, αυτοί που θα έπρεπε να ντρέπονται και να ζητούν συγγνώμη από τους φοιτητές τους και από την κοινωνία, διότι ανέχτηκαν μία εντελώς εξωφρενική περίπτωση νομής εξουσίας μέσα στο Πανεπιστήμιο …

Δ. Σαρρή: Διαφθοράς, νεποτισμού …

Φ. Καρζής: Αυτοί που δεν έλεγαν κιχ για μία γελοία οικογενειοκρατία – το μόνο που σας λέω είναι ότι από την οικογένεια ... η ... παρουσίαζε το 2008 έναν επίσημο κατάλογο εργογραφίας της. Είχε το διδακτορικό της και άλλα είκοσι δημοσιεύματα, από τα οποία τα δεκαεπτά ήταν στο ίδιο περιοδικό σε συνεχόμενες σελίδες. Μιλάμε για ξεκαρδιστικά πράγματα. Και έχει το θράσος το Πανεπιστήμιο να πηγαίνει να προσφεύγει, γιατί; Για να βάλει φοιτητές, πού; Σε αυτό το Τμήμα.

Δ. Σαρρή: Ουσιαστικά υπέρ αυτής της κατάστασης.

Φ. Καρζής: Δηλαδή, είναι τόσο ακραίος ο τρόπος με τον οποίο προσπαθεί να περιχαρακώσει κανείς τη μικρή του εξουσία, ακόμη και αν είναι τόσο εξόφθαλμα ένοχος, όσο το Πανεπιστήμιο και οι διοικήσεις του σε αυτή την περίπτωση, ώστε αναρωτιέται κανείς αν αξίζει να κάνει οποιαδήποτε μεταρρυθμιστική προσπάθεια, όταν κάτι τόσο προφανές προκαλεί αντιδράσεις και με στομφώδες ύφος, με Νομικό Συμβούλιο. Γιατί, λέει, το έκανε ο Υπουργός, με μια απλή δική του απόφαση. Εγώ να πω ότι είναι παράνομη και ότι δεν έπρεπε να γίνει έτσι. Δεν έπρεπε φυσικά να γίνει έτσι, έπρεπε το Πανεπιστήμιο πολύ νωρίτερα να έχει φιλοτιμηθεί να το κάνει, αλλά δεν φιλοτιμήθηκε και έχει το θράσος να φωνάζει και από πάνω.

Δ. Σαρρή: Νομίζω ότι βρήκαμε μία αιτία για τη χαμηλή προσέλευση των φοιτητών στις σημερινές εκλογές. Φοίβο σ’ ευχαριστούμε πολύ.

Φ. Καρζής: Καλό μεσημέρι.

Αποτελέσματα της πρώτης φάσης αξιολόγησης του "Θαλής"

Tweet

Η σχετική ανακοίνωση εδώ.

τα αποτελέσματα εδώ.

Ερευνητικά προγράμματα

Tweet

Θαλής: Ολοκληρώνεται μέσα στην εβδομάδα η πρώτη φάση της αξιολόγησης των προτάσεων και ανακοινώνονται τα αποτελέσματα. Αμέσως μετά την ανακοίνωση θα κληθούν όσοι έχουν περάσει επιτυχώς την πρώτη φάση να υποβάλουν την πλήρη πρόταση. (Η ηλεκτρονική πλατφόρμα υποβολής των εκτενών προτάσεων είναι ήδη έτοιμη).

Αρχιμήδης: Ολοκληρώθηκε η υποβολή των εκτενών προτάσεων που επελέγησαν από την πρώτη φάση. Άρχισε ήδη η διαδικασία αξιολόγησης των προτάσεων.

Ενίσχυση μεταδιδακτόρων: Ολοκληρώνεται η πρώτη φάση αξιολόγησης των προτάσεων. Όπως είπα και στην συνέντευξη τύπου για την έρευνα, προκειμένου να συντμηθεί ο χρόνος ολοκλήρωσης της αξιολόγησης, δεν θα ζητηθεί από τους υποψηφίους που θα προκριθούν στην δεύτερη φάση να υποβάλουν εκτενέστερη πρόταση. Η αξιολόγηση των προτάσεων που θα προκριθούν θα γίνει με βάση τα στοιχεία που έχουν ήδη υποβληθεί. Θα επιτύχουμε έτσι σε σημαντική συντόμευση της όλης διαδικασίας, ώστε όσοι επιλεγούν να μπορούν να αρχίσουν το πρόγραμμά τους με την έναρξη του επόμενου ακαδημαϊκού έτους.

Ομιλία κατά την συζήτηση του Νομοσχεδίου Παιδείας στη Βουλή – (11/5/2011)

Tweet

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Ευχαριστούμε τον κ. Ροντούλη, Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού.

Το λόγο έχει ο Υφυπουργός Παιδείας, Δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, κ. Πανάρετος.

Ορίστε, κύριε Υφυπουργέ, έχετε το λόγο για οκτώ λεπτά.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Θα προσπαθήσω, όπως πάντα, να είμαι σύντομος και συνεκτικός, δίνοντας απαντήσεις σε ερωτήματα και σε θέματα που τέθηκαν.

Θέλω να ξεκινήσω με ένα ουσιαστικό θέμα που άρχισε να συζητείται από χθες και συνεχίστηκε η συζήτηση σήμερα από τον κ. Κακλαμάνη σε σχέση με το τι έγινε στο παρελθόν και τι αλλάζει σήμερα.

Η άποψη ότι μηδενίζει κανείς το τι έγινε στο παρελθόν δεν αντιπροσωπεύει, στην παιδεία ειδικά, την πραγματικότητα. Γιατί δεν την αντιπροσωπεύει; Δεν είναι στην εκπαίδευση μία αλήθεια, την οποία μάλιστα την ξέρει κάποιος και αυτή την αλήθεια πρέπει να την υπηρετούμε διαχρονικά. Η εκπαίδευση και οι προσεγγίσεις στην εκπαίδευση στηρίζονται σε εμπειρικά δεδομένα που προκύπτουν από μελέτες και τα οποία τα αξιοποιούν οι κυβερνήσεις για να διαμορφώσουν μία πολιτική. Το ότι αντιλήψεις και υποθέσεις που είχαν γίνει στο παρελθόν μπορεί να έχουν ανατραπεί με βάση εκπαιδευτικές μελέτες δεν σημαίνει ότι απαξιώνει κάποιος αυτό που είχε γίνει στο παρελθόν.

Εγώ θα εστιάσω την προσοχή μου σε σχέση με το ιδεολογικό κομμάτι στο εξής σημείο. Νομίζω ότι τουλάχιστον στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. όλοι συμφωνούμε σε ένα πράγμα. Όχι μόνο στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., πιστεύω και στην Αριστερά και στη Νέα Δημοκρατία και στο ΛΑΟΣ συμφωνούμε σε ένα πράγμα. Η χώρα μας είναι από τις λίγες χώρες που έχουν αυτήν την αντίληψη ότι πρέπει η εκπαίδευση να αξιοποιείται για την κοινωνική ανέλιξη. Αυτό είναι κρίσιμο στοιχείο. Το πώς γίνεται η καλύτερη αξιοποίηση είναι το ζητούμενο και είναι το θέμα εκείνο που πρέπει αυτοί που ασκούν και έχουν πολιτική ευθύνη να δουν πώς μπορούν να το αξιοποιήσουν.

Θα μπορούσα να θυμίσω –οι παλαιότεροι ίσως το γνωρίζουν- το τι έγινε στο Υπουργικό Συμβούλιο, όταν υιοθετήθηκε επί Κωνσταντίνου Καραμανλή η δημοτική γλώσσα. Ο τότε Πρωθυπουργός είχε καλέσει τον τότε Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Παιδείας Γεωργούλα για να αναπτύξει την γνώμη του. Ο τελευταίος, ανέλυσε μια σειρά από λόγους για τους οποίους, κατά την γνώμη του, δεν θα έπρεπε να υιοθετηθεί η δημοτική γλώσσα. Μίλησαν και τα αρκετά μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, τα οποία είχαν την ίδια άποψη. Κλείνοντας την συζήτηση ο τότε Πρωθυπουργός –που προφανώς είχε ήδη πάρει την απόφασή του- είπε: «Σας άκουσα όλους. Καταλαβαίνω ότι όλοι συμφωνείτε ότι πρέπει να υιοθετήσουμε τη δημοτική γλώσσα».

Η διαφοροποίηση και η αλλαγή προσεγγίσεων προκειμένου να επιτευχθεί ο τελικός στόχος δεν είναι μία απαξίωση προηγούμενων πολιτικών, είναι μία βελτίωση για να οδηγηθούμε στην επιδίωξη του στόχου και το στόχο τον επιτυγχάνουμε, όταν βλέπουμε, μελετάμε και αξιοποιούμε τα στοιχεία. Σε αυτό θα αναφερθώ στη συνέχεια σε σχέση με τα Τ.Ε.Ι..

Στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο οι αντιρρήσεις και οι αντιθέσεις σε σχέση με προσεγγίσεις της εκπαίδευσης είναι πολύ εντονότερες από ό, τι είναι με μεταξύ του προοδευτικού χώρου και του συντηρητικού χώρου και αυτό είναι φυσικό. (Τον όρο «προοδευτικός» τον χρησιμοποιώ με την παραδοσιακή έννοια). Αυτό είναι φυσικό, γιατί μέσα σε αυτόν το χώρο οι ανησυχίες, οι προβληματισμοί, οι σκέψεις είναι πολύ πιο έντονες και εκφράζονται πολλές φορές με διαφορετικές προσεγγίσεις.

Να πάρω ένα παράδειγμα τελευταίο τις Ηνωμένες Πολιτείες, που ο σημερινός Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Ομπάμα -και φαντάζομαι ότι είναι ένας από τους πιο προοδευτικούς δημοκρατικούς προέδρους, όχι προοδευτικούς προέδρους γενικά, και δημοκρατικούς προέδρους, ο οποίος αλλάζει ουσιαστικά την εκπαίδευση και την προσέγγιση σε σχέση με το ρόλο των εκπαιδευτικών, ερχόμενος σε σύγκρουση με τους εκπαιδευτικούς. Γιατί; Γιατί αξιοποιεί τα στοιχεία και βλέπει ότι χρειάζεται μία διαφορετική προσέγγιση για να βελτιώσει την παρεχόμενη εκπαίδευση.

Χθες μάλιστα δημοσιεύθηκε μια νέα μελέτη που έχει ενδιαφέρον σε σχέση με τις Πανελλήνιες, σε σχέση με τις εθνικές εξετάσεις, για το κατά πόσο οι ίδιοι οι μαθητές θεωρούν ότι αυτές οι εξετάσεις είναι χρήσιμες. Μέχρι σήμερα η λογική και η αντίληψη ήταν ότι οι μαθητές διαφωνούν με αυτές τις εξετάσεις. Αυτή η μελέτη δείχνει ότι οι ίδιοι οι μαθητές θεωρούν ότι υπάρχει χρησιμότητα στις εξετάσεις αυτές.

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Ρωτήσαμε συγκεκριμένα πράγματα, κύριε Υπουργέ.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Θα απαντήσω. Δεν μπορώ όμως να μην απαντήσω σε ένα θέμα που τέθηκε και είναι σημαντικό. Μην αμφιβάλετε. Αν δεν σας απαντήσω, να μου κάνετε κριτική.

Έρχομαι τώρα σ’ ένα άλλο θέμα, το θέμα του ενδοσχολικού απολυτηρίου.

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Σε σχέση με το ΑΣΕΠ;

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Σε σχέση με τα πάντα.

Πώς αποφοιτούν μέχρι σήμερα οι μαθητές; Οι μαθητές παίρνουν ένα απολυτήριο. Για να αποφοιτήσουν οι μαθητές από την Γ’ Λυκείου παρακολουθούν περίπου 15 μαθήματα. Η βαθμολογία του απολυτηρίου διαμορφώνεται από 30 βαθμούς, 15 προφορικούς ενδοσχολικούς και 15 γραπτούς.

Από τους 15 γραπτούς, ειδικά για τα Γενικά Λύκεια, οι 6 καθορίζονταν μέχρι σήμερα με τις Πανελλήνιες Εξετάσεις. Δηλαδή, από τις 30 βαθμολογίες που καθόριζαν το βαθμό του απολυτηρίου, οι 25 ήταν μέχρι τώρα ενδοσχολικές.

Μέχρι σήμερα δεν είχε ανησυχήσει κανείς αν αδικούνται κάποιοι από τις ενδοσχολικές βαθμολογίες, όταν το 80% της τελικής βαθμολογίας προερχόταν από εσωτερική βαθμολογία και ενοχλούνται σήμερα που για κάποιους το 20%, αν θα πάνε στο ΑΣΕΠ, μπορεί να εξαρτηθεί από την εσωτερική βαθμολογία;

Θα σας πω και κάτι ακόμα. Αν κοιτάξετε τα στοιχεία -γιατί όπως είπα έχει σημασία να βλέπουμε τα στοιχεία- θα δείτε ότι στους μαθητές εκείνους που απέδιδαν πολύ χαμηλά στις Πανελλήνιες Εξετάσεις γιατί δεν είχαν ενδιαφέρον, δηλαδή είχαν βαθμούς της τάξεως του 2, 3 ή 4, τα απολυτήριά τους είχαν βαθμούς της τάξεως του 13, 14, 15. Γιατί; Γιατί οι εκπαιδευτικοί, οι δάσκαλοί τους έλεγαν: «Μπορεί, επειδή είναι αδύναμος, να μην μπορέσει να πάρει απολυτήριο, ας του βάλω ένα μεγαλύτερο βαθμό». Έτσι είχαμε έναν πληθωρισμό προφορικών βαθμολογιών σε προσμονή ενός χαμηλού βαθμού στα γραπτά. Σήμερα ο εκπαιδευτικός δεν θα έχει αυτό το λόγο για να βάλει ένα υψηλότερο προφορικό βαθμό. Επομένως, δεν τίθεται θέμα διαφορετικής μεταχείρισης.

Να μην χρησιμοποιήσω και τα υπόλοιπα επιχειρήματα, ότι με ισχύοντα νόμο τα απολυτήρια που δίνονται σήμερα με ενδοσχολικές εξετάσεις είναι ισότιμα με τα υπόλοιπα. Δίνουν σήμερα πλήρως ενδοσχολικές εξετάσεις στα ΕΠΑΛ και συμμετέχουν στο ΑΣΕΠ. Υπάρχουν επίσης υποψήφιοι στο ΑΣΕΠ που έχουν πάρει το απολυτήριο του Λυκείου πριν από το 2000, που είχαμε και πάλι ενδοσχολικά απολυτήρια. Και αυτών τα απολυτήρια θεωρούνται ισότιμα.

Εμένα μου προκάλεσαν αρνητική εντύπωση δύο πράγματα. Θα κάνω πρώτα μια αναφορά σε κάποιους συνδικαλιστές της ΟΙΕΛΕ. Τι κάνουν; Αμφισβητούν την αξιοπιστία των ίδιων των εκπαιδευτικών, των συναδέλφων τους που βαθμολογούν. Λένε δηλαδή ότι οι συνάδελφοί τους δεν βαθμολογούν με εντιμότητα, όταν μάλιστα ο βαθμός του απολυτηρίου σε όλες τις περιπτώσεις καθορίζεται με συνεργασία του διευθυντή, που είναι εκπαιδευτικός, με το σύλλογο των εκπαιδευτικών.

Θα ήθελα επίσης να κάνω μια ειδική αναφορά στην Αξιωματική Αντιπολίτευση και κυρίως σε ανακοινώσεις που έχουν βγει τελευταία σε σχέση με το ενδοσχολικό απολυτήριο και όχι μόνο. Φοβάμαι ότι η Νέα Δημοκρατία κάνει ένα λάθος. Προσπαθεί να δημιουργήσει ανησυχίες στους μαθητές, θεωρώντας ότι μ’ αυτό τον τρόπο κερδίζει πολιτικά. Μου κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση όταν δυο μέρες πριν από τις εξετάσεις βγαίνουν ανακοινώσεις, οι οποίες αγνοούν πλήρως τα στοιχεία που έχει δώσει το Υπουργείο Παιδείας και αυτές οι ανακοινώσεις επαναλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο και την ίδια επιχειρηματολογία. Το ίδιο άκουσα σήμερα από τον κ. Σπηλιωτόπουλο. Ήρθε εδώ, είπε αυτά που είπε, δεν άκουσε κανέναν, έφυγε και θα ξαναβγάλει αύριο τις ίδιες ανακοινώσεις.

Να αφήσω όλα τα άλλα, να αφήσω το πρόβλημα που δημιουργείται και τις ενδεχόμενες ανησυχίες στα παιδιά, στους γονείς τους κ.λπ. και να πάω στην επιδίωξη της ΝΔ. Πιστεύει η Νέα Δημοκρατία ότι μ’ αυτό τον τρόπο εξυπηρετείται η ίδια; Δείτε την απήχηση που έχουν αυτές οι ανακοινώσεις στην κοινή γνώμη, δείτε αν κανείς τις προσέχει. Αυτό δεν το λέω γιατί είναι δικό μου θέμα, ούτε έχω καμία διάθεση ούτε είναι και ο ρόλος μου να κάνω υποδείξεις στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Πιστεύω όμως ότι σε μια γενικότερη εποχή αμφισβητήσεων της πολιτικής μία προχειρότητα στην αντιμετώπιση τόσο δύσκολων θεμάτων είναι εις βάρος γενικότερα του πολιτικού συστήματος. Και ευτυχώς που υπάρχουν θεσμοί, όπως το Συμβούλιο της Επικρατείας, που μέσα σε μία ημέρα έκλεισε αυτό το θέμα –θα συζητηθεί αργότερα στην Ολομέλεια- και έτσι τουλάχιστον τα παιδιά εκείνα που ήθελαν να δώσουν εξετάσεις και οι οικογένειές τους αντιλαμβάνονται ότι δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα.

Θα ήθελα, κύριε Πρόεδρε, αν μου επιτρέπετε, ένα - δύο λεπτά ακόμη, για να απαντήσω και στα υπόλοιπα ερωτήματα.

Να απαντήσω κατ’ αρχάς για τους πολύτεκνους. Από τους πολύτεκνους δεν αφαιρείται το δικαίωμά τους, δεν αφαιρείται η ειδική μεταχείριση που έχει κάνει η Πολιτεία σε αυτούς για μία σειρά από λόγους. Άλλωστε και το Σύνταγμα το λέει αυτό. Με την νέα ρύθμιση, ο τρόπος που θα αξιοποιήσουν αυτή την ευχέρεια και αυτή την ειδική μεταχείριση είναι τέτοιος που θα είναι και αξιοκρατικός και αδιάβλητος. Τίποτα παραπάνω απ’ αυτά.

Επίσης, θα ήθελα να κάνω κι ένα σχόλιο για την αναπροσαρμογή του κριτηρίου του εισοδήματος. Ελέχθη προηγουμένως από κάποιον Βουλευτή: «Γιατί προβλέπεται αναπροσαρμογή;» Πρέπει να προβλέπεται, διότι αλλάζουν τα δεδομένα. Του χρόνου δεν πρόκειται να πέσει χαμηλότερα. Ψηλότερα μπορεί να πάει. Όμως δεν μπορείς κάθε φορά να φέρνεις ένα νόμο και να πεις πέρυσι ήταν 60.000 φέτος θα είναι 65.000.

Μια κουβέντα θα ήθελα να πω ακόμη για το πόρισμα της «επιτροπής Μπαμπινιώτη». Εγώ θα ήθελα οποιοσδήποτε από τη Νέα Δημοκρατία και κυρίως ο τότε Υπουργός, κ. Σπηλιωτόπουλος, να έρθει οπουδήποτε και να συζητήσουμε για το πόρισμα αυτό. Από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα των συνεδριάσεων ήμουν ο πρώτος που πήγαινα εκεί ως εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ο τελευταίος που έφευγα. Δεν μπορεί να λέγονται αυτά τα γενικά, οι γενικότητες σχετικά με το πόρισμα κ.λπ. Δεν υπήρχε πόρισμα. Υπήρχαν απόψεις που κατατέθηκαν. Υπήρχαν άνθρωποι που κατέθεσαν απόψεις ουσιαστικές, τεκμηριωμένες, και υπήρχαν άλλοι οι οποίοι είπαν γενικότητες. Όποιος θέλει πραγματικά να δει τι έγινε στην Επιτροπή αυτή, να διαβάσει τα πλήρη Πρακτικά. Και επειδή η τότε Κυβέρνηση δεν το έκανε αυτό, τα Πρακτικά σήμερα είναι στο Διαδίκτυο και μπορεί κανείς να τα δει και να δει τις απόψεις που διατυπώθηκαν και να αξιοποιήσει αυτές που θεωρεί σημαντικές.

Έρχομαι στα ΤΕΙ, γιατί αυτό είναι το τελευταίο σημαντικό θέμα που τέθηκε σήμερα. Πάλι νομίζω ότι για λόγους εντυπώσεων ακούστηκε επανειλημμένα ότι «κλείνουν Τμήματα ξαφνικά. Αγνοήθηκε η Βουλή». Πώς έγινε αυτό το πράγμα;

Το Υπουργείο Παιδείας έχει μία υποχρέωση κάθε χρόνο να δίνει τον αριθμό των εισακτέων. Και φέτος έκανε το ίδιο πράγμα. Μάλιστα η Αντιπολίτευση μας κατηγορούσε ότι καθυστερούσαμε να ανακοινώσουμε τον αριθμό των εισακτέων. Και τι κάναμε φέτος, τι είπαμε φέτος; Αντί να δημιουργούμε μία εντύπωση ότι αυξάνεται ο αριθμός των εισακτέων, ας δούμε πραγματικά πόσα παιδιά πηγαίνουν στα Τμήματα αυτά. Υπάρχουν Τμήματα τα οποία δεν είναι ελκυστικά στα παιδιά; Έχει έννοια σ’ αυτά τα Τμήματα να δηλώνουμε υψηλούς αριθμούς εισακτέων, ενώ δεν πηγαίνουν τα παιδιά;

Να σας πω επί τροχάδην μερικούς αριθμούς, για να αντιληφθείτε το πρόβλημα. Δεν θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα Τμήματα, αλλά θα αναφερθώ σε αριθμούς. Εκατόν εισακτέοι σ’ ένα Τμήμα, από τους οποίους δεκαοκτώ γράφτηκαν -πήραν συγγράμματα, γιατί συγγράμματα θα μπορούσαν να πάρουν και ηλεκτρονικά. Δεν χρειάστηκε να πάνε καν στην πόλη εκείνη. Εκατόν είκοσι - εβδομήντα εννιά. Τριακόσιοι - τριάντα. Διακόσιοι- τριάντα οκτώ. Διακόσιοι τριάντα - τριάντα τρεις. Εκατόν πενήντα - είκοσι. Διακόσιοι –τριάντα. Διακόσιοι - είκοσι έξι. Διακόσιοι –είκοσι πέντε. Διακόσιοι πενήντα –τριάντα δύο. Διακόσιοι τριάντα –είκοσι οκτώ. Τι ήταν για μας το εύκολο; Το εύκολο ήταν να πούμε πάλι διακόσιοι τριάντα - διακόσιοι πενήντα, να αύξηση του αριθμού των εισακτέων, να μία κυβέρνηση φιλολαϊκή! Είναι έντιμο αυτό απέναντι στους πολίτες ή είναι πιο έντιμο το να πούμε ότι εδώ διαπιστώνουμε, έχοντας τα στοιχεία, ότι τα Τμήματα αυτά δεν είναι ελκυστικά στα νέα παιδιά;

Δεν μπορεί να προσθέσουμε έναν θεωρητικό, έναν εικονικό αριθμό εισακτέων, χωρίς να υπάρχουν υποψήφιοι που να επιλέγουν αυτά τα τμήματα. Γι’ αυτό το λόγο είπαμε φέτος θα καθορίσουμε αυτούς τους αριθμούς και θα δούμε σε ποια τμήματα πρέπει να μην έχουμε αριθμό εισακτέων, για να δούμε στη συνέχεια ποιος είναι ο καλύτερος δυνατός τρόπος να αντιμετωπίσουμε καθένα από αυτά τα τμήματα. Μπορεί να χρειάζεται να διευρυνθεί το γνωστικό τους αντικείμενο, μπορεί να χρειάζεται να συνενωθούν με άλλα τμήματα. Αυτό είναι το ένα, το πρώτο θέμα.

Το δεύτερο θέμα είναι να μην έχουμε τμήματα σε διαφορετικές πόλεις της χώρας με το ίδιο αντικείμενο, που δεν έχουν εισακτέους. Μήπως πρέπει να μαζέψουμε τα τμήματα αυτά σε ένα τόπο και να φτιάξουμε ένα τμήμα που θα είναι ελκυστικό, θα έχει υποδομές και θα έχει φοιτητές; Διαφορετικά το να λέμε απλώς ότι υποβιβάζουμε-υποβαθμίζουμε την εκπαίδευση είναι νομίζω άκρως αρνητικό, για την ουσία της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Και να σας πω μερικά στοιχεία παραπάνω για αυτά τα είκοσι τέσσερα τμήματα, για τα οποία είπαμε ότι δεν υπάρχουν φοιτητές. Οι εισακτέοι πέρυσι ήταν 5.210. Αυτοί που πήραν συγγράμματα ήταν 1.000. Δεν είναι καν βέβαιο ότι πήγαν εκε, πήραν συγγράμματα απλώς. Και επίσης 412 έφυγαν με μεταγραφή. Αν αυτά τα στοιχεία δεν πείθουν ότι φέτος δεν θα έπρεπε να υπάρξει αριθμός εισακτέων για τα τμήματα αυτά, δεν ξέρω με ποιο άλλο τρόπο θα μπορούσε να γίνει κανείς πειστικός.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Συγγνώμη. Θα καταθέσω και τη διόρθωση για τα Πρακτικά.

(Στο σημείο αυτό ο Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, κ. Ιωάννης Πανάρετος καταθέτει για τα Πρακτικά τις προαναφερθείσες νομοτεχνικές βελτιώσεις.)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Να καταχωρηθεί για τα Πρακτικά και να διανεμηθεί, κύριε Υφυπουργέ.

……

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Ευχαριστώ, κύριε συνάδελφε.

Κύριε Υφυπουργέ, θέλετε να προσθέσετε μήπως κάτι, πριν το κλείσιμο της συζήτησης;

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Μάλιστα, κύριε Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Ορίστε, έχετε το λόγο.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Εγώ είμαι βέβαιος ότι, όταν κάνουμε την ουσιαστική συζήτηση για το μέλλον των μονάδων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, θα υπάρξουν προτάσεις που θα είναι ουσιαστικές και όχι απλώς μία μεταφορά δικαιολογημένων, θα το πω έτσι, ανησυχιών των εκπαιδευτικών.

Κύριε Ταλιαδούρο, μας έχετε κάνει πολλές φορές ως Κόμμα, κριτική για την κατάργηση της βάσης του δέκα. Θα σας θυμίσω τι έλεγε ο νόμος που είχατε ψηφίσει, διότι δεν μιλήσατε μόνο για συγχωνεύσεις, αλλά μιλήσατε και για καταργήσεις τμημάτων. Το συγκεκριμένο Τμήμα, για να πάω στις δικές σας τις απόψεις, είχε διακόσιους εισαχθέντες, ογδόντα έξι πήραν σύγγραμμα και απ’ αυτούς που μπήκαν, οι εκατόν τριάντα δύο είχαν μέσο όρο βαθμολογίας κάτω από πέντε. Με το δικό σας το νόμο, θα είχε κλείσει το τμήμα, χωρίς καμία άλλη συζήτηση.

Αυτό που λέμε τώρα είναι να μην μπουν εισακτέοι, αφού βλέπουμε ότι δεν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια, δεν υπάρχουν αντικειμενικοί λόγοι που να απασχολούν και να ελκύουν τους φοιτητές, για να δούμε στη συνέχεια πώς θα το αντιμετωπίσουμε.

Θέλω να πω και κάτι που έχει μία ευρύτερη σημασία σε σχέση με την πολιτική και τη διαμόρφωση της πολιτικής της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι φανερό ότι η τακτική που ακολουθήθηκε μέχρι σήμερα δεν απέδωσε. Διαλέγαμε έναν ελκυστικό τίτλο και μία περιοχή, η οποία ανταποκρινόταν στον ελκυστικό τίτλο «Ιχθυοκαλλιέργεια - Μεσολόγγι» -ήταν παρά πολύ λογικό- και λέγαμε να το τμήμα. Ξεχνούσαμε ένα πράγμα. Τα πανεπιστήμια δεν υπάρχουν για τους καθηγητές, ούτε για τις υποδομές. Υπάρχουν για τους φοιτητές, για να πάνε κάποιοι να σπουδάσουν.

Αν θέλετε, θα διατυπώσω μία προσωπική άποψη εδώ. Πολλά από αυτά τα αντικείμενα –ιχθυοκαλλιέργειες, που είπατε, τουριστικές σπουδές, θερμοκήπια- ενώ είναι βασικοί πυλώνες ανάπτυξης, δεν πηγαίνουν τα παιδιά να σπουδάσουν. Αυτό κάτι λέει. Τι λέει, κατά τη γνώμη μου; Ότι δεν χρειάζονται τετραετείς σπουδές. Χρειάζονται σπουδές μικρότερου χρόνου, ουσιαστικές, όχι θεωρητικές, που να πηγαίνει το παιδί, να πηγαίνει ο νέος να σπουδάζει και να βγαίνει και να μπορεί να δουλέψει -όχι να πάρει μετά από τέσσερα χρόνια και όχι τέσσερα, γιατί αν σας έλεγα και τους μέσους όρους απόκτησης των πτυχίων σ’ αυτά τα τμήματα θα βλέπατε ότι είναι επτά, οχτώ χρόνια- να πηγαίνει, να σπουδάζει κάτι και αυτό που σπουδάζει να έχει μία ανταπόκριση στο μέλλον του και στην εξεύρεση εργασίας. Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Ευχαριστώ, κύριε Υφυπουργέ. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί της ενότητας των άρθρων και των τροπολογιών του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων: «Θεσμικό πλαίσιο των Προτύπων Πειραματικών Σχολείων, Ίδρυση Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, Οργάνωση του Ινστιτούτου Τεχνολογίας Υπολογιστών και Εκδόσεων «ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ» και λοιπές διατάξεις» και η ψήφισή τους θα γίνει χωριστά.

Επίκαιρη ερώτηση Ιωάν. Γκιόκα για την περικοπή των δωρεάν συγγραμμάτων (11/05/2011)

Tweet

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαϊδου): Κι εμείς σας ευχαριστούμε.

Θα συζητηθεί η με αριθμό 846/3-5-2011 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Ιωάννη Γκιόκα προς την Υπουργό Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων σχετικά με την περικοπή των δωρεάν συγγραμμάτων κλπ.

Στην επίκαιρη ερώτηση του κυρίου Γκιόκα θα απαντήσει ο Υφυπουργός κ. Πανάρετος, αφού πρώτα ο κ. Γκιόκας την παρουσιάσει.

Ορίστε, κύριε Γκιόκα, έχετε το λόγο.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.

Κύριε Υπουργέ, έχουμε καταθέσει εδώ και καιρό τη συγκεκριμένη επίκαιρη ερώτηση. Επιμένουμε στη συζήτηση αυτής της επίκαιρης ερώτησης γιατί θεωρούμε ότι αφορά ένα εξαιρετικά σοβαρό και κρίσιμο ζήτημα, αυτό της περικοπής των δωρεάν συγγραμμάτων προς τους φοιτητές και τους σπουδαστές. Η απόφαση που πήρε η Κυβέρνηση -και η οποία εκφράστηκε με συγκεκριμένη εγκύκλιο- να περικόψει τη διανομή όλων των συγγραμμάτων που είναι απαραίτητα για τις σπουδές προς τους φοιτητές και τους σπουδαστές και επί της ουσίας να την περιορίσει σε ένα βιβλίο ανά μάθημα –προστέθηκε ένα ακόμη συμπληρωματικό κατόπιν πιέσεων που υπήρχαν από τη φοιτητική κοινότητα- θεωρούμε ότι είναι μία εξαιρετικά αντιλαϊκή πρακτική. Η απόφαση αυτή είναι ένα ακόμη βήμα στη συνολική πορεία που ακολουθείται εδώ και χρόνια και από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και από τις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας στην πλήρη ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι η συγκεκριμένη εγκύκλιος στηρίζεται στον προηγούμενο νόμο-πλαίσιο που ψηφίστηκε επί κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας. Είναι φανερό δηλαδή ότι και στο ζήτημα της εκπαίδευσης και της διανομής των συγγραμμάτων υπάρχει πλήρης ταύτιση και συμφωνία μεταξύ των δύο κομμάτων.

Ήδη έχουν προκύψει και από την προηγούμενη εξεταστική περίοδο πολλά και σοβαρά προβλήματα. Στην προηγούμενη εξεταστική υπήρχαν σπουδαστές και φοιτητές οι οποίοι δεν πήραν όλα τα αναγκαία συγγράμματα για τη μελέτη των μαθημάτων τους. Υπήρχαν φοιτητές και σπουδαστές οι οποίοι αναγκάστηκαν να πληρώσουν για να αγοράσουν συγγράμματα που τους ήταν απαραίτητα. Πριν από ένα μήνα η Νομική Σχολή ανέστειλε την εκπαιδευτική διαδικασία γιατί θεωρείται ότι η διανομή των συγγραμμάτων δεν καλύπτει τις διδακτικές ανάγκες. Μάλιστα όλα αυτά συμβαίνουν σε μία περίοδο όπου η λαϊκή οικογένεια έχει στην κυριολεξία ματώσει από τα μέτρα που εφαρμόζει η Κυβέρνηση σε βάρος του εισοδήματός της, σε μία περίοδο όπου η λαϊκή οικογένεια χρυσοπληρώνει και μάλιστα πάρα πολύ ακριβά για τη μόρφωση των παιδιών της.

Θεωρούμε ότι αυτή η απόφαση δεν έχει καμία δικαιολογία. Δεν στηρίζεται σε καμία εκπαιδευτική ή ακαδημαϊκή αναγκαιότητα. Κινείται στη συνολική πολιτική της Κυβέρνησης για να φορτώσει την κρίση, τα βάρη και τα ελλείμματα στις πλάτες των εργαζομένων. Αν θέλετε, όσον αφορά την εκπαίδευση, η απόφαση αυτή έχει και το χαρακτήρα τροχιοδεικτικής βολής σε σχέση με το πού πάει το πράγμα, τι έρχεται και εν όψει της κατάθεσης νέου νόμου-πλαισίου για την ανώτατη εκπαίδευση.

Με βάση αυτά, κύριε Υπουργέ, εμείς θέλουμε να ρωτήσουμε τι μέτρα θα πάρει η Κυβέρνηση προκειμένου να ακυρωθεί η συγκεκριμένη εγκύκλιος ώστε κανένας φοιτητής και σπουδαστής να μην πληρώσει ούτε ένα ευρώ από την τσέπη του για συγγράμματα και να μοιραστούν όλα τα αναγκαία συγγράμματα με βάση τις απαιτήσεις του κάθε μαθήματος. Μάλιστα εμείς προτείνουμε –και πρέπει να το επανεξετάσει η Κυβέρνηση- την επαναλειτουργία των πανεπιστημιακών τυπογραφείων τα οποία έκλεισαν το προηγούμενο διάστημα με ευθύνη των κυβερνήσεων και του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας.

Σας ευχαριστώ πολύ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαϊδου): Κι εμείς σας ευχαριστούμε. Το λόγο έχει ο Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κ. Ιωάννης Πανάρετος.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.

Αναφερθήκατε σε παρόμοια πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, αναφερθήκατε σε προθέσεις κατάργησης των δωρεάν συγγραμμάτων και ιδιωτικοποίησης της παιδείας. Τίποτε απ’ αυτά δεν ισχύει.

Θα σας πω ότι φέτος δόθηκαν δωρεάν τρία εκατομμύρια βιβλία.

Αυτά τα βιβλία τα πήραν διακόσιες εξήντα χιλιάδες φοιτητές. Αυτά τα βιβλία κόστισαν 60 εκατομμύρια ευρώ. Αυτοί οι αριθμοί σας δημιουργούν την εντύπωση, ενισχύουν την άποψη, ότι υπάρχει πρόθεση μείωσης της χρηματοδότησης και μη χορήγησης δωρεάν συγγραμμάτων;

Θα σας παρακαλούσα, όμως, να λάβετε υπ' όψιν σας ότι αυτά τα χρήματα τα πληρώνει ο εργαζόμενος Έλληνας. Δεν είναι χρήματα που έρχονται από κάποια αόρατη πηγή ούτε τα πληρώνουν οι κεφαλαιοκράτες και οι πλούσιοι γιατί, αν δεν κάνω λάθος, κάνετε επίσης γενικότερη κριτική ότι αυτοί που θα έπρεπε να πληρώνουν φόρους, δεν πληρώνουν αρκετούς. Άρα, τα χρήματα αυτά προέρχονται απ’ αυτούς που πληρώνουν τους φόρους.

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το προειδοποιητικό κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Υφυπουργού)

Δεν θα πρέπει, λοιπόν, αυτός ο οποίος διαχειρίζεται το φόρο, τη συνεισφορά του εργαζόμενου Έλληνα, να το κάνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο; Και είναι ο καλύτερος δυνατός τρόπος, να δίνεται η επιλογή στον φοιτητή, για το ίδιο μάθημα να διαλέξει 12 βιβλία ή ένα βιβλίο;

Επομένως, θα σας παρακαλούσα να προβληματιστείτε και να σκεφτείτε ποιος ωφελείται από την κατασπατάληση των πόρων που διαθέτει ο Έλληνας φορολογούμενος. Γιατί ελπίζω να συμφωνήσετε μαζί μου ότι υπάρχει σπατάλη μέσα από το σύστημα μέχρι τώρα. Όπως ξέρετε, αυτό τώρα άλλαξε. Με το ηλεκτρονικό σύστημα παροχής συγγραμμάτων στους φοιτητές, ο μέσος χρόνος που μεσολαβεί ανάμεσα στη δήλωση του φοιτητή και την παραλαβή των συγγραμμάτων είναι δώδεκα μέρες.

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Υφυπουργού)

Αυτή είναι μία πρωτοφανής βελτίωση. Θα μπορούσα να σας δώσω και άλλα στοιχεία που αποδεικνύουν αυτήν τη βελτίωση, αλλά θέλω να σας διαβεβαιώσω στην απάντηση της πρωτολογίας μου, ότι η προσπάθειά μας είναι το να διαχειριστούμε καλύτερα τα χρήματα που δίνει ο Έλληνας φορολογούμενος για την παροχή των δωρεάν συγγραμμάτων.

Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Και εγώ σας ευχαριστώ. Το λόγο έχει ο ερωτών Βουλευτής κ. Γκιόκας.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Κύριε Υπουργέ, πραγματικά δεν κατάλαβα ακριβώς το περιεχόμενο της απάντησής σας. Αναφερθήκατε σε ορισμένα ποσά. Είπατε ότι αυτά τα ποσά τα πληρώνει ο ελληνικός λαός και η ελληνική οικογένεια. Βεβαίως τα πληρώνει ο ελληνικός λαός, οι Έλληνες φορολογούμενοι! Και επειδή ακριβώς τα πληρώνει ο ελληνικός λαός και κυρίως οι Έλληνες φορολογούμενοι, τα συγγράμματα που δίνονται πρέπει να επαρκούν για τις ανάγκες των μαθημάτων και να μην κληθεί να τα πληρώσει ξανά η λαϊκή οικογένεια, γιατί με την εγκύκλιο που φέρνετε, αυτό κάνετε επί της ουσίας. Καλείτε τη λαϊκή οικογένεια να πληρώσει δεύτερη φορά για την αγορά όλων των απαραίτητων συγγραμμάτων για τη μελέτη, για τις σπουδές, για τα μαθήματα, κ.ο.κ.

Δεύτερον, λέτε για το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία. Μα, καθ’ όσον γνωρίζω, αυτή η εγκύκλιος επί της ουσίας ενεργοποιεί τον προηγούμενο νόμο πλαίσιο που ψήφισε η Νέα Δημοκρατία πριν από μερικά χρόνια. Από εκεί προκύπτει η ταύτιση.

Το τρίτο ζήτημα είναι το εξής: Αναφερθήκατε σε κατασπατάληση δημοσίου χρήματος, κλπ. Βεβαίως, εγώ δεν αμφισβητώ ότι μπορούν να υπάρχουν και ορισμένα ακραία φαινόμενα. Όμως, αυτό είναι άλλο, καθώς μπορείτε να βρείτε τρόπο να αντιμετωπίσετε αυτά τα ακραία φαινόμενα και άλλο πράγμα είναι να γενικεύετε την ύπαρξη τέτοιων φαινομένων, προκειμένου να στηρίξετε μία πολιτική και μία πρακτική, η οποία καταστρατηγεί ευθέως το δικαίωμα των φοιτητών και των σπουδαστών στη δωρεάν διανομή συγγραμμάτων.

Κύριε Υπουργέ, υπήρξα και εγώ φοιτητής και, μάλιστα, όχι πολλά χρόνια πριν. Η εμπειρία που έχω είναι ότι δεν υπήρχε πλεόνασμα βιβλίων. Μάλλον το αντίθετο υπήρχε! Μάλλον έλλειμμα βιβλίων υπήρχε!

Τώρα, το να υπάρχουν και ορισμένα ακραία φαινόμενα όπου γίνεται κατασπατάληση δημοσίου χρήματος, δεν μπορώ να το αμφισβητήσω. Όμως, κατά τη γνώμη μας δεν είναι αυτός ο στόχος σας. Ο στόχος σας είναι να συρρικνώσετε το δικαίωμα των φοιτητών και σπουδαστών να παίρνουν δωρεάν όλα τα συγγράμματα που είναι απαραίτητα για τις σπουδές τους.

Και κατά τη γνώμη μας, αυτή η κατασπατάληση που υπάρχει είναι φυσιολογική και θα ενταθεί ακόμα περισσότερο το επόμενο διάστημα μέσα από αυτό το πανεπιστήμιο της αγοράς που ετοιμάζετε. Μπορείτε να βρείτε τρόπο να αντιμετωπίσετε τέτοιου είδους φαινόμενα.

(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)

Στο κείμενό μας σας ρωτάμε γιατί δεν επαναφέρετε το θεσμό που καταργήθηκε, δηλαδή το θεσμό των πανεπιστημιακών τυπογραφείων. Εμείς βεβαίως θεωρούμε ότι η συγγραφή και η διανομή των επιστημονικών συγγραμμάτων δεν μπορεί να είναι υπόθεση ιδιωτών. Θα πρέπει να υπάρχουν πανεπιστημιακά τυπογραφεία και ειδικές επιστημονικές επιτροπές οι οποίες να ελέγχουν την επάρκεια, την ποιότητα και το πόσα συγγράμματα πρέπει να υπάρχουν ανά μάθημα.

(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Πρόεδρος της Βουλής κ. ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΕΤΣΑΛΝΙΚΟΣ)

Άρα, λοιπόν, υπάρχουν τρόποι να λύσετε τέτοιου είδους ζητήματα. Απλώς η πολιτική σας και η επιλογή σας είναι διαφορετικές. Κινούνται στη λογική της ιδιωτικοποίησης της ανώτατης εκπαίδευσης, στη λογική του να εμπορευματοποιηθεί ό,τι έχει παραμείνει –και δεν έχουν απομείνει και πολλά και ένα από αυτά είναι και τα δωρεάν συγγράμματα- στην ανώτατη εκπαίδευση, ενώ επί της ουσίας δείχνει και τους προσανατολισμούς και τις κατευθύνσεις της Κυβέρνησης μπροστά στην κατάθεση και του νέου νόμου-πλαισίου, ο οποίος πραγματικά θα «χτυπήσει» και θα ξεθεμελιώσει ό,τι είχε απομείνει από το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της δημόσιας εκπαίδευσης.

Επίσης, κύριε Υφυπουργέ, δεν μου απαντήσατε στο εξής. Εμείς προβλέπουμε ότι στην επόμενη εξεταστική θα υπάρχουν αντίστοιχα προβλήματα, όπως υπήρχαν και στην προηγούμενη. Και μ’ αυτήν την έννοια, εμείς θεωρούμε ότι έχει ευθύνη το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, οι λαϊκές οικογένειες στο να αντιδράσουν και να ανατρέψουν αυτήν την πολιτική πρακτική που έχετε εγκαινιάσει.

Σας ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Το λόγο έχει ο Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κ. Ιωάννης Πανάρετος.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Δεν θυμάμαι αν ανέφερα στην πρωτολογία μου ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα το οποίο θέσατε, δηλαδή το πρόβλημα του περιορισμού ενός μεγάλου αριθμού συγγραμμάτων που μπορούν να πάρουν κάποιοι φοιτητές σε συγκεκριμένα μαθήματα, αφορούσε μόνο το 3,7% του συνόλου των συγγραμμάτων που διατίθενται. Και αυτό που ελέχθη –και νομίζω ότι αργότερα διευκρινίστηκε- ήταν ότι αν υπάρχει αιτιολογημένη απόφαση της εκπαιδευτικής μονάδας για το ότι πρέπει οι φοιτητές να πάρουν και ένα δεύτερο σύγγραμμα για να καλυφθεί η ύλη του μαθήματος, αυτό μπορεί να γίνει.

Θέλω να επιμείνω, γιατί νομίζω ότι έχει σημασία, να προσπαθήσω τουλάχιστον να σας πείσω –αν και δεν είμαι σίγουρος ότι θα το καταφέρω, αλλά θα προσπαθήσω να το κάνω- για το ότι ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που πρέπει να κάνουμε είναι να δούμε πώς αξιοποιούνται καλύτερα αυτοί οι πόροι που διατίθενται από τον Έλληνα φορολογούμενο. Και έχετε δίκιο ότι υπάρχουν τα πανεπιστημιακά τυπογραφεία. Τα τυπογραφεία αυτά εξακολουθούν και λειτουργούν. Όμως, δεν λειτουργούν στην έκταση που θα επιθυμούσε κανείς. Αυτή τη στιγμή νομίζω ότι τα περισσότερα από αυτά εκτυπώνουν τις σημειώσεις των πανεπιστημιακών παραδόσεων των καθηγητών.

Όμως, θέλω να παραδεχθείτε ότι υπάρχει μια στρέβλωση. Η ελληνική αγορά συγγραμμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι η μόνη αγορά που δεν έχει τη διάσταση του μεταχειρισμένου βιβλίου. Αν κοιτάξετε οπουδήποτε αλλού σε ολόκληρο τον κόσμο, θα δείτε ότι δεν υπάρχει σοσιαλιστική ή καπιταλιστική χώρα οποιασδήποτε μορφής που να μην λειτουργεί μια αγορά μεταχειρισμένου πανεπιστημιακού συγγράμματος. Τέτοια αγορά δεν υπάρχει στην Ελλάδα.

Και όχι μόνο δεν υπάρχει αυτό, αλλά έχουμε και κάτι άλλο στρεβλό με το σημερινό σύστημα. Είμαστε η μόνη χώρα στην οποία το σύγγραμμα δεν αξιολογείται. Οποιοσδήποτε εκδοτικός οίκος στο εξωτερικό πριν εκδόσει ένα σύγγραμμα, το στέλνει σε κάποιους αξιολογητές, παίρνει τις γνώμες τους, τις οποίες και δημοσιοποιεί. Σε μας, φαντάζομαι ότι θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε το επιχείρημα ότι το εγκρίνει η γενική συνέλευση. Επειδή, όμως, όπως είπατε, είστε αρκετά νέος και θυμάστε πολύ καλύτερα τα πράγματα από εμένα, φαντάζομαι ότι θα έχετε εικόνα για τον τρόπο με τον οποίο εγκρίνονται στις γενικές συνελεύσεις τα συγγράμματα. Δεν μπαίνει κανείς στην ουσία, να καθίσει να διαβάσει το σύγγραμμα και να δει εάν το σύγγραμμα αυτό είναι το καταλληλότερο για το συγκριμένο μάθημα ή αν υπάρχει λογοκλοπή. Γνωρίζετε τις καταγγελίες περί λογοκλοπής. Είναι, λοιπόν, αυτές οι αρνητικές εκφάνσεις της κατάστασης που έχουμε σήμερα.

Εγώ πιστεύω και το πιστεύω βαθιά -δεν έχω χρόνο να το αναπτύξω τώρα, γιατί το έχετε στην ερώτησή σας, αλλά δεν το θέσατε και προφορικά- ότι το ηλεκτρονικό βιβλίο είναι εκείνο που θα δώσει την ευχέρεια στους φοιτητές να αξιοποιούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη γνώση, να έχουν συγγράμματα τα οποία μπορούν να επικαιροποιούνται διαρκώς λαμβάνοντας υπόψη τους τα νέα δεδομένα και να έχουν οι φοιτητές πρόσβαση σε πολλαπλό βιβλίο.

Έχουμε οδηγήσει με το σύστημα που έχουμε σήμερα το φοιτητή να έχει ένα βιβλίο, λες και αυτό είναι το «Ευαγγέλιο» της επιστήμης. Κοιτάξτε στις βιβλιοθήκες να δείτε πόσοι φοιτητές πηγαίνουν για να διαβάσουν ένα άλλο βιβλίο από αυτό το συγκεκριμένο που έχει εγκριθεί.

Πιστεύω, λοιπόν, ότι εάν συμβάλουμε όλοι στο να βελτιώσουμε την ουσία και όχι απλώς την εικόνα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, παρόλο που εσείς την παρουσιάσατε ως μία προσπάθεια εμπορευματοποίησης, θα πετύχουμε και οι φοιτητές μας να λαμβάνουν μία καλύτερη εκπαίδευση και το υλικό που θα έχουν διαθέσιμο για τις σπουδές τους να είναι καλύτερο.

Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Γνωρίζουν ότι γνωρίζει. Και αυτό τους ενοχλεί….

Tweet

Αρθρο του δημοσιογράφου Πέτρου Τρουπιώτη που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Χρηματιστήριο (11/5/11) στην στήλη του με τίτλο "Της ημέρας".

Σημείωση: Τον κ. Τρουπιώτη δεν τον γνωρίζω προσωπικά.

Όταν ένα μέλος κλάδου της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας, αναλαμβάνει δημόσια θέση που έχει σχέση με το επαγγελματικό του αντικείμενο υπάρχουν δυο περιπτώσεις.

Η πρώτη (και η πιο συνηθισμένη στην χώρα μας) είναι να λειτουργήσει ουσιαστικά ως «εκπρόσωπος» της επαγγελματικής του τάξης στην θέση αυτή και ουσιαστικά να προωθήσει όλα τα αιτήματα που έχουν οι συνάδελφοι του, έστω και με καθυστερήσεις , έστω και με μερικές τροποποιήσεις.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο περί ου ο λόγος κρατικός λειτουργός, είναι ουσιαστικά ένα «αστέρι» για τον επαγγελματικό του χώρο που όλοι λένε γι αυτόν τα καλυτέρα.

Η δεύτερη είναι ο επαγγελματίας αυτός, γνωρίζοντας το τι ακριβώς γίνεται στον συγκεκριμένο χώρο ( πιθανόν και λόγω παλαιότερης δίκης του εμπλοκής στο όλο σύστημα) να προσπαθήσει να το αλλάξει Και εδώ τα χτυπήματα μπορεί να είναι καίρια, μια και γνωρίζει που στηρίζεται το σύστημα, που πονά, τι προωθεί και πως.

Και σε αυτή την περίπτωση οι θιγόμενοι συνάδελφοι του, είναι οι πρώτοι που τον πετροβολούν. Οι πρώτοι στους οποίους γίνεται μισητός. Οι πρώτοι που δεν ανέχονται να τους κόβει τα προνόμια, επειδή τα γνωρίζει.

Φαίνεται πως την δεύτερη αυτή κατηγορία έχουμε στην περίπτωση του υφυπουργού παιδείας του κ Πανάρετου.

Καθηγητής ο ίδιος; Εδώ και χρόνια , έχοντας διατελέσει και γενικός γραμματέας του υπουργείου παλαιότερα , γνωρίζει τι ακριβώς γίνεται στην Παιδεία. Το γνωρίζει από μέσα.

Και έτσι, ακριβώς γι αυτό, χτυπά εκεί που πονά το σύστημα. Εκεί που υπάρχουν τα μεγαλύτερα προβλήματα, η μεγαλύτερη αδιαφάνεια, και συναλλαγή κάθε είδους.

Πρόσφατο παράδειγμα, η εμπλοκή που προκάλεσε στον διορισμό νέων μελών του Εκπαιδευτικού Διδακτικού Προσωπικού στα ΑΕΙ, θέμα που αποτέλεσε «κάζους μπέλι» για τους συνδικαλιστές των καθηγητών. Οι όποιοι φωνάζουν διαμαρτύρονται , καταθέτουν μηνύσεις και μιλούν υποτιμητικά, περιφρονητικά για τον υφυπουργό.

Γιατί?

Μα γιατί ο κ Πανάρετος ξέρει ίσως όσο λίγοι στον χώρο, το πώς εκλέγονται κάποιοι, το πώς και γιατί προάγονται άλλοι, το πώς αλλάζουν αντικείμενα διδασκαλίας, αλλά και το αν χρειάζονται τελικά τόσοι καθηγητές πανεπιστήμιου ( έχουμε έναν σε κάθε πολυκατοικία…)

Έτσι φαίνεται πως προσπαθεί, έστω και με ολίγον ακραίους τρόπους , έστω και στα όρια της νομιμότητας, να αλλάξει τα δεδομένα. Να σταματήσουν να γίνονται καθηγητές οι γιοί και οι κόρες των σημερινών καθηγητών, οι φοιτητές τους στα μεταπτυχιακά και άλλοι με παρόμοιες σχέσεις, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καμιά, μα καμιά πιθανότητα να μπουν στο πανεπιστήμιο άξιοι και με προσόντα καθηγητές…….

Γι αυτό αντιδρούν οι συνδικαλιστές των καθηγητών. Γιατί θέλουν να έχουν το δικαίωμα να βάζουν όποιον θέλουν στο Πανεπιστήμιο. Να βάζουν τους φοιτητές τους για να μην τους αμφισβητεί κανείς, να προωθούν μετρίους για τους ίδιους λόγους.

Και όλα αυτά τα γνωρίζει ο κ Πανάρετος και προσπαθεί να κάνει το σύστημα να κουνηθεί, να φανούν τα προβλήματα και οι ακρότητες και να κινηθούν οι διαδικασίες εξυγίανσης.

Και όμως αυτό , όπως και κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια, σκοντάφτει. Σκοντάφτει σε υποτίθεται έξυπνους και καλλιεργημένους ανθρώπους , οι όποιοι θα έπρεπε να είναι υπέρμαχοι και των σχετικών αρετών και των σχετικών κινήσεων.

Και γι αυτό, για μικροεπαγγελματικά συμφέροντα, για συντεχνιακές λογικές αλλά και λόγω κακώς εννοούμενης συναδελφικής αλληλεγγύης ( και βεβαίως λόγω συγγενικών δεσμών πολλές φορές ) επιτίθενται τόσο λυσσαλέα στον συνάδελφο τους. Γιατί γνωρίζουν ότι γνωρίζει Και αυτό τελικά ενοχλεί.

Όλα τα αλλά είναι μάλλον "ωραίες θεωρητικές πομφόλυγες" ...

Στοιχεία για τα τμήματα των ΤΕΙ που δεν έχουν εισακτέους το Ακαδημαϊκό έτος 2011 – 2012

Tweet

Τα στοιχεία που οδήγησαν στην απόφαση για τα συγκεκριμένα τμήματα είναι εδώ

Εισακτέοι 2011-2012

Tweet

Η σχετική ανακοίνωση είναι εδώ.

O πίνακας των εισακτέων είναι εδώ.

Συνέντευξη στον Flash96 (09/05/11)

Tweet

(Δημοσιογράφος): Λοιπόν, την προηγούμενη βδομάδα, όλη την φάγαμε για ένα θέμα το οποίο αφορά ολίγους, όμως, ασχολούμαστε με θέματα που φανερώνουν καμιά φορά και νοοτροπία. Και είναι το θέμα της κατάργησης των περιφερειακών εξεταστικών κέντρων για παιδιά με ειδικές μαθησιακές ανάγκες. Είπαμε, ασκήσαμε κριτική και προς τιμήν του είναι μαζί μας ο Υφ. Παιδείας κ. Πανάρετος.

Είχαμε και διαδηλώσεις το Σαββατοκύριακο, δηλαδή πήγαν στα Χανιά, διαμαρτυρήθηκαν στον Δήμο, έστειλε μια «καυτή» επιστολή ο δήμαρχος ο Μανώλης ο Σκουλάκης στο Υπουργείο Παιδείας. Προς τιμήν του ο κ. Πανάρετος, ο Υφυπουργός Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων είναι στην τηλεφωνική μας γραμμή.

(Δημοσιογράφος 2): Καλή σας μέρα κ. Πανάρετε.

(Δημοσιογράφος): Και θα θέλαμε να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει. Μήπως εμείς κάνουμε λάθος δηλαδή, αλλά δύσκολο κ. Πανάρετε.

(Υφυπουργός): Και λάθος κάνετε.

(Δημοσιογράφος): (ταυτόχρονα) Ωχ …

(Υφυπουργός): Αλλά και λυπάμαι γιατί πριν διατυπώσετε τις όποιες απόψεις σας δεν ενημερωθήκατε για το τι συμβαίνει.

(Δημοσιογράφος): Ενημερωθήκαμε κι απ’ την πρώτη στιγμή μάλιστα που κάναμε αναφορά, μας ήρθαν από το υπουργείο διάφορα τηλεφωνήματα, είδαμε και την εγκύκλιο και τις απόψεις σας που διατυπώθηκαν ότι το κάνετε για λόγους διαύγειας, ότι το κάνετε γιατί παραδόξως τώρα τελευταία παρατηρούνται αυξημένοι μαθητές που ζητούν να ενταχθούν σ’ αυτές τις ομάδες, ε και είναι θέματα που πρέπει να συζητήσουμε.

(Υφυπουργός): Είπατε προηγουμένως - και συμφωνώ σ’ αυτήν την άποψη - ότι πρέπει κανείς να ενδιαφέρεται και για τους ολίγους. Πρέπει όμως ταυτόχρονα να διασφαλίζει ότι η εξυπηρέτηση των ολίγων δεν βάζει σε κίνδυνο τρεις βασικές αρχές των πανελληνίων εξετάσεων. Το αδιάβλητο, το αντικειμενικό και την ισότητα.

(Δημοσιογράφος): Μα δεν μπορούμε να πορευόμαστε κ. Υπουργέ μια ζωή, περίπου είκοσι χρόνια, τριάντα με το ίδιο σύστημα εν ονόματι του αδιάβλητου. Έχει η παιδεία, έχουν αλλάξει τα πράγματα, έτσι;

(Υφυπουργός): Όλα τα χρόνια, για τις εξετάσεις των δυσλεκτικών παιδιών όσον αφορά τα ΕΠΑΛ, αλλά και για τις εξετάσεις στα ειδικά μαθήματα στις πανελλήνιες εξετάσεις, υπήρχαν ορισμένα εξεταστικά κέντρα σε όλη την Ελλάδα. Για παράδειγμα, στις γενικές εξετάσεις που δεν αναφέρονται στα ΕΠΑΛ, στα ειδικά μαθήματα, υπάρχουν περίπου έντεκα χιλιάδες μαθητές κάθε χρόνο που μετακινούνται. Γιατί γίνεται αυτό; Να πάρω τα ΕΠΑΛ και να πάρω τα παιδιά που αναφέρθηκαν προηγουμένως. Μέχρι τώρα, υπήρχαν εξεταστικά κέντρα στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη. Πέρυσι, υπήρχαν και στην Κρήτη και στην Πάτρα. Πέρυσι τι έγινε;

Στο μέσο των εξετάσεων, σε ένα συγκεκριμένο μάθημα, εμφανίστηκε το φαινόμενο να μην έχουμε καθηγητές να εξετάσουν τα παιδιά. Αυτά τα παιδιά λοιπόν, χρειάστηκε μέσα στις εξετάσεις, την ώρα των εξετάσεων, να μετακινηθούν στην Αθήνα, προκειμένου να εξετασθούν. Στην Κρήτη δεν αναφερόμαστε στα 166 παιδιά. Σε αυτές τις εξετάσεις, δεν έχουμε απλά 166 παιδιά τα οποία μπορούν να μπουν σε ένα εξεταστικό κέντρο και να εξετασθούν. Έχουμε 31 διαφορετικές ειδικότητες και σε κάθε μια ειδικότητα πρέπει να έχουμε εξέταση. Πρέπει δηλαδή για κάθε ειδικότητα να έχουμε τρεις καθηγητές, οι οποίοι δεν πρέπει να είναι από τα σχολεία, στα οποία έχουν διδάξει τα παιδιά που θα εξετασθούν. Οι μαθητές θα εξετασθούν προφορικά. Είναι δηλαδή μια εξέταση, κατά κάποιο τρόπο λιγότερο δύσκολη και τα στοιχεία των επιτυχιών αυτό έχουν δείξει. Ταυτόχρονα, σε πολλά μαθήματα από τις τριανταμία ειδικότητες, έχουμε ελάχιστα παιδιά. Δύο παιδιά, τρία παιδιά, τέσσερα παιδιά.

(Δημοσιογράφος): Κύριε Υπουργέ, το κατανοούμε ότι δεν μπορεί κάθε σχολείο να έχει ...

(Υφυπουργός): Επιτρέψτε μου να τελειώσω. Είναι κανόνας αυτός στις εξετάσεις. Ότι δεν πρέπει να έχουμε λιγότερα από ένα minimum αριθμό παιδιών, προκειμένου να κάνουμε μια εξέταση. Αυτός είναι ο λόγος. Ξέρετε, όταν εμφανίζεται ως θέμα οικονομίας το να μην κάνεις ένα εξεταστικό κέντρο, αδικείς και την όλη προσπάθεια των εξετάσεων. Οι εξετάσεις κοστίζουν εκατομμύρια ευρώ. Ένα εξεταστικό κέντρο θα δημιουργούσε πρόβλημα παραπάνω στην οικονομία;

(Δημοσιογράφος): Δεν αμφισβητεί κανείς τη βάση της σκέψης σας. Δηλαδή, το ότι δεν μπορούμε να έχουμε κάθε σχολείο και σε κάθε νομό και σε κάθε κεφαλοχώρι και σε κάθε πόλη, ένα εξεταστικό κέντρο. Αλλά, σας φέρνω ένα παράδειγμα την Κρήτη. Που είναι αν θέλετε το πιο χαρακτηριστικό. Δηλαδή τι θα πείραζε το υπουργείο να έχει ένα εξεταστικό σε όλο το νησί, κι αντί να μετακινείται ο μαθητής, είναι αλλιώς τα έξοδα μετακίνησης από το Ηράκλειο στα Χανιά ή από τα Χανιά στο Ηράκλειο κι αλλιώς από την Κρήτη στην Αθήνα.

(Υφυπουργός): Μα μόλις σας εξήγησα. Δεν είναι ένα εξεταστικό κέντρο, το εξεταστικό κέντρο είναι ένα θεωρητικό πράγμα. Πανελλήνιες εξετάσεις σε ένα εξεταστικό κέντρο σημαίνει ότι μπαίνουν τα παιδιά σε αίθουσες. 166 παιδιά θα μπορούσαν να μπουν σε αίθουσες και να γίνουν οι εξετάσεις. Εδώ μιλάμε ουσιαστικά, για τριάντα ένα εξεταστικά κέντρα- ένα για κάθε ειδικότητα. Για κάθε μάθημα των ΕΠΑΛ, για κάθε μια από τις ειδικότητες, θα πρέπει να έχει κανείς μια εξεταστική επιτροπή και να εξετάζει τα παιδιά, τα συγκεκριμένα που παρακολουθούν αυτό το μάθημα. Και θα σας ρωτήσω. Πέρυσι γιατί το κάναμε και δεν το κάνουμε εφέτος; Αν κοιτάξετε τα στοιχεία, θα δείτε ότι όλα τα χρόνια, τα παιδιά τα οποία μετακινούνται, μετακινούνται σε Αθήνα, Πειραιά και Θεσσαλονίκη. Με εξαίρεση, σας είπα, με εξαίρεση- πέρυσι νομίζω και πρόπερσι- που είχαμε τα κέντρα στην Κρήτη και είχαμε και ένα κέντρο στην Πάτρα. Και ξέρετε αμέσως, με την ίδια λογική, θα διαμαρτυρηθεί ο μαθητής ο οποίος είναι σε μια άλλη πόλη και λέει «και εγώ μετακινούμαι». Και σας είπα και επαναλαμβάνω και επιμένω και το τονίζω. Δεν είναι θέμα οικονομίας. Μακάρι να μην υπήρχαν αυτά τα προβλήματα. Ξέρετε πόσο βασανιστήκαμε μέχρι να οδηγηθούμε σ’ αυτήν την απόφαση;

(Δημοσιογράφος): Μα εδώ οι δάσκαλοι, συγγνώμη, οι καθηγητές και μάλιστα ειδικά στην Κρήτη, λένε ότι εμείς προσφερόμαστε δωρεάν να στήσουμε τα εξεταστικά κέντρα, δωρεάν δέχονται οι συνάδελφοι..

(Υφυπουργός): Μα αφού δεν είναι θέμα οικονομίας τι να το κάνουμε το δωρεάν; Όταν ένας καθηγητής εξετάσει τον μαθητή του, είναι αυτό δίκαιη εξέταση;

(Δημοσιογράφος): Αυτή είναι η μεγάλη αλλαγή που έπρεπε να έχει κάνει το υπουργείο.

(Υφυπουργός): Υπάρχει και το εξής. Ενώ στις πανελλήνιες εξετάσεις στα ενενήντα χιλιάδες παιδιά, έχουμε περίπου δύο χιλιάδες παιδιά που είναι δυσλεκτικά, στις εξετάσεις των ΕΠΑΛ, στις είκοσι χιλιάδες υποψήφιους έχουμε χίλιους δυσλεξικούς. Δεν ξέρω αν θα μπορέσουμε να το κάνουμε, αλλά ενδεχομένως, από εφέτος να κάνουμε δειγματοληπτική εξέταση των παιδιών που έχουν χαρακτηριστεί δυσλεκτικοί.

(Δημοσιογράφος): Μα Υπουργέ, του Δημοσίου, του Υπουργείου σας κρίνουν ποιοι είναι δυσλεκτικοί ή όχι. Κύριε Πανάρετε, να μείνουμε και σε ένα άλλο θέμα, γιατί πιέζει ο χρόνος και πρέπει να σας ρωτήσουμε. Αριθμός εισακτέων φέτος στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Έχει καθοριστεί ο αριθμός;

(Υφυπουργός): Και ο αριθμός έχει καθορισθεί και το κυριότερο απ’ όλα - επειδή γράφονται πάρα πολλά- έχουμε πει και δημόσια το έχουμε πει και το έχουμε επαναλάβει, ότι δεν θα υπάρξουν ουσιαστικές μεταβολές σε όλες τις σχολές για τις οποίες υπάρχει μεγάλη ζήτηση. Εκεί που μπορούν να υπάρξουν μεταβολές είναι σε τμήματα στα οποία ήταν φανερό ότι ο αριθμός των εισακτέων δεν ανταποκρινόταν, αρνητικά δεν ανταποκρινόταν στην ζήτηση των υποψηφίων. Δηλαδή, είχαμε ένα τμήμα με τριακόσιους εισακτέους, στο οποίο έμπαιναν διακόσιοι, δηλαδή δεν το δήλωναν καν οι υποψήφιοι και, στην συνέχεια, από τους 200 οι 100 έφευγαν με μετεγγραφή.

Ό, τι κάνουμε είναι για το καλό των μαθητών και την αξιοπιστία των εξετάσεων. Θα σας πω και το εξής σε σχέση με την κατάργηση των μετεγγραφών με τις ειδικές κατηγορίες που διαμορφώνουμε από εφέτος. Είναι η πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες που τα πανεπιστήμια και οι φοιτητές οι ίδιοι θα ξέρουν από το καλοκαίρι πού θα πάνε, δεν θα χρειάζεται να πάνε να πιάσουν ένα διαμέρισμα σε μια πόλη εκτός Αθηνών και στην συνέχεια να ζητήσουν μετεγγραφή.

(Δημοσιογράφος): Μάλιστα. Τα περί μειώσεως είκοσι τοις εκατό δηλαδή που ακούγεται στους εισακτέους, δεν ισχύει κάτι τέτοιο;

(Υφυπουργός): Δεν έχουμε πει ποτέ κάτι τέτοιο και δεν θα γίνει αυτό σε όλα τμήματα τα οποία έχουν ζήτηση. Δεν θα γίνει αυτό το πράγμα. Ο αριθμός σε αυτά τα τμήματα δεν θα αποκλίνει ουσιαστικά από τον αριθμό των εισακτέων κάθε χρόνο.

(Δημοσιογράφος 2): Ωραία.

(Υφυπουργός): Εκεί που μπορεί να έχουμε -θα έχουμε- μεταβολή είναι τμήματα τα οποία δεν έχουν ζήτηση.

(Δημοσιογράφος): Κύριε Υπουργέ, αμείλικτος ο ραδιοφωνικός χρόνος, σας ευχαριστούμε, θα θέλαμε να σας ρωτήσουμε πάρα πολλά.

(Υφυπουργός): Αυτό μόνο να σας πω, ότι δεν πάμε να δημιουργήσουμε εντυπώσεις «τόσοι εισακτέοι». Εάν σε ένα τμήμα δεν πήγαιναν τα παιδιά, με το να ανακοινώσουμε απλώς ένα μεγάλο αριθμό εισακτέων για να πούμε ότι είναι πολλοί οι εισακτέοι, αυτό είναι θέμα εντυπώσεων και αυτό δεν θέλουμε να το κάνουμε.

(Δημοσιογράφοι): Ωραία, καλή σας μέρα.