Ομιλία κατά την συζήτηση του Νομοσχεδίου Παιδείας στη Βουλή – (11/5/2011)

Tweet

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Ευχαριστούμε τον κ. Ροντούλη, Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού.

Το λόγο έχει ο Υφυπουργός Παιδείας, Δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, κ. Πανάρετος.

Ορίστε, κύριε Υφυπουργέ, έχετε το λόγο για οκτώ λεπτά.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Θα προσπαθήσω, όπως πάντα, να είμαι σύντομος και συνεκτικός, δίνοντας απαντήσεις σε ερωτήματα και σε θέματα που τέθηκαν.

Θέλω να ξεκινήσω με ένα ουσιαστικό θέμα που άρχισε να συζητείται από χθες και συνεχίστηκε η συζήτηση σήμερα από τον κ. Κακλαμάνη σε σχέση με το τι έγινε στο παρελθόν και τι αλλάζει σήμερα.

Η άποψη ότι μηδενίζει κανείς το τι έγινε στο παρελθόν δεν αντιπροσωπεύει, στην παιδεία ειδικά, την πραγματικότητα. Γιατί δεν την αντιπροσωπεύει; Δεν είναι στην εκπαίδευση μία αλήθεια, την οποία μάλιστα την ξέρει κάποιος και αυτή την αλήθεια πρέπει να την υπηρετούμε διαχρονικά. Η εκπαίδευση και οι προσεγγίσεις στην εκπαίδευση στηρίζονται σε εμπειρικά δεδομένα που προκύπτουν από μελέτες και τα οποία τα αξιοποιούν οι κυβερνήσεις για να διαμορφώσουν μία πολιτική. Το ότι αντιλήψεις και υποθέσεις που είχαν γίνει στο παρελθόν μπορεί να έχουν ανατραπεί με βάση εκπαιδευτικές μελέτες δεν σημαίνει ότι απαξιώνει κάποιος αυτό που είχε γίνει στο παρελθόν.

Εγώ θα εστιάσω την προσοχή μου σε σχέση με το ιδεολογικό κομμάτι στο εξής σημείο. Νομίζω ότι τουλάχιστον στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. όλοι συμφωνούμε σε ένα πράγμα. Όχι μόνο στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., πιστεύω και στην Αριστερά και στη Νέα Δημοκρατία και στο ΛΑΟΣ συμφωνούμε σε ένα πράγμα. Η χώρα μας είναι από τις λίγες χώρες που έχουν αυτήν την αντίληψη ότι πρέπει η εκπαίδευση να αξιοποιείται για την κοινωνική ανέλιξη. Αυτό είναι κρίσιμο στοιχείο. Το πώς γίνεται η καλύτερη αξιοποίηση είναι το ζητούμενο και είναι το θέμα εκείνο που πρέπει αυτοί που ασκούν και έχουν πολιτική ευθύνη να δουν πώς μπορούν να το αξιοποιήσουν.

Θα μπορούσα να θυμίσω –οι παλαιότεροι ίσως το γνωρίζουν- το τι έγινε στο Υπουργικό Συμβούλιο, όταν υιοθετήθηκε επί Κωνσταντίνου Καραμανλή η δημοτική γλώσσα. Ο τότε Πρωθυπουργός είχε καλέσει τον τότε Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Παιδείας Γεωργούλα για να αναπτύξει την γνώμη του. Ο τελευταίος, ανέλυσε μια σειρά από λόγους για τους οποίους, κατά την γνώμη του, δεν θα έπρεπε να υιοθετηθεί η δημοτική γλώσσα. Μίλησαν και τα αρκετά μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, τα οποία είχαν την ίδια άποψη. Κλείνοντας την συζήτηση ο τότε Πρωθυπουργός –που προφανώς είχε ήδη πάρει την απόφασή του- είπε: «Σας άκουσα όλους. Καταλαβαίνω ότι όλοι συμφωνείτε ότι πρέπει να υιοθετήσουμε τη δημοτική γλώσσα».

Η διαφοροποίηση και η αλλαγή προσεγγίσεων προκειμένου να επιτευχθεί ο τελικός στόχος δεν είναι μία απαξίωση προηγούμενων πολιτικών, είναι μία βελτίωση για να οδηγηθούμε στην επιδίωξη του στόχου και το στόχο τον επιτυγχάνουμε, όταν βλέπουμε, μελετάμε και αξιοποιούμε τα στοιχεία. Σε αυτό θα αναφερθώ στη συνέχεια σε σχέση με τα Τ.Ε.Ι..

Στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο οι αντιρρήσεις και οι αντιθέσεις σε σχέση με προσεγγίσεις της εκπαίδευσης είναι πολύ εντονότερες από ό, τι είναι με μεταξύ του προοδευτικού χώρου και του συντηρητικού χώρου και αυτό είναι φυσικό. (Τον όρο «προοδευτικός» τον χρησιμοποιώ με την παραδοσιακή έννοια). Αυτό είναι φυσικό, γιατί μέσα σε αυτόν το χώρο οι ανησυχίες, οι προβληματισμοί, οι σκέψεις είναι πολύ πιο έντονες και εκφράζονται πολλές φορές με διαφορετικές προσεγγίσεις.

Να πάρω ένα παράδειγμα τελευταίο τις Ηνωμένες Πολιτείες, που ο σημερινός Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Ομπάμα -και φαντάζομαι ότι είναι ένας από τους πιο προοδευτικούς δημοκρατικούς προέδρους, όχι προοδευτικούς προέδρους γενικά, και δημοκρατικούς προέδρους, ο οποίος αλλάζει ουσιαστικά την εκπαίδευση και την προσέγγιση σε σχέση με το ρόλο των εκπαιδευτικών, ερχόμενος σε σύγκρουση με τους εκπαιδευτικούς. Γιατί; Γιατί αξιοποιεί τα στοιχεία και βλέπει ότι χρειάζεται μία διαφορετική προσέγγιση για να βελτιώσει την παρεχόμενη εκπαίδευση.

Χθες μάλιστα δημοσιεύθηκε μια νέα μελέτη που έχει ενδιαφέρον σε σχέση με τις Πανελλήνιες, σε σχέση με τις εθνικές εξετάσεις, για το κατά πόσο οι ίδιοι οι μαθητές θεωρούν ότι αυτές οι εξετάσεις είναι χρήσιμες. Μέχρι σήμερα η λογική και η αντίληψη ήταν ότι οι μαθητές διαφωνούν με αυτές τις εξετάσεις. Αυτή η μελέτη δείχνει ότι οι ίδιοι οι μαθητές θεωρούν ότι υπάρχει χρησιμότητα στις εξετάσεις αυτές.

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Ρωτήσαμε συγκεκριμένα πράγματα, κύριε Υπουργέ.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Θα απαντήσω. Δεν μπορώ όμως να μην απαντήσω σε ένα θέμα που τέθηκε και είναι σημαντικό. Μην αμφιβάλετε. Αν δεν σας απαντήσω, να μου κάνετε κριτική.

Έρχομαι τώρα σ’ ένα άλλο θέμα, το θέμα του ενδοσχολικού απολυτηρίου.

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Σε σχέση με το ΑΣΕΠ;

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Σε σχέση με τα πάντα.

Πώς αποφοιτούν μέχρι σήμερα οι μαθητές; Οι μαθητές παίρνουν ένα απολυτήριο. Για να αποφοιτήσουν οι μαθητές από την Γ’ Λυκείου παρακολουθούν περίπου 15 μαθήματα. Η βαθμολογία του απολυτηρίου διαμορφώνεται από 30 βαθμούς, 15 προφορικούς ενδοσχολικούς και 15 γραπτούς.

Από τους 15 γραπτούς, ειδικά για τα Γενικά Λύκεια, οι 6 καθορίζονταν μέχρι σήμερα με τις Πανελλήνιες Εξετάσεις. Δηλαδή, από τις 30 βαθμολογίες που καθόριζαν το βαθμό του απολυτηρίου, οι 25 ήταν μέχρι τώρα ενδοσχολικές.

Μέχρι σήμερα δεν είχε ανησυχήσει κανείς αν αδικούνται κάποιοι από τις ενδοσχολικές βαθμολογίες, όταν το 80% της τελικής βαθμολογίας προερχόταν από εσωτερική βαθμολογία και ενοχλούνται σήμερα που για κάποιους το 20%, αν θα πάνε στο ΑΣΕΠ, μπορεί να εξαρτηθεί από την εσωτερική βαθμολογία;

Θα σας πω και κάτι ακόμα. Αν κοιτάξετε τα στοιχεία -γιατί όπως είπα έχει σημασία να βλέπουμε τα στοιχεία- θα δείτε ότι στους μαθητές εκείνους που απέδιδαν πολύ χαμηλά στις Πανελλήνιες Εξετάσεις γιατί δεν είχαν ενδιαφέρον, δηλαδή είχαν βαθμούς της τάξεως του 2, 3 ή 4, τα απολυτήριά τους είχαν βαθμούς της τάξεως του 13, 14, 15. Γιατί; Γιατί οι εκπαιδευτικοί, οι δάσκαλοί τους έλεγαν: «Μπορεί, επειδή είναι αδύναμος, να μην μπορέσει να πάρει απολυτήριο, ας του βάλω ένα μεγαλύτερο βαθμό». Έτσι είχαμε έναν πληθωρισμό προφορικών βαθμολογιών σε προσμονή ενός χαμηλού βαθμού στα γραπτά. Σήμερα ο εκπαιδευτικός δεν θα έχει αυτό το λόγο για να βάλει ένα υψηλότερο προφορικό βαθμό. Επομένως, δεν τίθεται θέμα διαφορετικής μεταχείρισης.

Να μην χρησιμοποιήσω και τα υπόλοιπα επιχειρήματα, ότι με ισχύοντα νόμο τα απολυτήρια που δίνονται σήμερα με ενδοσχολικές εξετάσεις είναι ισότιμα με τα υπόλοιπα. Δίνουν σήμερα πλήρως ενδοσχολικές εξετάσεις στα ΕΠΑΛ και συμμετέχουν στο ΑΣΕΠ. Υπάρχουν επίσης υποψήφιοι στο ΑΣΕΠ που έχουν πάρει το απολυτήριο του Λυκείου πριν από το 2000, που είχαμε και πάλι ενδοσχολικά απολυτήρια. Και αυτών τα απολυτήρια θεωρούνται ισότιμα.

Εμένα μου προκάλεσαν αρνητική εντύπωση δύο πράγματα. Θα κάνω πρώτα μια αναφορά σε κάποιους συνδικαλιστές της ΟΙΕΛΕ. Τι κάνουν; Αμφισβητούν την αξιοπιστία των ίδιων των εκπαιδευτικών, των συναδέλφων τους που βαθμολογούν. Λένε δηλαδή ότι οι συνάδελφοί τους δεν βαθμολογούν με εντιμότητα, όταν μάλιστα ο βαθμός του απολυτηρίου σε όλες τις περιπτώσεις καθορίζεται με συνεργασία του διευθυντή, που είναι εκπαιδευτικός, με το σύλλογο των εκπαιδευτικών.

Θα ήθελα επίσης να κάνω μια ειδική αναφορά στην Αξιωματική Αντιπολίτευση και κυρίως σε ανακοινώσεις που έχουν βγει τελευταία σε σχέση με το ενδοσχολικό απολυτήριο και όχι μόνο. Φοβάμαι ότι η Νέα Δημοκρατία κάνει ένα λάθος. Προσπαθεί να δημιουργήσει ανησυχίες στους μαθητές, θεωρώντας ότι μ’ αυτό τον τρόπο κερδίζει πολιτικά. Μου κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση όταν δυο μέρες πριν από τις εξετάσεις βγαίνουν ανακοινώσεις, οι οποίες αγνοούν πλήρως τα στοιχεία που έχει δώσει το Υπουργείο Παιδείας και αυτές οι ανακοινώσεις επαναλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο και την ίδια επιχειρηματολογία. Το ίδιο άκουσα σήμερα από τον κ. Σπηλιωτόπουλο. Ήρθε εδώ, είπε αυτά που είπε, δεν άκουσε κανέναν, έφυγε και θα ξαναβγάλει αύριο τις ίδιες ανακοινώσεις.

Να αφήσω όλα τα άλλα, να αφήσω το πρόβλημα που δημιουργείται και τις ενδεχόμενες ανησυχίες στα παιδιά, στους γονείς τους κ.λπ. και να πάω στην επιδίωξη της ΝΔ. Πιστεύει η Νέα Δημοκρατία ότι μ’ αυτό τον τρόπο εξυπηρετείται η ίδια; Δείτε την απήχηση που έχουν αυτές οι ανακοινώσεις στην κοινή γνώμη, δείτε αν κανείς τις προσέχει. Αυτό δεν το λέω γιατί είναι δικό μου θέμα, ούτε έχω καμία διάθεση ούτε είναι και ο ρόλος μου να κάνω υποδείξεις στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Πιστεύω όμως ότι σε μια γενικότερη εποχή αμφισβητήσεων της πολιτικής μία προχειρότητα στην αντιμετώπιση τόσο δύσκολων θεμάτων είναι εις βάρος γενικότερα του πολιτικού συστήματος. Και ευτυχώς που υπάρχουν θεσμοί, όπως το Συμβούλιο της Επικρατείας, που μέσα σε μία ημέρα έκλεισε αυτό το θέμα –θα συζητηθεί αργότερα στην Ολομέλεια- και έτσι τουλάχιστον τα παιδιά εκείνα που ήθελαν να δώσουν εξετάσεις και οι οικογένειές τους αντιλαμβάνονται ότι δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα.

Θα ήθελα, κύριε Πρόεδρε, αν μου επιτρέπετε, ένα - δύο λεπτά ακόμη, για να απαντήσω και στα υπόλοιπα ερωτήματα.

Να απαντήσω κατ’ αρχάς για τους πολύτεκνους. Από τους πολύτεκνους δεν αφαιρείται το δικαίωμά τους, δεν αφαιρείται η ειδική μεταχείριση που έχει κάνει η Πολιτεία σε αυτούς για μία σειρά από λόγους. Άλλωστε και το Σύνταγμα το λέει αυτό. Με την νέα ρύθμιση, ο τρόπος που θα αξιοποιήσουν αυτή την ευχέρεια και αυτή την ειδική μεταχείριση είναι τέτοιος που θα είναι και αξιοκρατικός και αδιάβλητος. Τίποτα παραπάνω απ’ αυτά.

Επίσης, θα ήθελα να κάνω κι ένα σχόλιο για την αναπροσαρμογή του κριτηρίου του εισοδήματος. Ελέχθη προηγουμένως από κάποιον Βουλευτή: «Γιατί προβλέπεται αναπροσαρμογή;» Πρέπει να προβλέπεται, διότι αλλάζουν τα δεδομένα. Του χρόνου δεν πρόκειται να πέσει χαμηλότερα. Ψηλότερα μπορεί να πάει. Όμως δεν μπορείς κάθε φορά να φέρνεις ένα νόμο και να πεις πέρυσι ήταν 60.000 φέτος θα είναι 65.000.

Μια κουβέντα θα ήθελα να πω ακόμη για το πόρισμα της «επιτροπής Μπαμπινιώτη». Εγώ θα ήθελα οποιοσδήποτε από τη Νέα Δημοκρατία και κυρίως ο τότε Υπουργός, κ. Σπηλιωτόπουλος, να έρθει οπουδήποτε και να συζητήσουμε για το πόρισμα αυτό. Από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα των συνεδριάσεων ήμουν ο πρώτος που πήγαινα εκεί ως εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ο τελευταίος που έφευγα. Δεν μπορεί να λέγονται αυτά τα γενικά, οι γενικότητες σχετικά με το πόρισμα κ.λπ. Δεν υπήρχε πόρισμα. Υπήρχαν απόψεις που κατατέθηκαν. Υπήρχαν άνθρωποι που κατέθεσαν απόψεις ουσιαστικές, τεκμηριωμένες, και υπήρχαν άλλοι οι οποίοι είπαν γενικότητες. Όποιος θέλει πραγματικά να δει τι έγινε στην Επιτροπή αυτή, να διαβάσει τα πλήρη Πρακτικά. Και επειδή η τότε Κυβέρνηση δεν το έκανε αυτό, τα Πρακτικά σήμερα είναι στο Διαδίκτυο και μπορεί κανείς να τα δει και να δει τις απόψεις που διατυπώθηκαν και να αξιοποιήσει αυτές που θεωρεί σημαντικές.

Έρχομαι στα ΤΕΙ, γιατί αυτό είναι το τελευταίο σημαντικό θέμα που τέθηκε σήμερα. Πάλι νομίζω ότι για λόγους εντυπώσεων ακούστηκε επανειλημμένα ότι «κλείνουν Τμήματα ξαφνικά. Αγνοήθηκε η Βουλή». Πώς έγινε αυτό το πράγμα;

Το Υπουργείο Παιδείας έχει μία υποχρέωση κάθε χρόνο να δίνει τον αριθμό των εισακτέων. Και φέτος έκανε το ίδιο πράγμα. Μάλιστα η Αντιπολίτευση μας κατηγορούσε ότι καθυστερούσαμε να ανακοινώσουμε τον αριθμό των εισακτέων. Και τι κάναμε φέτος, τι είπαμε φέτος; Αντί να δημιουργούμε μία εντύπωση ότι αυξάνεται ο αριθμός των εισακτέων, ας δούμε πραγματικά πόσα παιδιά πηγαίνουν στα Τμήματα αυτά. Υπάρχουν Τμήματα τα οποία δεν είναι ελκυστικά στα παιδιά; Έχει έννοια σ’ αυτά τα Τμήματα να δηλώνουμε υψηλούς αριθμούς εισακτέων, ενώ δεν πηγαίνουν τα παιδιά;

Να σας πω επί τροχάδην μερικούς αριθμούς, για να αντιληφθείτε το πρόβλημα. Δεν θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα Τμήματα, αλλά θα αναφερθώ σε αριθμούς. Εκατόν εισακτέοι σ’ ένα Τμήμα, από τους οποίους δεκαοκτώ γράφτηκαν -πήραν συγγράμματα, γιατί συγγράμματα θα μπορούσαν να πάρουν και ηλεκτρονικά. Δεν χρειάστηκε να πάνε καν στην πόλη εκείνη. Εκατόν είκοσι - εβδομήντα εννιά. Τριακόσιοι - τριάντα. Διακόσιοι- τριάντα οκτώ. Διακόσιοι τριάντα - τριάντα τρεις. Εκατόν πενήντα - είκοσι. Διακόσιοι –τριάντα. Διακόσιοι - είκοσι έξι. Διακόσιοι –είκοσι πέντε. Διακόσιοι πενήντα –τριάντα δύο. Διακόσιοι τριάντα –είκοσι οκτώ. Τι ήταν για μας το εύκολο; Το εύκολο ήταν να πούμε πάλι διακόσιοι τριάντα - διακόσιοι πενήντα, να αύξηση του αριθμού των εισακτέων, να μία κυβέρνηση φιλολαϊκή! Είναι έντιμο αυτό απέναντι στους πολίτες ή είναι πιο έντιμο το να πούμε ότι εδώ διαπιστώνουμε, έχοντας τα στοιχεία, ότι τα Τμήματα αυτά δεν είναι ελκυστικά στα νέα παιδιά;

Δεν μπορεί να προσθέσουμε έναν θεωρητικό, έναν εικονικό αριθμό εισακτέων, χωρίς να υπάρχουν υποψήφιοι που να επιλέγουν αυτά τα τμήματα. Γι’ αυτό το λόγο είπαμε φέτος θα καθορίσουμε αυτούς τους αριθμούς και θα δούμε σε ποια τμήματα πρέπει να μην έχουμε αριθμό εισακτέων, για να δούμε στη συνέχεια ποιος είναι ο καλύτερος δυνατός τρόπος να αντιμετωπίσουμε καθένα από αυτά τα τμήματα. Μπορεί να χρειάζεται να διευρυνθεί το γνωστικό τους αντικείμενο, μπορεί να χρειάζεται να συνενωθούν με άλλα τμήματα. Αυτό είναι το ένα, το πρώτο θέμα.

Το δεύτερο θέμα είναι να μην έχουμε τμήματα σε διαφορετικές πόλεις της χώρας με το ίδιο αντικείμενο, που δεν έχουν εισακτέους. Μήπως πρέπει να μαζέψουμε τα τμήματα αυτά σε ένα τόπο και να φτιάξουμε ένα τμήμα που θα είναι ελκυστικό, θα έχει υποδομές και θα έχει φοιτητές; Διαφορετικά το να λέμε απλώς ότι υποβιβάζουμε-υποβαθμίζουμε την εκπαίδευση είναι νομίζω άκρως αρνητικό, για την ουσία της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Και να σας πω μερικά στοιχεία παραπάνω για αυτά τα είκοσι τέσσερα τμήματα, για τα οποία είπαμε ότι δεν υπάρχουν φοιτητές. Οι εισακτέοι πέρυσι ήταν 5.210. Αυτοί που πήραν συγγράμματα ήταν 1.000. Δεν είναι καν βέβαιο ότι πήγαν εκε, πήραν συγγράμματα απλώς. Και επίσης 412 έφυγαν με μεταγραφή. Αν αυτά τα στοιχεία δεν πείθουν ότι φέτος δεν θα έπρεπε να υπάρξει αριθμός εισακτέων για τα τμήματα αυτά, δεν ξέρω με ποιο άλλο τρόπο θα μπορούσε να γίνει κανείς πειστικός.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Συγγνώμη. Θα καταθέσω και τη διόρθωση για τα Πρακτικά.

(Στο σημείο αυτό ο Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, κ. Ιωάννης Πανάρετος καταθέτει για τα Πρακτικά τις προαναφερθείσες νομοτεχνικές βελτιώσεις.)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Να καταχωρηθεί για τα Πρακτικά και να διανεμηθεί, κύριε Υφυπουργέ.

……

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Ευχαριστώ, κύριε συνάδελφε.

Κύριε Υφυπουργέ, θέλετε να προσθέσετε μήπως κάτι, πριν το κλείσιμο της συζήτησης;

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Μάλιστα, κύριε Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Ορίστε, έχετε το λόγο.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Εγώ είμαι βέβαιος ότι, όταν κάνουμε την ουσιαστική συζήτηση για το μέλλον των μονάδων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, θα υπάρξουν προτάσεις που θα είναι ουσιαστικές και όχι απλώς μία μεταφορά δικαιολογημένων, θα το πω έτσι, ανησυχιών των εκπαιδευτικών.

Κύριε Ταλιαδούρο, μας έχετε κάνει πολλές φορές ως Κόμμα, κριτική για την κατάργηση της βάσης του δέκα. Θα σας θυμίσω τι έλεγε ο νόμος που είχατε ψηφίσει, διότι δεν μιλήσατε μόνο για συγχωνεύσεις, αλλά μιλήσατε και για καταργήσεις τμημάτων. Το συγκεκριμένο Τμήμα, για να πάω στις δικές σας τις απόψεις, είχε διακόσιους εισαχθέντες, ογδόντα έξι πήραν σύγγραμμα και απ’ αυτούς που μπήκαν, οι εκατόν τριάντα δύο είχαν μέσο όρο βαθμολογίας κάτω από πέντε. Με το δικό σας το νόμο, θα είχε κλείσει το τμήμα, χωρίς καμία άλλη συζήτηση.

Αυτό που λέμε τώρα είναι να μην μπουν εισακτέοι, αφού βλέπουμε ότι δεν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια, δεν υπάρχουν αντικειμενικοί λόγοι που να απασχολούν και να ελκύουν τους φοιτητές, για να δούμε στη συνέχεια πώς θα το αντιμετωπίσουμε.

Θέλω να πω και κάτι που έχει μία ευρύτερη σημασία σε σχέση με την πολιτική και τη διαμόρφωση της πολιτικής της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι φανερό ότι η τακτική που ακολουθήθηκε μέχρι σήμερα δεν απέδωσε. Διαλέγαμε έναν ελκυστικό τίτλο και μία περιοχή, η οποία ανταποκρινόταν στον ελκυστικό τίτλο «Ιχθυοκαλλιέργεια - Μεσολόγγι» -ήταν παρά πολύ λογικό- και λέγαμε να το τμήμα. Ξεχνούσαμε ένα πράγμα. Τα πανεπιστήμια δεν υπάρχουν για τους καθηγητές, ούτε για τις υποδομές. Υπάρχουν για τους φοιτητές, για να πάνε κάποιοι να σπουδάσουν.

Αν θέλετε, θα διατυπώσω μία προσωπική άποψη εδώ. Πολλά από αυτά τα αντικείμενα –ιχθυοκαλλιέργειες, που είπατε, τουριστικές σπουδές, θερμοκήπια- ενώ είναι βασικοί πυλώνες ανάπτυξης, δεν πηγαίνουν τα παιδιά να σπουδάσουν. Αυτό κάτι λέει. Τι λέει, κατά τη γνώμη μου; Ότι δεν χρειάζονται τετραετείς σπουδές. Χρειάζονται σπουδές μικρότερου χρόνου, ουσιαστικές, όχι θεωρητικές, που να πηγαίνει το παιδί, να πηγαίνει ο νέος να σπουδάζει και να βγαίνει και να μπορεί να δουλέψει -όχι να πάρει μετά από τέσσερα χρόνια και όχι τέσσερα, γιατί αν σας έλεγα και τους μέσους όρους απόκτησης των πτυχίων σ’ αυτά τα τμήματα θα βλέπατε ότι είναι επτά, οχτώ χρόνια- να πηγαίνει, να σπουδάζει κάτι και αυτό που σπουδάζει να έχει μία ανταπόκριση στο μέλλον του και στην εξεύρεση εργασίας. Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Ευχαριστώ, κύριε Υφυπουργέ. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί της ενότητας των άρθρων και των τροπολογιών του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων: «Θεσμικό πλαίσιο των Προτύπων Πειραματικών Σχολείων, Ίδρυση Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, Οργάνωση του Ινστιτούτου Τεχνολογίας Υπολογιστών και Εκδόσεων «ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ» και λοιπές διατάξεις» και η ψήφισή τους θα γίνει χωριστά.