Θα απαντήσει ο Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κ. Ιωάννης Πανάρετος.
Καλείται ο ερωτών Βουλευτής Β΄ Αθηνών του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Κωνσταντίνος Αϊβαλιώτης επί δίλεπτον να δώσει το διάγραμμα της ερωτήσεώς του.
Καλείται ο ερωτών Βουλευτής Β΄ Αθηνών του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Κωνσταντίνος Αϊβαλιώτης επί δίλεπτον να δώσει το διάγραμμα της ερωτήσεώς του.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΪΒΑΛΙΩΤΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Δεύτερη ερώτηση μέσα σε δύο μέρες για θέματα παιδείας. Και χθες είχα ερώτηση. Ήρθε και μου απάντησε η κυρία Χριστοφιλοπούλου, η οποία είναι, επίσης, όπως και εσείς, άνθρωπος που πονάει τα ζητήματα της εκπαίδευσης. Και οι δύο τα γνωρίζετε σε βάθος.
Όταν ήμουν φοιτητής, αλλά και αργότερα, σκεφτόμουν πόσο χρήσιμο θα ήταν να μάθαιναν όλοι οι Έλληνες φορολογούμενοι τι πραγματικά συμβαίνει στα πανεπιστήμια. Αν δηλαδή αυτά τα πανεπιστήμια είναι, όπως καταγγέλλεται συχνά από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, φωλιές σκανδάλων και οικογενειοκρατίας, αν τα χρήματα του κόσμου πιάνουν τόπο, αν οι «παρεούλες» και οι κλίκες κάνουν κουμάντο σε ιδρύματα, που κανονικά θα έπρεπε να δίνουν το παράδειγμα και να είναι στην πρωτοπορία και της αξιοκρατίας και της επιβράβευσης του ικανότερου.
Σήμερα, λοιπόν, ζούμε εν συγκρίσει με το παρελθόν –το ξέρετε καλύτερα από μένα- στην εποχή των άφθονων τεχνολογικών μέσων.
Οι πανεπιστημιακές σχολές στην πατρίδα μας έχουν αυξηθεί πάρα πολύ. Υπάρχουν πάρα πολλές πανεπιστημιακές σχολές και πολλά πανεπιστήμια και οι πόροι είναι, παρά την κρίση, την οποία όλοι βιώνουμε, πολύ περισσότεροι από τις περασμένες δεκαετίες, αφού η Ελλάδα ιδίως μετά το 1974 αναπτύχθηκε αρκετά.
Η υποβάθμιση, όμως, της παρεχόμενης γνώσης από τα πανεπιστήμια είναι καταφανής. Νομίζω ότι αυτό το αναγνωρίζουμε όλοι. Υπάρχει υποβάθμιση της παρεχόμενης γνώσης, εξ ου και η κατρακύλα των πανεπιστημίων μας σε σχέση με την παγκόσμια κατάταξη, σε σχέση με τα υπόλοιπα πανεπιστήμια.
Παλαιότερα ακούγαμε για καθηγητές «ογκόλιθους». Είχανε οι γονείς μου στα δημόσια πανεπιστήμια που σπούδαζαν καθηγητές «ογκόλιθους». Σήμερα, αυτοί οι «ογκόλιθοι» αρχίζουν και σπανίζουν σε επικίνδυνο βαθμό και αντικαθίστανται, δυστυχώς πολλές φορές, από «τούβλα». Και αυτό συμβαίνει ενώ χιλιάδες Έλληνες έχουν σημαντικά ακαδημαϊκά προσόντα, έχουν πολύ δυνατά διδακτορικά, μιλάνε πολλές γλώσσες, έχουν σπουδάσει σε κορυφαία ξένα πανεπιστήμια. Υπάρχουν νέοι Έλληνες πολίτες που είναι πολύ σημαντικοί επιστήμονες, έχουν ιδρώσει, έχουν ξοδευτεί, αλλά δεν μπορούν να σπάσουν το φράγμα της παρεούλας, της οικογενειοκρατίας, της κλίκας, της ψευτοκουλτούρας, των γόνων.
Νέοι, λοιπόν, με τεράστια ακαδημαϊκή συγκρότηση και εξειδικευμένες γνώσεις μένουν έξω από θέσεις ΔΕΠ, πολύ απλά γιατί δεν έχουν «μπάρμπα στη Κορώνη», δεν έχουν έναν συγγενή εντός των τειχών που να τους σπρώξει, ώστε να σπάσουν αυτό το φράγμα της οικογενειοκρατίας και να πάρουν κι αυτοί αυτό που αξίζουν, μια θέση στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ ως διδάσκοντες.
Κύριε Υπουργέ, δοθείσης της ευαισθησίας που έχετε, θέλω να σας ρωτήσω ποια μέτρα θα πάρετε άμεσα, ώστε να σπάσει αυτό το απόστημα της οικογενειοκρατίας και της φαυλοκρατίας σε πανεπιστημιακές σχολές και πόσους διορισμούς γιων και θυγατέρων εντοπίσατε τον έναν χρόνο που βρίσκεστε σε αυτή την θέση και τους σταματήσατε;
Ευχαριστώ.
Δεύτερη ερώτηση μέσα σε δύο μέρες για θέματα παιδείας. Και χθες είχα ερώτηση. Ήρθε και μου απάντησε η κυρία Χριστοφιλοπούλου, η οποία είναι, επίσης, όπως και εσείς, άνθρωπος που πονάει τα ζητήματα της εκπαίδευσης. Και οι δύο τα γνωρίζετε σε βάθος.
Όταν ήμουν φοιτητής, αλλά και αργότερα, σκεφτόμουν πόσο χρήσιμο θα ήταν να μάθαιναν όλοι οι Έλληνες φορολογούμενοι τι πραγματικά συμβαίνει στα πανεπιστήμια. Αν δηλαδή αυτά τα πανεπιστήμια είναι, όπως καταγγέλλεται συχνά από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, φωλιές σκανδάλων και οικογενειοκρατίας, αν τα χρήματα του κόσμου πιάνουν τόπο, αν οι «παρεούλες» και οι κλίκες κάνουν κουμάντο σε ιδρύματα, που κανονικά θα έπρεπε να δίνουν το παράδειγμα και να είναι στην πρωτοπορία και της αξιοκρατίας και της επιβράβευσης του ικανότερου.
Σήμερα, λοιπόν, ζούμε εν συγκρίσει με το παρελθόν –το ξέρετε καλύτερα από μένα- στην εποχή των άφθονων τεχνολογικών μέσων.
Οι πανεπιστημιακές σχολές στην πατρίδα μας έχουν αυξηθεί πάρα πολύ. Υπάρχουν πάρα πολλές πανεπιστημιακές σχολές και πολλά πανεπιστήμια και οι πόροι είναι, παρά την κρίση, την οποία όλοι βιώνουμε, πολύ περισσότεροι από τις περασμένες δεκαετίες, αφού η Ελλάδα ιδίως μετά το 1974 αναπτύχθηκε αρκετά.
Η υποβάθμιση, όμως, της παρεχόμενης γνώσης από τα πανεπιστήμια είναι καταφανής. Νομίζω ότι αυτό το αναγνωρίζουμε όλοι. Υπάρχει υποβάθμιση της παρεχόμενης γνώσης, εξ ου και η κατρακύλα των πανεπιστημίων μας σε σχέση με την παγκόσμια κατάταξη, σε σχέση με τα υπόλοιπα πανεπιστήμια.
Παλαιότερα ακούγαμε για καθηγητές «ογκόλιθους». Είχανε οι γονείς μου στα δημόσια πανεπιστήμια που σπούδαζαν καθηγητές «ογκόλιθους». Σήμερα, αυτοί οι «ογκόλιθοι» αρχίζουν και σπανίζουν σε επικίνδυνο βαθμό και αντικαθίστανται, δυστυχώς πολλές φορές, από «τούβλα». Και αυτό συμβαίνει ενώ χιλιάδες Έλληνες έχουν σημαντικά ακαδημαϊκά προσόντα, έχουν πολύ δυνατά διδακτορικά, μιλάνε πολλές γλώσσες, έχουν σπουδάσει σε κορυφαία ξένα πανεπιστήμια. Υπάρχουν νέοι Έλληνες πολίτες που είναι πολύ σημαντικοί επιστήμονες, έχουν ιδρώσει, έχουν ξοδευτεί, αλλά δεν μπορούν να σπάσουν το φράγμα της παρεούλας, της οικογενειοκρατίας, της κλίκας, της ψευτοκουλτούρας, των γόνων.
Νέοι, λοιπόν, με τεράστια ακαδημαϊκή συγκρότηση και εξειδικευμένες γνώσεις μένουν έξω από θέσεις ΔΕΠ, πολύ απλά γιατί δεν έχουν «μπάρμπα στη Κορώνη», δεν έχουν έναν συγγενή εντός των τειχών που να τους σπρώξει, ώστε να σπάσουν αυτό το φράγμα της οικογενειοκρατίας και να πάρουν κι αυτοί αυτό που αξίζουν, μια θέση στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ ως διδάσκοντες.
Κύριε Υπουργέ, δοθείσης της ευαισθησίας που έχετε, θέλω να σας ρωτήσω ποια μέτρα θα πάρετε άμεσα, ώστε να σπάσει αυτό το απόστημα της οικογενειοκρατίας και της φαυλοκρατίας σε πανεπιστημιακές σχολές και πόσους διορισμούς γιων και θυγατέρων εντοπίσατε τον έναν χρόνο που βρίσκεστε σε αυτή την θέση και τους σταματήσατε;
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Ευχαριστώ, κύριε συνάδελφε.
Ο Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κ. Ιωάννης Πανάρετος έχει τον λόγο.
Ο Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κ. Ιωάννης Πανάρετος έχει τον λόγο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Κατ’ αρχήν, σας ευχαριστώ που δεχθήκατε να αλλάξουμε την ημερομηνία, γιατί την περασμένη εβδομάδα έπρεπε να πάρω μέρος στην Σύνοδο Υπουργών Έρευνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Έχετε θέσει ένα θέμα στην ερώτησή σας και σήμερα το αναπτύξατε περισσότερο ουσιαστικά για την αξιοκρατία μέσα στο πανεπιστήμιο. Όσον αφορά την ερώτησή σας, έχω κάνει προσπάθειες να συλλέξω τα στοιχεία και να σας τα δώσω. Δυστυχώς, παρότι η ερώτησή σας έγινε στις 26/08 και στις 02/09 ζητήσαμε από τα πανεπιστήμια τα στοιχεία, υπάρχουν πανεπιστήμια -αρκετά θα έλεγα, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Οικονομικό Πανεπιστήμιο, το Πανεπιστήμιο Πειραιώς, της Πάτρας, των Ιωαννίνων, της Θράκης, της Κρήτης, της Πελοποννήσου – που δεν έχουν απαντήσει. Θα επιμείνω όμως και θα έχετε τα στοιχεία αυτά που ζητήσατε, γιατί είναι υποχρέωσή μας να τα συλλέξουμε και να σας τα δώσουμε.
Η δυσκολία στην αξιοκρατία στα πανεπιστήμια έγκειται στο ότι δεν είναι εύκολο να επιβληθεί από το Κράτος. Η αξιοκρατία στα πανεπιστήμια είναι μια διαδικασία που διαμορφώνεται από ακαδημαϊκή παράδοση και η ακαδημαϊκή παράδοση χρειάζεται ανθρώπους – και πανεπιστημιακούς βέβαια, αφού μιλάμε για τα πανεπιστήμια- που βάζουν την αξιοκρατία πάνω από οποιαδήποτε άλλη σχέση, είτε είναι αυτή συγγενική, όπως την περιγράψατε εσείς, είτε είναι άλλης μορφής σχέση. Γνωρίζετε ότι υπάρχουν και οι πολιτικές σχέσεις. Υπάρχουν και σχέσεις επαγγελματικές πολλές φορές.
Ως Υφυπουργός Παιδείας, πρέπει να σας πω ότι συνάντησα την εξής κατάσταση, όταν ανέλαβα αυτή την φορά στο Υπουργείο Παιδείας πριν από ένα χρόνο. Ο νόμος του 2007 της προηγούμενης κυβέρνησης είχε εκχωρήσει την αρμοδιότητα του ελέγχου νομιμότητας των εκλογών των καθηγητών στους Πρυτάνεις. Η σκέψη ήταν κατ’ αρχήν σωστή, ότι στο πλαίσιο της αυτοτέλειας πρέπει τα πανεπιστήμια να ελέγχουν τις διαδικασίες. Δεν έχει αποδειχθεί, όμως, αυτή η εκχώρηση αρμοδιοτήτων αποτελεσματική. Πρέπει να σας πω ότι, στον ίδιο νόμο προβλεπόταν ότι το Υπουργείο Παιδείας μπορεί να ασκήσει έλεγχο νομιμότητας αν υπάρξει κάποια καταγγελία ή διαμαρτυρία και είτε να ακυρώσει μία διαδικασία είτε να την αναπέμψει στο πανεπιστήμιο.
Κοιτάζοντας τα στοιχεία, είδα ότι, στο διάστημα από το 2007 μέχρι τον Οκτώβρη του 2009, δεν είχε γίνει καμία τέτοια ενέργεια. Από τον Οκτώβρη του 2009 μέχρι σήμερα, μπορώ να σας πω ότι έχουν διερευνηθεί ή βρίσκονται σε διαδικασία διερεύνησης οι περιπτώσεις εκλογής εκατό περίπου καθηγητών στα πανεπιστήμια μετά από ενστάσεις ή διαμαρτυρίες. Επίσης, έχουν ακυρωθεί δεκαπέντε διορισμοί καθηγητών στα πανεπιστήμια, γιατί διαπιστώθηκε κατά τον έλεγχο ότι η διαδικασία που είχε ακολουθηθεί δεν ήταν νόμιμη.
Υπάρχει, όμως, ένα ευρύτερο θέμα για την έκταση της αρμοδιότητας και την δυνατότητα ελέγχου που έχει ο Υπουργός Παιδείας ή ο Υφυπουργός. Δηλαδή, αν έχει την αρμοδιότητα να προχωρήσει πέρα από τον τυπικό έλεγχο νομιμότητας –όπως εγώ κάνω αυτήν την στιγμή- σε έναν πιο ουσιαστικό έλεγχο. Δεν έχει αυτήν την ευχέρεια. Αυτήν την υποχρέωση έπρεπε να την ασκούν τα ίδια τα πανεπιστήμια, και θα μου δοθεί η ευκαιρία στην δευτερολογία μου να εξηγήσω γιατί, κατά τη γνώμη μου, αυτό δεν έχει συμβεί και για το πώς προτιθέμεθα να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα αυτό.
Σας ευχαριστώ.
Έχετε θέσει ένα θέμα στην ερώτησή σας και σήμερα το αναπτύξατε περισσότερο ουσιαστικά για την αξιοκρατία μέσα στο πανεπιστήμιο. Όσον αφορά την ερώτησή σας, έχω κάνει προσπάθειες να συλλέξω τα στοιχεία και να σας τα δώσω. Δυστυχώς, παρότι η ερώτησή σας έγινε στις 26/08 και στις 02/09 ζητήσαμε από τα πανεπιστήμια τα στοιχεία, υπάρχουν πανεπιστήμια -αρκετά θα έλεγα, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Οικονομικό Πανεπιστήμιο, το Πανεπιστήμιο Πειραιώς, της Πάτρας, των Ιωαννίνων, της Θράκης, της Κρήτης, της Πελοποννήσου – που δεν έχουν απαντήσει. Θα επιμείνω όμως και θα έχετε τα στοιχεία αυτά που ζητήσατε, γιατί είναι υποχρέωσή μας να τα συλλέξουμε και να σας τα δώσουμε.
Η δυσκολία στην αξιοκρατία στα πανεπιστήμια έγκειται στο ότι δεν είναι εύκολο να επιβληθεί από το Κράτος. Η αξιοκρατία στα πανεπιστήμια είναι μια διαδικασία που διαμορφώνεται από ακαδημαϊκή παράδοση και η ακαδημαϊκή παράδοση χρειάζεται ανθρώπους – και πανεπιστημιακούς βέβαια, αφού μιλάμε για τα πανεπιστήμια- που βάζουν την αξιοκρατία πάνω από οποιαδήποτε άλλη σχέση, είτε είναι αυτή συγγενική, όπως την περιγράψατε εσείς, είτε είναι άλλης μορφής σχέση. Γνωρίζετε ότι υπάρχουν και οι πολιτικές σχέσεις. Υπάρχουν και σχέσεις επαγγελματικές πολλές φορές.
Ως Υφυπουργός Παιδείας, πρέπει να σας πω ότι συνάντησα την εξής κατάσταση, όταν ανέλαβα αυτή την φορά στο Υπουργείο Παιδείας πριν από ένα χρόνο. Ο νόμος του 2007 της προηγούμενης κυβέρνησης είχε εκχωρήσει την αρμοδιότητα του ελέγχου νομιμότητας των εκλογών των καθηγητών στους Πρυτάνεις. Η σκέψη ήταν κατ’ αρχήν σωστή, ότι στο πλαίσιο της αυτοτέλειας πρέπει τα πανεπιστήμια να ελέγχουν τις διαδικασίες. Δεν έχει αποδειχθεί, όμως, αυτή η εκχώρηση αρμοδιοτήτων αποτελεσματική. Πρέπει να σας πω ότι, στον ίδιο νόμο προβλεπόταν ότι το Υπουργείο Παιδείας μπορεί να ασκήσει έλεγχο νομιμότητας αν υπάρξει κάποια καταγγελία ή διαμαρτυρία και είτε να ακυρώσει μία διαδικασία είτε να την αναπέμψει στο πανεπιστήμιο.
Κοιτάζοντας τα στοιχεία, είδα ότι, στο διάστημα από το 2007 μέχρι τον Οκτώβρη του 2009, δεν είχε γίνει καμία τέτοια ενέργεια. Από τον Οκτώβρη του 2009 μέχρι σήμερα, μπορώ να σας πω ότι έχουν διερευνηθεί ή βρίσκονται σε διαδικασία διερεύνησης οι περιπτώσεις εκλογής εκατό περίπου καθηγητών στα πανεπιστήμια μετά από ενστάσεις ή διαμαρτυρίες. Επίσης, έχουν ακυρωθεί δεκαπέντε διορισμοί καθηγητών στα πανεπιστήμια, γιατί διαπιστώθηκε κατά τον έλεγχο ότι η διαδικασία που είχε ακολουθηθεί δεν ήταν νόμιμη.
Υπάρχει, όμως, ένα ευρύτερο θέμα για την έκταση της αρμοδιότητας και την δυνατότητα ελέγχου που έχει ο Υπουργός Παιδείας ή ο Υφυπουργός. Δηλαδή, αν έχει την αρμοδιότητα να προχωρήσει πέρα από τον τυπικό έλεγχο νομιμότητας –όπως εγώ κάνω αυτήν την στιγμή- σε έναν πιο ουσιαστικό έλεγχο. Δεν έχει αυτήν την ευχέρεια. Αυτήν την υποχρέωση έπρεπε να την ασκούν τα ίδια τα πανεπιστήμια, και θα μου δοθεί η ευκαιρία στην δευτερολογία μου να εξηγήσω γιατί, κατά τη γνώμη μου, αυτό δεν έχει συμβεί και για το πώς προτιθέμεθα να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα αυτό.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Ο Βουλευτής του ΛΑΟΣ κ. Κωνσταντίνος Αϊβαλιώτης έχει τρία λεπτά για να αναπτύξει την ερώτησή του.
Παρακαλώ, κύριε συνάδελφε.
Παρακαλώ, κύριε συνάδελφε.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΪΒΑΛΙΩΤΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κατ’ αρχάς, κύριε Υπουργέ, θέλω να σας ευχαριστήσω γιατί απαντήσατε σε πολύ μεγάλο βαθμό αυτό που σας ρώτησα. Τρία χρόνια είμαι Βουλευτής και είναι σπάνιο ή, εν πάση περιπτώσει, δεν συναντάται συχνά να ρωτάει ο Βουλευτής κάτι συγκεκριμένο και να παίρνει συγκεκριμένη απάντηση. Χαίρομαι πάρα πολύ, γιατί στην συντριπτική πλειοψηφία αυτών των θεμάτων που έβαλα πήρα απάντηση.
Όταν έβαλα στο Google τις λέξεις «οικογενειοκρατία στα ελληνικά ΑΕΙ» είχα 88.600 αναφορές και διαμαρτυρίες. Φανταστείτε, 88.600 αναφορές στο Google για την οικογενειοκρατία στα ελληνικά ΑΕΙ! Είναι, λοιπόν, ένα σύγχρονο άγος, είναι πραγματικά ένα αίσχος. Και είναι ένα αίσχος το βόλεμα των γόνων και της οικογενειοκρατίας στην ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση. Πολύ δίκαια οι πολίτες διαμαρτύρονται για μας τους πολιτικούς, διαμαρτύρονται για την οικογενειοκρατία. Δεν θα πρέπει να την επιβραβεύουμε.
Διότι όπως γνωρίζετε, στην Ελλάδα έχουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία και ο καθένας έχει το δικαίωμα με τον σταυρό να επιλέγει Βουλευτές. Αν κάποιος διαμαρτύρεται για την οικογενειοκρατία, θα πρέπει με την πράξη του να δείχνει ότι την απορρίπτει. Δεν υπάρχει χούντα στην Ελλάδα, ούτε οι Βουλευτές βγαίνουν με τα τανκς. Βγαίνουν με τους σταυρούς. Άρα, όταν καταριόμαστε την οικογενειοκρατία, θα πρέπει στην πράξη κι εμείς ως πολίτες να κάνουμε αυτό που πρέπει.
Φυσικά, είναι κακή η οικογενειοκρατία στην πολιτική. Φυσικά, υπάρχει οικογενειοκρατία και στην δημοσιογραφία. Ή μήπως κάνω λάθος; Βλέπουμε γόνους δημοσιογράφων, γενιές δημοσιογράφων να έρχονται και να ξανάρχονται. Κι αυτή είναι η αλήθεια. Κι εκεί επικρατεί οικογενειοκρατία. Αλλά, επικρατεί και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με τους γόνους, τους γιους και τις κόρες που γίνονται καθηγητές κληρονομώντας τους θώκους των γονιών τους, κάτι που αποτελεί προφανώς ντροπή για την δημοκρατία.
Δημοκρατία, όμως, σημαίνει κυρίως αξιοκρατία και όχι κυριαρχία της κουλτουροπαρέας, των αχρείων, των κολλητών ή των συγγενών. Και λυπάμαι, αλλά τα τελευταία χρόνια, ιδίως μετά την μεταπολίτευση, βλέπω μία κυριαρχία των κολλητών και της παρέας στα ελληνικά πανεπιστήμια.
Πρέπει να πούμε το εξής: Η ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση έπιασε από το ’81 και πέρα πάτο, γιατί καθιερώθηκε η αρρωστημένης εμπνεύσεως ρύθμιση περί ψηφοφορίας των καθηγητών από τους φοιτητές. Τέλειωσα δύο διαφορετικά δημόσια πανεπιστήμια στην Ελλάδα. Τέλειωσα το Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών και έκανα μεταπτυχιακό στην ΑΣΟΕΕ. Βρέθηκα μετά, όταν δούλευα στις Βρυξέλλες, σε ένα άλλο δημόσιο πανεπιστήμιο, στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Βρυξελλών. Πρέπει να σας πω ότι εκεί, κύριε Υπουργέ, όταν σπούδαζα στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Βρυξελλών –έκανα το μεταπτυχιακό μου στις Πολιτικές Επιστήμες- οι ξένοι συνάδελφοι με ρωτούσαν αν πράγματι ισχύει αυτός ο νόμος, αυτό το όργιο συναλλαγής καθηγητών-φοιτητών, αλλά και η οικογενειοκρατία στην Ελλάδα. Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι μας πήραν χαμπάρι κι εκεί.
Κι επειδή ο κόσμος ζητάει ονόματα και σχολές και για να μην κατηγορηθούμε ότι λέμε γενικολογίες ή ότι ρίχνουμε σπαθιές στον αέρα, για αυτό ζήτησα από το Υπουργείο Παιδείας τα στοιχεία και σας ευχαριστώ που κάνατε την προσπάθεια να τα μαζέψετε. Αξιολογώ το γεγονός ότι παρότι προσπαθήσατε και παρότι πέρασαν δύο μήνες, μου αναφέρατε οκτώ – εννέα πανεπιστήμια τα οποία δεν έστειλαν τα στοιχεία.
Κοιτάξτε, δεν είναι το Κυπριακό. Θα πρέπει να το λύσουν αυτό το θέμα τα πανεπιστήμια και να εφοδιάσουν την Βουλή των Ελλήνων με το ποιοι καθηγητές έχουν τα παιδάκια τους στην ίδια σχολή διορισμένα. Διότι εγώ, αν δω ότι στις σχολές υπάρχει μπαμπάς ή μαμά και ο γιος και η κόρη βρίσκονται στην ίδια σχολή, θα πω ότι εδώ κάτι τρέχει. Και χαίρομαι πολύ που είπατε ότι είδατε εκατό διορισμούς και τους δεκαπέντε τους ακυρώσατε. Κατάλαβα καλά;
Κατ’ αρχάς, κύριε Υπουργέ, θέλω να σας ευχαριστήσω γιατί απαντήσατε σε πολύ μεγάλο βαθμό αυτό που σας ρώτησα. Τρία χρόνια είμαι Βουλευτής και είναι σπάνιο ή, εν πάση περιπτώσει, δεν συναντάται συχνά να ρωτάει ο Βουλευτής κάτι συγκεκριμένο και να παίρνει συγκεκριμένη απάντηση. Χαίρομαι πάρα πολύ, γιατί στην συντριπτική πλειοψηφία αυτών των θεμάτων που έβαλα πήρα απάντηση.
Όταν έβαλα στο Google τις λέξεις «οικογενειοκρατία στα ελληνικά ΑΕΙ» είχα 88.600 αναφορές και διαμαρτυρίες. Φανταστείτε, 88.600 αναφορές στο Google για την οικογενειοκρατία στα ελληνικά ΑΕΙ! Είναι, λοιπόν, ένα σύγχρονο άγος, είναι πραγματικά ένα αίσχος. Και είναι ένα αίσχος το βόλεμα των γόνων και της οικογενειοκρατίας στην ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση. Πολύ δίκαια οι πολίτες διαμαρτύρονται για μας τους πολιτικούς, διαμαρτύρονται για την οικογενειοκρατία. Δεν θα πρέπει να την επιβραβεύουμε.
Διότι όπως γνωρίζετε, στην Ελλάδα έχουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία και ο καθένας έχει το δικαίωμα με τον σταυρό να επιλέγει Βουλευτές. Αν κάποιος διαμαρτύρεται για την οικογενειοκρατία, θα πρέπει με την πράξη του να δείχνει ότι την απορρίπτει. Δεν υπάρχει χούντα στην Ελλάδα, ούτε οι Βουλευτές βγαίνουν με τα τανκς. Βγαίνουν με τους σταυρούς. Άρα, όταν καταριόμαστε την οικογενειοκρατία, θα πρέπει στην πράξη κι εμείς ως πολίτες να κάνουμε αυτό που πρέπει.
Φυσικά, είναι κακή η οικογενειοκρατία στην πολιτική. Φυσικά, υπάρχει οικογενειοκρατία και στην δημοσιογραφία. Ή μήπως κάνω λάθος; Βλέπουμε γόνους δημοσιογράφων, γενιές δημοσιογράφων να έρχονται και να ξανάρχονται. Κι αυτή είναι η αλήθεια. Κι εκεί επικρατεί οικογενειοκρατία. Αλλά, επικρατεί και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με τους γόνους, τους γιους και τις κόρες που γίνονται καθηγητές κληρονομώντας τους θώκους των γονιών τους, κάτι που αποτελεί προφανώς ντροπή για την δημοκρατία.
Δημοκρατία, όμως, σημαίνει κυρίως αξιοκρατία και όχι κυριαρχία της κουλτουροπαρέας, των αχρείων, των κολλητών ή των συγγενών. Και λυπάμαι, αλλά τα τελευταία χρόνια, ιδίως μετά την μεταπολίτευση, βλέπω μία κυριαρχία των κολλητών και της παρέας στα ελληνικά πανεπιστήμια.
Πρέπει να πούμε το εξής: Η ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση έπιασε από το ’81 και πέρα πάτο, γιατί καθιερώθηκε η αρρωστημένης εμπνεύσεως ρύθμιση περί ψηφοφορίας των καθηγητών από τους φοιτητές. Τέλειωσα δύο διαφορετικά δημόσια πανεπιστήμια στην Ελλάδα. Τέλειωσα το Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών και έκανα μεταπτυχιακό στην ΑΣΟΕΕ. Βρέθηκα μετά, όταν δούλευα στις Βρυξέλλες, σε ένα άλλο δημόσιο πανεπιστήμιο, στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Βρυξελλών. Πρέπει να σας πω ότι εκεί, κύριε Υπουργέ, όταν σπούδαζα στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Βρυξελλών –έκανα το μεταπτυχιακό μου στις Πολιτικές Επιστήμες- οι ξένοι συνάδελφοι με ρωτούσαν αν πράγματι ισχύει αυτός ο νόμος, αυτό το όργιο συναλλαγής καθηγητών-φοιτητών, αλλά και η οικογενειοκρατία στην Ελλάδα. Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι μας πήραν χαμπάρι κι εκεί.
Κι επειδή ο κόσμος ζητάει ονόματα και σχολές και για να μην κατηγορηθούμε ότι λέμε γενικολογίες ή ότι ρίχνουμε σπαθιές στον αέρα, για αυτό ζήτησα από το Υπουργείο Παιδείας τα στοιχεία και σας ευχαριστώ που κάνατε την προσπάθεια να τα μαζέψετε. Αξιολογώ το γεγονός ότι παρότι προσπαθήσατε και παρότι πέρασαν δύο μήνες, μου αναφέρατε οκτώ – εννέα πανεπιστήμια τα οποία δεν έστειλαν τα στοιχεία.
Κοιτάξτε, δεν είναι το Κυπριακό. Θα πρέπει να το λύσουν αυτό το θέμα τα πανεπιστήμια και να εφοδιάσουν την Βουλή των Ελλήνων με το ποιοι καθηγητές έχουν τα παιδάκια τους στην ίδια σχολή διορισμένα. Διότι εγώ, αν δω ότι στις σχολές υπάρχει μπαμπάς ή μαμά και ο γιος και η κόρη βρίσκονται στην ίδια σχολή, θα πω ότι εδώ κάτι τρέχει. Και χαίρομαι πολύ που είπατε ότι είδατε εκατό διορισμούς και τους δεκαπέντε τους ακυρώσατε. Κατάλαβα καλά;
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Μάλιστα.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΙΒΑΛΙΩΤΗΣ: Είναι ένα μεγάλο ποσοστό, κάτι συμβαίνει. Για να το κάνετε ως εποπτεύον Υπουργείο κάτι σημαίνει.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Δεν είχε συμβεί ποτέ στην ιστορία.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΙΒΑΛΙΩΤΗΣ: Δεν είχε συμβεί ποτέ και γι’ αυτό σας συγχαίρω για άλλη μια φορά. Αυτό είναι πολύ καλό βήμα και μακάρι να καθιερωθεί ως αρχή, όπου υπάρχει τέτοιο ζήτημα να παρεμβαίνει το Υπουργείο Παιδείας.
Οι Έλληνες, λοιπόν, περιμένουν στοιχεία και ονόματα, γιατί η κατάσταση είναι στο μη παρέκει. Θα χαρώ πολύ να έχω αυτό τον κατάλογο με τα ονόματα των σχολών όλων των ελληνικών πανεπιστημίων και των Τ.Ε.Ι., γιατί χρειάζεται διαφάνεια σε όλα και ενημέρωση των πολιτών, αφού στο κάτω-κάτω οι πολίτες είναι αυτοί που πληρώνουν και το μάρμαρο.
Ευχαριστώ.
Οι Έλληνες, λοιπόν, περιμένουν στοιχεία και ονόματα, γιατί η κατάσταση είναι στο μη παρέκει. Θα χαρώ πολύ να έχω αυτό τον κατάλογο με τα ονόματα των σχολών όλων των ελληνικών πανεπιστημίων και των Τ.Ε.Ι., γιατί χρειάζεται διαφάνεια σε όλα και ενημέρωση των πολιτών, αφού στο κάτω-κάτω οι πολίτες είναι αυτοί που πληρώνουν και το μάρμαρο.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Ο κ. Ιωάννης Πανάρετος, Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, έχει τον λόγο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Στην δευτερολογία μου θέλω να αναφερθώ λίγο περισσότερο στις αδυναμίες που εγώ τουλάχιστον, και ως καθηγητής πανεπιστημίου, βλέπω και να σας εξηγήσω τον τρόπο που θα προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε την ουσία του προβλήματος.
Οι δυσκολίες είναι ότι όταν έχεις ένα δημόσιο ίδρυμα, όπως είναι το πανεπιστήμιο, που έχει αποκλειστικά εσωστρεφή διοίκηση –η διοίκηση, δηλαδή, προέρχεται από το εσωτερικό και εκλέγεται μόνο από το εσωτερικό– είναι φυσικό, αυτός που εκλέγεται να προσπαθεί να ικανοποιήσει την εκλογική του βάση. Και σε αυτή την περίπτωση, η δυσκολία του να επιλέξει να κάνει αυτό που είναι σωστό σε σχέση με την ικανοποίηση αυτού που θέλει το τμήμα, το οποίο έχει εκλέξει κάποιον με μια διαδικασία η οποία δεν είναι αξιοκρατική, είναι κάτι δύσκολο.
Επομένως, χρειάζεται ανάταξη των ελληνικών πανεπιστημίων και αυτό είναι εκείνο που θα προσπαθήσουμε να κάνουμε.
Θέλω να σας πω ότι, στον έλεγχο νομιμότητας, τον οποίο κάνω και με μεγάλη προσπάθεια -γιατί χρειάζεται να ζητάμε τα στοιχεία, τους φακέλους από τα πανεπιστήμια, να επιμένουμε για να έλθουν οι φάκελοι από τα πανεπιστήμια-ουδέποτε με έχει απασχολήσει το όνομα του προσώπου για το οποίο γίνεται ο έλεγχος. Ουδέποτε με έχει απασχολήσει η πολιτική του τοποθέτηση. Για οποιαδήποτε περίπτωση υπάρχει καταγγελία ή διαμαρτυρία, έχω δώσει εντολή στις υπηρεσίες αμέσως να ζητούν τον φάκελο και να γίνεται ο έλεγχος νομιμότητας. Αυτό είναι εκείνο που μπορώ να κάνω αυτή την στιγμή.
Κάνατε μία αναφορά στους γόνους πολιτικών οικογενειών και δημοσιογραφίας. Στο πανεπιστήμιο, τα πράγματα πρέπει να είναι διαφορετικά, διότι στο κάτω-κάτω της γραφής, στην πολιτική, όπως είπατε, ψηφίζεται κανείς. Στην δημοσιογραφία εάν είναι μία επιχείρηση ιδιωτική, δεν μπορεί κανείς να πει γιατί δεν πρέπει κάποιος να διαλέξει συγγενικό του πρόσωπο. Στο πανεπιστήμιο, όμως, είναι απαραίτητο η διαδικασία να είναι αξιοκρατική και δεν πρέπει να αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης της ποιότητας και της ουσίας της εκλογής. Γιατί το πανεπιστήμιο αποτελεί και τον χώρο εκείνο που θα έπρεπε να είναι παράδειγμα για όλες τις άλλες δραστηριότητες στην κοινωνική ζωή.
Γι’ αυτόν τον λόγο και εμείς, στην προσπάθεια που θα κάνουμε για να αλλάξουμε τα πράγματα στο πανεπιστήμιο, ένα από τα πρώτα μας μελήματα είναι να αλλάξουμε τον τρόπο διοίκησης του πανεπιστημίου και ταυτόχρονα να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις εκείνες ώστε το πανεπιστήμιο και οι καθηγητές του να έχουν ως προτεραιότητα την εκλογή καθηγητών που θα ανταποκρίνονται σε υψηλές προδιαγραφές. Γιατί αυτός θα είναι ο τρόπος, ή θα είναι ένας από τους τρόπους, με τους οποίους θα αξιολογούνται τα πανεπιστήμια.
Σας ευχαριστώ.
Στην δευτερολογία μου θέλω να αναφερθώ λίγο περισσότερο στις αδυναμίες που εγώ τουλάχιστον, και ως καθηγητής πανεπιστημίου, βλέπω και να σας εξηγήσω τον τρόπο που θα προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε την ουσία του προβλήματος.
Οι δυσκολίες είναι ότι όταν έχεις ένα δημόσιο ίδρυμα, όπως είναι το πανεπιστήμιο, που έχει αποκλειστικά εσωστρεφή διοίκηση –η διοίκηση, δηλαδή, προέρχεται από το εσωτερικό και εκλέγεται μόνο από το εσωτερικό– είναι φυσικό, αυτός που εκλέγεται να προσπαθεί να ικανοποιήσει την εκλογική του βάση. Και σε αυτή την περίπτωση, η δυσκολία του να επιλέξει να κάνει αυτό που είναι σωστό σε σχέση με την ικανοποίηση αυτού που θέλει το τμήμα, το οποίο έχει εκλέξει κάποιον με μια διαδικασία η οποία δεν είναι αξιοκρατική, είναι κάτι δύσκολο.
Επομένως, χρειάζεται ανάταξη των ελληνικών πανεπιστημίων και αυτό είναι εκείνο που θα προσπαθήσουμε να κάνουμε.
Θέλω να σας πω ότι, στον έλεγχο νομιμότητας, τον οποίο κάνω και με μεγάλη προσπάθεια -γιατί χρειάζεται να ζητάμε τα στοιχεία, τους φακέλους από τα πανεπιστήμια, να επιμένουμε για να έλθουν οι φάκελοι από τα πανεπιστήμια-ουδέποτε με έχει απασχολήσει το όνομα του προσώπου για το οποίο γίνεται ο έλεγχος. Ουδέποτε με έχει απασχολήσει η πολιτική του τοποθέτηση. Για οποιαδήποτε περίπτωση υπάρχει καταγγελία ή διαμαρτυρία, έχω δώσει εντολή στις υπηρεσίες αμέσως να ζητούν τον φάκελο και να γίνεται ο έλεγχος νομιμότητας. Αυτό είναι εκείνο που μπορώ να κάνω αυτή την στιγμή.
Κάνατε μία αναφορά στους γόνους πολιτικών οικογενειών και δημοσιογραφίας. Στο πανεπιστήμιο, τα πράγματα πρέπει να είναι διαφορετικά, διότι στο κάτω-κάτω της γραφής, στην πολιτική, όπως είπατε, ψηφίζεται κανείς. Στην δημοσιογραφία εάν είναι μία επιχείρηση ιδιωτική, δεν μπορεί κανείς να πει γιατί δεν πρέπει κάποιος να διαλέξει συγγενικό του πρόσωπο. Στο πανεπιστήμιο, όμως, είναι απαραίτητο η διαδικασία να είναι αξιοκρατική και δεν πρέπει να αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης της ποιότητας και της ουσίας της εκλογής. Γιατί το πανεπιστήμιο αποτελεί και τον χώρο εκείνο που θα έπρεπε να είναι παράδειγμα για όλες τις άλλες δραστηριότητες στην κοινωνική ζωή.
Γι’ αυτόν τον λόγο και εμείς, στην προσπάθεια που θα κάνουμε για να αλλάξουμε τα πράγματα στο πανεπιστήμιο, ένα από τα πρώτα μας μελήματα είναι να αλλάξουμε τον τρόπο διοίκησης του πανεπιστημίου και ταυτόχρονα να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις εκείνες ώστε το πανεπιστήμιο και οι καθηγητές του να έχουν ως προτεραιότητα την εκλογή καθηγητών που θα ανταποκρίνονται σε υψηλές προδιαγραφές. Γιατί αυτός θα είναι ο τρόπος, ή θα είναι ένας από τους τρόπους, με τους οποίους θα αξιολογούνται τα πανεπιστήμια.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Ευχαριστούμε τον κύριο Υφυπουργό.
Posts
Εύγε!
ReplyDeleteΣυγχαρητήρια και σε εσάς και στο Βουλευτή. Αλλά κ. Υφυπουργέ πράγματι επί της ουσίας νομιμότητα δέν έχετε για ακύρωση διορισμών τέκνων κλπ.
ReplyDeleteΑλλά να διορίζει πρόσφατα η κυβένηση σας πρόεδρο ενός φορέα τον καθηγητή πρόεδρο ενός τμήματος οποίος βόλεψε τον γυιό του στο ίδιο τμήμα και αλλά συγγενικά πρόσωπα ως διοικητικό προσωπικό στο ίδιο τμήμα νομίζω ότι αυτό αποτελεί ηθική επιβράβευση του κυρίου αυτού. Τουλάχιστον αν έχετε το σθένος και την πολιτική βούληση σταματήστε να τους δίνετε θάρρος να παρανομούν εις βάρος της αξιοκρατίας και της δημοκρατίας. Τραβήξτε του τα αυτιά και σε αυτόν και φυσικά σε όλους τους άλλους.
Μπράβο σας κ. Υπουργέ!!!
ReplyDeleteΠέραν όμως των εκλογών μελών ΔΕΠ με συγγενικά πρόσωπα μέλη ΔΕΠ, δείτε ευρύτερα το θέμα του προσωπικού (διοικητικού, ΕΤΕΠ, κλπ) Πανεπιστημίων με συγγενική σχέση με μέλη ΔΕΠ. Θα εκπλαγείτε.
Δείτε και το θέμα "στημένων" επιτροπών μελών ΔΕΠ για εκλογές σε θέσεις εκτός Πανεπιστημίων, π.χ. διευθυντές Ινστιτούτων. Σε περιφερειακό επίπεδο ομάδες μελών ΔΕΠ προσπαθούν να αυξήσουν τη δύναμη επιρροής τους συμμετέχοντας σε επιτροπές κρίσης και εκλέγοντας πρόσωπα της αρεσκείας τους. Εξετάστε θέσεις που υπάγονται στο Υπουργείο Παιδείας με εκκρεμείς προσφυγές στο ΣτΕ και θα διαπιστώσετε εκλογές υποψηφίων που συγκεντρώνουν τα ελάχιστα προσόντα έναντι συνυποψηφίων τους σε διευθυντικές θέσεις.
Επιτέλους κάποια πράγματα λέγονται ευθέως.
ReplyDeleteΗ νομιμότητα δεν συνεπάγεται αυτόματα την αξιοκρατία.
Κατά τεκμήριο, στα πανεπιστήμια είναι έξυπνοι άνθρωποι. Επομένως μπορούν να σκαρφιστούν ένα εκατομμύριο νομότυπα τεχνάσματα για να επικρατήσει η απόλυτη αναξιοκρατία και νεποτισμός.
Κίνητρα προαγωγής της αξιοκρατίας δεν υπάρχουν, έλεγχος δεν υπάρχει, κι ο Έλληνας φορολογούμενος πληρώνει σε ένα άπατο βαρέλι.
Εάν το μόνο που μπορεί να κάνει η πολιτεία είναι έλεγχος νομιμότητας, τότε χάθηκε το τρένο. Το σύστημα αναπόφευκτα οδηγείται προς εσωτερική κατάρρευση.
Αυτοδιοίκητο χωρίς συνεχή αξιολόγηση και λογοδοσία είναι το απόλυτα κλειστό σύστημα αυξανόμενης εντροπίας.
Έχουμε το θάρρος ως πολιτεία να αλλάξουμε δραστικά;
Αναρωτιεμαι αν η αυτοτελεια των ΑΕΙ οδηγησει πιο ευκολα σε περιπτωσεις οικογενειοκρατιας αφου μονοι τους θα αποφασιζουν μονοι τους θα διαταζουν.
ReplyDeleteΗ οικογενειοκρατια δεν υπαρχει μονο στο ιδιο τμημα αλλα πολλοι ακαδημαικοι βολευουν δικα τους ατομα και σε αλλα παν/μια εφοσον γνωριζουν τους πρυτανεις.
Αγαπητε κ. Υφυπουργέ (Ι. Πανάρετος) , και κ. Βουλευτά (Κ. Αιβαλιωτης),
ReplyDeleteΔιάβασα με ενδιαφέρον την πρόσφατη συζήτηση σας στην βουλή σχετικά με το θέμα του Νεποτισμού στα Ελληνικά πανεπιστήμια.
Επειδή, πράγματι η γενική εντύπωση είναι ότι ο κ. Πανάρετος κάνει μια αξιόλογη προσπάθεια να διορθώσει ορισμένα πράγματα δεν θα χαλάσω την ατμόσφαιρα με το να αμφισβητήσω ορισμένα από τα λεχθέντα σας στην βουλή αλλά θα θέσω στην κρίση σας ορισμένα συγκεκριμένα γεγονότα.
Όπως ο κ. Υφυπουργός γνωρίζει έχω αφιερώσει αρκετό προσωπικό χρόνο τα τελευταία χρόνια σε ένα αγώνα (personal crusade) κατά της ενδημικής ‘παρανομίας’ στον χώρο των Ελληνικών πανεπιστημίων.
Για να μην επαναλαμβάνω τα ιδία πράγματα, και για την ενημέρωση του κ. Αιβαλιώτη, ανατυπώνω κατωτέρω την αρχική μου επικοινωνία με τον Πρωθυπουργό (και αρμόδιους Υπουργούς). Όπως βλέπετε δεν ομιλώ γενικώς και αορίστως, αλλά κάνω πολύ συγκεκριμένες καταγγελίες εκπηγάζουσες από προσωπικές εμπειρίες, αδιαφορώντας για το ‘πολιτικό κόστος’ (δηλ. την πολύ πιθανή ρετσινιά ότι πασχίζω για ίδιον όφελος).
Σαν αρχή, έχω δυο ερωτήσεις/απορίες προς τον κ. Υφυπουργό:
1. Γιατί, εφόσον η αρχική μου επιστολή χρονολογείται από 25-2-2010, και παρά τις υπενθυμίσεις μου, η αναζήτηση του φακέλου υποψηφιότητας μου από το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών έγινε στις 6-8-2010, δηλ. ‘κατόπιν εορτής’, δεδομένης της καταληκτικής ημερομηνίας για επανόρθωση (29 Μαΐου 2010).
2. Γιατί το συγκεκριμένο έγγραφο (Φ. 122.2/162/98470/Β2) με το οποίο ζητάτε τον Φάκελο μου από το ΓΠΑ δεν αναρτήθηκε στην ενότητα ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ του Υπουργικού σας ιστότοπου όπως έχουν αναρτηθεί άλλα παρόμοια έγραφα.
Προς το παρόν, θέλω να ελπίζω ότι πράγματι το όνομα η οι πολιτικές προτιμήσεις των πολιτών που απευθύνονται στον Υπουργικό σας γραφείο δεν έχουν καμιά επίδραση (όπως θα έπρεπε να μην έχουν) στον τρόπο με τον οποίο χειρίζεσθε τα υπηρεσιακά σας καθήκοντα. Με αυτή την πεποίθηση, και την διαβεβαίωση ότι και εγώ αντιμετωπίζω την πολιτική με αντικειμενικότητα και καλή προαίρεση σας ενημερώνω (δείτε: http://www.youtube.com/watch?v=L2UvUOFGIeY)
ότι ο αγώνας μου κατά της ενδημικής ‘παρανομίας’ στον χώρο των Ελληνικών πανεπιστημίων είναι πολυδιάστατος. Ελπίζω να ακούσω σύντομα για τα αποτελέσματα της έρευνα σας επί του φακέλου μου. Παρεμπιπτόντως σας ενημερώνω ότι από 10 Νοεμβρίου έως 5 Δεκεμβρίου θα ευρίσκομαι στην Ελλάδα και θα είμαι διαθέσιμος για μια προσωπική επαφή, αν θεωρηθεί χρήσιμη.
Με την προσήκωσα τιμή, και, με πατριωτικούς χαιρετισμούς,
Dr. A. P. (Tom) Papadopoulos
Senior Research Scientist, Agriculture and Agri-Food Canada (1980-present)
Assistant Professor, Aristotle University of Thessaloniki (June-August 1990)
Adjunct Full Professor, Laval University (1996-present)
Adjunct Full Professor, University of Windsor (1999-present)
Adjunct Full Professor, University of Guelph (2006-present)
Τηλ: 001-519-738 1226 Γραφείο, 001-519-969 2889 Σπίτι, 001-519-996 2939 Κινητό
Email: geoponoss@hotmail.com, and/or, tom.papadopoulos@agr.gc.ca
Αγαπητέ κ. Υφυπουργέ,
ReplyDeleteΣυγχαρητήρια για το γεγονός ότι τολμάτε να θίγετε θέματα τα οποία συνήθως οι περισσότεροι αποφεύγουν να θέσουν εντός των Πανεπιστημιακών τειχών αλλά και ότι έχετε εδραιώσει έναν πραγματικά ελεύθερο διάλογο με τους πολίτες.
Θα ήθελα να συμπληρώσω ορισμένες σκέψεις, περισσότερο προς προβληματισμό:
1. Δεν θα πρέπει, επ' ουδενί, να νατιμετωπίσουμε το ζήτημα εν είδει αντίστροφης διάκρισης (reverse discrimination). Υπάρχουν (ή μπορεί να υπάρχουν) πολύ αξιόλογοι, άριστοι, επιστήμονες που να είναι συγγενείς μελών ΔΕΠ. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια να αποκλειστεί κανείς.
2. Το βασικότερο πρόβλημα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι δεν μπορεί κανείς εύκολα να διακρίνει το πραγματικό από το "φτιαγμένο" βιογραφικό. Είναι γεγονός ότι ορισμένοι Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι ετοιμάζουν με μεγάλη επιμέλεια και επί πολλά χρόνια το προφίλ των συγγενών τους, επενδύοντας στα μικρά, ώστε στο τέλος το βιογραφικό να φαίνεται πολύ ισχυρό.
3. Δεύτερη κατάχρηση είναι το ότι ως επι το πλείστον οι συγγενείς μελών ΔΕΠ εκλέγονται χωρίς ανταγωνισμό. Ουσιαστικά ελάχιστοι τολμούν να υποβάλλουν υποψηφιότητα όταν ο άλλος υποψήφιος είναι συγγενής για να μην χρεωθούν αρνητική εισήγηση που θα υπονομεύσει και την μελλοντική τους καριέρα. Θα είχε ένα ενδιαφέρον κ. Υφυπουργέ, εκτός του καταλόγου με τα ονόματα των συγγενών μελών ΔΕΠ που καταρτίζετε, να εξετάσετε πόσοι από αυτούς έχουν εκλεγεί χωρίς αντίπαλο.
4. Η τρίτη κατάχρηση αφορά ΜΕΤΑ την εκλογή: Η πλειοψηφία των συγγνικών προσώπων που εκλέγονται, καταλαμβάνουν θέσεις στα Τμήματα και στα εργαστήρια των συγγενών τους όπου όχι μόνο ¨κληρονομούν" πόρους και φοιτητές αλλά έχουν το συγγενικό τους πρόσωπο ως φυσικό τους προϊστάμενο. Δηλαδή, έχουν ευνοϊκότερες συνθήκες ΚΑΙ ευνοϊκότερη εξέλιξη από όλα τα άλλα (απλά) μέλη ΔΕΠ.
5. Η τέταρτη κατάχρηση είναι το γεγονός ότι αν και οι συγγενείς τους εξαιρούνται από τα εκλεκτορικά σώματα, αυτό δεν ισχύει για τους (εκλεγμένους) συγγενείς άλλων μελών ΔΕΠ, οι οποίοι όχι σπάνια συμμετέχουν στην ψηφοφορία και μπορούμε να φανταστούμε με ποιό κριτήριο ψηφίζουν.
Όλα αυτά θα λύνονταν πολύ απλά αν ίσχυε ό,τι και στην Αμερική. Θα πρέπει να μην επιτρέπεται (α) συγγενικά πρόσωπα μελών ΔΕΠ ή (β) πρόσωπα με αποδεδειγμένη επαγγελματική σχέση με αυτά, να εκλέγονται στο πανεπιστήμιο "συμφερόντων" τους. Μπορούν να εκλεγούν αλλού, να κριθούν τουλάχιστον σε μια βαθμίδα αλλού και μετά να υποβάλλουν υποψηφιότητα.
Οι πραγματικά άξιοι, και φυσικά υπάρχουν τέτοια πρόσωπα, δεν έχουν πρόβλημα να διαπρέψουν οπουδήποτε.
Αλλά όσο διαιωνίζεται αυτή κατάσταση, είναι αναξιοκρατική, άδικη και εστία εξάρτησης άρα και διαφθοράς.
Αγαπητέ κύριε/α που νομίζετε ότι οι συγγενείς των υποψηφίων εξαιρούνται από τα εκλεκτορικά σώματα κλπ., κάνετε λάθος! Εχουμε την περίπτωση πρόσφατης εκλογής μέλους ΕΠ στο Τμήμα Βιολογικής Γεωργίας & Τροφίμων στο ΤΕΙ Ιονίων Νήσων όπου στην εισηγητική επιτροπή και στο εκλεκτορικό σώμα προήδρευε ο κουμπάρος του υποψηφίου!
ReplyDeleteΑκουσα στην τηλεόραση, ότι ψάχνετε παράνομους - παράτυπους διορισμούς Καθηγητών σε Πανεπιστήμια.
ReplyDelete1.
Μέχρι πόσα χρόνια πριν από σήμερα μπορείτε να ακυρώσετε έναν διορισμό ή μία εξέλιξη σε ανώτερη βαθμίδα, που έγινε, χωρίς ο υποψήφιος να έχει τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα;
2.
Τα ΤΕΙ σας ενδιαφέρουν;
3.
Σε ποια διεύθυνση μπορώ να σας στείλω "αποδεικτικά" στοιχεία;
Κύριε Πανάρετε,
ReplyDeleteΘα ήθελα να σας ευχαριστήσω δημοσίως για το παραγωγικό έργο που συντελείτε σε αυτό τον τόπο.
Η αγωνία μου αυτή βρίσκεται μέσα σε χιλιάδες άλλες που ζητάνε την ουσιαστική αλλάγη σε αυτή την χώρα.
Θάρρος, Ειλικρίνια, Επιμονή, μερικές από τις αρετές που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για να πετύχουμε.
Συνεχίστε το έργο σας και να είστε σίγουροι ότι η πλειοψηφία του λαού μας σας στηρίζει.
Ευχαριστώ θερμά,
'Ενας Πτυχιούχος ΤΕΙ που αγωνίζεται για τα αυτονόητα και δεν το βάζει κάτω.
ME TO EAΠ θα ασχοληθείτε ΚΑΠΟΤΕ?
ReplyDeleteΑγαπητέ κ. Υφυπουργέ,
ReplyDeleteΚατ' αρχην ευχαριστώ για την ανάρτηση του επίμαχου εγγράφου που κάνατε στην ενότητα ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ σήμερα σχετικά με την εκλογή Αναπληρωτή Καθηγητή Λαχανοκομίας στο Τμήμα Φυτικής Παραγωγής του ΓΠΑ. Αυτό αποδεικνύει ότι τουλάχιστον κάποιος διαβάζει τα μηνύματα που αναρτώνται σε αυτό τον χώρο
Δεν είναι δυνατόν να κατατεθούν εδώ όλα τα στοιχεία τα οποία έχω στην διάθεση μου προς κρίσιν των αναγνωστών αλλά όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου και θα ανταποκριθώ μέσω του προσωπικού ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Στις εύστοχες επισημάνσεις που έχουν ήδη γίνει και τις προτάσεις για διορθωτική δράση θα προσθέσω εν συντομία λίγες επί πλέον ιδέες. Προφανώς, το μείζον θέμα είναι πώς να διασφαλισθεί η αυτοτέλεια των Πανεπιστημίων αλλά συγχρόνως και αξιολόγηση του έργου και της συμπεριφοράς έκάστου των Καθηγητών και του Πανεπιστημίου στο σύνολο του. Η επανεξέταση/τροποποίηση του βασικού νόμου (πλαίσιο) θα πάρει χρόνο και όπως έχει ήδη λεχθεί θα είναι θέμα χρόνου πριν βρεθούν καινούργιοι τρόποι για να καταστρατηγηθούν οι βελτιωμένες διατάξεις του. Επειδή με έχει απασχολήσει το θέμα προσωπικά για αρκετό χρόνο τώρα, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν ορισμένα πράγματα τα οποία μπορούν να γίνουν παραυτα με το υπάρχον νομικό πλαίσιο τα οποία θα 'απαλύνουν τον πόνο'.
1. Το υπουργείο μπορεί να απαιτήσει να εφαρμοσθεί ο νόμος περί ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ. Δείτε τα θετικά αποτελέσματα που έχει ο δικός σας αυτοέλεγχος με την ανάρτηση όλων των αποφάσεων σας στο διαδυκτιο. Δείτε πως η εφαρμογή της ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ (Glasnof, or something like that) διέλυσε την δικτατορία της Σοβιετικής Ένωσης. Εάν εφαρμοσθεί ο νόμος και αναρτιούνται τα πρακτικά συνεδριάσεων των Γενικών Συνελεύσεων και των Εκλεκτορικών Σωμάτων στο διαδυκτιο (τα στοιχεία είναι ήδη ηλεκτρονικά καταχωρημένα στις περισσότερες περιπτώσεις αλλά είναι προσιτά μόνο στα μέλη ΔΕΠ) αυτομάτως οι αποφάσεις αυτών των οργάνων θα υπόκεινται σε κοινωνικό έλεγχο (και κατακραυγή σε περιπτώσεις αυθαιρεσίας). Όταν έθεσα το θέμα στο ΓΠΑ με πληροφόρησαν ότι και με την σύμφωνη γνώμη του Νομικού Συμβούλου του Πανεπιστημίου είχαν αποφασίσει να επιτρέψουν πρόσβαση στα στοιχεία στο ευρύ κοινό αλλά μήνες έχουν περάσει και η κατάσταση παραμένει η ίδια. Το Υπουργείο όμως θα μπορούσε να απαιτήσει την εφαρμογή του νόμου επί ποινή περικοπής της χορηγίας προς το Πανεπιστήμιο η κατακράτησης του μισθού του αρμόδιου Πανεπιστημιακού οργάνου, χωρίς να θίξει την Ακαδημαϊκή ανεξαρτησία του Πανεπιστημίου.
2. Κατά παρόμοιο τρόπο, το Υπουργείο θα μπορούσε σε ακρως προκλητικές περιπτώσεις να συστήσει ολιγομελείς (συμβουλευτικές) επιτροπές καθηγητών (κατά πλειοψηφια από το εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένων Ελλήνων επιστημόνων που διαπρέπουν στο εξωτερικό) να προβούν στην αξιολόγηση της διαδικασίας εκλογής μέλους ΔΕΠ και την δημοσιοποίηση του πορισμάτων των εν λόγω επιτροπών . Παρόλο ότι οι αποφάσεις των εκλεκτορικών σωμάτων δεν θα μπορούσαν να ανατραπούν επί τη βάσει των εν λόγω πορισμάτων, η γνώση και μόνο ότι ακραίες συμπεριφορές συλλογικών οργάνων θα μπορούσαν να γίνουν αντικείμενο δημόσιου ελέγχου (και διαπόμπευσης) θα είχε τα θετικά της αποτελέσματα.
3. Επειδή αναφέρθηκε και η περίπτωση μεροληψίας στον διορισμό και προαγωγή βοηθητικού προσωπικού στα Πανεπιστήμια, ερευνήστε και την υποψηφιότητα του συναδέλφου Ι. Τζανετακη ο οποίος απεκλισθει από θέση Επίκουρου Καθηγητή Φυτοπαθολογίας στο Τμήμα Φυτικής Παραγωγής του ΓΠΑ (πριν 2-3 χρόνια) παρόλο ότι διαπρέπει σαν μέλος ΔΕΠ στο Πανεπιστήμιο του Kentucky, κατά μια εκδοχή, γιατί ο τότε πρόεδρος του Τμήματος έπρεπε να διατηρήσει τις ισορροπίες με τους συναδέλφους του και να διασφαλίσει την μελλοντική εκλογή του υιού του (επί του παρόντος, μέλους ΕΕΠΕ στο ίδιο τμήμα) σε θέση ΔΕΠ στο ίδιο τμήμα. [συνεχίζεται..]
Dr. A. P. (Tom) Papadopoulos
Senior Research Scientist, and
Adjunct Professor (Guelph, Laval)
Windsor, Ontario, Canada
Tel: (519) 996 2939
[....συνέχεια προηγουμενου]
ReplyDelete4. Παρατηρείται μια τάση να παίρνονται ομόφωνες αποφάσεις για την εκλογή/ εξέλιξη μελών ΔΕΠ. Αυτό δείχνει ότι τα μέλη των Εκλεκτορικών σωμάτων δεν ενεργούν ελεύθερα αλλά παραταξιακά και υστερόβουλα. Όπως μου έχουν πει εμπιστευτικά αρκετοί Καθηγητές, δεν μπορούν να πάνε αντίθετα προς το ρεύμα γιατί θα τους βάλουν σε μαύρη λίστα και όταν θα θέλουν και αυτοί να διορίσουν κάποιο της προτιμήσεως τους στο δικό τους εργαστήριο θα τους πάνε κόντρα. Αυτές οι ομόφωνες αποφάσεις φιλοδοξούν επίσης να σπάσουν το ηθικό των υποψηφίων που απορρίπτονται και να κάνουν φαινομενικά μάταια την ενδεχομένη προσφυγή σε ένδικα μέσα.
Θα ήταν χρήσιμο να τεκμηριωθεί τι ποσοστό αντιπροσωπεύουν οι ομόφωνες εκλογές.
5. Πολλές αυθαιρεσίες θα εξέλειπαν αν τα Πανεπιστήμια δημοσίευαν στις ιστοσελίδες του έστω και μια σελίδα με οδηγίες και πληροφορίες για την διαδικασία αξιολόγησης των υποψηφίων για θέσεις ΔΕΠ από τις Εισηγητικές Επιτροπές και τα Εκλεκτορικά Σώματα. Επίσης, πολλά κόλπα γίνονται με το ορισμό του Γνωστικού Αντικειμένου ο οποίος δεν (σκοπίμως) είναι πάντοτε ευρέως γνωστός, πωλλώ δε μάλλον σε αρμονία με τα διεθνώς κρατούντα, π.χ. οι 'ημέτεροι' του εργαστηρίου Λαχανοκομίας γνωρίζουν ότι δημοσιεύσεις σε συνεργασία με κάποιον συνάδελφο που ειδικεύεται στην μετασυλεκτικη φυσιολογία (post harvest physiology) εμπίπτει μέσα στον ορισμό της Λαχανοκομίας αλλά εργασίες σε συνεργασία με έναν φυτοπαθολόγο η εντομολόγο θεωρούνται εκτός θέματος, και προετοιμάζονται αναλόγως. Οι ανυποψίαστοι όμως που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό βρίσκονται συνεχώς προ εκπλήξεων όταν έρχονται σε επαφή με το Ελληνικό κατεστημένο στα πανεπιστήμια. Το Υπουργείο θα μπορούσε να προτείνει μερικές γενικές οδηγίες ώστε να υπάρχει και κάποια ομοιομορφία (π.χ. Έντυπο αιτήσεως, Πίνακας περιεχομένων των Βιογραφικών, Φόρμα αξιολόγησης των Υποψηφίων κτλ).
6. Η συνεχής επανάληψη των ιδίων πληροφοριών κάθε φορά που δημοσιεύεται μια προκήρυξη θέσης ΔΕΠ στο ΦΕΚ είναι μια αδικαιολόγητη σπατάλη χαρτιού και χώρου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, και δείχνει ότι δεν μπορούμε να βρούμε λύσεις στα ποιο απλά πράγματα. Η Ανακοινώσεις αυτές καθαυτές στην ΕΚ και η πρόσβαση μέσω του διαδυκτιου είναι ακρως χρήσιμες. Εν αντιθέσει η δημοσίευση σε πολιτικές εφημερίδες είναι ένα αναχρονιστικό και αναποτελεσματικό μέτρο και σπατάλη δημοσίου χρήματος. Παρομοίως, είναι αχαρακτήριστη ενέργεια, την σημερινή εποχή του διαδυκτιου και των photocopiers, να απαιτείται από Έλληνες επιστήμονες που εργάζονται στο εξωτερικό να αποστέλλουν μέχρι και 80 αντίγραφα (επί χάρτου παρακαλώ!) του βιογραφικού τους, 3-5 αντίγραφα των δημοσιεύσεων τους, κτλ, κτλ., δηλ ένα μικρό container, σαν απαραίτητη προϋπόθεση για την υποβολή υποψηφιότητας για θέση ΔΕΠ. Το απαραδεκτο γίνεται εξοργιστικό όταν από την στάση των εκλεκτόρων, δηλ. τις ερωτήσεις τους , την κακόβουλη κριτική, και την υπεροψία τους, γίνεται φανερό ότι πλείστοι εξ αυτών ουδέποτε διάβασαν όλα αυτά τα στοιχεία (πολυάσχολοι το πράμα) , η ήταν ανίκανοι να τα αξιολογήσουν (καθηγητές της μιας δημοσίευσης σε Ελληνόγλωσσο επιστημονικό περιοδικό με 'κριτές')!
Τα δε review papers βολικά δεν λαμβάνονται υποψιν στην αξιολόγηση των υποψηφίων γιατί είναι κάτι το άγνωστο στην πλειοψηφια των εν Ελλάδι καθηγητών η συγχέονται με τις αναζητήσεις βιβλιογραφίας που περιστασιακά ανατίθεται σε προπτυχιακούς φοιτητές.
Dr. A. P. (Tom) Papadopoulos
Senior Research Scientist, and
Adjunct Professor (Guelph, Laval)
Windsor, Ontario, Canada
Tel: (519) 996 2939