Wednesday, January 02, 2008

Ζαχόπουλος, Ανδριανός, Karl Rove, Judith Miller, και Patrick Fitzgerald

Ο τρόπος που η κυβέρνηση διαχειρίζεται της υπόθεση Ζαχόπουλου, θυμίζει όλο και περισσότερο την “μεθοδολογία Rove” για την δημιουργία –και στην συνέχεια αντιμετώπιση- παρόμοιων προβλημάτων. Συγκάλυψη, αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης με ανάδειξη άλλων θεμάτων, καθυστέρηση της διερεύνησης, αποκάλυψη των πραγματικών περιστατικών με δόσεις (ώστε η κοινή γνώμη να συνηθίζει στην ιδέα των παρανομιών που έγιναν και ελπίδα ότι το θέμα θα ξεχαστεί).

H “μεθοδολογία Rove” εφαρμόστηκε με επιτυχία στο παρελθόν (πχ υπόθεση τηλεφωνικών υποκλοπών κλπ). Εφαρμόζεται επίσης από πολλά δεξιά κόμματα ανά τον κόσμο με παραλλαγές (ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι η περίπτωση Σαρκοζί με την ανάδειξη της προσωπικής σχέσης για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης και την επιτυχή υιοθέτηση μέτρων για τα οποία υπάρχει αντίδραση).

Μέρος της μεθόδου είναι ο έλεγχος της δικαιοσύνης (πχ ο ειδικός ανακριτής στην υπόθεση Clinton-Lewinsky). Ευτυχώς, στις ΗΠΑ τουλάχιστον, δεν έχει επιτευχθεί ακόμα η πλήρης άλωση της δικαιοσύνης.

Οι παραπάνω σκέψεις μου έρχονται στο μυαλό με αφορμή την υπόθεση Ζαχόπουλου και την στάση του γραφείου του πρωθυπουργού.
Η άρνηση του διευθυντή του γραφείου τύπου του πρωθυπουργού να αποκαλύψει την «πηγή του» κάνοντας επίκληση του δημοσιογραφικού απορρήτου, εκτός του ότι είναι παιδαριώδης (το υλικό δεν το πήρε ως δημοσιογράφος αλλά με την πολιτική του ιδιότητα), έχει πολλές ομοιότητες –αλλά και διαφορές- με την άρνηση προ διετίας της δημοσιογράφου των
New York Times Judith Miller να αποκαλύψει την πηγή της για την δημοσιοποίηση στην εφημερίδα της του ονόματος της Valerie Plame ως πράκτορος της ΣΙΑ.
Η Judith Miller, πέρασε 12 βδομάδες στην φυλακή μέχρις ότου αποκάλυψε την πηγή της (τον
Lewis "Scooter" Libby, διευθυντή του πολιτικού γραφείου του αντιπροέδρου των ΗΠΑ). Αυτό οδήγηση στην καταδίκη και φυλάκιση του τελευταίου.
Και βέβαια, στην περίπτωση της Judith Miller ο ισχυρισμός της ήταν θεμιτός αφού αφορούσε την δημοσιογραφική της δουλειά. Παρ’ όλα αυτά ο ειδικός ανακριτής
Patrick Fitzgerald βρήκε τον τρόπο να αποσπάσει την πληροφορία αφού το θέμα αφορούσε τα συμφέροντα της χώρας. Εδώ περιμένουμε...
(Αν κάποιος έλληνας δικαστικός ενδιαφέρεται για τον τρόπο που αυτό έγινε μπορεί να ανατρέξει στην σχετική βιβλιογραφία. Μπορεί, π.χ, να αρχίσει από εδώ).

1 comment:

  1. Anonymous3:26 am

    Κύριε Πανάρετε, εξαιρετικά επίκαιρες οι επισημάνσεις σας και η υπενθύμιση της περίπτωσης Μίλερ.
    Φοβούμαι ότι το πρόβλημα δεν είναι ότι οι Ελληνες δικαστές δεν διαβάζουν ξένο Τύπο, αλλά ότι είναι ευένδοτοι στις πιέσεις της εξουσίας. Μιας εξουσίας, η οπόία υπό την Καραμανλική Δεξιά δείχνει το απεχθές πρόσωπο, που γνωρίσαμε οι έχοντες κάποιαν ηλικίαν σε εποχές που η Δημοκρατία και η λειτουργία θεσμών και κράτους δικαίου, δεν ήταν μια αυτονόητη κατάσταση.
    Δεν είναι υπερβολή, αλλά η χώρα τελεί υπό ένα καθεστώς αφόρητης τυραννίας μιας κλεπτοκρατικής Δεξιάς και μιας υπερσυντηρητικής Αριστεράς.

    ReplyDelete