Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών & κρασί Baron de Rothschild

Tweet

Μια ενδιαφέρουσα ιστοριούλα από ένα φίλο. Μου την είπε μετά από μια μακρά συζήτηση που είχαμε για τα κέντρα ελευθέρων σπουδών.

Μια φορά και ένα καιρό, ένας υπουργός ανάπτυξης αποφάσισε να δώσει άδεια για μια πρωτότυπη επιχειρηματική μονάδα. Αναψυκτήρια (πραγματικά και όχι όπως αυτά του Υμηττού), τα οποία θα μπορούν να σερβίρουν και κρασί κοκκινέλι σε χαμηλή τιμή για να καλύπτουν τις στοιχειώδεις ανάγκες του κόσμου (δίψα και ένα φτηνό ποτό για την παρέα) που δεν μπορούσαν να καλύψουν τα υπάρχοντα καπηλειά.

Ένας όμως ευφυής ιδιοκτήτης τέτοιου αναψυκτηρίου, προκειμένου να κερδίσει στον ανταγωνισμό, είχε μια λαμπρή ιδέα. Να συνεργαστεί με ένα οινοπαραγωγό του εξωτερικού. Συναντά τους κληρονόμους του Baron de Rothschild και τους προτείνει να τους δίνει ποσοστά από τα έσοδά του, με αντάλλαγμα να του επιτρέψουν να κολλάει την ετικέτα του οίκου του (Château Lafite Rothschild) πάνω στα μπουκάλια που περιέχουν το κοκκινέλι που προσφέρει το αναψυκτήριο. Έτσι ο πελάτης θα πιστεύει ότι αγοράζει το περίφημο Γαλλικό κρασί (και θα πληρώνει ανάλογα) ενώ στην ουσία θα αγοράζει απλά και θα πίνει κοκκινέλι. Θα αποφεύγει επίσης τα πολυέξοδα ταξίδια στην Γαλλία για να αγοράζει τέτοια κρασιά (κάτι που ούτως ή άλλως τα πενιχρά οικονομικά του δεν του επιτρέπουν). Οι κληρονόμοι του Βαρώνου, χωρίς να σκεφθεύν την ζημιά επί της ουσίας, αποδέχονται ευχαρίστως την πρόταση. Μάλιστα η πρόταση τους έρχεται σε μια δύσκολη συγκυρία που χρειάζονται χρήματα γιατί οι ανταγωνιστές από την Napa Valley της Kαλιφόρνια επεκτείνονται επικίνδυνα στην ευρωπαϊκή και την διεθνή αγορά. Σκέπτονται ότι μια τέτοια συμφωνία θα τους αποφέρει καθαρό οικονομικό κέρδος με μηδενική επένδυση και χωρίς κόστος. Εξ άλλου και η φήμη του κρασιού τους στην διεθνή αγορά -εκεί δηλαδή που έχει σημασία- δεν επηρεάζεται καθόλου. Ακόμα και αν σε κάποια στιγμή φανεί στην Ελλάδα ότι το κρασί που φέρει το όνομά τους μόνο στην ετικέτα, δεν είναι αυθεντικής ποιότητας (διότι στην ουσία είναι απλό κοκκινέλι), αυτό δεν θα επηρεάσει την Γαλλική και την διεθνή αγορά που είναι η σημαντική γι’ αυτούς.

Η ευρωπαϊκή ένωση από την πλευρά της όμως και στο πλαίσιο των κανόνων της ελεύθερης αγοράς, υποχρεώνει την Ελλάδα να αναγνωρίσει το προϊόν ώς Château Lafite Rothschild (αφού οι κληρονόμοι του Βαρώνου τους βεβαιώνουν, -ποιοί είμαστε εμείς να πούμε όχι- ανεξάρτητα από το γεγονός ότι βεβαίως η επιχείρηση δεν θα τολμούσε να πουλήσει το προϊόν αυτό στην αγορά της δικής της χώρας με το όνομά του Bαρώνου).

Ποιός είναι ο τρόπος που το υπουργείο Γεωργίας, προσανατολίζεται να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα; Με σχέδιο νόμου που μελετά, σκέπτεται να αξιολογήσει με wine tasting (για να τηρείται και η μητρική γλώσσα) από έλληνες γευσιγνώστες (sommeliers), μόνο τα αναψυκτήρια που προσφέρουν το συγκεκριμένο κρασί. Δεν έχει διευκρινιστεί αν οι «ειδικοί» θα έχουν γευσιγνωσία μόνο στο κοκκινέλι ή θα γνωρίζουν και τα γαλλικά κρασιά. (Το βέβαιο είναι ότι στα αντίστοιχα wine tastings στην Γαλλία οι κληρονόμοι του Βαρώνου και η ένωση γάλλων οινοπαραγωγών στην οποία είναι μέλη, προσέχουν επιμελώς να μην περιλαμβάνονται τα μπουκάλια με την ετικέτα που φέρει το όνομά τους αλλά περιέχουν το κοκκινέλι).

Η προστασία του καταναλωτή, που επίσης ευαγγελίζεται η ΕΕ, δεν απασχολεί κανένα. Ούτε βέβαια απασχολεί κανένα η καταστρατήγηση της αρχής του υγιούς ανταγωνισμού (αφού τα αναψυκτήρια που δεν έχουν κάνει αντίστοιχες συμφωνίες με ξένους παραγωγούς θα υποχρεωθούν σε μαρασμό). Αυτά τα τελευταία, που προσφέρουν αυτό ακριβώς που το κράτος τους επέτρεπε όταν τους έδινε την άδεια, ας κόψουν τον λαιμό τους. Ας φρόντιζαν να είναι και αυτοί καπάτσοι.