"Don't Think of an Elephant: Know Your Values and Frame the Debate."

Tweet

Για μια ακόμα φορά  δέχομαι σήμερα προσωπική επίθεση από συγκεκριμένη εφημερίδα που απλά επαναλαμβάνει γνωστά πράγματα για την δημιουργία εντυπώσεων. Είναι φανερό ότι, όσο η προσπάθεια ανάταξης των πανεπιστημίων συνεχίζεται, τόσο οι ενδιαφερόμενοι για την διαιώνιση της υπάρχουσας κατάστασης θα χρησιμοποιούν τις ισχυρές συμμαχίες τους για να αλλάξουν την ατζέντα.

Σε ό,τι αφορά την ακαδημαϊκή μου σταδιοδρομία, όλα τα στοιχεία της είναι διαθέσιμα στην ιστοσελίδα μου του πανεπιστημίου, τόσα στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά (την οποία διατηρώ από το 1997). Δεν υπάρχει τίποτε που να έχω κάνει στην ζωή μου που να μην μπορεί να το βρει κανείς στην ιστοσελίδα αυτή.  Ήμουν εξ άλλου ήδη αναπληρωτής καθηγητής στην Αμερική όταν επέστρεψα στην Ελλάδα πριν από 27 χρόνια και δεν χρειάστηκα καμιά υποστήριξη στην πορεία μου. 

Στο σημερινό δημοσίευμα απλά αλλάζει η έμφαση. Δίνεται στην μεγάλη εξουσία (!) που έχει ένας πρόεδρος τμήματος 12-15 καθηγητών (που μάλιστα εκλέγεται). Οσοι έχουν εμπειρία, γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό. Σε τμήμα μάλιστα που ούτε έριδες υπήρχαν ούτε ανταγωνισμοί. Σε κάθε περίπτωση, ο πρόεδρος ενός τμήματος κρίνεται από το έργο που αφήνει πίσω του. Αν κάποιος  ενδιαφέρεται να κάνει μια τέτοια αποτίμηση θα βρει στοιχεία για την επιστημονική επάρκεια των 6 νέων καθηγητών που εξελέγησαν από το 1989 μέχρι το 2002, την ποιότητα των προγραμμάτων σπουδών, τόσο του προπτυχιακού όσο και του μεταπτυχιακού, την απορροφητικότητα των πτυχιούχων του τμήματος στην αγορά εργασίας, τον αριθμό των αποφοίτων του που έγιναν δεκτοί για μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό, την ποιότητα των πανεπιστημίων που τους δέχτηκαν, το πόσοι από αυτούς είναι σήμερα καθηγητές σε ξένα πανεπιστήμια και πολλά άλλα παρόμοια. Και δεν θα χρειαστεί να ψάξει πολύ γιατί πολλά από αυτά τα στοιχεία είναι διαθέσιμα στις ιστοσελίδες του τμήματος που επίσης υπάρχουν από το 1997, τόσο στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά. Μια συνοπτική εικόνα για όλα αυτά μέχρι το 2001 υπάρχει στην αξιολόγηση του τμήματος η οποία έγινε το 2001 από διεθνή επιτροπή και η οποία είναι επίσης από τότε δημόσια διαθέσιμη Γιατί βέβαια είναι μια τέτοια αξιολόγηση που μετρά την ηγεσία μιας μονάδος.

Πέραν των παραπάνω, δεν θα εμπλακώ σε μία άνευ αντικειμένου αποπροσανατολιστική συζήτηση. Όχι επειδή σε ακαδημαϊκό επίπεδο δεν είναι πολύ εύκολο να την "κερδίσω", αλλά επειδή ο στόχος όσων την προκαλούν είναι ακριβώς να μετατεθεί το ενδιαφέρον από τα ουσιαστικά προβλήματα των πανεπιστημίων στα κουτσομπολιά.

Το πρόβλημα των Ελληνικών πανεπιστημίων είναι βαθύ και δεν μπορεί να αγνοηθεί ούτε να μετατοπισθεί. Κάποιοι φυσικά θίγονται όταν αναδύονται οι ατασθαλείες και οι αντιακαδημαϊκές συμπεριφορές στις οποίες εμπλέκονται και όταν κάποιος προσπαθεί να σπάσει αποστήματα (π.χ. ειδικές σχέσεις σε εκλογές καθηγητών). Στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν τα "κεκτημένα" είναι λογικό να χρησιμοποιήσουν και τις όποιες άμυνες νομίζουν ότι διαθέτουν. Μία από τις άμυνές τους είναι να προκαλέσουν αντιπερισπασμό για να εκτροχιασθεί η δημόσια συζήτηση από τα προβλήματα αυτά σε μία κουτσομπολίστικου τύπου κουβέντα για τον Πανάρετο. Αυτό που στην πολιτική λέγεται αλλαγή του πλαισίου αναφοράς, τακτική την οποία ο George Lakoff έχει αναλύσει --ιδιαίτερα την χρήση της από τους νεοσυντηρητικούς Ρεπουμπλικάνους-- στο γνωστό βιβλίο του 2004 "Don't Think of an Elephant: Know Your Values and Frame the Debate.".

Τίποτε από αυτά δεν πρόκειται να με πτοήσει. Θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου για να προωθηθούν οι απαραίτητες τομές στα πανεπιστήμια και για να μάθει η κοινωνία ποιές  ήταν οι σάπιες πρακτικές και ποιοί ήταν υπεύθυνοι γι'αυτές.