Too Good to Check

Tweet

Σε σχέση με προηγούμενη ανάρτησή μου για τον τρόπο που δημιουργείται και αναπαράγεται μια "είδηση" χωρίς προηγουμένως να ελεγχθεί από τον φόβο ότι αν ελεγχθεί θα διαψευσθεί και θα "χαθεί" η ευκαιρία για δημιουργία εντυπώσεων, διάβασα άρθρο του Thomas Friedman στους New York Times που μου υπέδειξε ένας καλός φίλος. Το άρθρο αναφερόταν στον τρόπο που έγινε προσπάθεια από μμε  συγκεκριμένης πολιτικής λογικής στις ΗΠΑ  να συκοφαντήσουν τον Ομπάμα ότι θα ξόδευε 200 εκ.$ την ημέρα στο ταξίδι του στην Ινδία. Και βέβαια, η "είδηση" διαψεύσθηκε. Δυστυχώς, κάποιοι απλοί πολίτες δεν άκουσαν την διάψευση. και εξακολουθούν να πιστεύουν την "είδηση".


Too Good to Check
By THOMAS L. FRIEDMAN
Published: November 16, 2010

On Nov. 4, Anderson Cooper did the country a favor. He expertly deconstructed on his CNN show the bogus rumor that President Obama’s trip to Asia would cost $200 million a day. This was an important “story.” It underscored just how far ahead of his time Mark Twain was when he said a century before the Internet, “A lie can travel halfway around the world while the truth is putting on its shoes.” But it also showed that there is an antidote to malicious journalism — and that’s good journalism.
In case you missed it, a story circulated around the Web on the eve of President Obama’s trip that it would cost U.S. taxpayers $200 million a day — about $2 billion for the entire trip. Cooper said he felt impelled to check it out because the evening before he had had Representative Michele Bachmann of Minnesota, a Republican and Tea Party favorite, on his show and had asked her where exactly Republicans will cut the budget.
Instead of giving specifics, Bachmann used her airtime to inject a phony story into the mainstream. She answered: “I think we know that just within a day or so the president of the United States will be taking a trip over to India that is expected to cost the taxpayers $200 million a day. He’s taking 2,000 people with him. He’ll be renting over 870 rooms in India, and these are five-star hotel rooms at the Taj Mahal Palace Hotel. This is the kind of over-the-top spending.”
The next night, Cooper explained that he felt compelled to trace that story back to its source, since someone had used his show to circulate it. His research, he said, found that it had originated from a quote by “an alleged Indian provincial official,” from the Indian state of Maharashtra, “reported by India’s Press Trust, their equivalent of our A.P. or Reuters. I say ‘alleged,’ provincial official,” Cooper added, “because we have no idea who this person is, no name was given.”
It is hard to get any more flimsy than a senior unnamed Indian official from Maharashtra talking about the cost of an Asian trip by the American president.
“It was an anonymous quote,” said Cooper. “Some reporter in India wrote this article with this figure in it. No proof was given; no follow-up reporting was done. Now you’d think if a member of Congress was going to use this figure as a fact, she would want to be pretty darn sure it was accurate, right? But there hasn’t been any follow-up reporting on this Indian story. The Indian article was picked up by The Drudge Report and other sites online, and it quickly made its way into conservative talk radio.”
Cooper then showed the following snippets: Rush Limbaugh talking about Obama’s trip: “In two days from now, he’ll be in India at $200 million a day.” Then Glenn Beck, on his radio show, saying: “Have you ever seen the president, ever seen the president go over for a vacation where you needed 34 warships, $2 billion — $2 billion, 34 warships. We are sending — he’s traveling with 3,000 people.” In Beck’s rendition, the president’s official state visit to India became “a vacation” accompanied by one-tenth of the U.S. Navy. Ditto the conservative radio talk-show host Michael Savage. He said, “$200 million? $200 million each day on security and other aspects of this incredible royalist visit; 3,000 people, including Secret Service agents.”
Cooper then added: “Again, no one really seemed to care to check the facts. For security reasons, the White House doesn’t comment on logistics of presidential trips, but they have made an exception this time." He then quoted Robert Gibbs, the White House press secretary, as saying, “I am not going to go into how much it costs to protect the president, [but this trip] is comparable to when President Clinton and when President Bush traveled abroad. This trip doesn’t cost $200 million a day.” Geoff Morrell, the Pentagon press secretary, said: “I will take the liberty this time of dismissing as absolutely absurd, this notion that somehow we were deploying 10 percent of the Navy and some 34 ships and an aircraft carrier in support of the president’s trip to Asia. That’s just comical. Nothing close to that is being done.”
Cooper also pointed out that, according to the Congressional Budget Office, the entire war effort in Afghanistan was costing about $190 million a day and that President Bill Clinton’s 1998 trip to Africa — with 1,300 people and of roughly similar duration, cost, according to the Government Accountability Office and adjusted for inflation, “about $5.2 million a day.”
When widely followed public figures feel free to say anything, without any fact-checking, we have a problem. It becomes impossible for a democracy to think intelligently about big issues — deficit reduction, health care, taxes, energy/climate — let alone act on them. Facts, opinions and fabrications just blend together. But the carnival barkers that so dominate our public debate today are not going away — and neither is the Internet. All you can hope is that more people will do what Cooper did — so when the next crazy lie races around the world, people’s first instinct will be to doubt it, not repeat it.

Διαβούλευση για την συμπλήρωση του μηχανογραφικού των υποψηφίων των πανελληνίων εξετάσεων

Tweet

Αναρτήθηκε σήμερα στην σελίδα της ανοικτής διακυβέρνησης το κείμενο  διαβούλευσης για τον χρόνο υποβολής των μηχανογραφικών των υποψηφίων των Πανελληνίων Εξετάσεων.

Το πλήρες κείμενο:

Δίνεται σήμερα στην δημοσιότητα για δημόσια διαβούλευση κείμενο στο οποίο αναλύονται οι λόγοι που οδήγησαν το Υπουργείο Παιδείας δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων να εξετάσει το ενδεχόμενο αλλαγής του χρόνου υποβολής των μηχανογραφικών δελτίων των υποψηφίων για τις Πανελλήνιες Εξετάσεις.

Το Υπουργείο εξετάζει με προσοχή όλες τις πλευρές του ζητήματος και τις γνώμες που διατυπώνονται με αποκλειστικό κριτήριο την καλύτερη εξυπηρέτηση των υποψηφίων και γι’ αυτό δεν έχει λάβει ακόμα την τελική απόφαση. Για τον λόγο αυτό, δίνει σήμερα στην δημοσιότητα τους λόγους που οδήγησαν στο ενδεχόμενο αλλαγής της ημερομηνίας υποβολής των μηχανογραφικών.

Στην πολιτική, υπάρχουν αποφάσεις που λαμβάνονται για λόγους ευρύτερου κοινωνικού συμφέροντος που ενδεχομένως μπορούν να θίξουν κάποιες κοινωνικές ομάδες. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, το θέμα αφορά αποκλειστικά τους υποψηφίους και δεν επηρεάζει καμμία άλλη κοινωνική ομάδα. Είναι λοιπόν οι υποψήφιοι και οι οικογένειες τους εκείνοι των οποίων η γνώμη θα έχει καθοριστική σημασία στην λήψη της τελικής απόφασης.

Τα επιχειρήματα υπέρ της αλλαγής του χρόνου υποβολής

Η διαδικασία κατάθεσης μηχανογραφικού δελτίου κατά το μήνα Μάρτιο δεν είναι κάτι το καινοφανές. Ισχύει και σήμερα για τους υποψήφιους των ΕΠΑΛ (ΟΜΑΔΑ Α΄) που το έτος 2010 ήταν περίπου 20.000.  Με αυτούς δεν έχει εμφανιστεί κανένα πρόβλημα. Επίσης, η ειδική κατηγορία των ομογενών,  καταθέτει το  Μηχανογραφικό  Δελτίο  προ της διεξαγωγής των πανελλαδικών εξετάσεων, χωρίς πάλι να υπάρχει πρόβλημα.

Επί πλέον, η διαδικασία κατάθεσης μηχανογραφικού δελτίου τον μήνα Μάρτιο ίσχυε και κατά την περίοδο κατά την οποία οι απόφοιτοι  Γενικού Λυκείου διεκδικούσαν την εισαγωγή τους στη Τριτοβάθμια Εκπαίδευση με το σύστημα των Δεσμών, ενώ συνέχισε να εφαρμόζεται για τους υποψήφιους των ΤΕΕ Β΄ κύκλου, καθ΄ όλη την διάρκεια λειτουργίας τους μέχρι και φέτος.

Ενδεχόμενη επιλογή του μηνός Μαρτίου για την κατάθεση θα δώσει την δυνατότητα υποβολής για χρονικό διάστημα ενός (1) πλήρους μηνός (1-31 Μαρτίου), ώστε οι υποψήφιοι  να επεξεργάζονται την υποψηφιότητά τους σε Σχολές και  Τμήματα με το σύστημα καταχώρισης να παραμένει ανοικτό καθ΄όλη την διάρκεια του μηνός, μέχρι την τελική υποβολή. Κατά το διάστημα αυτό, οι υποψήφιοι θα έχουν την ευκαιρία να διαβουλευθούν με τους καθηγητές και την οικογένειά τους, ώστε η τελική επιλογή σχολών να είναι προϊόν ώριμης απόφασης. Αντιθέτως, σήμερα οι υποψήφιοι συνωθούνται έξω από τις αίθουσες υποβολής σε προκαθορισμένη ημέρα και χρειάζεται να ολοκληρώσουν την διαδικασία σε μικρό χρόνο την ίδια  μέρα, υπό την πίεση δηλαδή του χρόνου, χωρίς να έχουν την δυνατότητα διαβούλευσης  με τους υπευθύνους.

Για την καλύτερη εξυπηρέτηση των υποψηφίων, γίνεται επίσης προσπάθεια, να μπορούν να υποβάλουν το μηχανογραφικό ηλεκτρονικά και από το σπίτι τους αν το επιθυμούν, ώστε η όποια συνεργασία με τις οικογένειες τους να γίνεται με άνεση χρόνου και όχι υπό πίεση.

Αν ο χρόνος υποβολής μεταφερθεί τον Μάρτιο, μπορεί να αξιοποιηθεί καλύτερα και η βοήθεια των Γραφείων Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού. Η συνεργασία των υπευθύνων ΓΡΑΣΕΠ και των υπευθύνων καθηγητών Επαγγελματικού Προσανατολισμού με τους υποψήφιους για τα προγράμματα σπουδών Σχολών και Τμημάτων πριν από την υποβολή των Μηχανογραφικών θα βοηθήσει τους υποψηφίους και τις οικογένειές με  ουσιαστικό τρόπο στην προσπάθεια για την καλύτερη επιλογή Τμημάτων.

Τέλος, μια τέτοια ρύθμιση θα είναι χρήσιμη για τους υποψηφίους και τις οικογένειές τους αφού και τα αποτελέσματα μπορεί να εκδοθούν σε συντομότερο χρόνο επιτρέποντας ένα καλύτερο προγραμματισμό για τους υποψηφίους και τις οικογένειες του, τόσο για το καλοκαίρι όσο και για μετά (αναζήτηση π.χ. κατοικίας).

Η υποβολή το Μάρτιο, δηλαδή  κατά την διάρκεια λειτουργίας του σχολείου, θα βοηθήσει στην άμεση επίλυση προβλημάτων γραφειοκρατικής φύσης, από τους υπεύθυνους καταχώρισης που σήμερα ταλαιπωρεί του υποψηφίους.

Επί της ουσίας: Η διαδικασία των πανελληνίων εξετάσεων είναι μια διαγωνιστική διαδικασία για εισαγωγή σε συγκεκριμένες σχολές. Η επιτυχία ή μη σε κάποια σχολή εξαρτάται από το κατά πόσον η βαθμολογία που πέτυχε ο υποψήφιος είναι αρκετή για εισαγωγή στην συγκεκριμένη σχολή, με βάση και τις προτιμήσεις των υποψηφίων που πέτυχαν μεγαλύτερη βαθμολογία. Επομένως, το καλύτερο για τον υποψήφιο είναι να ιεραρχεί τις επιλογές του ανάλογα με τις πραγματικές επιθυμίες του και όχι σύμφωνα με τις βάσεις του προηγουμένου έτους, και να εξαντλεί όλες τις δυνατές επιλογές. Το πού θα εισαχθεί εξαρτάται μεν από την συνολική του απόδοση, αλλά μόνο εν μέρει: εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό και από τις επιδόσεις και τις προτιμήσεις των υπολοίπων υποψηφίων. Η γνώση του βαθμού των εξετάσεων πριν από την συμπλήρωση του μηχανογραφικού θα είχε ενδεχομένως έννοια μόνο σε δύο περιπτώσεις:

1. Αν υπήρχε όριο στον αριθμό των σχολών που μπορούν να δηλωθούν. Σ’ αυτή την περίπτωση θα ήταν χρήσιμο να γνωρίζει κανείς τον βαθμό του για να αποφασίσει σε ποιό σημείο του φάσματος θα κινηθεί. Όμως κάτι τέτοιο δεν υφίσταται: οι υποψήφιοι μπορούν να δηλώσουν όλες τις σχολές στα πεδία τους. Συνεπώς, αυτό που έχει σημασία να κάνουν είναι να ιεραρχήσουν όλες τις σχολές με την πραγματική σειρά προτίμησής τους ανεξάρτητα από το πώς θα εξελιχθούν οι επιδόσεις τους και οι βάσεις. Με τον τρόπο αυτό, νομοτελειακά θα επιτύχουν στην υψηλότερη δυνατή επιλογή τους με βάση τις τελικές βαθμολογίες και προτιμήσεις όλων των υποψηφίων. 

2. Αν ο κάθε υποψήφιος γνώριζε τις βαθμολογίες όλων των άλλων υποψηφίων αλλά και την σειρά προτίμησης που προτίθενται εκείνοι να δηλώσουν - πράγμα που είναι, προφανώς, αδύνατον.

Αυτό που αντιθέτως συμβαίνει είναι ότι η υποβολή του Μηχανογραφικού Δελτίου γίνεται σήμερα υπό το κράτος των εντυπώσεων και μετέωρων εκτιμήσεων για την διακύμανση των βαθμολογιών, για τις πιθανές προτιμήσεις των υποψηφίων και τελικά για τις βάσεις εισαγωγής. Χρησιμοποιούνται δε συχνά οι βάσεις προηγούμενων ετών για να δίνονται «συμβουλές». Τα στοιχεία αυτά όμως δεν μπορούν και δεν πρέπει να χρησιμεύουν ως συμβουλευτικό στοιχείο επιλογής των υποψηφίων, αφού και οι βαθμολογίες αλλά και οι προτιμήσεις των υποψηφίων είναι ευμετάβλητες και σε μεγάλο βαθμό απρόβλεπτες από χρόνο σε χρόνο. Έτσι, καταλήγουν πολλοί, αντί να δηλώνουν την πραγματική σειρά προτίμησής τους, να ακολουθούν λαβυρινθώδεις συμβουλές «ειδικών» που εκ των πραγμάτων αποκλείεται να οδηγήσουν σε κάποιο καλύτερο αποτέλεσμα.

Υπήρξαν χαρακτηριστικές περιπτώσεις υποψηφίων, οι οποίοι συμπλήρωσαν το Μηχανογραφικό τους Δελτίο με ορισμένες μόνο σχολές, βασιζόμενοι στα μόρια που συγκέντρωσαν σε συνάρτηση με τις βάσεις παρελθόντων ετών με αποτέλεσμα, αρκετοί από αυτούς να μην εισαχθούν τελικά σε καμμία Σχολή παρά τις υψηλές επιδόσεις τους.  π.χ στις φετινές εξετάσεις,  υποψήφια, με 18010 μόρια  δήλωσε στο μηχανογραφικό της δελτίο δέκα (10) προτιμήσεις (Τμήματα Ιατρικής και Βιολογίας)  βασιζόμενη στις βάσεις του προηγούμενου έτους. Οι δύο τελευταίες προτιμήσεις της ήταν το Τμήμα Βιολογίας της Πάτρας και το Τμήμα Βιολογίας της Κρήτης με δεδομένο ότι οι μονάδες εισαγωγής, σ΄αυτές το προηγούμενο έτος ήταν 18008 και 17835, αντίστοιχα.  Δεν εισήχθη όμως σε καμμία από τις προτιμήσεις της ούτε και στα Τμήματα Βιολογίας όπως ανέμενε, αφού η βάση εισαγωγής διαμορφώθηκε σε 18268 και 18105 αντίστοιχα.

Επίσης, εφέτος, όπως και κάθε χρόνο, υπάρχει μεγάλος αριθμός υποψηφίων, οι οποίοι μετά την καταχώριση του Μηχανογραφικού τους Δελτίου ζητούν εναγωνίως την τροποποίησή του, χωρίς να τους επιτρέπεται γεγονός που έχει ως συνέπεια την εισαγωγή υποψηφίων σε σχολές που εν τέλει δεν επιθυμούν.

Ουσιαστικά, το μόνο που μπορεί να επηρεάσει ένας μαθητής με το μηχανογραφικό του είναι να διασφαλίσει ότι θα περάσει κάπου σύμφωνα με την ιεράρχηση των επιλογών του. Οτιδήποτε άλλο είναι εκτός του ελέγχου του και δεν μπορεί να το επηρεάσει με το δικό του μηχανογραφικό (βαθμολογίες και επιλογές άλλων). Επομένως, είναι λάθος το μηχανογραφικό να συμπληρώνεται με οποιαδήποτε άλλη λογική πέρα από την ιεράρχηση των επιλογών.

Από τα παραπάνω, προκύπτει ότι η επιλογή του Μαρτίου, για την υποβολή του Μηχανογραφικού Δελτίου, είναι υπέρ των υποψηφίων και μόνον, αφού αφορά άλλωστε το μέλλον των ίδιων των υποψηφίων και όχι τα ΜΜΕ ή εμπλεκόμενους φορείς στην διαδικασία των εξετάσεων (π.χ. Φροντιστήρια, ιδιαίτερα μαθήματα, ή «στατιστικούς αναλυτές των εξετάσεων»).   Πολλοί υποψήφιοι, αλλά και τα ΜΜΕ επηρεάζονται από την γνώμη αυτών των «ειδικών» που έχουν πλέον διαμορφώσει μια νέα και προσοδοφόρα επαγγελματική δραστηριότητα σε εποχή μάλιστα που δεν υπάρχουν φροντιστήρια. Είναι γνωστό ότι υπάρχουν σήμερα «ειδικοί σύμβουλοι» συμπλήρωσης μηχανογραφικών με αμοιβές 100-150 ευρώ ανά συμβουλευόμενο.

Στόχος του Υπουργείου είναι  η αποφυγή ταλαιπωρίας των υποψηφίων στις Επιτροπές Συγκέντρωσης Μηχανογραφικών Δελτίων και το όφελος των ιδίων και των οικογενειών τους. Η διαδικασία υποβολής του μηχανογραφικού είναι για το Υπουργείο Παιδείας καθαρά διαδικαστική. Όποτε και αν γίνει θα ακολουθηθούν τα ίδια βήματα. Αυτό που ενδιαφέρει την πολιτική ηγεσία είναι η καλύτερη εξυπηρέτηση των μαθητών και των οικογενειών τους.

Ακαδημαϊκή και Δημοσιογραφική Δεοντολογία

Tweet

Μερικές φορές, δημοσιογράφοι αναπαράγουν «ειδήσεις» χωρίς να αισθάνονται την ανάγκη να τις διασταυρώσουν. Στην συνέχεια, οι «ειδήσεις» αυτές πολλαπλασιάζονται με ευκολία και στο τέλος μετατρέπονται σε «γεγονός».
 Ευτυχώς, υπάρχουν δημοσιογράφοι που έχουν την εντιμότητα  να επανορθώσουν.
Αναφέρομαι στο σχόλιο του Α. Πορτοσάλτε την Δευτέρα 22 Νοεμβρίου στο ραδιόφωνο του Σκάι. Το παραθέτω.

Τον πίκρανα, τον στεναχώρησα και ζητώ συγνώμη γι αυτό. Νομίζω ότι του έκανα όπως μου είπε, έτσι, μια από τις χειρότερες προσεγγίσεις γιατί τον έθιξα ως προς την ηθική την πανεπιστημιακή και την δεοντολογία, την ακαδημαϊκή για την ακρίβεια, ηθική και δεοντολογία, γιατί αυτή την ακαδημαϊκή ηθική και δεοντολογία δεν τις έχει παραβιάσει ποτέ.  Και αναφέρομαι στον κ. Πανάρετο, διότι με
αφορμή ένα μήνυμα -δεν φταίει το μήνυμα του ακροατή  σε καμία περίπτωση- κάτι που μου έλεγε ως προς την εμπλοκή των πολιτικών που έρχονται μόνο έχοντας υπηρετήσει στο δημόσιο. Ετσι λοιπόν εγώ πήγα την κουβέντα στον κ. Πανάρετο, επικαλέστηκα το δημοσίευμα της Καθημερινής,  βγήκα πιο μπροστά από αυτό, είπα ότι τον εξέλεξε η σύζυγός του. Λάθος μου το παρατράβηξα,  λοιπόν δεν έγινε έτσι. Δεν έγινε η εκλογή μέσω συζύγου. Δεν συμμετείχε σε καμία διαδικασία εκλογής του στο πανεπιστήμιο -τότε ΑΣΟΕΕ, σήμερα Οικονομικό Πανεπιστήμιο- η σύζυγος του κ. Πανάρετου. 
Ο ίδιος επέστρεψε από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής όντας ήδη αναπληρωτής καθηγητής,  και μετά μπήκε σε μια διαδικασία όπου το σώμα το εκλεκτορικό τον εξέλεξε καθηγητή στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο.  
Ζητώ συγγνώμη γιατί το πήγα και εγώ πολύ παρακάτω, νομίζω τέτοια ώρα ειπώθηκε και τώρα  οφείλω να κάνω την επανόρθωση.

Σημείωση: Τον κ. Πορτοσάλτε δεν τον έχω συναντήσει ποτέ.

Προθεσμία Ελέγχου Νομιμότητας εκλογών μελών ΔΕΠ

Tweet

Σύμφωνα με μια σειρά αποφάσεων του ΣτΕ που δημοσιεύθηκαν προ ημερών, η προθεσμία του ενός έτους για την άσκηση του ελέγχου νομιμότητας από το Υπουργείο στις εκλογές των μελών ΔΕΠ αρχίζει από την ημερομηνία που θα ληφθεί στο Υπουργείο ο πλήρης φάκελος της εκλογής και του διορισμού του μέλους ΔΕΠ, και όχι από την ημερομηνία δημοσίευσης του σχετικού διορισμού στο ΦΕΚ. Με τις ίδιες αποφάσεις του ΣτΕ κρίνονται ως εκτός εξουσιοδοτήσεως και μη εφαρμοστέες οι διάταξεις του άρθρου 9 και της παραγράφου 10 του άρθρου μόνου της Υπουργικής απόφασης Φ.122/1/171/89650/Β2/13-8-2007 που προβλέπουν διαφορετικά.

Συνέντευξη στα ΝΕΑ (Νίκος Μάστορας). 21/11/2010

Tweet

Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης.

Ερευνάτε υποθέσεις οικογενειοκρατίας στα πανεπιστήμια. Υπάρχουν ένδειξεις ως τώρα για την έκταση του φαινομένου; Και τι προτίθεστε να κάνετε όπου διαπιστωθούν παρατυπίες με οικογενειακή χροιά;

Αυτό θα φανεί από τα στοιχεία που έχουν ζητηθεί. Έχουν ήδη ακυρωθεί 16 εκλογές μελών ΔΕΠ, πράγμα πρωτοφανές στα χρονικά του Υπουργείου. Ένα μεγάλο μέρος από αυτές ενέχουν στοιχεία νεποτισμού. Προχθές, απεστάλη ερώτημα για το κλείσιμο τμήματος, στο οποίο το φαινόμενο αυτό είχε πάρει ακραία μορφή. Θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται.

Μεγαλύτερο, ίσως, πρόβλημα από την οικογενειοκρατία είναι οι αδιαφανείς διαδικασίες. Πώς θα τα αντιμετωπίσετε αυτά χωρίς να ξεσηκωθεί θύελλα αντιδράσεων;

Πράγματι, η οικογενειοκρατία είναι μία μόνο έκφανση της ευνοιοκρατίας. Η απάντηση στο πρόβλημα αυτό είναι να ακολουθούν τα Πανεπιστήμια τις διεθνώς αποδεκτές παραδοσιακές ακαδημαϊκές πρακτικές. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να αλλάξει ο τρόπος διοίκησής τους, ώστε οι διοικήσεις να έχουν κίνητρα για να σταματούν τέτοιες πρακτικές και όχι για να τις συγκαλύπτουν. H εξάρτηση των επικεφαλής των Πανεπιστημίων από εσωτερικές ομάδες που δραστηριοποιούνται με αυτό τον τρόπο τους υποχρεώνει να λειτουργούν περισσότερο ως πολιτευτές παρά ως ακαδημαϊκοί ηγέτες.  Η θέση εξουσίας τους σήμερα εξαρτάται από αυτούς που οφείλουν να ελέγξουν, και δυστυχώς στο δίλημμα του να διαφυλάξουν την ακαδημαϊκή δεοντολογία ή το πόστο εξουσίας τους δεν δίνουν πάντα πειστική απάντηση. Πρέπει επίσης να συμμετέχουν στα εκλεκτορικά σώματα εκλέκτορες από το εξωτερικό για να ενισχυθεί η ανεξαρτησία της διαδικασίας από εσωτερικές διασυνδέσεις. Όσο για τις αντιδράσεις, μην ξεχνάτε ότι οι αδικημένοι από αντιακαδημαϊκές πρακτικές είναι πολύ περισσότεροι από τους αδικούντες.

Λέτε ότι η αλλαγή του τρόπου διοίκησης με την θέσπιση Συμβουλίου, είναι μια πρακτική που ακολουθείται σε πολλές χώρες. Ο αντίλογος είναι ότι στην δική μας χώρα αυτό προσκρούει στο Σύνταγμα.

Πέραν της Αμερικής και της Ασίας, όλο και περισσότερες χώρες στην Ευρώπη υιοθετούν τον θεσμό αυτό. Η Ολλανδία, η Δανία, η Σουηδία, η Αυστρία, ακόμα και η Γαλλία για να αναφέρω μερικές, έχουν αντιληφθεί την σημασία της αλλαγής αυτής και τα αποτελέσματα είναι ήδη ορατά: π.χ. στην Δανία, έγινε μια μεγάλη μεταρρύθμιση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που ξεκίνησε το 2004 και ολοκληρώθηκε το 2007 με κεντρική αλλαγή την εισαγωγή Συμβουλίων Διοίκησης. Το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, στην Διεθνή κατάταξη της Σαγκάης στα έτη από το 2005 στο 2009, βελτιωνόταν διαρκώς περνώντας κατά σειρά από την 56^η, 46^η, 45^η, και φθάνoντας στην 43^η θέση (αντίστοιχα, από την 13^η στην 8^η θέση στην Ευρώπη).

Η τελική ρύθμιση που θα έλθει στην Βουλή προφανώς θα είναι συμβατή με το ισχύον Σύνταγμα. Ενα κείμενο διαβούλευσης όμως δεν μπορεί να κρίνεται αντισυνταγματικό! Όταν το κείμενο λάβει την μορφή νόμου, θα περάσει από επεξεργασία τόσο των νομικών του Υπουργείου, αλλά και της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής και της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής. Επομένως, δεν έχουν λόγο να ανησυχούν όσοι προβληματίζονται για το νομικό μέρος, αν ειλικρινά αυτό είναι που τους απασχολεί. Είναι λάθος να παγιδευθούμε σε μία αποπροσανατολιστική και άνευ ερείσματος  συζήτηση και να χάσουμε την ουσία.

Μια ακόμα αντίρρηση είναι ότι οι σχεδιαζόμενες αλλαγές θα οδηγήσουν σε ένα πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί με αγοραία κριτήρια. Πώς πιστεύετε ότι θα διασφαλιστεί ότι δεν θα καταλήξουμε στο πανεπιστήμιο-επιχείρηση;

Αντίθετα, προσπαθούμε να διαμορφώσουμε δομές που θα εμπεδώσουν την σωστή ακαδημαϊκή πρακτική! Κάποιοι λαθεμένα αναφέρουν «μάνατζερ», αλλά στις προτάσεις μας λέμε ότι ο Πρύτανης είναι οπωσδήποτε Καθηγητής! Ας ξεπεράσουμε τα κινδυνολογικά σύνδρομα, το Πανεπιστήμιο δεν κινδυνεύει από την υιοθέτηση των καλών διεθνών πρακτικών. Άλλωστε είναι αυτές οι πρακτικές που έχουν οδηγήσει τα Πανεπιστήμια πολλών χωρών στην καταξίωση και την διεθνή αναγνώριση μακριά από φοβικές προφητείες. Το Πανεπιστήμιο κινδυνεύει κυρίως από την εσωστρέφεια και από πρακτικές που το ίδιο υιοθετεί και που δεν ανταποκρίνονται στις παραδοσιακές αρχές ακαδημαϊκής λειτουργίας. Το ερώτημα είναι: ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος για να επιτρέψουμε στα ίδια τα πανεπιστήμια να διασφαλίσουν τον ορθό ακαδημαϊκό τους χαρακτήρα;

Πολλοί  συνάδελφοί σας κάνουν λόγο για προσπάθειες συκοφάντησης του δημόσιου πανεπιστημίου από την κυβέρνηση, με ενδεχομένως «πονηρούς» πολιτικούς σκοπούς.

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι δεν έχουμε το πανεπιστήμιο που θα θέλαμε. Και δεν είναι η κυβέρνηση που θα προκαλέσει ή θα διασκεδάσει μία τέτοια αίσθηση. Υπάρχουν πλευρές του πανεπιστημίου μας που εκφράζουν ό,τι καλύτερο επιδιώκουμε ως αριστεία και ποιότητα. Όμως το να μην προσπαθούμε να καταπολεμήσουμε άλλες σαθρές καταστάσεις για να μην θεωρήσουν οι υπαίτιοι ότι απαξιώνονται, είναι απλώς στρουθοκαμηλισμός. Το να παρουσιάζεται η προσπάθεια αυτή της κυβέρνησης για εξυγίανση ως μια καθολική απαξίωση του πανεπιστημίου είναι όχι μόνο άδικο, αλλά και εξαιρετικά αντιπαραγωγικό. Οδηγεί στην ψυχολογική περιχαράκωση πίσω από μία συνολικά αμυντική στάση και εναντίωση σε κάθε αλλαγή.

Όσο με αφορά, μην ξεχνάτε ότι δεν είμαι ξένος προς το δημόσιο πανεπιστήμιο. Το αγαπώ και το πονώ. Έχω αφιερώσει περισσότερα από 40 χρόνια της ζωής μου αποκλειστικά σ’ αυτό, σε 4 διαφορετικές χώρες. Τα περισσότερα από αυτά τα χρόνια στο ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο.

Η επιτροπή ξένων «σοφών» που ορίστηκε για την μεταρρύθμιση, πότε θα καταθέσει προτάσεις; Υπάρχει κάποια ένδειξη προς ποια κατεύθυνση θα κινηθούν οι προτάσεις της;

Η Διεθνής Συμβουλευτική Επιτροπή θα έλθει τον Δεκέμβρη στην Ελλάδα για να συναντηθεί με όσο το δυνατόν περισσότερους από τους εμπλεκόμενους φορείς. Η συγκρότησή της δεν αποσκοπεί στο να μας πει «τι να κάνουμε» αλλά να βοηθήσει από μία αμερόληπτη οπτική γωνία να δούμε: ποιες είναι οι επιτυχείς διεθνείς πρακτικές, γιατί πέτυχαν, με ποιόν τρόπο υλοποιήθηκαν, και πώς μπορούμε να τις αξιοποιήσουμε. Ταυτόχρονα, με την συζήτηση που θα προηγηθεί, θα καταστεί δυνατόν στην Ελληνική πλευρά να αναδείξει τους λόγους και τις αιτίες που έχουν οδηγήσει στα προβλήματα που έχουν Πανεπιστήμια.

Τελικά θα υπάρξει Καλλικράτης στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση; Τι θα γίνει με τα τοπικά Κολλέγια που είχατε προτείνει;

Σήμερα, έχουμε τον μεγαλύτερο ποσοστό νέων που εισάγονται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά ολοκλήρωσης σπουδών στην Ευρώπη και ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας πτυχιούχων. Ταυτόχρονα, έχουμε έλλειψη αξιόπιστης ενδιάμεσης εκπαιδευτικής βαθμίδας. Αυτά τα χαρακτηριστικά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να υπάρξει εξορθολογισμός της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και να διαμορφωθεί μια αξιόπιστη μεταδευτεροβάθμια βαθμίδα με άμεση πρόσβαση στην αγορά εργασίας, αλλά χωρίς στεγανά κινητικότητας οριζοντίως και καθέτως που θα καλύπτει και τοπικές ανάγκες.  Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι η συνένωση τμημάτων που σήμερα είναι άκρως εξειδικευμένα. Και θα το κάνουμε.

Ορισμένα πανεπιστήμια ετοιμάζουν δικές τους προτάσεις, απορρίπτοντας τις υπάρχουσες. Είστε διατεθειμένοι να αποδεχθείτε προτάσεις διαφορετικές από αυτές του κειμένου διαβούλευσης;

Είναι καλό να γνωρίζει ο καθένας τον ρόλο του. Η Κυβέρνηση έχει εκλεγεί από τον Ελληνικό λαό για να προωθήσει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, το οποίο περιελάμβανε και τις αλλαγές στα Πανεπιστήμια. Δεν μπορεί μια Σύγκλητος να γίνει το Βατικανό της Ελληνικής Επικράτειας αγνοώντας πλήρως τις προτάσεις της Κυβέρνησης. Είναι η Βουλή, η εθνική αντιπροσωπεία, που δέχεται ή απορρίπτει μία νομοθετική πρωτοβουλία. Επομένως, δεν έχει έννοια να μιλάμε για το ποιός κάνει τις προτάσεις ή ποιός τις απορρίπτει, γιατί τότε έχουμε μπερδέψει τελείως τους ρόλους. Η κυβέρνηση, όμως, θεωρεί εξαιρετικά γόνιμο το να γίνεται διαβούλευση πάνω στις προτάσεις. Υπάρχουν οι κεντρικές πολιτικές κατευθύνσεις αλλά υπάρχει και η δυνατότητα εποικοδομητικής συζήτησης για την ενδεχόμενη βελτίωση ή ακόμα και τροποποίηση των προτάσεων αυτών.

Πότε θα κατατεθούν τελικά τα εφετινά μηχανογραφικά;

Το Υπουργείο εξετάζει προσεκτικά όλες τις πλευρές του ζητήματος και τις γνώμες που διατυπώνονται, με αποκλειστικό κριτήριο την καλύτερη εξυπηρέτηση των υποψηφίων και γι’ αυτό δεν έχει λάβει ακόμα την τελική απόφαση.  Στην πολιτική, υπάρχουν αποφάσεις που λαμβάνονται για λόγους ευρύτερου κοινωνικού συμφέροντος που ενδεχομένως μπορούν να θίξουν κάποιες κοινωνικές ομάδες. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, το θέμα αφορά και επηρεάζει  αποκλειστικά τους υποψηφίους. Είναι λοιπόν οι υποψήφιοι και οι οικογένειες τους εκείνοι, των οποίων η γνώμη θα έχει καθοριστική σημασία στην λήψη της τελικής απόφασης. Για τον λόγο αυτό, το θέμα θα τεθεί σύντομα σε διαβούλευση, όπου θα εκτεθούν οι λόγοι που συνηγορούν στην αλλαγή του χρόνου υποβολής, για να διατυπωθούν όλες οι απόψεις και να ληφθεί η τελική απόφαση.

Γιατί δεν χρησιμοποιείτε κινητό τηλέφωνο; Πρέπει να είστε διεθνώς ο μοναδικός υπουργός που δεν έχει!

Αναμφίβολα το κινητό τηλέφωνο είναι ένα εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο. Είναι όμως και ένας πειρασμός για να τηλεφωνούμε περισσότερο από όσο χρειάζεται. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα περισσότερα από τα τηλεφωνήματα στο κινητό τηλέφωνο δεν είναι απαραίτητα.  Όταν ο χρόνος είναι τόσο περιορισμένος, πρέπει κανείς να βρεί τον τρόπο που του ταιριάζει για να τον αξιοποιήσει καλύτερα.

Εγώ έχω επιλέξει να επικοινωνώ μέσω email. Εκεί, μπορεί πάντα να με βρει κανείς. Το email μου είναι διαθέσιμο στην σελίδα μου και απαντώ προσωπικά στα μηνύματα που λαμβάνω, είτε αυτά προέρχονται από συναδέλφους μου, είτε από υπηρεσίες, είτε από πολίτες. Αυτό μπορώ να το κάνω σε χρόνο που επιλέγω, χωρίς να υποχρεώνομαι να διακόψω την εργασία που κάνω ή τις συναντήσεις στις οποίες παίρνω μέρος και χωρίς να ενοχλώ την ομήγυρι. Μπορεί να έχω λάθος, αλλά αισθάνομαι ότι έτσι είμαι περισσότερο αποτελεσματικός!

Συνέντευξη στην ΝΕΤ (19/11/10)

Tweet

(«Πρωινή ενημέρωση»,  Κώστας Αρβανίτης και Μαριλένα Κατσίμη)

Δ.  Έχουμε μαζί μας τον Υφυπουργό Παιδείας τον κύριο Πανάρετο. Καλημέρα σας. Διαβάσαμε σε εφημερίδες ότι ακυρώσατε εκλογή Λέκτορα στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας σε Τμήμα που διοικούσε ο πατέρας του.

Ι.Π. Ναι. Υπάρχουν μια σειρά από προϋποθέσεις  που πρέπει τα Πανεπιστήμια να τηρούν για να εκλέγονται καθηγητές και το Υπουργείο Παιδείας έχει από το Σύνταγμα τον ρόλο να εποπτεύει την σωστή λειτουργία των Πανεπιστημίων. Υπάρχουν πράγματα που είναι ακαδημαϊκής μορφής και φύσης  και πρέπει τα ίδια τα Πανεπιστήμια να τα προσέχουν και να μην εκτρέπονται με τρόπο που να προκαλούν την ακαδημία και την κοινωνία. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, εκτός από ακαδημαϊκό υπήρχε και τυπικό θέμα, το γεγονός ότι ο πατέρας που ήταν πρόεδρος στο Τμήμα συμμετείχε στην διαδικασία  εκλογής  στην οποία υποψήφιος και εκλεγείς τελικά ήταν ο γιος του.

Δ. Και αν είχε τα προσόντα;

Ι.Π.   Το θέμα της οικογενειοκρατίας και ευρύτερα της ευνοιοκρατίας είναι πολύπλοκο και δεν μπορεί να το κρίνει κανείς από το ότι απλά κάποιος συγγενής καθηγητή εκλέγεται. Υπάρχουν όμως μια σειρά από στοιχεία, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για συγγενείς και πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για παιδιά τους, τα οποία θα έπρεπε το ίδιο το Πανεπιστήμιο να τα ελέγχει. Ένα παράδειγμα: Για έναν υποψήφιο που έχει μια συγγένεια με έναν καθηγητή θα πρέπει να δούμε, αν στέκει επιστημονικά μόνος του ή η επιστημονική του οντότητα οφείλεται στην  συγγένειά του, αν είχε άλλες εμπειρίες , αν έχει περάσει από άλλα πανεπιστήμια, αν έχει την ίδια στιγμή προσφορά από άλλα πανεπιστήμια για παρόμοια θέση. Αυτά θα πρέπει να τα βλέπει κανείς μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της αξιοκρατικής διαδικασίας, γιατί το Πανεπιστήμιο πρέπει να είναι φάρος αξιοκρατίας και διαφάνειας.

Δ. Κύριε Υπουργέ, έχετε μια εικόνα για το ποσοστό οικογενειοκρατίας μέσα στα ελληνικά Πανεπιστήμια, δηλαδή κατά μάνα κατά κύρη που λέμε;

Ι.Π.  Έχει ζητηθεί από το Υπουργείο Παιδείας να αποστείλουν στοιχεία τα Πανεπιστήμια-έχουν καθυστερήσει κάποια, κάποια άλλα έχουν στείλει στοιχεία.  Η εντύπωση που δημιουργείται από καταγγελίες που έχουν γίνει στο Υπουργείο, είναι ότι η αναλογία παιδιών που εκλέγονται σε τμήματα όπου οι γονείς τους είναι καθηγητές , είναι κάπως υπερβολική.

Δ. Και είναι ανά σχολή, για παράδειγμα στην Ιατρική, υπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα και δεν το αγγίζει και κανείς.

Ι.Π.  Προς το παρόν. Κανονικά, κατά την γνώμη μου, ο ρόλος του Υπουργείου δεν θα έπρεπε να είναι αυτός και γι’ αυτό έχουμε πει ότι πρέπει να αλλάξει και ο τρόπος διοίκησης του Πανεπιστημίου. Από την στιγμή όμως που το Σύνταγμα  έχει δώσει την ευθύνη στο Υπουργείο Παιδείας στο θέμα της εποπτείας της εκλογής καθηγητών, όταν αυτό δεν γίνεται - όπως δεν γινόταν μέχρι τώρα- σημαίνει ότι το Υπουργείο δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του.

Δ. Κύριε Υπουργέ, η τελευταία ερώτηση στο κομμάτι αυτό: ήταν συμβολική η κίνηση αυτή ή έπεσε στην αντίληψή σας  αυτή η περίπτωση;

Ι.Π.  Δεν ήταν συμβολική. Εκ των πραγμάτων, το Υπουργείο Παιδείας δεν ελέγχει όλες τις εκλογές, από το νόμο. Όταν όμως υπάρχει διαμαρτυρία από συνυποψήφιο, όπως υπήρχε στην συγκεκριμένη περίπτωση, έχω υποχρέωση να κάνω μόνο αυτό που μου επιβάλλει το Σύνταγμα.

Δ. Να ρωτήσω κάτι άλλο. Θα περιμένει δηλαδή ο πολίτης τις καταγγελίες για την καταπολέμηση της οικογενειοκρατίας στα Πανεπιστήμια;

Ι.Π.  Όχι. Αυτό που χρειάζεται είναι να γίνει αλλαγή στον τρόπο διοίκησης των Πανεπιστημίων. Γιατί όλες αυτές οι εκλογές για τις οποίες μιλάμε έχουν περάσει από την έγκριση των  διοικήσεων των Πανεπιστημίων. Το γεγονός ότι οι διοικήσεις έχουν εκλεγεί με τρόπο απόλυτα εσωστρεφή - ουσιαστικά οι άνθρωποι που εκλέγουν τους Πρυτάνεις  είναι η ίδια η πανεπιστημιακή κοινότητα - είναι απόλυτα φυσιολογικό, οι Πρυτάνεις  να ενδιαφέρονται περισσότερο για το πώς δεν θα δυσαρεστήσουν την εκλογική τους βάση, να το πω έτσι, από το να κοιτάζουν το τι είναι καλό για την ελληνική κοινωνία.

Δ. Μάλιστα. Τι γίνεται με τα Κολλέγια κύριε Υπουργέ;

Ι.Π.  Με τα κολλέγια γίνεται αυτό που έπρεπε να γίνει.  Δηλαδή, το ελληνικό κράτος έχει αποδεχθεί την νομοθεσία και τις οδηγίες της ΕΕ.

Δ. Σας έχει βάλει θέμα η Κομισιόν;

Ι.Π.  Δεν έβαλε θέμα η Κομισιόν. Πρέπει να το διευκρινίσουμε αυτό. Αυτό που έγινε χθες, -δεν ήμουν παρών, αλλά ξέρω- ήταν να δουν αυτοί οι δύο εκπρόσωποι της Κομισιόν ότι η Ελλάδα εφαρμόζει την κοινοτική νομοθεσία.

Δ. Σας πιέζει να αναγνωρίσετε τα πτυχία των κολλεγίων;

Ι.Π.  Δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει πίεση. Η Ελλάδα σέβεται τις συμφωνίες που έχει υπογράψει, μερικές φορές με κάποιες επιφυλάξεις  και αυτό κάνει. Τώρα, αναφορικά με την ακαδημαϊκή αναγνώριση, υπάρχει εσωτερική νομοθεσία, η ΕΕ αναγνωρίζει την ευθύνη και την αποκλειστική αρμοδιότητα των χωρών μελών της να εξετάζουν και να λειτουργούν τα ακαδημαϊκά θέματα στο εσωτερικό τους και αυτό γίνεται.

Δ. Θέλω να ρωτήσω αν μπουν νέες διαδικασίες στην εισαγωγή νέων πολιτών στα κολλέγια. Δηλαδή ο πολίτης ο νέος που μπαίνει στην διαδικασία να πληρώσει σε φροντιστήρια, να κουραστεί, να δώσει εξετάσεις για να μπει στα πανεπιστήμια  και από την άλλη, ο άλλος έχοντας οικονομική δυνατότητα μπαίνει απευθείας σε ιδιωτικό κολλέγιο και όταν τελειώσει θα ‘ χει και αυτός δικαιώματα. Δεν είναι άδικο αυτό;

Ι.Π.  Δεν είναι εύκολο να πει κανείς όταν έχει μια τέτοια νομοθεσία σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ότι αποκλείεται οποιαδήποτε άλλη δυνατότητα. Το κράτος έχει την υποχρέωση να ενημερώσει τους πολίτες, να ξέρουν δηλαδή ποια είναι τα δικαιώματα που μπορούν να αποκτήσουν  κάνοντας σπουδές με τον ένα ή άλλον τρόπο. Το πιο σημαντικό όμως είναι να διασφαλίσουμε ότι η δημόσια παρεχόμενη εκπαίδευση είναι τέτοιας ποιότητας, που δεν χρειάζεται κάποιος να μπει σε μια άλλη διαδικασία, να πάει στον ιδιωτικό τομέα για να σπουδάσει. Δεν μπορούμε όμως να το απαγορεύσουμε.

Δ. Κύριε Πανάρετε να σας ρωτήσω για τους αναπληρωτές καθηγητές που έχουν προσληφθεί μέσω ΕΣΠΑ. Είναι απλήρωτοι δύο μήνες και λένε θα πάνε σε απεργία.

Ι.Π.  Παρ’ όλο που το θέμα δεν είναι δικής μου αρμοδιότητας, γνωρίζω ότι η Υπουργός και η αρμόδια Υφυπουργός έχουν κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την διευθέτηση αυτού του θέματος.

Δ. Πρέπει να σας πω ότι έχουμε πολλά γραπτά μηνύματα για ακυρώσεις επίκουρων σε σχολές και ρωτούν πώς μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να βρουν το δίκιο τους αν θεωρηθεί ότι το έχασαν.

Ι.Π.  Οποιαδήποτε καταγγελία ή διαμαρτυρία, έλθει στο Υπουργείο, εξετάζεται.

Δ. Πώς συνεχίζεται η διαβούλευση για τις αλλαγές; Όλοι είναι εναντίον.

Ι.Π.  Ξέρετε, το «όλοι είναι εναντίον» είναι μια εντύπωση, την οποία πρέπει να την δούμε. Όταν κάποιος έχει συνηθίσει σε έναν τρόπο λειτουργίας και αυτός αλλάζει στην βάση του, είναι δύσκολο να δεχθεί την νέα βάση. Μέχρι τώρα αλλαγές στην τριτοβάθμια ήταν αν ο Πρύτανης θα εκλέγεται από αυτούς ή από εκείνους, εάν η θητεία του θα είναι τριετής ή τετραετής ή πενταετής, πόσες θητείες θα έχει. Αυτά δεν ενδιαφέρουν την κοινωνία, το θέμα είναι τα παιδιά μας να παίρνουν ένα πτυχίο με αντίκρυσμα και αυτό δεν μπορεί να γίνει με τον σημερινό τρόπο λειτουργίας των πανεπιστημίων.

Δ. Για να έχουμε καλό πανεπιστήμιο χρειάζονται χρήματα. Είδαμε ένα πολύ δύσκολο προϋπολογισμό βαθειάς λιτότητας.

Ι.Π.   Τα χρήματα είναι πάντα ένας σημαντικός παράγοντας για την βελτίωση της εκπαίδευσης. Πρέπει όμως να σας πω το εξής. Ήμουν την προηγούμενη εβδομάδα   σε μια Σύνοδο Υπουργών Παιδείας του ΟΟΣΑ και ο ΓΓ του ΟΟΣΑ είπε κάτι πολύ ενδιαφέρον: Η δαπάνη για την εκπαίδευση, πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια, από το 2000-2006 αυξήθηκε κατά 40%, όμως  η απόδοση των μαθητών στο πρόγραμμα PISA που είναι μία αξιολόγηση μαθητών,  δεν βελτιώθηκε. Άρα, η χρηματοδότηση είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας, αλλά-και αυτό το παραδέχονται πλέον όλοι- υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα που πρέπει να προσέξει κανείς για να έχει μια αποτελεσματική εκπαίδευση.

Δ. Θα απαντήσετε τώρα;

Ι.Π.   Δεν απάντησα; Πάντως δεν προσπάθησα να αποφύγω την απάντηση.

Δ. Θέλω να καταλάβω, πώς γίνεται από την μια να έχουμε μείωση δαπανών και από την άλλη να έχουμε ένα πολύ δυνατό μέσο σχολείο, ισχυρό λύκειο και ένα πανεπιστήμιο που θα παράγει έρευνα. Το μεγάλο αίτημα των ανθρώπων του πανεπιστημίου είναι ότι δεν πριμοδοτείται από το κράτος η έρευνα στα πανεπιστήμια.

Ι.Π.  Είναι σωστό το επιχείρημα και η κριτική. Θα σας αντιστρέψω το ερώτημα για να κατανοήσετε την δυσκολία της πολιτικής. Η μέχρι σήμερα χρηματοδότηση της έρευνας τι αποτέλεσμα έχει φέρει; Το ερώτημα αυτό δεν είναι ρητορικό. Γνωρίζω τα αποτελέσματα. Πρέπει τα χρήματα –όσα είναι αυτά– να αξιοποιούνται σωστά.

Θα σας αναφέρω και ένα παράδειγμα: Υπάρχει ένα τμήμα πανεπιστημίου με 70 διδάσκοντες και  220 εισακτέους. Για να πάρει κανείς πτυχίο, χρειάζεται να πάρει περίπου 46 μαθήματα. Ξέρετε πόσα είναι τα μαθήματα επιλογής που έχουν τα παιδιά αυτά; Περισσότερα από 220. Δεν υπάρχει πανεπιστήμιο στον κόσμο στο οποίο να συμβαίνει κάτι ανάλογο. Ξέρετε γιατί υπάρχουν 220 μαθήματα επιλογής; Γιατί οι καθηγητές θα πρέπει να έχουν μαθήματα να κάνουν.

Δ.  Μάλιστα. Το πιάσαμε. Σας ευχαριστούμε πολύ.

Ι.Π.  Και εγώ σας ευχαριστώ

O πρόεδρος των Πρασίνων της Γερμανίας Cem Özdemir για την Α. Merkel

Tweet

Από συνέντευξη στο Newsweek σχετικά με  την πολιτική της Α. Μέρκελ για την πολυπολιτισμικότητα.


Ν: Why is Angela Merkel jumping into this discussion now?
CO: She’s trying to prove to the right wing of the party that she can be tough. She’s trying to push forward a more radical line, and part of it is that she’s now shying away from multiculturalism. A Protestant lady, without children, being divorced, coming from the East as the chancellor of Germany, would have been completely unthinkable without multiculturalism. So in a way she should be thankful that we have a multicultural society. If you talk about multiculturalism, that does not just include people of color.

Εκκρεμείς Διορισμοί Μελών ΔΕΠ

Tweet

Μετά από συνάντηση με τον Υφυπουργό Οικονομικών Φ. Σαχινίδη διατέθηκαν πιστώσεις για τον διορισμό εντός του 2010 300 μελών ΔΕΠ που εκκρεμούν .
Πιστώσεις για τις υπόλοιπες θέσεις που εκκρεμούν θα δοθούν σε δύο φάσεις. Την άνοιξη του 2011 και τον Αύγουστο του 2011.

Η οικογενειοκρατία στα Ελληνικά Πανεπιστήμια

Tweet

Κείμενο που μου ζητήθηκε από τον Αγγελιοφόρο της Κυριακής (14/11/10)

 Το πρόβλημα της οικογενειοκρατίας έχει πολλές πλευρές  που πρέπει να τις δει κανείς νηφάλια και όχι με την διάθεση δημιουργίας εντυπώσεων. Κατ’ αρχήν υπάρχουν μερικές βασικές παραδοχές που είναι καλό να τις έχουμε υπ’ όψη μας:

Δεν είναι από μόνο του κολάσιμο να υπάρχει μία συγγενική σχέση, ακόμα και γονική, σε ένα πανεπιστήμιο. Το θέμα προς εξέταση είναι σε τι βαθμό η εκλογή και η σταδιοδρομία του επιστήμονα εξαρτάται και επηρεάζεται από αυτήν την ειδική συγγενική σχέση. Δηλαδή, στέκει επιστημονικά αυτός ο άνθρωπος ανεξάρτητα από την συγγενική του σχέση; Έχει κριθεί ποτέ σε "εξωτερικό" περιβάλλον; Τον έχουν εμπιστευθεί προηγουμένως με ακαδημαϊκές θέσεις και άλλα πανεπιστήμια; Είχε ποτέ προσφορές αντίστοιχων θέσεων με αυτήν που θέλει να καταλάβει σε άλλο πανεπιστήμιο από αυτό στο οποίο υπηρετεί ο συγγενής του; Τα ερωτήματα αυτά πρέπει να τίθενται για κάθε μορφής συγγενική σχέση, ιδιαίτερα όμως την γονική.

Στα πανεπιστήμια του εξωτερικού με ακαδημαϊκή παράδοση, οι εκλογές συγγενών δεν απαγορεύονται. Ελέγχονται όμως ενδελεχώς οι παραπάνω προϋποθέσεις ακριβώς για να αποφεύγονται φαινόμενα ευνοιοκρατίας. Ειδικά όμως η γονική σχέση είναι εξαιρετικά σπάνια σε βαθμό που δυσκολεύεται κανείς να βρει παραδείγματα, αν και υπάρχουν. Πρέπει λοιπόν να αναρωτηθούμε: γιατί στην Ελλάδα το φαινόμενο αυτό παρατηρείται με ασύγκριτα μεγαλύτερη συχνότητα; Είναι φυσιολογικό αυτό; Μπορεί μία τέτοια διαφορά συχνότητας να είναι απλώς συμπτωματική; Σε κάθε περίπτωση, έχουν διασφαλιστεί οι προϋποθέσεις για να μην υπάρχει αμφισβήτηση της αξιοκρατίας στην επιλογή; Ευνοήθηκε ένα συγγενικό πρόσωπο σε σχέση με μη συγγενικό συνυποψήφιο λόγω της σχέσης αυτής; Αυτά είναι θέματα ακαδημαϊκής παράδοσης και πρακτικής, η τήρηση των οποίων θα έπρεπε να διασφαλίζεται από τα ίδια τα πανεπιστήμια.  Δυστυχώς, φαίνεται ότι αυτό δεν συμβαίνει.

Η απροθυμία να δοθούν στοιχεία είναι άλλη μία έκφανση της εσωστρέφειας των πανεπιστημίων. Και είναι κρίμα να συμβαίνει αυτό γιατί δημιουργούνται στην κοινή γνώμη αρνητικές εντυπώσεις που δεν εξυπηρετούν την αξιοπιστία των ιδρυμάτων. Διότι μπορεί κανείς να αναρωτηθεί, αν δεν συμβαίνει τίποτα το μεμπτό τότε γιατί γίνεται τόση προσπάθεια να μην δοθούν στοιχεία;  

Η κοινωνία πρέπει να ξέρει τι συμβαίνει στα πανεπιστήμια. Δεν είναι το πανεπιστήμιο κάποιο αποκλειστικό κλαμπ για να λειτουργεί πίσω από κλειστές πόρτες. Αν μη τι άλλο, αυτή η μυστικοπάθεια ευνοεί την διαιώνιση τέτοιων πρακτικών, αφού οι υποπίπτοντες σε αυτές αισθάνονται ότι απολαμβάνουν κάποιας ασυλίας.

Το επιχείρημα περί προσωπικών δεδομένων είναι ελάχιστα πειστικό. Η χρήση του από ορισμένους μοιάζει με απέλπιδα προσπάθεια διατήρησης αυτής της μυστικοπάθειας. Σε ερωτήσεις που κατατίθενται στην Βουλή, επίκληση προσωπικών δεδομένων μπορεί να γίνει μόνο αν πρόκειται για στρατιωτικά ή διπλωματικά μυστικά, η αποκάλυψη των οποίων απειλεί την ασφάλεια της χώρας. Να σας δώσω όμως και ένα απλούστερο επιχείρημα. Η αστυνομική ταυτότητα του κάθε πολίτη αναγράφει το όνομα του πατρός και της μητρός. Το κράτος, όχι μόνο δεν θεωρεί την γονική σχέση ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο, αλλά το θεωρεί ουσιώδες στοιχείο στον καθορισμό της ταυτότητας του πολίτη και στην σχέση του με το κράτος. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το στοιχείο παρέμεινε στις ταυτότητες, ενώ πολλά άλλα απαλείφθηκαν με βάση την νομοθεσία περί προσωπικών δεδομένων.

Θα έλεγα βέβαια ότι το πρόβλημα του Ελληνικού πανεπιστημίου δεν είναι μόνο η οικογενειοκρατία. Είναι γενικότερα η ευνοιοκρατία. Και τα φαινόμενα ευνοιοκρατίας πρέπει με κάθε τρόπο να αντιμετωπισθούν.

Για να αντιμετωπίσουμε όμως το πρόβλημα πρέπει να εντοπίσουμε τι είναι εκείνο που του επιτρέπει να διογκώνεται. O εντοπισμός και η δημοσιοποίηση του προβλήματος είναι το πρώτο σημαντικό βήμα, ιδιαίτερα η δημοσιοποίηση γιατί το πρόσφορο έδαφος δημιουργίας των πρακτικών αυτών ήταν ακριβώς η συγκάλυψη. Φαντασθείτε όταν το θέμα "έχει βγει στην φόρα" και έχει αποδοκιμασθεί από την κοινωνία, πόσο δυσκολότερο είναι να γίνουν στο μέλλον παρόμοιοι ελιγμοί. Βέβαια, και ο νομοθέτης θα κινηθεί πλέον στην κατεύθυνση αυτή.

Κατά την γνώμη μου, το συγκεκριμένο πρόβλημα –αλλά όχι μόνο αυτό- οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον τρόπο διοίκησης των πανεπιστημίων. Οι ισχυρές διασυνδέσεις   της κεντρικής διοίκησης του πανεπιστημίου με διοικήσεις και άτομα τμημάτων που λειτουργούν με αυτό τον τρόπο υποχρεώνει τις κεντρικές διοικήσεις να λειτουργούν περισσότερο ως πολιτευτές παρά ως ακαδημαϊκοί ηγέτες.  Η θέση εξουσίας τους σήμερα εξαρτάται από αυτούς που οφείλουν να ελέγξουν, και δυστυχώς στο δίλημμα του να διαφυλάξουν την ακαδημαϊκή δεοντολογία ή το πόστο εξουσίας τους δεν δίνουν πάντα πειστική απάντηση.

Οι παραπάνω διαπιστώσεις εξηγούν και το σκεπτικό που οδήγησε το Υπουργείο να κάνει τις προτάσεις που έχει δώσει σε διαβούλευση. Και δεν είναι τυχαίο ότι το κομμάτι που βρίσκει την μεγαλύτερη αντίδραση στις υπάρχουσες σήμερα διοικήσεις των πανεπιστημίων είναι αυτό ακριβώς που αφορά τον τρόπο διοίκησης.

Η Καθημερινή λογική

Tweet

Σχόλιο του Φ. Καρζή στην εκπομπή:  Σημειώσεις της 6ης μέρας (Αθήνα 9.84, 13/11/10)

Πήρα τη στοίβα με τις εφημερίδες και άπλωσα την πρώτη σελίδα  της Καθημερινής. Να μην κρύψω ότι, από αυτή συνηθίζω να ξεκινάω την ανάγνωση τις εργάσιμες μέρες. Πρώτη σελίδα, ένας τίτλος μου τράβηξε την προσοχή. Επιτυχία από αυτήν την άποψη γιατί, γι’ αυτό μπαίνουν οι τίτλοι, για να τραβάνε την προσοχή και να διαβάζεις το κομμάτι. 

Ο τίτλος ήταν «Ο νεποτισμός του κ. Γιάννη Πανάρετου». Μάλιστα, έτσι νέτα σκέτα και ονομαστικά. 

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να πω κάτι γενικότερο. Οτι η αναφορά ενός ονόματος στον τίτλο αποτελεί τον πιο επιθετικό τρόπο γραφής ενός άρθρου ή σχολίου, εν προκειμένω είχε τη μορφή ρεπορτάζ όχι σχολίου. Ανεξάρτητα από όλα τα υπόλοιπα, οι τίτλοι που υποδεικνύουν ένα συγκεκριμένο πρόσωπο έχουν πάψει να είναι σπάνιοι και βρίσκω ότι αυτό δεν είναι καλό, θα έλεγα ότι είναι μάλλον ανησυχητικό. Πριν από λίγο καιρό ας πούμε, ο Ριζοσπάστης ήθελε να ασκήσει κριτική, που ήταν απολύτως θεμιτό, στο Γιώργο Σεφερτζή, τον γνωρίζετε ως τακτικό συνεργάτη παλιότερα και καθημερινό σχολιαστή στο «Σφυγμό της μέρας». Και το όνομά του βρισκόταν στον τίτλο του πρωτοσέλιδου σχολίου της εφημερίδας, του κύριου άρθρου. 

Τα ονόματα στους τίτλους, πολύ περισσότερο στα κύρια άρθρα, δείχνουν, πέρα από οτιδήποτε άλλο, ότι ο στόχος του κειμένου είναι προσωποκεντρικός. Ότι είναι σπανιότερα ένα εγκώμιο και συχνότερα ένας λίβελλος. Η στοχοποίηση ήταν πάντοτε ασφαλές δείγμα του λιβέλλου ως λογοτεχνικού είδους. Αυτό σημαίνει ότι το ενδιαφέρον στρέφεται στο πρόσωπο και όχι στο φαινόμενο που πιθανώς ενσαρκώνει ή στο γεγονός στο οποίο πρωταγωνιστεί.

 Η δημοσιογραφία βέβαια είναι καλό να στρέφεται στο γενικό, στο γενικό συμφέρον, και αν αυτό το γενικό επιβάλλει την ανάδειξη του ειδικού, ενός σκανδάλου ας πούμε ή του ρόλου των πρωταγωνιστών του, δεν πρέπει να χάνεται το ευρύτερο νόημα της επίκρισης ή μιας αποκάλυψης. 

Δεν θα μου έκανε εντύπωση αν δεν είχα δυο τέτοια δείγματα, και από εφημερίδες διαφορετικού τύπου, διαφορετικής στόχευσης και κουλτούρας αλλά ωστόσο εφημερίδων που είναι, ήταν παραδοσιακά και παραμένουν, προπύργια της παραδοσιακής αντίληψης για τον τύπο και τη δημοσιογραφία. Και επειδή ακριβώς αυτή η, παλαιάς κοπής, δημοσιογραφία, οι αρχές και τα πρότυπά της, είναι στη σημερινή λαίλαπα πολυτιμότερη παρά ποτέ, βρήκα τόσο στενάχωρη την υιοθέτηση τρόπων γραφής που αποτυπώνουν ένα ήθος αλλότριου και ξένου προς την παράδοσή τους αλλά θα έλεγα και προς την τρέχουσα πρακτική τους.

Ο λίβελλος, η προσωπική κριτική, η επιθετικότητα δεν είναι αναγκαστικά και πάντοτε κακό στοιχείο. Άλλωστε είναι συνυφασμένα με τη γέννηση του Τύπου. Ας δούμε αν το συγκεκριμένο άξιζε τον κόπο, ποιο ήταν το περιεχόμενο της κριτικής. Σε μια μονοθεματική τελευταία σελίδα, ο νεποτισμός, δηλαδή η οικογενειοκρατία, ο οικογενειακός φαβοριτισμός, η προνομιακή μεταχείριση συγγενών του κ. Πανάρετου εντοπιζόταν στο γεγονός ότι, για αρκετά χρόνια, ο ίδιος και η σύζυγός του διατέλεσαν Πρόεδροι του Τμήματος Στατιστικής της ΑΣΟΕΕ που σήμερα τη λένε Οικονομικό Πανεπιστήμιο αλλά εγώ έχω εγκαταλείψει την ελπίδα να προσαρμοστώ στη νέα ορολογία. 

Μάλιστα, ο καθένας μπορεί να κρίνει αφού απαντήσει στην εύλογη απορία, -με δεδομένο ότι οι Πρόεδροι των Τμημάτων εκλέγονται- γιατί άραγε οι συνάδελφοί τους επέμεναν να τους ψηφίζουν και να στηρίζουν με την ψήφο τους αυτή την προτιμησιακή τακτική, αν υποθέσουμε ότι υπήρχε. 

Μου έκανε επίσης εντύπωση ότι, παρότι ο κ. Πανάρετος εξελέγη Καθηγητής στην ΑΣΟΕΕ ενώ η σύζυγός του υπηρετούσε ήδη εκεί, η ίδια η εκλογή και η επάρκειά του από ακαδημαϊκή άποψη, δεν έτυχε αμφισβήτησης σε μια τόσο ενδελεχή και διόλου φιλικών διαθέσεων δημοσιογραφική έρευνα.  

Αλλά ας πάμε ένα βήμα πιο πέρα που αρχίζει να γίνεται και πιο ενδιαφέρον. Ο νεποτισμός του κ. Πανάρετου ως τίτλος παραπέμπει ευθέως και φυσικά στο γεγονός ότι, ο ίδιος, ως Υφυπουργός Παιδείας, αρμόδιος για την Τριτοβάθμια εκπαίδευση, ζήτησε από τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ στοιχεία ακριβώς γι’ αυτό: για την οικογενειοκρατία. Ποιοι και πόσοι έχουν εκλεγεί σε ακαδημαϊκές βαθμίδες, απ’ τον Λέκτορα ως τον Καθηγητή, ενώ ήταν Καθηγητής ο πατέρας τους, η μητέρα τους, η αδελφή και ο αδελφός τους. Με ποιές διαδικασίες, με πόση διαφάνεια, με ποια εγγύηση επιστημονικής επάρκειας, ποιούς υπερκέρασαν για να εκλεγούν, γιατί είναι και αυτό σημαντικό, ποιοί έμειναν απέξω. 

Ζήτησε τα στοιχεία και αρκετά Πανεπιστήμια δεν τα έδωσαν. Πράγμα που, πρέπει να πω, δε με άφησε και άφωνο απ’ την έκπληξη. Και άρχισε να τους ζορίζει και να τα ζητάει πιεστικά διότι μπλέξανε.

Έχω ακούσει για πολιτικούς που δεν κάνουν κινήσεις διαφάνειας επειδή δεν είναι οι ίδιοι αθώοι του αίματος.  Έχω ακούσει για πολιτικούς που δεν ανοίγουν φακέλους επειδή, τι το ψάχνεις, όλοι έχουμε τις αμαρτίες μας. Έχω ακούσει για πολιτικούς που δε βάζουν την υπογραφή τους για μια έρευνα επειδή είναι συνένοχοι στο έγκλημα με την έννοια της επίμεμπτης συμπεριφοράς. Έχω ακούσει ας πούμε για πολιτικούς που δε θέλησαν να ανοίξουν θέματα φοροδιαφυγής γιατί οι ίδιοι οι φίλοι τους θα αποκαλύπτονταν φοροφυγάδες. Άσε που κάποιοι θέλησαν να κλείσουν και υποθέσεις.

 Το αντίθετο το βρίσκω εξαιρετικά ασυνήθιστο. Κάποιον πολιτικό που να άνοιξε ένα επίμαχο θέμα, να ξεκίνησε μια εκστρατεία διαφάνειας, για ένα ζήτημα  όπου ο ίδιος είναι ο πρώτος ευάλωτος, ο πρώτος ένοχος και οι στόχοι του άσπιλοι και αθώοι, ε αυτό πρώτη φορά το ακούω. Ο νεποτισμός του κ. Πανάρετου διεκδικεί ομολογουμένως δάφνες πρωτοτυπίας από αυτή την άποψη.

Αλλά ότι ήταν Πρόεδροι ο ίδιος και η γυναίκα του, ε μάλλον το ήξερε. Όπως ήξερε…φανταζόταν τουλάχιστον, ότι θα το έβλεπε γραμμένο. Παρά ταύτα, ζήτησε τα στοιχεία. Θα ήταν πολύ απλό φυσικά απλώς να σφύριζε αδιάφορα και να μην τα ζητήσει. 

Αλλά τα στοιχεία δεν ενδιαφέρουν μόνο τον κ. Πανάρετο. Ενδιαφέρουν όλους μας. Ενδιαφέρουν το ευρύτερο δημόσιο συμφέρον, ενδιαφέρουν την κοινωνία. Αν ο ίδιος ελέγχεται οικογενειοκράτης, ιδού, ας ελεγχθεί και αυτός δημόσια και ανοιχτά όπως ήδη συμβαίνει με αφορμή τη δική του πρωτοβουλία. Αλλά ας δούμε και τα άλλα στοιχεία. Και κάτι μου λέει πως, όταν τα δούμε, θα καταλάβουμε πολλά. Και θα καταλάβουμε κυρίως γιατί ένα σώμα και ένα σύστημα, όταν του πατάς τον κάλλο, φυσικό είναι να σκούζει.

Μπλόγκερ από κούνια

Tweet

Μια ανάρτηση αφιερωμένη σε μικρούς "συναδέλφους". Ελπίζω να τους γνωρίσω από κοντά σύντομα.

Ενα νηπιαγωγείο μπαίνει στην μπλογκόσφαιρα! Μαθητές νηπιακής ηλικίας πριν καλά καλά μάθουν την αλφαβήτα, πληκτρολογούν, ζωγραφίζουν, αφηγούνται και με τη συμβολή της δραστήριας νηπιαγωγού τους αναρτούν τα νέα τους σε μορφή βίντεο! 
Το πρωτοποριακό εγχείρημα έρχεται -όχι όπως θα περίμενε κανείς από κάποιο ακριβό ιδιωτικό σχολείο της πρωτεύουσας- αλλά από ένα δημόσιο Ολοήμερο Νηπιαγωγείο που βρίσκεται 80 χλμ μακριά από την Αθήνα, σ' ένα χωριό που οι κάτοικοί του φθάνουν μετά βίας τους 1.700: Στο Καπαρέλλι της Βοιωτίας, έδρα του δήμου Πλαταιών.  

Περισσότερα στο ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας.

Το μπλογκ είναι εδώ. 

"Don't Think of an Elephant: Know Your Values and Frame the Debate."

Tweet

Για μια ακόμα φορά  δέχομαι σήμερα προσωπική επίθεση από συγκεκριμένη εφημερίδα που απλά επαναλαμβάνει γνωστά πράγματα για την δημιουργία εντυπώσεων. Είναι φανερό ότι, όσο η προσπάθεια ανάταξης των πανεπιστημίων συνεχίζεται, τόσο οι ενδιαφερόμενοι για την διαιώνιση της υπάρχουσας κατάστασης θα χρησιμοποιούν τις ισχυρές συμμαχίες τους για να αλλάξουν την ατζέντα.

Σε ό,τι αφορά την ακαδημαϊκή μου σταδιοδρομία, όλα τα στοιχεία της είναι διαθέσιμα στην ιστοσελίδα μου του πανεπιστημίου, τόσα στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά (την οποία διατηρώ από το 1997). Δεν υπάρχει τίποτε που να έχω κάνει στην ζωή μου που να μην μπορεί να το βρει κανείς στην ιστοσελίδα αυτή.  Ήμουν εξ άλλου ήδη αναπληρωτής καθηγητής στην Αμερική όταν επέστρεψα στην Ελλάδα πριν από 27 χρόνια και δεν χρειάστηκα καμιά υποστήριξη στην πορεία μου. 

Στο σημερινό δημοσίευμα απλά αλλάζει η έμφαση. Δίνεται στην μεγάλη εξουσία (!) που έχει ένας πρόεδρος τμήματος 12-15 καθηγητών (που μάλιστα εκλέγεται). Οσοι έχουν εμπειρία, γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό. Σε τμήμα μάλιστα που ούτε έριδες υπήρχαν ούτε ανταγωνισμοί. Σε κάθε περίπτωση, ο πρόεδρος ενός τμήματος κρίνεται από το έργο που αφήνει πίσω του. Αν κάποιος  ενδιαφέρεται να κάνει μια τέτοια αποτίμηση θα βρει στοιχεία για την επιστημονική επάρκεια των 6 νέων καθηγητών που εξελέγησαν από το 1989 μέχρι το 2002, την ποιότητα των προγραμμάτων σπουδών, τόσο του προπτυχιακού όσο και του μεταπτυχιακού, την απορροφητικότητα των πτυχιούχων του τμήματος στην αγορά εργασίας, τον αριθμό των αποφοίτων του που έγιναν δεκτοί για μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό, την ποιότητα των πανεπιστημίων που τους δέχτηκαν, το πόσοι από αυτούς είναι σήμερα καθηγητές σε ξένα πανεπιστήμια και πολλά άλλα παρόμοια. Και δεν θα χρειαστεί να ψάξει πολύ γιατί πολλά από αυτά τα στοιχεία είναι διαθέσιμα στις ιστοσελίδες του τμήματος που επίσης υπάρχουν από το 1997, τόσο στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά. Μια συνοπτική εικόνα για όλα αυτά μέχρι το 2001 υπάρχει στην αξιολόγηση του τμήματος η οποία έγινε το 2001 από διεθνή επιτροπή και η οποία είναι επίσης από τότε δημόσια διαθέσιμη Γιατί βέβαια είναι μια τέτοια αξιολόγηση που μετρά την ηγεσία μιας μονάδος.

Πέραν των παραπάνω, δεν θα εμπλακώ σε μία άνευ αντικειμένου αποπροσανατολιστική συζήτηση. Όχι επειδή σε ακαδημαϊκό επίπεδο δεν είναι πολύ εύκολο να την "κερδίσω", αλλά επειδή ο στόχος όσων την προκαλούν είναι ακριβώς να μετατεθεί το ενδιαφέρον από τα ουσιαστικά προβλήματα των πανεπιστημίων στα κουτσομπολιά.

Το πρόβλημα των Ελληνικών πανεπιστημίων είναι βαθύ και δεν μπορεί να αγνοηθεί ούτε να μετατοπισθεί. Κάποιοι φυσικά θίγονται όταν αναδύονται οι ατασθαλείες και οι αντιακαδημαϊκές συμπεριφορές στις οποίες εμπλέκονται και όταν κάποιος προσπαθεί να σπάσει αποστήματα (π.χ. ειδικές σχέσεις σε εκλογές καθηγητών). Στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν τα "κεκτημένα" είναι λογικό να χρησιμοποιήσουν και τις όποιες άμυνες νομίζουν ότι διαθέτουν. Μία από τις άμυνές τους είναι να προκαλέσουν αντιπερισπασμό για να εκτροχιασθεί η δημόσια συζήτηση από τα προβλήματα αυτά σε μία κουτσομπολίστικου τύπου κουβέντα για τον Πανάρετο. Αυτό που στην πολιτική λέγεται αλλαγή του πλαισίου αναφοράς, τακτική την οποία ο George Lakoff έχει αναλύσει --ιδιαίτερα την χρήση της από τους νεοσυντηρητικούς Ρεπουμπλικάνους-- στο γνωστό βιβλίο του 2004 "Don't Think of an Elephant: Know Your Values and Frame the Debate.".

Τίποτε από αυτά δεν πρόκειται να με πτοήσει. Θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου για να προωθηθούν οι απαραίτητες τομές στα πανεπιστήμια και για να μάθει η κοινωνία ποιές  ήταν οι σάπιες πρακτικές και ποιοί ήταν υπεύθυνοι γι'αυτές. 

Η νομοθεσία περί δημοσκοπήσεων

Tweet

Οι σημερινές εκλογές αναδεικνύουν για μια ακόμα φορά το πρόβλημα με την απαγόρευση της δημοσιοποίησης των αποτελεσμάτων των δημοσκοπήσεων τις τελευταίες μέρες πριν τις εκλογές. Διαρροές, "διαρροές", δημιουργία εντυπώσεων με διατύπωση απόψεων και υπαινιγμών των ειδικών, ακόμα και παραπληροφόρηση.

Οι δημοσκοπήσεις αποτελούν πληροφορία. Και εφ' όσον υπάρχει η πληροφορία ο πολίτης δικαιούται να έχει πρόσβαση σε αυτήν. Τόσα απλά. Υπάρχουν πράγματα που πρέπει να ρυθμίσει ο νομοθέτης για να διασφαλίσει στον πολίτη την αξιοπιστία των μετρήσεων. Η "προστασία" τους από την πληροφορία δεν είναι μέσα σε αυτά. Είναι τουλάχιστον οξύμωρο, μάλιστα, στην προσπάθεια "προστασίας" από την πληροφορία να εκθέτουμε τον πολίτη στην παραπληροφόρηση.

Τις απόψεις αυτές τις επαναλαμβάνω για μια ακόμα φορά, ακριβώς την στιγμή που κλείνουν οι κάλπες και πριν ανακοινωθούν τα αποτελέσματα. Γιατί νομίζω ότι αυτή είναι η καταλληλότερη στιγμή.

Χρηματοδότηση και Ποιότητα στην Εκπαίδευση

Tweet

 Σύμφωνα με όσαν είπε σήμερα ο Γενικό Γραμματέας του ΟΟΣΑ  Angel Gurría στην συνάντηση Υπουργών Παιδείας του ΟΟΣΑ, ενώ οι δαπάνες για εκπαίδευση στις χώρες του ΟΟΣΑ στο διάστημα 2000-2006 αυξήθηκαν κατα 40%, η συνολική απόδοση των χωρών στην αξιολόγηση του προγράμματος PISA δεν παρουσίασε μεταβολή.
Που πήγαν αυτά τα χρήματα και ποιά τα αποτελέσματα των πολιτικών που εφαρμόστηκαν;

Επίκαιρη Ερώτηση Ι, Γκιόκα για τα Παιδαγωγικά Τμήματα (1/11/10)

Tweet

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στην επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Ιωάννη Γκιόκα προς την Υπουργό Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, σχετικά με την αντιμετώπιση των προβλημάτων στις παιδαγωγικές σχολές.

Παρακαλείται ο ερωτών Βουλευτής κ. Γκιόκας να διατυπώσει επί δίλεπτο την ερώτησή του.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Επιμένουμε, κύριε Υφυπουργέ, στη συζήτηση της συγκεκριμένης ερώτησης, γιατί εδώ και καιρό, όπως γνωρίζετε, παραμένει μία εκρηκτική κατάσταση στις Παιδαγωγικές Σχολές όλης της χώρας. Συνολικότερα υπάρχει πρόβλημα στην Ανώτατη Εκπαίδευση, λόγω και των περικοπών που έχουν γίνει στα κρατικά κονδύλια και της έλλειψης διδακτικού και διοικητικού προσωπικού, όμως το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα οξυμένο στις Παιδαγωγικές Σχολές.

Η αναστολή της απόσπασης εκπαιδευτικών και η επιστροφή τους στα σχολεία άφησε τεράστια κενά σε αυτά τα τμήματα και είχε ως αποτέλεσμα και το εκπαιδευτικό έργο να μην μπορεί να υλοποιηθεί και να έχουν ανασταλεί επί της ουσίας οι πρακτικές ασκήσεις των φοιτητών.

Για να σας προλάβω, σας ξεκαθαρίζουμε ότι εμείς δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να αναζητήσουμε αν είναι αναγκαία ή όχι η αναστολή της απόσπασης των εκπαιδευτικών. Δεν μπαίνουμε δηλαδή στη διαδικασία να «επιλέξουμε» αν πρέπει να υπάρχουν κενά στα σχολεία ή στα παιδαγωγικά τμήματα. Τόσο τα σχολεία όσο και τα παιδαγωγικά τμήματα πρέπει να λειτουργούν σωστά με επαρκές και μόνιμο προσωπικό. Η ανάκληση όμως αυτών των αποσπάσεων έφερε στην επιφάνεια το σοβαρό πρόβλημα και τα σοβαρά κενά που υπάρχουν σε αυτά τα παιδαγωγικά τμήματα που λειτουργούν με ελάχιστο μόνιμο προσωπικό, με αποσπασμένους και επί της ουσίας δημιουργούν όλα τα προβλήματα που σας περιγράψαμε.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό  που υπάρχει στο Τμήμα Προσχολικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Καθόσον γνωρίζουμε τέσσερις αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί είναι επιφορτισμένοι με την παρακολούθηση των πρακτικών ασκήσεων περίπου 600 φοιτητών. Αντιλαμβάνεσθε ότι αυτό είναι πρακτικά αδύνατον να γίνει. Και μπορεί να ξεκίνησαν ξανά τα μαθήματα μετά τη διακοπή της λειτουργίας που είχε αποφασιστεί σε αυτές τις σχολές, όμως οι πρακτικές ασκήσεις συνεχίζουν να μην πραγματοποιούνται.

Εμείς σας ρωτάμε το εξής: Τι μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση έτσι ώστε και να αντιμετωπιστεί άμεσα το πρόβλημα για να πραγματοποιηθούν οι πρακτικές ασκήσεις των φοιτητών και κυρίως τι μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση για την οριστική επίλυση του προβλήματος με την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού που θα υπηρετεί τις ανάγκες του εκπαιδευτικού έργου αυτών των ιδρυμάτων; Γιατί αντιλαμβανόμαστε ότι το πρόβλημα δεν λύνεται με τους αποσπασμένους.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης):  Ευχαριστώ, κύριε συνάδελφε.

Το λόγο έχει ο Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κ. Ιωάννης Πανάρετος.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Κύριε Πρόεδρε, πολλές από τις ερωτήσεις που έχει καταθέσει το Κομμουνιστικό Κόμμα δίνουν την ευκαιρία να δει κανείς πολλές πλευρές του εκπαιδευτικού συστήματος. Μιλάω για τις ερωτήσεις που αφορούν το Υπουργείο Παιδείας.

Η συγκεκριμένη επίκαιρη ερώτηση που αφορά περισσότερο τα Παιδαγωγικά Τμήματα και γενικότερα τη λειτουργία των Πανεπιστημίων και των Τ.Ε.Ι. έδωσε, σε μένα τουλάχιστον, την ευκαιρία να σχηματίσω μια πολύ καλύτερη εικόνα για το τι συμβαίνει στα Παιδαγωγικά Τμήματα.

Πρέπει να σας πω ότι δεν νομίζω πως τα προβλήματα που υπάρχουν, αν υπάρχουν, έχουν την έκταση που πιστεύετε ότι έχουν. Γιατί το λέω αυτό;

Κατ’ αρχάς, οπωσδήποτε θα υπάρχουν κάποιοι εκπαιδευτικοί αποσπασμένοι, διότι αυτό δεν γίνεται για να καλύπτονται κενά ή ανάγκες των Τμημάτων, αλλά γιατί έχει να κάνει και με την άσκηση των ίδιων των εκπαιδευτικών και τη μετεκπαίδευσή τους για τον τρόπο που θα απασχοληθούν στα σχολεία. Επομένως, το δίλημμα δεν είναι εάν θα πρέπει να λειτουργούν τα σχολεία ή να λειτουργούν τα Παιδαγωγικά Τμήματα.

Όμως, στην προετοιμασία μου για να απαντήσω στην ερώτησή σας, προσπάθησα να δω ποια είναι η κατάσταση αυτή τη στιγμή στα Παιδαγωγικά Τμήματα. Επιτρέψτε μου να σας δώσω τους αριθμούς για όλα τα Παιδαγωγικά Τμήματα. Θα σας δώσω τον αριθμό εισακτέων σε κάθε Τμήμα, με τον οποίο εύκολα μπορείτε να δείτε πόσοι είναι οι φοιτητές σε καθένα απ’ αυτά τα Παιδαγωγικά Τμήματα, και τον αριθμό των κανονικών διδασκόντων, των μελών ΔΕΠ.

Ξεκινώ από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης έχει 200 εισακτέους και 36 μέλη ΔΕΠ. Το Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία έχει 115 εισακτέους  και 28 μέλη ΔΕΠ.

Στη Θεσσαλονίκη το Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης έχει 200 εισακτέους και 27 μέλη ΔΕΠ. Το Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής έχει 110 εισακτέους και 30 μέλη ΔΕΠ.

Στην Πάτρα, το Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης έχει 210 εισακτέους και 29 μέλη ΔΕΠ. Το Τμήμα Επιστημών Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία έχει 190 εισακτέους και 22 μέλη ΔΕΠ.

Στα Ιωάννινα το Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης έχει 280 εισακτέους και 20 μέλη ΔΕΠ. Το Παιδαγωγικό Νηπιαγωγών έχει 230 εισακτέους και 18 μέλη ΔΕΠ.

Στο Δημοκρίτειο, το Δημοτικής Εκπαίδευσης έχει 290 εισακτέους και 26 μέλη ΔΕΠ. Το Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία έχει 170 εισακτέους και 23 μέλη ΔΕΠ.

Στην Κρήτη το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης έχει 220 εισακτέους και 27 μέλη ΔΕΠ, το Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Αγωγής έχει 170 εισακτέους και 25 μέλη ΔΕΠ.

Στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης έχει 250 εισακτέους και 20 μέλη ΔΕΠ και το Τμήμα Προσχολικής Αγωγής και Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού έχει 230 εισακτέους και 20 μέλη ΔΕΠ.

Στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης έχει 150 εισακτέους και 18 μέλη ΔΕΠ, το Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης έχει 130 εισακτέους και 22 μέλη ΔΕΠ και το Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής έχει 110 εισακτέους και 22 μέλη ΔΕΠ.

Στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης έχει 185 εισακτέους και 22 μέλη ΔΕΠ και το Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Αγωγής έχει 170 εισακτέους και 24 μέλη ΔΕΠ.

Είναι πάρα πολύ καλές αυτές οι αναλογίες. Είναι από τις καλύτερες αναλογίες που υπάρχουν διεθνώς κανονικών διδασκόντων με διδασκομένους.

Επομένως, θα πρέπει να δούμε εάν η εκπαιδευτική διαδικασία απαιτεί και άλλες συμπληρωματικές βοήθειες και σε τι βαθμό οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί εξυπηρετούν αυτό που και εσείς θέλετε να γίνεται, δηλαδή μια καλύτερη εκπαίδευση των φοιτητών ή ενδεχομένως εξυπηρετούν –για να το πω ήπια- μια πεπατημένη τακτική, η οποία διευκολύνει να συνεχιστεί.

Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστούμε τον κύριο Υπουργό.

Το λόγο έχει ο κ. Γκιόκας.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Κύριε Υφυπουργέ, και εμείς αναζητήσαμε στοιχεία, πριν καταθέσουμε τη συγκεκριμένη ερώτηση και τα στοιχεία –τουλάχιστον- που έχουμε από το Πανεπιστήμιο της Αθήνας λένε ότι πέρυσι 12 αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί ήταν επιφορτισμένοι με το έργο της παρακολούθησης των πρακτικών ασκήσεων των φοιτητών και σήμερα είναι 4 εκπαιδευτικοί, που αντιστοιχούν σε 600 φοιτητές. Μπορεί να υλοποιηθεί το εκπαιδευτικό έργο και να επιβλεφθούν όπως πρέπει οι πρακτικές ασκήσεις των φοιτητών με αυτόν τον αριθμό; Εμείς λέμε ότι δεν μπορούν. Το ίδιο λένε και οι φοιτητές. Το ίδιο λένε και οι αρχές αυτών των ιδρυμάτων, εκτός και εάν λένε ψέματα.

Δεύτερον, έχει ξεκινήσει μια συζήτηση –την ξέρετε πάρα πολύ καλά- για το πώς θα καλυφθούν αυτά τα κενά. Η συζήτηση καταλήγει –αυτό λένε δηλαδή οι αρχές  των ιδρυμάτων- στο ότι θα προσληφθούν –ένας Θεός ξέρει με τι όρους!- μεταπτυχιακοί φοιτητές και διδακτορικοί φοιτητές, οι οποίοι θα αναλάβουν το έργο της επίβλεψης των πρακτικών ασκήσεων. Τι θέση παίρνει η Κυβέρνηση σε σχέση με αυτό που λένε οι αρχές των ιδρυμάτων; Γιατί αυτό λένε: «Δεν φθάνουμε και πρέπει να υπάρχει περισσότερος κόσμος που να απασχοληθεί σε αυτήν τη διαδικασία.»

Εμείς λέμε ότι υπάρχει πρόβλημα και ότι, κατά τη γνώμη μας, μία είναι η λύση: Η λύση είναι να προσληφθεί μόνιμο προσωπικό. Όταν μιλάμε για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, εμείς θεωρούμε ότι μόνο εργαζόμενοι, που έχουν μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας με το Πανεπιστήμιο μπορούν να φέρουν σε πέρας αυτό το έργο, που να βελτιώνονται, να τελειοποιούν τις μεθόδους διδασκαλίας, να βγάζουν συμπεράσματα, να αποκτούν εμπειρία και γνώση μέσα απ’ όλη αυτή τη διαδικασία και αυτό μόνο εργαζόμενοι, με μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας μπορούν να το πετύχουν.

Από εκεί και πέρα, όμως, θεωρούμε –και θέλουμε να κάνουμε ένα γενικότερο σχόλιο- το εξής: Απ’ αυτήν την κατάσταση που υπάρχει στις Παιδαγωγικές Σχολές φαίνεται, κατά τη γνώμη μας, η υποκρισία της Κυβέρνησης σε σχέση με τα ζητήματα της εκπαιδευτικής και παιδαγωγικής επάρκειας που συζητούσαμε όλο το προηγούμενο διάστημα. Και λέμε ότι είναι υποκριτικά και ψευδεπίγραφα, γιατί αν πραγματικά θέλατε και νοιαζόσασταν για την ποιότητα των σπουδών και για τις ικανότητες και τις γνώσεις των μελλοντικών εκπαιδευτικών, το πρώτο που θα έπρεπε να εξασφαλίσετε είναι την απρόσκοπτη λειτουργία του εκπαιδευτικού έργου και την ποιότητα των σπουδών.

Η κατάσταση που υπάρχει σήμερα στις Παιδαγωγικές Σχολές είναι το ακριβώς αντίθετο. Επί της ουσίας αξιοποιείτε αυτήν την πολυδιαφημισμένη «επάρκεια», για να πετύχετε ένα στόχο: Να αποσυνδέσετε το πτυχίο από το δικαίωμα στο επάγγελμα. Η κατάσταση που υπάρχει αυτή τη στιγμή και που προοιωνίζει την υποβάθμιση που θα επακολουθήσει νομίζουμε πως υπηρετεί αυτόν το στόχο.

Τέλος, θεωρούμε ότι αυτές οι εξελίξεις και αυτά τα φαινόμενα δεν είναι ανεξάρτητα από τις γενικότερες εξελίξεις που υπάρχουν  στην ανώτατη εκπαίδευση. Αυτή είναι η περίφημη αυτοτέλεια, την οποία επικαλείστε και την οποία προετοιμάζετε και με της επόμενες νομοθετικές ρυθμίσεις: Υποβάθμιση, εμπορευματοποίηση, μετάθεση των ευθυνών και του κόστους που πρέπει να αναλαμβάνει το κράτος στα ιδρύματα και μέσω των ιδρυμάτων στους φοιτητές και στις εργατικές λαϊκές οικογένειες.

Εμείς –τουλάχιστον- και με ακόμη περισσότερες ερωτήσεις, όπως είπατε, θα επιχειρήσουμε να αναδείξουμε αυτές τις εξελίξεις και τα σοβαρά προβλήματα που υπάρχουν στην ανώτατη εκπαίδευση της χώρας μας και, κατά τη γνώμη μας, θα οξυνθούν με την πολιτική σας.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστούμε τον κύριο Γκιόκα.

Ορίστε, κύριε Υφυπουργέ, έχετε το λόγο.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Γνωρίζω τη γενικότερη πολιτική σας προσέγγιση, αλλά τουλάχιστον το τελευταίο μέρος της τοποθέτησής σας νομίζω ότι εμπεριέχει μία υπερβολή. Δεν μας ενδιαφέρει να έχουμε καλά Παιδαγωγικά Τμήματα; Δεν μας ενδιαφέρει να βγάζουμε καλούς δασκάλους, για να έχουν καλύτερους δασκάλους τα παιδιά μας; Εάν δεν μας ενδιαφέρει αυτό, τι μας ενδιαφέρει;

Θεωρώ ότι σε αυτή τη γενικότερη πολιτική τοποθέτηση που έχετε, σε ένα βαθμό ακυρώνετε προσπάθειες, οι οποίες έχουν ως στόχο αυτό που πιστεύω ότι και εσείς και

εμείς θέλουμε, δηλαδή να έχουμε καλύτερα σχολεία, καλύτερους δασκάλους και τα παιδιά να μαθαίνουν καλύτερα γράμματα.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Μα, μεταπτυχιακοί φοιτητές να αναλαμβάνουν την επίβλεψη;

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Επιτρέψτε μου να απαντήσω σε αυτό ακριβώς το θέμα που λέτε, για να μη θεωρήσετε ότι υπεκφεύγω.

Σε τι βλέπετε κακό ένας μεταπτυχιακός φοιτητής, ο οποίος τελειώνοντας επιδιώκει να διοριστεί στην εκπαίδευση, να βοηθά στις πρακτικές ασκήσεις; Αυτό το πράγμα γίνεται σε όλα τα Πανεπιστήμια και στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι κάτι που υποβαθμίζει την εκπαίδευση. Είναι κάτι που βοηθά τους ίδιους τους μεταπτυχιακούς φοιτητές, αντί να έχουν μόνο ένα θεωρητικό υπόβαθρο γνώσεων, να αποκτήσουν μια καλύτερη εμπειρία για το πώς υπάρχει αυτή η αλληλεπίδραση με τους φοιτητές.

Όσον αφορά τις αποσπάσεις, μπορώ να σας πω για όλες τις διαδικασίες που έχει ακολουθήσει το Υπουργείο Παιδείας, ώστε να έχουμε τις σωστές αποσπάσεις. Όχι τις αποσπάσεις, αλλά τις σωστές αποσπάσεις. Θα μπορούσα να σας τις απαριθμήσω, αλλά ο χρόνος δεν επαρκεί. Έχουν σταλεί έγγραφα στα Πανεπιστήμια, κυρίως στα Παιδαγωγικά Τμήματα με το ερώτημα: Πείτε μας ακριβώς τι θα κάνουν αυτοί οι αποσπασμένοι; Με τι θα ασχοληθούν; Τι τους χρειαζόσαστε; Και είναι βέβαιο ότι εφόσον τεκμηριωθεί κάποια παραπέρα ανάγκη, αυτή η ανάγκη θα ικανοποιηθεί.

Και πριν κλείσω θέλω να σας πω και κάτι ακόμα. Σε σχέση με τα οικονομικά που θέσατε στην ερώτησή σας, δεν βρήκαμε το χρόνο να συζητήσουμε, αλλά θέλω να σας πω ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα, όσο η ευρύτερη οικονομική κρίση. Γιατί θα μπορούσα να σας πω ότι υπάρχει μία μείωση πράγματι στις λειτουργικές δαπάνες, αλλά στη σίτιση των φοιτητών φέτος σε σχέση με πέρυσι έχουμε μία αύξηση. Πέρυσι το ποσό που είχε προβλεφθεί ήταν 27.500.000, φέτος είναι 28.220.000. Μέσα σε αυτή τη γενικότερη κρίση δηλαδή, σε ένα συγκεκριμένο τομέα, αυτόν που αφορά τον τρόπο της καλύτερης εξυπηρέτησης των φοιτητών υπάρχει μία αύξηση.

Γι’ αυτό θα ήθελα κλείνοντας να πω ότι η όλη προσπάθεια είναι αφενός μεν να βελτιωθεί η εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά ταυτόχρονα να εξαλείψουμε περιπτώσεις όπου εκπαιδευτικοί, αντί να είναι στο σχολείο τους, είναι στην υπηρεσία των Τμημάτων και των καθηγητών των Πανεπιστημίων. Αυτό θέλουμε να εξαλείψουμε. Εάν υπάρχουν πραγματικές ανάγκες, να είστε βέβαιος ότι αυτές θα αντιμετωπιστούν.

Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστούμε τον Υφυπουργό Παιδείας, κ. Πανάρετο.

Το σχετικό βίντεο