ΜΚ: Πάρα πολλά τα θέματα, αλλά Αύγουστος από μεθαύριο και Αύγουστος σημαίνει ότι πρέπει να ξανασκεφτόμαστε τα σχολεία, τουλάχιστον, αν όχι οι μαθητές που συνεχίζουν τις διακοπές τους, θα έλεγα οι εκπαιδευτικοί και κυρίως η Κυβέρνηση, οι αρμόδιοι, ο Υπουργός, ο Υφυπουργός, που έχουν την ευθύνη να οργανώσουν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο το νέο σχολικό έτος. Για το λόγο αυτό, ζητήσαμε και είναι στην τηλεφωνική μας γραμμή ο Υφυπουργός, ο Υφυπουργός Παιδείας, όπως ξέραμε να τον λέμε ως τώρα, ο κ. Γιάννης Πανάρετος. Κύριε Πανάρετε καλό σας μεσημέρι.
ΙΠ: Γεια σας, καλό σας μεσημέρι.
ΜΚ: Τι κάνετε;
ΙΠ: Καλά, σας ευχαριστώ.
ΜΚ: Δεν θα πάτε διακοπές; Παρά την προτροπή του Πρωθυπουργού να πάτε χωρίς ενοχές;
ΙΠ: Πρέπει να τις ακούμε τις προτροπές του Πρωθυπουργού, δεν μπορούμε να τις αγνοούμε.
ΜΚ: Έτσι ε; Φαντάζομαι ότι είστε σε φάση προετοιμασίας της νέας σχολικής χρονιάς κύριε Πανάρετε, έτσι δεν είναι; Και το λέω αυτό γιατί διαβάζω ότι υπάρχει ένας προβληματισμός για το πόσοι τελικά εκπαιδευτικοί θα διοριστούν φέτος – δεν ξέρω αν η λέξη διορισμός είναι ακριβής – και ότι θα είναι οι μισοί σε σχέση με πέρυσι. Είναι ακριβές αυτό;
ΙΠ: Ναι είναι ακριβές σε σχέση με τους διορισμούς και είναι ακριβές ότι γίνεται μία προσπάθεια να οργανωθεί η όλη στελέχωση των εκπαιδευτικών μονάδων σε όλες τις βαθμίδες με έναν πιο ορθολογικό τρόπο.
ΜΚ: Πόσους είχε προσλάβει πέρυσι η τότε πολιτική ηγεσία του Υπουργείου και πόσους είναι στην πρόθεσή σας, σε γενικές γραμμές, να πάρετε φέτος κύριε Πανάρετε;
ΙΠ: Είναι λιγότεροι φέτος αυτοί που θα προσληφθούν, γιατί έχουν προβλεφθεί και λιγότερες πιστώσεις, αλλά και γιατί γίνεται προσπάθεια ενός εξορθολογισμού. Είναι ένα θέμα που απασχολεί έντονα την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και το χειρίζεται η αρμόδια Υφυπουργός, η κυρία Χριστοφιλοπούλου με την Υπουργό βέβαια, την κυρία Διαμαντοπούλου. Είναι στους τομείς των δικών τους ευθυνών και αρμοδιοτήτων.
ΜΚ: Μάλιστα. Ήθελα να ρωτήσω κάτι άλλο σε σχέση με το θέμα αυτό. Από ό,τι γνωρίζω πάντως, δεν θα είναι μόνο μέσω του ΑΣΕΠ, θα είναι και αυτή τη χρονιά κάποιοι ωρομίσθιοι, έτσι δεν είναι; Ή αναπληρωτές. Στο βαθμό που γνωρίζετε βεβαίως, μας είπατε ότι είναι αρμοδιότητα της κυρίας Χριστοφιλοπούλου, αλλά στο βαθμό που γνωρίζετε.
ΙΠ: Θα υπάρχουν και φέτος αναπληρωτές εκπαιδευτικοί με μία όμως λίγο διαφορετική λογική. Όχι την λογική του ωρομίσθιου, όπως υπήρχε προηγουμένως. Θα υπάρχουν αναπληρωτές, οι οποίοι θα έχουν μία πολύ πιο σωστή λειτουργική σχέση με το σχολείο από ό,τι παλαιότερα οι ωρομίσθιοι καθηγητές.
ΜΚ: Μάλιστα. Κύριε Υφυπουργέ ξέρουμε ότι τα προηγούμενα χρόνια, παρόλο ότι υπήρχαν περισσότεροι διορισμοί, υπήρχαν ζητήματα στα σχολεία, κενών και όλα αυτά. Πιστεύετε ότι με την προσπάθεια αναδιοργάνωσης που γίνεται δεν θα έχουμε τέτοιου είδους προβλήματα φέτος;
ΙΠ: Πιστεύω ότι τα προβλήματα θα είναι πολύ λιγότερα, ακριβώς γιατί η βάση και η λογική της στελέχωσης των σχολείων είναι διαφορετική. Η προσπάθεια έχει γίνει νωρίς. Θα έπρεπε να προσθέσω, πέρα από την αρμόδια Υφυπουργό, την Υπουργό και τον Γενικό Γραμματέα, ο οποίος έχει και την ευθύνη του οργανωτικού μέρους, η προσπάθεια είναι τέτοια και έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό, ώστε και τα προβλήματα των κενών, αν είναι δυνατόν, να μην υπάρχουν, αλλά τουλάχιστον να είναι πολύ περιορισμένα έτσι ώστε τα σχολεία να λειτουργήσουν σωστά από την αρχή.
ΜΚ: Ας αλλάξουμε θέμα κύριε Πανάρετε. Ήθελα να ρωτήσω, είχαμε κάποια καθυστέρηση στην έκδοση των αποτελεσμάτων των Πανελλαδικών. Γνωρίζετε ότι το τελευταίο δεκαήμερο του Αυγούστου, συνήθως, έβγαιναν τα αποτελέσματα. Θα είναι και φέτος αυτή η ημερομηνία των αποτελεσμάτων ή θα έχουμε κάποια αναβολή;
ΙΠ: Όχι όχι όχι, δεν θα έχουμε. Όπως είχα πει από καιρό, παρά την κάποια καθυστέρηση που δημιουργήθηκε εξ αιτίας της αποχής των διορθωτών, στην ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των υποψηφίων, η έκδοση των τελικών αποτελεσμάτων και των βάσεων των εισακτέων, θα γίνει κανονικά μέσα στην τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου, όπως γίνεται πάντα.
ΜΚ: Μάλιστα. Ήθελα να ρωτήσω και κάτι για τα κολλέγια. Ανακοινώσατε αυτή την εβδομάδα τα κολλέγια τα οποία, θα το πω έτσι, βάλτε τη λέξη εντός εισαγωγικών αν θέλετε, θα πάρουν «άδειες». Από ό,τι θυμάμαι, είχατε σταματήσει αυτή τη διαδικασία αμέσως μετά την εκλογή της νέας Κυβέρνησης θέτοντας διάφορα ζητήματα. Τι άλλαξε αυτούς τους εννέα μήνες, ώστε τώρα να δοθούν οι άδειες που τότε είχατε ακυρώσει κύριε Υπουργέ;
ΙΠ: Να πούμε καταρχήν τι είχε γίνει πέρυσι. Πέρυσι είχαν δοθεί μερικές μέρες, δεν θυμάμαι ακριβώς πόσες μέρες, πριν τις εκλογές μία σειρά από άδειες, χωρίς καμία αξιολόγηση των φακέλων όσων είχαν υποβάλει αίτηση για να αποκτήσουν άδεια. Δεν υπήρχε καμία αξιολόγηση. Αυτό ήταν εκείνο που προσπάθησε να αλλάξει η Κυβέρνηση. Υπήρξε μία νομοθετική ρύθμιση, η οποία έβαζε τους κανόνες που θα έπρεπε να υφίστανται για την λειτουργία των μονάδων αυτών και ανατέθηκε από την Υπουργό η αξιολόγηση, η ουσιαστική πια αξιολόγηση, των αιτήσεων των ενδιαφερομένων. Η αξιολόγηση αυτή ολοκληρώθηκε πριν από μερικές ημέρες, η Υπουργός αποδέχθηκε τις προτάσεις της αξιολόγησης και δόθηκαν άδειες σε τριάντα, αν θυμάμαι καλά, μονάδες μεταλυκειακής εκπαίδευσης.
ΜΚ: Κύριε Πανάρετε, εκτός από Υφυπουργός Παιδείας και Δια Βίου Μάθησης, είστε από ότι γνωρίζουμε, και στενός συνεργάτης του Πρωθυπουργού και επικεφαλής αυτού που ονομάσαμε OpenGov, δηλαδή της επάνδρωσης κρίσιμων θέσεων του δημοσίου μέσα από μία δημόσια διαβούλευση. Δεν σας κρύβω ότι με ξενίζει όμως, ότι εννέα μήνες μετά μία θέση η οποία ετέθη σε δημόσια διαβούλευση, αυτή του Διοικητή του ΙΚΑ, επανδρώθηκε τελικά με ένα διακεκριμένο κομματικό στέλεχος, το οποίο συμβαίνει να ήταν και Γενικός Γραμματέας. Δεν σας δημιουργεί απαισιοδοξία αυτή η εξέλιξη;
ΙΠ: Αν έχετε χρόνο, πρέπει να μου δώσετε ίσως ένα λεπτό παραπάνω για να σας πω τη γενική μου εντύπωση και προσέγγιση σχετικά με την ανοιχτή διακυβέρνηση και να κλείσω με το θέμα που θέτετε, του Διοικητή του ΙΚΑ
ΜΚ: Θα το ήθελα.
ΙΠ: Φαντάζομαι θα συμφωνήσετε, ή ελπίζω να συμφωνήσετε, ότι η προσπάθεια αυτή που έγινε με την ανοιχτή διακυβέρνηση, η φιλοδοξία μάλλον, ήταν μία τιτάνια φιλοδοξία.
ΜΚ: Ως εδώ συμφωνώ.
ΙΠ: Δηλαδή, ουσιαστικά άλλαξε από τις ρίζες της μία παράδοση και μία πρακτική δεκαετιών.
ΜΚ: Αλλά όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.
ΙΠ: Έχετε δίκιο. Και στο αποτέλεσμα, νομίζω έχουμε μιλήσει και άλλες φορές, εγώ τουλάχιστον θα πω ότι δεν είμαι ικανοποιημένος, γιατί σε πολλές περιπτώσεις δεν έγινε αυτό που θα περίμενε κανείς, ή θα ήλπιζε να έχει γίνει. Πρέπει όμως να σας πω και κάτι ακόμα.
ΜΚ: Για πες τε μου.
ΙΠ: Ότι η πολιτική, ακόμη και από μία προοδευτική Κυβέρνηση, είναι μία συντηρητική διαδικασία. Είναι θα έλεγα όπως και τα πανεπιστήμια που είναι από τους συντηρητικούς θεσμούς. Το να αλλάξεις νοοτροπίες και πρακτικές δεν είναι εύκολο πράγμα. Θα έλεγα λοιπόν ότι θα πρέπει να θεωρήσουμε την περίοδο αυτής της πρώτης καινοτομίας, ως μία πειραματική φάση μίας πολύ μεγάλης προσπάθειας. Οι εμπειρίες που αποκτήθηκαν, τα λάθη που έγιναν, οι αδυναμίες που υπήρξαν, αφού μελετηθούν, θα αποτελέσουν τον οδηγό ώστε στην επόμενη φάση η διαδικασία να είναι πολύ καλύτερη και η όποια αξιολόγηση και κριτική πρέπει να σας πω, τουλάχιστον από εμένα, θα γίνει και δημόσια. Το ξέρετε άλλωστε …
ΜΚ: Μα το ξέρω και γι’ αυτό ζήτησα να μιλήσουμε στον αέρα κύριε Υπουργέ.
ΙΠ: Τώρα, ερχόμαστε στο θέμα του ΙΚΑ. Το ΙΚΑ είναι αυτή τη στιγμή ίσως ο μεγαλύτερος και σημαντικότερος οργανισμός που υπάρχει στη χώρα. Οπως με πολλούς οργανισμούς, πολλοί πίστευαν ότι θα πρέπει εκεί να επιλέγονται managers, να το πω έτσι γενικά, όπως έχει επικρατήσει. Νομίζω ότι έχει δείξει όμως η εμπειρία ότι οι λεγόμενοι managers του ιδιωτικού τομέα δεν έχουν πάντοτε τόσο καλή απόδοση όταν καλούνται να διοικήσουν κρατικούς οργανισμούς, δημόσιους οργανισμούς, διότι υπάρχουν πολλές ειδικές πτυχές, πολλές διαφορετικές πλευρές …
ΜΚ: Ωστόσο η θέση μπήκε σε δημόσια διαβούλευση, μπήκε στην ανοιχτή διακυβέρνηση.
ΙΠ: Έχετε δίκιο. Και αξιολογήθηκε, με αυτό θέλω να κλείσω, ότι αξιολογήθηκε από την κυβέρνηση στο τέλος, μετά μάλιστα από μία μακρά και επίπονη διαδικασία και προσπάθεια, ότι ο κ. Σπυρόπουλος θα εξυπηρετήσει στην παρούσα χρονική στιγμή καλύτερα τις ανάγκες που έχει ο οργανισμός αυτός.
ΜΚ: Έχω πολλά ακόμη να σας ρωτήσω κύριε Πανάρετε. Υπόσχομαι, στο βαθμό που και εσείς μπορείτε, να ανανεώσουμε για μία από τις επόμενες ημέρες το ραντεβού μας.
ΙΠ: Να είστε καλά, σας ευχαριστώ.
ΜΚ: Καλό μεσημέρι. Εγώ ευχαριστώ για την παρουσία σας.
Friday, July 30, 2010
Wednesday, July 28, 2010
Ανοικτό Πανεπιστήμιο και Διεθνές Πανεπιστήμιο
Μου ζητήθηκε να ανοίξω συζήτηση για το ανοικτό πανεπιστήμιο και το κάνω.
Επειδή πιστεύω ότι τόσο το ανοικτό όσο και το διεθνές πανεπιστήμιο δημιουργήθηκαν για να προσφέρουν ένα τρόπο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης διαφορετικό από τα παραδοσιακά πανεπιστήμια, πρόσθεσα και το διεθνές.
Ενα βασικό ερώτημα που τίθεται είναι αν τα δύο αυτά ιδρύματα ανταποκρίνονται στις σκοπούς για τους οποίους ιδρύθηκαν. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν και άλλα θέματα που θα προκύψουν στην συζήτηση.
Επειδή πιστεύω ότι τόσο το ανοικτό όσο και το διεθνές πανεπιστήμιο δημιουργήθηκαν για να προσφέρουν ένα τρόπο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης διαφορετικό από τα παραδοσιακά πανεπιστήμια, πρόσθεσα και το διεθνές.
Ενα βασικό ερώτημα που τίθεται είναι αν τα δύο αυτά ιδρύματα ανταποκρίνονται στις σκοπούς για τους οποίους ιδρύθηκαν. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν και άλλα θέματα που θα προκύψουν στην συζήτηση.
Tuesday, July 27, 2010
Επαγγελματικά Προσόντα πτυχιούχων Πανεπιστημίων και ΤΕΙ
Πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Υπουργείο μετά από πρόσκληση του Υφυπουργού, συνάντηση για τη διαμόρφωση διευρυμένων επαγγελματικών ενιαίων επιμελητηριακών φορέων που θα έχουν την αρμοδιότητα για την πιστοποίηση των επαγγελματικών προσόντων, την άδεια άσκησης επαγγέλματος και την εξέλιξη σε αυτό των Πτυχιούχων Πανεπιστημίων και ΤΕΙ.
Συμμετείχαν οι κ.κ. Γρυσπολάκης, Πρύτανης Πολυτεχνείου Κρήτης, Καπετανάκης, Πρόεδρος ΤΕΙ Κρήτης, Καπλάνης, Πρόεδρος ΤΕΙ Πάτρας, Κοκκώσης, Πρόεδρος Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστήμιου, Μοροπούλου, Καθηγήτρια ΕΜΠ, Μπρατάκος, Αντιπρόεδρος ΤΕΙ Αθήνας, Αλαβάνος, Πρόεδρος ΤΕΕ και Δημόπουλος, Πρόεδρος ΕΕΤΕΜ.
Στη συνάντηση έγινε ανταλλαγή απόψεων σε εποικοδομητικό κλίμα και συμφωνήθηκε ομόφωνα η ανάγκη συνέχισης του διαλόγου με πρόθεση να ολοκληρωθεί τον Σεπτέμβριο του 2010.
Συμμετείχαν οι κ.κ. Γρυσπολάκης, Πρύτανης Πολυτεχνείου Κρήτης, Καπετανάκης, Πρόεδρος ΤΕΙ Κρήτης, Καπλάνης, Πρόεδρος ΤΕΙ Πάτρας, Κοκκώσης, Πρόεδρος Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστήμιου, Μοροπούλου, Καθηγήτρια ΕΜΠ, Μπρατάκος, Αντιπρόεδρος ΤΕΙ Αθήνας, Αλαβάνος, Πρόεδρος ΤΕΕ και Δημόπουλος, Πρόεδρος ΕΕΤΕΜ.
Στη συνάντηση έγινε ανταλλαγή απόψεων σε εποικοδομητικό κλίμα και συμφωνήθηκε ομόφωνα η ανάγκη συνέχισης του διαλόγου με πρόθεση να ολοκληρωθεί τον Σεπτέμβριο του 2010.
Monday, July 19, 2010
Η κοινή συνεδρίαση ΣΑΠΕ-ΣΑΤΕ
Συνήλθαν σήμερα σε κοινή συνεδρίαση τα Συμβούλια Ανώτατης Πανεπιστημιακής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας όπου συζητήθηκαν τα σχέδια Προεδρικών Διαταγμάτων για την επαγγελματική κατοχύρωση πτυχιούχων πανεπιστημίων και ΤΕΙ.
Η συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων διεξήχθη σε εποικοδομητικό πνεύμα. Η υπεύθυνη στάση όλων των μελών των Συμβουλίων υπήρξε καθοριστική για την ποιότητα του διαλόγου.
Το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης των ΠΔ που έχει ανακοινωθεί από την ηγεσία του Υπουργείου θα τηρηθεί, λαμβάνοντας υπόψη τις παρατηρήσεις και τα σχόλια που διατυπώθηκαν στην συνεδρίαση.
Τα υπόλοιπα σχέδια ΠΔ που εκκρεμούν θα τεθούν άμεσα σε δημόσια διαβούλευση και θα συζητηθούν σε επόμενη κοινή συνεδρίαση ΣΑΠΕ-ΣΑΤΕ.
Thursday, July 15, 2010
Monday, July 12, 2010
Το "επίμαχο" απόσπασμα της συνέντευξης στο MEGA
Επειδή πολλά γράφτηκαν (και ελέχθησαν) σχετικά με την συνέντευξή μου στο MEGA, παραθέτω το "επίμαχο" απόσπασμα, για να είναι καταγεγραμμένο το τι είπα (και τι δεν είπα).
Χασαπόπουλος: Θέλω να πω στον κ. Πανάρετο, είχατε κάνει μία προσπάθεια να μην δοθούν αυτά τα χρήματα, ή τέλος πάντων να κοπούν κάποια χρήματα από τις διορθώσεις. Όλες οι πληροφορίες λένε ότι πήγατε να γλυτώσετε περίπου… πόσα εκατομμύρια ήταν αυτά, 12 εκατομμύρια;
Πανάρετος: Όχι, αυτά που υποτίθεται ότι εξοικονομήθηκαν δεν είναι με κανέναν τρόπο 12 εκατομμύρια…
Χασαπόπουλος: Όχι συνολικά το κόστος λέω…
Πανάρετος: Συνολικά το κόστος, ναι, είναι γύρω στα 12 εκατομμύρια.
Χασαπόπουλος: Και φτάσατε τώρα, τουλάχιστον εγώ έτσι ξέρω, να δώσετε γύρω στα 10. Δηλαδή τι εξοικονομήσατε; Τόση μεγάλη αναστάτωση και δεν κερδίσατε και τίποτα;
Αναγνωστάκης: Δύο εκατομμύρια δεν είναι και λίγο…
Χασαπόπουλος: Δεν είναι και λίγο, αλλά θέλω να σου πω ότι έγινε μία πολύ μεγάλη αναστάτωση.
Αναγνωστάκης: Ε, ναι, 2 εκατομμύρια δεν είναι και λίγο…
Πανάρετος: Υπήρξαν χειρισμοί που δεν ήταν οι καλύτεροι.
Χασαπόπουλος: Μάλιστα.
Χασαπόπουλος: Το λέτε με έναν τρόπο, δηλαδή με μια ηρεμία και μια θρησκευτική ευλάβεια, που δεν έχει κάποιος να σας πει τίποτα. Δηλαδή υπήρχαν χειρισμοί που δεν ήταν οι καλύτεροι, άρα πολύς θόρυβος για το τίποτα.
Πανάρετος: Όχι, δεν είναι πολύς θόρυβος για το τίποτα αλλά σας είπα κάτι γιατί δημιουργήθηκε μια ένταση και καλό είναι όταν κλείνει ένας κύκλος να μην ξεχνάμε το τι έγινε αλλά να μαστε...
Χασαπόπουλος: Να είμαστε σοφότεροι για του χρόνου.
Πανάρετος: Και αυτό, και να λέμε και δημόσια αυτό που πρέπει να πούμε.
Αναγνωστάκης: Πολύ σωστό είναι αυτό που λέτε! Δεν έγιναν οι κατάλληλοι χειρισμοί. Γιατί με κοιτάς έτσι;
Χασαπόπουλος: Όχι, εντάξει...
Αναγνωστάκης: Τι εννοείτε τώρα; Οι δικοί σας ή της κ. Διαμαντοπούλου; Μήπως εννοεί κάτι τέτοιο;
Πανάρετος: Όχι, όχι όχι.
Αναγνωστάκης: Ή των συνδικαλιστών;
Πανάρετος: Κοιτάξτε, κοιτάξτε...
Αναγνωστάκης: Ή όλων των μερών;
Πανάρετος: ...κοιτάξτε, εγώ πιστεύω ότι υπήρχαν -σε διαφορετικό βαθμό- προβλήματα στους χειρισμούς από όλες τις πλευρές. Αλλά εγώ αναφέρομαι στην Κυβέρνηση συνολικά ως Κυβέρνηση. Δεν είναι θέμα κ. Διαμαντοπούλου ή Πανάρετου. Ως Κυβέρνηση υπήρχαν κάποια πράγματα που μπορούσαμε να…
Χασαπόπουλος: ... και στο Υπουργείο Οικονομικών...
Αναγνωστάκης: ... ναι, εντάξει, ακούστε με...
Πανάρετος: Όχι, δεν θέλω να μεταφέρω ευθύνες, ξέρετε ότι δεν το έχω κάνει ποτέ…
Χασαπόπουλος: Ναι εντάξει, εσείς δεν είστε σε αυτήν την κατηγορία
Πανάρετος: Η ευθύνη, αν θέλετε να το πάω ανάποδα, η ευθύνη ανήκει σε μένα. Σε μένα που είχα την ευθύνη των εξετάσεων.
Αναγνωστάκης: Α, εσείς την είχατε;
Πανάρετος: Την ευθύνη των εξετάσεων την είχα εγώ, ναι.
Αναγνωστάκης: Άρα λοιπόν στον κ. Πανάρετο.
Πανάρετος: Ναι, ναι, ναι.
Αναγνωστάκης: Πολύ σωστό είναι αυτό. Έτσι είναι Ιορδάνη μου.
Χασαπόπουλος: Ωραία.
Αναγνωστάκης: Μ’ αρέσει εμένα αυτό.
Χασαπόπουλος: Αφού είμαστε τώρα...
Αναγνωστάκης: Εμένα… μην κάνεις… τώρα περίμενε ένα λεπτό γιατί είναι πολύ σοβαρό…
Χασαπόπουλος: Όχι, μου αρέσει που αναγνωρίζουν τα λάθη τους κάποιοι.
Αναγνωστάκης: Μ’ αρέσει… να πω κάτι; Και ήμουν και λίγο… έτσι… επικριτικός με τον κ. Πανάρετο... Είναι η πρώτη φορά που κυβερνητικό στέλεχος λέει εδώ δεν είναι οι κατάλληλοι χειρισμοί και αφορούν εμένα. Και αυτό μου αρέσει πάρα πολύ γιατί δείχνει μια διάθεση ότι τα πράγματα θα αλλάξουνε.
Χασαπόπουλος: Για να δούμε.
Αναγνωστάκης: Έτσι δεν είναι;
Αναγνωστάκης: Αν δεν αναγνωρίσεις τα λάθη σου…
Χασαπόπουλος: Να σας πω… πάμε και σε ένα άλλο τώρα.
Χασαπόπουλος: Θέλω να πω στον κ. Πανάρετο, είχατε κάνει μία προσπάθεια να μην δοθούν αυτά τα χρήματα, ή τέλος πάντων να κοπούν κάποια χρήματα από τις διορθώσεις. Όλες οι πληροφορίες λένε ότι πήγατε να γλυτώσετε περίπου… πόσα εκατομμύρια ήταν αυτά, 12 εκατομμύρια;
Πανάρετος: Όχι, αυτά που υποτίθεται ότι εξοικονομήθηκαν δεν είναι με κανέναν τρόπο 12 εκατομμύρια…
Χασαπόπουλος: Όχι συνολικά το κόστος λέω…
Πανάρετος: Συνολικά το κόστος, ναι, είναι γύρω στα 12 εκατομμύρια.
Χασαπόπουλος: Και φτάσατε τώρα, τουλάχιστον εγώ έτσι ξέρω, να δώσετε γύρω στα 10. Δηλαδή τι εξοικονομήσατε; Τόση μεγάλη αναστάτωση και δεν κερδίσατε και τίποτα;
Αναγνωστάκης: Δύο εκατομμύρια δεν είναι και λίγο…
Χασαπόπουλος: Δεν είναι και λίγο, αλλά θέλω να σου πω ότι έγινε μία πολύ μεγάλη αναστάτωση.
Αναγνωστάκης: Ε, ναι, 2 εκατομμύρια δεν είναι και λίγο…
Πανάρετος: Υπήρξαν χειρισμοί που δεν ήταν οι καλύτεροι.
Χασαπόπουλος: Μάλιστα.
Χασαπόπουλος: Το λέτε με έναν τρόπο, δηλαδή με μια ηρεμία και μια θρησκευτική ευλάβεια, που δεν έχει κάποιος να σας πει τίποτα. Δηλαδή υπήρχαν χειρισμοί που δεν ήταν οι καλύτεροι, άρα πολύς θόρυβος για το τίποτα.
Πανάρετος: Όχι, δεν είναι πολύς θόρυβος για το τίποτα αλλά σας είπα κάτι γιατί δημιουργήθηκε μια ένταση και καλό είναι όταν κλείνει ένας κύκλος να μην ξεχνάμε το τι έγινε αλλά να μαστε...
Χασαπόπουλος: Να είμαστε σοφότεροι για του χρόνου.
Πανάρετος: Και αυτό, και να λέμε και δημόσια αυτό που πρέπει να πούμε.
Αναγνωστάκης: Πολύ σωστό είναι αυτό που λέτε! Δεν έγιναν οι κατάλληλοι χειρισμοί. Γιατί με κοιτάς έτσι;
Χασαπόπουλος: Όχι, εντάξει...
Αναγνωστάκης: Τι εννοείτε τώρα; Οι δικοί σας ή της κ. Διαμαντοπούλου; Μήπως εννοεί κάτι τέτοιο;
Πανάρετος: Όχι, όχι όχι.
Αναγνωστάκης: Ή των συνδικαλιστών;
Πανάρετος: Κοιτάξτε, κοιτάξτε...
Αναγνωστάκης: Ή όλων των μερών;
Πανάρετος: ...κοιτάξτε, εγώ πιστεύω ότι υπήρχαν -σε διαφορετικό βαθμό- προβλήματα στους χειρισμούς από όλες τις πλευρές. Αλλά εγώ αναφέρομαι στην Κυβέρνηση συνολικά ως Κυβέρνηση. Δεν είναι θέμα κ. Διαμαντοπούλου ή Πανάρετου. Ως Κυβέρνηση υπήρχαν κάποια πράγματα που μπορούσαμε να…
Χασαπόπουλος: ... και στο Υπουργείο Οικονομικών...
Αναγνωστάκης: ... ναι, εντάξει, ακούστε με...
Πανάρετος: Όχι, δεν θέλω να μεταφέρω ευθύνες, ξέρετε ότι δεν το έχω κάνει ποτέ…
Χασαπόπουλος: Ναι εντάξει, εσείς δεν είστε σε αυτήν την κατηγορία
Πανάρετος: Η ευθύνη, αν θέλετε να το πάω ανάποδα, η ευθύνη ανήκει σε μένα. Σε μένα που είχα την ευθύνη των εξετάσεων.
Αναγνωστάκης: Α, εσείς την είχατε;
Πανάρετος: Την ευθύνη των εξετάσεων την είχα εγώ, ναι.
Αναγνωστάκης: Άρα λοιπόν στον κ. Πανάρετο.
Πανάρετος: Ναι, ναι, ναι.
Αναγνωστάκης: Πολύ σωστό είναι αυτό. Έτσι είναι Ιορδάνη μου.
Χασαπόπουλος: Ωραία.
Αναγνωστάκης: Μ’ αρέσει εμένα αυτό.
Χασαπόπουλος: Αφού είμαστε τώρα...
Αναγνωστάκης: Εμένα… μην κάνεις… τώρα περίμενε ένα λεπτό γιατί είναι πολύ σοβαρό…
Χασαπόπουλος: Όχι, μου αρέσει που αναγνωρίζουν τα λάθη τους κάποιοι.
Αναγνωστάκης: Μ’ αρέσει… να πω κάτι; Και ήμουν και λίγο… έτσι… επικριτικός με τον κ. Πανάρετο... Είναι η πρώτη φορά που κυβερνητικό στέλεχος λέει εδώ δεν είναι οι κατάλληλοι χειρισμοί και αφορούν εμένα. Και αυτό μου αρέσει πάρα πολύ γιατί δείχνει μια διάθεση ότι τα πράγματα θα αλλάξουνε.
Χασαπόπουλος: Για να δούμε.
Αναγνωστάκης: Έτσι δεν είναι;
Αναγνωστάκης: Αν δεν αναγνωρίσεις τα λάθη σου…
Χασαπόπουλος: Να σας πω… πάμε και σε ένα άλλο τώρα.
Friday, July 09, 2010
Συνέντευξη στην ΝΕΤ (Πρωινή ενημέρωση, 7/7/10)
Ρίτσα Μπιζόγλη: Να δούμε το θέμα των μεταγραφών φοιτητών. Πηγαίνουμε σε πλαφόν για τις μεταγραφές;
ΙΠ: Έχουμε ένα πρόβλημα με τις μετεγγραφές, γιατί το σύστημα προσπαθεί να συνδυάσει δύο πράγματα δύσκολα να συνδυασθούν. Το ένα είναι η προσπάθεια μιας κοινωνικής πολιτικής, δηλαδή να βοηθηθούν συγκεκριμένες κατηγορίες οικογενειών και από την άλλη έχουμε το καθαρά εκπαιδευτικό – ακαδημαϊκό θέμα.
Προκόπης Δούκας: Μην υπερφορτωθούν δηλαδή οι σχολές κλπ.
Πανάρετος: Ακριβώς. Δηλαδή, από την μια μεριά επιθυμεί κανείς και θέλει να βοηθήσει εκείνους που έχουν πρόβλημα. Με τις διάφορες τροπολογίες που έχουν ψηφιστεί διαχρονικά έχει εμφανισθεί πρόβλημα γιατί οδηγούμεθα σε καταστάσεις όπου τμήματα έχουν για παράδειγμα 100 εισακτέους και καταλήγουν στο τέλος να έχουν 300 φοιτητές. Και όχι μόνο αυτό, αλλά δεν είναι τριακόσιοι φοιτητές οι οποίοι επιλέγονται όπως επιλέγονται όλοι με την βαθμολογία των πανελλήνιων εξετάσεων, αλλά υπάρχει ένα χάσμα βαθμολογίας ανάμεσα σ’ αυτούς που εισάγονται με τις πανελλήνιες εξετάσεις και αυτούς που προέρχονται από μετεγγραφή.
Ρίτσα Μπιζόγλη: Τώρα πού στρέφεστε, στο να βάλετε ένα πλαφόν; Γιατί αφορά και πολύτεκνες οικογένειες σ’ ένα μεγάλο αριθμό και μιλάμε για μια εποχή κρίσης, με μεγάλες δυσκολίες για τις οικογένειες.
ΙΠ: Βεβαίως είναι δύσκολες οι συγκυρίες, και δεν έχουμε καταλήξει ακόμα σε τελικές αποφάσεις γιατί σας είπα ότι πρέπει να είναι κανείς προσεκτικός. Είναι αυτονόητο βέβαια ότι για φέτος δεν μπορούν να γίνουν ρυθμίσεις που να είναι δυσμενέστερες από τις ισχύουσες. Επιθυμούμε επίσης να διευκολύνουμε περισσότερο οικογένειες με οικονομικά προβλήματα και οικογένειες με παιδιά που σπουδάζουν σε διαφορετικές πόλεις.
Προκόπης Δούκας: Η ιδέα ποια είναι; ‘Ένα κριτήριο βαθμολογικό ας πούμε; Θα μπορεί να μετεγγραφεί με κάποιες προϋποθέσεις ο αδελφός ή η αδελφή;
ΙΠ: Η γενική ιδέα, η βασική ιδέα είναι ότι, όπου γίνονται μετεγγραφές, να γίνονται αφού βέβαια κάποιος πληροί τις προϋποθέσεις τις κοινωνικές, να γίνονται με βάση τη βαθμολογία και την απόδοση στις πανελλήνιες εξετάσεις, να υπάρχει δηλαδή ένα αντικειμενικό κριτήριο που να μην επιδέχεται άλλης μορφής παρεμβάσεις.
Ρίτσα Μπιζόγλη: Αυτό που διαβάζω σήμερα στον τύπο ότι θα μπει ένα πλαφόν 20%, είναι αληθές το ποσοστό αυτό, μελετάται;
ΙΠ: Αυτό δεν μπορεί να γίνει φέτος. Υπάρχει όμως ανάγκη να υπάρχει κατανομή των μετεγγραφομένων και να μην συγκεντρώνονται όλοι σε ένα τμήμα..
Δημοσιογράφοι: Σήμερα δεν υπάρχει καθόλου ποσοστό;
ΙΠ: Στις περισσότερες κατηγορίες δεν υπάρχει.
Μπιζόγλη: Άρα υπάρχει μια ανάγκη να υπάρχει ένα ποσοστό.
ΙΠ: Αυτό μελλοντικά. Σήμερα μπορεί να δει κανείς πώς είναι δυνατόν να μην συγκεντρώνονται όλοι οι μετεγγραφόμενοι σε ένα μόνο τμήμα.
Μπιζόγλη: Η μελέτη του να καταλήξετε στο πώς θα γίνουν οι μετεγγραφές πότε θα αρχίσει ή ολοκληρωθεί;
ΙΠ: Έγινε μια συζήτηση στον αρμόδιο κοινοβουλευτικό τομέα εργασίας του ΠΑΣΟΚ. Έγινε ανταλλαγή απόψεων με τους βουλευτές, γιατί όπως καταλαβαίνετε και οι βουλευτές έχουν μια διαρκή επικοινωνία με τους πολίτες και η άποψή τους είναι σημαντική για την διαμόρφωση μιας τελικής άποψης και προσέγγισης.
Μπιζόγλη: Είναι οι πρώτοι που δέχονται έτσι και αλλιώς το αρνητικό ή θετικό από τους πολίτες.
ΙΠ: Οπωσδήποτε.
Μπιζόγλη: Φάνηκε να συμφωνούν με τις αλλαγές που προωθείτε;
Πανάρετος: Οι βουλευτές καταλαβαίνουν τα προβλήματα, καταλαβαίνουν και το πρόβλημα των οικογενειών που θέλουν να πάρουν μετεγγραφή, αλλά ταυτόχρονα – και αυτό είναι σημαντικό – καταλαβαίνουν και το πρόβλημα της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Επομένως, η διαμόρφωση άποψης και η ανταλλαγή απόψεων γίνεται με βάση τα ίδια κριτήρια. Με βάση τα ίδια στοιχεία που προσπαθούμε να βελτιώσουμε.
Δούκας: Κύριε Υπουργέ, κατηγορείστε ότι , κατηγορηθήκατε από την αντιπολίτευση ότι έχετε κριτήρια όχι εκπαιδευτικά στη νέα εκπαιδευτική πολιτική αλλά των γνωστών κριτηρίων ανάπτυξης της επαρχίας. Διαβάζω εδώ 110.000 γραπτά βαθμολογήθηκαν κάτω από 10 φέτος. Είναι λίγα παραπάνω, 20.000 παραπάνω …
ΙΠ: Θα μου επιτρέψετε να σας πω και λόγω της επιστημονικής μου ιδιότητας, ότι είναι λάθος να διατυπώνονται πολιτικά επιχειρήματα που βασίζονται σε στοιχεία τα οποία δεν είναι σωστά. Στο συγκεκριμένο θέμα η κατανομή της βαθμολογίας στην κλίμακα από 0 μέχρι 20, φέτος με πέρσι δεν έχει διαφορά.
Δούκας: Μάλιστα.
Μπιζόγλη: Είναι μικρό το ποσοστό. Έχουμε περισσότερα γραπτά που έχουν γράψει αυτό που λέμε κάτω από τη βάση; Η οποία καταργήθηκε βεβαίως φέτος.
Δούκας: Έτσι λέγεται.
ΙΠ: Συνολικά έχουμε μια πολύ μικρή, διαφορά αναβαθμολόγησης. Δηλαδή, ίσως να είναι λιγότερη από 1% .
Μπιζόγλη: Το ότι θα μπουν φοιτητές οι οποίοι έγραψαν βαθμούς που δεν θα περνούσαν στο Λύκειο σε ΤΕΙ που όπως ξέρουμε, τα προηγούμενα χρόνια φυτοζωούσαν, εσάς σας ικανοποιεί;
ΙΠ: Δεν είναι ακριβές αυτό. Δεν είναι ακριβές και θέλω και να το διευκρινίσω και να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Απαραίτητη προϋπόθεση για την εγγραφή σε ΤΕΙ ή πανεπιστήμια είναι να αποφοιτήσει κανείς από το λύκειο. Και ξέρετε, εγώ δεν είμαι ούτε υποψήφιος δήμαρχος, ούτε υπήρξα ποτέ υποψήφιος δήμαρχος. Δεν με ενδιαφέρουν τα σουβλάκια και δε με ενδιαφέρουν οι ενοικιάσεις των διαμερισμάτων. Όμως από το άλλο μέρος, το να βάζουμε κριτήρια τα οποία δεν έχουν κανένα έρεισμα επιστημονικό αλλά είναι απλώς επικοινωνιακά είναι λάθος γιατί αποκλείουμε παιδιά τα οποία θα μπορούσαν ενδεχομένως να σπουδάσουν και εμείς τους λέμε ότι δεν μπορείς επειδή δεν ξεπέρασες κάποιο τεχνητό όριο, γιατί αυτό το 10 δε λέει τίποτα. Τη μια χρονιά αυτό το 10 είναι 10, την άλλη χρονιά είναι 7, την άλλη είναι 6, την άλλη είναι 5. Αποκλείουμε παιδιά, την ίδια στιγμή που το κράτος έχει κάνει μια επένδυση διαχρονικά με όλες τις κυβερνήσεις, φτιάχνοντας υποδομές. Εγώ είχα διαφωνήσει με την δημιουργία τμημάτων, αλλά αυτό δεν έχει καμμία σημασία. Το κράτος το έκανε.
Μπιζόγλη: Συγκεκριμένων τμημάτων ΤΕΙ εννοείτε ή γενικά τμημάτων;
ΙΠ: Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός τμημάτων σε όλη την χώρα. Έγιναν όμως αυτά. Υπάρχουν καθηγητές που πληρώνονται. Το να πούμε σε κάποια παιδιά ότι επειδή έγραψες 5 ή 7 ή 8 δεν μπαίνεις σε κανένα Πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ και η επιλογή σου είναι είτε να πας σε κάποιο κολλέγιο ή να κάνεις φροντιστήριο και να δώσεις του χρόνου πάλι εξετάσεις, είναι λάθος.
Από την άλλη πλευρά, να προσθέσω και το εξής. Ότι εδώ έχουμε ένα διαγωνισμό, έχουμε δηλαδή μια κατάταξη υποψηφίων. Προσπαθούμε να βρούμε τον καλύτερο τρόπο με τον οποίο θα διαλέξουμε ποιοί θα πάνε στην Α σχολή και ποιοι θα πάνε στη Β. Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι πρέπει να χρησιμοποιούμε όλη την κλίμακα της βαθμολογίας. Αυτό που είχαμε μέχρι φέτος ήταν το εξής: από 0-10 είχαμε καταργήσει την βαθμολογία.
Μπιζόγλη: Από το 2005, ναι.
ΙΠ: Το μόνο που είχαμε ήταν το 10. Δηλαδή το 0-10, είτε 7, είτε 6, είτε 5 δεν έπαιζε κανένα ρόλο. Και είχαμε στην συνέχεια μόνο την κλίμακα από 10 μέχρι 20, και με δύο μόνο θέματα, να αξιολογήσουμε και να διαφοροποιήσουμε τους υποψήφιους, οι οποίοι θα έμπαιναν στην Ιατρική Αθήνας ή Θεσσαλονίκης, στο Πολυτεχνείο, στις Μαθηματικές σχολές, οπουδήποτε. Εγώ την κριτική σε αυτό το θέμα που γίνεται από ορισμένους χωρίς τεκμηρίωση την χαρακτηρίζω λαϊκισμό της intelligencia. Και δεν μιλάμε για το σύνολο της intelligencia, μιλάμε μια μειοψηφία από χομπίστες της επιστήμης που κυκλοφορούν στην πλατεία Κολωνακίου και κάνουν κριτική αφ’ υψηλού.
Μπιζόγλη: Μόνο εκτός κυβέρνησης είναι αυτή η κριτική;
ΙΠ: Από οπουδήποτε χρησιμοποιείται αυτή η επιχειρηματολογία.
Δούκας: Κύριε Υφυπουργέ, προφανώς η απάντηση είναι να ανέβει το επίπεδο αυτών των τμημάτων. Όλων αυτών των τμημάτων που είναι αμφισβητούμενα, να το πούμε έτσι. Όμως, θα εξακολουθήσω στο ίδιο σκεπτικό για να μπορέσετε να ξεδιπλώσετε και σεις την επιχειρηματολογία σας. Με παιδιά που είναι τόσο χαμηλά στην βαθμολογία, κάτω από την βάση, το οποίο αντανακλά μια έλλειψη παιδείας που έρχεται από το Λύκειο, από το Γυμνάσιο και λοιπά, είναι δυνατό να ανέβουνε αυτά τα τμήματα ποιοτικά;
ΙΠ: Η ποιοτική αναβάθμιση των τμημάτων δεν έχει καμία σχέση με το αποτέλεσμα των πανελληνίων εξετάσεων. Να σας δώσω ένα παράδειγμα, σχετικά επίκαιρο. Έχουμε τους αγώνες του Μουντιάλ τώρα. Ας υποθέσουμε ότι χθές έληγε ισόπαλος ο αγώνας. Κάποιος έπρεπε να προκριθεί στο επόμενο γύρο έτσι δεν είναι;
Δούκας: Πληγώνετε τη Ρίτσα τώρα.
Μπιζόγλη: Ναι δεν θα το ‘θελα, αλλά θα πηγαίναμε στη διαδικασία των πέναλτυ.
ΙΠ: Θα πηγαίναμε στα πέναλτυ. Σκεφτείτε τώρα στα πέναλτυ να λέγαμε ότι θα περάσει αυτός που θα πετύχει τα περισσότερα γκολ στα πέναλτυ, αλλά μόνο εάν πετύχει τουλάχιστον τρία γκολ.
Μπιζόγλη: Αν οριοθετούσαμε τον αριθμό δηλαδή;
ΙΠ: Ναι, γιατί θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί ότι δεν είναι δυνατόν να πηγαίνει μια ομάδα στον τελικό του Μουντιάλ και να μη μπορεί να βάλει τρία τουλάχιστον από τα πέντε πέναλτυ. Αυτής της μορφής η λογική που βάζει όρια εκεί που υπάρχει διαγωνισμός δεν είναι σωστή. Αυτό προσπαθώ να πω. Και η ανάγκη, την οποία αποδέχομαι, να βελτιώσουμε την παρεχόμενη εκπαίδευση, τόσο στο Λύκειο όσο και στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ, είναι αδήριτη. Είναι βέβαιο ότι χρειάζεται. Δεν είναι όμως αυτή η υιοθέτηση μιας βάσης, οποιασδήποτε βάσης, εκείνη που θα αντιμετωπίσει την ανάγκη αυτή.
Μπιζόγλη: Είναι η διαδικασία που θα ξεκινήσει από τον Σεπτέμβριο με το Νέο Σχολείο. Είναι ότι θα αλλάξει πλέον ο τρόπος εισαγωγής.
ΙΠ: Και το σχολείο, και το Πανεπιστήμιο. Δηλαδή το να επιτρέψεις σε ένα νέο να μπει στο Πανεπιστήμιο, του λες ουσιαστικά έχεις αυτές τις δυνατότητες, μπορείς να σπουδάσεις. Στην συνέχεια το πανεπιστήμιο θα πρέπει να δει αν μπορεί ο νέος να συνεχίσει. Και αρκετά νωρίς το Πανεπιστήμιο να του πει αν έχει την δυνατότητα να προχωρήσει.
Μπιζόγλη: Να μπαίνει δηλαδή ενάμισυ χρόνοι στο Πανεπιστήμιο και να επιλέγεται από εκεί μετά αν θα συνεχίσει και τι θα κάνει. Να μπαίνουν όμως όλοι.
ΙΠ: Να μπαίνουν εφ’ όσον υπάρχουν θέσεις.
Δούκας: Υιοθετούμε το Γαλλικό σύστημα δηλαδή; Για να καταλάβουνε και οι τηλεθεατές μας που δεν είναι εξοικειωμένοι. Δηλαδή θα πάμε προς τα εκεί; Θα διαλέγουν στο Πανεπιστήμιο; Θα μπαίνουν όλοι;
ΙΠ: Όχι ακριβώς. Το να μπαίνουν όλοι είναι αποτέλεσμα του τι θέσεις έχει διαθέσιμες το κράτος, εφ’ όσον αυτός είναι ο χρηματοδότης. Όσες θέσεις έχει όμως δεν πρέπει να μένουν κενές. Στην συνέχεια, αυτό που έχουμε πει σε σχέση με τα Πανεπιστήμια είναι ότι το νέο παιδί στα 18 του, δεν είναι εύκολο και είναι και άδικο να επιλέγει μια τόσο μεγάλη εξειδίκευση όπως αυτή που έχει διαμορφωθεί με τα υπάρχοντα τμήματα. Λέμε λοιπόν ότι μπορεί να επιλέγει και πρέπει να επιλέγει ένα γενικότερο, ένα ευρύτερο πεδίο.
Δούκας: Σαν το παλιό πρακτικό – κλασσικό που λέγαμε; Χονδρικά;
ΙΠ: Να διαλέγει, για παράδειγμα, μια σχολή. Στο πρώτο έτος, τα μαθήματα είναι περίπου τα ίδια μέσα σε μια σχολή. Να παίρνει αυτά τα μαθήματα και ανάλογα με την απόδοσή του και με την ιδιαίτερη κλίση που έχει να μπορεί στην συνέχεια να κατευθύνεται σε επιμέρους προγράμματα σπουδών, όχι όμως τόσο εξειδικευμένα όσο είναι σήμερα.
Δούκας: Αυτό θα γίνεται τον Ιούνιο του πρώτου έτους;
ΙΠ: Αυτό θα πρέπει να γίνεται στο τέλος του πρώτου έτους.
Μπιζόγλη: Αυτό θα γίνει λοιπόν από τον Σεπτέμβρη.
ΙΠ: Όχι δεν θα γίνει από τον Σεπτέμβρη. Θα ξεκινήσει η συζήτηση, δεν μπορεί να γίνει από τον Σεπτέμβρη.
Μπιζόγλη: Θα ξεκινήσει η συζήτηση, ναι. Βλέπω τα μηνύματα που μας στέλνουν οι τηλεθεατές και αρκετά έχουν να κάνουν με τους τρίτεκνους και τις μετεγγραφές, την συζήτηση δηλαδή που κάναμε και η οποία προφανώς θα μας απασχολήσει και τις επόμενες μέρες.
ΙΠ: Αυτό όμως είναι άδικο γιατί εσείς έχετε υπολογιστή μπροστά σας και εγώ δεν έχω.
Μπιζόγλη: Αλλά σας το λέω εγώ όμως. Γι’ αυτό είμαι εδώ, εγγύηση. Επίσης θέλω να σας πω ότι στέλνουν μηνύματα οι καθηγητές των ΤΕΙ. Είναι απλήρωτοι; Δεν έχουν πληρωθεί ακόμα οι καθηγητές των ΤΕΙ εκτός από τους καθηγητές της Αθήνας;
ΙΠ: Υπήρχε μια ομάδα έκτακτων καθηγητών στα ΤΕΙ που δεν είχε πληρωθεί. Αυτό το θέμα όμως έχει κλείσει, έχουν βρεθεί οι πόροι και νομίζω ότι είναι θέμα διαδικαστικό να γίνει η πληρωμή- αν δεν έχει γίνει ακόμη.
Μπιζόγλη: Η εικόνα τώρα που έχουμε από τα χθεσινά αποτελέσματα από τις πανελλαδικές εξετάσεις ποια είναι;
ΙΠ: Το σημαντικότερο στοιχείο της εικόνας, όπως εγώ την βλέπω δηλαδή, είναι ότι η κατανομή βαθμολογίας του 2010 σε σχέση με την κατανομή βαθμολογίας το 2009 δεν διαφέρει σημαντικά. Και αυτό παρότι τα θέματα φέτος ήταν δυσκολότερα. Και επέτρεψαν στην επιτροπή εξετάσεων να επιλέξει θέματα που να διαφοροποιούν τους υποψηφίους γιατί δεν είχαμε την βάση. Παρόλα αυτά όμως, η κατανομή των βαθμολογιών δεν διαφοροποιείται σημαντικά.
Μπιζόγλη: Έχουμε ρεκόρ αναβαθμολόγησης όπως διάβασα χτες; Νομίζω ότι το διάβασα στα ΝΕΑ δηλαδή.
ΙΠ: Μάλλον διαβάζουν λάθος τα στοιχεία, γιατί οι αναβαθμολογήσεις φέτος ήταν λιγότερες. Εσείς, έχετε και τα ποσοστά μπροστά σας. Οι αναβαθμολογήσεις φέτος ήταν περίπου 1% λιγότερες από πέρυσι.
Μπιζόγλη: Γενικά, η ιστορία της αναβαθμολόγησης πήγε ομαλά κατά το Υπουργείο;
ΙΠ: Ναι. Υπήρξαν κάποιες δυσκολίες και μπορώ να σας πω τι είδους δυσκολίες υπήρξαν. Είχε αποφασισθεί, πριν αναλάβουμε εμείς την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, οι βαθμολογίες να καταχωρίζονται ανά θέμα και όχι χωριστά για να μην γίνονται λάθη. Αυτό απαίτησε κάπως μεγαλύτερο χρόνο στην βαθμολόγηση, αλλά οπωσδήποτε βοηθάει σε μια καλύτερη καταγραφή της απόδοσης.
Δούκας: Σχετικά με την αναβαθμολόγηση βρήκαμε ποσοστό 7% φέτος, δηλαδή 40.000 γραπτά.
ΙΠ: Είναι λιγότερα από πέρυσι ή δεν είναι;
Δούκας: Είναι, ναι είναι.
ΙΠ: Επειδή μιλούν για ρεκόρ αναβαθμολογήσεων.
Μπιζόγλη: Κύριε Πανάρετε γιατί νομίζετε ότι υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά μεταξύ του ενός και του άλλου βαθμολογητή;
ΙΠ: Αυτό είναι ένα ενδιαφέρον ερώτημα και είναι ενδιαφέρον γιατί υπάρχει σε συγκεκριμένα μαθήματα περισσότερο.
Μπιζόγλη: Το έχετε μελετήσει, το έχετε δει;
ΙΠ: Από την προηγούμενη φορά που ήμουν στο Υπουργείο Παιδείας είχα επιδιώξει να εξετάσουμε περισσότερο τους βαθμολογητές και να δούμε αν υπάρχουν βαθμολογητές που συστηματικά αποκλίνουν. Γιατί αυτό δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι είναι καλοί ή κακοί οι βαθμολογητές αλλά όταν αποκλίνει κάποιος συστηματικά, αυτό είναι ένα θέμα. Και αυτό πρέπει να διορθωθεί.
Μπιζόγλη: Το έχετε μελετήσει; Έχετε καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα; Ή έχετε προσπαθήσει;
ΙΠ: Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε φέτος.
Μπιζόγλη: Μάλιστα. Οπότε θα έχουμε αποτελέσματα στο μέλλον.
Δούκας: Κύριε Υφυπουργέ, θέλω να σας ρωτήσω και κάτι άλλο. Εκτός από blogger είσαστε και υπεύθυνος για το open government. Πήρατε εντολή από τον πρωθυπουργό να έχετε την ευθύνη για το open government. Γι’ αυτή την διαδικασία στελέχωσης του δημοσίου που δέχτηκε μεγάλη κριτική. Πρώτον, γιατί δεν έχει προχωρήσει μέχρι τέλους. Εσείς είστε ικανοποιημένος από αυτά που έγιναν; Ανοίχθηκαν αυτές οι λίστες; Αξιοποιήθηκαν;
ΙΠ: Υπάρχουνε δύο πράγματα. Το ένα είναι η γενική πολιτική επιλογή. Οτι κλείνουμε μια περίοδο όπου οι επιλογές ήταν ένα θέμα αποκλειστικά του Υπουργού και των γνωριμιών του Υπουργού και ανοίγεται η δυνατότητα αυτή ευρύτερα στον πολίτη. Το άλλο θέμα είναι πόσο αποτελεσματικά λειτούργησε αυτή η διαδικασία.
Ξεκινώντας από το δεύτερο θέμα, θα σας πω πως αν με ρωτήσετε αν είμαι ευχαριστημένος, ιδιαίτερα ως ακαδημαϊκός, δεν είμαι. Δεν είμαι ευχαριστημένος γιατί δεν πήγε όσο καλά θα θέλαμε να πάει.
Μπιζόγλη: Σε ποιο κομμάτι λέτε ότι δεν είσαστε ευχαριστημένος;
ΙΠ: Θα σας πω. Αν με ρωτήσετε επίσης εάν σε όλες τις περιπτώσεις έχουν επιλεγεί οι καλύτεροι, θα σας πω όχι.
Μπιζόγλη: Και γιατί όμως; Αφού έχουμε μια διαπίστωση ότι δεν έχουν επιλεγεί οι καλύτεροι, γιατί;
ΙΠ: Γιατί πρόκειται για μια τεράστια αλλαγή νοοτροπίας, πρακτικών και τρόπου που λειτουργεί το κράτος. Όταν έχει διαμορφωθεί ένας τρόπος λειτουργίας και μια πρακτική που εφαρμόζεται για δεκαετίες, το να πας από τη μια μέρα στην άλλη σε κάτι το οποίο είναι τέλειο, δεν είναι εύκολο. Εμείς βέβαια και ως λαός έχουμε ένα χαρακτηριστικό. Είμαστε ενθουσιώδεις και τα θέλουμε ή όλα ή τίποτα.
Εγώ, θα κλείσω την τοποθέτησή μου σε αυτό το θέμα με το εξής. Κάναμε ένα τεράστιο βήμα. Αλλάξαμε μια πρακτική. Είμαι βέβαιος ότι σε κάθε βήμα που γίνεται και σε κάθε επόμενη φορά αυτό που θα έχουμε θα είναι καλύτερο από αυτό που είχαμε και σίγουρα δεν πρόκειται να πάμε πίσω. Αυτή για μένα είναι η πολιτική αξιολόγηση της διαδικασίας και όλες τις αδυναμίες τις οποίες γνωρίζουμε, θα μπορέσουμε να τις βελτιώσουμε μετά την εμπειρία που είχαμε.
Μπιζόγλη: Ευχαριστούμε πολύ, να ‘στε καλά.
Δούκας: Σας ευχαριστούμε για την παρουσία σας εδώ και καλή επιτυχία στα επόμενα καυτά θέματα της παιδείας γιατί είναι πολλά.
ΙΠ: Να ‘στε καλά.
ΙΠ: Έχουμε ένα πρόβλημα με τις μετεγγραφές, γιατί το σύστημα προσπαθεί να συνδυάσει δύο πράγματα δύσκολα να συνδυασθούν. Το ένα είναι η προσπάθεια μιας κοινωνικής πολιτικής, δηλαδή να βοηθηθούν συγκεκριμένες κατηγορίες οικογενειών και από την άλλη έχουμε το καθαρά εκπαιδευτικό – ακαδημαϊκό θέμα.
Προκόπης Δούκας: Μην υπερφορτωθούν δηλαδή οι σχολές κλπ.
Πανάρετος: Ακριβώς. Δηλαδή, από την μια μεριά επιθυμεί κανείς και θέλει να βοηθήσει εκείνους που έχουν πρόβλημα. Με τις διάφορες τροπολογίες που έχουν ψηφιστεί διαχρονικά έχει εμφανισθεί πρόβλημα γιατί οδηγούμεθα σε καταστάσεις όπου τμήματα έχουν για παράδειγμα 100 εισακτέους και καταλήγουν στο τέλος να έχουν 300 φοιτητές. Και όχι μόνο αυτό, αλλά δεν είναι τριακόσιοι φοιτητές οι οποίοι επιλέγονται όπως επιλέγονται όλοι με την βαθμολογία των πανελλήνιων εξετάσεων, αλλά υπάρχει ένα χάσμα βαθμολογίας ανάμεσα σ’ αυτούς που εισάγονται με τις πανελλήνιες εξετάσεις και αυτούς που προέρχονται από μετεγγραφή.
Ρίτσα Μπιζόγλη: Τώρα πού στρέφεστε, στο να βάλετε ένα πλαφόν; Γιατί αφορά και πολύτεκνες οικογένειες σ’ ένα μεγάλο αριθμό και μιλάμε για μια εποχή κρίσης, με μεγάλες δυσκολίες για τις οικογένειες.
ΙΠ: Βεβαίως είναι δύσκολες οι συγκυρίες, και δεν έχουμε καταλήξει ακόμα σε τελικές αποφάσεις γιατί σας είπα ότι πρέπει να είναι κανείς προσεκτικός. Είναι αυτονόητο βέβαια ότι για φέτος δεν μπορούν να γίνουν ρυθμίσεις που να είναι δυσμενέστερες από τις ισχύουσες. Επιθυμούμε επίσης να διευκολύνουμε περισσότερο οικογένειες με οικονομικά προβλήματα και οικογένειες με παιδιά που σπουδάζουν σε διαφορετικές πόλεις.
Προκόπης Δούκας: Η ιδέα ποια είναι; ‘Ένα κριτήριο βαθμολογικό ας πούμε; Θα μπορεί να μετεγγραφεί με κάποιες προϋποθέσεις ο αδελφός ή η αδελφή;
ΙΠ: Η γενική ιδέα, η βασική ιδέα είναι ότι, όπου γίνονται μετεγγραφές, να γίνονται αφού βέβαια κάποιος πληροί τις προϋποθέσεις τις κοινωνικές, να γίνονται με βάση τη βαθμολογία και την απόδοση στις πανελλήνιες εξετάσεις, να υπάρχει δηλαδή ένα αντικειμενικό κριτήριο που να μην επιδέχεται άλλης μορφής παρεμβάσεις.
Ρίτσα Μπιζόγλη: Αυτό που διαβάζω σήμερα στον τύπο ότι θα μπει ένα πλαφόν 20%, είναι αληθές το ποσοστό αυτό, μελετάται;
ΙΠ: Αυτό δεν μπορεί να γίνει φέτος. Υπάρχει όμως ανάγκη να υπάρχει κατανομή των μετεγγραφομένων και να μην συγκεντρώνονται όλοι σε ένα τμήμα..
Δημοσιογράφοι: Σήμερα δεν υπάρχει καθόλου ποσοστό;
ΙΠ: Στις περισσότερες κατηγορίες δεν υπάρχει.
Μπιζόγλη: Άρα υπάρχει μια ανάγκη να υπάρχει ένα ποσοστό.
ΙΠ: Αυτό μελλοντικά. Σήμερα μπορεί να δει κανείς πώς είναι δυνατόν να μην συγκεντρώνονται όλοι οι μετεγγραφόμενοι σε ένα μόνο τμήμα.
Μπιζόγλη: Η μελέτη του να καταλήξετε στο πώς θα γίνουν οι μετεγγραφές πότε θα αρχίσει ή ολοκληρωθεί;
ΙΠ: Έγινε μια συζήτηση στον αρμόδιο κοινοβουλευτικό τομέα εργασίας του ΠΑΣΟΚ. Έγινε ανταλλαγή απόψεων με τους βουλευτές, γιατί όπως καταλαβαίνετε και οι βουλευτές έχουν μια διαρκή επικοινωνία με τους πολίτες και η άποψή τους είναι σημαντική για την διαμόρφωση μιας τελικής άποψης και προσέγγισης.
Μπιζόγλη: Είναι οι πρώτοι που δέχονται έτσι και αλλιώς το αρνητικό ή θετικό από τους πολίτες.
ΙΠ: Οπωσδήποτε.
Μπιζόγλη: Φάνηκε να συμφωνούν με τις αλλαγές που προωθείτε;
Πανάρετος: Οι βουλευτές καταλαβαίνουν τα προβλήματα, καταλαβαίνουν και το πρόβλημα των οικογενειών που θέλουν να πάρουν μετεγγραφή, αλλά ταυτόχρονα – και αυτό είναι σημαντικό – καταλαβαίνουν και το πρόβλημα της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Επομένως, η διαμόρφωση άποψης και η ανταλλαγή απόψεων γίνεται με βάση τα ίδια κριτήρια. Με βάση τα ίδια στοιχεία που προσπαθούμε να βελτιώσουμε.
Δούκας: Κύριε Υπουργέ, κατηγορείστε ότι , κατηγορηθήκατε από την αντιπολίτευση ότι έχετε κριτήρια όχι εκπαιδευτικά στη νέα εκπαιδευτική πολιτική αλλά των γνωστών κριτηρίων ανάπτυξης της επαρχίας. Διαβάζω εδώ 110.000 γραπτά βαθμολογήθηκαν κάτω από 10 φέτος. Είναι λίγα παραπάνω, 20.000 παραπάνω …
ΙΠ: Θα μου επιτρέψετε να σας πω και λόγω της επιστημονικής μου ιδιότητας, ότι είναι λάθος να διατυπώνονται πολιτικά επιχειρήματα που βασίζονται σε στοιχεία τα οποία δεν είναι σωστά. Στο συγκεκριμένο θέμα η κατανομή της βαθμολογίας στην κλίμακα από 0 μέχρι 20, φέτος με πέρσι δεν έχει διαφορά.
Δούκας: Μάλιστα.
Μπιζόγλη: Είναι μικρό το ποσοστό. Έχουμε περισσότερα γραπτά που έχουν γράψει αυτό που λέμε κάτω από τη βάση; Η οποία καταργήθηκε βεβαίως φέτος.
Δούκας: Έτσι λέγεται.
ΙΠ: Συνολικά έχουμε μια πολύ μικρή, διαφορά αναβαθμολόγησης. Δηλαδή, ίσως να είναι λιγότερη από 1% .
Μπιζόγλη: Το ότι θα μπουν φοιτητές οι οποίοι έγραψαν βαθμούς που δεν θα περνούσαν στο Λύκειο σε ΤΕΙ που όπως ξέρουμε, τα προηγούμενα χρόνια φυτοζωούσαν, εσάς σας ικανοποιεί;
ΙΠ: Δεν είναι ακριβές αυτό. Δεν είναι ακριβές και θέλω και να το διευκρινίσω και να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Απαραίτητη προϋπόθεση για την εγγραφή σε ΤΕΙ ή πανεπιστήμια είναι να αποφοιτήσει κανείς από το λύκειο. Και ξέρετε, εγώ δεν είμαι ούτε υποψήφιος δήμαρχος, ούτε υπήρξα ποτέ υποψήφιος δήμαρχος. Δεν με ενδιαφέρουν τα σουβλάκια και δε με ενδιαφέρουν οι ενοικιάσεις των διαμερισμάτων. Όμως από το άλλο μέρος, το να βάζουμε κριτήρια τα οποία δεν έχουν κανένα έρεισμα επιστημονικό αλλά είναι απλώς επικοινωνιακά είναι λάθος γιατί αποκλείουμε παιδιά τα οποία θα μπορούσαν ενδεχομένως να σπουδάσουν και εμείς τους λέμε ότι δεν μπορείς επειδή δεν ξεπέρασες κάποιο τεχνητό όριο, γιατί αυτό το 10 δε λέει τίποτα. Τη μια χρονιά αυτό το 10 είναι 10, την άλλη χρονιά είναι 7, την άλλη είναι 6, την άλλη είναι 5. Αποκλείουμε παιδιά, την ίδια στιγμή που το κράτος έχει κάνει μια επένδυση διαχρονικά με όλες τις κυβερνήσεις, φτιάχνοντας υποδομές. Εγώ είχα διαφωνήσει με την δημιουργία τμημάτων, αλλά αυτό δεν έχει καμμία σημασία. Το κράτος το έκανε.
Μπιζόγλη: Συγκεκριμένων τμημάτων ΤΕΙ εννοείτε ή γενικά τμημάτων;
ΙΠ: Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός τμημάτων σε όλη την χώρα. Έγιναν όμως αυτά. Υπάρχουν καθηγητές που πληρώνονται. Το να πούμε σε κάποια παιδιά ότι επειδή έγραψες 5 ή 7 ή 8 δεν μπαίνεις σε κανένα Πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ και η επιλογή σου είναι είτε να πας σε κάποιο κολλέγιο ή να κάνεις φροντιστήριο και να δώσεις του χρόνου πάλι εξετάσεις, είναι λάθος.
Από την άλλη πλευρά, να προσθέσω και το εξής. Ότι εδώ έχουμε ένα διαγωνισμό, έχουμε δηλαδή μια κατάταξη υποψηφίων. Προσπαθούμε να βρούμε τον καλύτερο τρόπο με τον οποίο θα διαλέξουμε ποιοί θα πάνε στην Α σχολή και ποιοι θα πάνε στη Β. Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι πρέπει να χρησιμοποιούμε όλη την κλίμακα της βαθμολογίας. Αυτό που είχαμε μέχρι φέτος ήταν το εξής: από 0-10 είχαμε καταργήσει την βαθμολογία.
Μπιζόγλη: Από το 2005, ναι.
ΙΠ: Το μόνο που είχαμε ήταν το 10. Δηλαδή το 0-10, είτε 7, είτε 6, είτε 5 δεν έπαιζε κανένα ρόλο. Και είχαμε στην συνέχεια μόνο την κλίμακα από 10 μέχρι 20, και με δύο μόνο θέματα, να αξιολογήσουμε και να διαφοροποιήσουμε τους υποψήφιους, οι οποίοι θα έμπαιναν στην Ιατρική Αθήνας ή Θεσσαλονίκης, στο Πολυτεχνείο, στις Μαθηματικές σχολές, οπουδήποτε. Εγώ την κριτική σε αυτό το θέμα που γίνεται από ορισμένους χωρίς τεκμηρίωση την χαρακτηρίζω λαϊκισμό της intelligencia. Και δεν μιλάμε για το σύνολο της intelligencia, μιλάμε μια μειοψηφία από χομπίστες της επιστήμης που κυκλοφορούν στην πλατεία Κολωνακίου και κάνουν κριτική αφ’ υψηλού.
Μπιζόγλη: Μόνο εκτός κυβέρνησης είναι αυτή η κριτική;
ΙΠ: Από οπουδήποτε χρησιμοποιείται αυτή η επιχειρηματολογία.
Δούκας: Κύριε Υφυπουργέ, προφανώς η απάντηση είναι να ανέβει το επίπεδο αυτών των τμημάτων. Όλων αυτών των τμημάτων που είναι αμφισβητούμενα, να το πούμε έτσι. Όμως, θα εξακολουθήσω στο ίδιο σκεπτικό για να μπορέσετε να ξεδιπλώσετε και σεις την επιχειρηματολογία σας. Με παιδιά που είναι τόσο χαμηλά στην βαθμολογία, κάτω από την βάση, το οποίο αντανακλά μια έλλειψη παιδείας που έρχεται από το Λύκειο, από το Γυμνάσιο και λοιπά, είναι δυνατό να ανέβουνε αυτά τα τμήματα ποιοτικά;
ΙΠ: Η ποιοτική αναβάθμιση των τμημάτων δεν έχει καμία σχέση με το αποτέλεσμα των πανελληνίων εξετάσεων. Να σας δώσω ένα παράδειγμα, σχετικά επίκαιρο. Έχουμε τους αγώνες του Μουντιάλ τώρα. Ας υποθέσουμε ότι χθές έληγε ισόπαλος ο αγώνας. Κάποιος έπρεπε να προκριθεί στο επόμενο γύρο έτσι δεν είναι;
Δούκας: Πληγώνετε τη Ρίτσα τώρα.
Μπιζόγλη: Ναι δεν θα το ‘θελα, αλλά θα πηγαίναμε στη διαδικασία των πέναλτυ.
ΙΠ: Θα πηγαίναμε στα πέναλτυ. Σκεφτείτε τώρα στα πέναλτυ να λέγαμε ότι θα περάσει αυτός που θα πετύχει τα περισσότερα γκολ στα πέναλτυ, αλλά μόνο εάν πετύχει τουλάχιστον τρία γκολ.
Μπιζόγλη: Αν οριοθετούσαμε τον αριθμό δηλαδή;
ΙΠ: Ναι, γιατί θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί ότι δεν είναι δυνατόν να πηγαίνει μια ομάδα στον τελικό του Μουντιάλ και να μη μπορεί να βάλει τρία τουλάχιστον από τα πέντε πέναλτυ. Αυτής της μορφής η λογική που βάζει όρια εκεί που υπάρχει διαγωνισμός δεν είναι σωστή. Αυτό προσπαθώ να πω. Και η ανάγκη, την οποία αποδέχομαι, να βελτιώσουμε την παρεχόμενη εκπαίδευση, τόσο στο Λύκειο όσο και στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ, είναι αδήριτη. Είναι βέβαιο ότι χρειάζεται. Δεν είναι όμως αυτή η υιοθέτηση μιας βάσης, οποιασδήποτε βάσης, εκείνη που θα αντιμετωπίσει την ανάγκη αυτή.
Μπιζόγλη: Είναι η διαδικασία που θα ξεκινήσει από τον Σεπτέμβριο με το Νέο Σχολείο. Είναι ότι θα αλλάξει πλέον ο τρόπος εισαγωγής.
ΙΠ: Και το σχολείο, και το Πανεπιστήμιο. Δηλαδή το να επιτρέψεις σε ένα νέο να μπει στο Πανεπιστήμιο, του λες ουσιαστικά έχεις αυτές τις δυνατότητες, μπορείς να σπουδάσεις. Στην συνέχεια το πανεπιστήμιο θα πρέπει να δει αν μπορεί ο νέος να συνεχίσει. Και αρκετά νωρίς το Πανεπιστήμιο να του πει αν έχει την δυνατότητα να προχωρήσει.
Μπιζόγλη: Να μπαίνει δηλαδή ενάμισυ χρόνοι στο Πανεπιστήμιο και να επιλέγεται από εκεί μετά αν θα συνεχίσει και τι θα κάνει. Να μπαίνουν όμως όλοι.
ΙΠ: Να μπαίνουν εφ’ όσον υπάρχουν θέσεις.
Δούκας: Υιοθετούμε το Γαλλικό σύστημα δηλαδή; Για να καταλάβουνε και οι τηλεθεατές μας που δεν είναι εξοικειωμένοι. Δηλαδή θα πάμε προς τα εκεί; Θα διαλέγουν στο Πανεπιστήμιο; Θα μπαίνουν όλοι;
ΙΠ: Όχι ακριβώς. Το να μπαίνουν όλοι είναι αποτέλεσμα του τι θέσεις έχει διαθέσιμες το κράτος, εφ’ όσον αυτός είναι ο χρηματοδότης. Όσες θέσεις έχει όμως δεν πρέπει να μένουν κενές. Στην συνέχεια, αυτό που έχουμε πει σε σχέση με τα Πανεπιστήμια είναι ότι το νέο παιδί στα 18 του, δεν είναι εύκολο και είναι και άδικο να επιλέγει μια τόσο μεγάλη εξειδίκευση όπως αυτή που έχει διαμορφωθεί με τα υπάρχοντα τμήματα. Λέμε λοιπόν ότι μπορεί να επιλέγει και πρέπει να επιλέγει ένα γενικότερο, ένα ευρύτερο πεδίο.
Δούκας: Σαν το παλιό πρακτικό – κλασσικό που λέγαμε; Χονδρικά;
ΙΠ: Να διαλέγει, για παράδειγμα, μια σχολή. Στο πρώτο έτος, τα μαθήματα είναι περίπου τα ίδια μέσα σε μια σχολή. Να παίρνει αυτά τα μαθήματα και ανάλογα με την απόδοσή του και με την ιδιαίτερη κλίση που έχει να μπορεί στην συνέχεια να κατευθύνεται σε επιμέρους προγράμματα σπουδών, όχι όμως τόσο εξειδικευμένα όσο είναι σήμερα.
Δούκας: Αυτό θα γίνεται τον Ιούνιο του πρώτου έτους;
ΙΠ: Αυτό θα πρέπει να γίνεται στο τέλος του πρώτου έτους.
Μπιζόγλη: Αυτό θα γίνει λοιπόν από τον Σεπτέμβρη.
ΙΠ: Όχι δεν θα γίνει από τον Σεπτέμβρη. Θα ξεκινήσει η συζήτηση, δεν μπορεί να γίνει από τον Σεπτέμβρη.
Μπιζόγλη: Θα ξεκινήσει η συζήτηση, ναι. Βλέπω τα μηνύματα που μας στέλνουν οι τηλεθεατές και αρκετά έχουν να κάνουν με τους τρίτεκνους και τις μετεγγραφές, την συζήτηση δηλαδή που κάναμε και η οποία προφανώς θα μας απασχολήσει και τις επόμενες μέρες.
ΙΠ: Αυτό όμως είναι άδικο γιατί εσείς έχετε υπολογιστή μπροστά σας και εγώ δεν έχω.
Μπιζόγλη: Αλλά σας το λέω εγώ όμως. Γι’ αυτό είμαι εδώ, εγγύηση. Επίσης θέλω να σας πω ότι στέλνουν μηνύματα οι καθηγητές των ΤΕΙ. Είναι απλήρωτοι; Δεν έχουν πληρωθεί ακόμα οι καθηγητές των ΤΕΙ εκτός από τους καθηγητές της Αθήνας;
ΙΠ: Υπήρχε μια ομάδα έκτακτων καθηγητών στα ΤΕΙ που δεν είχε πληρωθεί. Αυτό το θέμα όμως έχει κλείσει, έχουν βρεθεί οι πόροι και νομίζω ότι είναι θέμα διαδικαστικό να γίνει η πληρωμή- αν δεν έχει γίνει ακόμη.
Μπιζόγλη: Η εικόνα τώρα που έχουμε από τα χθεσινά αποτελέσματα από τις πανελλαδικές εξετάσεις ποια είναι;
ΙΠ: Το σημαντικότερο στοιχείο της εικόνας, όπως εγώ την βλέπω δηλαδή, είναι ότι η κατανομή βαθμολογίας του 2010 σε σχέση με την κατανομή βαθμολογίας το 2009 δεν διαφέρει σημαντικά. Και αυτό παρότι τα θέματα φέτος ήταν δυσκολότερα. Και επέτρεψαν στην επιτροπή εξετάσεων να επιλέξει θέματα που να διαφοροποιούν τους υποψηφίους γιατί δεν είχαμε την βάση. Παρόλα αυτά όμως, η κατανομή των βαθμολογιών δεν διαφοροποιείται σημαντικά.
Μπιζόγλη: Έχουμε ρεκόρ αναβαθμολόγησης όπως διάβασα χτες; Νομίζω ότι το διάβασα στα ΝΕΑ δηλαδή.
ΙΠ: Μάλλον διαβάζουν λάθος τα στοιχεία, γιατί οι αναβαθμολογήσεις φέτος ήταν λιγότερες. Εσείς, έχετε και τα ποσοστά μπροστά σας. Οι αναβαθμολογήσεις φέτος ήταν περίπου 1% λιγότερες από πέρυσι.
Μπιζόγλη: Γενικά, η ιστορία της αναβαθμολόγησης πήγε ομαλά κατά το Υπουργείο;
ΙΠ: Ναι. Υπήρξαν κάποιες δυσκολίες και μπορώ να σας πω τι είδους δυσκολίες υπήρξαν. Είχε αποφασισθεί, πριν αναλάβουμε εμείς την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, οι βαθμολογίες να καταχωρίζονται ανά θέμα και όχι χωριστά για να μην γίνονται λάθη. Αυτό απαίτησε κάπως μεγαλύτερο χρόνο στην βαθμολόγηση, αλλά οπωσδήποτε βοηθάει σε μια καλύτερη καταγραφή της απόδοσης.
Δούκας: Σχετικά με την αναβαθμολόγηση βρήκαμε ποσοστό 7% φέτος, δηλαδή 40.000 γραπτά.
ΙΠ: Είναι λιγότερα από πέρυσι ή δεν είναι;
Δούκας: Είναι, ναι είναι.
ΙΠ: Επειδή μιλούν για ρεκόρ αναβαθμολογήσεων.
Μπιζόγλη: Κύριε Πανάρετε γιατί νομίζετε ότι υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά μεταξύ του ενός και του άλλου βαθμολογητή;
ΙΠ: Αυτό είναι ένα ενδιαφέρον ερώτημα και είναι ενδιαφέρον γιατί υπάρχει σε συγκεκριμένα μαθήματα περισσότερο.
Μπιζόγλη: Το έχετε μελετήσει, το έχετε δει;
ΙΠ: Από την προηγούμενη φορά που ήμουν στο Υπουργείο Παιδείας είχα επιδιώξει να εξετάσουμε περισσότερο τους βαθμολογητές και να δούμε αν υπάρχουν βαθμολογητές που συστηματικά αποκλίνουν. Γιατί αυτό δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι είναι καλοί ή κακοί οι βαθμολογητές αλλά όταν αποκλίνει κάποιος συστηματικά, αυτό είναι ένα θέμα. Και αυτό πρέπει να διορθωθεί.
Μπιζόγλη: Το έχετε μελετήσει; Έχετε καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα; Ή έχετε προσπαθήσει;
ΙΠ: Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε φέτος.
Μπιζόγλη: Μάλιστα. Οπότε θα έχουμε αποτελέσματα στο μέλλον.
Δούκας: Κύριε Υφυπουργέ, θέλω να σας ρωτήσω και κάτι άλλο. Εκτός από blogger είσαστε και υπεύθυνος για το open government. Πήρατε εντολή από τον πρωθυπουργό να έχετε την ευθύνη για το open government. Γι’ αυτή την διαδικασία στελέχωσης του δημοσίου που δέχτηκε μεγάλη κριτική. Πρώτον, γιατί δεν έχει προχωρήσει μέχρι τέλους. Εσείς είστε ικανοποιημένος από αυτά που έγιναν; Ανοίχθηκαν αυτές οι λίστες; Αξιοποιήθηκαν;
ΙΠ: Υπάρχουνε δύο πράγματα. Το ένα είναι η γενική πολιτική επιλογή. Οτι κλείνουμε μια περίοδο όπου οι επιλογές ήταν ένα θέμα αποκλειστικά του Υπουργού και των γνωριμιών του Υπουργού και ανοίγεται η δυνατότητα αυτή ευρύτερα στον πολίτη. Το άλλο θέμα είναι πόσο αποτελεσματικά λειτούργησε αυτή η διαδικασία.
Ξεκινώντας από το δεύτερο θέμα, θα σας πω πως αν με ρωτήσετε αν είμαι ευχαριστημένος, ιδιαίτερα ως ακαδημαϊκός, δεν είμαι. Δεν είμαι ευχαριστημένος γιατί δεν πήγε όσο καλά θα θέλαμε να πάει.
Μπιζόγλη: Σε ποιο κομμάτι λέτε ότι δεν είσαστε ευχαριστημένος;
ΙΠ: Θα σας πω. Αν με ρωτήσετε επίσης εάν σε όλες τις περιπτώσεις έχουν επιλεγεί οι καλύτεροι, θα σας πω όχι.
Μπιζόγλη: Και γιατί όμως; Αφού έχουμε μια διαπίστωση ότι δεν έχουν επιλεγεί οι καλύτεροι, γιατί;
ΙΠ: Γιατί πρόκειται για μια τεράστια αλλαγή νοοτροπίας, πρακτικών και τρόπου που λειτουργεί το κράτος. Όταν έχει διαμορφωθεί ένας τρόπος λειτουργίας και μια πρακτική που εφαρμόζεται για δεκαετίες, το να πας από τη μια μέρα στην άλλη σε κάτι το οποίο είναι τέλειο, δεν είναι εύκολο. Εμείς βέβαια και ως λαός έχουμε ένα χαρακτηριστικό. Είμαστε ενθουσιώδεις και τα θέλουμε ή όλα ή τίποτα.
Εγώ, θα κλείσω την τοποθέτησή μου σε αυτό το θέμα με το εξής. Κάναμε ένα τεράστιο βήμα. Αλλάξαμε μια πρακτική. Είμαι βέβαιος ότι σε κάθε βήμα που γίνεται και σε κάθε επόμενη φορά αυτό που θα έχουμε θα είναι καλύτερο από αυτό που είχαμε και σίγουρα δεν πρόκειται να πάμε πίσω. Αυτή για μένα είναι η πολιτική αξιολόγηση της διαδικασίας και όλες τις αδυναμίες τις οποίες γνωρίζουμε, θα μπορέσουμε να τις βελτιώσουμε μετά την εμπειρία που είχαμε.
Μπιζόγλη: Ευχαριστούμε πολύ, να ‘στε καλά.
Δούκας: Σας ευχαριστούμε για την παρουσία σας εδώ και καλή επιτυχία στα επόμενα καυτά θέματα της παιδείας γιατί είναι πολλά.
ΙΠ: Να ‘στε καλά.
Μετεγγραφές
Από το δελτίο τύπου
Το Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων αναγνωρίζοντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές οικογένειες εξαιτίας της οικονομικής συγκυρίας, προτίθεται να προχωρήσει σε ρυθμίσεις στο πλαίσιο των μετεγγραφών που αφενός θα σέβονται τον προγραμματισμό των μαθητών και των οικογενειών τους και αφετέρου θα ενισχύουν τη σωστότερη λειτουργία των Ιδρυμάτων.
Καθίσταται δε σαφές ότι οι αλλαγές αυτές δε θίγουν καμία κατηγορία μετεγγραφομένων.
Η τροπολογία αναφέρεται στα εξής:
- Επιτρέπεται η μετεγγραφή νεοεισαχθέντων φοιτητών σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ για οικονομικούς λόγους, εφόσον ο μέσος όρος του συνολικού οικογενειακού εισοδήματος, των τριών τελευταίων οικονομικών ετών δεν υπερβαίνει το ποσό των 45.000 €, σε ποσοστό θέσεων 4% επί του αριθμού των εισακτέων, με βάση το σύνολο των μορίων που πέτυχαν στις Πανελλήνιες Εξετάσεις.
- Στη δυνατότητα αδελφών να μετεγγράφονται ελεύθερα προς τα αντίστοιχα Τμήματα Πανεπιστημίων ή ΤΕΙ εκτός λεκανοπεδίου Αττικής και νομού Θεσσαλονίκης, απαλλάσσοντας τις οικογένειες από το βάρος της συντήρησης τριών νοικοκυριών.
- Στην ομαλότερη λειτουργία των Πανεπιστημίων και ΤΕΙ με ισοκατανομή των μετεγγραφομένων, βάσει του συνολικού αριθμού μορίων που πέτυχαν στις Πανελλήνιες εξετάσεις, όταν υπάρχουν αντίστοιχα Τμήματα στην ίδια γεωγραφική περιοχή.
Το Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων αναγνωρίζοντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές οικογένειες εξαιτίας της οικονομικής συγκυρίας, προτίθεται να προχωρήσει σε ρυθμίσεις στο πλαίσιο των μετεγγραφών που αφενός θα σέβονται τον προγραμματισμό των μαθητών και των οικογενειών τους και αφετέρου θα ενισχύουν τη σωστότερη λειτουργία των Ιδρυμάτων.
Καθίσταται δε σαφές ότι οι αλλαγές αυτές δε θίγουν καμία κατηγορία μετεγγραφομένων.
Η τροπολογία αναφέρεται στα εξής:
- Επιτρέπεται η μετεγγραφή νεοεισαχθέντων φοιτητών σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ για οικονομικούς λόγους, εφόσον ο μέσος όρος του συνολικού οικογενειακού εισοδήματος, των τριών τελευταίων οικονομικών ετών δεν υπερβαίνει το ποσό των 45.000 €, σε ποσοστό θέσεων 4% επί του αριθμού των εισακτέων, με βάση το σύνολο των μορίων που πέτυχαν στις Πανελλήνιες Εξετάσεις.
- Στη δυνατότητα αδελφών να μετεγγράφονται ελεύθερα προς τα αντίστοιχα Τμήματα Πανεπιστημίων ή ΤΕΙ εκτός λεκανοπεδίου Αττικής και νομού Θεσσαλονίκης, απαλλάσσοντας τις οικογένειες από το βάρος της συντήρησης τριών νοικοκυριών.
- Στην ομαλότερη λειτουργία των Πανεπιστημίων και ΤΕΙ με ισοκατανομή των μετεγγραφομένων, βάσει του συνολικού αριθμού μορίων που πέτυχαν στις Πανελλήνιες εξετάσεις, όταν υπάρχουν αντίστοιχα Τμήματα στην ίδια γεωγραφική περιοχή.
Thursday, July 08, 2010
Γενικός βαθμός πρόσβασης
Αύριο θα δοθούν στην δημοσιότητα τα στατιστικά στοιχεία για τους γενικούς βαθμούς πρόσβασης των πανελληνίων εξετάσεων.
Tuesday, July 06, 2010
Βαθμολογίες πανελληνίων εξετάσεων
Αναρτήθηκαν οι βαθμολογίες των πανελλαδικά εξεταζομένων μαθημάτων των μαθητών και αποφοίτων του έτους 2010.
Οι υποψήφιοι μπορούν να βρίσκουν την βαθμολογία τους εδώ.
Οι υποψήφιοι μπορούν να βρίσκουν την βαθμολογία τους εδώ.
Monday, July 05, 2010
Sunday, July 04, 2010
Ερευνα για το μέλλον του Ιντερνετ την επόμενη δεκαετία
Μια ενδιαφέρουσα έρευνα του Pew Research Center για το θέμα.
Ως δευτερεύουσα παρατήρηση θα ήθελα να τονίσω την επισήμανση για τoυς περιορισμούς των συμπερασμάτων της έρευνας.
The social benefits of internet use will far outweigh the negatives over the next decade, according to experts who responded to a survey about the future of the internet. They say this is because email, social networks, and other online tools offer ‘low-friction’ opportunities to create, enhance, and rediscover social ties that make a difference in people’s lives. The internet lowers traditional communications constraints of cost, geography, and time; and it supports the type of open information sharing that brings people together.
About the Survey
The survey results are based on a non-random online sample of 895 internet experts and other internet users, recruited via email invitation,Twitter or Facebook from the Pew Research Center’s Internet & American Life Project and the Imagining the Internet Center at Elon University. Since the data are based on a non-random sample, a margin of error cannot be computed, and the results are not projectable to any population other than the experts in this sample.
Ως δευτερεύουσα παρατήρηση θα ήθελα να τονίσω την επισήμανση για τoυς περιορισμούς των συμπερασμάτων της έρευνας.
The social benefits of internet use will far outweigh the negatives over the next decade, according to experts who responded to a survey about the future of the internet. They say this is because email, social networks, and other online tools offer ‘low-friction’ opportunities to create, enhance, and rediscover social ties that make a difference in people’s lives. The internet lowers traditional communications constraints of cost, geography, and time; and it supports the type of open information sharing that brings people together.
About the Survey
The survey results are based on a non-random online sample of 895 internet experts and other internet users, recruited via email invitation,Twitter or Facebook from the Pew Research Center’s Internet & American Life Project and the Imagining the Internet Center at Elon University. Since the data are based on a non-random sample, a margin of error cannot be computed, and the results are not projectable to any population other than the experts in this sample.
Thursday, July 01, 2010
Συνέντευξη Ι. Πανάρετου στον Αθήνα 984, στην εκπομπή «Ο Σφυγμός της Μέρας» (Φοίβος Καρζής 1/7/2010)
ΦΚ: Αυτές τις ημέρες πέρασε σχεδόν απαρατήρητο ένα σχέδιο-πρόταση για αλλαγές στα πανεπιστήμια. Πρόκειται για σταδιακές αλλαγές, με αργά βήματα, έτσι όπως πρέπει, αλλά σημαντικές αλλαγές. Το σχέδιο συζητήθηκε στην σύνοδο των πρυτάνεων και έχουμε στο τηλέφωνο τον Υφυπουργό Παιδείας, κ. Γιάννη Πανάρετο με τον οποίο θα προσπαθήσουμε να συζητήσουμε λίγο αναλυτικά το νόημα αυτού του σχεδίου και τις βασικές του κατευθύνσεις. Καλή σας μέρα.
ΙΠ: Καλή σας μέρα κ. Καρζή.
ΦΚ: Βλέπω ότι ένας από τους στόχους σε αυτό το σχέδιο, είναι η σύνδεση των πανεπιστημίων με την κοινωνία και την οικονομία και η ανταπόκρισή τους στην σύγχρονες κοινωνικές αλλαγές. Επειδή, πολλές φορές έχουμε πει ότι πρέπει να συνδεθούν τα πανεπιστήμια με την παραγωγή, πώς ακριβώς το εννοείτε;
ΙΠ: Θα μου επιτρέψετε πριν σας πω αυτό, να κάνω ένα σχόλιο στην αρχική σας αναφορά. Έχει παρατηρηθεί ιστορικά ότι οι οικονομικές κρίσεις σε πολλές χώρες έρχονται ταυτόχρονα με κρίσεις στα πανεπιστήμια και η μεταβολή και το ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης έχει αποτελέσει αφορμή για να αλλάξουν τα πανεπιστήμια και να αποτελέσουν τον μοχλό που θα βοηθήσει στο ξεπέρασμα αυτής της κρίσης.
Έρχομαι τώρα στην ουσία. Για να απαντήσει κανείς στο ερώτημα πιστεύω ότι πρέπει να απαντήσει σε τέσσερα βασικά ερωτήματα: Πού είμαστε; Γιατί είμαστε εδώ που είμαστε; Πού θέλουμε να πάμε; Και πώς θα πάμε;
Για το πού είμαστε είναι βέβαιο ότι όλοι έχουμε την ίδια περίπου εικόνα, ότι τα πανεπιστήμια μας αυτή τη στιγμή δεν είναι αποδοτικά.
Γιατί είμαστε εδώ που είμαστε; Είμαστε εδώ γιατί τα πανεπιστήμια εδώ και χρόνια λειτουργούν με μία απόλυτη ομοιομορφία, έχουν μία άκρα εξειδίκευση και ο τρόπος διοίκησής του είναι εντελώς εσωστρεφής ώστε δεν επιτρέπει στα πανεπιστήμια και στην κοινωνία να έχουν μια αλληλεπίδραση.
Όλα αυτά τα χρόνια λοιπόν αυτό που κάναμε ήταν κάτι όπως όταν έχει κανείς έναν ασθενή, ο οποίος βήχει διαρκώς, έχει έναν χρόνιο βήχα και αντί να δούμε ποιο είναι το πρόβλημά του, του δίνουμε ένα σιρόπι για να περάσει ο βήχας.
Το πού θέλουμε να πάμε επομένως είναι προς ένα πανεπιστήμιο που να είναι ανταγωνιστικό διεθνώς και να έχει όλα εκείνα τα κριτήρια που θα το κάνουν επιτυχές. Αυτά τα πράγματα μπορούν να επιτευχθούν σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία με τρεις κρίσιμες επιλογές: αυτοτέλεια, κοινωνική λογοδοσία και διεθνοποίηση.
ΦΚ: Λέτε αυτοτέλεια. Αυτό σημαίνει ότι εσείς ως Υφυπουργός Παιδείας θα έχετε λιγότερη δυνατότητα παρέμβασης στα των πανεπιστημίων.
ΙΠ: Ναι, ακριβώς. Και ιδιαίτερα το Υπουργείο Παιδείας. Και αυτή είναι, αν θέλετε, μια άλλη παράμετρος αποτυχίας της μέχρι σήμερα πρακτικής. Ότι δηλαδή, σύμφωνα με το σύνταγμα, την εποπτεία της λειτουργίας των πανεπιστημίων είχε το Υπουργείο Παιδείας, το οποίο είναι ένας διοικητικός μηχανισμός. Δεν έχει την ουσιαστική δυνατότητα να ασκήσει κάποιον έλεγχο. Και για να πάμε λίγο παραπέρα σε αυτό που σας είπα, δηλαδή, στο πώς θέλουμε να πάμε εκεί πού θέλουμε να πάμε, αν κοιτάξει κανείς τι γίνεται διεθνώς στα πανεπιστήμια που έχουν τη μεγαλύτερη επιτυχία, θα δει ότι αυτά που βρίσκονται στην κορυφή όλων των διεθνών αξιολογήσεων, είναι τα πανεπιστήμια που έχουν πλήρη αυτοτέλεια. Συμβαίνει όμως, αυτά τα ίδια πανεπιστήμια να έχουν και πλήρη οικονομική αυτοτέλεια, να έχουν δηλαδή τους δικούς τους πόρους.
ΦΚ: Δημόσιοι πόροι; Να το πω αλλιώς, κρατικοί πόροι; Ιδιωτικοί πόροι; Ή και δημόσιοι πόροι που στην Ελλάδα δεν είναι πολύ δημοφιλές;
ΙΠ: Στα μεγάλα πανεπιστήμια, π.χ. το Harvard, το Yale, το Stanford, οι πόροι δεν είναι δημόσιοι και γι’ αυτό έχουν και αυτή την ευχέρεια να έχουν την πλήρη αυτοτέλεια. Τα πανεπιστήμια όμως που χρηματοδοτούνται από το κράτος ή από τις πολιτείες στην Αμερική έχουν υποχρέωση να έχουν μία λογοδοσία στους πολίτες που με τους φόρους τους, τούς χρηματοδοτούν. Χρειάζεται λοιπόν εδώ στην Ελλάδα και σε όλες στις χώρες της Ευρώπης γενικότερα όπου έχουμε μία έντονη μορφή κρατικής λογικής στη τριτοβάθμια εκπαίδευση, να βρεθεί μια ισορροπία ανάμεσα στον έλεγχο και στην αυτοτέλεια. Έχει αποδειχθεί, όπως είπα προηγουμένως, ότι ο έλεγχος και η εποπτεία που ασκείται από το κράτος είναι ανεπιτυχής. Γι’ αυτό πρέπει να οδηγηθούμε σε μια άλλης μορφής διοίκηση, όπως οδηγούνται πια τα περισσότερα πανεπιστήμια -μεταξύ αυτών και ευρωπαϊκά πανεπιστήμια- με τα χαρακτηριστικά ενός συμβουλίου διοίκησης στην οποία δε συμμετέχει ο διοικητικός μηχανισμός του υπουργείου παιδείας, αλλά συμμετέχουν εκπρόσωποι της κοινωνίας ευρύτερα και φυσικά επιστήμονες, οι οποίοι μπορούν να έχουν άποψη για την καλύτερη λειτουργία του πανεπιστημίου.
ΦΚ: Είναι εδώ δίπλα μου ο πολιτικός μας αναλυτής, ο κ. Γιώργος Σεφερτζής και ήθελε να σας ρωτήσει κάτι.
ΙΠ: Παρακαλώ.
ΓΣ: Κύριε Υπουργέ καλημέρα και καλό μήνα.
ΙΠ: Ευχαριστώ, καλημέρα.
ΓΣ: Λύστε μου μία απορία που μου δημιουργήθηκε ακούγοντας την τοποθέτησή σας. Αντιλαμβάνομαι απολύτως τον ρόλο του Υπουργείου ως διοικητικού μηχανισμού, ποιος όμως θα παράξει το σχέδιο που θα επιτρέψει στα πανεπιστήμια να λειτουργήσουν ακριβώς όπως τα περιγράψατε προηγουμένως, ως εργαλεία υπέρβασης της οικονομικής κρίσης;
ΙΠ: Το κράτος, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, που έχει μία μεγαλύτερη εμπλοκή στη λειτουργία των πανεπιστημίων μπορεί να βάλει γενικούς κανόνες, αλλά στα επί μέρους θέματα για το πώς μπορεί το πανεπιστήμιο να εξυπηρετήσει καλύτερα για την κοινωνία, δεν έχει την ευχέρεια αυτή διότι αναλώνεται σε διοικητικούς ελέγχους. Ένα τοπικό συμβούλιο, δηλαδή ένα συμβούλιο διοίκησης που μπορεί να εποπτεύει είτε μόνο ένα πανεπιστήμιο, είτε μία ομάδα πανεπιστημίων γεωγραφικά, έχει την ευχέρεια να καθορίσει τόσο τις ανάγκες της συγκεκριμένης περιφέρειας, όσο και να προσδιορίσει τους καλύτερους στόχους που μπορεί να επιδιώξει το πανεπιστήμιο.
Όσον αφορά στον τρόπο διοίκησης και το συμβούλιο διοίκησης που αναφέρθηκα, γιατί είναι ένα σημαντικό κομμάτι, υπάρχουν δύο διαφορετικές προσεγγίσεις. Η μία είναι, όπως σας είπα, ένα συμβούλιο διοίκησης που αφορά ένα πανεπιστήμιο και η άλλη είναι ένα συμβούλιο διοίκησης που περιλαμβάνει τα πανεπιστήμια σε μία ολόκληρη περιοχή. Τέτοια πρακτική ακολουθείται στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου, που έχει τις επί μέρους μονάδες, το Kings College, το Queens College κτλ. Υπάρχει επίσης στην Καλιφόρνια που για όλο το σύστημα του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας των δέκα campuses υπάρχει ένα συμβούλιο. Υπάρχει και στην Ελβετία, για να πω και ένα τρίτο παράδειγμα, όπου τα δύο πολυτεχνεία, τα ομοσπονδιακά πολυτεχνεία, της Ζυρίχης και της Λωζάννης έχουν ένα συμβούλιο διοίκησης.
ΓΣ: Να σημειώσω την δυνατότητα ίδρυσης καθηγητικών θέσεων με χορηγία από ιδιωτικές επιχειρήσεις ή από κοινωφελείς οργανισμούς ή από ιδρύματα, από κληροδοτήματα. Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη αλλαγή και είμαι βέβαιος ότι θα είναι επίμαχη στο ελληνικό πανεπιστήμιο.
ΙΠ: Θα είναι επίμαχη και είναι γενικά επίμαχη κύριε Καρζή, αλλά, ξέρετε πάντοτε επειδή βλέπουμε τους κινδύνους …
ΓΣ: Καλά, στην Αμερική οι περισσότερες μεγάλες έδρες έτσι είναι, δεν υπάρχει αμφιβολία.
ΙΠ: Ακριβώς. Δεν είναι μόνο στην Αμερική. Και στην Ευρώπη πια συμβαίνει αυτό. Επειδή λοιπόν βλέπουμε τους κινδύνους, ότι μπορεί να έρθει η επιχείρηση ή ο επιχειρηματίας να επηρεάσει κτλ, πάντοτε έχει σημασία πώ κάνει κανείς κάτι. Το να μπορέσει κάποιος να χρηματοδοτήσει μία δραστηριότητα στο πανεπιστήμιο, αλλά το πανεπιστήμιο να έχει την αποκλειστική ευθύνη, το τονίζω την αποκλειστική ευθύνη για το ακαδημαϊκό μέρος του πώς θα χρησιμοποιούνται τα χρήματα.
ΓΣ: Αυτό είναι.
ΙΠ: Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που αποδεικνύεται στην πράξη, και δεν μπορεί κανείς να εμποδίσει μια σωστή διαδικασία. Εδώ μπορεί ένας ιδιώτης ή κάποιος άλλος να χρηματοδοτήσει οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα. Ξέρετε πόσοι Έλληνες χρηματοδοτούν έδρες σε πανεπιστήμια του εξωτερικού; Έχει χαλάσει κάτι; Έχει δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο επειδή χρηματοδότησε κάποιος μία δραστηριότητα;
ΓΣ: Να ρωτήσουμε κάτι τελευταίο. Θα υπάρχει μαγιά στην ακαδημαϊκή κοινότητα για να υποστηρίξει, να αποδεχτεί και να εφαρμόσει μέσα στο πανεπιστήμιο τέτοιες μεταρρυθμίσεις;
ΙΠ: Νομίζω ότι υπάρχει και πιστεύω ότι είναι κάτι περισσότερο από μαγιά. Στη συνεδρίαση στη Σύνοδο των Πρυτάνεων, οι Πρυτάνεις έδειξαν μία αποδοχή και ξέρετε γιατί; Δεν είναι τυχαίο νομίζω. Υπάρχει μία ωριμότητα πια και στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Μέχρι σήμερα αυτό που γινόταν ήταν ότι το ίδιο το κράτος, η ίδια η πολιτεία με τα θέματα που έθετε ως θέματα συζήτησης για αλλαγές στα πανεπιστήμια, τα εκλεκτορικά σώματα, το άσυλο, το άλφα ή το βήτα, τα οποία ήταν επί μέρους προβλήματα και όχι ουσιαστικά, οδηγούσε και την πανεπιστημιακή κοινότητα σε έναν διάλογο για δευτερεύοντα ζητήματα, τα οποία προκαλούν αντιπαραθέσεις. Πιστεύω ότι σήμερα βάζοντας αυτές τις βάσεις για κάτι τελείως διαφορετικό, και τα ίδια τα πανεπιστήμια και οι διοικήσεις τους θα συμβάλουν για να οδηγηθούμε σε ένα πανεπιστήμιο που όλοι το θέλουμε, που ουσιαστικά θα μπορεί να στέκεται ανταγωνιστικά διεθνώς.
Και για να προσθέσω ένα ακόμα πράγμα για την μαγιά που είπατε και για τους πρυτάνεις, είναι πολύ ενδιαφέρον ότι στην τελευταία Σύνοδο των Πρυτάνεων προτάθηκε από τον Πρύτανη της Θεσσαλονίκης και υιοθετήθηκε ομόφωνα η υιοθέτηση του ηλεκτρονικού βιβλίου. Ξέρετε πόσο έντονες απόψεις έχω γι’ αυτό. Και αυτό δείχνει ότι και το πανεπιστήμιο είναι έτοιμο να οδηγηθεί σε καινούρια μονοπάτια που βοηθούν ουσιαστικά την ποιότητα της εκπαίδευσης.
ΓΣ: Μάλιστα. Κύριε Πανάρετε μιας και σας «λοκάραμε», όπως λένε οι πιλότοι, στον αέρα, μου θυμίσατε με τα όσα είπατε για το πανεπιστήμιο, πολλές από τις βασικές αρχές που ήταν καθοδηγητικές για το opengov. Της έμπνευσης δηλαδή περί ανοιχτής διακυβέρνησης της οποίας είσαστε ένας από τους βασικούς δημιουργούς. Τώρα που φτάσαμε εννέα μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ και βρισκόμαστε πια στην κορύφωση μιας κρίσης πλήρους μετασχηματισμού οικονομίας και κοινωνίας, πώς θα κάνατε τον απολογισμό αυτής της ιδέας; Ήταν καλή η ιδέα την κατάλληλη στιγμή; Αυτή η προσπάθεια για την ανοιχτή διακυβέρνηση υπό τις συνθήκες στις οποίες ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ την εξουσία;
ΙΠ: Το πιστεύω απόλυτα κ. Σεφερτζή ότι ήταν μία αναγκαία τομή για την χώρα. Αν τώρα με ρωτήσετε, αν η τομή λειτούργησε όπως θα θέλαμε να λειτουργήσει, θα σας πω όχι. Και εγώ ο ίδιος ως πρόσωπο και υπεύθυνος της διαδικασίας δεν είμαι ευχαριστημένος. Ξέρετε όμως γενικά είμαστε ένας λαός παρορμητικός. Όταν γίνεται κάτι περιμένουμε να γίνει τέλεια και αν δεν γίνει τέλεια, αμέσως λέμε «α! αυτό απέτυχε».
Ξέρετε, έγινε ένα πολύ σημαντικό βήμα. Καταρχήν το κράτος υποχρεώθηκε να αποτυπώσει τους οργανισμούς που έχει. Μέχρι σήμερα η πρακτική που υπήρχε ήταν ότι οι Υπουργοί μάθαιναν πολλούς από τους εποπτευόμενους οργανισμούς τους γιατί κάποιος από τους ενδιαφερόμενους πήγαινε στον Υπουργό κι έλεγε «ξέρεις, υπάρχει αυτός ο οργανισμός, εγώ είμαι κατάλληλος. Αν θέλεις, τοποθέτησέ με εκεί». Σήμερα οι οργανισμοί έχουν καταγραφεί και είναι γνωστοί σε όλους. Επίσης, υπάρχουν βιογραφικά. Στην πολιτική τα βιογραφικά ήταν άγνωστη λέξη. Ήταν «ξέρεις κάποιον; Ναι ξέρω τον τάδε. Καλός είναι; Ναι, καλός είναι.» Επίσης, τώρα τα βιογραφικά δημοσιοποιούνται. Όλα; Όχι όλα. Κακώς. Κάτι γίνεται όμως και το πιο σημαντικό από όλα, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι δεν πρόκειται να πάμε πίσω στην προηγούμενη κατάσταση. Αυτό που θα έχουμε την επόμενη φορά θα είναι πολύ καλύτερο. Αν σας πω ότι στα πρώτα βήματα υπήρχε ακόμη και αμφιβολία για την νομική δυνατότητα να συμπληρώνουν βιογραφικά οι ενδιαφερόμενοι.
ΓΣ: Πότε βλέπετε να είναι η επόμενη φορά;
ΙΠ: Πότε βλέπω να είναι η επόμενη φορά;
ΓΣ: Ναι.
ΙΠ: Όταν θα χρειαστεί να ξαναγίνει στελέχωση της δημόσιας διοίκησης. Αλλά, η στελέχωση της δημόσιας διοίκησης ξέρετε, ακόμα και στη θητεία μίας κυβέρνησης, δεν γίνεται άπαξ. Υπάρχουν περιπτώσεις που κάποιοι παραιτούνται, κάποιοι κρίνονται ακατάλληλοι και επομένως οποιαδήποτε στιγμή χρειαστεί να γίνει, ακόμα και τώρα που γίνονται επιλογές, είμαστε πιστεύω σε πολύ καλύτερη κατάσταση και τις κάνουμε πιο σωστά από ότι τις κάναμε στην αρχή.
ΓΣ: Κύριος Γιάννης Πανάρετος, Υφυπουργός Παιδείας και τον ευχαριστούμε πολύ.
ΙΠ: Καλή σας μέρα κ. Καρζή.
ΦΚ: Βλέπω ότι ένας από τους στόχους σε αυτό το σχέδιο, είναι η σύνδεση των πανεπιστημίων με την κοινωνία και την οικονομία και η ανταπόκρισή τους στην σύγχρονες κοινωνικές αλλαγές. Επειδή, πολλές φορές έχουμε πει ότι πρέπει να συνδεθούν τα πανεπιστήμια με την παραγωγή, πώς ακριβώς το εννοείτε;
ΙΠ: Θα μου επιτρέψετε πριν σας πω αυτό, να κάνω ένα σχόλιο στην αρχική σας αναφορά. Έχει παρατηρηθεί ιστορικά ότι οι οικονομικές κρίσεις σε πολλές χώρες έρχονται ταυτόχρονα με κρίσεις στα πανεπιστήμια και η μεταβολή και το ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης έχει αποτελέσει αφορμή για να αλλάξουν τα πανεπιστήμια και να αποτελέσουν τον μοχλό που θα βοηθήσει στο ξεπέρασμα αυτής της κρίσης.
Έρχομαι τώρα στην ουσία. Για να απαντήσει κανείς στο ερώτημα πιστεύω ότι πρέπει να απαντήσει σε τέσσερα βασικά ερωτήματα: Πού είμαστε; Γιατί είμαστε εδώ που είμαστε; Πού θέλουμε να πάμε; Και πώς θα πάμε;
Για το πού είμαστε είναι βέβαιο ότι όλοι έχουμε την ίδια περίπου εικόνα, ότι τα πανεπιστήμια μας αυτή τη στιγμή δεν είναι αποδοτικά.
Γιατί είμαστε εδώ που είμαστε; Είμαστε εδώ γιατί τα πανεπιστήμια εδώ και χρόνια λειτουργούν με μία απόλυτη ομοιομορφία, έχουν μία άκρα εξειδίκευση και ο τρόπος διοίκησής του είναι εντελώς εσωστρεφής ώστε δεν επιτρέπει στα πανεπιστήμια και στην κοινωνία να έχουν μια αλληλεπίδραση.
Όλα αυτά τα χρόνια λοιπόν αυτό που κάναμε ήταν κάτι όπως όταν έχει κανείς έναν ασθενή, ο οποίος βήχει διαρκώς, έχει έναν χρόνιο βήχα και αντί να δούμε ποιο είναι το πρόβλημά του, του δίνουμε ένα σιρόπι για να περάσει ο βήχας.
Το πού θέλουμε να πάμε επομένως είναι προς ένα πανεπιστήμιο που να είναι ανταγωνιστικό διεθνώς και να έχει όλα εκείνα τα κριτήρια που θα το κάνουν επιτυχές. Αυτά τα πράγματα μπορούν να επιτευχθούν σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία με τρεις κρίσιμες επιλογές: αυτοτέλεια, κοινωνική λογοδοσία και διεθνοποίηση.
ΦΚ: Λέτε αυτοτέλεια. Αυτό σημαίνει ότι εσείς ως Υφυπουργός Παιδείας θα έχετε λιγότερη δυνατότητα παρέμβασης στα των πανεπιστημίων.
ΙΠ: Ναι, ακριβώς. Και ιδιαίτερα το Υπουργείο Παιδείας. Και αυτή είναι, αν θέλετε, μια άλλη παράμετρος αποτυχίας της μέχρι σήμερα πρακτικής. Ότι δηλαδή, σύμφωνα με το σύνταγμα, την εποπτεία της λειτουργίας των πανεπιστημίων είχε το Υπουργείο Παιδείας, το οποίο είναι ένας διοικητικός μηχανισμός. Δεν έχει την ουσιαστική δυνατότητα να ασκήσει κάποιον έλεγχο. Και για να πάμε λίγο παραπέρα σε αυτό που σας είπα, δηλαδή, στο πώς θέλουμε να πάμε εκεί πού θέλουμε να πάμε, αν κοιτάξει κανείς τι γίνεται διεθνώς στα πανεπιστήμια που έχουν τη μεγαλύτερη επιτυχία, θα δει ότι αυτά που βρίσκονται στην κορυφή όλων των διεθνών αξιολογήσεων, είναι τα πανεπιστήμια που έχουν πλήρη αυτοτέλεια. Συμβαίνει όμως, αυτά τα ίδια πανεπιστήμια να έχουν και πλήρη οικονομική αυτοτέλεια, να έχουν δηλαδή τους δικούς τους πόρους.
ΦΚ: Δημόσιοι πόροι; Να το πω αλλιώς, κρατικοί πόροι; Ιδιωτικοί πόροι; Ή και δημόσιοι πόροι που στην Ελλάδα δεν είναι πολύ δημοφιλές;
ΙΠ: Στα μεγάλα πανεπιστήμια, π.χ. το Harvard, το Yale, το Stanford, οι πόροι δεν είναι δημόσιοι και γι’ αυτό έχουν και αυτή την ευχέρεια να έχουν την πλήρη αυτοτέλεια. Τα πανεπιστήμια όμως που χρηματοδοτούνται από το κράτος ή από τις πολιτείες στην Αμερική έχουν υποχρέωση να έχουν μία λογοδοσία στους πολίτες που με τους φόρους τους, τούς χρηματοδοτούν. Χρειάζεται λοιπόν εδώ στην Ελλάδα και σε όλες στις χώρες της Ευρώπης γενικότερα όπου έχουμε μία έντονη μορφή κρατικής λογικής στη τριτοβάθμια εκπαίδευση, να βρεθεί μια ισορροπία ανάμεσα στον έλεγχο και στην αυτοτέλεια. Έχει αποδειχθεί, όπως είπα προηγουμένως, ότι ο έλεγχος και η εποπτεία που ασκείται από το κράτος είναι ανεπιτυχής. Γι’ αυτό πρέπει να οδηγηθούμε σε μια άλλης μορφής διοίκηση, όπως οδηγούνται πια τα περισσότερα πανεπιστήμια -μεταξύ αυτών και ευρωπαϊκά πανεπιστήμια- με τα χαρακτηριστικά ενός συμβουλίου διοίκησης στην οποία δε συμμετέχει ο διοικητικός μηχανισμός του υπουργείου παιδείας, αλλά συμμετέχουν εκπρόσωποι της κοινωνίας ευρύτερα και φυσικά επιστήμονες, οι οποίοι μπορούν να έχουν άποψη για την καλύτερη λειτουργία του πανεπιστημίου.
ΦΚ: Είναι εδώ δίπλα μου ο πολιτικός μας αναλυτής, ο κ. Γιώργος Σεφερτζής και ήθελε να σας ρωτήσει κάτι.
ΙΠ: Παρακαλώ.
ΓΣ: Κύριε Υπουργέ καλημέρα και καλό μήνα.
ΙΠ: Ευχαριστώ, καλημέρα.
ΓΣ: Λύστε μου μία απορία που μου δημιουργήθηκε ακούγοντας την τοποθέτησή σας. Αντιλαμβάνομαι απολύτως τον ρόλο του Υπουργείου ως διοικητικού μηχανισμού, ποιος όμως θα παράξει το σχέδιο που θα επιτρέψει στα πανεπιστήμια να λειτουργήσουν ακριβώς όπως τα περιγράψατε προηγουμένως, ως εργαλεία υπέρβασης της οικονομικής κρίσης;
ΙΠ: Το κράτος, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, που έχει μία μεγαλύτερη εμπλοκή στη λειτουργία των πανεπιστημίων μπορεί να βάλει γενικούς κανόνες, αλλά στα επί μέρους θέματα για το πώς μπορεί το πανεπιστήμιο να εξυπηρετήσει καλύτερα για την κοινωνία, δεν έχει την ευχέρεια αυτή διότι αναλώνεται σε διοικητικούς ελέγχους. Ένα τοπικό συμβούλιο, δηλαδή ένα συμβούλιο διοίκησης που μπορεί να εποπτεύει είτε μόνο ένα πανεπιστήμιο, είτε μία ομάδα πανεπιστημίων γεωγραφικά, έχει την ευχέρεια να καθορίσει τόσο τις ανάγκες της συγκεκριμένης περιφέρειας, όσο και να προσδιορίσει τους καλύτερους στόχους που μπορεί να επιδιώξει το πανεπιστήμιο.
Όσον αφορά στον τρόπο διοίκησης και το συμβούλιο διοίκησης που αναφέρθηκα, γιατί είναι ένα σημαντικό κομμάτι, υπάρχουν δύο διαφορετικές προσεγγίσεις. Η μία είναι, όπως σας είπα, ένα συμβούλιο διοίκησης που αφορά ένα πανεπιστήμιο και η άλλη είναι ένα συμβούλιο διοίκησης που περιλαμβάνει τα πανεπιστήμια σε μία ολόκληρη περιοχή. Τέτοια πρακτική ακολουθείται στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου, που έχει τις επί μέρους μονάδες, το Kings College, το Queens College κτλ. Υπάρχει επίσης στην Καλιφόρνια που για όλο το σύστημα του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας των δέκα campuses υπάρχει ένα συμβούλιο. Υπάρχει και στην Ελβετία, για να πω και ένα τρίτο παράδειγμα, όπου τα δύο πολυτεχνεία, τα ομοσπονδιακά πολυτεχνεία, της Ζυρίχης και της Λωζάννης έχουν ένα συμβούλιο διοίκησης.
ΓΣ: Να σημειώσω την δυνατότητα ίδρυσης καθηγητικών θέσεων με χορηγία από ιδιωτικές επιχειρήσεις ή από κοινωφελείς οργανισμούς ή από ιδρύματα, από κληροδοτήματα. Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη αλλαγή και είμαι βέβαιος ότι θα είναι επίμαχη στο ελληνικό πανεπιστήμιο.
ΙΠ: Θα είναι επίμαχη και είναι γενικά επίμαχη κύριε Καρζή, αλλά, ξέρετε πάντοτε επειδή βλέπουμε τους κινδύνους …
ΓΣ: Καλά, στην Αμερική οι περισσότερες μεγάλες έδρες έτσι είναι, δεν υπάρχει αμφιβολία.
ΙΠ: Ακριβώς. Δεν είναι μόνο στην Αμερική. Και στην Ευρώπη πια συμβαίνει αυτό. Επειδή λοιπόν βλέπουμε τους κινδύνους, ότι μπορεί να έρθει η επιχείρηση ή ο επιχειρηματίας να επηρεάσει κτλ, πάντοτε έχει σημασία πώ κάνει κανείς κάτι. Το να μπορέσει κάποιος να χρηματοδοτήσει μία δραστηριότητα στο πανεπιστήμιο, αλλά το πανεπιστήμιο να έχει την αποκλειστική ευθύνη, το τονίζω την αποκλειστική ευθύνη για το ακαδημαϊκό μέρος του πώς θα χρησιμοποιούνται τα χρήματα.
ΓΣ: Αυτό είναι.
ΙΠ: Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που αποδεικνύεται στην πράξη, και δεν μπορεί κανείς να εμποδίσει μια σωστή διαδικασία. Εδώ μπορεί ένας ιδιώτης ή κάποιος άλλος να χρηματοδοτήσει οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα. Ξέρετε πόσοι Έλληνες χρηματοδοτούν έδρες σε πανεπιστήμια του εξωτερικού; Έχει χαλάσει κάτι; Έχει δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο επειδή χρηματοδότησε κάποιος μία δραστηριότητα;
ΓΣ: Να ρωτήσουμε κάτι τελευταίο. Θα υπάρχει μαγιά στην ακαδημαϊκή κοινότητα για να υποστηρίξει, να αποδεχτεί και να εφαρμόσει μέσα στο πανεπιστήμιο τέτοιες μεταρρυθμίσεις;
ΙΠ: Νομίζω ότι υπάρχει και πιστεύω ότι είναι κάτι περισσότερο από μαγιά. Στη συνεδρίαση στη Σύνοδο των Πρυτάνεων, οι Πρυτάνεις έδειξαν μία αποδοχή και ξέρετε γιατί; Δεν είναι τυχαίο νομίζω. Υπάρχει μία ωριμότητα πια και στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Μέχρι σήμερα αυτό που γινόταν ήταν ότι το ίδιο το κράτος, η ίδια η πολιτεία με τα θέματα που έθετε ως θέματα συζήτησης για αλλαγές στα πανεπιστήμια, τα εκλεκτορικά σώματα, το άσυλο, το άλφα ή το βήτα, τα οποία ήταν επί μέρους προβλήματα και όχι ουσιαστικά, οδηγούσε και την πανεπιστημιακή κοινότητα σε έναν διάλογο για δευτερεύοντα ζητήματα, τα οποία προκαλούν αντιπαραθέσεις. Πιστεύω ότι σήμερα βάζοντας αυτές τις βάσεις για κάτι τελείως διαφορετικό, και τα ίδια τα πανεπιστήμια και οι διοικήσεις τους θα συμβάλουν για να οδηγηθούμε σε ένα πανεπιστήμιο που όλοι το θέλουμε, που ουσιαστικά θα μπορεί να στέκεται ανταγωνιστικά διεθνώς.
Και για να προσθέσω ένα ακόμα πράγμα για την μαγιά που είπατε και για τους πρυτάνεις, είναι πολύ ενδιαφέρον ότι στην τελευταία Σύνοδο των Πρυτάνεων προτάθηκε από τον Πρύτανη της Θεσσαλονίκης και υιοθετήθηκε ομόφωνα η υιοθέτηση του ηλεκτρονικού βιβλίου. Ξέρετε πόσο έντονες απόψεις έχω γι’ αυτό. Και αυτό δείχνει ότι και το πανεπιστήμιο είναι έτοιμο να οδηγηθεί σε καινούρια μονοπάτια που βοηθούν ουσιαστικά την ποιότητα της εκπαίδευσης.
ΓΣ: Μάλιστα. Κύριε Πανάρετε μιας και σας «λοκάραμε», όπως λένε οι πιλότοι, στον αέρα, μου θυμίσατε με τα όσα είπατε για το πανεπιστήμιο, πολλές από τις βασικές αρχές που ήταν καθοδηγητικές για το opengov. Της έμπνευσης δηλαδή περί ανοιχτής διακυβέρνησης της οποίας είσαστε ένας από τους βασικούς δημιουργούς. Τώρα που φτάσαμε εννέα μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ και βρισκόμαστε πια στην κορύφωση μιας κρίσης πλήρους μετασχηματισμού οικονομίας και κοινωνίας, πώς θα κάνατε τον απολογισμό αυτής της ιδέας; Ήταν καλή η ιδέα την κατάλληλη στιγμή; Αυτή η προσπάθεια για την ανοιχτή διακυβέρνηση υπό τις συνθήκες στις οποίες ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ την εξουσία;
ΙΠ: Το πιστεύω απόλυτα κ. Σεφερτζή ότι ήταν μία αναγκαία τομή για την χώρα. Αν τώρα με ρωτήσετε, αν η τομή λειτούργησε όπως θα θέλαμε να λειτουργήσει, θα σας πω όχι. Και εγώ ο ίδιος ως πρόσωπο και υπεύθυνος της διαδικασίας δεν είμαι ευχαριστημένος. Ξέρετε όμως γενικά είμαστε ένας λαός παρορμητικός. Όταν γίνεται κάτι περιμένουμε να γίνει τέλεια και αν δεν γίνει τέλεια, αμέσως λέμε «α! αυτό απέτυχε».
Ξέρετε, έγινε ένα πολύ σημαντικό βήμα. Καταρχήν το κράτος υποχρεώθηκε να αποτυπώσει τους οργανισμούς που έχει. Μέχρι σήμερα η πρακτική που υπήρχε ήταν ότι οι Υπουργοί μάθαιναν πολλούς από τους εποπτευόμενους οργανισμούς τους γιατί κάποιος από τους ενδιαφερόμενους πήγαινε στον Υπουργό κι έλεγε «ξέρεις, υπάρχει αυτός ο οργανισμός, εγώ είμαι κατάλληλος. Αν θέλεις, τοποθέτησέ με εκεί». Σήμερα οι οργανισμοί έχουν καταγραφεί και είναι γνωστοί σε όλους. Επίσης, υπάρχουν βιογραφικά. Στην πολιτική τα βιογραφικά ήταν άγνωστη λέξη. Ήταν «ξέρεις κάποιον; Ναι ξέρω τον τάδε. Καλός είναι; Ναι, καλός είναι.» Επίσης, τώρα τα βιογραφικά δημοσιοποιούνται. Όλα; Όχι όλα. Κακώς. Κάτι γίνεται όμως και το πιο σημαντικό από όλα, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι δεν πρόκειται να πάμε πίσω στην προηγούμενη κατάσταση. Αυτό που θα έχουμε την επόμενη φορά θα είναι πολύ καλύτερο. Αν σας πω ότι στα πρώτα βήματα υπήρχε ακόμη και αμφιβολία για την νομική δυνατότητα να συμπληρώνουν βιογραφικά οι ενδιαφερόμενοι.
ΓΣ: Πότε βλέπετε να είναι η επόμενη φορά;
ΙΠ: Πότε βλέπω να είναι η επόμενη φορά;
ΓΣ: Ναι.
ΙΠ: Όταν θα χρειαστεί να ξαναγίνει στελέχωση της δημόσιας διοίκησης. Αλλά, η στελέχωση της δημόσιας διοίκησης ξέρετε, ακόμα και στη θητεία μίας κυβέρνησης, δεν γίνεται άπαξ. Υπάρχουν περιπτώσεις που κάποιοι παραιτούνται, κάποιοι κρίνονται ακατάλληλοι και επομένως οποιαδήποτε στιγμή χρειαστεί να γίνει, ακόμα και τώρα που γίνονται επιλογές, είμαστε πιστεύω σε πολύ καλύτερη κατάσταση και τις κάνουμε πιο σωστά από ότι τις κάναμε στην αρχή.
ΓΣ: Κύριος Γιάννης Πανάρετος, Υφυπουργός Παιδείας και τον ευχαριστούμε πολύ.
Subscribe to:
Posts (Atom)
Posts
