Τα κόμματα της συγκυβέρνησης και ο νόμος για τα Πανεπιστήμια

Tweet

 ΤΚ: Μα το θέμα δεν είναι ότι δεν ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε ή προς τα πού πρέπει να πάμε ή ότι δεν υπάρχουν πρότυπα. Το θέμα είναι ότι δεν θέλουμε να πάμε. Προφανώς δεν θέλουμε να πάμε. Όταν ανατρέπεται αυτός ο νόμος και επιστρέφει ένας νόμος που ουσιαστικά περιχαρακώνει τα κεκτημένα ομάδων και όχι της πλειονότητας, αλλά σημαντικών ομάδων, το ζήτημά μας δεν είναι πού πρέπει να πάμε, αλλά πώς πρέπει να τα βάλουμε με αυτές τις συντεχνίες. Και αυτό είναι κατεξοχήν θέμα ενός πολιτικού κόμματος, δεν είναι; 

ΙΠ: Γι’ αυτό σας είπα προηγουμένως ότι κατά την γνώμη μου τα πολιτικά κόμματα, ιδιαίτερα αυτά που σήμερα απαρτίζουν την κυβέρνηση, δεν φτάνει να πουν ότι εδώ πρέπει να κάνουμε μία σύγκρουση, αυτό που χρειάζεται κατά την γνώμη μου να πουν είναι ότι ας δούμε τι χρειάζεται να κάνουμε για να αποκτήσει η χώρα τις προϋποθέσεις εκείνες που θα την βγάλουν από το αδιέξοδο, γιατί η χώρα δεν θα αποκτήσει τις προϋποθέσεις με το να ψάχνει για ισοδύναμα μέτρα και να λέμε ότι ναι τα έχουμε βρει και είναι ή είκοσι ή είκοσι ένα. Η χώρα θα μπορέσει να βρει τον δρόμο της αν δημιουργήσει εκείνες τις προϋποθέσεις που θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη. Και όταν λέμε ανάπτυξη, πάλι μιλάμε για ανάπτυξη γενικά, όπως μιλάμε και για τα ισοδύναμα μέτρα γενικά.

ΤΚ: Ίσως θα έπρεπε να μιλήσουμε πιο ειδικά, πώς ας πούμε σπάνε αυτές οι διακομματικές συμμαχίες μέσα στα πανεπιστήμια, έτσι δεν είναι; Νομίζω ότι αυτό είναι το ερώτημα πια, για παράδειγμα.

ΙΠ: Θα έλεγα το εξής. Αν ήθελαν τα πολιτικά κόμματα, θα μπορούσαν πολύ εύκολα να βρουν τις υγιείς εκείνες δυνάμεις στο πανεπιστήμιο, να μην πω τις υγιείς γιατί μπορει να παρεξηγηθώ...  

ΤΚ: Όπως το είπατε κύριε Πανάρετε και νομίζω ότι αποδώσατε και ευθύνες «εάν ήθελαν». Σας ευχαριστώ πολύ για την συζήτηση κύριε Πανάρετε. 
(συνεχίζεται)