Η Βουλή, τα Πανεπιστήμια και τα Μνημόνια

Tweet

ΤΚ: Αν μου επιτρέπετε, επιπροσθέτως θυμίζω την ευρεία πλειοψηφία που συγκέντρωσε στη Βουλή αυτό το νομοσχέδιο, το προηγούμενο νομοσχέδιο, ο Νόμος Πλαίσιο. Έτσι δεν είναι; Δηλαδή δεν είναι μόνο ότι η θέση ή η άποψη εννέα ή δέκα κορυφαίων πανεπιστημιακών από όλο τον κόσμο δεν πέρασε, είναι ότι δεν πέρασε και μία ευρύτερη πλειοψηφία στη Βουλή. Και δεν είναι μόνο ότι δεν πέρασε μία ευρεία πλειοψηφία στην Βουλή, είναι ότι κάποια κόμματα ουσιαστικά ψήφισαν ή θα ψηφίσουν ή ψηφίζουν αντίθετα από εκείνο που ψήφισαν τότε. Και αναφέρομαι κυρίως στο ΠΑΣΟΚ, που γι’ αυτό φαντάζομαι ότι θα υπάρχει μία ερμηνεία, μία εξήγηση. Το ΠΑΣΟΚ που έφερε αυτόν τον νόμο, σήμερα το ΠΑΣΟΚ τον ακυρώνει; Γιατί αυτή η ολική επαναφορά; Τι είναι τόσο δυνατό πια στα πανεπιστήμια που μπορεί να οδηγήσει σε τέτοιες ανατροπές; 

ΙΠ: Είναι φοβάμαι οι ίδιοι λόγοι που κάνουν τα πολιτικά κόμματα να αλλάζουν κατεύθυνση επειδή διαπιστώνουν ή επειδή φοβούνται, αν θέλετε, κάποιες αντιδράσεις. Στο συγκεκριμένο θέμα η ευρεία πλειοψηφία στη Βουλή στην οποία αναφερθήκατε εξέφραζε μία πλειοψηφία στην κοινή γνώμη. Υπήρχε βέβαια μία αντίδραση από τις διοικήσεις των πανεπιστημίων, η οποία κατά την γνώμη μου είναι δικαιολογημένη. Εγώ δεν στέκομαι στην αντίδραση των διοικήσεων των πανεπιστημίων. Τα πανεπιστήμια ξέρετε είναι από τους συντηρητικότερους θεσμούς στις κοινωνίες.  Τα κόμματα και οι κυβερνήσεις όμως έχουν υποχρέωση νομίζω να βλέπουν το ευρύτερο καλό για την κοινωνία και όχι το εάν υπάρχει κάποια αντίδραση που μπορεί να οδηγήσει σε νέες αντιδράσεις στην αρχή του επόμενου ακαδημαϊκού έτους. 

ΤΚ: Φοβήθηκαν δηλαδή τις αντιδράσεις στην αρχή της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς λέτε;

ΙΠ: Έτσι εκτιμώ. Δεν μπορώ να ξέρω, δεν έχει δοθεί κάποια ερμηνεία. Αλλά ξέρετε υπάρχει το εξής παράδοξο. Όταν η χώρα έχει τόσα πολλά προβλήματα και βρίσκεται μπροστά σε τόσο δύσκολες αποφάσεις και το πρώτο πράγμα που επιλέγει η κυβέρνηση, με το πρώτο νομοθέτημα που κάνει, με την διαδικασία του υπέρ επείγοντος είναι να ανατρέψει έναν νόμο που δεν έχει εφαρμοστεί, αυτό μπορεί να σημαίνει ένα από δύο πράγματα. Το ένα είναι ότι ήταν τόσο λάθος αυτός ο νόμος, είχαν τόσο λάθος αυτοί που τον πρότειναν και αυτοί που τον ψήφισαν, που είναι απαραίτητο να γίνει άμεσα η ανατροπή του, γιατί αλλιώς καταστρέφεται η χώρα. Δεν καταστρέφεται από το μνημόνιο, καταστρέφεται από τον νόμο για τα πανεπιστήμια. Αυτή είναι η μία υπόθεση. Η άλλη υπόθεση είναι ότι ας κλείσουμε αυτό το θέμα με τρόπο που να ικανοποιεί αυτούς που αντιδρούν, αλλά όχι βέβαια την κοινωνία. 
(συνεχίζεται)