ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Συζητείτε τώρα η με αριθμό 855/31-5-2010 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Αλέξανδρου Χρυσανθακόπουλου προς την Υπουργό Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, σχετικά με την επιλογή του θέματος στο μάθημα λογοτεχνίας στις πανελλήνιες εξετάσεις κ.λπ.
Η ερώτηση του κ. Χρυσανθακόπουλου έχει ως εξής:
«Μετά την απάλειψη του όρου «εθνικής» από το Υπουργείο Παιδείας, την μονομερή από την Ελλάδα παραποίηση της ιστορικής αλήθειας δια της αποσιώπησης, την καλλιέργεια του αφελληνιστικού κοσμοπολιτισμού ως ιδεολογία, την αποδοχή του δικαιώματος κάθε λαθρομετανάστη να μάθει τη δική του γλώσσα και ιστορία με δικά μας έξοδα, ήλθε και η επιλογή του θέματος με τον τίτλο «Στου Κεμάλ το σπίτι» στις πανελλήνιες εξετάσεις της Γ΄Λυκείου. Οι ΄Ελληνες Πόντιοι και Μικρασιάτες καταδίκασαν με ανακοινώσεις και ομιλίες σε εκδηλώσεις των συλλόγων τους, απερίφραστα τη χρονολογική και προκλητική σύμπτωση αναφοράς στο ρατσιστή γενοκτόνο Κεμάλ.
Ερωτάται η, κυρία Υπουργός:
1. Πώς κατέληξε το Υπουργείο Παιδείας σε αυτή την απαράδεκτη επιλογή με τον έντονα συμβολικό χαρακτήρα;
2. Τον επόμενο χρόνο θα έχουνε πανελλήνιες εξετάσεις για την τριτοβάθμια εκπαίδευση ή θα τις ονομάσετε απλά μαθητικές;»
Στον ερωτώντα Βουλευτή του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, κ. Αλέξανδρο Χρυσανθακόπουλο, θα απαντήσει ο Υφυπουργός Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κ. Ιωάννης Πανάρετος.
Ορίστε κύριε Υφυπουργέ.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Ευχαριστώ κυρία Πρόεδρε.
Θεωρώ λάθος κύριε Χρυσανθακόπουλε να δημιουργείται η εντύπωση ή να προκαλείται η εντύπωση ότι προσπαθείτε να δημιουργήσετε ένα θέμα στις πανελλήνιες εξετάσεις, ένα θεσμό που ξέρετε πόσο αδιάβλητος είναι και που ειδικά φέτος έχει χαρακτηρισθεί η όλη διαδικασία ως ίσως η καλύτερη που έχει γίνει τα τελευταία δέκα χρόνια τουλάχιστον.
Στο ερώτημα που θέτετε θα μπορούσα να σας δώσω την απάντηση της υπηρεσίας, την τυπική απάντηση που λέει ότι: Απαντώντας στο ερώτημα που κατατέθηκε στη Βουλή, σας γνωρίζουμε ότι σύμφωνα με το άρθρο 13 του Προεδρικού Διατάγματος 60/2008 η επιλογή και η τελική διαμόρφωση των θεμάτων των πανελληνίων εξετάσεων αποτελεί αποκλειστικά έργο της κεντρικής επιτροπής εξετάσεων και ουδεμία παρέμβαση είναι επιτρεπτή.
Συμβαίνει φέτος να είναι η τρίτη φορά, η τρίτη περίοδος στα τελευταία είκοσι χρόνια που είχα την ευθύνη της διεξαγωγής των εξετάσεων. Ποτέ δεν υπέδειξα και ποτέ δεν απέρριψα θέμα που η επιτροπή είχε επιλέξει. Δεν είχα ούτε το δικαίωμα και ούτε θα το έκανα ποτέ.
Η επιτροπή είναι, θα πρέπει να είναι, ελεύθερη να επιλέγει θέματα με βάση μία σειρά από κριτήρια. Είναι λάθος οι εξετάσεις και οι επιλογές της κεντρικής επιτροπής να γίνονται στόχος πολιτικών αντιδικιών.
Ο στόχος της εξέτασης στις πανελλήνιες εξετάσεις είναι διττός. Είναι διαγνωστικός και διαγωνιστικός. Για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός, θα πρέπει τα θέματα που τίθενται να έχουν την καλύτερη δυνατή διατύπωση ώστε και οι βαθμολογίες να έχουν μία σωστή διασπορά.
Έρχομαι όμως στο συγκεκριμένο μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Γνωρίζετε, ότι για το μάθημα αυτό οι επιλογές ήταν δώδεκα; Αριθμητικά ήταν δώδεκα. Τις επιλογές αυτές δεν τις καθόρισε η παρούσα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας. Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο στις 26/5/2009, το τμήμα Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Ινστιτούτου, επέλεξε τα θέματα και τα αντικείμενα που θα μπορούσαν να εξεταστούν. Είναι τριάντα τα μέλη του τμήματος αυτού που έκαναν την επιλογή και τα τριάντα αυτά μέλη ομόφωνα, επέλεξαν τα δώδεκα αυτά αντικείμενα.
Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος, όπως ξέρετε, το 2009 ήταν στελέχη που είχαν ορισθεί από τη Νέα Δημοκρατία .
ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ: Το ίδιο πράγμα είναι.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Δεν το λέω αυτό για να κάνω πολιτική κριτική στην προηγούμενη Κυβέρνηση. Και εκείνα τα στελέχη του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και τα στελέχη που είναι σήμερα στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, έχουν ως κύριο μέλημα πώς θα γίνουν σωστά οι διαδικασίες των εξετάσεων.
Κλείνοντας θα ήθελα να σας πω, διαβάσατε το κείμενο; Ποιο σημείο θίγει εθνικές ή πατριωτικές ανησυχίες;
Σας ευχαριστώ.
ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ: Μάλλον εσείς δεν το διαβάσατε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστούμε κύριε Υπουργέ.
Το λόγο έχει ο ερωτών Βουλευτής κ. Αλέξανδρος Χρυσανθακόπουλος.
Παρακαλώ κύριε συνάδελφε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Εκτιμώ τον κύριο Υπουργό, ο οποίος έχει σαφέστατα μία υπηρεσιακή αντίληψη του ζητήματος και μία τεχνική προσέγγιση, ως μη κοινοβουλευτικός και σαφέστατα τον διαχωρίζω από την πολιτική ηγεσία που αυτή τη στιγμή -και είναι λυπηρό- συμπίπτει η συνεδρίαση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ με την επίκαιρη ερώτησή μου.
Και παρακαλώ, αγαπητή κυρία Πρόεδρε, όλα τα μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που χωρίς άδεια από το Ελληνικό Κοινοβούλιο θα παραστούν στη συνεδρίαση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, να καλεστούν στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, να μας εξηγήσουν -παραβαίνοντας τον όρκο τους που δίνουν σ’ αυτήν την παγκόσμια συνάντηση, που τους απαγορεύει να αναφέρουν τι συζήτησαν- τι μάθημα τους έκανε ο Σόρος, ο Μπρεζίνσκι, ο Ροκφέλερ, ο Κίσιντζερ και όλοι αυτοί οι συμμαρτυρούντες.
Να μας πουν ποιες ήταν οι νέες οδηγίες, το νέο πλαίσιο της παγκόσμιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας της Βαβυλωνίας, της επιβολής της αγγλικής γλώσσας ως επικυρίαρχης των δευτερευόντων γλωσσών και μάλιστα ως επίσημη των κρατών -για να μην μεταφράζονται οι επιμέρους- και να δούμε και το περιεχόμενο των μαθημάτων.
Φυσικά, αυτά που είπε ο κύριος Υπουργός, έχουν αλήθεια. Όταν ο κ. Βερεμής είναι και αυτός στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ -Βερεμής, Ιερεμίας είναι άλλο θέμα αυτό- επόμενο είναι αυτούς που διορίζει από κάτω να είναι όλοι στις ΜΗΚΥΟ, οι οποίες έχουν την ίδια αντίληψη και πρέπει να προωθήσουν αυτήν ακριβώς τη μη ταυτότητα την εθνική. Διότι, όπως βλέπετε και οι σημερινές εξετάσεις, δεν ήταν πανελλήνιες, όπως ρωτάω. Δεν απαντήθηκε αυτό από τον Υπουργό. Τις αποκαλούν -γιατί έχω το κείμενο που έστειλε η επιτροπή- απολυτήριες εξετάσεις. Δεν λέει πανελλήνιες. Έφυγε το πανελλήνιο, όπως έφυγε και το εθνικό.
Έτσι, λοιπόν, εγώ φεύγω από το τεχνικό μέρος του ζητήματος. Οι δώδεκα που διορίστηκαν σαφώς είναι του ιδίου θηράματος. Σκεφτείτε μάλιστα ότι μερικοί από αυτούς κάθονται σε κάποια Ινστιτούτα, που έχει φτιάξει η ΟΛΜΕ με ακριβώς αυτή τη γραμμή, του ανθελληνισμού. Δεν θα πω ονόματα γιατί δεν είναι το θέμα να προσωποποιήσω. Βέβαια, αυτοί που διορίστηκαν αυτά επέλεξαν, γιατί γι’ αυτό επελέγησαν και προς αυτή την κατεύθυνση καθοδηγούνται.
Κανένας δεν τα βάζει με αυτούς που διορίζει, όταν κάνουν τη σωστή επιλογή. Δεν τους μέμφεται. Αλλά βλέπετε ότι είναι προκλητική η σύμπτωση, 19 Μαΐου, παρουσία Ερντογάν, «στου Κεμάλ το σπίτι» – και γράφει μέσα το κείμενο, όπως δόθηκε και στους μαθητές για να ξέρουν ότι ήταν το προξενείο, αλλού γεννήθηκε βέβαια ο Κεμάλ, έτσι; - πηγαίνει μια μαυροφορεμένη και κλαίει. Ξέρετε, τα δάκρυα αν δεν πέσουν πάνω στην κόλλα εικοσιπέντε μόρια είναι. Μετά πρέπει να γίνει συγκριτική αποτίμηση των ζημιών που έγιναν στην εβραϊκή συνοικία, γιατί είναι και αυτό το θέμα, απογραφή ζημιών, άλλο κείμενο πάλι του κυρίου Ιωάννου, που θα πρέπει να θυμηθούν οι Έλληνες τον πολυπολιτισμό.
Η ερώτηση, όμως η δικιά μου, δεν είναι του Αλέξανδρου Χρυσανθακόπουλου. Είναι η ερώτηση που απεύθυναν και απευθύνουν 1.500.000 Έλληνες πρόσφυγες από την Κύπρο την κατεχόμενη, ξεριζωμένοι από τον Πόντο, από την Ιωνία, από την Καππαδοκία, από όλη την Μικρά Ασία. Αυτοί οι άνθρωποι την ημέρα εκείνη είδαν ότι το ζητούμενο ήταν να περιγραφεί μια κλαίουσα μαυροφορεμένη που πήγαινε και τώρα πια δεν πάει και πρέπει να απαντήσει ο μαθητής γιατί δεν πάει. Ξέρετε πόσος οδυρμός!
Αντί να μάθουν τα παιδιά μας πραγματικά την ελληνική ιστορία, προβάλετε ο μεγαλύτερος σφαγέας του ελληνισμού και άλλων λαών, ο θηριώδης Κεμάλ -του οποίου καταθέσαμε εμείς στεφάνι, αλλά ο κ. Ερντογάν δεν καταδέχτηκε να καταθέσει στεφάνι στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη- προβάλετε ως μάθημα αυτή η ηθική παιδαγωγική, την οποία επιβάλετε στην ελληνική νεολαία και τη βαθμολογείτε. Και το παιδάκι που άκουσε τις ιστορίες από τον παππού του για το τι ακριβώς συνέβη στη Μικρά Ασία από τον Κεμάλ, καλείται τώρα να τον κάνει Άγιο, να περιγράψει το σπίτι του.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Ολοκληρώστε, παρακαλώ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Καταλαβαίνετε ότι εκείνο που λείπει στην απάντηση σας είναι η συγγνώμη. Τη συγγνώμη αν δεν πείτε, με συγχωρείτε πολύ, κύριε Υπουργέ, θα είστε και εσείς συμμαρτυρών της υπόλοιπης ομάδας της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, που σας υπόσχομαι ότι σε λίγες μέρες θα κληθεί στο Ελληνικό Κοινοβούλιο να απολογηθεί για αυτή την ανθελληνική γραμμή την οποία εφαρμόζει.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Παρακαλώ, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο για να απαντήσετε.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Κυρία Πρόεδρε, επειδή είστε πολλές φορές στην Έδρα, ξέρετε ότι ποτέ δεν έχω ξεπεράσει το χρόνο που μου δίνετε. Θα παρακαλούσα να μου επιτρέψετε να μιλήσω λίγο παραπάνω στην απάντηση μου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Βεβαίως.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Πιστεύω ότι έχω υποχρέωση να εξηγήσω μια σειρά από θέματα που δεν αναφέρονται σε μια υποστήριξη πολιτικής θέσης, αλλά αναφέρονται στην ανάγκη να σεβόμαστε εκπαιδευτικές διαδικασίες και τα πρόσωπα που συμμετέχουν στις εκπαιδευτικές διαδικασίες. Υπάρχουν πολλοί τομείς, στους οποίους μπορούμε να έχουμε πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση.
Είναι νομίζω φανερό ότι από τα σχόλια που έκανα μέχρι τώρα, οι Πανελλήνιες Εξετάσεις δεν πρέπει να είναι ένας από αυτούς τους χώρους.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Απολυτήριες είναι.
ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ: Απολυτήριες είναι.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Θα σας παρακαλέσω, κύριοι συνάδελφοι, να μη διακόπτετε τον Υπουργό, ο οποίος σας άκουσε με πολύ μεγάλη προσοχή.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Στα προφορικά άριστα, στα γραπτά μηδέν.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Μη χρησιμοποιείτε τώρα δύο λέξεις απολυτήριες και πανελλήνιες, γιατί θα σας πω ότι η ίδια εξέταση χρησιμοποιείται και για την απόλυση και για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο. Επομένως, οι δύο όροι αυτοί, πανελλήνιες και απολυτήριες, έχουν και οι δύο τη σημασία τους και έχουν και οι δύο την αντιστοίχιση τους με την διαδικασία των εξετάσεων.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ:…(Δεν ακούστηκε)
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Θα σας παρακαλέσω, να αποκλίνετε από αυτήν την ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση, όχι το χώρο της Παιδείας γενικά, αλλά ειδικά το χώρο των Πανελληνίων Εξετάσεων. Γιατί ξέρετε τι θα γίνει; Θα φτάσουμε στο τέλος να μη βρίσκουμε ανθρώπους να συμμετάσχουν στην Επιτροπή των Πανελληνίων Εξετάσεων.
ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ: Εάν είναι τέτοιοι, μακάρι να μην έρθουν.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Αυτοί οι άνθρωποι έρχονται και κλείνονται μέσα σε μια αίθουσα, από το βράδυ μέχρι το πρωί, χωρίς καμία επικοινωνία με τον έξω κόσμο, προσπαθώντας να επιλέξουν τα καλύτερα θέματα μέσα από αυτά που το σχολικό βιβλίο, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο τους επιτρέπει να το κάνουν.
Δεν μπορώ να αντιληφθώ πώς μπορέσατε να αναγνώσετε μέσα σε αυτό το κείμενο, σημεία που θίγουν εθνικές ή πατριωτικές ανησυχίες, παίρνοντας μόνο τον τίτλο που έχει ένα χωροταξικό προσδιορισμό. Δίνετε νομίζω ακραίες ερμηνείες που εκ των προτέρων μεροληπτούν στο να ανακαλύψουν ένα στοχευμένο συμπέρασμα.
Φοβάμαι ότι το ίδιο έκανε και ο Κοινοβουλευτικός σας Εκπρόσωπος την ημέρα των εξετάσεων. Διότι, αν θυμάμαι καλά, όταν έθεσε εδώ στη Βουλή το θέμα αυτό για τις εξετάσεις δεν ήταν γνωστό καν το κείμενο, απλώς ήταν γνωστός ο τίτλος τους θέματος.
ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ: Ήταν γνωστό το κείμενο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Μόλις κατατέθηκε στους μαθητές, το πήραμε.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Θέλω να γενικεύσω την τοποθέτηση που κάνω σήμερα γιατί φοβάμαι ότι έχετε υιοθετήσει – αν μου επιτρέπετε- πρακτικές ενός ανθρώπου που έχω ακούσει επανειλημμένως και από τον Πρόεδρο σας και από το Κόμμα σας να του κάνετε έντονη κριτική, του Τζωρτζ Μπους, ο οποίος έχει τη λογική «άσπρο-μαύρο» ή «έτσι ή αλλιώς» ή «μαζί μας ή αντίθετα από εμάς» ή «εθνικός ή αντεθνικός».
ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ: Ο Κεμάλ τι είναι;
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Πρέπει να σας πω ότι αντιλαμβάνομαι ότι αυτή η τακτική είναι πολλές φορές επιτυχής, γιατί είναι πολύ πιο εύκολο να δώσει κανείς ένα απλοϊκό δίλλημα, από το να υποστηρίξει μια συνολική άποψη για τον τρόπο που γίνονται οι διαδικασίες.
Σας είπα για το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Μπορώ να καταθέσω στα Πρακτικά το Πρακτικό του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου του 2009 που εξηγεί γατί επελέγησαν τα 12 αυτά θέματα.
(Στο σημείο αυτό ο Υφυπουργός Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κ. Ιωάννης Πανάρετος καταθέτει στα Πρακτικά προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
(Θόρυβος στην Αίθουσα-διαμαρτυρίες από την πτέρυγα του ΛΑΟΣ)
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Βλέπετε ότι και πάλι, νομίζω με ένα φανατισμό, δημιουργείτε εντυπώσεις.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Συγγνώμη θα πείτε;
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Επιτρέψτε μου, ο κύριος Βερέμης, δεν έχει καμία σχέση με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι επικεφαλής.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Δεν είναι επικεφαλής. Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο είναι άλλο όργανο από το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι εκτελεστικό όργανο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Αν νομίζετε ότι χωρίς την άδεια του Προεδρείου μπορείτε να κάνετε διάλογο, κύριε Χρυσανθακόπουλε…
Κύριε Υπουργέ, ολοκληρώνετε. Σας έχω δώσει πεντέμισι λεπτά.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Επιτρέψτε μου να διατυπώσω συνολικά την άποψη μου και στη συνέχεια, όποτε θέλετε, μπορείτε να διατύπωσε οποιεσδήποτε άλλες απόψεις.
Ο τρόπος που θέσατε αυτόν τον προβληματισμό και αυτήν την ανησυχία πώς θα μπορούσε να εξηγηθεί; Αυτό που είπατε εσείς εγώ θα το πάω σε ένα διαφορετικό πλαίσιο, ότι υπάρχει μια συνωμοσία, η οποία επέλεξε το συγγραφέα του σχολικού βιβλίου το 2008. Επέβαλε σ’ αυτό το συγγραφέα να περιλαμβάνει το κείμενο του Ιωάννου μέσα σ’ αυτό το βιβλίο. Επέβαλε στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο να επιλέξει το κείμενο αυτό, για να είναι ένα από τα δώδεκα που θα εξετασθούν στις εξετάσεις. Επέβαλε στην υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας να διαλέξει τη συγκεκριμένη ημερομηνία, για να γίνει η εξέταση της Νεοελληνικής Γλώσσας, οπότε πια, αφού αυτή η συνομωσία τα κατάφερε όλα αυτά, ήρθε και η τελική κατάληξη, να τεθεί αυτό το θέμα, για να προσβληθεί η μνήμη των Ποντίων.
Φαντάζομαι ότι δεν μπορείτε να ισχυρισθείτε κάτι τέτοιο. Γι’ αυτό θα σας παρακαλούσα – όπως έκανα και στην αρχή – να μη χρησιμοποιείτε, ειδικά το χώρο των εξετάσεων, ως σημείο αντιπαράθεσης.
Αν μου επιτρέπετε -για να δω από τη δική σας τη πλευρά- απευθύνεστε σε μία λογική πολιτών. Το σέβομαι αυτό και προσπάθησα να δω εκείνοι, πώς αισθάνονται γι’ αυτό το κείμενο. Και ως στατιστικός που ξέρετε ότι είμαι, έκανα κάτι απλό: Ρώτησα ανθρώπους που δέχονται τις απόψεις σας- δε λέω ότι είναι οπαδοί σας – για το κείμενο αυτό. Ρώτησα ανθρώπους, οι οποίοι είχαν διαβάσει το κείμενο και ανθρώπους που δεν είχαν διαβάσει το κείμενο. Όσοι δεν είχαν διαβάσει το κείμενο μου είπαν «τί είναι αυτά τα πράγματα;» παρόμοια με τη λογική που λέτε εσείς. Όσοι είχαν διαβάσει το κείμενο μου είπαν «δεν υπάρχει κάτι το οποίο να προκαλεί».
ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ: Χαμηλής νοημοσύνης ήταν.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Για να μη σας πω ότι κάποιος από αυτούς μου είπε μία διατύπωση άκρως επικριτική για το κόμμα σας.
Και ρώτησα και ένα εκπαιδευτικό, ένα φιλόλογο. Τον ρώτησα: «Μπορείς σε παρακαλώ να μου πεις, ποια είναι η άποψή σου γι’ αυτό το κείμενο;». Όχι για άλλο λόγο, για να δω αν πράγματι αυτή σας η ανησυχία ανταποκρίνεται στις ανησυχίες πολιτών που έχουν μία συντηρητική άποψη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: (Δεν ακούστηκε)
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Να σας πω ορισμένα πράγματα που μου είπε, γιατί τα σημείωσα. «Το αφήγημα του Ιωάννου ήταν κείμενο που κατά τη διδασκαλία του στις τάξεις είχε αρέσει στους μαθητές και τους είχε συγκινήσει. Παράλληλα δεν υπήρχε καμία δυσκολία στο να τεθούν οι σύμφωνες προς το νόμο παρατηρήσεις και πολύ περισσότερο υπήρχε για το συγκεκριμένο κείμενο σαφές και εμπεριστατωμένο παράλληλο κείμενο. «Του Κεμάλ το σπίτι» δεν αποτελεί εγκώμιο για την ιστορική δράση του Κεμάλ, αλλά αντίθετα ανασύρει όλες τις ιστορικές μνήμες της γενοκτονίας και του ξεριζωμού των Ελλήνων από τη Μικρά Ασία και το Πόντο».
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Κύριε Υπουργέ πρέπει να ολοκληρώσετε. Έχετε ξεπεράσει κατά πολύ το χρόνο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Εκατό χιλιάδες παιδιά δίνουν εξετάσεις, κυρία Πρόεδρε. Δείξτε μου μία ανοχή και σας υπόσχομαι ότι σε οποιαδήποτε άλλη ερώτηση θα περιορίσω το χρόνο μου. Θα χρειαστώ μόνο τριάντα δευτερόλεπτα.
Ο συγγραφές αποκαλύπτει την ταυτότητα της γυναίκας στον επίλογο μ’ ένα τέχνασμα που καταγγέλλει τα δεινά του πολέμου και του ξεριζωμού, αφενός και αφετέρου, εκδηλώνει τη πικρία του, γιατί η Πατρίδα δεν απειλείται πλέον από εξωτερικούς, αλλά από εσωτερικούς εχθρούς, αυτούς που δεν έχουν ιστορική μνήμη, αισθητική καλλιέργεια και ανθρωπιά, αλλά λειτουργούν πωρωμένα με γνώμονα μόνο τις κερδοσκοπικές διαθέσεις τους.
Κλείνοντας, κυρία Πρόεδρε, θέλω να σας πω ότι ρώτησα και ένα μαθητή, ένα νέο άνθρωπο. Ξέρετε, τί μου είπε όταν διάβασε το κείμενο; «Για μένα είναι ένα καταπληκτικό κείμενο, τόσο ζεστό, γεμάτο εικόνες και με βαθιές αλληγορίες. Εξαίρετο. Το βρήκα καταπληκτικό».
Σας παρακαλώ κ. Χρυσανθακόπουλε, με την πολιτική σας, να μη στερείτε από αυτά τα παιδιά τη δυνατότητα να έχουν πρόσβαση σε τέτοια κείμενα.
Σας ευχαριστώ.
Δεν μπορείτε κύριε υπουργέ όμως να προκαλείτε την ιστορική μνήμη αναφερόμενος στον ΚΕΜΑΛ ειδικά την ημέρα μνήμης της σφαγής εκατοντάδων χιλιάδων Ποντίων από τον ίδιο τον ΚΕΜΑΛ. Είναι ανήθικη και προκλητική αυτή η ενέργεια. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για αυτή τη επιλογή, καθώς δεν ήταν τυχαίο πως σε όλα τα κείμενα επιλέχθηκε αυτό που μπήκε "κακήν κακώς" το τελευταίο καιρό. Όπως έλεγε και η Μελίνα λαός που ξεχνάει το παρελθόν του δεν έχει μέλλον. Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα.
ReplyDeleteΤραγικό....καθόσαστε και απαντάτε στο σκοταδισμό του καθε ΛΑΟΣ!!!.
ReplyDeleteΤην επομενη φορα θα κάψουν βιβλια στην Πλατεια Συνταγματος.....
Φοβάμαι..ολα οσα γινονται στο ονομα της καθαροτητας...και ...για τη σωτηρια του εθνους....απο τους κα'επαγγελμα σωτήρες.
@ Ανώνυμος
ReplyDeleteΜετά από αυτή την ανάρτηση είναι δυνατό να κάνετε αυτό το σχόλιο; Ή δε διαβάσατε καθόλου την ομιλία του υφυπουργού ή βρισκόμαστε στο θέατρο του παραλόγου.
Αλλά πέρα από τις πολιτικές και τις φιλολογικές εξηγήσεις, εδώ υπάρχει και ένα ιστορικό ζήτημα. Από πότε οι Έλληνες ήταν άγιοι και οι Τούρκοι δαίμονες; Και από πότε αυτοί που έβριζαν τον ξεριζωμένο Ελληνισμό της Μικράς Ασίας, ζητάνε τώρα και τα ρέστα; Ή θέλετε να θυμηθούμε την αισχρότητα των Ελλαδιτών απέναντι στους Μικρασιάτες; Και μετά φταίει ο Κεμάλ!
Κάποιοι κοιτάνε την ιστορία και διδάσκονται από τα λάθη του παρελθόντος. Και προχωράνε με αλληλεγγύη, ανθρωπιά, ειρήνη. Κάποιοι κοιτάνε την ιστορία και ψάχνουν αφορμές για να εκδηλώσουν το μίσος που κρύβουν μέσα τους.
Όταν οι "Έλληνες" καίγανε τις καλύβες των παππούδων μου γιατί ήταν "Τούρκοι" και τους πετούσαν από την Αθήνα στο Βόλο και από κει στη Μακεδονία γιατί "θα μας πάρουν τα σπίτια και τα χωράφια" τότε ποιός έφταιγε; Ο Κεμάλ;
ReplyDeleteΚύριε Πανάρετε, να θέσω κι εγώ ένα ερώτημα: Το θέμα Γ στο μάθημα της ΑΕΠΠ. Οι οδηγίες της ΚΕΕ ήταν ασαφής ως προς τη βαθμολόγηση και πέταγε το μπαλάκι στους βαθμολογητές. Εάν δείτε σε φόρουμ καθηγητών όπως εδώ http://users.sch.gr/alkisg/tosteki/index.php?topic=2927.0 θα δείτε ότι έχουν φτάσει να κάνουν μέχρι και κατάθεση πτυχίων και επιστημονικές αντιπαραθέσεις!
Κανονικά συνάδελφοι θα έπρεπε να ψάξετε περισσότερο το τι έγινε τη 19η Μαΐου. Η 19 Μαΐου υποτίθεται ότι καθορίστηκε επειδή στις 19 Μαΐου 1919 άρχισε η γενοκτονία των Ποντίων. Ας με διορθώσουν οι ιστορικοί, αλλά νομίζω ότι οργανωμένες βιαιότητες εναντίον των Ελλήνων της Μικρασίας έγιναν από το 1914 έως το 1918 και από το 1920-21 και μετά. Ο λόγος είναι απλός: τον Μάιο του 1919 η οθωμανική αυτοκρατορία είχε συνθηκολογήσει, ήταν ηττημένη, η Κωνσταντινούπολη βρισκόταν υπό συμμαχική κατοχή, στη Σμύρνη και την περιοχή της είχε αποβιβαστεί ελληνικός στρατός, και άλλα συμμαχικά στρατεύματα σε άλλες περιοχές της Μικρασίας. Βιαιότητες έγιναν στη Μικρασία, π.χ. στη Σμύρνη και στο Αϊδίνι, αλλά νομίζω ότι ο Μάης του 1919 ήταν συγκριτικά ειρηνικός στον Πόντο –λέω συγκριτικά, επειδή άτακτες ομάδες (τουρκικές και ποντιακές) υπήρχαν και δεν έπαψαν ποτέ να δρουν.
ReplyDeleteΤότε, γιατί επιλέχτηκε η 19η Μαΐου; Διότι η 19η Μαΐου 1919 είναι η μέρα που ο Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα και ξεκίνησε την επανάστασή του ενάντια στον σουλτάνο, τον «πόλεμο της ανεξαρτησίας» όπως ήταν από τη δική του σκοπιά. Ο Κεμάλ είχε πετύχει να διοριστεί Γενικός Επιθεωρητής· οι Άγγλοι είχαν καταλάβει ότι έχει σκοπό να εξεγερθεί και ήθελαν να τον συλλάβουν ή να ανακληθεί ο διορισμός του, οπότε ο Κεμάλ πήρε το πλοίο στις 16 του μήνα και στις 19 έφτασε στη Σαμψούντα, όχι για να «ξεκινήσει η πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας», όπως γράφει το μυθιστόρημα του Βήματος (που είναι ξεσηκωμένο από κάποιον ιστότοπο), αλλά για να οργανώσει το κίνημά του εναντίον της αποδοχής της συνθήκης των Σεβρών.
Ο Κεμάλ δεν έγινε δεκτός με τυμπανοκρουσίες στη Σαμψούντα, ούτε έδωσε κανέναν όρκο, ούτε ύψωσε λάβαρο. Την πρώτη εκείνη μέρα μπορεί ακόμα και να μην εκδήλωσε ανοιχτά καμιά εξεγερτική διάθεση και γενικά πρέπει να αφιέρωσε τον πρώτο καιρό σε υπόγειες επαφές –άλλωστε η πρώτη διακήρυξη που εκδόθηκε από τον Κεμάλ και άλλους συμπαθούντες αξιωματικούς ήρθε μόνο ένα μήνα μετά (στις 22 Ιουνίου 1919, η διακήρυξη της Αμάσειας).
Όμως, αργότερα, όταν πια είχε θριαμβεύσει το κεμαλικό κίνημα, η ημερομηνία της 19ης Μαΐου 1919 ανακηρύχτηκε (το 1927 νομίζω) από τον Κεμάλ σε μέρα γιορτής και συγκεκριμένα «μέρα νεολαίας και αθλητισμού». Η μέρα αυτή εξακολουθεί να είναι εθνική γιορτή στην Τουρκία.
............συνεχίζεται
Επί δεκαετίες, η 19η Μαΐου γιορταζόταν στην Τουρκία· όχι στην Ελλάδα, όπου κανείς δεν θυμόταν τίποτε τη μέρα εκείνη· μόνο στις αρχές της δεκαετίας του 1990, έντονες πιέσεις των ποντιακών σωματείων, όπως λέγεται με πρωτεργάτη τον Μιχ. Χαραλαμπίδη, πέτυχαν (το 1994) την καθιέρωση της ημέρας μνήμης των Ποντίων, όχι κάποιαν άλλη μέρα αλλά ειδικά στις 19 Μαΐου. Φαντάζομαι ότι αν κάποια τουρκική κυβέρνηση ορίσει «μέρα μνήμης για τη σφαγή της Τριπολιτσάς και τη γενοκτονία των Τούρκων του Μωριά» δεν θα μας αρέσει καθόλου, αν όμως την ορίσει στις… 25 Μαρτίου θα το θεωρήσουμε (και με το δίκιο μας) μέγιστη προσβολή,ή όχι; Κι όμως είναι ακριβώς ανάλογη περίπτωση.
ReplyDeleteΤο πιο παράλογο είναι ότι λίγο αργότερα, το 1998, ορίστηκε και δεύτερη μέρα «μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικρασίας», στις 14 Σεπτεμβρίου αυτή, λες και άλλοι είναι οι Πόντιοι κι άλλοι οι υπόλοιποι μικρασιάτες. Ίσως κάποια άλλα σωματεία να μην είχαν βγει αρκετές φωτογραφίες την πρώτη γιορτή.
Για τη μικρή ιστορία, η συνεδρίαση εκείνη της Βουλής στις 24 Φεβρουαρίου 1994 που ανακήρυξε ομόφωνα την 19η Μαΐου σε μέρα μνήμης της γενοκτονίας, ήταν επεισοδιακή. Βλέπετε, ο βουλευτής του ΚΚΕ Γ. Αραβανής, αν και το ΚΚΕ ψήφισε (κακώς!!) την πρόταση, στην ομιλία του αναφέρθηκε στις ευθύνες για τη μικρασιατική καταστροφή και κατηγόρησε την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ότι τιμά τους νεκρούς Πόντιους αλλά αφήνει στην τύχη τους τούς ζωντανούς νεότερους πρόσφυγες από την πρώην ΕΣΣΔ, έκανε λόγο για «ρωσοπόντιους» και διάφοροι κυβερνητικοί βουλευτές έπεσαν να τον φάνε. Αντιγράφω από την εφημερίδα «Τα Νέα»: Ηλίθιε, δεν μπορώ να σε ακούω, φεύγω (Μ. Γικόνογλου)· Άντε χάσου χαφιέ. Δεν υπάρχουν Ρωσοπόντιοι, υπάρχουν Ελληνοπόντιοι (Λ. Κωνσταντινίδης)· Αυτά που λες να τα πεις στη Βουλή της Μόσχας και της Άγκυρας (Κ. Μπαντουβάς).
Παρόμοιες υστερικές κραυγές ακούγονται και σήμερα, με αφορμή το θέμα της έκθεσης, επειδή αναφέρθηκε το όνομα του Κεμάλ, όπως παρόμοιες είχαν ακουστεί και πριν από λίγο καιρό για την πρόταση μετονομασίας σε Κεμάλ Ατατούρκ της οδού Απ. Παύλου, που περνάει μπρος από το σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη. Ξεχνώντας ότι την οδό την είχε μετονομάσει σε Κεμάλ Ατατούρκ το 1938 ο καραεθνικόφρων δήμαρχος Κοσμόπουλος, με τις ευλογίες του Μεταξά ή, πολύ σημαντικότερο, ότι ο άνθρωπος που πέτυχε τον διπλασιασμό του ελληνικού εδάφους και τη συνθήκη των Σεβρών, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, πρότεινε το 1934 να απονεμηθεί στον Κεμάλ το Νόμπελ Ειρήνης, χωρίς να αντιδράσει κανένα προσφυγικό σωματείο, παρόλο που οι πρόσφυγες εκείνοι είχαν δοκιμάσει τη σπάθα του Κεμάλ στο πετσί τους.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.
Ι.Μ.
Θα ηθελα πραγματικα πολυ να μαθω που βρισκεται η προισταμενη σας κ. Διαμαντοπουλου το τριημερο που διανυουμε. Ειναι εδω στα καθηκοντα της, ή λειπει στην Ισπανια εκει που γινεται η συγκεντρωση της λεσχης Μπιλντερμπεργκ?
ReplyDeleteΠαρακαλω πολυ ερευνηστε το και καντε καποιο σχολιο για το τι ακριβως συμβαινει στο υπουργειο σας.
Ο Ελληνικος Λαος πρεπει να γνωριζει τι ακριβως κανει το υπουργικο του συμβουλιο και ειδικα η υπουργος παιδειας σε μια χρονικη στιγμη που τα προβληματα του εκπαιδευτικου συστηματος βρισκονται στην κορυφωση τους.
Θα ξεχασουμε και αυτά που ξέρουμε...
ReplyDeleteΗ γνώση αποτελεί ανέκδοτο και η αμορφωσία μας γεγονός...
Στην τελική για οποιοδηποτε λόγο και αν επιλέχθηκε είναι κληρονομία του ελληνικού πολιτισμού...
http://www.alfavita.gr/typos/t6_6_10_1757.php
ReplyDelete(Εισαγωγικό Σημείωμα Πανάρετου : Ένας δημόσιος λειτουργός δεν είναι παρά ένας πολίτης που εντέλλεται από τους συμπολίτες του να φέρει εις πέρας μία δημόσια αποστολή. Στους συμπολίτες του, λοιπόν, πρέπει να αναφέρεται και να τους ενημερώνει για την διαχείριση της εντολής αυτής και την άσκηση του λειτουργήματός του.)
κ. Πανάρετε περιμένω απάντησή σας στο εξής εύλογο ερώτημα το οποίο μάλιστα είστε υποχρεωμένος να απαντήσετε λόγω των τελευταίων εξελίξεων στον χώρο της επαγγελματικής αναγνώρισης των απόφοιτων κολλεγίων.
Πως μπορείτε να κοιμάστε την στιγμή που μια μητέρα στέλνει το παιδί της να σπουδάσει σε ένα ΤΕΙ ή σε ένα Πανεπιστήμιο δεκάδες χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο μόνιμης κατοικίας τους , του στέλνει χρήματα από το υστέρημά της και μετά όταν τελειώσει της λέτε ότι δεν έχει επαγγελματικά δικαιώματα ΑΛΛΑ εν αντιθέσει τα κολλέγια έχουν ?
Εγώ σε καμία περίπτωση δεν θα δεχόμουν να συμβεί κάτι τέτοιο……… πιστεύω στην υστεροφημία βλέπετε………
Και μια ιστορική σημείωση , στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι τους οποίους σήμερα τους αποκαλούμε Μεγάλους Έλληνες , σήμερα αμφιβάλω αν υπάρχουν αλλά και στην περίπτωση που υπάρχουν τείνουν να εξαφανιστούν ………… γιατί είναι πολύ δύσκολο : να δουλεύουμε με αυταπάρνηση , να μην κοιτάμε το σήμερα αλλά το αύριο ,να αναδεικνύουμε τις αρχές της δικαιοσύνης και όχι των συντεχνιών και να λέμε το ΟΧΙ σε κάποιοι θέματα……
http://troktiko.blogspot.com/2010/06/blog-post_4522.html
ReplyDeleteAΣΧΕΤΟ ΒΕΒΑΙΑ ΑΛΛΑ ΠΕΙΤΕ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΗΘΙΚΟ Ή ΟΧΙ
ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΥ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΣΧΟΙΝΙ???????
ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ Ή ΑΠΛΑ ΘΑ ΤΟ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΟΥΜΕ.....
«Στου Κεμάλ το σπίτι»
ReplyDeleteτου Γιώργου Π. Μπουρίτσα
Στον απόηχο της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων των βαθμών των πανελλαδικά εξεταζόμενων μαθημάτων.
Μια άλλη ίσως αιρετική έκφραση άποψης.
Θα ήθελα να καταθέσω την κάθετη διαφωνία μου με το σχολιασμό, την κριτική που έγινε για την επιλογή των θεμάτων στα μαθήματα των νέων ελληνικών που αφορούν είτε το «στου Κεμάλ το σπίτι» είτε το θέμα «της δια βίου μάθησης».
Η άποψή μου είναι ότι μπορεί και πρέπει να επιλέγεται το όποιο θέμα και είναι άστοχη η κριτική που ασκείτε για πολιτικές, εθνικές ή άλλης μορφής σκοπιμότητες
Εκείνο που θα περίμενα είναι να δούμε πόσοι από τους διαγωνισθέντες εκφράσανε τις όποιες διαφορετικές απόψεις με τεκμηριωμένο τρόπο που να αποδεικνύουν την ευρύτητα της σκέψης , την μη αντιμετώπιση των θεμάτων με «κλισέ» προσεγγίσεων που διδάσκονται στα φροντιστήρια της «παραπαιδείας» και όχι μόνο
Γιατί έχω την εντύπωση ότι κάθε άποψη γίνεται αποδεκτή σε μια τέτοια διαδικασία εξέτασης αρκεί να είναι τεκμηριωμένη και να οδηγεί στην αξιολόγηση όλων των παραμέτρων του υπό εξέταση γνωστικού αντικειμένου.
Μήπως οι προσεγγίσεις που επιχειρούν οι εξεταζόμενοι αναδεικνύουν την αδυναμία του εκπαιδευτικού συστήματος να διαμορφώσει πολίτες που σκέφτονται κριτικά και δεν «παπαγαλίζουν»
Μήπως η επιλογή των θεμάτων εφέτος ανέδειξε πάλι τους υπαρκτούς κινδύνους μη αντικειμενικής αξιολόγησης των μαθημάτων αυτών με όλες τις συνέπειες που δεν θέλουν δεκαετίες τώρα να παραδεχθούν οι διδάσκοντες τα φιλολογικά μαθήματα;
[άλλωστε κάτι τέτοιο δείχνει και το διαχρονικά μεγάλο ποσοστό αναβαθμολογήσεων που παρατηρείται συστηματικά στα φιλολογικά μαθήματα]
Θα περίμενα από τους σχολιαστές των θεμάτων να τόνιζαν ότι οι μαθητές μπορούσαν να προσεγγίσουν το θέμα και να διατυπώσουν τις όποιες εκδοχές
Θα περίμενα συναδέλφους εκπαιδευτικούς να διατύπωναν την άποψη ότι κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς η διδασκαλία του μαθήματος γίνεται με τρόπο που οι μαθητές έχουν κατανοήσει ότι μπορούν και πρέπει να διαπραγματεύονται ελεύθερα και κριτικά το όποιο θέμα
Θα περίμενα να υπάρξουν θετικές κριτικές για την επιλογή των θεμάτων γιατί οι μαθητές είχαν τη δυνατότητα να εκφράσουν σε επίκαιρα θέματα τις όποιες απόψεις τους κριτικά σχολιασμένες αναφορικά και με τις πρακτικές που ακολουθούνται από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία.
Δυστυχώς η επιλογή των θεμάτων έδειξε για μια ακόμη φορά τις παθογένειες του εκπαιδευτικού μας συστήματος και την ανάγκη για αυτοαξιολόγησή του, μια αυοαξιολόγηση που στην περίπτωση αυτή δεν εμπεριέχει τη διάσταση των όποιων πιθανών επιπτώσεων για τους εκπαιδευτικούς.
Εμπεριέχει όμως την διάσταση που αναδεικνύει αδιέξοδες εκπαιδευτικές και παιδαγωγικές προσεγγίσεις που δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των στόχων του αναλυτικού προγράμματος που εύκολα όλοι μας και χωρίς κανένα κόστος διαχρονικά διατυπώνουμε
Η τελευταία διαπίστωση αφορά όλους όσους παρεμβαίνουν στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Γι αυτό και η κριτική περιλαμβάνει και την εκάστοτε πολιτική ηγεσία που ΔΕΝ αντιμετωπίζει με μια τέτοια λογική θέματα που σχετίζονται με τη διαχείριση των εκπαιδευτικών προβλημάτων ή την πεμπτουσία των θεμάτων παιδείας.
Η πρόκληση: να ξεκινήσει η αξιολόγηση τέτοιων ζητημάτων με την εφαρμογή της επιστημονικής μεθόδου της «ανάλυσης περιεχομένου» των γραπτών των γενικών εξετάσεων στα φιλολογικά μαθήματα .
Πιστεύω ότι τα αποτελέσματα θα μας απογοητεύσουν, αλλά σίγουρα πρέπει να μας προβληματίσουν.
Γιατί θα αναδείξουν αυταπόδεικτες αλήθειες που αποδεχόμαστε σε παρεμβάσεις μας σε συνέδρια ή αποτυπώνουμε σε άρθρα σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά, όπου το κόστος ανάληψης της όποιας ευθύνης είναι μια εύκολη συνήθως υπόθεση.