Tuesday, September 22, 2009

O Κ. Καραμανλής και το τάβλι.

Στα νεανικά μου χρόνια μου άρεσε το τάβλι (δεν έχω παίξει εδώ και 30 περίπου χρόνια).

Δεν μου άρεσε να χάνω. Ιδαίτερα όταν αυτό γινόταν από αντιπάλους που προσδοκούσα να κερδίσω. Μόλις φτάναμε στο τέλος και η ήττα ήταν πλέον αναπόφευκτη, έλεγα στον αντίπαλό μου: Αν είσαι μάγκας, έλα να παίξουμε άλλο ένα. Και δεν είμαι ο μόνος. Το κάνουν πολλοί.

Γιατί το θυμήθηκα ξαφνικά; Γιατί σήμερα είδα ότι αυτό μπορεί να γίνει και στην πολιτική. Μόλις τελειώνει ένα debate.

2 comments:

  1. Anonymous4:01 pm

    Κατά την ταπεινή μου γνώμη, οι κληρικοί και οι δάσκαλοι δεν πρέπει να δείχνουν ίχνος πολιτικού χρωματισμού. Είναι δικαίωμά τους να πιστεύουν και να ψηφίζουν ότι θέλουν, αλλά μέχρι εκεί.

    ReplyDelete
  2. Eνδιαφέρουσα η παρατήρηση. Όμως πρέπει να διευκρινίσουμε κάποια πράγματα. Ο πανεπιστημιακός δάσκαλος έχει διαφορές από τον δάσκαλο του σχολείου. Είναι όχι μόνο θεμιτό αλλά και υποχρέωση του πανεπιστημικού δασκάλου να εκφράζει τις απόψεις του, αρκεί πάντα -και αυτό συνιστά την ακαδημαϊκή του υποχρέωση- να τις υποστηρίζει με επιχειρήματα. Ας μην ξεχνάμε ότι ο καθηγητής πανεπιστημίου έχει διπλή ιδιότητα: εκτός από δάσκαλος, είναι και ερευνητής. Και η φύση του ερευνητή δεν συνάδει με τον περιορισμό πού προτείνετε. Αντίθετα, εκ των πραγμάτων, ένας καλός ερευνητής πρέπει να εκφράζει ανοιχτά τις απόψεις του, όσο αρετικές και αν είναι, και να τις θέτει υπό την κρίση όλων.

    Ο σχολικός δάσκαλος είναι άλλη υπόθεση, και εκεί συμφωνούμε. Διότι αυτός -για το παιδικό του ακροατήριο- είναι αυθεντία. Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο για τους κληρικούς - εκεί υπάρχει το άκρον άωτον της αυθεντίας και της μοναδικής αλήθειας, το πίστευε (με) και μή ερεύνα.

    Αυτό που δεν επιτρέπεται, κατά την γνώμη μου, στον πανεπιστημιακό δάσκαλο είναι να ακολουθεί μία κομματική γραμμή. Οσοι παρακολουθούν το blog μου, γνωρίζουν ότι αυτό δεν συμβαίνει.

    Η αλήθεια όμως είναι ότι έχω ενοχληθεί πολύ από την στάση του Κ. Καραμανλή. Και αυτό είναι φανερό και δυστυχώς, τεκμηριώνεται εύκολα.

    Οταν έγινε πρόεδρος της ΝΔ πίστεψα ότι θα εκσυγχρονήσει την συντηρητική παράταξη και θα την οδηγήσει μακριά από τις πρακτικές του παρελθόντος. Δυστυχώς, αποδείχθηκε κατώτερος κάθε προσδοκίας. Είναι λυπηρό ένας νέος άνθρωπος που έχει μεγαλώσει σε πολιτικό περιβάλλον που το έδωσε την ευκαιρία να αποκτήσει πλούσιες εμπειρίες και με καλές σπουδές να έχει αποδειχθεί απλός διαχειριστής εντυπώσεων.

    ReplyDelete