Sunday, August 22, 2010

Οι Διεθνείς αξιολογήσεις Πανεπιστημίων

Η δημοσιοποίηση της παγκόσμιας κατάταξης Πανεπιστημίων για το 2010 του Πανεπιστημίου της Shanghai προκάλεσε τόσο στην Ελληνική όσο και στη διεθνή κοινή γνώμη, ένα κύκλο συζητήσεων για την ποιότητα των Πανεπιστημίων κάθε χώρας και τις σχετικές θέσεις που καταλαμβάνουν στην συγκεκριμένη κατάταξη. Οι μεταβολές που παρατηρούνται στις θέσεις που καταλαμβάνουν διάφορα Πανεπιστήμια είτε με βελτίωση, είτε με χειροτέρευση, έχουν το ενδιαφέρον τους. Θα ήταν όμως λάθος για όσους ασχολούνται με θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής να περιοριστούν στις διαπιστώσεις αυτές.

Γιατί υφίστανται και σε τι αποσκοπούν οι διεθνείς αυτές αξιολογήσεις;

Η διεθνοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και οι ανάγκες για πανεπιστημιακές σπουδές έχουν διαμορφώσει μια εντυπωσιακή διεθνή αγορά εκπαίδευσης. Σύμφωνα με υπολογισμούς, η ετήσια οικονομική δραστηριότητα παγκοσμίως για τριτοβάθμια εκπαίδευση, αγγίζει πλέον τα 4 δις δολάρια.
Δεν είναι τυχαίο επομένως ότι την παγκόσμια κατάταξη που ξεκίνησε το 2003 το Πανεπιστήμιο της Shanghai έχουν ακολουθήσει ένα πλήθος κατατάξεων με διαφορετικά κριτήρια από πανεπιστήμια, εφημερίδες και οργανισμούς (μπορεί κανείς να αναφέρει για παράδειγμα την κατάταξη των Times του Λονδίνου, των US News and World Report κλπ).
Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αντιλαμβανόμενη την επιρροή τους και την σημαντική υστέρηση των Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων στις κατατάξεις αυτές οδηγήθηκε στην απόφαση να χρηματοδοτήσει η ίδια την διαμόρφωση ενός συστήματος κατάταξης που όπως ισχυρίζεται θα έχει περισσότερη επιστημονική τεκμηρίωση.
Είναι φανερό επομένως ότι οι κατατάξεις αυτές αποσκοπούν και στο να επηρεάσουν την διεθνή αυτή αγορά.
Για τις διάφορες κατατάξεις έχουν διατυπωθεί αντιρρήσεις όσον αφορά την μεθοδολογία τους. Οι αντιρρήσεις συχνά προέρχονται από όσους διαπιστώνουν ότι στην συγκεκριμένη κατάταξη για την οποία εκφράζουν διαφωνίες, η σειρά στην οποία κατατάσσεται το ίδρυμα ή η χώρα τους δεν είναι ικανοποιητική. Δεν παύουν όμως πολλές από τις αντιρήσεις που διατυπώνονται να έχουν βάση – εξ άλλου, καμμία μεθοδολογία δεν είναι δυνατόν να είναι τέλεια και απόλυτα αντικειμενική. Για παράδειγμα, μπορεί κανείς να πεί ότι κατατάξεις όπως της Σαγκάης δίνουν υπερβολικό βάρος στον αριθμό των κατόχων Νόμπελ ενός ιδρύματος, δεν λαμβάνουν υπ’όψιν την πραγματική απήχηση που έχει ένα ίδρυμα στους ακαδημαϊκούς κύκλους (όπως αντίθετα συμβαίνει με την κατάταξη των Times) ή τείνουν να δίνουν πλεονέκτημα σε πολύ μεγάλα ιδρύματα. Επιπλέον, δεν μπορεί παρά να παρατηρήσει κανείς ότι ενίοτε η χώρα προέλευσης μίας κατάταξης παρουσιάζει μία συσχέτιση με την θέση κατάταξης των πανεπιστημίων της χώρας αυτή. Όσες αδυναμίες και αν παρουσιάζουν όμως, εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι οι κατατάξεις αυτές είναι εδώ για να μείνουν: θα αυξάνονται, θα βελτιώνονται, και θα επηρεάζουν σημαντικά την παγκόσμια αγορά τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην οποία αναφέρθηκα παραπάνω. To ζήτημα είναι: μπορούμε να τις αξιοποιήσουμε ως μοχλό για την ουσιαστική βελτίωση των πανεπιστημίων μας;


Η Ελλάδα στις διεθνείς κατατάξεις

Ποια είναι τα συμπεράσματα που μπορεί και πρέπει να εξάγει μια χώρα όσον αφορά την πολιτική της από τις κατατάξεις αυτές; Θα ήταν νομίζω λάθος η συζήτηση να περιοριστεί στο εαν ένα ή δυο Παν/μια σε κάποια χώρα βρίσκονται στα 400 ή τα 500 πρώτα, και λυπάμαι αν δεν συμμεριστώ την άποψη ότι η κατάταξη αυτή αποτελεί παράγοντα ικανοποίησης.
[Εδώ μάλιστα πρέπει να σημειωθεί κάτι που διέφυγε στην κάλυψη που είχε το ζήτημα από τα μέσα ενημέρωσης: από τις θέσεις 101 και ύστερα, δεν δίνεται λεπτομερής κατάταξη των πανεπιστημίων. Η μόνη πληροφορία που δίδεται είναι «κλάσεις δυναμικότητας» αποτελούμενες η καθεμιά από 50 ή 100 πανεπιστήμια, χωρίς καμμία κατάταξη εντός των ομάδων αυτών (υπάρχουν κλάσεις 101-150, 151-200, 201-300, 301-400 και 401-500). Η σειρά αναφοράς των πανεπιστημίων εντός των κλάσεων αυτών είναι απλώς αλφαβητική, όπως τονίζει και ο ίδιος ο φορέας της κατάταξης. Για παράδειγμα, το ΑΠΘ παρουσιάστηκε ώς τριακοσιοστό πρώτο, ενώ στην πραγματικότητα πρέπει κανείς να πεί ότι ανήκει στην κλάση 301-400 χωρίς να μπορούμε να πούμε κάτι περισσότερο (εμφανίζεται πρώτο στην κλάση αυτή λόγο του ονόματός του που το τοποθετεί εκεί αλφαβητικά). Δίνω έμφαση στο σημείο αυτό γιατί ίσως να έχει σημασία στην αξιολόγηση της ίδιας της έρευνας: το γεγονός ότι δεν δίνεται λεπτομερής κατάταξη από την θέση 100 και ύστερα αποτελεί κατά πάσα πιθανότητα παραδοχή των ιδίων των συντακτών της έρευνας ότι οι δείκτες τους αδυνατούν να προσδιορίσουν μία καλά ορισμένη κατάταξη από ένα σημείο και ύστερα. Ενδεχομένως, δηλαδή, οι δείκτες δεν επιτρέπουν έναν σαφή λεπτομερειακό διαχωρισμό των ιδρυμάτων, καθότι οι διαφορές δεν είναι εύκολα αναγνωρίσιμες – το μόνο που επιτρέπουν είναι η κατηγοριοποίηση σε ευρείες κλάσεις (με στατιστικούς όρους, μία λεπτομερειακή κατηγοριοποίηση θα ήταν εξαιρετικά ασταθής και επομένως παντελώς αναξιόπιστη, λόγω τεράστιας διακύμανσης (variance) οφειλόμενης στο γεγονός ότι βρισκόμαστε στα όρια της μη αναγνωρισιμότητας (statistical unidentifiability)). Μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε ώς προς το γιατί μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο – δηλαδή γιατί οι δείκτες που χρησιμποιούνται είναι καλοί παράγοντες διαφοροποίησης (good discrimination factors) όταν αναφέρονται στα κορυφαία πανεπιστήμια και κακοί όταν αναφέρονται στα υπόλοιπα – είναι μήπως πολύ πιο ευδιάκριτες οι διαφορές στην κορυφή και δυσδιάκριτες μακριά από αυτήν;]
Επι της ουσίας, όσον αφορά την χώρα μας, δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να αισθάνεται ιδιαίτερα ευτυχής όταν σε όλες τις διεθνείς κατατάξεις η σειρά των ελληνικών Παν/μίων υστερεί σημαντικά των κατατάξεων χωρών αντιστοίχου μεγέθους ή δυνατοτήτων.
Εκείνο όμως που μπορεί και πρέπει να κάνει κανείς είναι να δει γιατί παν/μια σε χώρες αντιστοίχου μεγέθους έχουν βελτιωθεί σημαντικά και τι έχει αλλάξει στις χώρες αυτές προκειμένου να υπάρξει η βελτίωση αυτή.
Ας πάρουμε το παράδειγμα του Παν/μίου της Κοπεγχάγης. Το πανεπιστήμιο αυτό είναι 40ό στη διεθνή κατάταξη και 7ο στην Ευρώπη. Τι έχει μεσολαβήσει ώστε το παν/μιο αυτό να έχει μια τόσο σημαντική θέση; Πολλοί ενδεχομένως είναι οι παράγοντες στους οποίους αυτό οφείλεται. Δεν μπορεί όμως κανείς όμως να αγνοήσει την μεταρρύθμιση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που έγινε στην Δανία. Η μεταρρύθμιση αυτή ξεκίνησε το 2004 και ολοκληρώθηκε το 2007. (Υπενθυμίζεται ότι στην παγκόσμια κατάταξη του 2005 ήταν 57ο (13ο στην Ευρώπη), το 2006 ήταν 56ο (13ο στην Ευρώπη), το 2007 ήταν 46ο (8ο στην Ευρώπη), το 2008 ήταν 45ο (8ο στην Ευρώπη) και το 2009 ήταν 43ο (8ο στην Ευρώπη).
Για να γίνει αντιληπτό τι σημαίνει η άνοδος αυτή των 25 θέσεων (στις πρώτες 60!) από το 2003 στο 2010 αξίζει να αναφερθεί ποια ήταν τα πανεπιστήμια στις θέσεις 40-63 το 2003. Τα πανεπιστήμια αυτά ήταν (σε παρένθεση η θέση που έχουν στην φετινή κατάταξη):
40. Utrecht University (50)
41. University of Edinburgh (54)
42. University of California Irvine (46)
43. University of Illinois at Urbana-Champaign (25)
44. University of Zurich (51)
45. University of Texas at Austin (38)
46. University of Munich (52)
47. Brown University
48. Australian National University (59)
49. Case Western Reserve University
50. University of North Carolina at Chapel Hill (41)
51. Osaka University
52. University of Pittsburgh (56)
53. New York University (31)
54. University of Arizona
55. University of Bristol
56. University of Heidelberg
57. Uppsala University
58. Technical University of Munich (56)
59. Carnegie Mellon University (58)
60. Rice University
61. University of Oslo
62. Tohoku University
63. University of Paris – 6 (Pierre and Marie Curie) (39)

Μέρος της μεταρρύθμισης στην Δανία αποτέλεσε και η αλλαγή του τρόπου διοίκησης των πανεπιστημίων στην Δανία. Η εισαγωγή του συμβουλίου διοίκησης ήταν ένα από τα κρίσιμα στοιχεία της μεταρρύθμισης αυτής. Σήμερα, το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης έχει ένα 11μελές συμβούλιο διοίκησης τα 6 μέλη του οποίου προέρχονται εκτός πανεπιστημίου. Ο Πρύτανης επιλέγεται από το συμβούλιο και στην συνέχεια ο ίδιος επιλέγει του κοσμήτορες, οι οποίοι επιλέγουν τους προέδρους των τμημάτων.
Το συμβούλιο διοίκησης αποτελεί πια μια διαδεδομένη πρακτική στις ΗΠΑ που υιοθετείται όλο και περισσότερο και στις χώρες της Ευρώπης. Ο λόγος της επιτυχίας αυτού του προτύπου διοίκησης είναι ότι τα πανεπιστήμια, ιδιαίτερα αυτά που χρηματοδοτούνται από το κράτος, έχουν την αυτονόητη υποχρέωση κοινωνικής λογοδοσίας. Η κοινωνική λογοδοσία δε μπορεί να περιορίζεται σε μια ετήσια έκθεση πεπραγμένων όπου θα αναφέρονται οι δραστηριότητες του πανεπιστημίου. Η κοινωνία απαιτεί πλέον συμμετοχή και στην διαμόρφωση της στρατηγικής του πανεπιστημίου.

Παρόμοιους προβληματισμούς πρέπει να προκαλέσει και το γεγονός ότι σε μια άλλη μικρή χώρα όπως το Ισραήλ, υπάρχουν τέσσερα πανεπιστήμια τα οποία βρίσκονται στην λίστα των 200 πρώτων πανεπιστημίων της κατάταξης της Shanghai με ένα από αυτά στα 100 πρώτα. Μία από τις αιτιάσεις στην χώρα μας για την χαμηλή χρηματοδότηση της εκπαίδευσης είναι οι υψηλές απαιτήσεις του αμυντικού προϋπολογισμού. Χωρίς να έχω ελέγξει τα στοιχεία, θα μου ήταν δύσκολο να πιστέψω ότι η Ελλάδα χρειάζεται μεγαλύτερο μέρος του προϋπολογισμού της για την άμυνα από ό,τι το Ισραήλ. Επομένως, αλλού πρέπει να ψάξουμε να βρούμε τις αιτίες των διαφορών αυτών. Ένα σημαντικό κοινό σημείο με το Ισραήλ, πέραν του μεγέθους της χώρας είναι η ύπαρξη ευρύτατης και αξιόλογης επιστημονικής διασποράς. Αναρωτηθήκαμε, πώς αξιοποιεί την επιστημονική διασπορά του αυτή το Ισραήλ; Τα dual appointments (που περιλαμβάνονται στις προτάσεις για τις αλλαγές στα ελληνικά πανεπιστήμια), είναι μια από τις εξηγήσεις.

Ένα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται συχνά για την μη ικανοποιητική απόδοση των Ελληνικών πανεπιστημίων είναι η έλλειψη αυτοτέλειας. Σε κάποιο βαθμό, η εξήγηση αυτή έχει βάση. Όμως, παρά τις αλλαγές που έχουν υπάρξει και την βελτίωση στην κατεύθυνση της αυτοτέλειας, τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει ουσιαστικά, γιατί η αυτοτέλεια αυτή δεν έχει συνδυαστεί με κοινωνική λογοδοσία.
Ας πάρουμε για παράδειγμα το θέμα της εκλογής των καθηγητών των Πανεπιστημίων που είναι ένα από τα πιο κρίσιμα για την μορφή τους και την απόδοσή τους.
Από το 2006, όλες οι εκλογές καθηγητών του πανεπιστημίου και το σύνολο της διαδικασίας γίνονται και ολοκληρώνονται στα πανεπιστήμια. Τα ίδια τα πανεπιστήμια αποφασίζουν τις θέσεις που προκηρύσσουν την, βαθμίδα, το τμήμα και το γνωστικό αντικείμενο. Στην συνέχεια, όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία οι πρυτάνεις των πανεπιστημίων έχουν την ευθύνη του ελέγχου νομιμότητας και την δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως του διορισμού των εκλεγέντων. Το Υπουργείο Παιδείας μόνο εκ των υστέρων μπορεί να ελέγξει εκλογές εφ’ όσον υπάρχουν ενστάσεις. Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η πλήρης αυτοτέλεια στο συγκεκριμένο θέμα, έχει οδηγήσει σε βελτίωση της ποιότητας τόσο αυτών που εκλέγονται όσο και των διαδικασιών που προηγούνται. Θα έλεγα μάλιστα ότι μάλλον υπάρχουν ενδείξεις περί του αντιθέτου. Η πιθανή εξήγηση είναι ότι οι διοικήσεις των πανεπιστήμιων δίνουν αναφορά μόνο στο εσωτερικό των πανεπιστημίων και επομένως οι εσωτερικές ισορροπίες είναι εκείνες που προσδιορίζουν αποκλειστικά τις εκλογές των καθηγητών.

Μια άλλη διάσταση που συχνά προβάλλεται ως στοιχείο για την σχετική θέση στις διεθνείς αξιολογήσεις είναι η οικονομική. Είναι βέβαιο ότι ένα μέρος της εξήγησης για την μεγάλη επιτυχία των Αμερικανικών πανεπιστημίων, και των δύο Αγγλικών ναυαρχίδων στις διεθνείς αυτές αξιολογήσεις οφείλεται στα πολύ καλά οικονομικά τους.
Υπάρχει όμως και η άλλη ανάγνωση. Το πανεπιστήμιο του Berkeley επανήλθε στην δεύτερη θέση της αξιολόγησης της Shanghai. Είναι γνωστό ότι η χρονιά που πέρασε ήταν η χειρότερη χρονιά από οικονομικής άποψης για την Καλιφόρνια. Η Καλιφόρνια είναι ίσως το μόνο μέρος της (ανεπτυγμένης) υφηλίου που αντιμετώπισε χειρότερα οικονομικά προβλήματα απ’ ό,τι η Ελλάδα. Το ίδιο το Berkeley αναγκάστηκε να μειώσει δραστικά το προσωπικό του και έφτασε μάλιστα στο σημείο να περιορίσει τον χρόνο απασχόλησης (άρα και τις αμοιβές) των καθηγητών του, κατά ένα δωδέκατο (κόψιμο ενός μισθού). Όμως παρόλα αυτά, κατάφερε και πάλι να βελτιώσει την διεθνή θέση του.

Τι σημαίνουν οι παρατηρήσεις αυτές και πώς μπορούν να αξιοποιηθούν για την περίπτωση της χώρας μας;

Υπάρχουν σημαντικές αλλαγές, οι οποίες απαιτούνται ώστε τα ελληνικά πανεπιστήμια να γίνουν περισσότερο αποτελεσματικά και ανταγωνιστικά διεθνώς. Σε τέτοιες αλλαγές αποσκοπούν οι προτάσεις που θα καταθέσει το Υπουργείο Παιδείας προς διαβούλευση για τα πανεπιστήμια. Μια σημαντική παράμετρος είναι η αλλαγή του τρόπου διοίκησης. Η αποκλειστικά εσωτερική διοίκηση των πανεπιστημίων έχει κλείσει τον κύκλο της σε όλες τις χώρες, ιδιαίτερα μάλιστα το συγκεκριμένο μοντέλο που εφαρμόζεται στην Ελλάδα.

Είναι επίσης αναγκαίο το Πανεπιστήμιο να αποκτήσει διεθνή χαρακτηριστικά και να έχει την δυνατότητα ανταγωνισμού και σύγκρισης με διεθνή κριτήρια. Σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται οι επιλογές της κυβέρνησης για διεθνείς αξιολογήσεις των ερευνητικών προτάσεων, για συγκρότηση διεθνών εκλεκτορικών σωμάτων για εκλογές καθηγητών και για πλήρη αυτοτέλεια του Πανεπιστημίου σε συνδυασμό με κοινωνική λογοδοσία.

Σημαντικό ρόλο στις αλλαγές για τα πανεπιστήμια θα διαδραματίσει η διεθνής συμβουλευτική επιτροπή από πρυτάνεις και προέδρους πανεπιστημίων με διεθνή καταξίωση. Η επιτροπή αυτή όχι μόνο θα συμβουλεύσει την κυβέρνηση στις επιλογές της, αλλά θα μας επιτρέψει να αποκτήσουμε από πρώτο χέρι πληροφορίες και εμπειρίες για τα στοιχεία εκείνα που κάνουν ένα πανεπιστήμιο ανταγωνιστικό και επιτυχές στην διεθνή σκηνή.

Οι αλλαγές αυτές βέβαια θα χρειαστούν χρόνο. Ακόμα περισσότερος χρόνος θα απαιτηθεί για να δούμε τα αποτελέσματα των αλλαγών αυτών. Από κάπου όμως πρέπει να αρχίσουμε.

11 comments:

  1. Anonymous6:18 am

    Γενικά ορθές παρατηρήσεις.

    Εφιστώ την προσοχή στο ότι νομίζω πως έχει αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο προκύπτει η κατάταξη κατά τη διάρκεια των ετών, άρα απευθείας συγκρίσεις μεταξύ 2003 και 2010 χρειάζονται προσοχή.

    Συμφωνώ πως δεν πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι σαν χώρα από το ότι έχουμε δύο πανεπιστήμια στα πρώτα 500. Η Ευρώπη έχει 33 πανεπιστήμια μέσα στα πρώτα 100 και 74 μέσα στα πρώτα 200. Αναλογικά, με βάση τον πληθυσμό της (περίπου 11 στα 800 εκατομμύρια της Ευρώπης μαζί με Ρωσία και Τουρκία), η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε 1 πανεπιστήμιο στα 75 καλύτερα της Ευρώπης, άρα 1 πανεπιστήμιο στα πρώτα 200 διεθνώς. Αν παίρναμε σαν σημείο αναφοράς τη Βρετανία (με 19 πανεπιστήμια στα καλύτερα 200 του κόσμου) ή την Ελβετία (με 6 πανεπιστήμια στα καλύτερα 200 του κόσμου), η Ελλάδα (πληθυσμιακά 11/61 της Βρετανίας ή 11/7 της Ελβετίας) θα έπρεπε να είχε πάνω από 4 πανεπιστήμια στα πρώτα 200!

    Με όλα τα προβλήματά τους, οι λίστες αυτές έχουν κάτι να μας πουν. Και σωστά λέτε, είναι για να μείνουν!

    Άρα τι κάνουμε; Νομίζω το πιό σημαντικό είναι πως το Ελληνικό Πανεπιστήμιο πρέπει να προσαρμοστεί στις σύγχρονες τάσεις διεθνώς. Στα θετικά λοιπόν οι σκέψεις για ριζική αλλαγή του μοντέλου διοίκησης, για dual appointments (αλλά για ανθρώπους από πραγματικά κορυφαία ιδρύματα και με διεθνή παρουσία όχι αδιακρίτως), και γενικώς μεγαλύτερη επαφή με τα διεθνώς δρώμενα.

    Και κάτι ακόμη. Υπάρχουν ενδείξεις πως σε κάποιους κλάδους (κυρίως ανθρωπιστικών σπουδών) η διεθνής παρουσία των μελών ΔΕΠ των ελληνικών πανεπιστημίων υπολείπεται σημαντικά αυτής που παρατηρείται σε άλλους κλάδους. Μήπως θα άξιζε να βοηθήσετε την ανάδειξη της μελλοντικής γενιάς ακαδημαϊκών διδασκάλων σε αυτούς τους κλάδους, δίνοντας έμφαση σε υποτροφίες για διδακτορικά στα καλύτερα πανεπιστήμια διεθνώς στους άριστους αυτών των κλάδων; Το κόστος δεν είναι ιδιαίτερα σημαντικό και τα οφέλη μπορούν να είναι τεράστια...

    Θα δούμε τίποτα από όλα αυτά να γίνεται; Μακάρι...

    ReplyDelete
  2. Anonymous6:21 am

    Και κάτι ακόμη. Υπάρχουν ενδείξεις πως σε κάποιους κλάδους (κυρίως ανθρωπιστικών σπουδών αλλά όχι μόνο) η διεθνής παρουσία των μελών ΔΕΠ των ελληνικών πανεπιστημίων υπολείπεται σημαντικά των όσων παρατηρούνται σε άλλους κλάδους (μία ένδειξη είναι η θέση της Ελλάδας σε αναφορές ανά κλάδο που είχατε αναρτήσει παλαιότερα).

    Μήπως θα άξιζε να βοηθήσετε την ανάδειξη της μελλοντικής γενιάς ακαδημαϊκών διδασκάλων σε αυτούς τους κλάδους, δίνοντας έμφαση σε υποτροφίες για διδακτορικά στα καλύτερα πανεπιστήμια διεθνώς στους άριστους αυτών των κλάδων; Το κόστος δεν είναι ιδιαίτερα σημαντικό και τα οφέλη μπορούν να είναι τεράστια...

    ReplyDelete
  3. Αγαπητέ Κε Πανάρετε
    Χρήσιμο το σημείωμα για την αξιολόγηση–κατάταξη αλλά και για το μέλλον των Ελληνικών ΑΕΙ [Πανεπιστημίων/ΤΕΙ]
    Μια σημείωση: Άλλο κατάταξη για την Έρευνα, άλλο για την Ποιότητα Εκπαίδευσης και άλλο για την «διδακτική-επαγγελματική» ικανοποίηση των φοιτητών.
    Ενδεχόμενα, και σε επίπεδο ΕΕ το εφαρμόζουν, θα πρέπει να δούμε τι ΑΕΙ θέλουμε.Κάποια μπορεί να είναι Research και κάποια Teaching με τα δεύτερα να αποτελούν «ερευνητικούς δορυφόρους» των πρώτων. Ας είμαστε πραγματιστές ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΕΙ/ΤΕΙ της Ελλάδας να είναι ΜΙΤ της Μεσογείου. Και αφού τώρα δεν είναι κανένα ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε ώστε σε 10 χρόνια να υπάρχει ΕΝΑ..
    Η διεθνοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι γεγονός όπως και το ότι η Ελλάδα είναι ΑΠΟΥΣΑ, κυρίως στο χώρο της Μ. Ανατολής και των Βαλκανίων όπου θα μπορούσε να έχει ηγετικό ρόλο αν αποδεσμευόταν από δεσμούς και προκαταλήψεις.
    Θέσατε το ερώτημα «Τι έχει μεσολαβήσει ώστε το ΧΧ παν/μιο να έχει μια τόσο σημαντική θέση; « Βάζω ΧΧ για τι ΠΟΛΛΑ πανεπιστήμια ανέβηκαν στη λίστα [σαν άσκηση μπορεί ο κάθε ένας να δει το 2010 με το 2003 http://www.arwu.org/ARWU2003.jsp]
    Οι απαντήσεις πολλές αλλά νομίζω οι 4 πυλώνες είναι « Διοίκηση-Ποιότητα Διδασκαλίας-Ποιότητα Έρευνας-Όραμα»
    Τι από αυτά υπάρχει στο Ελληνικό ΑΕΙ?? ΤΙΠΟΤΑ, πέρα από κάποιες ατομικές προσπάθειες κάποιων αιθεροβαμόνων!!!
    Προσφτα ανακάλυψα οτι Καθγητης με ΜΗΔΕN δημοσιευσεις την τελευταια 10ετια ..μπορει να επιβλέπει ανετα και χωρις ντροπή διδακτορικο/α!!!
    Σωστά λετε ότι «Μέρος της μεταρρύθμισης στην Δανία αποτέλεσε και η αλλαγή του τρόπου διοίκησης των πανεπιστημίων. Η εισαγωγή του συμβουλίου διοίκησης ήταν ένα από τα κρίσιμα στοιχεία της μεταρρύθμισης αυτής». Φαντάζομαι όμως ότι το ΥΠΕΠΘ ΔΑΝΙΑΣ..δεν όρισε σε ΔΕ πολιτευτές?? Έχοντας εργαστεί πριν απο 20 χρονια σε Σκανδιναβική χώρα θα εκπλαγώ αν άλλαξαν τόσο...οι Σκανδιναβοί !!!
    Ελληνικο ΕΡΩΤΗΜΑ=ΠΟΙΟΣ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ? ΜΕ ΔΙΕΘΝΕΣ call ? Ο εκάστοτε ΥΠΟΥΡΓΟΣ ?
    Υποστηρίζω το μοντέλο του συμβουλίου διοίκησης αλλά με ισορροπία μεταξύ των μελών που προέρχονται εκτός πανεπιστημίου [ενδεχόμενα με +1 στους εκτός]. Περισσότερο ισορροπημένο ακούγεται εάν ο Πρύτανης επιλέγεται από το συμβούλιο και ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΥΣ κοσμήτορες, και το Συμβούλιο με τον ΚΟΣΜΗΤΟΡΑ Κάθε ΣΧΟΛΗΣ επιλέγει τους προέδρους των τμημάτων.
    ΠΡΟΣΟΧΗ τι ανταλλάγματα θα ζητήσουν ΟΙ ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΠΡΥΤΑΝΕΙΣ για να μην αντιδράσουν. ΑΚΟΥΓΕΤΕ ότι θα είναι ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΕΛΗ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΩΝ..οπότε..κλαφτέ από τώρα την μεταρρύθμιση.
    Σε σχέση με το Ισραήλ,αρκετο ποσοστό της έρευνας στα ΑΕΙ γίνετε για τους αμυντικούς στόχους του Ισραήλ. Χαρακτηριστικά μέχρι και θέματα γεωεπιστημών έχουν προσανατολιστεί στην ανίχνευση δοκίμών–εκρήξεων από «άλλες» χώρες !
    Στο δε ερώτημα για το πως αξιοποιεί την επιστημονική διασπορά του το Ισραήλ; Η απάντηση είναι προφανής αν δει κανείς τα εβραϊκά λόμπι ανά τον κόσμο! Τα dual appointments (και το κάνει και το Ισραήλ αλλά και 100αδες άλλες χώρες), δρουν και προς τις ΔΥΟ κατευθύνσεις, και φέρνουν από το εξωτερικό, αλλά επιτρέπουν και από την χωρα προς τα έξω [εδω γινετε με μερική απασχόληση και ΑΠΟΦΑΣΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ! ΕΛΕΟΣ !} σε μια επιθετική πολιτική όπου οι επιστήμονες δημιουργούν δίκτυα αριστειας. Για την Ελλάδα ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΑΛΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΚΤΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΟΙΧΩΝ!!! Καθήκον σας είναι να τους ελευθερώσετε από αλυσίδες Ακαδημαϊκού μεσαίωνα..
    Σχετικά με την αυτοτέλεια. Με το σημερινό τρόπο διοίκησης είναι ΑΣΥΔΟΣΙΑ. Και αυτό φαίνετε στις εκλογές καθηγητών, οπου οι θέσεις κα8ορίζονται απο τις Γ.Σ έτσι ώστε να μη χαλάσει οι κατανομή εξουσίας [βολεύει τους ψηλά] αλλά και να μην έλθει κανένας και καπελώσει το σύστημα [βολεύει τους χαμηλά]. ΖΗΤΩ ΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ !
    ΑΝΤΙΘΕΤΑ οι ενδείξεις είναι ότι η πλήρης αυτοτέλεια στο συγκεκριμένο θέμα, έχει οδηγήσει σε διάβρωση τόσο αυτών που εκλέγονται[και μαλιστα αυτών που ερχονται απο εξω περισσοτερο] όσο και των εκλεκτόρων
    ΑΡΧΙΣΤΕ!
    φιλικά

    ReplyDelete
  4. Anonymous1:00 pm

    ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΤΕΤΟΙΕΣ «ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ» ΧΩΡΙΣ ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΤΟΣΟ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕΝΟΥΣ ΔΕΙΚΤΕΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΕ ΑΞΙΟΠΙΣΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ?

    Η ΕΥΚΟΛΙΑ ΠΟΥ ΠΑΛΙ ΚΥΚΛΟΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΑΚΡΙΤΑ ΥΙΟΘΕΤΟΥΝ ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΕΩΡΟΥΝ ΕΚ ΠΡΟΟΙΜΙΟΥ ΓΝΩΣΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΚΤΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΜΙΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ .

    Η ΑΠΟΨΗ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΗΣΕΙ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΕΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΜΟΝΤΕΛΟΥ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΑΘΜΙΔΩΝ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΡΑΞΗ ΕΝΙΑΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ.

    ΑΝ ΑΝΑΤΡΕΞΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ : ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ- ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΠΟΥ ΠΑΡΕΧΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΒΑΘΜΙΔΕΣ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΕ ΘΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΑΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ

    ΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 90 ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΟΥΝ ΘΕΤΙΚΕΣ ΑΝ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΚΡΟΥΑΝ ΣΕ ΑΡΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΥΠΕΥΘΥΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΛΕΥΡΕΣ

    ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ΟΤΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΣΑΚΟΥΣΤΗΚΑΝ ΑΥΤΟΝΟΗΤΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΟΠΩΣ

    • Η ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΕΡΕΥΝΑΣ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ [Ακόμα και πανεπιστημιακά τμήματα που ιδρύθηκαν για το σκοπό αυτό δεν ανταποκρίθηκαν στους στόχους και τους σκοπούς ίδρυσής τους , αφού στελεχώθηκαν με κριτήρια που νομιμοποίησαν τη στρεβλή ανάπτυξή τους στο εκπαιδευτικό και ερευνητικό επίπεδο σε χώρους άσχετους με το γνωστικό τους αντικείμενο]

    • Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΕΝΤΡΟΥ ΜΕΛΕΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΒΑΘΜΙΔΩΝ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ [πρόταση που μονότονα διετύπωναν κάποιοι και οι όποιες προσπάθειες έγιναν απέτυχαν επειδή κάποιοι εκ των συμμετεχόντων είχαν διαφορετικές βλέψεις και προτεραιότητες σε όλα τα επίπεδα των δραστηριοτήτων τους όπως φάνηκε εκ των υστέρων.] Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειωθούν οι καταγεγραμμένες απόψεις για τα θέματα της εκπαιδευτικής τεκμηρίωσης που διαχρονικά έγιναν στο ΕΣΑΠ και ΣΑΠ [ευτυχώς υπάρχουν τα πλήρη πρακτικά της πρώτης περιόδου λειτουργίας των οργάνων αυτών όπου κάποιοι πάλι διετύπωναν προτάσεις και παρουσίαζαν μέσα από την παρουσίαση και στατιστική επεξεργασία στοιχείων της εκπαίδευσης την αναγκαιότητα της τεκμηρίωσης]. Αλλά και στο ΕΣΥΠ [και μάλιστα από εσάς κύριε υφυπουργέ τόσο την εποχή που υπήρξατε πρόεδρος όσο και σαν εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ την περίοδο 2004-2009 ] διατυπώθηκαν προτάσεις και υπάρχουν τεκμήρια για την αναγκαιότητα της τεκμηρίωσης

    ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ θεωρώ ότι η διαχρονική εξέταση των υπαρχόντων τεκμηρίων οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι:

    • Τέτοιες εκθέσεις αποτελούν το εργαλείο στην κατεύθυνση των προτάσεων που διατυπώθηκαν παραπάνω ώστε με την ουσιαστική παρέμβασή μας και συμμετοχή μας στα ευρωπαϊκά όργανα, τις υπάρχουσες 12 ομάδες εργασίας να συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός αξιόπιστου συστήματος αποτύπωσης των χαρακτηριστικών της ποιότητας της εκπαίδευσης μέσα από ένα αξιόπιστο και ενιαίο μοντέλο αξιολόγησης που δυστυχώς ΔΕΝ υπάρχει ακόμα τουλάχιστον στο επίπεδο της ΕΕ [...]

    ReplyDelete
  5. Anonymous11:34 pm

    Aν καταγράψετε τα μέλη ΔΕΠ, με ελληνική υπηκοότητα, τα οποία έχουν μόνιμη ή tenure-track θέση στα 100 πρώτα πανεπιστήμια της κατάταξης, ο αριθμός τους μπορεί να ξεπερνά τα 1000 άτομα.

    Πόσο χρήσιμο θα ήταν όλη αυτή η σωρευμένη εμπειρία να μεταλαμπαδευόταν στα ελληνικά πανεπιστήμια...

    ReplyDelete
  6. Anonymous6:22 am

    Συμφωνώ απολυτα με το τελευταίο σχόλιο, και εδώ είναι το κλειδί της Ελληνικής πραγματικότητας!!!

    Η κοινωνία, και οι Έλληνες επιστήμονες που διαπρέπουν στο εξωτερικό ΘΕΛΟΥΝ να έρθουν και να προσφέρουν την πολύτιμη εμπειρία του, ΑΛΛΑ όπως διαχρονικά γνωρίζουμε οι κλειστοί συντεχνιακοί κύκλοι της Ελλάδας δεν τους θέλουν, γιατί πολύ απλά θα χάσουν μέρος της κοινώς "πίτα".

    Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα π.χ η μη αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων επαναπατρησθέντων από ξένα κολλέγια και πανεπιστημία τα οποία είναι μάλιστα ψηλότερα στην λίστα κατάταξης από τα Ελληνικά, και ΒΕΒΑΙΑ τι να πούμε για τον απεμπολισμό των δικαιωμάτων αποφοίτων ΤΕΙ, αδρανοποιώντας το 50% του επιστημονικού δυναμικού της χώρας, πάλι για την διαφύλαξη της λεγόμενης "πίτας" από λίγους.

    ReplyDelete
  7. Ωραία τα λέτε, προχωρήστε.

    Καλή ιδέα η διεθνής συμβουλευτική επιτροπή. Αλλά να έχουμε υπόψη μας ότι οι ξένοι πιθανότατα δεν έχουν καλή επίγνωση της κατάστασης στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Κάποιοι πρέπει να τους τα πουν, με πλήρη ειλικρίνεια.

    Για όσους ενδιαφέρονται, παραθέτω μια σειρά άρθρων στο GURF τα τελευταία 3 χρόνια σχετικά με τις κατατάξεις πανεπιστημίων:

    http://www.gurforum.org/2009/10/30/che-excellence-ranking-200910-για-την-ευρώπη/
    http://www.gurforum.org/2009/10/09/η-νέα-κατάταξη-πανεπιστημίων-του-the-qs/
    http://www.gurforum.org/2009/08/22/κατάταξη-των-αγγλικών-πανεπιστημίων/
    http://www.gurforum.org/2009/08/08/η-μεθοδολογία-για-την-κατάταξη-των-διδ/
    http://www.gurforum.org/2008/12/16/προς-την-κατάταξη-πανεπιστημίων/
    http://www.gurforum.org/2008/12/21/rae-2008/
    http://www.gurforum.org/2008/10/08/times/
    http://www.gurforum.org/2007/10/30/αξιολογηση-επιστημονικησ-επιρροησ-ε/
    http://www.gurforum.org/2007/10/20/κατάταξη-των-ελληνικών-πανεπιστημίω-2/
    http://www.gurforum.org/2007/09/11/η-νέα-λίστα-της-σαγκάης-ή-πόσοι-πρυτάνε/
    http://www.gurforum.org/2007/07/05/population-mormalized-ranking-of-countries-university-systems-sweden-at-the-top/
    http://www.gurforum.org/2007/07/07/κατάταξη-των-ελληνικών-πανεπιστημίω/
    http://www.gurforum.org/2007/06/06/κατατάξεις-πανεπιστημίων/

    ReplyDelete
  8. Anonymous10:54 am

    Δεν είναι και ότι το καλύτερο ως επιχείρημα ότι το 50% των επιλεγέντων ως διευθυντές της εκπαίδευσης είχαν διατελέσει διευθυντές ή προϊστάμενοι εκπαίδευσης.
    Ή και οι προηγούμενες κρίσεις γινόντουσαν με αξιοκρατικά κριτήρια ή επανήλθαν οι «διωχθέντες». Διαλέγετε και παίρνετε

    ReplyDelete
  9. Anonymous12:23 pm

    Άρχισε πάλι η ανούσια παραφιλολογία για τη διακύμανση των βάσεων εισαγωγής στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ.

    Πότε θα γίνει αντιληπτό ότι η εισαγωγή δεν εξαρτάται από το βαθμό που γράφει κάποιος αλλά αν είναι σε σειρά μεγαλύτερη ή ίση ίση με τον αριθμό των εισαγομένων.

    ΔΗΛΑΔΗ σε μια σχολή που εισάγονται για παράδειγμα 150 και γράψουν 1000 άριστα θα εισαχθούν οι 150 πρώτοι.

    Το ίδιο και αν όλοι γράψουν κάτω από τη βάση . Δηλαδή αν οι βαθμολογίες είναι της μορφής 10-ν θα εισαχθούν όλοι με βαθμολογίες κάτω από την βάση και η μόνη προϋπόθεση είναι να έχεις σειρά μέχρι 150ος/η.

    Πότε θα το καταλάβουν αυτό τα μέσα έντυπης και ηλεκτρονικής ενημέρωσης? ΠΟΤΕ … γιατί τότε πως θα πουλούν φύλλα και διαφημίσεις….

    Θέε μου πόσο μπλέ ξοδεύεις για να μην σε βλέπουμε …. Την πραγματικότητα εννοούμε….

    Παιδιά αντισταθείτε … αντιληφθείτε την πραγματικότητα , γιατί τότε μόνο θα κερδίσετε το στοίχημα της ζωής για ένα καλύτερο αύριο…. Μόνο όταν δεν σας πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες οι αγράμματοι και οι διαμορφώνοντες για λόγους σκοπιμότητας την κοινή γνώμη με πρακτικές σύγχυσης και δημιουργίας συνθηκών εικονικής πραγματικότητας…. Μόνο όταν αντιδράσετε στην όποια παραπληροφόρηση ως συνειδητοί πολίτες που σκέφτονται και γνωρίζουν …
    ΣΗΜ: ΒΕΒΑΙΑ Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΕΩΝ ΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΜΟΝΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΑΝ ΘΑ ΕΙΣΑΧΘΕΙΤΕ ή ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ …ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΡΕΙΤΕ ΟΣΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΑΣ ΕΜΕΙΝΕ …ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΤΕ ΝΑ ΧΑΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ …. ΟΜΩΣ ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕΤΡΩΝΤΑΣ ΤΑ ΑΣΤΡΑ …. ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ? ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΠΟΤΕ και γι΄ αυτό ευτυχείς μέσα στη δυστυχία τους….

    ReplyDelete
  10. Anonymous1:46 pm

    σωστόοοος ο/η 12:23 μμ είπαμε και είπατε κύριε υφυπουργέ... περί διαγωνισμού πρόκειται και όχι για εξετάσεις.... και με άποψη για την παιδεία!!!!!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  11. Αγαπητέ Κε Πανάρετε,
    πληροφορήθηκα από τα ΜΜΕ για την πρόθεση του υπουργείου να ξεκινήσει το διάλογο για τις αλλαγές σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ με την εκδήλωση της 26/9/2010.
    Σε αυτή θα παρασιτούν [ κατά τα ΜΜΕ] φορείς [ΠΟΣΔΕΠ/ΟΣΕΠ], πρυτάνεις και πρόεδροι.
    Εκτιμώ ότι θα ήταν πάρα πολύ σημαντικό εάν δινόταν η ευκαιρία και σε μέλη ΔΕΠ/ΕΠ αλλά και Ελλήνων επιστημόνων του εξωτερικού [ με άποψη για την εκπαιδευτική μας πραγματικότητα] να παρασιτούν.

    Πιστεύω ότι αυτό θα έδινε ένα μήνυμα ότι το ΥΠΕΠΘ είναι ενεργά ανοικτό σε όλες τις απόψεις σε ένα πραγματικό Δημοκρατικό διάλογο.
    Παράλληλα θα ενεργοποιούσε, εν τις πραγμασι, ζωντανές δυνάμεις των Ελληνικών ΑΕΙ/ΤΕΙ που ασφυκτιούν στο διάλογο μόνο με φορείς και πρυτάνεις. Ξέρετε τη διοικητική πραγματικότητα ...καταλαβαίνετε σε τι αναφέρομαι.

    Επίσης η πρόσκληση Ελλήνων πανεπιστημιακών του εξωτερικού θα έδινε στο εγχείρημα δυναμική και θα ξεφεύγει από τη γνώριμη μιζέρια που προκύπτει συνήθως με ανταλλαγές απόψεων με διοικήσεις Ελληνικών ΑΕΙ.

    Ελπίζω να μη σας κούρασα.

    Φιλικα

    ReplyDelete