Εφυγε χθες από την ζωή ο μαθηματικός Β. Ραυτόπουλος σε ηλικία 85 ετών.
Ηταν καθηγητής μου για κάποια χρόνια στο Γυμνάσιο Κυθήρων στις αρχές της δεκαετίας του 60.
Κύρια χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του, ήταν η αγάπη του για τα μαθηματικά, η έμφαση στην κατανόηση και την εμπέδωση της ύλης και στην κομψή και ακριβή διατύπωση της λύσης των προβλημάτων από τους μαθητές, η εμμονή του στην αξιοκρατία και στην εξάλειψη των εξαιρέσεων και των προνομίων, η αυστηρότητα και η προοδευτική αντίληψη (πράγμα δύσκολο για την εποχή)και το άμεπμτο ήθος του. Αγνούσε την φθορά από τις συγκρούσεις (και με την άρχουσα τάξη της τοπικής κοινωνίας) όταν επρόκειτο για προάσπιση αρχών και, όπως είναι φυσικό για τέτοιους χαρακτήρες, οι συγκρούσεις δεν ήταν λίγες.
Γνήσιος Πειραιώτης, δεν δεχόταν κουβέντα για τον Ολυμπιακό, πάντα όμως με ένα μειδίαμα στο πρόσωπο, ιδίως όταν η αντιλογία προερχόταν από τους μαθητές του.
Θα τον θυμάμαι.
Tuesday, August 03, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
Πίσω από σπουδαίους ανθρώπους υπάρχουν σπουδαίοι δάσκαλοι - εντός κι εκτός εκπαιδευτικού συστήματος.
ReplyDeleteΘα παλέψετε λοιπόν να αναδείξετε το τόσο δύσκολο και τόσο πενιχρά αμοιβόμενο έργο μας και να στηρίξετε τις δυνατότητες μας εμάς των ελλήνων εκπαιδευτικών ή θα αφήνετε τα ορνια -εντός και εκτός Υπουργείου- να μας λοιδωρούν και να μας κατασπαράζουν;
ReplyDeleteΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!! ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ!!!
ReplyDelete" Μείωση του ορίου απουσιών στο Λύκειο [ γιατί όχι και στο γυμνάσιο… ] και τέρμα στα πλαστά ιατρικά πιστοποιητικά ανακοίνωσε η Υπ. Παιδείας"
Πάντως εγώ όταν ήρθε γονιός και με ρώτησε ποιες μέρες έλειπε το παιδί του για να δικαιολογήσει τις απουσίες του, του είπα ότι δεν γνωρίζω... και ότι θα του πω μόνο για να ελέγξει το παιδί του ... και ότι αυτές οι απουσίες ΔΕΝ πρόκειται ποτέ να δικαιολογηθούν...
.... με κοίταξε υποτιμητικά … λίγο που δεν με έβρισε που πήρε άδεια από τη δουλειά του για να έρθει στο σχολείο και να απαιτήσει να δικαιολογήσει απουσίες του παιδιού του που δεν γνώριζε [ούτε το παιδάκι του θυμόταν!!!]… και μετά πήγε στη Διεύθυνση της Σχολικής Μονάδας … και μετά ο Σύλλογος δικαιολόγησε τις απουσίες…
Πήγα στον Προϊστάμενο του Γραφείου ΔΕ και στην Διευθύντρια της Διεύθυνσης ΔΕ και μου είπαν «τι το ψάχνεις τώρα»!!!
ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΟΥΝ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Μετά ήρθε η πρωτομαγιά …. ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ΛΥΚΕΙΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ… ξέρετε τι ωραία ήταν…. Όλοι ήταν ευτυχισμένοι… ΚΑΤΑΝΤΙΑ.
ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ …. ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ η ΔΙΚΑΙΩΣΗ του ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ όπως τότε χαρακτηρίστηκε ο σχολιάζων … και γελούσαν όλοι για τη στάση του … όλοι μα όλοι…. δεν σας λέω ψέματα….ΜΑΡΤΥΣ ΜΟΥ Ο ΜΕΓΑΛΟΔΥΝΑΜΟΣ [για όσους πιστεύουν….. και για όσους δεν πιστεύουν]
O μαθηματικός σας είναι ένα δείγμα-επαλήθευση του κανόνα που λέει ότι οι άνθρωποι έχουν σταθερά μεγαλύτερη αξία και σημασία από τα "θεσμικά πλαίσια".
ReplyDeleteΚΑΙ Ο ΜΠΙΝΑΡΔΟΠΟΥΛΟΣ ΗΤΑΝ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΣΤΟ 19ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ, ΕΚΕΙ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΑΧΑΡΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ 1967-1973.
ReplyDeleteΤΟΤΕ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΤΟΥ ΠΡΑΚΤΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ 6ης ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΟΥ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΑΝ ΤΟ 1973 ΠΕΤΥΧΑΝ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ [τότε που οι υποψήφιοι ήταν 120.000 και οι εισακτέοι 20.000, τότε που εισακτέος στο ΕΜΠ και το Φυσικό μπορεί να έπαιρνε βαθμολογίες κάτω από τη βάση , εξεταζόμενος όμως σε θέματα τέτοιας δυσκολίας που σήμερα θα γινότανε επανάσταση αν έμπαιναν στις Γενικές Εξετάσεις]
ΟΛΟΙ ΤΟΝ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΜΑΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΠΟΥ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ,ΣΧΟΛΙΑΖΕ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΟ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΧΑΝΑΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΜΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ, ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΜΑΘΑΜΕ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΜΕ «ΑΝΑΡΡΩΤΙΚΗ» ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ……..
Θα πρότεινα η Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία να ζητήσει στοιχεία με ανοικτή επιστολή για καθηγητές /καθηγήτριες που άφησαν το στίγμα του πραγματικού δασκάλου περνώντας από την εκπαίδευση για να τους τιμήσει. Θα μπορούσατε και σεις ως μαθηματικός κύριε υφυπουργέ να βοηθήσετε σε αυτή την κατεύθυνση
Εμείς τα παιδιά, τα σπασικλάκια εκείνης της εποχής τους θυμόμαστε τους καθηγητές μας με αγάπη αν και μας είχαν ταράξει στη «φάπα» επειδή δεν λύναμε 100 ασκήσεις την ημέρα, επειδή δεν διαβάζαμε ειδικά βιβλία για τις ακολουθίες, τα ολοκληρώματα, τη στερεομετρία , όλα τα βιβλία του Τόγκα, του Κανέλλου, του Ντάνη και τόσων άλλων . Τότε που η ύλη ήταν πολύ «λιγότερη» από σήμερα , γιατί τότε η εξεταζόμενη ύλη ήταν το οτιδήποτε περιλαμβανόταν κάτω από γενικούς τίτλους κεφαλαίων .
Τότε που εμείς του πρακτικού έπρεπε να γνωρίζουμε άριστα Αρχαία Ελληνικά για να γράψουμε έκθεση , αφού τις περισσότερες φορές το θέμα έκθεσης ήταν κάποιο αρχαίο ρητό το οποίο αν δεν το μετέφραζες σωστά έπαιρνες ένα στρογγυλό μηδενικό με άριστα το σαράντα. Τότε που το 19Ο Γυμνάσιο έβγαζε τρεις Αριστούχους τον Λάκη, τον Μάκη [σήμερα καθηγητές πανεπιστήμίου] και τον Γιώργο . Τότε που οι Αριστούχοι σε όλη την Ελλάδα ήταν 1000-1500 άτομα και όχι οι μερικές δεκάδες χιλιάδες του σήμερα .
Δεν ξέρω αν το εκπαιδευτικό σύστημα τότε ήταν καλύτερο πάντως για ένα είμαι σήμερα σίγουρος, ότι για να περάσεις σε μια σχολή έπρεπε να έχεις κατανοήσει με κριτικό τρόπο την ύλη.
Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σήμερα θέλουμε να παρουσιάζουμε μια εικονική πραγματικότητα για «αχανή ύλη» και την ελαχιστοποιούμε γιατί τα παιδιά θα πρέπει δήθεν να εμβαθύνουν.
Πάντως το κακό εκπαιδευτικό σύστημα εκείνης της εποχής δεν έβγαζε αγεωγράφητους και ανιστόρητους πολίτες .
Πάντως την εποχή εκείνη είχε εισαχθεί στα πρακτικά τμήματα η χρήση του πολλαπλού βιβλίου . Η φυσική διδασκόταν από τα βιβλία των Περιστεράκη, Μάζη , Αλεξόπουλου . Η χημεία από τα βιβλία των Παπαγεωργίου, Μανωλικίδη και Σερμπέτη . Ήταν τα βιβλία τα πανεπιστημιακά που είχαν προσαρμοστεί από τους συγγραφείς τους για τις ανάγκες των γυμνασιακών τότε σπουδών Ήταν τόμοι χιλιάδων σελίδων …..
Αυτά, γιατί όποιος σχολιάζει σε αυτό το πνεύμα , μάλλον είναι εκτός της κουλτούρας των «σύγχρονων» εφαρμοζόμενων παιδαγωγικών μεθόδων που έχουν οδηγήσει σε αυτό το επίπεδο που όλοι κριτικάρουν αλλά στρουθοκαμηλίζοντες προσπαθούν να αποδώσουν τις ευθύνες σε λάθος κατεύθυνση. Είναι εκείνοι που είναι οπαδοί της ελάχιστης προσπάθειας.
Είναι εκείνοι οι οποίοι μετέτρεψαν το σχολείο σε πάρκινγκ μαθητών όπου κανένας δεν απορρίπτεται και εκείνοι οι οποίοι μετέτρεψαν το φροντιστήριο της παραπαιδείας σε κέντρο «παροχής» εκπαίδευσης «κονσέρβα» για την «επιτυχή» εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση …..
Αν λοιπόν θυμηθούμε και τιμήσουμε τους «παλαιομοδίτες» καθηγητές μας εκείνης της εποχής που εμείς αγαπήσαμε και τους νοσταλγούμε ίσως προσεγγίσουμε με μεγαλύτερη αξιοπιστία τα προβλήματα του εκπαιδευτικού μας συστήματος σήμερα …. Ίσως...
Ο Γιώργος