Οι Πρυτάνεις και ο νόμος για τα Πανεπιστήμια

Tweet

Η Καθημερινή δημοσιεύει σήμερα τις βασικές αλλαγές στον νέο νόμο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση που προτείνουν οι πρυτάνεις.

Οι αλλαγές αυτές είναι:

1. Αποσύνδεση της αξιολόγησης από τον τετραετή προγραμματισμό (Σύμφωνα με την εφημερίδα, από τα 475 τμήματα ΑΕΙ μόλις τα 104 έχουν προχωρήσει σε εσωτερική αξιολόγηση).
2. Μείωση του αριθμού των εξωτερικών κριτών στα εκλεκτορικά σώματα για την εκλογή ή την εξέλιξη πανεπιστημιακών.
3. Υιοθέτηση κυρώσεων για τις περιπτώσεις που κάποιοι διακόπτουν συνεδριάσεις συλλογικών οργάνων, όπως της συνέλευσης τμήματος και της Συγκλήτου.
4. Επιστροφή σ' ένα μικρότερο εκλεκτορικό σώμα όσον αφορά τους φοιτητές για εκλογές πρυτάνεων κλπ κάτι που, σύμφωνα με την εφημερίδα, θα ικανοποιήσει όλες τις φοιτητικές παρατάξεις.
5. Δυνατότητα οι πρυτάνεις να κάνουν και δεύτερη συνεχή θητεία (κάτι που απαγορεύεται).

Υπήρχαν αρκετοί που υποστήριζαν ότι, αν και ο νόμος δεν είναι ικανοποιητικός, έχει πολλά θετικά σημεία. Τα παραπάνω ήταν ακριβώς τα σημεία εκείνα που θεωρούσαν θετικά.
Η γνώμη μου ήταν ότι ο νόμος αυτός δεν θα εφαρμοστεί. Η άποψη αυτή στηριζόταν στην εμπειρία μου. Επιμένω ότι αν δεν δοθεί πλήρης αυτοτέλεια στα πανεπιστήμια που να συνδυάζεται με ουσιαστική αξιολόγηση δεν πρόκειται να ξεφύγουμε από το τέλμα.

Οσο αφορά τις παραπάνω προτάσεις:
1. Η αξιολόγηση δεν έχει έννοια αν δεν υπάρχει πλήρης αυτοτέλεια.
2. Το θέμα των διαδικασιών εκλογής καθηγητών έπρεπε να είναι εσωτερικό θέμα των πανεπιστημίων και ταυτόχρονα, στοιχείο της αξιολόγησης τους.
3. Και οι κυρώσεις θα έπρεπε να είναι θέμα των εσωτερικών κανονισμών. Αλλωστε, και σε τόσα άλλα θέματα που ο νόμος προβλέπει κυρώσεις (π.χ. αντιγραφή στις εξετάσεις), πόσες φορές εφαρμόστηκε;
4. Η αδυναμία εφαρμογής των διατάξεων για καθολική συμμετοχή των φοιτητών αποτελεί ενδειξη της ισχύος των παρατάξεων και του προβλήματος που οι πρυτάνεις βλέπουν να έρχεται το καλοκαίρι, όταν θα πρέπε να γίνουν πολλές εκλογές διοικητικών οργάνων.
5. Η δυνατότητα περισσοτέρων θητειών ήταν πάντοται αίτημα των πρυτάνεων εδώ και 20 χρόνια (Θυμάμαι να τίθεται το αίτημα αυτό κατά την πρώτη μου θητεία ως ΓΓ του ΥΠΕΠΘ την περίοδο 88-89 όταν οι πρώτοι πρυτάνεις που είχαν εκλεγεί με τον νόμο 1268/82 και συμπλήρωναν δύο θητείες, δεν μπορούσαν να επανεκλεγούν. Το ίδιο είχε γίνει και το 1996 όταν η άρνησή μας για δυνατότητα τρίτης θητείας οδήγησε τους ενδιαφερόμενους σε ανοικτό πόλεμο εναντίον της ηγεσίας του ΥΠΕΘ).
Οταν δεν υπάρχουν μετρήσιμοι στόχοι αξιολόγησης των διοικήσεων των πανεπιστημίων, οι πελατειακές σχέσεις που διαμορφώνουν οι πρυτάνεις με τις φοιτητικές παρατάξεις, τους υπαλλήλους και με τους συναδέλφους τους αποτελεί ισχυρό στοιχείο δημοφιλίας και επιθυμίας τους για συνέχιση ενασχόλησης με τα την διοίκηση.