Η πρόταση Παπανδρέου αναφέρεται στην ανάγκη να εξετασθεί ο τρόπος διοίκησης των πανεπιστημίων από μια νέα οπτική γωνία. Το να μιλάμε για την συμμετοχή των φοιτητών μέσω εκπροσώπων ή με καθολική ψηφοφορία έχει μικρή σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι τα προσόντα αυτών που θέλουν να διοικήσουν το πανεπιστήμιο και η προέλευσή τους.
Χωρίς αλλαγή στον τομέα αυτό όλα τα άλλα είναι χαμένη υπόθεση. Ούτε ο τετραετής προγραμματισμός ούτε ο καθορισμός των εισακτέων από τα πανεπιστήμια θα λειτουργήσουν με τα σημερινά σχήματα.
Υπάρχουν πολλά διαφορετικά και επιτυχή πρότυπα διεθνώς. Η πρωτοτυπία της προτάσεως Παπανδρέου έγκειται στο ότι με αυτήν δεν θα επιβληθεί ένα από αυτά από την πολιτεία στα πανεπιστήμια. Θα τους επιτραπεί να διαλέξουν εκείνα και να προτείνουν στην κυβέρνηση. Το να πειραματιζόμαστε όμως με παραλλαγές της υφισταμένης κατάστασης είναι μάλλον χαμένος χρόνος.
Δυστυχώς, η κυβέρνηση, αφήνει μια μεγάλη ευκαιρία να πάει χαμένη. Και αρκείται να ικανοποιείται προβάλλοντας τους ισχυρισμούς ότι το ΠΑΣΟΚ την αντιγράφει.
Wednesday, February 28, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
Σαν ιδέα δεν ακούγεται άσχημα, αλλά σίγουρα γνωρίζετε κ. Πανάρετο, πόσες καταχρήσεις ευνοϊκών ρυθμίσεων γίνονταν και γίνονται. Και πώς θα μπορέσει μια διοίκηση να κρατήσει κάποια αυστηρή γραμμή οργάνωσης, όταν η άλλη χαρίζεται; Τα έχουμε ζήσει εν Ελλάδι (και λόγω ηλικίας) πάμπολλες φορές, αλλά δεν τα γνωρίζαμε από το εξωτερικό!
ReplyDeleteΓράφει ένας τέως πρύτανης ότι κάποιος συγκλητικός του αντέτεινε, όταν πρότεινε ο πρύτανης να διώξουν τα τσαντήρια των σκηνιτών τσιγγάνων που είχαν στρατοπεδεύσει στο χώρο του πανεπιστημίου, ότι έπρεπε να αφεθούν ήσυχοι, γιατί ήταν προσφορά του πανεπιστημίου σε μια καταπιεσμένη ομάδα πολιτών.
Πώς θα αντιμετωπίσετε τους λαϊκισμούς εν όψει των επόμενων πρυτανικών εκλογών;
Σ.Φρ.