Η πρόταση για την καθιέρωση μερίσματος σε κάθε φοιτητή δεν έχει γίνει απόλυτα κατανοητή και έχει απλώς συνδεθεί με την σχετική άποψη του M. Friedman. Η απλούστευση αυτή αγνοεί τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχει το εκπαιδευτικό σύστημα στην χώρα μας. Θα προσπαθήσω να το εξηγήσω.
Το πρόβλημα:
1.Στην χώρα μας, βραχνάς όλων των οικογενειών είναι το κόστος του φροντιστηρίου. Επί πλέον, το «κέρδος» από το φροντιστήριο είναι η βελτίωση της τεχνικής αντιμετώπισης των εξετάσεων και όχι η ουσιαστική γνώση.
2. Ο αριθμός των θέσεων που είναι διαθέσιμες στους φοιτητές στα αντικείμενα μεγάλης ζήτησης είναι περιορισμένες. Τα πανεπιστήμια δεν έχουν κίνητρα να προσπαθήσουν να ικανοποιήσουν αυτή την ζήτηση. (Αντίθετα, έχουν κίνητρα να δημιουργούν νέα τμήματα με ανύπαρκτη απήχηση στην αγορά εργασίας).
3. Ο νέος (ο μαθητής), δεν έχει ουσιαστικά ελευθερία επιλογής. Είναι υποχρεωμένος να πάει στο τμήμα που «μπήκε», ανεξάρτητα αν του αρέσει ή όχι. Αν δεν του αρέσει, θα πρέπει να ξαναδώσει εξετάσεις με νέα φροντιστήρια, κόστος για την οικογένειά του και την οικονομία.
Η λύση:
Με το μέρισμα στον φοιτητή επιτυγχάνονται το εξής:
1. Ο φοιτητής, έχοντας την δυνατότητα να επιλέξει, θα εξαρτάται λιγότερο από το φροντιστήριο. Αν η απόδοσή του δεν είναι ικανοποιητική για τις πρώτες του επιλογές, θα πάει σε ένα άλλο παρεμφερές αντικείμενο και έτσι ο χρόνο του θα είναι παραγωγικός και όχι χαμένος, χωρίς πρόσθετο κόστος στην οικογένειά του για επανάληψη των φροντιστηρίων. Αυτό, σε συνδυασμό με την δυνατότητα κινητικότητας από ίδρυμα σε ίδρυμα, θα του επιτρέψει σε μια μελλοντική στιγμή να μετακινηθεί στην αρχική του επιλογή, εφόσον εν τω μεταξύ αποκτήσει τα προσόντα που το πανεπιστήμιο απαιτεί, χωρίς να χρειάζεται να δοκιμάσει πάλι την «ρουλέτα» των εξετάσεων.
2. Οι θέσεις στα αντικείμενα μεγάλης ζήτησης θα αυξηθούν, όχι με υπουργική απόφαση αλλά με επιλογή των ίδιων των πανεπιστημίων γιατί τα πανεπιστήμια θα έχουν κίνητρα γι’ αυτό.
3. Το σύστημα θα γίνει ποιό ορθολογικό, αφού τα χρήματα που διαθέτει το κράτος θα διατίθενται με κριτήριο τις επιλογές των ίδιων των ενδιαφερομένων.
Monday, February 26, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Aυτο που προτεινετε, δηλαδη να εισαγεται ο φοιτητης στα πανεπιστημια και να του επιτρεπεται η κινητικοτητα σε παρεμφερη τμηματα, ειναι απολυτως λογικο. Ομως για να εφαρμοστει στην Ελλαδα απαιτει εξαρχης μια πολυ μεγαλη επενδυση του κρατους στα Πανεπιστημια, καμια σχεση με τις τωρινες δαπανες για την Παιδεια και την υποχρηματοδοτηση, ωστε να αποκτησουν ολα τα ιδρυματα ολες τις σχολες και σε μια ενιαια πανεπιστημιουπολη.
ReplyDeleteΣημερα στην Ελλαδα, στα περιφερειακα πανεπιστημια πρωτον δε υπαρχουν ολες οι σχολες ωστε να μπορουμε να μιλαμε ευκολα για κινητικοτητα. δευτερον, εχουμε το μοναδικο φαινομενο οι σχολες ενος πανεπιστημιου να ειναι διασκορπισμενες σε διαφορετικες πολεις.
Για να εφαρμοστει η προταση σας, την οποια θεωρω πολυ σωστη, πρεπει το κρατος να κανει μια τεραστια χρηματικη επενδυση και τα πανεπιστημια, κυριως της περιφερειας να αναδιοργανωθουν και να αποκτησουν ολες τις σχολες.
Με αυτο τον τροπο θα αντιμετωπιστει και το ζητημα της ελλειψης θεσεων αφου θα δημιουργηθουν σχολες σε ολα τα ιδρυματα. Και ετσι θα αποκτησει νοημα και ο ανταγωνισμος μεταξυ των ιδυματων.
Η μετακινηση απο ιδρυμα σε ιδρυμα ειναι ασχεδον αδυνατη στην Ελλαδα, αντιθετα μαλλον θα μετακινουνται μαλλον ολοι προς τα πανεπιστημια Αθηνας και Θεσσαλονικης και παλι σε βαρος των αλλων ιδρυματων.
Τελος, αν θελετε και εχετε χρονο σας προτεινω και λογω της εμπειριας σας σε θεματα Παιδειας να συμμετεχετε σε ενα διαλογο που εχουμε ξεκινησει για την τριτοβαθμια εκπαιδευση στο http://fiveideas.blogspot.com, αν μπορειτε να κωδικοποιησετε και να μας εκθεσετε σε 5 σημεια τις προτασεις σας γι' αυτο.