Συνέντευξη στον Βήμα Fm (30/8/11)

Tweet

(Α. Περδικάρης & Α. Ράβανος)

Δ: ... Τι έχει συμβεί ακριβώς λοιπόν; Γιατί ξεκίνησε αυτή η συζήτηση εχθές που αφορά βασικά την κατάργηση των μετεγγραφών και το νέο σύστημα, το οποίο επέτρεψε σε παιδιά πολύτεκνων οικογενειών να εισαχθούν σε σχολές με βαθμολογίες, σε κάποιες υπερβολικές περιπτώσεις ακόμη και δύο, τρία όταν άλλοι στις ίδιες σχολές έμπαιναν με δεκαεπτά και δεκαοκτώ.

ΙΠ: Τα θέματα που αφορούν την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και ο σωστός τρόπος αντιμετώπισης τους προφέρεται πάντα για εύκολα σχόλια. Πολλές φορές διατυπώνονται κρίσεις με επιπόλαιο τρόπο χωρίς να γίνεται εμβάθυνση στην ουσία των θεμάτων. Και η αντιμετώπιση των θεμάτων στην ουσία τους δεν βοηθά πάντα στις εντυπώσεις.

Να έρθουμε στην ουσία του ερωτήματός σας. Με τις μετεγγραφές τι είχαμε; Είχαμε τμήματα με προκαθορισμένο αριθμό εισακτέων, ας πούμε 80, οι οποίοι είχαν μία βαθμολογία λόγου χάρη πάνω από 17 και είχαμε έναν ανεξέλεγκτο, τονίζω τον όρο ανεξέλεγκτο, αριθμό μετεγγραφομένων φοιτητών οι οποίοι είχαν περάσει σε κάποια άλλη αντίστοιχη σχολή με πολύ χαμηλότερη βαθμολογία. Είχαν παρουσιαστεί φαινόμενα όπου οι εισακτέοι όπως σας είπα ήταν 80 και οι μετεγγραφόμενοι ήταν 150. Αυτό τι σήμαινε; Σήμαινε ότι όταν αυτοί πήγαιναν στο τμήμα, τον Γενάρη περίπου που έπαιρναν τη μετεγγραφή, ο μεγάλος όγκος των φοιτητών δεν ήταν αυτός που είχε πετύχει με βάση τη γενική σειρά, αλλά αυτοί που είχαν πετύχει μετεγγραφή και σαφώς χαμηλότερες βαθμολογίες. Με το νέο σύστημα, έχουμε πράγματι παιδιά τα οποία μπαίνουν με χαμηλή βαθμολογία χαμηλότερη ή σε ορισμένες περιπτώσεις σημαντικά χαμηλότερη από του τελευταίου εισαχθέντος με τη γενική σειρά, όμως αυτοί είναι ένας ή δύο και αυτοί δεν πρόκειται να επηρεάσουν την εκπαιδευτική διαδικασία.

Μπορεί να πει κανείς, γιατί να μπαίνουν αυτοί; Γιατί όταν το Κράτος επιλέγει μία ευνοϊκή μεταχείριση συγκεκριμένων κατηγοριών πολιτών όπως είναι οι οικογένειες πολυτέκνων, οι οικογένειες τριτέκνων, οι μουσουλμάνοι. Η επιλογή αυτή σημαίνει ότι σε αυτούς τους συγκεκριμένους πολίτες επιτρέπεται να εισαχθούν στα πανεπιστήμια με χαμηλότερη απόδοση από τους υπόλοιπους διαγωνιζόμενους.

Δ: Άρα θα πρέπει να καταργηθούν λέτε όλες αυτές οι προϋποθέσεις σε όλα τα επίπεδα και πέραν της Παιδείας;

ΙΠ: Δεν λέω αυτό. Λέω ότι το Κράτος, η Πολιτεία πρέπει να κάνει μία επιλογή. Αν θέλει τις θετικές διακρίσεις, που νομίζω ότι είναι στοιχείο κάθε δημοκρατικής και εξελιγμένης κοινωνίας, τότε θα πρέπει να περιμένει και να αποδέχεται τις «αδικίες» που δημιουργούνται. Γιατί είναι φυσικό, αν υποθέσουμε ότι με τη γενική σειρά μπήκαν κάποιοι με 17 και κάποιος μπήκε με τις ειδικές κατηγορίες με 5, αυτός που είχε 16,9 και έμεινε έξω να διαμαρτύρεται. Όμως, επιμένω σε αυτό, είναι επιλογή του Κράτους. Εάν το Κράτος θέλει να μην έχει τέτοιες «αδικίες», πρέπει να πει ότι δεν θα μεταχειρίζεται ευνοϊκά τις ειδικές κατηγορίες.

Δ: Δεν πρέπει να εξαλείψουμε αυτή την αδικία όμως; Γιατί νομίζω είναι άδικο κάποιος να μπαίνει βλέπω με 4,62 στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ και κάποιος άλλος να θέλει 18,95. Δηλαδή, δεν το βρίσκετε παράλογο;

ΙΠ: Επιμένω στην άποψή μου, η οποία δεν είναι εύκολη σε πρώτη ανάγνωση. Από τη στιγμή που το Κράτος θέλει να παρέχει μία ευνοϊκή μεταχείριση, μία ειδική μεταχείριση, αυτές τις αδικίες θα τις βλέπουμε σε μεγαλύτερη ή μικρότερη έκταση. Και ξέρετε κάτι, παρατηρείται ή σχολιάζεται φέτος αυτό το γεγονός, όταν εδώ και δεκαέξι χρόνια έχουμε παρόμοιες περιπτώσεις.

Δ: Δεν θα διαφωνήσω, σε αυτό έχετε απόλυτο δίκιο.

ΙΠ: Εσείς τώρα μου θέτετε ένα άλλο ερώτημα, εγώ ουσιαστικά απαντώ στην κριτική πως έχει γίνει γκάφα ή ότι υπάρχουν αδικίες.

Δ: Όχι για γκάφα εμείς δεν μιλήσαμε, εμείς για αδικίες μιλήσαμε. Για γκάφα δεν το είπαμε εμείς.

ΙΠ: Το έχουν πει άλλοι, έχετε δίκιο, εσείς μιλήσατε για αδικίες. Αυτό όμως το θέμα δεν αναφέρεται στον συγκεκριμένο τρόπο που επελέγη φέτος για να ευνοηθούν αυτές οι ομάδες. Αναφέρεται σε μία γενικότερη προσέγγιση του Κράτους να παρέχει ευνοϊκή μεταχείριση. Και ρωτάτε εμένα όταν ξέρετε ότι το Σύνταγμα έχει επιβάλει, -όχι επιτρέψει, επιβάλει- ειδική μεταχείριση για τους πολύτεκνους.

Δ: Ναι, αλλά ταυτόχρονα μιλάει για την αποφυγή διακριτικών μεταχειρίσεων, δηλαδή για την ισότητα όλων και στην πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση εν προκειμένω και σε άλλα ζητήματα.

ΙΠ: Η ειδική μεταχείριση δεν συμβιβάζεται με την ισότητα ευκαιριών. Ή έχεις εδική μεταχείριση ή έχεις ισότητα ευκαιριών.

Δ: Άρα λοιπόν πρέπει να καταργήσουμε αυτή την ειδική μεταχείριση σε όλα τα επίπεδα, για να επανέλθω στο ερώτημα που σας διατύπωσα πριν;

ΙΠ: Η δική μου η γνώμη είναι πως όχι, αλλά αυτό δεν είναι θέμα δικής μου γνώμης. Εάν το Κράτος, εάν η Πολιτεία ή οι πολίτες, οι υπουργοί, οι βουλευτές κτλ θέλουν να εκλείψει αυτή η αδικία θα πρέπει να καταργήσουν αυτές τις διακρίσεις.

Δ: Λέτε δηλαδή ότι είναι και θέμα της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, σωστά;

ΙΠ: Δεν είναι η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας δεν διαμόρφωσε το Σύνταγμα. Το Σύνταγμα και τις προϋποθέσεις του Συντάγματος τα διαμόρφωσε η Βουλή. Νομίζω ότι το κρίσιμο ερώτημα ήταν και είναι, εάν θέλουμε να έχουμε διάκριση σε ειδικές κατηγορίες πολιτών. Και αυτή τη διάκριση δεν την έχουμε, επιμένω, μόνο στην εισαγωγή στα πανεπιστήμια. Την έχουμε στην φορολογική μεταχείριση πολιτών, την έχουμε και σε πολλές άλλες περιπτώσεις.

Δ: Ναι εντάξει, αυτό που λέτε είναι σωστό και νομίζω ότι το θέμα λύνεται με δύο τρόπους ή να υιοθετήσουμε αυτή τη διακριτική μεταχείριση και να πάψουμε να μιλάμε για αδικίες ή να καταργήσουμε τη διακριτική μεταχείριση σε όλα τα επίπεδα. Δεν νομίζω να υπάρχει μέση λύση δηλαδή σε αυτό, έτσι όπως το θέτετε.

ΙΠ: Έτσι είναι. Απλώς εγώ θέλω να επιμείνω στο εξής γιατί πολλές φορές φοβάμαι ότι η συζήτηση και ο διάλογος δεν τίθεται στη ρίζα του προβλήματος. Η ρίζα του προβλήματος δεν είναι αν φέτος μπήκε κάποιος με χαμηλή βαθμολογία, αυτό γινόταν επί 15 χρόνια.

Δ: Εσείς βρίσκετε κάποιον άλλον τρόπο, τον οποίο θα μπορούσατε να προτείνετε αν είχατε παραμείνει, ας πούμε, και στο Υπουργείο Παιδείας; Θα μπορούσατε να προτείνετε κάτι ώστε να αντιμετωπιστεί αυτό το φαινόμενο, να αντικατασταθεί αυτό το σύστημα;

ΙΠ: Υπάρχουν τρόποι. Αυτοί οι τρόποι όμως συνεπάγονται περιορισμό της ειδικής μεταχείρισης. Δηλαδή, θα υπάρχουν λιγότεροι ωφελημένοι. Θα μπορούσε για παράδειγμα να απαιτείται η βαθμολογία αυτών που εισάγονται με τις ειδικές κατηγορίες και τις ειδικές ρυθμίσεις να μην απέχει περισσότερο ας πούμε από 10% από την βαθμολογία του τελευταίου εισαχθέντος. Τότε όμως και πάλι θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι ότι θα μειωθούν πάρα πολύ αυτοί που ευνοούνται, οι πολύτεκνοι και οι τρίτεκνοι. Και ξέρετε γιατί το επισημαίνω; Παρατηρώ μία αντίφαση. Οι ίδιοι άνθρωποι που κάνουν τώρα κριτική για το ότι μπήκαν παιδιά με χαμηλές βαθμολογίες, τον Μάιο όταν έγινε αυτή η νομοθετική ρύθμιση, έκαναν κριτική ότι σφαγιάζονται οι πολύτεκνοι και οι τρίτεκνοι, ότι το Κράτος είναι ανάλγητο ή ότι περιορίζει ουσιαστικά τον αριθμό των παιδιών που θα κάνουν χρήση των ειδικών ρυθμίσεων, διότι καταργεί τις μετεγγραφές που ήταν ανεξέλεγκτες και προσδιορίζει συγκεκριμένο αριθμό.

Θα μπορούσε και με άλλον τρόπο να περιοριστεί αυτή η λεγόμενη αδικία. Θα μπορούσε να μειωθεί ο αριθμός των εισακτέων με τις ειδικές ρυθμίσεις σε κάθε τμήμα. Αν δείτε για παράδειγμα το τμήμα Φιλολογίας, που αναφέρεται σε πολλά μέσα σήμερα, οι πολύτεκνοι που εισήχθησαν με την ειδική ρύθμιση είναι 7. Από αυτούς ένας μόνο έχει χαμηλή βαθμολογία, οι άλλοι έχουν σχετικά ικανοποιητική απόδοση. Αν δηλαδή ο αριθμός των εισακτέων των πολυτέκνων στο συγκεκριμένο τμήμα ήταν 6 και όχι 7 δεν θα είχαμε παρατηρήσει αυτό το φαινόμενο. Δεν ξέρεις όμως εκ των προτέρων πως θα γράψουν τα παιδιά ή τις επιλογές που θα κάνουν.

Δ: Έτσι. Κύριε Πανάρετε επειδή πρέπει να κλείσουμε και αυτή τη συζήτηση θέλω να σας κάνω μία τελευταία ερώτηση λίγο διαφορετική. Πώς περνάτε την ώρα σας αυτή τη στιγμή που είστε εκτός Κυβέρνησης, πέρα από τα καθήκοντα σας στο πανεπιστήμιο; Παρακολουθείτε τα τεκταινόμενα μέσα στην Κυβέρνηση;

ΙΠ: Τα παρακολουθώ όπως κάθε πολίτης. Σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό νομίζω ότι όλοι οι πολίτες στην Ελλάδα παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στο δημόσιο βίο.

Δ: Ένα σχόλιο σας; Ή τι θα συμβουλεύατε τον Πρωθυπουργό κρίνοντας κατά που πηγαίνουν τα πράγματα;

ΙΠ: Ε τώρα να συμβουλεύσω δημόσια τον Πρωθυπουργό μέσω μίας ραδιοφωνικής συνέντευξης είναι λίγο άκομψο. Όποτε ο Πρωθυπουργός θέλει την γνώμη μου, τη ζητά και την έχει.

...