Δημοσιογράφος: Κυρίες και κύριοι, Δεύτερο μέρος της εκπομπής «Μην πυροβολείτε την πολιτική» και έχουμε τη χαρά στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής μας γραμμής να έχουμε τον Υφυπουργό Παιδείας, τον κ. Γιάννη Πανάρετο. Κύριε Υπουργέ γεια σας.
Υφυπουργός: Καλή σας μέρα και xρόνια σας πολλά.
Δημοσιογράφος: Χρόνια πολλά και καλά. Κύριε Υπουργέ να πάρω με αφορμή πρώτα - πρώτα να ξεκινήσουμε μάλλον, από κάτι που είδαμε σήμερα στις εφημερίδες, την επιστολή που έστειλε ο συνάδελφός σας, ο βουλευτής Μαγνησίας ο κ. Κώστας Καρτάλης, για την σοβαρή καθυστέρηση των προγραμμάτων «Θαλής» και «Αρχιμήδης», τον περιορισμό των κονδυλίων, των ερευνητικών δηλαδή, των ερευνητικών προγραμμάτων. Τον είχατε διαβεβαιώσει, αν καταλάβαμε καλά, στη Βουλή ότι θα διορθωθεί το πρόβλημα, αλλά καθυστερεί ακόμα.
Υφυπουργός: Αυτό που είχα πει στην Βουλή και αυτό που είχαμε πει με την Υπουργό στην Επιτροπή Έρευνας & Τεχνολογίας ήταν ότι όλες οι αξιολογήσεις βρίσκονται σε εξέλιξη σύμφωνα με τα χρονοδιαγράμματα που έχουν τεθεί και ότι οι αξιολογήσεις θα ολοκληρωθούν μέσα στο καλοκαίρι. Αυτό εξακολουθεί και ισχύει. Σε σχέση με τα ερευνητικά προγράμματα έχουν γίνει αρκετές συζητήσεις και μπορώ να σας πω μόνο περιληπτικά ίσως.
Δημοσιογράφος: Ναι, ναι περιληπτικά.
Υφυπουργός: Αν θέλετε, μπορώ και να επεκταθώ βέβαια…
Δημοσιογράφος: Όχι, όχι, περιληπτικά, για να πούμε και άλλα πράγματα.
Υφυπουργός: Έχουμε αλλάξει τελείως την κατάσταση για την έρευνα στην Ελλάδα, πώς αξιολογούνται τα προγράμματα. Μιλάμε για την διαφορά του χθες και του αύριο. Φύγαμε από το χθες και αλλάξαμε τα πάντα. Σήμερα, έχουμε ηλεκτρονικές υποβολές αιτήσεων, ηλεκτρονικές αξιολογήσεις, αξιολογήσεις από το εξωτερικό. Μπορώ να σας πω και δύο πράγματα για τα οποία αισθάνομαι ικανοποίηση. Το ένα, ότι υπάρχουν έλληνες επιστήμονες, και καθηγητές στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ που λένε «τώρα πια θα υποβάλλω προτάσεις γιατί ξέρω ότι οι αξιολογήσεις είναι αξιοκρατικές». Το δεύτερο, για το οποίο επίσης είμαι περήφανος, είναι ότι, για πρώτη φορά, η πολιτική ηγεσία μαθαίνει τα αποτελέσματα των αξιολογήσεων μαζί με όλους τους υπόλοιπους ενδιαφερόμενους.
Δημοσιογράφος: Είναι και τα δύο αυτά καλά που λέτε. Όμως εάν αυτή η διαδικασία οδηγήσει ή δεν είναι ίσως αυτή η διαδικασία, αν οδηγηθούμε σε πάρα πολύ μεγάλες καθυστερήσεις, ίσως τα αρνητικά ισοφαρίζουν τα θετικά τα οποία αναφέρατε.
Υφυπουργός: Θα σας πω, δύο πράγματα και εδώ. Το ένα είναι ότι ο χρόνος που θα απαιτηθεί για τις αξιολογήσεις, είναι περίπου ο χρόνος που απαιτείται σε όλες τις διεθνείς αξιολογήσεις για μεγάλα ερευνητικά προγράμματα. Για παράδειγμα, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας που αξιολόγησε τελευταία προτάσεις νέων ερευνητών χρειάστηκε περίπου ένα χρόνο. Τα δεύτερο που θα σας πω είναι ότι το Υπουργείο Παιδείας είχε να διαχειρισθεί ταυτόχρονα 7.000 προτάσεις για αξιολόγηση κάτι που ακόμα και στην Αμερική είναι δύσκολο να συμβεί, λόγω του κακού σχεδιασμού που είχε γίνει στο παρελθόν. Δεν έχει έννοια όμως να πάμε πίσω. Το τελευταίο που θα σας πω είναι το εξής: Ποια είναι η εναλλακτική; Η εναλλακτική είναι να μοιράσουμε τα χρήματα σε όλους όσους έχουν κάνει αίτηση, να πάρει δηλαδή κάθε ερευνητική ομάδα από 40 χιλ ευρώ.
Δημοσιογράφος: ακρίτως και αδιακρίτως… όχι, δεν είναι λύση αυτή, όχι, 100% δεν είναι λύση αυτή.
Υφυπουργός: Δεν υπάρχουν άλλες λύσεις. Μακάρι να υπήρχαν. Να προσθέσω και κάτι ακόμα. Πιστεύετε εσείς ότι θα υπήρχε άνθρωπος στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας που δεν θα ήθελε να τελειώσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα; Πιέζουμε τους αξιολογητές, γίνονται συνεχείς υπομνήσεις.
Δημοσιογράφος: Εντάξει τώρα μην το λέμε έτσι, ασφαλώς και δεν θα υπήρχε άνθρωπος, πολλές φορές από λάθη, από ολιγωρίες, γίνονται διάφορα.
Υφυπουργός: (γελώντας) Εκτός κι αν είναι θέμα ανικανότητας …
Δημοσιογράφος: (γελώντας) Όχι, όχι.. ο κ. Καρτάλης επισημαίνει πάντως τον κίνδυνο επιστημονικής μετανάστευσης στο εξωτερικό που μπορεί να φτάσει και τα δυο χιλιάδες άτομα, εάν δεν προωθηθεί.. αν δεν προωθηθούν τα προγράμματα αυτά και οι αντίστοιχες θέσεις εργασίας και γρήγορα μάλιστα.
Υφυπουργός: Ο κίνδυνος υπάρχει, όχι όμως λόγω της αξιολόγησης των προγραμμάτων. Το σημαντικό είναι αυτοί οι οποίοι θα αξιοποιηθούν σ’ αυτά τα προγράμματα να είναι οι καλύτεροι ερευνητές. Τα προγράμματα αυτά ξέρετε, δεν είναι προγράμματα ενίσχυσης της ανεργίας, είναι προγράμματα ανάδειξης των καλυτέρων επιστημόνων.
Δημοσιογράφος: Προφανώς, προφανώς. Απλώς υπάρχουν και αντίστοιχες θέσεις εργασίας, έτσι; Μην το ξεχνάμε αυτό!
Υφυπουργός: Βεβαίως.
Δημοσιογράφος: Υπάρχει ο κίνδυνος αυτός όπως λέτε και σεις. Επομένως, ας βιαστούμε όπως μπορούμε. Κύριε Υπουργέ, άλλη μια είδηση που ήρθε χθες, φρέσκια κι αυτή είδηση και αφορά αυτή την παρέμβαση που έκανε ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, ο κ. Μπουτάρης στο Πανεπιστήμιο εκεί με έτσι αιρετικές, ριζοσπαστικές να το πούμε θέσεις, θα τις είδατε υποθέτω έτσι;
Υφυπουργός: Τις είδα. Μπορώ να σας κάνω ένα γενικό σχόλιο και ένα ειδικό σχόλιο.
Δημοσιογράφος: Ναι, ναι, ναι. Παρακαλώ, παρακαλώ αυτό ήθελα.
Υφυπουργός: Το γενικό σχόλιο είναι ότι η χώρα μας χρειάζεται, πιστεύω, ανθρώπους με μη συμβατικές σκέψεις, δεν θα τις έλεγα αιρετικές. Έχουμε μπουχτίσει από την συμβατική σκέψη, έχουμε μπουχτίσει από τις συμβατικές προσεγγίσεις που μας έχουν οδηγήσει εδώ που έχουμε φτάσει. Άνθρωποι που έχουν το θάρρος της γνώμης τους και μάλιστα να την εκφράζουν δημόσια, πιστεύω ότι είναι χρήσιμοι. Αυτό είναι το ένα, για να έρθω και στην ουσία του θέματος.
Δημοσιογράφος: Αυτό είναι το επί της αρχής.
Υφυπουργός: Ναι, αυτό είναι το επί της αρχής. Ας μπούμε και στην ουσία του θέματος. Θεωρώ, πράγματι, ότι τα ελληνικά Πανεπιστήμια χρειάζονται μια δραστική αλλαγή τρόπου λειτουργίας και πορείας. Νομίζω ότι γνωρίζετε τις προτάσεις που έχει κάνει το Υπουργείο Παιδείας
Δημοσιογράφος: Ναι, απολύτως.
Υφυπουργός: Υπάρχουν και οι θέσεις που έχει διατυπώσει.
Δημοσιογράφος: Η επιτροπή σοφών.
Υφυπουργός: Η Διεθνής Επιτροπή.
Δημοσιογράφος: Η διορισμένη από σας ωστόσο, έτσι; Η ορισμένη μάλλον, από σας.
Υφυπουργός: Ναι η ορισμένη από μας. Θέλω να προσθέσω κάτι σ’ αυτό. Όταν έχεις εννιά ανθρώπους που διοικούν εννιά από τα καλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου, είναι δύσκολο να αμφισβητήσεις την γνώμη τους για το πώς μπορεί ένα πανεπιστήμιο να λειτουργεί με επιτυχία.
Δημοσιογράφος: Σύμφωνοι… το κύρος τους δεν αμφισβητείται
Υφυπουργός: Έτσι. Επομένως, (γελώντας) πώς θα τους ορίσουμε; με κλήρωση; ή θα αναθέσουμε στο IMF να τους επιλέξει;
Δημοσιογράφος: Όχι, εντάξει. Θέλω να πω όταν κανείς εξετάζει τις προτάσεις ή τις θέσεις τους να λάβει κι αυτό υπ’ όψη. Και σίγουρα, η παρέμβαση του Δημάρχου Μπουτάρη, βάζει πλάτη στις προσπάθειές σας. Θα’ λεγε κανείς ότι ταυτίζεται και με τις απόψεις της Επιτροπής και με τις δικές σας σε μεγάλο μέρος.
Υφυπουργός: Εγώ θα χαιρόμουν άνθρωποι σαν τον κ. Μπουτάρη να εμπλέκονταν στα συμβούλια διοίκησης των Πανεπιστημίων, όπως συμβαίνει σε όλον τον κόσμο. Άνθρωποι δηλαδή που έχουν άποψη, άνθρωποι που θέλουν να δουν το Πανεπιστήμιο στην περιοχή τους να πηγαίνει μπροστά και μπορούν να συμβάλλουν σ’ αυτό, όχι με απόλυτες ή με δογματικές απόψεις, αλλά με τεκμηριωμένες και καλά διατυπωμένες θέσεις.
Δημοσιογράφος: Καλό θα ήταν. Απλώς ο άνθρωπος Δήμαρχος είναι, έχει πάρα πολλά εκεί πάνω να κάνει, δεν ξέρω αν μπορεί να μετάσχει και στην διοίκηση του Πανεπιστημίου..
Υφυπουργός: Είπα άνθρωποι όπως τον κ. Μπουτάρη, δεν αναφέρομαι συγκεκριμένα σ’ εκείνον.
Δημοσιογράφος: Μάλιστα. Βεβαίως καταλαβαίνετε ότι θα ξεσηκώσει θύελλες η παρέμβασή του αυτή, έτσι; Το καταλαβαίνετε και το καταλαβαίνει και ο ίδιος, αλλά εντάξει, απ’ ό,τι ξέρουμε δεν τα πολυλογαριάζει αυτά ο κύριος Μπουτάρης.
Υφυπουργός: Ναι, ενδεχομένως παρόμοιες αντιδράσεις να προκαλέσει και η δική μου η τοποθέτηση σήμερα (γελώντας).
Δημοσιογράφος: Ε, η δική σας είναι πιο αναμενόμενη, θα μου επιτρέψετε να πω.
Υφυπουργός: (γελώντας) Εντάξει.
Δημοσιογράφος: Εν πάση περιπτώσει. Είδα ότι χθες απαντήσατε λεπτομερώς σε ραδιοφωνική συνέντευξη και σε συνάδελφό μου για την ιστορία των μετεγγραφών που είναι βεβαίως ένα θέμα που συζητείται πάρα πολύ. Πάντως δεν θ’ αρνηθείτε παρ’ όλα αυτά - γι’ αυτό δεν θα μείνουμε εμείς σε λεπτομέρειες- δεν θ’ αρνηθείτε ότι περιορίζονται οι μετεγγραφές, εξορθολογίζονται ίσως; Μπορεί. Αλλά πάντως περιορίζονται και θα ναι πολλοί αυτοί, ειδικά των ειδικών κατηγοριών και ομάδων, οι οποίοι δεν θα έχουν την άνεση που είχαν ως τώρα να τακτοποιηθούν τα παιδιά τους.
Υφυπουργός: Ναι, το λέτε με πολύ ωραίο τρόπο πρέπει να σας πω.
Δημοσιογράφος: (γελώντας) Διπλωματικό..
Υφυπουργός: (γελώντας επίσης) Ναι, το είπατε με πολύ κομψό τρόπο. Αναρωτιέμαι στην συζήτησή μας ποιος είναι ο πολιτικός ... Ο εξορθολογισμός νομίζω ότι είναι ο όρος που εκφράζει την ουσία, γιατί δεν θα υπάρξουν μειώσεις. Δεν θα ελαττωθεί δηλαδή ο αριθμός των ατόμων εκείνων ή των οικογενειών που θα εξυπηρετηθούν όπως εξυπηρετούνταν στο παρελθόν. Αυτό που θα υπάρξει όμως, είναι μια πιο αξιοκρατική διαδικασία όπου, ναι μεν τα παιδιά των οικογενειών που δικαιούνται μιας ειδικής μεταχείρισης θα μπορέσουν να πάνε στην περιοχή που θέλουν να ζήσουν μαζί με τις οικογένειές τους, αλλά το σε ποιο Τμήμα θα πάνε σ’ αυτήν την περιοχή, θα εξαρτηθεί από την απόδοσή τους.
Δημοσιογράφος: Δεν θα αναγκάζονται έτσι τα παιδιά ή δε θα υποχρεώνονται κατά κάποιο τρόπο να επιλέγουν Σχολές ασθενέστερες -να το πούμε- κατώτερες, μη προνομιούχες, προκειμένου να μοριοδοτούνται και να έχουν περισσότερες πιθανότητες να πάνε εκεί που θέλουν;
Υφυπουργός: Ογδόντα χιλιάδες παιδιά κάθε χρόνο και επί δεκαετίες, ακολουθούν την ίδια πρακτική, δηλαδή, κατατάσσουν τις Σχολές και τα Τμήματα επιλογής τους σε μια σειρά ανάλογα με τις επιθυμίες τους και, ανάλογα με την απόδοσή τους, εισάγονται σε μια από αυτές. Αυτό που κάνουμε, η διαφορά τώρα σε σχέση με την μεγάλη μάζα των υποψηφίων, είναι ότι η μεγάλη μάζα των υποψηφίων θα πάει όπου τελικά οδηγήσει η απόδοση του υποψηφίου σε σχέση με την ιεράρχηση, ενώ τα παιδιά των ειδικών κατηγοριών θα πάνε στην περιοχή που τους ενδιαφέρει να ζήσουν με τις οικογένειες τους.
Δημοσιογράφος: Στην περιοχή, όχι στην Σχολή, στην περιοχή.
Υφυπουργός: Στην περιοχή.
Δημοσιογράφος: Μάλιστα. Ε, εντάξει. Έχει μια σημασία αυτό όμως έτσι;
Υφυπουργός: Έχει σημασία, αλλά θα σας πω το εξής. Είναι φυσικό, για παράδειγμα, ότι τα παιδιά που θέλουν να σπουδάσουν Νομικά, θέλουν να πάνε, εφ’ όσον ζουν στην Αθήνα, όλα τα παιδιά, θέλουν να πάνε στην Νομική της Αθήνας. Εάν λοιπόν η Νομική της Αθήνας έχει για παράδειγμα εκατό εισακτέους και εξυπηρετώντας ειδικές κατηγορίες φτάσουμε στους 300 ή 250 εισαγόμενους.
Δημοσιογράφος: Είναι δυνατόν αυτό;
Υφυπουργός: Τότε και οι εκατό που μπήκαν με την γενική σειρά δεν θα εκπαιδευτούν, και οι υπόλοιποι δεν πρόκειται να έχουν μια σωστή εκπαίδευση.
Δημοσιογράφος: Μα είναι τόσο μεγάλο το φάσμα, ας πούμε, των ανθρώπων, των ειδικών κατηγοριών που ενδιαφέρονται, απ’ τους 100 να πάμε στους 300;
Υφυπουργός: Δυστυχώς είναι. Στο Τμήμα Λογιστικής αν θυμάμαι καλά του ΤΕΙ Πειραιά, ήταν 150 οι εισακτέοι και αυτοί που προήλθαν από μετεγγραφή ήταν 250, δηλαδή από 150 πήγαμε στους 400.
Δημοσιογράφος: Μάλιστα, για πείτε μου εν τέλει με μια λέξη… Θα υπάρχουν κατά την γνώμη σας, κατά τους λογαριασμούς σας μάλλον, παιδιά τα οποία ανήκουν στις κατηγορίες αυτές και δε θα μπορέσουν να εισαχθούν;
Υφυπουργός: Όχι.
Δημοσιογράφος: Δε θα υπάρχει. Είναι θέμα Σχολής μόνο.
Υφυπουργός: Είναι θέμα Σχολής. Εάν τώρα θέλουν κάποια παιδιά, όπως όλα τα παιδιά που δίνουν εξετάσεις, να επιμένουν σε μια μόνο Σχολή, τότε θα πρέπει να αποδώσουν αντίστοιχα στις εξετάσεις.
Δημοσιογράφος: …Τότε μπορεί να μην μπορέσουν… Και οι ειδικές κατηγορίες, μιλάμε οι πολύτεκνοι, οι τρίτεκνοι, αυτοί που έχουν αδελφό που σπουδάζει, παιδιά θυμάτων τρομοκρατίας… αυτά είναι έτσι; Αν θυμάμαι καλά.
Υφυπουργός: Ακριβώς. Δεν αλλάζουμε ή δεν περιορίζονται αυτές οι κατηγορίες που υπήρχαν στο παρελθόν.
Δημοσιογράφος: Βάζετε απλώς το εισοδηματικό όριο των 50.000€ το οποίο, εντάξει, δεν ξέρω κατά πόσο είναι αρκετό… βέβαια στις εποχές που ζούμε… τέλος πάντων.
Υφυπουργός: Και αυτό θα το εξετάσουμε. Εγώ θέλω να επιμείνω στην βασική αρχή. Η βασική αρχή είναι να βρούμε την χρυσή τομή. Από ποιο σημείο η εξυπηρέτηση μιας συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας γίνεται αρνητική για τους υπόλοιπους πολίτες. Αυτό έχει σημασία. Τώρα αν θα είναι το 50 ή αν θα είναι το 55…
Δημοσιογράφος: Μάλιστα, είναι σαφές. Είπατε…
Υφυπουργός: Αν μου επιτρέπετε να πω κάτι που έχει σημασία.
Δημοσιογράφος: Παρακαλώ, παρακαλώ.
Υφυπουργός: Κάτι το οποίο έχει λεχθεί αλλά ίσως πρέπει να το επαναλάβω. Θα προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε διαφορετικά μια οικογένεια που έχει 7 παιδιά από μια οικογένεια που έχει 3 παιδιά.
Δημοσιογράφος: Μάλιστα. Θα υπάρξει δηλαδή διαφορετική οπτική και στους πολύτεκνους, έτσι;
Υφυπουργός: Όσον αφορά το εισόδημα, ναι.
Δημοσιογράφος: Μάλιστα. Πάντως είπατε πριν από λίγο ότι αυτό θα το δούμε, δηλαδή των 50.000. Μπορεί να πάει λίγο πάνω;
Υφυπουργός: Μελετάμε όλα τα στοιχεία. Ξέρετε, εμείς δεν έχουμε τίποτα να μην το πούμε δημόσια. Κοιτάζουμε τα στοιχεία. Πόσοι είναι οι πολύτεκνοι στην Ελλάδα; Πόσοι είναι οι πολύτεκνοι που έχουν εισόδημα με κάποιο συγκεκριμένο όριο ώστε αυτό που θα κάνουμε και να μην δημιουργήσει αδικίες προς τους πολύτεκνους αλλά και να μην αδικεί τους υπόλοιπους υποψηφίους.
Δημοσιογράφος: Και να πριμοδοτηθούν εκείνοι που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη.
Υφυπουργός: Ναι, αλλά και να μην δημιουργήσει αδικίες σε αυτούς, οι οποίοι δίνουν εξετάσεις χωρίς ειδικά προνόμια. Πάντοτε, όταν κανείς δίνει μια ειδική μεταχείριση σε μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα για τους σωστούς λόγους, δεν πρέπει να ξεχνά τους υπόλοιπους πολίτες τους οποίους επηρεάζει ενδεχομένως αυτή η απόφαση.
Δημοσιογράφος: Σωστό, ασυζητητί. Μια κουβέντα μόνο και για ένα άλλο θέμα που έχει δημιουργήσει ανησυχίες να το πω ίσως; Αυτά τα απολυτήρια των δυο ταχυτήτων δηλαδή την διαφορετική φύση εκείνων που θα περιορίζονται στο απολυτήριο Λυκείου και εκείνων που θα επιδιώκουν να μπουν και στα Ανώτατα Ιδρύματα. Υπάρχει ανησυχία ότι αυτό θα είναι διαφορετική μεταχείριση και από εκεί και πέρα, και στη ζωή και στην καριέρα των ανθρώπων.
Υφυπουργός: Κοιτάξτε, από την στιγμή που έχουμε ένα σύστημα όπου η αξιολόγηση εσωτερικά στο Λύκειο παίζει, σε κάποιο βαθμό, ρόλο στην διαμόρφωση του βαθμού του απολυτηρίου έχουμε εκ των πραγμάτων διαφορετικά απολυτήρια. Διαφορετικά αξιολογεί στα Μαθηματικά ένας καθηγητής στην Κοζάνη και διαφορετικά αξιολογεί στα Μαθηματικά ένας καθηγητής στο Ηράκλειο.
Δημοσιογράφος: Ε, αυτό όμως δεν ελέγχεται.
Υφυπουργός: Αυτό θέλω να σας πω. Αυτό το είχαμε και μέχρι σήμερα. Ποια είναι η διαφορά τώρα σε σχέση με αυτό που κάνουμε; Αυτό που κάνουμε τώρα λέει το εξής: ότι αν κάποιος δεν θέλει να πάει στο πανεπιστήμιο ή στο ΤΕΙ, να μη δίνει Πανελλήνιες εξετάσεις. Γιατί και μέχρι σήμερα υπήρχαν μαθήματα που εξετάζονταν ενδοσχολικά και επηρέαζαν τον βαθμό του απολυτηρίου.
Δημοσιογράφος: Σύμφωνοι. Αυτό ως γενική αρχή είναι ορθό. Το θέμα είναι… εκτιμάτε ότι θα είναι διαφορετικής ποιότητας τα δυο απολυτήρια για όποιον θέλει οτιδήποτε να διεκδικήσει από εκεί και πέρα;
Υφυπουργός: Όχι, και θα σας πω δυο παραδείγματα ακόμα. Το ένα είναι ότι έχουμε και σήμερα παιδιά, ας πούμε στα ΕΠΑΛ, τα οποία παίρνουν απολυτήριο με ενδοσχολικό απολυτήριο. Το δεύτερο είναι ότι μάλλον θα βελτιωθεί η κατάσταση γιατί πολλοί καθηγητές στα Λύκεια βλέποντας ότι έχουν μαθητές οι οποίοι είναι αδύναμοι και γνωρίζοντας ότι για να πάρουν απολυτήριο έπρεπε να αποδώσουν στις Πανελλήνιες εξετάσεις σε κάποιο επίπεδο, τι έκαναν; Ενίσχυαν, να το πω έτσι κομψά κι εγώ τώρα, την προφορική βαθμολογία και έτσι βλέπαμε απόδοση στις Πανελλήνιες εξετάσεις 2 ή 3 και απολυτήριο 13 ή 14.
Δημοσιογράφος: Μάλιστα. κ. Πανάρετε, κ. Υπουργέ, σας ευχαριστώ πάρα πολύ και σας εύχομαι καλό Πάσχα.
Υφυπουργός: Εγώ σας ευχαριστώ. Επίσης, να είστε καλά.
Δημοσιογράφος: Καλή σας μέρα.
Κύριε Πανάρετε, θα ήθελα να σας γνωστοποιήσω ότι το ΙΚΥ αναφορικά με τις υποτροφίες COMENIUS απλά γνωστοποιεί την απόφασή του στους ενδιαφερόμενους, χωρίς να δίνεται η δυνατότητα να ενημερωθεί κανείς για τους λόγους που κάποιοι πήραν τις υποτροφίες. Συγκεκριμένα, στο πρόγραμμα ενδουπηρεσιακής κατάρτισης, δεν γνωστοποιούνται τα ονόματα και οι ειδικότητες των εκπαιδευτικών που πήραν τις υποτροφίες, με αποτέλεσμα να εγείρονται υποψίες ότι οι υποτροφίες δίνονται "στα δικά μας παιδιά". Επιπλέον, στο πρόγραμμα που αφορά τις συμπράξεις σχολείων από όλη την Ευρώπη, δεν ανακοινώνονται οι βαθμοί των υποβαλλόμενων σχεδίων εργασίας. Θα παρακαλούσα να εφαρμοστεί το πρόγραμμα διαύγεια και για την περίπτωση ΙΚΥ, ενώ επιπρόσθετα να ανακοινώνονται περισσότερα στοιχεία για τις επιλογές των εκπαιδευτικών ή των σχολείων. Ιδιαίτερα δε θα ήθελα να τονίσω την περίπτωση των σχολείων, καθώς υπάρχουν σχολεία που λαμβάνουν τις χρηματοδοτήσεις κάθε χρόνο, κάτι που δεν συμβαίνει με άλλα, τα οποία βρίσκονται και σε λιγότερο ευνοημένες περιοχές. Ευχαριστώ!
ReplyDeleteH απόκτηση απολυτηρίου με ενδοσχολικές εξετάσεις είναι άδικη γιατί προκύπτει σύγκριση ανόμοιων πραγμάτων : Βαθμοί ενδοσχολικής αξιολόγησης με τους βαθμούς πανελλαδικής αξιολόγησης.
ReplyDeleteΑντί να χρησιμοποιείται σαν άλλοθι τα ΕΠΑΛ το σωστό είναι να καταργήσετε την αδικία με τα ΕΠΑΛ και όχι να προσθέσετε μια νέα (γενικά λύκεια).
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ,
ReplyDeleteΟΤΙ ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕ[ΕΙΤΕ]
ΚΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΜΕ ΕΥΧΕΣ ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΣΤΙΣ ΔΥΣΧΟΛΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΑΠΑΞΙΑΣ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ!!!!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
ReplyDeleteΘα έπρεπε να το έχω κάνει πράγματι.
Το να αποκτούν κάποιοι μαθητές απολυτήριο έχοντας εξεταστεί σε όλα τα μαθήματα ενδοσχολικώς ενώ κάποιοι άλλοι σε ορισμένα θα έχουν εξεταστεί πανελλαδικώς, είναι άλλη μια, για να το πούμε ήπια, τσαπατσουλιά του Υπουργείου Παιδείας, και οι προβαλλόμενοι λόγοι δικαιολόγησής της υποτιμούν τη νοημοσύνη.
ReplyDeleteΑν θέλουμε να έχουμε ενιαίο απολυτήριο, με την έννοια να είναι συγκρίσιμοι οι βαθμοί, τότε προφανώς θα πρέπει όλα τα μαθήματα να εξετάζονται Πανελλαδικώς (όπως με το σύστημα Αρσένη τα πρώτα 2 χρόνια) και να μη μετράνε καθόλου οι προφορικοί βαθμοί. Η Πανελλαδική εξέταση θα γίνεται για να υπάρχουν κοινά θέματα και όσο το δυνατόν κοινή αντιμετώπιση στον τρόπο βαθμολόγησης. Όχι για να απέχουν τα θέματα εξέτασης από το σχολικό εγχειρίδιο παρασάγγας και να στέλνουν και τους άριστους μαθητές στα φροντιστήρια.
Για διάφορους λόγους, ένα τέτοιο σύστημα πολλοί (ανάμεσά τους και το Υπουργείο Παιδείας) δεν το θέλουν.
Επαναφέρετε το σύστημα έτσι όπως ήταν πριν τις αλλαγές Αρσένη, όπου όλοι οι τελειόφοιτοι εξετάζονταν ενδοσχολικά σε όλα τα μαθήματα, και όσοι απολύονταν έδιναν ξανά Πανελλαδικώς τα μαθήματα της (τότε Δέσμης, τώρα) κατεύθυνσης. Αποδεσμεύστε για όλους το απολυτήριο από την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια.
Δημιουργείστε κατεύθυνση αντίστοιχη με την 5η δέσμη. Προφανώς είναι εκτός πραγματικότητας όποιος δεν καταλαβαίνει το πρόβλημα που υπάρχει στην εκπαιδευτική διαδικασία όταν σε ένα τμήμα (π.χ. τεχνολογικής) κάποιοι μαθητές θα παρακολουθούν ένα μάθημα (π.χ. τα μαθηματικά) για να εξεταστούν Πανελλαδικώς, ενώ κάποιοι άλλοι ενδοσχολικώς.
Όσο για τις "αλλαγές" στο "Νέο" Λύκειο, τι να πει κανείς; Κάντε καμιά βόλτα στα Λύκεια να μιλήσετε με τους εκπαιδευτικούς να καταλάβετε. Να καταλάβετε πώς είναι το σύστημα τώρα και πώς θα "αλλάξει". Γιατί απ' ό,τι φαίνεται, οι σύμβουλοί σας κι εσείς είστε εκτός πραγματικότητας.
[Α΄ ΜΕΡΟΣ]
ReplyDeleteΜε αφορμή …. «εικονικές» διαφοροποιήσεις σε προσπάθειες υλοποίησης των ΑΥΤΟΝΟΗΤΩΝ
Γιώργος Π. Μπουρίτσας
Με αφορμή τις αναφορές για το θέμα των δύο δυνατοτήτων απόκτησης απολυτηρίου λυκείου και τις εκφρασμένες απόψεις για την ισοδυναμία τους αναφορικά με τον τρόπο απόκτησής τους θα ήθελα να κάνω κάποια σχόλια, τα οποία παραπέμπουν σε μια άλλη λογική υλοποίησης πολιτικών που αφορούν τα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ που στην ουσία αποτελούν , κατά τη γνώμη μου, πραγματικές μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.
ΟΙ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ:
1. Η όποια λύση προκρίνεται για τα εκπαιδευτικά μας θέματα θα πρέπει να έχει υποστεί τη βάσανο της προσέγγισής της σε ερευνητικό επίπεδο αναφορικά με τις διαστάσεις της εκπαιδευτικής- παιδαγωγικής και πρακτικής προσέγγισης και σε σχέση με τους επιδιωκόμενους στόχους .[Η εγκυρότητα και αξιοπιστία των όποιων προτάσεων κρίνεται σε επιστημονικά συνέδρια , από δημοσιεύσεις σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά, από κατάθεση τεκμηριωμένων απόψεων (σύμφωνα με τις κοινά αποδεκτές διαδικασίες) στα όργανα συμμετοχής και κοινωνικού ελέγχου της παιδείας)].
2. Με βάση την προσέγγιση του σημείου 1 θα πρέπει να αξιοποιείται ο κυβερνοχώρος ως προς τη δυνατότητα έκφρασης γνώμης. Σε καμία όμως περίπτωση δεν μπορεί να αποτελέσει το άλλοθι αυτή η διαδικασία για να υποκαταστήσει τις διαδικασίες που κατά τεκμήριο οδηγούν σε λύσεις αξιόπιστες –έγκυρες στο επιστημονικό – εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό επίπεδο. Γιατί συνήθως η επίκληση της «δημοκρατίας» της INTERNET διαβούλευσης και επίλυσης των προβλημάτων οδηγεί στην αναπαραγωγή της «κοινωνίας της σύγχυσης» και λήψης απόφασης από αυτούς που επιβάλουν ως το μοναδικό τρόπο προσέγγισης της συνισταμένης άποψης την απλή διατύπωση γνώμης και μεταθέτουν τη λήψη απόφασης στους έχοντες την εξουσία. Συνήθως τους μη ειδικούς και όχι μόνο. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ θα πρέπει η διαδικασία του διαλόγου να μη βασίζεται στην αναπαραγωγή μιας «εικονικής πραγματικότητας» που αποτελεί το άλλοθι για επιβολή λύσεων που συνήθως εξυπηρετούν την επιβίωση κάποιων και συμβάλλουν στη διαιώνιση του τέλματος.
3. Θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι στόχοι της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης που σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζονται με την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ή την αξιολόγηση για την εύρεση εργασίας.
4. Επίσης θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η αναγκαιότητα η Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση ως ανεξάρτητη και καθοριστικής σημασίας εκπαιδευτική βαθμίδα για τη διαμόρφωση πολιτών να διαθέτει κύρος και ανεξαρτησία τόσο σε τοπικό όσο και στο γενικό επίπεδο της λειτουργίας της. Η άποψη αυτή ως κοινά αποδεκτή συνεπάγεται δυνατότητες άσκησης «εσωτερικής πολιτικής» σε επίπεδο σχολικής μονάδας που δεν μπορεί να ταυτίζεται με απόψεις που προτείνουν διαδικασίες λήψης απολυτηρίου με εξετάσεις πανελλαδικού επιπέδου .
Οι επισημάνσεις αυτές οδηγούν στην κατανόηση επιδιωκόμενων αλλαγών που στηρίζονται στη υλοποίηση των ΑΥΤΟΝΟΗΤΩΝ :όπως:
1. Η διαφάνεια και ο εξορθολογισμός της διαδικασίας εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση των ατόμων με σοβαρές παθήσεις, της διαδικασίας των μετεγγραφών και της κατάργησης της βάσης εισαγωγής του δέκα.
2. Η συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου ΠΡΙΝ την ανακοίνωση των βαθμών των πανελλαδικά εξεταζόμενων μαθημάτων ως διαδικασία που εξυπηρετεί την ελεύθερη λήψη απόφασης και η οποία δεν δημιουργεί κανένα περιοριστικό πρόβλημα ως προς την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με τα όσα ισχύουν σήμερα …… [ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ]
Β΄ ΜΕΡΟΣ]
ReplyDeleteΜε αφορμή …. «εικονικές» διαφοροποιήσεις σε προσπάθειες υλοποίησης των ΑΥΤΟΝΟΗΤΩΝ
Γιώργος Π. Μπουρίτσας
…… Και τέλος:
Η απόφαση για δυνατότητα λήψης του Απολυτηρίου του Λυκείου και με ενδοσχολικές εξετάσεις αποτελεί τη σωστή προσέγγιση ενός προβλήματος που συνέβαλε στην αποδυνάμωση του ρόλου της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, σε ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟ όμως στάδιο.
Γιατί θα πρέπει επιτέλους να δοθεί η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ερμηνεία της ΚΟΙΝΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ όλων μας [πολιτικής ηγεσίας (κομμάτων, κυβέρνησης), συνδικαλιστικών και επιστημονικών φορέων , της κοινωνίας με την γενική και ειδική προσέγγιση του όρου] που είναι Ο ΠΛΗΡΗΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ από την όποια διαδικασία πρόσβασης στην ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ή την όποια διαδικασία ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ
Αυτή η κοινά αποδεκτή άποψη που την περιφέρουμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ σε ΣΥΝΕΔΡΙΑ, στις ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΙΣ των ΟΡΓΑΝΩΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, στις όποιες διαδικασίες ΔΙΑΛΟΓΟΥ, στις δημοσιεύσεις σε ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ και στα ΕΝΤΥΠΑ και ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΜΜΕ οδηγεί στη ΜΟΝΑΔΙΚΗ και ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ πρόταση – λύση: που συνδέεται και με το θέμα των αλλαγών του συστήματος εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση:
ΟΛΟΙ οι μαθητές/ τριες παίρνουν το απολυτήριο τους στο Λύκειο και μετά η διαδικασία εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι μια διαδικασία εντελώς ξεχωριστή. Σε τελευταία ανάλυση αν θέλουμε να παίρνεται υπόψη και ο βαθμός του απολυτηρίου αυτός ας μετράει στον υπολογισμό της βαθμολογίας εισαγωγής ως ένα μάθημα.
Και στο σημείο αυτό ας μην επινοηθούν επιχειρήματα όπως:
• της μη ενιαίας αξιολογικής διαδικασίας λήψης του απολυτήριου διότι η συνεισφορά του στην τελική διαμόρφωση του βαθμού εισαγωγής είναι η ελάχιστη σε σχέση με όλες τις προτεινόμενες λύσεις όλων αυτών που υποστηρίζουν, στα λόγια, την «εικονική» εφαρμογή του πλήρους διαχωρισμού της διαδικασίας εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση από τη διαδικασία περαίωσης των σπουδών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
• της επαναφοράς παλαιότερων «συνταγών». Θα πρέπει κάποτε να είμαστε ειλικρινείς και να στεκόμαστε αυτοκριτικά σε αναθεωρήσεις ΟΡΘΩΝ εκπαιδευτικών επιλογών που οδήγησαν στο σημερινό τέλμα και την απαξία το εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Η ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ αυτή προσέγγιση που δεν έχει καταγεγραμμένο σοβαρό επιστημονικό αντίλογο, έχει αποτελέσει σημείο τριβής προκειμένου να υπάρξουν οι «απαραίτητες» διαχρονικά διαφοροποιήσεις που δεν σχετίζονται με ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ή με ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ.
Η ΑΓΩΝΙΑ του σήμερα είναι ότι σωστές επισημάνσεις για την επίλυση και του θέματος αυτού προσκρούουν στο λεγόμενο πολιτικό κόστος , στην επίκληση εικονικών διαφοροποιήσεων που επικαλούνται άρνηση της συνεννόησης επί των ΑΥΤΟΝΟΗΤΩΝ ή στην χειρότερη των περιπτώσεων στη δαιμονοποίηση των «προβλεπόμενων» στο μνημόνιο της Τρόικας.
Γιώργος Π. Μπουρίτσας
Εκπαιδευτικός