Η αποθέωση της στρεβλής ομοιομορφίας

Tweet

Από το site του Greek University Reform (που είναι πάντα ενδιαφέρον) , οδηγήθηκα στο blog που αναφέρεται στην ταλαιπωρία της φοιτήτριας Πέρλας Σούση σε σχέση με την καθυστέρηση απονομής του πτυχίου από το μαθηματικό τμήμα του πανεπιστημίου Πατρών, ενώ συμπλήρωσε τις προυποθέσεις απόκτησης του πτυχίου σε τρία χρόνια, τελείωσε το Cambridge tripos part III, και έχει γίνει δεκτή για διδακτορικό στο Ecole Normale Superieure.
Διαβάζοντας κανείς την επιστολή της, αλλά και τις σχετικές δηλώσεις των υπευθύνων του πανεπιστημίου για το θέμα, αντιλαμβάνεται γιατί είναι αναγκαίο να δοθεί πλήρης αυτοτέλεια στα πανεπιστήμια αν θέλουμε να λειτουργήσουν ανταγωνιστικά. Αλλιώς και οι ίδιοι οι καθηγητές εγκλωβίζονται στα γρανάζια μιας ανόητης γραφειοκρατίας. Και η συγκεκριμένη περίπτωση είναι ένα ακραίο παράδειγμα αυτής της κατάστασης.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι απλώς γραφειοκρατικό. Είναι χαρακτηριστικό της νοοτροπίας που θωρεί ότι η ποιότητα των σπουδών και η επιστημονική καταξίωση συναρτάται άμεσα με τον χρόνο παραμονής στα πανεπιστήμια. Αυτή η νοοτροπία έχει αναδείξει την Bologna ως, περίπου, καταστροφή της παιδείας (αφού προβλέπει τρία χρόνια προπτυχιακών σπουδών). Είναι η ίδια νοοτροπία που οδήγησε στην αύξηση των χρόνων σπουδών στα ΤΕΙ για να εξομοιωθούν με τα πανεπιστήμια.
Φυσικά, διατηρεί την περίφημη "ομοιομορφία" του εκπαιδευτικού συστήματος. Και επειδή η Πέρλα διαταράσσει την ομοιομορφία (προς το καλύτερο), πρέπει καθυστερήσουμε την εξέλιξή της για να συμμορφωθεί με αυτήν. Βέβαια, προς την άλλη κατεύθυνση (μέγιστου χρόνου σπουδών) ούτε λόγος να γίνεται. Οπως μου είχε πει κάποτε μια συνδικαλίστρια "είναι δημοκρατικό μου δικαίωμα να μένω στο πανεπιστήμιο όσα χρόνια θέλω".
Και μια σημείωση για το πανεπιστήμιο Πάτρας (που πάντα σκέπτομαι). Οταν ήμουν αντιπρύτανης ακαδημαικών υποθέσεων εκεί (88-91), ήθελα να δίνει το ίδιο το πανεπιστήμιο επίσημες μεταφράσεις στα αγγλικά των βεβαιώσεων σπουδών για όσους ήθελαν να κάνουν μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό. (Ετσι θα απέφευγαν το κόστος στο ΥΠΕΞ, την ταλαιπωρία, αλλά κυρίως τις αδόκιμες μεταφράσεις των τίτλων των μαθημάτων). Μου προβλήθηκε η δικαιολογία ότι το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να εκδίδει επίσημα έγγραφα στα Αγγλικά. Επέμεινα. Και έγινε. (Ελπίζω να εξακολουθεί να γίνεται). Δεν υπήρξε ποτέ τέτοια μετάφραση που να μην έγινε δεκτή από ξένο πανεπιστήμιο. Αυτά για την γραφειοκρατία.