Μου ζήτησαν από το ΒΗΜΑ να γράψω κάτι που θυμάμαι από τις εξετάσεις για το πανεπιστήμιο για το κυριακάτικο φύλλο.
Χρειάζεται μια διόρθωση στο κείμενο που δημοσιεύθηκε. Εξετάσεις έδωσα το 1967 (και όχι το 1974, όπως γράφτηκε).
Παραθέτω και το πλήρες κείμενο που έδωσα, γιατί αυτό που δημοσιεύθηκε είναι κάπως διαφοροποιήμενο.
Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που έδινα εξετάσεις. Δύσκολο να θυμάμαι λεπτομέρειες. Yπάρχει, όμως, ένα κρίσιμο σημείο που δεν έχω ξεχάσει.
Ηταν η πίεση που ένοιωθα - όχι απλώς να πετύχω στις εξετάσεις, αλλά να περάσω στο Μαθηματικό της Αθήνας. Αυτό ήταν για μένα πολύ σημαντικό, όχι μόνο γιατί μου άρεσαν τα μαθηματικά, αλλά και γιατί, χωρίς μια υποτροφία που μπορούσα να πάρω συγκεκριμένα από το Πανεπιστήμιο Αθηνών για σπουδές στα μαθηματικά, δεν θα είχα την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσω. Η εμπειρία εκείνη, όμως, με δίδαξε κάτι που πάντα έχω στο μυαλό μου. Ότι πρέπει να δίνουμε στους νέους εναλλακτικές ευκαιρίες που να επιτρέπουν την κοινωνική κινητικότητα χωρίς στεγανά.
Θέλω να συμβάλλω, ώστε οι νέοι να μην νοιώθουν το συναίσθημα που ένοιωσα εγώ, όταν έμενε μισή ώρα στην τελευταία μου εξέταση και πίστευα ότι η λύση ή μη του προβλήματος που απέμενε να απαντήσω ήταν καθοριστικής σημασίας. Σήμαινε την διαφορά ανάμεσα στο να γυρίσω για πάντα στα Κύθηρα ή στο να προσπαθήσω να χαράξω ένα νέο δρόμο στην ζωή μου αξιοποιώντας τις όποιες ικανότητες είχα, χωρίς να περιορίζομαι από την έλλειψη εναλλακτικών ευκαιριών λόγω οικονομικών περιορισμών.
Ευτυχώς, διατήρησα την ψυχραιμία μου. (Τελικά, αποδείχθηκε ότι ήμουν μάλλον πολύ αυστηρός στην αυτοαξιολόγησή μου και ότι δεν είχα ανάγκη αυτής της απάντησης. Αυτό όμως μικρή σημασία έχει. Το σημαντικό είναι το δίδαγμα που απεκόμισα).
Sunday, May 16, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
Kαι θεωρείτε πως είναι ουσιαστική εναλλακτική ευκαιρία (αυτό δηλαδή που πρέπει να δίνετε στους νέους), τα πλείστα όσα τριτοβάθμια ιδρύματα και τμήματα αμφισβητούμενης ποιότητας και επιπέδου σπουδών;
ReplyDeleteΕίναι εναλλακτική ευκαιρία να μπορεί να σπουδάζει αυτός που δεν είναι σε θέση να γράψει πάνω από τη βάση στις πανελλαδικές;
Επιτέλους, πότε θα ξεφύγουμε από τον λαϊκισμό;
Εγώ θυμάμαι πως περνούσαμε 1 στους 5, όχι 9 στους 10. Δεδομένου του ότι υπήρχαν παλαιότεροι υποψήφιοι που είχαν κατοχυρώσει υψηλή βαθμολογία από προηγούμενες χρονιές έκανε την κατάσταση ακόμη πιο δύσκολη. Θυμάμαι όμως πως ακόμη είχαμε εμπιστοσύνη στο δημόσιο σχολείο. Χωρίς πολλά φροντιστήρια και ακολουθώντας το πρόγραμμα του σχολείου πέρασα με την πρώτη. Αντίστοιχα και άλλοι συμμαθητές μου σε σχολές όπως η Νομική. Και δεν είμασταν όλοι παιδιά από υψηλά κοινωνικοοικονομικά στρώματα. Είχαμε όμως πολλή θέληση.
ReplyDeleteΘυμάμαι επίσης πως για την γενιά μου το Πανεπιστήμιο ήταν ένας σοβαρός ακαδημαϊκός χώρος. Είχαμε σεβασμό στον θεσμό, στους καθηγητές μας. Είχαμε ελπίδα, είχαμε όνειρα. Είχαμε την αίσθηση ότι με τις σπουδές μας θα αλλάζαμε τον κόσμο.
Νομίζω πως τα νέα παιδιά δεν έχουν τίποτα από αυτά. Και το πιο βασικό είναι πως δεν έχουν ελπίδα. Αν πρέπει να απασχολήσει κάτι τις εκάστοτε ηγεσίες του υπουργείου μαζί με τις κυβερνήσεις είναι το πώς κατάφεραν να καταστρέψουν την ελπίδα και τα όνειρα στους νέους ανθρώπους. Πώς αλλοίωσαν τις αξίες τους, πώς νέκρωσαν τις αισθήσεις τους; Τί πήγε λάθος και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε ως κοινωνία.
Κύριε Πανάρετε. Κύριε Υπουργέ.
ReplyDeleteΣτο δημόσιο στην Ελλάδα απαγορεύεται το κάπνισμα. Τρεις φορές πήγα και τρεις φορές αφού εξυπηρετήθηκα μου έμεινε ο καπνός του υπουργείου σας στα ρούχα μου από τους υπαλλήλους σας στο γκισέ αλλά και από κάποιο τμήμα όπου η κυρία που με εξυπηρέτησε άναβε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. Αυτές είναι οι αναμνήσεις μου από το υπουργείο σας στο Μαρούσι. Θα γίνουμε ποτέ Ευρώπη αν οι νόμοι δεν εφαρμόζονται για όλους;
Aνεξαρτητα απο οτι καταλαβαινω το στρες των εξετασεων,αφου περασα κι εγω απ αυτες,εχω τη γνωμη,οτι σε ενα κρατος φτωχο σαν το δικο μας,παντα θα πρεπει να μπαινουν κριτηρια ικανοτητος,και αρα αριθμου εισαγομενων,ειτε αυτο ενοχλει,ειτε οχι.
ReplyDeleteΤο αντιθετο,δειχνει απλως,ενα λαικισμο,απο τον οποιον εχουμε πνιγει ολα τα τελαυταια χρονια.
Και βεβαια,φτασαμε στο σημειο,να καταλαβουμε,οτι το να βαζουμε μεσα σε 3βαθμιες Σχολες,κοσμο και λαο,οδηγουμεθα απλως σε αδιεξοδα,οπως τωρα.
Που θα βρονε δηλαδη δουλεια,ολοι αυτοι οι "πτυχιουχοι",τωρα που η πορτα του Πρυτανειου,που τους σιτιζατε,εκλεισε μια και καλη;
Κυρια Ελενη μου,και ενας στους 8,και παραπανω μερικες φορες σε μερικα τμηματα.
ReplyDelete