Τα εγκαίνια σχολείων

Tweet

Έχω δει σε μερικές ιστοσελίδες και εφημερίδες κριτική  για τα εγκαίνια των σχολείων που έκανα στην Θεσσαλονίκη. Η κριτική αυτή διατυπώθηκε σε ένα μέσον και στην συνέχεια έγινε copy-paste σε μερικά άλλα.

Η κριτική αφορούσε στο ότι ένα σχολείο λειτουργεί από το 2007, ότι δεν έχει υπολογιστές, την συζήτηση που έκανα με εκπαιδευτικούς και ότι δεν έκανα συναντήσεις με φορείς.

 

Η απάντησή μου στην κριτική αυτή είναι η εξής:

 

Τα σχολεία που εγκαινιάσθηκαν καθορίσθηκαν από τις τοπικές αρχές της Θεσσαλονίκης. Μου ζητήθηκε να το κάνω εγώ γιατί η Υπουργός είχε άλλες υποχρεώσεις.

Δεν με ενδιαφέρει να κόβω κορδέλες. Μου αρκεί να συμβάλλω στο να φτιάχνονται τα σχολεία.

Όπως είπα σε όλες τις τελετές, τα πάσης φύσεως εγκαίνια αποτελούν για μένα αφορμή για να αναδειχθεί ένα έργο και να ξεκινήσει το επόμενο. Με κανένα τρόπο δεν το θεωρώ ως μέσον προσωπικής ή κομματικής προβολής. Τόνισα μάλιστα ότι. κατά την γνώμη μου, είναι τυχαίο γεγονός ποιός θα είναι υπουργός την εποχή που θα έλθει η ώρα να γίνουν εγκαίνια - και επομένως δεν δικαιούται έτσι κι' αλλιώς να "καρπούται" το αποτέλεσμα. Εγκαίνια όμως είναι χρήσιμο να γίνονται, έστω και με καθυστέρηση γιατί αποτελούν μια εκδήλωση χαράς για όσους απολαμβάνουν το νέο σχολείο.

Είπα επίσης, ότι τα σχολεία τα κτίζουν οι φορολογούμενοι πολίτες και όχι οι υπουργοί. Οι υπουργοί διαχειρίζονται τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου και υποχρέωσή τους είναι να διαχειρίζονται τα χρήματα αυτά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Επί πλέον, ανέφερα ότι το κτίσιμο των σχολείων δεν είναι θέμα μιας κυβέρνησης. Όλες προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο.

Ο συμβολικός τρόπος που διάλεξα να αναδείξω την προσέγγισή μου αυτή είναι ότι δεν έκοψα εγώ τις κορδέλες, αλλά κάλεσα μαθητές να το κάνουν. Γιατί σε αυτούς ανήκουν τα σχολεία.

Για το ότι δεν υπήρχαν υπολογιστές στο ένα σχολείο από το 2007 δεν νομίζω ότι είναι δίκαιο να αποδίδονται ευθύνες στους τρεις τελευταίους μήνες.

 

Όσο για την κριτική ότι δεν έκανα συναντήσεις, πρέπει να θυμίσω ότι πήγα έκτακτα στην Θεσσαλονίκη για λίγες ώρες. Επισκέφθηκα 5 σχολεία σε διαφορετικά σημεία. Ήταν αδύνατο να προλάβω κάτι άλλο. Είναι γνωστό ότι οποτεδήποτε ταξίδεψα εκτός Αθηνών, έκανα πολύωρες συναντήσεις με όλους τους φορείς.

Για το υπηρεσιακό καθεστώς των εκπαιδευτικών δεν εξέφρασα προθέσεις του Υπουργείου. Οι πολιτικές του Υπουργείου θα ανακοινωθούν επισήμως. Είχα όμως χθες την ευκαιρία να συζητήσω με εκπαιδευτικούς που υπηρετούν σε σχολείο μιας δύσκολης περιοχής την πρόταση του Υπουργείου που έχει τεθεί για διαβούλευση. Η διαβούλευση δεν γίνεται μόνο στο ίντερνετ. Όσο περισσότερες απόψεις συγκεντρώνει κανείς, τόσο καλύτερα μπορεί να διαμορφώσει την πολιτική του.

Το βέβαιο είναι ότι σήμερα έχουμε πρόβλημα. Η στενή ανθρώπινη σχέση μεταξύ μαθητή και δασκάλου που είναι αναγκαία για την σωστή μαθησιακή διαδικασία δεν υφίσταται στην έκταση και τον βαθμό που θα έπρεπε. Και αυτό το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπίσουμε στην ρίζα του.

ΥΓ: Κάτι ακόμα για τα εγκαίνια του σχολείου που λειτουργούσε από το 2007. Το σχολείο αυτό δεν είχε εγκαινιασθεί ποτέ. Ο λόγος ήταν ότι "ήταν μακριά και σε υποβαθμισμένη περιοχή" (και δεν θα είχε κάλυψη από τα ΜΜΕ). Γι' αυτό κανείς υπουργός ή παράγων δεν είχε πάει μέχρι χτες. Θεώρησα ότι θα ήταν καλό να αισθανθούν οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί και η τοπική κοινωνία ότι άξιζε να συμμετέχουν και αυτοί σε μια παραδοσιακή τελετή, έστω και με καθυστέρηση.