Sunday, January 03, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
η «ελληνικη πραγματικοτητα» υπαρχει μονο στο μυαλο εκεινων που δεν μπορεσαν (ή δεν ηθελαν;) ποτε να ξεφυγουν απο αυτην
Με σχόλια και παρατηρήσεις. Περισσότερα στην Ιστοσελίδα μου ως Υφυπουργού, στην Προσωπική Ιστοσελίδα και στο Προσωπικό Blog (Αγγλικά).
Posts
Search This Blog
Links
ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΠΩΣ
Blog Archive
-
▼
2010
(163)
-
▼
January
(12)
- To ηλεκτρονικό βιβλίο στην Καλιφόρνια
- Επίσκεψη στις ΗΠΑ
- Επαγγελματικά δικαιώματα
- Τα εγκαίνια σχολείων
- Επίσκεψη στην Θεσσαλονίκη
- Η νέα ιστοσελίδα μου ως υφυπουργού
- Συνάντηση με τον Οικουμενικό Πατριάρχη
- Οι μηνιαίες αποδοχές μου
- Εκλογές Κοσμητόρων και Πρυτάνεων
- Τα πρακτικά του ΕΣΥΠ (ΣΠΔΕ)
- Συνέντευξη στο δελτίο ειδήσεων της Κινεζικής τηλεό...
- Η ανοικτή διακυβέρνηση και οι αριθμοί
-
▼
January
(12)
Ελπίζω να μην τους είπατε για ανοιχτή διακυβέρνηση και φοβηθούν...χαχα. Καλή χρονιά με υγεία και υπομονή.
ReplyDeleteAAA!!! Eξοχα τα λέτε, τα καταλαβαμε όλα! Εύχομαι και στο δελτίο Ινδιών!
ReplyDeleteΑν και το θέμα του ρεπορτάζ της κινεζικής τηλεόρασης για την Ελλάδα ήταν η οικονομική κρίση, μου δίνετε την αφορμή να παρατηρήσω κάτι σχετικό με την πολιτική μας για την Παιδεία: μία από τις σημαντικές προτεραιότητες μιας σύγχρονης μορφωτικής πολιτικής πρέπει να είναι η οικοδόμηση ισχυρών και αμφίδρομων εκπαιδευτικών και πολιτιστικών δεσμών με την Κίνα.
ReplyDeleteΕίχα την τύχη να επισκεφθώ πέρσι το Πεκίνο στο πλαίσιο μιας διμερούς συνάντησης μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Κίνας με αντικείμενο τη γλωσσομάθεια και τις πολιτικές πολυγλωσσικότητας (multilingualism). Πολλές στερεοτυπικές απόψεις μου για την Κίνα δοκιμάστηκαν σε εκείνο το ταξίδι. Μία άλλη ενδυναμώθηκε: πρόκειται πραγματικά για μια όχι πλέον αναδυόμενη, αλλά ήδη λειτουργούσα παγκόσμια υπερδύναμη, η οποία θα παίζει στο εξής καθοριστικό ρόλο (και όχι μόνο οικονομικό - γεωστρατηγικό) στο παγκόσμιο στερέωμα.
Μεταξύ άλλων διαπίστωσα ότι οι Κινέζοι δουλεύουν πολύ συστηματικά για τη διάδοση της κινεζικής γλώσσας και του πολιτισμού τους στο δυτικό κόσμο. Είναι όμως συγχρόνως και πολύ πρόθυμοι να μάθουν και να καταλάβουν το δυτικό κόσμο και δουλεύουν επίσης συστηματικά γι' αυτό. Αν και τους γνωρίζω μόνο λίγο, έχω την ισχυρή αίσθηση ότι το έθνος αυτό, εμφανώς καθοδηγούμενο από βαθιά ριζωμένες αρχές και αξίες του Κομφουκιανισμού (και όχι του Μαοϊσμού -:) σε όλες σχεδόν τις εκφάνσεις του δημόσιου βίου του, θα υποδεχόταν πολύ θερμά μια στενότερη μορφωτική σχέση με την Ελλάδα - και εννοώ ειδικά με την Ελλάδα, ανάμεσα σε άλλες δυτικές χώρες.
Όταν η εκπαιδευτική μας πολιτική μπορέσει να αρθεί πάνω από τη διαχείριση ψευδοδιλημμάτων και δευτερογενών προβλημάτων, θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να δει πολύ σοβαρά την οργάνωση μιας μορφωτικής σχέσης με την Κίνα που θα αναδεικνύει το ρόλο μας ως εξαγωγέων περιεχομένου και υπηρεσιών εκπαίδευσης και πολιτισμού, ως γέφυρας μεταξύ δύσης και ανατολής, ως πρωτοπόρων στην καινοτομία στη "γερασμένη" ΕΕ. Προφανώς μια τέτοια εθνική πολιτική θα απαιτήσει συνδυασμένες δράσεις στους χώρους της Εκπαίδευσης, του Πολιτισμού, του Τουρισμού και της Εξωτερικής Πολιτικής. Είναι εφικτό. Είναι απαραίτητο. Είναι μια ευκαιρία που σε λίγα χρόνια θα έχει χαθεί, καθώς άλλοι θα μας έχουν προλάβει.
Ελπίζω κάποτε να αρχίσουμε να μιλάμε για πράγματα σαν αυτά, για πραγματική χάραξη πολιτικής. Τότε που για μας οι Κινέζοι (και οι όποιοι "Κινέζοι") δε θα είναι μόνο αυτοί που θέλουν να κάνουν business στο Λιμάνι, και γι' αυτούς η Ελλάδα δε θα είναι μόνο ένα λιμάνι και μερικές δεκάδες μεγάλα καταστήματα παιχνιδιών...