Η εκλογή Πρόεδρου, οι συνταγματολόγοι και οι κυβερνητικοί δημοσκόποι

Tweet

Η συζήτηση για την στάση του ΠΑΣΟΚ στην εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας αρχίζει να αποκτά ενδιαφέρον, κυρίως από την πλευρά της κριτικής.

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Γιατί η προσπάθεια ενός κόμματος (και μάλιστα του πρώτου σε δύναμη σύμφωνα με τις τελευταίες εκλογές και όχι τις δημοσκοπήσεις), να προκαλέσει την έκφραση της λαικής ετυμηγορίας με τον μοναδικό τρόπο που έχει στην διάθεσή του, αποτελεί αθέμιτο μέσον; Μα δεν είναι η λαική βούληση η ουσία της δημοκρατίας; Αν οι πολίτες διαφωνούν με την επιλογή αυτή του κόμματος θα έχουν την καλύτερη ευκαιρία να το δείξουν με τον μόνο πραγματικό τρόπο που παρέχει η δημοκρατία: τις εκλογές.

Ορισμένοι συνταγματολόγοι που διαφωνούν με την άποψη του ΠΑΣΟΚ ενοχλούνται για την πολιτική κριτική που δέχονται, για τις πολιτικές απόψεις που εξέφρασαν. Θωπεύουν όμως τους συναδέλφους τους τις αντίθετης άποψης θεωρώντας ευπρεπή τον διάλογο μεταξύ τους. Ευτυχώς. (Αν και εγώ είχα την εντύπωση ότι ο επιστημονικός διάλογος γίνεται στα επιστημονικά περιοδικά και συνέδρια και όχι στα ΜΜΕ, όπου ο διάλογος είναι πολιτικός).

Και έρχομαι τώρα στους πολιτικούς αναλυτές-δημοσκόπους οι οποίοι, αφού εφοδιάσουν την κυβέρνηση με τα στοιχεία (τα οποία βέβαια δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά) και διαμορφώσουν την επικοινωνιακή πολιτική της, δημοσιογραφούν προσπαθώντας να δημιουργήσουν κλίμα, είτε στο να μην γίνουν εκλογές, είτε στο ότι η επιλογή του ΠΑΣΟΚ είναι θεσμικά και πολιτικά λάθος. Είναι τόσο μεγάλο το ενδιαφέρον τους για το καλό του ΠΑΣΟΚ και την θεσμική τάξη. Είναι οι ίδιοι δημοσκόποι/επικοινωνιολόγοι που, το καλοκαίρι του 2007 και εν τη εξελίξει της εθνικής κρίσης/τραγωδίας των πυρκαγιών, συμβούλευσαν τον πρωθυπουργό να προσφύγει πρόωρα στις κάλπες με πρόφαση την κατάρτιση του προϋπολογισμού! (παρενθετικά, αν υπάρχει ένα και μόνο στοιχείο στην πολιτική που είναι απολύτως προβλέψιμο, συμβαίνει πάντα τον ίδιο καιρό και αποτελεί την αναμενόμενη υποχρέωση της κυβέρνησης, αυτό είναι η κατάθεση του προϋπολογισμού -- απέχει αρκετά από ένα κρίσιμο αναπάντεχο ζήτημα εθνικής σημασίας). Για να μην θυμηθούμε την αναθεώρηση-παρωδία του συντάγματος, η την αποχώρηση της πλειοψηφίας από την Βουλή σε ψηφοφορίες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε διαρροές... Οι θεσμοί και ο σεβασμός τους ανασύρονται από το συρτάρι των "δημοσκοπικών" συμβουλών κατά το δοκούν και υπό το πρίσμα αμφιβόλων ερμηνειών.

Νομίζω ότι όλα τα παραπάνω δείχνουν ένα πράγμα. Οσο περνά ο καιρός, τόσο η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται ότι με την επιλογή του αυτή, το ΠΑΣΟΚ της στέρησε το μοναδική πολιτική πρωτοβουλία που της είχε απομείνει λόγω του στρεβλού συντάγματος που η ίδια διαμόρφωσε: Αυτήν του πολιτικού αιφνιδιασμού με την προκήρυξη εκλογών για (ανύπαρκτους) εθνικούς λόγους. Και η προκήρυξη εκλογών το φθινόπωρο μόνο εκλογικός αιφνιδιασμός δεν είναι πλέον. Και βέβαια οι προεκλογικές παροχές, οι διορισμοί και τα ρουσφέτια δεν μπορούν να ανατρέψουν το κλίμα.

Ελπίζω ότι οι επόμενες εκλογές, μεταξύ των άλλων, θα ανατρέψουν την πεποίθηση που είχε εδραιωθεί στην παρούσα κυβέρνηση ότι με επικοινωνιακές τεχνικές ξεπερνιούνται όλα τα προβλήματα. Και δυστυχώς για την κυβέρνηση, η συνταγματικότητα της επιλογής του ΠΑΣΟΚ για πρόκληση εκλογών, δεν είναι ένα από αυτά.