Παρακολούθησα πριν λίγο μια συνέντευξη του προέδρου του Πακιστάν Asif Ali Zardari, του νέου αγαπημένου της δύσης, στον David Frost (παλιά συμπάθεια από τα φοιτητικά χρόνια της Αγγλίας).
Αν και οι πολιτικές του μέχρι τώρα δεν μου ήταν ιδιαίτερα συμπαθείς (ιδιαίτερα από τη καθυστέρηση της επανατοποθέτησης των δικαστών που είχε παράνομα καταργήσει ο στρατηγός Musharraf), πρέπει να ομολογήσω ότι μου δημιούργησε την εντύπωση ενός ικανού πολιτικού που μπορεί να κερδίσει την συμπάθεια του ακροατή (σε αντίθεση με τον προκάτοχό του Musharraf, επίσης ικανού αλλά εξαιρετικά αντιπαθούς ατόμου).
Αν και οι οικογενειακές "διαδοχές" στην εξουσία (δημοκρατικές ή μη) είναι σύνηθες φαινόμενο στην ιστορία είναι σπάνια νομίζω η περίπτωση που ο σύζυγος πολιτικού (όχι πολιτικός ο ίδιος) διαδέχεται στην εξουσία του κόμματος (και του κράτους στην συνέχεια) μια πανίσχυρη γυναίκα.
Θα μπορέσει να εξαντλήσει την προεδρική του θητεία; Δύσκολο να προβλέψει κανείς. Η σύγκρουση με τους Ταλιμπάν είναι μια πολύ δύσκολη επιλογή στο μέσον της (όχι και τόσο επιτυχούς μέχρι τώρα) θητείας του.
Οι απαντήσεις στα ερωτήματα γιατί οι ΗΠΑ και η Αγγλία εγκατέλειψαν τον Musharraf και γιατί "υιοθέτησαν" τον Ali Zardari μετά την δολοφονία της Bhutto, ξεφεύγουν από το πλαίσιο του blog.
Friday, May 15, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment