Ελλάδα και Ελβετία και προπαρασκευαστικό έτος στα πανεπιστήμια

Tweet

Είδα χθες στο BBC την εκπομπή  from our own correspondent που αναφερόταν στην εμμονή των Ελβετών με την προσήλωση στην τήρηση της ώρας. Με αφορμή την διαφορά νοοτροπίας που έχουμε στο θέμα αυτό εμείς (και όχι μόνο σε αυτό βέβαια), αναλογίστηκα τις γενικότερες διαφορές που υφίστανται ανάμεσα σε δυό μικρές χώρες όπως η Ελλάδα και  Ελβετία.

Η δική μας κοινωνία είναι άκρως εγωκεντρική ενώ η Ελβετική στηρίζεται στην λογική της κοινότητας. (Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι ότι οι πολυκατοικίες έχουν ένα κοινό πλυντήριο και οι οικογένειες καθορίζουν ημέρες και ώρες που η κάθε μια το χρησιμοποιεί). Αδυνατώ να φανταστώ πώς αυτό θα λειτουργούσε στην Ελλάδα).

Η πιστή και ομοιόμορφη τήρηση του χρόνου όμως, δεν έχει οδηγήσει τους Ελβετούς στην υιοθέτηση της ισοπεδωτικής λογικής της ομοιομορφίας στο εκπαιδευτικό σύστημα.  Για παράδειγμα όλα τα σχολεία δεν έχουν τις ίδιες ώρες λειτουργίας. Ο δημοσιογράφος της εκπομπής αναφέρει ώς παράδειγμα τα δυό του παιδιά. Την Δευτέρα, το ένα αρχίζει σχολείο στις 7.30 και γυρίζει σπίτι για μεσημεριανό στις 11 και το άλλο αρχίζει στις 8.20 και γυρίζει στις 12.00. Το ένα επιστρέφει στο σχολείο στις 2.00 το άλλο έχει το απόγεμα ελεύθερο (Αναλογίζομαι την αντίδραση της ΔΟΕ ή ΟΛΜΕ σε κάτι τέτοιο). Αυτό βέβαια, μόνο για την Δευτέρα. Κάθε μέρα τη βδομάδας είναι διαφορετική αλλά με ορθολογικό πρόγραμμα.

Για τα πανεπιστήμια, την ευθύνη λειτουργίας (και  χρηματοδότησης), έχουν τα καντόνια στα οποία βρίσκονται. Εκτός από τα δύο ομοσπονδιακά πολυτεχνεία, του γερμανόφωνου στην Ζυρίχη (ETHΖ) και του γαλλόφωνου στην Λωζάννη (EPFL). Αυτά χρηματοδοτούνται (πλουσιοπάροχα) από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση και έχουν κοινό  συμβούλιο διοίκησης. Παρ' όλα αυτά, το καθένα έχει δικό του τρόπο εσωτερικής λειτουργίας. Αυτό ισχύει και για τον τρόπο εξέλιξης των καθηγητών (που διαφέρει ακόμα και από τμήμα σε τμήμα σε κάθε Ιδρυμα).

Και έρχομαι στο θέμα της εισαγωγής στα πανεπιστήμια και στην πρόταση του Ελληνα υπουργού παιδείας για την καθιέρωση προπαρασκευαστικού έτους στην Ελλάδα.

Οι δύο χώρες που γνωρίζω να έχουν κάτι αντίστοιχο είναι το Βέλγιο και η Ελβετία. (Στο Βέλγιο εδώ και μερικά χρόνια σκέπτονται να το καταργήσουν). Στην Ελβετία, με τον μεθοδικό τρόπο οργάνωσης, μόνο το 20% των νέων της σχετικής ηλικιακής ομάδας διεκδικούν θέση στα πανεπιστήμια. (οι υπόλοιποι έχουν επιλέξει προηγουμένως) τεχνικές σχολές. Ετσι, δεν υπάρχει πληθωρισμός υποψηφίων για τα πανεπιστήμια. Μια ακόμα επιβεβαίωση για το ότι, ενώ πρέπει να εξετάζουμε και να μελετάμε ξένα πρότυπα, δεν πρέπει να τα υιοθετούμε χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τις συνθήκες κάτω από τις οποίες λειτουργούν. 

Βέβαια, εμείς έχουμε κερδίσει το Εuro ενώ οι Ελβετοί όχι. (Ομως, με προπονητή Ελβετικής νοοτροπίας).