Διάλογος για την παιδεία και συναίνεση

Tweet

Ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι υφίσταται ανάγκη συναίνεσης για μια σειρά από θέματα (πχ. παιδεία, οικονομία κλπ), είναι εξαιρετικά προβληματικός. Οχι, στο κατά πόσον χρειάζεται συναίνεση, αλλά στο τι είναι συναίνεση. Και το πρόβλημα φαίνεται να είναι ευρύτερο.

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση δεν επιδιώκει την συναίνεση αλλά -για μια ακόμα φορά- προσπαθεί να κερδίσει επικοινωνιακά προβάλλοντας ενέργειες που έχουν απήχηση στην κοινή γνώμη. Δεν φαίνεται όμως να είναι διατεθειμένη-ίσως δεν την ενδιαφέρει- να εξηγήσει πώς αντιλαμβάνεται την συναίνεση.

Η αντιπολίτευση επίσης, έχει δυσκολία να αντιμετώπισει την νέα αυτή επικοινωνιακή κίνηση της κυβέρνησης. Αν δεχθεί τον διάλογο, γίνεται μέρος του προβλήματος για το οποίο δεν έχει καμμιά ευθύνη. Αν τον αρνηθεί, θα κατηγορηθεί από την κυβέρνηση για στείρα αντιπολίτευση. Δεν είναι τυχαία η παρακάτω δήλωση του εκπροσώπου τύπου του ΠΑΣΟΚ: (αν αποδόθηκε σωστά).
Σε ό,τι αφορά την αποστροφή του κ. Ευ. Αντώναρου για τις δυσκολίες που έχει το ΠΑΣΟΚ με την λέξη «συναίνεση», ο κ Παπακωνσταντίνου είπε ότι «συναίνεση δεν είναι να ζητάς από τα άλλα κόμματα να αποδεχθούν την δική σου πολιτική, που έχει αποδειχθεί αποτυχημένη, αλλά να αποδέχεσαι τις προτάσεις των πολιτικών σου αντιπάλων».

Δεν συμφωνώ με την διατύπωση αυτή. Θα έλεγα ότι όποιος επιδιώκει συναίνεση, δεν είναι απαραίτητο να αποδέχεται τις προτάσεις των αντιπάλων του. Εχει όμως την υποχρέωση τουλάχιστον να τις συζητά. Και αυτό η κυβέρνηση δεν το έκανε ποτέ. Ιδιαίτερα στα θέματα παιδείας.

Σε προηγούμενη ανάρτησή μου, είχα αναφερθεί στην πρόταση που διατύπωσε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στην επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων της Βουλής (ακριβώς πριν δύο χρόνια, όταν γινόταν συζήτηση του ¨νόμου Γιαννάκου"), για πλήρη αυτοτέλεια των πανεπιστημίων με ταυτόχρονη κοινωνική λογοδοσία. Η τότε υπουργός -αλλά και η κυβέρνηση- δεν ασχολήθηκε ούτε καν για να την διαβάσει, πόσο μάλλον να την συζητήσει (Σημειώνεται ότι ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία της Βουλής που αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης πήγε σε συνεδρίαση της επιτροπής και μίλησε υποβάλλοντας πρόταση προς την κυβέρνηση). Την απέρριψε υπερφίαλα, συνεχίζοντας ακάθεκτη στην ψήφιση του "δικού της" πονήματος.

Για να επιδιωχθεί συναίνεση, πρώτο βήμα είναι να υπάρξει συναντίληψη για το ποιό είναι το πρόβλημα. Και αυτό γίνεται με διάλογο. Οταν -και αν- αυτό επιτευχθεί, το κάθε μέρος υποβάλλει τις προτάσεις του και στην συζήτηση που γίνεται προκύπτει αν υπάρχουν περιθώρια εξεύρεσης λύσης κοινά αποδεκτής.

Αν η προϋπόθεση αυτή δεν ικανοποιείται, η συνέχεια είναι προδιαγεγραμμένη.