Wednesday, November 20, 2013

O Παπανδρέου, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Τρόικα

Συνέντευξη στην εφημερίδα των συντακτών (20 Νοεμβρίου 2013)


- Τι εννοούσατε ακριβώς με πρόσφατο προσωπικό σας tweet, με το οποίο ζητούσατε από τον ΣΥΡΙΖΑ, αν θέλει να κυβερνήσει προοδευτικά, να πείσει για τις προθέσεις τους 'παπανδρεϊκούς' και όχι να "φλερτάρει" με τους ΑΝ.ΕΛ.;

Δεν ζήτησα κάτι, έκανα μία πολιτική εκτίμηση.  Παρ' ότι διαφωνώ και με θέσεις και με πρακτικές του ΣΥΡΙΖΑ, δεν παύει να είναι ορατό το ενδεχόμενο να αποτελέσει το κόμμα αυτό την βάση της αυριανής κυβέρνησης.  Σε αυτή την περίπτωση, για να ασκήσει πραγματικά προοδευτική πολιτική, τι είναι προτιμότερο?  Μια συμφωνία κορυφής  με τους ΑΝΕΛ ή στροφή με πειστικά επιχειρήματα σε ψηφοφόρους που είναι θεμελιωδώς προοδευτικοί; Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το δίλημμα, κανείς άλλος.

-       Ο Γ. Παπανδρέου, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος, θα είναι παρών στη δημόσια ζωή. Εκτιμάτε ότι υπάρχει έδαφος ή και ότι συντρέχει λόγος για μια πιο ενεργή παρουσία του στο πολιτικό προσκήνιο σήμερα ή ενδεχομένως και αύριο;


Τα πάθη που δημιουργήθηκαν τα τελευταία 4 χρόνια, δεν επιτρέπουν να αξιολογηθούν νηφάλια οι τομές της κυβέρνησης Παπανδρέου. Υπάρχει επομένως το έδαφος για να καλιεργηθούν οι ιδέες που συμμερίζονται όλοι όσοι ακολούθησαν την προσπάθεια αυτή, με οποιοδήποτε τρόπο. Το αν εκείνος θα ηγείται της προσπάθειας εξαρτάται από τον ίδιο. Είμαι βέβαιος οτι θα πει ό,τι έχει να πει όταν το αποφασίσει, καθαρά και ανοικτά, όπως έχει κάνει μέχρι τώρα.  Σε κάθε περίπτωση, οι ιδέες δεν πρόκειται να χαθούν. Αυτό δεν πρέπει να συγχέεται με τα περί κεντροαριστεράς. Το δίλημμα σήμερα δεν ειναι κεντροαριστερά ή κεντροδεξιά, αλλά προοδευτικές πολιτικές ή επιμονή (επιστροφή;) στο παρελθόν.

-       Οι συζητήσεις με την τρόικα δεν καταλήγουν πουθενά και οι δανειστές φαίνεται να ζητούν ξανά νέα μέτρα. Θεωρείτε ότι έχει έρθει η ώρα να υπάρξει μια πραγματική σύγκρουση μαζί τους;

Κάθε σύγκρουση προϋποθέτει επίγνωση και στρατηγική. Με ψυχρή αποτίμηση των περιθωρίων και των συνεπειών. Η σύγκρουση ως αποτέλεσμα αγανάκτησης δεν αποτελεί επιλογή αλλά θυμικό αντανακλαστικό. Το ερώτημα είναι αν ξέρουμε σε τι μπορούμε να ελπίζουμε ρεαλιστικά με μία σύγκρουση, και αν είμαστε διατεθειμένοι να λειτουργήσουμε στο πλαίσιο των συνεπειών της, αν αυτή δεν εξελιχθεί πρός όφελός μας. Αλλιώς, η σύγκρουση δεν είναι σύγκρουση αλλά μπλόφα. Και οι μπλόφες σε τόσο σοβαρά θέματα είναι επικίνδυνες.