Ακυρώθηκε σήμερα μια Γενική Συνέλευση Ειδικής Σύνθεσης (ΓΣΕΣ) Τμήματος, που είχε ως αποκλειστικό θέμα την συγκρότηση μητρώου πιθανών εκλεκτόρων για προαγωγές διδασκόντων. Η ακύρωση οφείλεται στο ότι στον νέο νόμο δεν προβλέπεται ΓΣΕΣ. Φαντάζομαι ότι θα προκύψουν πολλά παρόμοια προβλήματα στο μέλλον με διευκρινιστικές εγκυκλίους, γνωμοδοτήσεις νομικών συμβούλων, ενστάσεις, αναπομπές και ακυρώσεις εκλογών.
Είναι λυπηρό ότι ο νόμος, όσον αφορά τις εξελίξεις αλλά και τις εκλογές καθηγητών, κατέληξε τελικά στην μορφή που έχει σήμερα, μορφή που διαιωνίζει ουσιαστικά όλες τις παθογένειες του παρελθόντος.
Όταν είχα την αρμοδιότητα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και διαμόρφωνα το σχέδιο νόμου για τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, είχα θέσει τρεις βασικές αρχές:
Είχα καταλήξει στις αρχές αυτές μετά από πολλές συναντήσεις και ανταλλαγές απόψεων που είχα με υπουργούς παιδείας άλλων χωρών και τουλάχιστον 20 πρυτάνεις και προέδρους συμβουλίων μεγάλων πανεπιστημίων του εξωτερικού στην Ευρώπη, την Αμερική και την Ασία.
Σε επόμενη ανάρτηση, θα καταγράψω την διαδικασία εκείνη που πιστεύω ότι είναι η καλύτερη, δικαιότερη και διασφαλίζει αξιολογικές και αντικειμενικές κρίσεις με checks and balances που να επηρεάζονται στο ελάχιστο από προσωπικές (φιλικές ή εχθρικές) σχέσεις. Ο λόγος που δεν ήθελα να μπει στον νόμο ήταν γιατί πίστευα -και εξακολουθώ να πιστεύω- ότι αυτά δεν πρέπει να αναφέρονται στον νόμο (γιατί τον κάνουν ευάλωτο σε νομικές αμφισβητήσεις), αλλά να είναι μέρος του κανονισμού των ιδίων των πανεπιστημίων.
ΥΓ. Η σημαντικότερη βέβαια αλλαγή για την οποία είμαι περήφανος, είναι αυτή που αφορά τα συμβούλια διοίκησης. Οσο και αν «νερώθηκε» το σχέδιο που είχα ετοιμάσει, τελικά εφαρμόστηκε σε όλα τα ιδρύματα. Η (καθολική) αντίδραση που είχα συναντήσει σε όλα τα επίπεδα ήταν με πρόσχημα ότι η ρύθμιση αυτή θα ήταν αντισυνταγματική. Φαίνεται ότι πλέον η σχετική επιχειρηματολογία εγκαταλείφθηκε.
Είναι λυπηρό ότι ο νόμος, όσον αφορά τις εξελίξεις αλλά και τις εκλογές καθηγητών, κατέληξε τελικά στην μορφή που έχει σήμερα, μορφή που διαιωνίζει ουσιαστικά όλες τις παθογένειες του παρελθόντος.
Όταν είχα την αρμοδιότητα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και διαμόρφωνα το σχέδιο νόμου για τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, είχα θέσει τρεις βασικές αρχές:
- Να υπάρχουν εσωτερικά όργανα στα πανεπιστήμια που θα κρίνουν και θα ελέγχουν την ουσία των εκλογικών διαδικασιών και όχι απλά την παραβίαση ή μη τυπικών στοιχείων των διαδικασιών.
- Ο νόμος να έχει τέτοια μορφή ώστε να γίνονται αξιοκρατικές κρίσεις, να ισχυροποιηθούν οι ουσιαστικοί εσωτερικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί και να ελαχιστοποιηθούν οι δυνατότητες αδικιών που οδηγούν επιστήμονες να γίνονται νομικοί και να χρειάζεται να προσφεύγουν στο ΣτΕ ή σε άλλα όργανα για να δικαιωθούν όσοι πιστεύουν ότι αδικήθηκαν.
- Το Υπουργείο Παιδείας να μην έχει καμιά εμπλοκή (ή ελάχιστη λόγω Συντάγματος) στις διαδικασίες αυτές.
Είχα καταλήξει στις αρχές αυτές μετά από πολλές συναντήσεις και ανταλλαγές απόψεων που είχα με υπουργούς παιδείας άλλων χωρών και τουλάχιστον 20 πρυτάνεις και προέδρους συμβουλίων μεγάλων πανεπιστημίων του εξωτερικού στην Ευρώπη, την Αμερική και την Ασία.
Σε επόμενη ανάρτηση, θα καταγράψω την διαδικασία εκείνη που πιστεύω ότι είναι η καλύτερη, δικαιότερη και διασφαλίζει αξιολογικές και αντικειμενικές κρίσεις με checks and balances που να επηρεάζονται στο ελάχιστο από προσωπικές (φιλικές ή εχθρικές) σχέσεις. Ο λόγος που δεν ήθελα να μπει στον νόμο ήταν γιατί πίστευα -και εξακολουθώ να πιστεύω- ότι αυτά δεν πρέπει να αναφέρονται στον νόμο (γιατί τον κάνουν ευάλωτο σε νομικές αμφισβητήσεις), αλλά να είναι μέρος του κανονισμού των ιδίων των πανεπιστημίων.
ΥΓ. Η σημαντικότερη βέβαια αλλαγή για την οποία είμαι περήφανος, είναι αυτή που αφορά τα συμβούλια διοίκησης. Οσο και αν «νερώθηκε» το σχέδιο που είχα ετοιμάσει, τελικά εφαρμόστηκε σε όλα τα ιδρύματα. Η (καθολική) αντίδραση που είχα συναντήσει σε όλα τα επίπεδα ήταν με πρόσχημα ότι η ρύθμιση αυτή θα ήταν αντισυνταγματική. Φαίνεται ότι πλέον η σχετική επιχειρηματολογία εγκαταλείφθηκε.
Posts
No comments:
Post a Comment