Η μεταφορά των μαθητών Γυμνασίου-Λυκείου στα Κύθηρα.

Tweet

Μα αφορμή το παρακάτω κείμενο από το Capital.gr (φαντάζομαι θα υπάρχει και σε άλλα ενημερωτικά μέσα), που αναφέρεται στην διακοπή της μεταφοράς των μαθητών Γυμνασίου και Λυκείου στα Κύθηρα λόγω μη καταβολής από το κράτος τον οφειλών στους 7 λεωφορειούχους, θα ήθελα να καταγράψω μερικές σκέψεις, για μια πιθανόν ριζική λύση ενός προβλήματος που απασχολεί εδώ και χρόνια τα Κύθηρα, όχι μόνο όσον αφορά την μεταφορά των μαθητών, αλλά και την ποιότητα της εκπαίδευσης που λαμβάνουν οι μαθητές σε όλα τα δυσπρόσιτα σχολεία.

Ιστορίες του 50 και του 60
Πρώτα λίγη ιστορία: Ο πατέρας μου, στο τέλος της δεκαετίας του 50, ήταν εκείνος που ξεκίνησε τον αγώνα για την μεταφορά των μαθητών του Ποταμού (βόρειο τμήμα του νησιού) στο τότε Γυμνάσιο της Χώρας (νότιο άκρο). Μέχρι τότε οι μαθητές του Γυμνασίου -όσοι είχαν τις οικονομικές δυνατότητες και δεν έφευγαν για Αυστραλία ή δεν πήγαιναν στα χωράφια- έμεναν σε σπίτια στην Χώρα και πήγαιναν στα σπίτια τους μια φορά τον μήνα, ή όποτε μπορούσαν.
Η πρωτοβουλία του πατέρα μου συνάντησε έντονες αντιδράσεις από τους παράγοντες της Χώρας που ένοιωθαν ότι μια πηγή εισοδήματος (και νεανικής ζωής) θα χανόταν. (Αναλογίες με τα τμήματα Πανεπιστημίων και ΤΕΙ στα σημερινά δεδομένα). Η αντίδραση αυτή πήρε ακόμα και άσχημη τροπή για τους μαθητές του "εξω δήμου" από καθηγητές που ήταν από την Χώρα. Ο πατέρας μου επέμεινε. Βρήκε μερικούς ακόμα γονείς που συνεισέφεραν και νοίκιαζαν ένα (το μοναδικό τότε) ταξί για να μεταφέρει 5-6 μαθητές καθημερινά από τον Ποταμό στην Χώρα. Το κόστος ήταν κατά πολύ μικρότερο από την διαμονή την Χώρα. Και βέβαια από τότε, η ζωή των μαθητών αλλά και η απόδοσή τους, βελτιώθηκε εντυπωσιακά. Αργότερα οι μαθητές αυξήθηκαν. Την μεταφορά ανέλαβε αρχικά ενα στρατιωτικό REO που είχε μετατραπεί σε επιβατικό αυτοκίνητο και λίγο αργότερα το πρώτο λεωφορείο που ήλθε στα Κύθηρα (το λεωφορείο παρεμπιπτόντως στο οποία δούλεψα επί χρόνια ως βοηθός του οδηγού όταν ήμουν μαθητής στο Γυμνάσιο). Και δεν έπαιρνε μόνο τους μαθητές του Ποταμού. Μαθητές από τα άλλα χωριά έβγαιναν το πρωΐ στον κεντρικό δρόμο και έπαιρναν το λεωφορείο. Στα μέσα τις δεκαετίας του 60 τα παιδιά που μετακινούνταν είχαν περάσει τα 50. Και πάντα με ιδιωτική κάλυψη του (ελεγχόμενου) κόστους.

Η κοινωνική κινητικότητα
Η αλλαγή αυτή βοήθησε και στην κοινωνική κινητικότητα. Παιδιά που προηγουμένως θα έκαναν άλλες επιλογές λόγω του κόστους διαμονής στην Χώρα, πήγαν στο Γυμνάσιο. Πολλοί από αυτούς συνέχισαν στο Πανεπιστήμιο (που εν τω μεταξύ είχε αλλάξει ριζικά λόγω της Δωρεάν Παιδείας).

Ο κρατισμός
Τα χρόνια πέρασαν και θεωρήθηκε ότι η μεταφορά των μαθητών, όχι μόνο στα Κύθηρα αλλά και σε όλη την Ελλάδα, θα έπρεπε να περάσει στην ευθύνη του κράτους (δηλαδή του συνόλου των φορολογουμένων). Όπως και σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις, η διαφθορά άλλαξε τα δεδομένα και το κόστος εκτοξεύθηκε.
Ήταν επομένως αναμενόμενο ότι η κρίση θα αναδείκνυε και αυτό το πρόβλημα.

Πρέπει να σημειώσω ότι οι προσπάθειες που έγιναν για τον εξορθολογισμό της κατάστασης το 1989, το 1996 αλλά και την διετία 2009-2011 απέτυχαν. Τα συμφέροντα ήταν πολύ μεγάλα και η υποστήριξή τους από τους τοπικούς παράγοντες πολύ ισχυρή. (Είχα μάλιστα υπολογίσει ότι ακόμα και αν συνεχιζόταν η δωρεάν μεταφορά, θα στοίχιζε λιγότερο στον φορολογούμενο να δινόταν ενίσχυση στους γονείς και εκείνοι να επιλέγουν την μέθοδο μεταφοράς, από το υπάρχον καθεστώς).

Η λύση
Τι θα γίνει σήμερα;  Νομίζω ότι λόγω της εκλογικής περιφέρειας στην οποία ανήκουν τα Κύθηρα, το πρόβλημα θα αντιμετωπισθεί, προσωρινά πάλι και με μπαλώματα. Πιστεύω όμως ότι αργά ή γρήγορα θα χρειασθεί μια ριζική αντιμετώπιση όχι μόνο του προβλήματος της μεταφοράς των μαθητών, αλλά και του γενικότερου προβλήματος της ποιότητας εκπαίδευσης στα δυσπρόσιτα σχολεία. Και επειδή δεν μου αρέσει μόνο να επισημαίνω προβλήματα, αλλά να προτείνω και λύσεις, θα επανέλθω με πρόταση σε επόμενη ανάρτηση.

Το κείμενο στο Capital.gr:
Εγκλωβισμένοι στα γρανάζια ενός παραλυμένου κράτους βρίσκονται οι μαθητές του Γυμνασίου-Λυκείου Κυθήρων, καθώς αδυνατούν να μεταφερθούν στο σχολείο λίγους μήνες πριν τις πανελλαδικές εξετάσεις, λόγω ακινητοποίησης των λεωφορείων που τους μεταφέρουν.
Οι μαθητές από τις 25 Φεβρουαρίου δεν μεταφέρονται στο σχολείο καθώς οι ιδιοκτήτες των 7 λεωφορείων που μισθώνονται για τη μεταφορά τους (σ.σ δεν υπάρχει συγκοινωνία στο νησί) σταμάτησαν τα δρομολόγια, αφού σύμφωνα με τον τοπικό Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων, δεν έχουν πληρωθεί από τις αρχές του 2012.
Το Γυμνάσιο Λύκειο-Κυθήρων βρίσκεται στη Χώρα Κυθήρων, στο νότιο άκρο του νησιού δηλαδή και οι μαθητές εδώ και δεκαετίες μεταφέρονται με λεωφορεία που κάνουν περνούν από τον κεντρικό δρόμο του νησιού. Η ακινητοποίηση των λεωφορείων λόγω μη καταβολής των δεδουλευμένων ουσιαστικά καταργεί τη δυνατότητα στα παιδιά να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους και δημιουργεί μια εικόνα εγκατάλειψης για τους κατοίκους του όμορφου νησιού.

Η επιστολή
Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων με επιστολή του προς τον υπουργό Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλο, το Περιφερειάρχη Γ. Σγουρό και άλλους αρμοδίους αναφέρει:
«Σας ενημερώνουμε ότι από σήμερα 25/2/13 οι λεωφορειούχοι μεταφορείς των μαθητών Γυμνασίου και Λυκείου Κυθήρων διέκοψαν τη μεταφορά των μαθητών λόγω μη πληρωμής των δεδουλευμένων τους από τις αρχές του 2012. Από τα επτά λεωφορεία που κάνουν τις μεταφορές, εκτελεί το δρομολόγιο μόνο ένα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μη προσέλευση του μεγαλύτερου αριθμού των μαθητών στο σχολείο και συνεπώς τη σοβαρή δυσλειτουργία του σχολείου.
Σαν Σύλλογοι ζητάμε την άμεση λύση του προβλήματος, δηλαδή την άμεση αποκατάσταση των δρομολογίων διότι τυχόν παράτασή της θα δημιουργήσει ανυπολόγιστη αναστάτωση στην τοπική κοινωνία και σοβαρή εκπαιδευτική ζημία στους μαθητές. …Επειδή όπως γνωρίζετε ζούμε σε δυσπρόσιτο και απομακρυσμένο νησί και τα παιδιά μας στερούνται βασικών αγαθών, απαιτούμε να αποκατασταθεί άμεσα η μεταφορά των παιδιών μας στα σχολεία διότι η όλη κατάσταση έχει αρνητικές επιπτώσεις στην εκπαίδευση των παιδιών μας».