Θα σας πω ένα
παράδειγμα για να αντιληφθείτε την δυσκολία του να προωθήσει κανείς τέτοιες
αλλαγές.
Αν θυμάστε, ήταν
προεκλογική δέσμευση του Πρωθυπουργού «όλες οι αποφάσεις στο διαδίκτυο», δεν
ξέρω αν το θυμάστε.
ΑΣ: Ναι βέβαια.
ΙΠ: Λοιπόν, όταν
ανέλαβε η κυβέρνηση υπήρχε μόνο ένα
μέλος της κυβέρνησης, ο οποίος δημοσιοποιούσε όλες τις αποφάσεις – ό,τι
υπέγραφε – στο διαδίκτυο. Όποιος θέλει δηλαδή να αξιολογήσει το έργο του
συγκεκριμένου υπουργού, μπορεί να δει σε κάθε λεπτομέρεια τι έκανε. Μπορεί να δει
τις αποφάσεις του.
ΑΣ: Άρα λέτε ότι
υπήρχαν αντιστάσεις από άλλα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου;
ΙΠ:Χρησιμοποιώ
ένα απλό παράδειγμα. Και ρωτώ: Γιατί κανείς άλλος Υπουργός δεν το έκανε; Πότε άρχισε να γίνεται; Μετά από επτά μήνες,
όταν θεσμοθετήθηκε το Διαύγεια. Και μάλιστα μόνο για τις αποφάσεις με
οικονομικό αποτέλεσμα. Και ρωτώ: Για να υλοποιηθεί μια πολιτική πρωτοβουλία,
χρειάζεται να υπάρξει νόμος; Δηλαδή, ποιος σταματούσε οποιοδήποτε κυβερνητικό
στέλεχος να δημοσιοποιεί τις αποφάσεις του και τις ενέργειες του; Θέλω να πω
ότι, σε τέτοιες δύσκολες πολιτικές πρωτοβουλίες, όταν έχεις απέναντί σου δομές,
οι οποίες προσπαθούν να διατηρήσουν την υπάρχουσα κατάσταση, είναι δύσκολο να
το αλλάξεις εκ βάθρων και να πεις ότι αυτό είναι, το εφαρμόζουμε και να το
εφαρμόσεις απόλυτα με επιτυχία. Εγώ είμαι μαθηματικός και το πιο εύκολο που
μπορεί να πει κανείς είναι ότι από το Α πηγαίνεις στο Β αν υπάρχουν κάποιες
προϋποθέσεις. Στην πολιτική τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Posts
No comments:
Post a Comment