Είμαι πάντα υπέρ του διαλόγου. Εστω και αν αυτός που τον προτείνει δεν είναι ειλικρινής.
Υπάρχουν όμως κάποιες ελάχιστες προυποθέσεις για να υπάρξει ένας διάλογος. Αυτές περιλαμβάνουν τους συνομιλητές τα βασικά θέματα.
Για την παιδεία, ο διάλογος πρέπει να γίνει σε δύο επίπεδα: Πολιτικό και κοινωνικό. Σε πολιτικό επίπεδο καθορίζονται οι βασικοί στόχοι (πχ αν θέλουμε μαζική τριτοβάθμια εκπαίδευση ή όχι). Στο κοινωνικό, διερευνώνται οι απόψεις των κοινωνικών ομάδων που επηρεάζονται από τις όποιες αλλαγές.
Για τον πολιτικό διάλογο, υπάρχει από το 96 η διακομματική επιτροπή. (Εχω αναφερθεί για την ιστορία της εδώ). Εκεί μπορεί να τεθεί το πλαίσιο του διαλόγου. Αφού η κυβέρνηση δεν θέλει να ορίσει αυτό το πλαίσιο, ας το κάνει η διακομματική.
Σε επίπεδο κοινωνίας ο διάλογος μπορεί να γίνει στο ΕΣΥΠ. Το ΕΣΥΠ όμως ως ανεξάρτητη αρχή όπως ήταν το 95. Οχι όπως είναι σήμερα που είναι απλά μια υπηρεσία του ΥΠΕΠΘ. Για να είναι αξιόπιστο.
Τα υπόλοιπα ακολουθούν.
Δεν μπορεί να συζητάμε όλοι πόσα μαθήματα θα εξετάζονται και ποιός θα βάζει τα θέματα των εξετάσεων. Αυτά είναι τεχνικά προβλήματα που αντιμετωπίζονται αφού καθορισθούν οι στόχοι. Γιατί διαφορετικά αποπροσανατολίζεται ο κόσμος και διαιωνίζεται ο επικοινωνιακός λαικισμός.
Thursday, January 22, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment