Ημουν παρών στην μακρά συνάντηση των πρυτάνεων των πανεπιστημίων Αθήνας, θεσσαλονίκης, ΕΜΠ και Πατρών με τον Γ.Α. Παπανδρέου και τον Μιχ. Χρυσοχοίδη την Πέμπτη 25/1/07. (Και οι ίδιοι οι πρυτάνεις εντυπωσιάστηκαν με την άνεση χρόνου που τους δόθηκε για να εκθέσουν την κατάσταση και τις απόψεις τους).
Η εικόνα που έδωσαν για την κατάσταση που επικρατεί αυτή την στιγμή στα πανεπιστήμια είναι πραγματικά ανησυχητική με απρόβλεπτες, όπως είπαν, εξελίξεις.
Εκτιμώ ότι αν ως βάση συζήτησης για την νέα νομοθετική ρύθμιση τεθεί η πρόταση Παπανδρέου για πλήρη αυτοτέλεια των πανεπιστημίων με ταυτόχρονη αξιολόγησή τους, το αδιέξοδο μπορεί να αποφευχθεί. Αλλωστε, και οι θέσεις που διατυπώνουν στην ανακοίνωσή τους δεν διαφέρουν ουσιαστικά από την πρόταση αυτή.
Η πρότασή τους για αναβολή κατάθεσης του νομοσχεδίου από την κυβέρνηση είναι θετική υπό την έννοια ότι θέτει ένα σαφές χρονοδιάγραμμα και αποκλείει τον αιφνιδιασμό που θα προκαλέσει νέες εντάσεις. Θετική επίσης βρίσκω την πρότασή τους για προσπάθεια συναινετικής αντιμετώπισης του προβλήματος. Αν το δημόσιο πανεπιστήμιο δεν βρει την ηρεμία του και τον δρόμο του χωρίς φόβους ανατροπών με ενδεχόμενη αλλαγή κυβέρνησης, η τριτοβάθμια εκπαίδευση στην ελλάδα είναι καταδικασμένη.
Οταν η συνάντηση έφτανε στο τέλος της, αναλογιζόμουν πόσο κρίμα είναι να αναγκάζονται πρυτάνεις πανεπιστημίων να συζητούν με τον πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης επί τόση ώρα για προβλήματα όπως το χτίσιμο με τούβλα τηε πόρτας της επιτροπής ερευνών από φοιτητές ή την αδυναμία τους να υποβάλουν ερευνητικές προτάσεις λόγω των καταλήψεων αντί να συζητούν τα αναπτυξιακά τους σχέδια, τις διεθνείς συνεργασίες τους ή την στρατηγική τους για αναβάθμιση των σπουδών. Εφερα επίσης στο μυαλό μου παλαιότερες συναντήσεις μας με πρυτάνεις από το 1988 (όταν ήμουν ΓΓ του ΥΠΕΠΘ και ο Γ.Α. Παπανδρέου Υπουργός) και με λύπη σκεπτόμουν ότι, 20 χρόνια μετά, η μεγάλη εξάρτηση των πανεπιστημίων από το κράτος δεν τα έχει αφήσει να βρουν το δρόμο τους. Και γι' αυτό ευθυνόμαστε όλοι όσοι έχουμε ασκήσει διοίκηση με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Πιστεύω όμως ότι οι συνθήκες έχουν πλέον ωριμάσει και δεν υπάρχει χρόνος για καθυστέρηση. Εύχομαι αυτό να το καταλάβει και η κυβέρνηση. Και η διαπίστωση αυτή μπορεί να αποτελέσει την βάση της συναίνεσης που επιζητούν οι πρυτάνεις.
Saturday, January 27, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
Το νομοσχέδιο αυτό έχει γίνει γεφύρι της Άρτας. Ας το ψηφίσουν τέλος πάντων να τελειώνουμε για να ησυχάσουν τα πράγματα. Έτσι κι αλλιώς, θα έχει ελάχιστη επίπτωση στα πανεπιστημιακά πράγματα. Ο κατήφορος θα συνεχίσει αμείωτος.
ReplyDeleteΌταν ακούω για «συναίνεση» μου σηκώνεται η τρίχα. Συναίνεση με ποιούς; Με την ΠΟΣΔΕΠ; Με τους καταληψίες βανδαλιστές που έχουν νοοτροπία 19ου αιώνα; Είμαστε σοβαροί; Ιδεολογική μάχη πρέπει να δοθεί, όχι συναίνεση.
Τέλος, απορώ γιατί ασχολείται ακόμα ο κόσμος με τους πρυτάνεις. Πρώτον, εξελέγησαν με την υποστήριξη κομματικών φοιτητικών παρατάξεων με ό,τι δεσμεύσεις και συμβιβασμούς αυτό συνεπάγεται. Δεύτερον, είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνοι για τα χάλια των πανεπιστημίων μας. Είναι αυτοί που βλέπουν τις ατασθαλίες και την αναξιοκρατία και δεν κάνουν τίποτα. Αυτοί δεν υποστήριξαν πρόσφατα να μην αλλάξει ο νόμος περί ασύλου, να διατηρηθεί δηλαδή η σημερινή απαράδεκτη κατάσταση; Αυτοί δεν είναι που βλέπουν τους βανδαλισμούς και δεν προβαίνουν σε καμία ενέργεια να τους σταματήσουν; Αυτοί δεν είναι που συνέχεια ζητούν αυτοτέλεια χωρίς να καταθέτουν συγκεκριμένες προτάσεις; Οι πρυτάνεις είναι μέρος του προβλήματος, όχι της λύσης. Είναι ανίκανοι, άτολμοι, και άβουλοι. Αν θέλετε πραγματική μεταρρύθμιση, παρακάμψτε τους και απευθυνθείτε στους πραγματικά αξιόλογους πανεπιστημιακούς που υπάρχουν τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.