Η έξτρα «πτυχιακή», η αξιολόγηση και η τρόικα

Tweet

Όπως είναι γνωστό, τον περασμένο Ιανουάριο με ειδική νομοθετική ρύθμιση το Υπουργείο Παιδείας καθιέρωσε μία έξτρα «πτυχιακή» περίοδο. Σύμφωνα με την διάταξη αυτή, όλοι οι «επί πτυχίω» φοιτητές δικαιούνταν να πάρουν μέρος σε μία έξτρα εξεταστική περίοδο τον Φεβρουάριο και τον Ιούνιο προκειμένου, σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του Υπουργείου, να διευκολυνθούν για να τελειώσουν νωρίτερα, ως ένα μέτρο οικονομικής ανακούφισης προς τις ελληνικές οικογένειες.

Ας δούμε λοιπόν τα στοιχεία για ένα συγκεκριμένο μάθημα, ενός συγκεκριμένου πανεπιστημίου αυτής της έξτρα «πτυχιακής» εξεταστικής:

·      Σύνολο εγγεγραμμένων «επί πτυχίω» φοιτητών (όσων δηλαδή έχουν ήδη συμπληρώσει 4 χρόνια στο πανεπιστήμιο, βλ. για τον ορισμό αυτό και προηγούμενη ανάρτησή μου): 261.

·      Σύνολο εγγεγραμμένων φοιτητών με λιγότερα από 4 χρόνια στο πανεπιστήμιο: 43.

·      «Επί πτυχίω» φοιτητές που προσήλθαν στην εξέταση: 0 !!!

Ας δούμε όμως τα αντίστοιχα στοιχεία για την πρώτη φορά που εφαρμόστηκε η διάταξη αυτή τον Φεβρουάριο:

·      Σύνολο εγγεγραμμένων «επί πτυχίω» φοιτητών: 107.

·      Σύνολο εγγεγραμμένων φοιτητών με λιγότερα από 4 χρόνια στο πανεπιστήμιο: 48.

·      «Επί πτυχίω» φοιτητές που προσήλθαν στην εξέταση: 5!

·      «Επί πτυχίω» φοιτητές που εξετάστηκαν επιτυχώς (δηλαδή πέρασαν το μάθημα): 0!

Στην εξεταστική περίοδο του Ιουλίου -με δεδομένο τον αριθμό των εγγεγραμμένων- είχαν οριστεί 6 επιτηρητές (επιπλέον του Καθηγητή).

Βλέπουμε λοιπόν, για το συγκεκριμένο μάθημα, ότι ουδείς από του 360 και πλέον φοιτητές που δυνάμει αφορούσε η διάταξη αυτή, εξυπηρετήθηκε από αυτήν!

Αντίθετα σπαταλήθηκαν ατελείωτες ώρες σε συνεδριάσεις επιτροπών στο πανεπιστήμιο για αποφασιστούν οι ημερομηνίες και ο εξεταστής κάθε μαθήματος (με δεδομένο ότι πολλά απο τα μαθήματα αυτά είχαν διδαχθεί από διαφορετικούς διδάσκοντες στο πέρασμα των χρόνων), ορίστηκαν αίθουσες, οι οποίες δεν χρησιμοποιήθηκαν, σπαταλήθηκε ο χρόνος επτά επιστημόνων χωρίς κανέναν λόγο και έμεινε η πρόθεση του Υπουργείου για «εξυπηρέτηση».

Ίσως ισχυριστεί κανείς ότι πρόκειται για μία ειδική περίπτωση στο μάθημα αυτό. Από την εικόνα που έχω νομίζω ότι κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με με πολλά άλλα μαθήματα.

Το Υπουργείο Παιδείας το οποίο επί χρόνια (και δικαίως) προσπαθεί να προωθήσει την έννοια της αξιολόγησης, έχει μία μοναδική ευκαιρία για να αξιολογήσει μία δική του ενέργεια.

Να συγκεντρώσει δηλαδή από όλα τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ τα στοιχεία για αυτή την πρόσθετη «πτυχιακή» τις δύο φορές που εφαρμόστηκε, τα άτομα που απασχολήθηκαν  για να τις οργανώσουν, τις αίθουσες που χρησιμοποιήθηκαν, τις συνεδριάσεις που έγιναν και φυσικά τον αριθμό των φοιτητών με οικονομικό πρόβλημα ή χωρίς, που εξαιτίας αυτής της ρύθμισης τελείωσαν τις σπουδές τους και πήρα το πτυχίο τους νωρίτερα από ότι θα το έπαιρναν διαφορετικά.

Έτσι, θα αξιολογηθεί άμεσα μία πολιτική πρωτοβουλία του Υπουργείου Παιδείας, η αποτελεσματικότητα της πρωτοβουλίας αυτής σε σχέση με τον διακηρυγμένο στόχο και το οικονομικό κόστος που αυτή προκάλεσε. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι  η υποβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας και των ακαδημαικών στάνταρντς,  δεν μπορεί με κανένα τρόπο να είναι η λύση για οποιοδήποτε πρόβλημα, οικονομικό ή μη.

ΥΓ. Λείπει από το κείμενο κάποια αναφορά στην τρόικα που υπάρχει στον τίτλο. Η αναφορά όμως δεν θα γίνει στην γνωστή τρόικα. Πρόκειται για μια εσωτερική τρόικα, που θα έπρεπε να έχει διαμορφώσει η ίδια η χώρα για να αξιολογεί τις πολιτικές της και να διαπιστώνει την σπατάλη που προκαλείται από πολιτικές επιλογές που γίνονται για λόγους εντυπωσιασμού και όχι για λόγους ουσίας.

Ενδοσχολικό Απολυτήριο

Tweet

Το 2011 προώθησα διάταξη με την οποία όσοι μαθητές της Γ΄ Λυκείου δεν επιθυμούσαν να διαγωνισθούν στις πανελλαδικές εξετάσεις για την εισαγωγή σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, θα μπορούσαν να ολοκληρώνουν την σχολική διαδικασία με τις ενδοσχολικές εξετάσεις και να αποκτούν απολυτήριο Λυκείου. (Μέχρι τότε όλοι οι μαθητές του Λυκείου, για να αποκτήσουν το απολυτήριο του λυκείου, θα έπρεπε να δώσουν πανελλαδικές εξετάσεις σε μία σειρά από μαθήματα).

Την διάταξη αυτή την προώθησα μετά από συζητήσεις με μαθητές λυκείου που έθεσαν το θέμα αυτό χωρίς εγώ να έχω κάποια πειστική απάντηση για την μέχρι τότε πρακτική.

Με έκπληξη, διαπίστωσα τον Μάη του 2011, λίγες μέρες πριν αρχίσουν οι Πανελλήνιες εξετάσεις, την αντίδραση της ΟΛΜΕ και της ΟΙΕΛΕ (κυρίως της τελευταίας, η οποία μάλιστα αντέδρασε με ακραίο τρόπο και ανακοινώσεις. Έφτασε δε στο σημείο να κάνει προσφυγή στο ΣτΕ με αίτημα για διαταγή αναστολής της εφαρμογής της διάταξης!). Οι εξηγήσεις που έδιναν για την στάση τους αυτή δεν ήταν πειστικές και ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πραγματικά αντιδρούσαν (αν και εκτιμώ ότι δεν έγιναν για το συμφέρον των μαθητών). Μάλιστα, έφτασαν στο σημείο να υποστηρίζουν ότι τα παιδιά που δεν έπαιρναν μέρος στις πανελλαδικές εξετάσεις και θα αποκτούσαν ενδοσχολικό απολυτήριο, δεν θα είχαν την δυνατότητα να εγγράφονται σε ξένα πανεπιστήμια αν το επιθυμούσαν! (Κάτι βέβαια που ήταν ανακριβές, όπως είχα εξηγήσει και τότε). Υποστήριζαν δηλαδή, τα συμφέροντα των ξένων πανεπιστημίων, αντίθετα με τα συμφέροντα των ίδιων των μαθητών.

Ευτυχώς (και προφανώς), το ΣτΕ απέρριψε την προσφυγή εκείνη και έτσι η διάταξη εφαρμόστηκε κανονικά. Περίπου 2.500 μαθητές που δεν είχαν ως στόχο την εισαγνωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έκαναν χρήση της διάταξης αυτής το 2011, παρά τον εκφοβισμό που τους έγινε και δεν υπέστησαν μάταια την επιπλέον ταλαιπωρία των πανελλαδικών εξετάσεων, αλλά και τα έξοδα των φροντιστηρίων για την συμμετοχή σε αυτές.

Αντιλαμβάνομαι ότι εφέτος 10.000 περίπου μαθητές (το 10% περίπου των μαθητών της Γ΄ Λυκείου) απέκτησε απολυτήριο με ενδοσχολικές εξετάσεις χωρίς την άχρηστη συμμετοχή στις πανελλαδικές εξετάσεις.

Χαίρομαι που δεν υποχώρησα τότε στις έντονες αντιρρήσεις των συνδικαλιστικών ηγεσιών και έτσι εξυπηρετήθηκαν -και εξακολουθούν να εξυπηρετούνται- τόσοι πολλοί μαθητές που έχουν κάνει επιλογές διαφορετικές από τις σπουδές σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ.

Κάνω ειδική αναφορά στην ρύθμιση αυτή εδώ στο blog, γιατί ήταν μια από αυτές που δεν προκλήθηκαν από συνδικαλιστικές πιέσεις ή από πιέσεις κοινωνικών ομάδων, αλλά από το ενδιαφέρον των ίδιων των μαθητών, που όμως ήταν δίκαιο και όχι αίτημα για ρυθμίσεις ευκολίας.

Ήταν και αυτό μέρος του τρόπου που αντιμετώπιζα και αντιμετωπίζω την πολιτική.