Monday, May 14, 2012

Δημοψήφισμα: Η μόνη διέξοδος από την πολιτική κρίση

Η προσπάθεια που γίνεται για την αντιμετώπιση της πολιτικής κρίσης με τον σχηματισμό κυβέρνησης "παντός καιρού και ιδεολογίας" είναι αδιέξοδη. Γιατί καμιά κυβέρνηση, ούτε από την παρούσα ούτε από την επόμενη Βουλή μπορεί να απαντήσει ως εντολοδόχος του Ελληνικού λαού το πραγματικό δίλημμα. "Μνημόνιο και ευρώ ή έξω από το ευρώ". Γιατί το ερώτημα αυτό δεν απαντάται με εντολοδόχους. Κάθε πολίτης ξεχωριστά πρέπει να αναλάβει την ευθύνη να το απαντήσει. Δεν μπορεί ο κάθε αρχηγός κόμματος, δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής να ερμηνεύει το "μήνυμα των εκλογών" κατά το δοκούν.
Τα πολιτικά κόμματα και κάθε άλλος φορέας έχουν ένα άλλο ουσιαστικό ρόλο να διαδραματίσουν στο συγκεκριμένο θέμα. Πρέπει να συμβάλλουν στο να ενημερωθούν οι πολίτες για τις συνέπειες της κάθε επιλογής. Με ουσιαστικά επιχειρήματα και όχι με αφορισμούς και καταστροφολογία.
Τα οικονομικά επιχειρήματα για επιστροφή στην δραχμή δεν είναι αμελητέα και έχουν υποστηριχθεί από πολλούς ειδικούς. Ταυτόχρονα όμως επιστροφή στην δραχμή, με αυτούς που ενδεχομένως θα την κάνουν, συνεπάγεται ακύρωση οποιασδήποτε ουσιαστικής διαρθρωτικής αλλαγής.
Η επιλογή δεν θα είναι εύκολη. Θα είναι όμως συνειδητή.

Ο Γ. Παπανδρέου που έκανε την πρόταση του δημοψηφίσματος, δεν συμμετέχει πλέον στην κυβέρνηση και επομένως η διενέργεια δημοψηφίσματος παύει να έχει την φόρτιση της πολιτικής αντιπαράθεσης που είχε όταν έγινε. Ταυτόχρονα, οι ισχυροί της Ευρώπης που την απέρριψαν είτε δεν είναι πλέον ισχυροί είτε έχουν υιοθετήσει την πρόταση αυτή για επίλυση αντιστοίχων εσωτερικών τους προβλημάτων.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στις συζητήσεις που κάνει για αντιμετώπιση του αδιεξόδου, θα μπορούσε να περιλάβει και αυτό το ενδεχόμενο.

12 comments:

  1. Αφού σημειώσω ότι "κάθε αρχηγός και δημοσιογράφος που ερμηνεύει το εκλογικό αποτέλεσμα" το κάνει προπαγναδιστικά και μόνο στην αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη που φώναξε το μήνυμα μόνο του. Όλα τα άλλα φαντάζουν περιττά. Ωστόσο, καταθέτετε μια άποψη, αιρετική μάλλον. Σκεφτήκαμε τι θα σήμαινε για το πολιτικό σύστημα σήμερα ειδικά (και δεν έχω κάποιο λόγο να το υπερασπίζομαι) αν έβγαινε ένα 30% αρνητικό απέναντι στο ευρώ και την ΕΕ (διπλάσιο δηλαδή των αντιευωπαϊκών αριστερής και δεξιάς κατεύθυνσης); Θεωρώ ότι τούτοι τοι τριγμοί θα ήταν ανεπαρνώθωτοι. Και το 30% το θεωρώ πιθανό και βάση/μαξιλάρι σε ένα τέτοιο δημοψήφισμα. Γιατί στο ερώτημα θα συνυπολογιστούν οι αυτοκτονίες και η χαμένη εθνική κι ατομική αξιοπρέπεια, η ανεργία και η ατομική χρεοκοπία περίπου του 50% των ελληνικών νοικοκυριών και της μεσαίας τάξης. Χρόνια το ίδιο σύστημα πολεμούσε δημοψηφίσματα για την ΕΕ. Τώρα στη χειρότερη στιγμή της ΕΕ, τι αποτέλεσμα θα βγάλει; Τι ρωγμές θα επιφέρει; Προσωπικά δεν το φοβάμαι και το κρίνω άκρως δημοκρατικό. Αλλά πόσοι άλλοι θα εμφανιστούν ότι γνωρίζουν το σωστό κι ότι ο λαός ενδέχεται να αποφασίσει λάθος (σσ Λοβέρδος, Σαμαράς)

    ReplyDelete
  2. Ωραία, αλλά θα πρέπει να συμφωνήσουν στο πως θα τεθεί το ερώτημα. Οι Τσιπροκαμμένοι δεν θα συμφωνήσουν στο «ευρώ με μνημόνιο» ή «εκτός ευρώ και κατάργηση μνημονίου» διότι ισχυρίζονται ότι αυτά δεν πάνε απαραίτητα μαζί. Οι αντίπαλοί τους δεν έχουν πείσει για το αντίθετο.

    ReplyDelete
  3. Anonymous10:49 am

    Μἠπως στο δημοψήφισμα θα έπρεπε πρωτίστως να τεθεί το ΕΡΩΤΗΜΑ

    ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΝΑΙ Ή ΟΧΙ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟΝ Β΄ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ?

    Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί καμμία ελληνική κυβέρνηση δεν τις διεκδίκησε ευθέως, γιατί οι Έλληνες ντρέπονται να διεκδικήσουν τα αυτονόητα σε αντίθεση με τους Εβραίους που δεν έχουν αφήσει τους Γερμανούς σε χλωρό κλαρί.

    Μήπως ήρθε ο καιρός ... ????

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ενα δημοψήφισμα μπορεί να έχει περισότερα από ένα ερωτήματα.

      Delete
    2. Anonymous10:44 am

      Το ερώτημα σας (10:49 ΑΜ) είναι άτοπο γιατί δεν μας ωφελεί: 1) Εάν οι Γερμανοί μας είχαν δώσει τα οφειλόμενα το 1960, θα τα είχαν καταβροχθίσει επιτόπου οι γνωστοί-άγνωστοι (που παριστάνετε οτι δεν τους γνωρίζετε). Άρα, τι είχαμε τι χάσαμε! 2) Εάν, ας πούμε, μας τα δώσει τώρα η Μέρκελ, φοβάμαι οτι θα στεναχωρηθεί (που τα λεφτά θα πάνε στράφι). 'Ετσι θα χάσουμε έναν από τους καλύτερους φίλους του κοσμάκη της Ελλάδας. Ενώ δεν πρόκειται να ωφεληθούμε απολύτως τίποτα, εμείς οι κοινοί θνητοί, αφού τα λεφτά πάλι στα ντόπια λαμόγια θα καταλήξουν, που μόνο φιλέλληνες δεν είναι, και δι' αυτών στην Ελβετία, στα Καϊμάν κλπ.

      Delete
    3. Anonymous1:14 pm

      Eάν το ύψος των αποζημιώσεων είναι πράγματι ίσο ή και διπλάσιο από το ελληνικό χρέος, δεν βλέπω γιατί να μην τα διεκδικήσουμε και μάλιστα χωρίς πολλές πολλές κουβέντες (δημοψηφίσματα κλπ.). Το πρόβλημα εντοπίζεται στο ποιός θα τα διεκδικήσει και ποιούς έχει στην παρέα του.

      Δικαίωση ιστορική θα ήταν να τα διεκδικήσουν και να τα φέρουν στην Ελλάδα εκείνοι που πάντοτε κρατούσαν ζωντανή την ιστορική μας μνήμη.

      Στη δική μου συνείδηση ένας είναι αυτός που θα ευχόμουν να έρθει γρήγορα η μέρα και να το πετύχαινε: Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ.

      ΥΓ. Οι ντόπιοι και οι φίλοι τους στη Γερμανία που θα δυσαρεστηθούν, ας πιούν ξύδι.
      Εγώ έχω άλλους Γερμανούς φίλους που δεν θα λυπηθούν καθόλου για μια γενναία ελληνική απόφαση. Αντίθετα θα την επικροτήσουν.

      Delete
    4. Anonymous12:27 pm

      Εμείς υποστηρίζουμε οτι αν δεν εξορθολογισθεί το κράτος - συμπεριλαμβομένου του χώρου της Παιδείας - καμία αποζημίωση δεν μας σώζει, ούτε δεκάρα από την αποζημίωση δεν θα φθάσει στον κοσμάκη. Προηγούνται χαραμοφάηδες, μιζαδόροι, το πακέτο δικαστές-βουλευτές, κομματικά στελέχη που κουμαντάρουν (απομυζούν) ελάχιστα χρήσιμες, παντελώς άχρηστες ή καταπιεστικές για την κοινωνία κρατικές οντότητες, μεσάζοντες, σύμβουλοι κλπ. Άρα, καθόλου δεν μας αφορά εάν λάβουμε ή δεν λάβουμε τα οφειλόμενα από τους Γερμανούς - όπως δεν μας αφορούσαν και τα λεγόμενα "Ευρωπαϊκά Προγράμματα". Τώρα, αυτοί που έχουν Γερμανούς φίλους σαν τον Χριστοφοράκο, τον Άκη κλπ, ασφαλώς θα χαρούν πολύ όταν εισπράξουν την αποζημίωση. Και θα πιούν σαμπάνιες ... στα Καϊμάν. Ας ανάψουν και ένα καντήλι για τον Τσολάκογλου, που προνόησε ... γι' αυτούς!

      Delete
    5. Anonymous1:40 pm

      Γιαυτό το ποτάμι δεν μπορεί και δεν πρέπει να πάει πίσω. Μόνο που οι λύσεις δεν μπορούν να δωθούν απ΄όσους αποδεδειγμένα (κι όχι γιατί το θέλουν μερικές φυλλάδες) από όσους είναι μέχρι το λαιμό χωμένοι στο βόθρο που οι ίδιοι έσκαψαν για το λαουτζίκο.
      Αφήστε λοιπόν το λαουτζίκο να γίνει λαός και να επιλέξει αυτός το μέλλον που του αξίζει.

      Delete
    6. Anonymous1:57 pm

      Anonymous12:27 PM: όπως δεν μας αφορούσαν και τα λεγόμενα "Ευρωπαϊκά Προγράμματα".

      Από που και ως που ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΟΡΟΥΣΑΝ?
      Για μας ΟΛΟΥΣ ήταν, άσχετα αν κάθε φορά τα τρώγανε οι κλίκες.

      Εμείς θέλουμε να εκλείψουν οι παμφάγες κλίκες και να κατανέμονται τα αγαθά δίκαια σε όλους.

      Γίνεται?

      Delete
  4. Anonymous11:20 am

    Αλα και το ΒΗΜΑ! Δημοψήφισμα για το ευρώ;
    http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=457641&h1=true

    ReplyDelete
  5. Anonymous6:24 am

    Η ιδέα για το δημοψήφισμα με αυτό το ερώτημα επανέρχεται αλλα απορώ γιατί.

    1. Ποιός νοήμων πολίτης θα άφηνε τις καταθέσεις του στην τράπεζα περιμένωντας το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος; Οι τράπεζες λοιπόν αρκετά πριν γίνει το δημοψήφισμα θα είχαν στεγνώσει. Δε χρειάζεται πολύ φαντασία. Αρκεί να δει κανείς τι γίνεται σήμερα. Στο φόβο καινούργιας εκλογικής αναμέτρησης με πιθανό πρώτο κόμμα το ΣΥΡΙΖΑ, στο φόβο ότι θα μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση και στον επίσης φόβο (δικαιολογημένο ή μη) ότι με την πολιτική που θα ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγούμε από το ευρώ (τρεις υποθέσεις μέχρι στιγμής), ο κόσμος ήδη σπεύδει να το κάνει. Πόσο μάλλον στην περίπτωση ενός δημοψηφίσματος όπου η απάντηση (και το αποτέλεσμα) θα είναι ξεκάθαρο (άνευ καμίας υπόθεσης, μπορεί αν κτλ)

    2. Όπως διάβασα και σε άλλο σχόλιο παραπάνω, όλα τα κόμματα πλυν ΚΚΕ λένε μέσα στο ευρώ, έξω από το μνημόνιο. Στο ερώτημα λοιπόν ευρώ ή δραχμή, η απάντηση μπορεί να είναι ευρώ, αλλά με χίλιες δύο παραλλαγές. Όσο για την ιδέα περισσότερων ερωτημάτων, δεν την βρίσκω λειτουργική. Δηλαδή μια δεύτερη ερώτηση θα ήταν "αν ναι στο ευρώ, τότε καταγγελία ή επαναδιαπραγμάτευση", μια τρίτη θα ήταν "καταγγελία με κίνδυνο εξόδου ή όχι", μια τέταρτη "επαναδιαπραγμάτευση με τάδε άξονα ή με δήνα" και η ακολουθία των ερωτήσεων δε συγκλίνει...

    3. Η πρόταση ότι θα πρέπει να κάνουμε δημοψήφισμα, διότι δε βγαίνει νόημα με την ερμηνεία της ψήφου, σημαίνει ότι η δημοκρατία μέσω αντιπροσώπευσης δε δουλεύει για σημαντικά ζητήματα. Είναι όμως έτσι; Και ποιός ορίζει για ποιό ζήτημα δουλεύει και για ποιό όχι;

    4. Το επιχείρημα ότι δεν είναι ο ΓΑΠ που το προτείνει και ότι έτσι δεν έχουμε κλίμα πολιτικής πόλωσης είναι λάθος κατά τη γνώμη μου. Το πολιτικό κλίμα όσο πάει και πολώνεται περισσότερο γύρω από αυτό το ερώτημα και την πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί ανεξαρτήτως ΓΑΠ, Σαμαρά και λοιπών

    Καλή είναι λοιπόν η άμεση δημοκρατία, αλλά δυστυχώς εδώ δεν νομίζω ότι δουλεύει

    ReplyDelete
  6. Anonymous1:55 am

    Το ερώτημα είναι συμπτωματολογικό και γι΄ αυτό δεν έχει μονοσήμαντη απάντηση. Το πραγματικό δίλημμα είναι "Ελληνοδημοκρατική Διαφθορά με οριζόντιες περικοπές και κατάργηση των οφειλόμενων ανταποδοτικών δημόσιων παροχών ή Ευρωπαϊκή Νόμιμη Τάξη με εξίσωση μισθών, συντάξεων και δημόσιων παροχών στα Ευρωπαϊκά επίπεδα"; Με τη διευκρίνιση οτι αν η απάντηση είναι άνω των 2/3 ΝΑΙ στο δεύτερο, τότε αυτομάτως εκχωρείται πλήρως η εθνική κυριαρχία σε κάθε επίπεδο στην Τρόϊκα με εντολή να ξεριζώσει μέσα σε ένα (1) έτος την Ελληνοδημοκρατική διαφθορά, εάν χρειασθεί και με στελέχωση με πολίτες από άλλες χώρες. Πιστεύω οτι η απάντηση του κοσμάκη θα είναι 85% επειδή ελάχιστοι συμμετέχουν στα πραγματικά τσιμπούσια δηλαδή επιπέδου Άκη, Μένιου κλπ.

    ReplyDelete