Tuesday, February 21, 2012

Τα Μνημόνια και τα Τοπικά Κολλέγια

Συμπληρώνονται σήμερα δύο ακριβώς χρόνια από την δημοσιοποίηση σε αυτό εδώ το blog του δεύτερου μέρους των προτάσεών μου,  για την υιοθέτηση των τοπικών κολλεγίων ως σημαντικού εργαλείου εκπαίδευσης και ανάπτυξης (Το πρώτο μέρος το είχα δημοσιοποιήσει πάλι εδώ οκτώ μέρες νωρίτερα).

Οι προτάσεις αυτές βρήκαν θετική ανταπόκριση σε μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας (έχουν ενδιαφέρον τα σχόλια που υποβλήθηκαν στις αναρτήσεις αυτές). Είχαν μάλιστα εξασφαλισμένη χρηματοδότηση από το τεράστιο κονδύλι που προέβλεπε το ΕΣΠΑ για την δια βίου μάθηση (που φοβάμαι ότι πάλι θα σπαταληθεί απλά και μόνο για να αυξηθεί η απορροφητικότητα του προγράμματος).

Συνάντησαν όμως ισχυρότατες αντιδράσεις από πολιτικούς, τα ισχυρά ΜΜΕ και μερίδα εκπαιδευτικών και συνδικαλιστών που ένοιωσαν ότι η πρόταση αυτή διετάρασσε τις εσωτερικές ισορροπίες της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στις οποίες ήταν συνηθισμένοι. Και επειδή δεν είχαν επιχειρήματα να την αντικρούσουν, αναλώθηκαν σε μια πρωτοφανή στα πολιτικά χρονικά προσπάθεια απαξίωσής της, όχι με ουσιαστικά επιχειρήματα αλλά με σενάρια πολιτικών αντιπαραθέσεων, διαφωνιών μου με τον Πρωθυπουργό και αμφισβήτησης του δικαιώματός μου (!) να διατυπώνω απόψεις μέσω του μπλογκ μου ( κάτι που βέβαια σήμερα έχει γίνει "trendy"  στην πολιτική ελίτ).

Γιατί αναφέρομαι εκ νέου στην πρόταση αυτή;

Παρακολουθώντας τις διεθνείς εξελίξεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, είδα την τελευταία πρόταση του προέδρου των ΗΠΑ Ομπάμα για τον προϋπολογισμό του 2013 στο κομμάτι που αφορά την τριτοβάθμια εκπαίδευση. 

Στον προϋπολογισμό αυτό, ο πρόεδρος Ομπάμα συμπεριέλαβε τα τοπικά κολλέγια (Community Colleges), σαν μια από τις 5 προτεραιότητες χρηματοδότησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στις ΗΠΑ. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα έχει τον τίτλο "Community College to Career Fund".
Σύμφωνα με τις προβλέψεις του προϋπολογισμού των ΗΠΑ για το 2013,  με το πρόγραμμα αυτό θα διατεθούν 8 δισ $ (!) για να ενθαρρυνθεί η συνεργασία των τοπικών κολεγίων με τις επιχειρήσεις για την εκπαίδευση 2 εκ (!) εργαζομένων σε βιομηχανίες αιχμής. Ο προϋπολογισμός του 2013 θα προβλέπει οικονομικά κίνητρα που θα διασφαλίζουν ότι οι φοιτητές που θα πάρουν μέρος στα προγράμματα αυτά θα βρίσκουν μόνιμη απασχόληση. Τα χρήματα που θα διατεθούν θα εξασφαλίζουν και αμειβόμενη πρακτική άσκηση για τους οικονομικά ασθενέστερους φοιτητές των τοπικών κολλεγίων.

Σε χθεσινή της ομιλία, η υπουργός Εργασίας των ΗΠΑ Solis, αναφέρθηκε στις λεπτομέρειες του προγράμματος  τονίζοντας ότι τα τοπικά κολλέγια βρίσκονται στο επίκεντρο της στρατηγικής του Ομπάμα για να βοηθηθούν όλοι οι Αμερικανοί να αποκτήσουν τις δεξιότητες που θα απαιτήσει η αγορά εργασίας. (Community Colleges are at the center of President Obama's strategy to help every American get the skills they need today for the jobs of tomorrow).

Η μαζικότητα  της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που επιδιώκεται τα τελευταία χρόνια στις περισσότερες χώρες, δεν πρέπει να αναφέρεται αποκλειστικά σε τετραετείς σπουδές, όπως και ο Ομπάμα έχει εύστοχα παρατηρήσει.  Αντίθετα, οι επιλογή των νέων που μπορούν να ανταποκριθούν σε τετραετείς σπουδές θα πρέπει να είναι περισσότερο επιλεκτική. Αυτό με την προϋπόθεση ότι υπάρχουν εναλλακτικές δυνατότητες (όπως τα τοπικά κολλέγια) που θα μπορούν να αποτελέσουν και μια δίοδο δεύτερης ευκαιρίας για όσους θέλουν και μπορούν να ακολουθήσουν 4ετείς σπουδές.

Κατά σύμπτωση, διάβασα σήμερα ανακοινώσεις ανησυχίας συνδικαλιστικών φορέων για το ενδεχόμενο κλείσιμο τμημάτων πανεπιστημίων και ΤΕΙ (κατ' απαίτησιν της τρόϊκας).

Φαντάζομαι ότι δεν χρειάζεται να εξηγήσω τον τίτλο της ανάρτησης, με μια ακόμα αιτιολογία του γιατί φτάσαμε ως εδώ. (Άλλωστε, όταν διατυπώθηκε η πρότασή μου, η λέξη μνημόνιο ήταν άγνωστη στο Ελληνικό πολιτικό λεξιλόγιο, όπως άλλωστε και η έννοια της τρόϊκας).

Βέβαια, υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Οτι αυτά είναι "αμερικανιές" και δεν έχουν καμιά αξία. Πρόκειται για την κλασσική άρνηση της πραγματικότητας όσων επιμένουν να αγνοούν τις διεθνείς εμπειρίες θωρακισμένοι πίσω από την "ελληνική πραγματικότητα",  προτιμώντας τις αερολογίες και τους βερμπαλισμούς έναντι των επιχειρημάτων.


3 comments:

  1. Όπως όμως γράψει κι εγώ πολλάκις μία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση (ειδικά στη Γ΄ βάθμισ) έχει άμση σχέση με την αναπτυξιακή προοπτική (διαλεκτική σχέση). Ουσιαστικά οι κύκλοι σπουδών εξασφαλίζουν ένα βασικό ειδικευμένο προσωπικό και μία ανώτερη ομάδα (ελιτ). Όταν όμως σε μία χώρα δεν υπάρχει ανάπτυξη τότε κανείς δε θα εργαστεί και κανείς δε θα προσλάβει του πτυχιούχους (δεδομένου ότι η οικονομία μας είναι άκρως μεσοαστική και μικροαστική)...

    ReplyDelete
  2. Δεν πρέπει να ξεχνάμε βέβαια ότι άλλες οι ανάγκες της αγοράς εργασίας στις ΗΠΑ και άλλες στην Ελλάδα. Χρειαζόμαστε ένα συστηματικό τρόπο να μετράμε τις ανάγκες αυτές, τόσο τις υπαρκτές όσο και τις προσδοκώμενες μεσοπρόθεσμα και με βάση αυτές τις μετρήσεις να προσαρμόζουμε τα υπάρχοντα προγράμματα σπουδών ή να φτιάχνουμε νέα. Ο νόμος νόμος δίνει μια ευελιξία αλλά αμφιβάλλω ότι τα ιδρύματα τα ίδια θα αναλάβουν πρωτοβουλίες για μείωση του χρόνου σπουδών. Χρειάζεται επίσης μια λεπτομερής αξιολόγηση του χώρου που καλύπτουν τα ΙΕΚ και του έργου που αυτά επιτελούν.

    ReplyDelete
  3. Anonymous9:09 am

    Θεωρητικά σωστή η λογική του Ομπάμα και των ΗΠΑ γενικότερα αλλά οι ανάγκες της Αμερικανικής κοινωνίας είναι πολύ διαφορετικές από τις ανάγκες τις δικές μας. Σε μια υγιή χώρα, αυτές οι ανάγκες ρυθμίζουν σε μεγάλο βαθμό το είδος και τις κατευθύνσεις της παιδείας/εκπαίδευσης της χώρας αυτής. Στην Αγγλία για παράδειγμα κάθε Πανεπιστήμιο και Πολυτεχνείο έχει School of Art..οι απόφοιτοι εκεί έχουν επαρκής ζήτηση και διεξόδους....εδώ έχουμε μια, μοναδική και ακριβοθώρητη από τη κοινωνία Σχολή Καλών Τεχνών με τα μύρια όσα προβλήματα της οποίας οι περισσότεροι απόφοιτοι δεν έχουν στην ήλιο μοίρα

    ReplyDelete