Οι αρχηγοί των μεγάλων κομμάτων και οι επιλογές τους

Tweet

Οι αρχηγοί των μεγάλων κομμάτων χρειάζεται να παίρνουν πλήθος αποφάσεων. Και κρίνονται διαρκώς γι' αυτές. Σε ορισμένες από αυτές, δίνεται μεγαλύτερη προσοχή γιατί έχουν την προσωπική "σφραγίδα" της επιλογής τους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συγκρότηση του ψηφοδελτίου Επικρατείας και η λίστα των υποψηφίων Ευρωβουλευτών των κομμάτων τους. Δύο κορυφαίες επιλογές για τις οποίες τους έχει δοθεί η πλήρης διαχείρηση. Η συγκρότηση του Ευρωψηφοδελτίου μάλιστα, έχει περισσότερο ενδιαφέρον γιατί αυτοί που θα εκλεγούν θα λειτουργούν μακρυά από την χώρα και τα θέματα που θα χειρίζονται, στην πλειονότητά τους, είναι θέματα για τα οποία ίσως δεν θα λάβουν ποτέ γνώση οι πολίτες γιατί δεν βρίσκονται στο επίκεντρο της καθημερινότητάς τους.

Η μέχρι σήμερα πρακτική ήταν η επιλογή αυτή να στηρίζεται σε μια σειρά κριτήρια, τα οποία οι πολίτες αγνούν ή απλώς πληροφορούνται από δημοσιογραφικές διαρροές. Αυτό όμως αφαιρεί από τους πολίτες την δυνατότητα να αξιολογήσουν τις επιλογές αυτές με αντικειμενικό τρόπο αφού δεν γνωρίζουν τα κριτήρια με τα οποία έγιναν.

Εξ ίσου προβληματική είναι η πρακτική, οι επιλογές των προσώπων που θα στελεχώσουν τα ψηφοδέλτια αυτά να γίνεται με βάση τις πληροφορίες για την προσωπικότητά τους που οι ίδιοι επιλέγουν να διαθέσουν στα κόμματα με βιογραφικό που υποβάλλουν (όταν υποβάλλουν βιογραφικό). Πώς όμως θα αξιολογηθεί αντικειμενικά ο ενδιαφερόμενος όταν δεν συγκρίνεται με τους άλλους ενδιαφερομένους με τα ίδια στοιχεία και σύγκριση των στοιχείων αυτών;

Μια τέτοια διαδικασία βέβαια γνωστοποίησης των κριτηρίων και αξιολόγησης των ενδιαφερομένων με ισότιμο τρόπο απαιτεί και μια περισσότερο συγκροτημένη προκαταρκτική επεξεργασία που δεν μπορεί να γίνει από τον αρχηγό του κόμματος.

Υπάρχει τέλος το σημαντικό θέμα του τρόπου που οι πολίτες μπορούν να εκδηλώσουν το ενδιαφέρον τους για να είναι υποψήφιοι. Συνήθως, αυτό περιορίζεται μόνο μεταξύ αυτών που έχουν πρόσβαση είτε απ' ευθείας στον αρχηγό είτε στα κορυφαία στελέχη των κομμάτων. Οι πολίτες που θα ήθελαν να συνεισφέρουν στα κοινά χωρίς τέτοιες προσβάσεις δεν έχουν καμμιά δυνατότητα να το κάνουν. Οι πολίτες δεν έχουν καν την δυνατότητα να προτείνουν κάποιον άλλο πολίτη που θεωρούν κατάλληλο για την συγκεκριμένη δραστηριότητα. Για ποιά κοινωνία πολιτών μιλάμε τότε;

Υπάρχει βέβαια η δυνατότητα των προκριμματικών εκλογών. Εκεί όμως -εκ των πραγμάτων- η επιλογή περιορίζεται μεταξύ εκείνων που έχουν ήδη "αναγνωρισιμότητα" στο κομματικό ακροατήριο.

Η όποια απόκλιση από τις παραπάνω πρακτικές αποτελεί πρόοδο για την δημοκρατία και χαρακτηρίζει ανθρώπους που προσπαθούν να δουν μπροστά, κυρίως γιατί είναι διατεθειμένοι να εκχωρήσουν μέρος της προσωπικής εξουσίας που τόσο απλόχερα τους δίνει το σύστημα. Αλλά και γιατί επιτρέπουν στους πολίτες να αξιολογήσουν τους πολιτικούς ηγέτες, όχι μόνο για τις επιλογές τους αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο καταλήγουν στις επιλογές αυτές.