Εδώ και χρόνια, παρακολουθώ με ενδιαφέρον τον Ralph Nader. Εκτιμώ ιδιαίτερα την συνεισφορά του στα κοινά και διαφωνώ με όσους ισχυρίζονται ότι δεν πρέπει να κατεβαίνει για υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ γιατί "κόβει" ψήφους από τον εκάστοτε δημοκρατικό υποψήφιο.
Μου δόθηκε μια ακόμα ευκαιρία να εκτιμήσω τον Nader βλέποντας την επιλογή του για υποψήφιο αντιπρόεδρο. ΟMatthew Gonzalez, ένας νέος άνθρωπος, με λαμπρές σπουδές (Columbia και Stanford), με είχε επίσης εντυπωσιάσει με την δραστηριότητα του ως πραγματικά προοδευτικός άνθρωπος (Πληροφορίες για την ζωή του και την καριέρα του εδώ και εδώ).
Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι ότι ο Gonzalez, είχε (και έχει) μια εξαιρετικά επιτυχή καρριέρα χωρίς να θυσιάζει τις αρχές του και τα πιστεύω του.
Και έρχομαι στην Ελλάδα. Ολα τα πολιτικά κόμματα επιλέγουν νέους για τα ψηφοδέλτια τους, κυρίως αυτά της Eπικρατείας και της Ευρωβουλής. Ποιό είναι όμως το κριτήριο; Συνήθως η "επιτυχής" σταδιοδρομία στον φοιτητικό ή τον εργασιακό συνδικαλισμό. Oι υποψήφιοι αυτοί αναγράφουν με υπερηφάνεια στα βιογραφικά τους επιτεύγματα όπως συμμετοχή στην μαθητική νεολαία του κόμματος και τις μαθητικές καταλήψεις σχολείων ή την συμμετοχή στην φοιτητική νεολαία του κόμματος ή την από νωρίς συμμετοχή στα συνδικαλιστικά.
Δεν θυμάμαι κανένα κόμμα να έχει επιλέξει νέους ανθρώπους για τις επιτυχίες τους στις επαγγελματικές τους ή τις ακαδημαικές τους επιδιώξεις και επιδόσεις. Βέβαια, υπάρχει η εντύπωση ότι οι περισσότεροι από τους τελευταίους δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική. Αυτό όμως είναι λάθος. Πολλοί ενδιαφέρονται, αλλά φυσικά δεν έχουν τον χρόνο -ούτε και την όρεξη- να εμπλακούν στις διαδικασίες των κομματικών νεολαιών και να μπουν σε αυτή την λογική της πολιτικής συμμετοχής. Αλλωστε, δεν ξέρω αν μια τέτοια επιλογή θα τους άφηνε τον χρόνο να φτάσουν εκεί που έχουν φτάσει.
Αυτό αποτελεί κατά την γνώμη μου και ένα από τα προβλήματα του ΠΑΣΟΚ με την νεολαία. Ελπίζω να επανέλθω στο θέμα.
Saturday, March 01, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment