Αντιρατσιστικό: Το Νομοσχέδιο και μερικές σκέψεις (2)

Tweet

 Σε συνέχεια της σχετικής προχθεσινής ανάρτησής μου, υποβλήθηκε ένα σχόλιο αναγνώστη που νομίζω ότι αξίζει μια ξεχωριστή ανάρτηση.

κρατάω το σημανατικότερο: ποιός κρίνει την πρόθεση και την επικινδυνότητα των ιδεών;

εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα με κάθε μορφής περιορισμού της ελευθερίας του λόγω ή απαγόρευσης πολιτικών οργανώσεων (που είναι στην ουσία συτό που φωτογραφικά κάνει το άρθρο 2 παρ. 4)

Πριν από καμιά 50αριά χρόνια, κρίθηκε από πολλούς (όχι μόνο από τους κυβερνώντες αλλά και από πολλούς απλούς πολίτες με καλές προθέσεις) ότι ο κομμουνισμός απειλούσε την ελευθερία του ατόμου, την ευημερία της κοινωνίας κλπ και ποινικοποιήθηκε η έκφραση κομμουνιστικών ιδεών (ή ιδεών που θα μπορούσαν να ερμηνευθούν ώς κομμουνιστικές) και βεβαίως κάθε κομμουνιστική πολιτική οργάνωση. Σήμερα αυτό μας φαίνεται αδιανόητο.

Ποιός κρίνει λοιπόν; ο Σαμαράς; Το σημερινό κοινοβούλιο; οι εισαγγελείς που έχουν αποδείξει ότι είναι παντελώς άχρηστοι και πολιτικά καθοδηγούμενοι; η αστυνομία που ούτως ή άλλως υποψιαζόμαστε ότι έχει υπόγειες συνδέσεις με τους ακροδεξιούς και τους ρατσιστές; η Εκκλησία της Ελλάδος; η αφηρημένη έννοια της "κοινής γνώμης" που ερμηνεύεται κατά το δοκούν από τους τηλεπαραθυριστές; αν δώσεις σε κάποιον την δυνατότητα να εξοστρακίζει με βάση της ιδέες των άλλων, τότε υπάρχει ο κίνδυνος ενίοτε να βρίσκει τον τρόπο (ή να έχει την εξουσία) να ερμηνεύσει τις απόψεις των αντιπάλων του κατάλληλα ώστε να να τους "εξουδετερώσει" (θεσμικά, πάντα!).