Πολλοί (μεταξύ των οποίων και εγώ), είχαν προβλέψει ότι ο νόμος αυτός δεν θα εφαρμοστεί. Τα επιχειρήματα και οι προσεγγίσεις ήταν διαφορετικές. Μερικοί, καλούσαν τον κόσμο σε κοινωνική ανυπακοή (όπως έκανε ο ΣΥΝ και το ΚΚΕ). Άλλοι (μεταξύ των οποίων και εγώ), γιατί με τις εμπειρίες που έχουν, θεωρούν ότι τα προβλήματα αυτά δεν λύνονται απλώς με νόμους. Πόσο μάλλον όταν οι νόμοι δεν είναι καλοί.
Επαναλαμβάνω την άποψη που έχω διατυπώσει και στο παρελθόν. Όσο τα πανεπιστήμια δεν έχουν πλήρη αυτοτέλεια, τα προβλήματα (ακόμα και τα θεμελιώδη, όπως του σεβασμού των δημοκρατικών διαδικασιών), δεν θα λυθούν. Το ότι καταστρατηγούνται δημοκρατικές διαδικασίες στα πανεπιστήμια, δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με κυβερνητικές αποφάσεις ούτε με νόμους. Σε ένα πανεπιστήμιο που έχει το ίδιο τις ευθύνες για την λειτουργία του και αξιολογείται, οι πρυτάνεις, οι διοικήσεις αλλά και οι φοιτητές, θα βρουν τους τρόπους να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα και τις μειοψηφίες. (Αν δεν τους βρουν θα απαξιωθούν -και όχι μόνο λόγω της αξιολόγησης).
Η κυβέρνηση έχει ευθύνη στο ότι, με τον νόμο που ψήφισε, επεδίωκε να διατηρήσει την χειραγώγηση των πανεπιστημίων. Επομένως, το πρόβλημα σήμερα δεν είναι των πανεπιστημίων (όπως θα έπρεπε). Είναι πρόβλημα της κυβέρνησης.
No comments:
Post a Comment