Ενώ, όπως είναι φυσικό, η κοινή γνώμη παρακολουθεί με
αγωνία τις εξελίξεις και τα νέα φορολογικά μέτρα που επιβάλλονται, η κυβέρνηση
εξακολουθεί να λειτουργεί με απίστευτη προχειρότητα στον τομέα της Εκπαίδευσης,
καλλιεργώντας συστηματικά πελατειακές σχέσεις, που πολύ απέχουν από τις αρχές
αξιοκρατίας και διαφάνειας που πρέπει να χαρακτηρίζουν την δημόσια διοίκηση.
1.
ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση: Ενώ αρχικά η κυβέρνηση
παρουσίασε την αύξηση του ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση ως δείγμα της κοινωνικής
της ευαισθησίας μετακυλίοντας εκεί την αρχική αύξηση του ΦΠΑ στο μοσχαρίσιο
κρέας, αντελήφθη τελικά το μέγεθος του λάθους που έχει διαπράξει. Ο
πρωθυπουργός ανακοίνωσε πρόχειρα στις προγραμματικές δηλώσεις το πάγωμα της
αύξησης για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Και αυτό έγινε μετά την καθολική
αντίδραση τόσο των ενδιαφερομένων γονέων και μαθητών, αλλά και της κοινής
γνώμης. Ποιος όμως εγγυάται ότι η κυβέρνηση θα βρει ισοδύναμα μέτρα για να
μετακυλήσει τον συγκεκριμένο φόρο; Άλλωστε έχει υποσχεθεί απλόχερα την εύρεση
ισοδυνάμων σε πολλές περιπτώσεις που προσπαθεί να αποφύγει τα προβλήματα που η
ίδια έχει δημιουργήσει.
2.
Θητείες πρυτάνεων: Η κυβέρνηση διέρρευσε την
πληροφορία ότι με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου θα αλλάξει ο τρόπος εκλογής
πρυτάνεων για πέντε (!) πανεπιστήμια, όπου η θητεία των πρυτάνεων έχει ήδη
λήξει από τις 31 Αυγούστου. Η ίδια κυβέρνηση είχε προηγουμένως δώσει παράταση
ενός μηνός στις θητείες αυτές. (Εν τω μεταξύ ο Υπουργός επιβεβαίωσε τις πληροφορίες αυτές).
Πράξη Νομοθετικού Περιεχόμενου για θητείες πρυτάνεων
είναι μια πρωτοφανής ενέργεια στα εκπαιδευτικά χρονικά, που ως μόνη εξήγηση
μπορεί να έχει την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων. Μια τέτοια ενέργεια θίγει και το κύρος της νομοθετικής
διαδικασίας, αλλά και των πρυτάνεων που θα εκλεγούν με την διαδικασία αυτή. Ας
αξιολογήσει η κυβέρνηση την λειτουργία των Συμβουλίων των πανεπιστήμιων, όπως
άλλωστε προέβλεπε και ο σχετικός νόμος του 2011 και ας εφαρμόσει τις όποιες
αλλαγές προτίθεται να θεσμοθετήσει από το επόμενο καλοκαίρι, όπως αρμόζει σε
κάθε ευνομούμενο κράτος και σε κάθε σοβαρή κυβέρνηση.
Θα ήταν καλύτερα για την εκπαίδευση αλλά και για την κυβέρνηση να επαναλειτουργήσει
το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας και η διακομματική επιτροπή για την Παιδεία για
να συζητηθούν εκεί όλα τα κρίσιμα θέματα.